Aafke de Bruijn (36) had ernstige depressies en een traumastoornis, waarvoor ze ook meerdere malen opgenomen is geweest en wel 30 pillen per dag slikte. Ze was altijd al zwaarder maar de kilo’s vlogen er in die jaren aan, tot Aafke het helemaal zat was: ze wilde zelf weer grip hebben en met haar gezondheid aan de slag. Uiteindelijk viel ze niet alleen ruim 50 kilo af: ook innerlijk veranderde er veel.

De dikke en de dunne

“Als kind was ik al aan de zware kant en na de puberteit werd ik echt te zwaar. Mijn tweelingzusje en ik verschilden hierin altijd ook enorm, we waren een soort ‘de dikke en de dunne’. Er werd bijvoorbeeld iets verzonnen om ons uit elkaar te halen: ik was degene met de bolle toet, mijn zusje degene met de smalle toet. Op mijn achttiende was ik daar helemaal klaar mee. Ik besloot dat ik er iets aan moest doen.

Ik ben toen erg streng gaan lijnen en veel gaan sporten. Dit werd uiteindelijk een soort obsessie voor mij. Ik zat bijna iedere avond urenlang in de sportschool en het moest altijd sneller en beter. Ik viel uiteindelijk 45 kilo af.” 

De kilo’s vlogen eraan

“In 2013 overleed mijn broertje en begon voor mij een zware tijd waarin ik erg depressief werd. Ik raakte de grip op mijn leven totaal kwijt. Ik had de energie niet om bijvoorbeeld voor mezelf te koken en ging slechter en slechter voor mijzelf zorgen. Ik at gemaksvoedsel uit pakjes en zakjes, maar at ook vooral veel suiker. Alles wat maar voor handen was, at ik op. 

Het kon me op dat moment ook niet zoveel schelen, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. In de loop der jaren werd ik meerdere keren  opgenomen. Ik heb ook veel therapie gehad en heel veel medicatie geslikt.”

Niet goed genoeg…

“Ik werkte in een winkel, toen ik weer eens werd opgenomen in een kliniek. Op een gegeven moment kwam er iemand van mijn werk bij mij op bezoek die een opmerking maakte over mijn gewicht. Ik vatte dit op als: ‘je bent niet goed genoeg om met dit gewicht in de winkel te komen staan’. Terwijl ik toen nog niet op mijn zwaarst was. Ik denk daar nog steeds vaak aan terug. 

Deze uitspraak heeft achteraf gezien veel in gang gezet. Op een gegeven moment was ik twee jaar ziek en werd mijn arbeidsovereenkomst daardoor stopgezet. Dat was voor mij nog meer bevestiging van dat ik niet goed genoeg was zoals ik was. Ik zakte nog dieper weg en werd nog zwaarder. Uiteindelijk woog ik 115 kilo, met mijn lengte (1.68m) was dat fors overgewicht, ook wel morbide obesitas genoemd.” 

Opkrabbelen

“Heel langzaam kwam ik hier overheen en ging het steeds weer wat beter. Ik besefte dat ik het wél waard was, hoe dan ook. Maar er moesten wel dingen veranderen en dat begon bij mezelf. Ik moest beter voor mezelf gaan zorgen. Ik wilde me ook weer lekker in mijn lijf voelen. Ik las veel op internet over minder koolhydraten eten en begon vrijwel direct met koolhydraatbeperkt eten.

Heel rigoureus maakte ik de sprong. Al direct na de start merkte ik dat het enorm veel invloed had op hoe ik me voelde: ik was direct al fitter en energieker. Hoe meer ik me ging verdiepen, des te meer ik las over hoe kwalijk koolhydraten eigenlijk zijn. Ik besloot nog een stapje verder te gaan en het helemaal goed aan te pakken: ik wilde écht koolhydraatarm/keto gaan eten.”

TheNewFood

“Ik kwam steeds weer bij TheNewFood terecht. Ik zag op Facebook hoe deze aanpak veel mensen hielp en ik las aandachtig alle informatie op de site. Helaas had ik op dat moment niet de financiële middelen om de boeken te kopen, dus ik startte met de recepten op de site. Toen kwam er een winactie voorbij en ik besloot de gok te wagen en met succes: ik won een paar boekjes! Nu kon ik de boeken echt helemaal gaan volgen.

Ik was verbaasd over hoe lekker de maaltijden zijn. Direct na de start, in de eerste week, merkte ik al dat het me zoveel beter deed! Ik merkte dat ik meer energie had, lekkerder in mijn vel zat, weer meer zin had om te sporten en bewegen en dat ik mentaal veel rustiger was. Die suikerpieken hadden enorme invloed gehad op mijn stemming en gevoelens, blijkt achteraf!” 

Medicatie en gezondheid

“Tijdens mijn grootste dieptepunt slikte ik 30 pillen: een handjevol dus. Allemaal antidepressiva en aanverwante medicatie. Medicatie die niks goeds doet voor de lijn, maar wel heel hard nodig waren. Toch lukte het nu, ondanks al die medicatie, om af te vallen! Ik begon me ook weer beter te voelen en ben weer gaan sporten. Eigenlijk als een vorm van zelfzorg.

Ik start elke dag met een rondje hardlopen. Daarbij heb ik niet meer (zoals vroeger) het streven sneller of beter te zijn dan de dag ervoor. Ik doe dit op mijn tempo en als mijn lijf een dagje iets minder wil, wandel ik gewoon. Dat is ook helemaal prima!

Inmiddels ben ik van alle medicatie af en heb ik mijn behandeling binnen de GGZ afgerond. Mijn therapeut was zo onder de indruk van mijn resultaat dat zij nu al haar patiënten aanraadt om hiermee te starten! Ik ben gelukkig, stabiel en heb mijn leven weer op kunnen pakken!” 

Moeilijke momenten

“Dat betekent overigens niet dat ik nooit meer moeilijke momenten heb, terwijl ik toch mentaal veel stabieler ben geworden. Ik moet me steeds bewust blijven van mijn emoties en gevoel. Want als ik probeer weg te lopen voor moeilijke situaties die ik meemaak en wat dat met me doet, dan ligt ‘de mist ingaan’ op de loer. Ik neig dan direct weer naar koolhydraten eten. En dat wil ik niet. Ik schiet er niets mee op. 

Dreigt het toch echt mis te gaan dan helpt het mij goed om even ‘uit de situatie’ te gaan. Als ik het moeilijk heb, dwing ik mezelf bijvoorbeeld om een rondje te gaan lopen en het gevoel iets ‘fouts’ te moeten eten even ‘uit te stellen’. Dat werkt erg goed. Als ik dan weer terug ben, lukt het me beter om het in een ander perspectief te zetten en om andere keuzes te maken.

Ik heb ook geleerd dat ik het niet alleen hoef te doen. Ik mag om hulp vragen als ik het moeilijk heb. Liever te vroeg dan te laat. Even iemand bellen om te kunnen spuien of mijn zinnen te verzetten. Zo heb ik verschillende ’tactieken’ om niet terug te vallen in dat emotie-eten.”

Ik kan het!

“Ook bij mij is het niet ‘vanzelf’ gegaan. Ik was heel eerlijk en duidelijk naar mijzelf: wat wil je? Ben je er nu aan toe om het echt te veranderen, om er echt mee aan de slag te gaan? Ik heb ook echt met mijzelf afgesproken: je kunt wel bij voorbaat denken dat dit ook niet werkt, maar dat kun je niet weten. Dus ga ervoor. Je kunt altijd van het negatieve uitgaan, als je dat maar vaak genoeg zegt, ga je (lijf) het ook geloven Maar dat geldt ook voor als je van het positieve uitgaat. Als je gelooft dat dit voor je werkt en dat je het waard bent, dan zal het resultaat ook beter zijn.

Ik had briefjes in huis opgehangen om mezelf hier steeds aan te herinneren. Ik heb elke morgen tegen mijzelf gezegd: “Je kunt het en je bent het waard.” Dat doe ik nu nog. Ik heb nu ook nog een briefje in huis hangen waarop staat: “Je kan het!” Er is echt meer nodig dan maar gewoon starten en dan zien we het wel. Je moet het willen en voelen en elke dag opnieuw beslissen dat je dit ook deze dag gaat doen.”

Deelvasten

“Op een gegeven moment merkte ik dat ik minder trek begon te krijgen, en dat ik langere periodes zonder eten kon. Iets wat ik wel had gelezen online, maar waarvan ik nooit had gedacht dat dat ook voor mij zou opgaan. Als je mij een paar jaar geleden zou zeggen dat je prima op twee, of zelfs één, maaltijd per dag zou kunnen zou ik je voor gek hebben verklaard: je hebt steeds brandstof nodig om te kunnen functioneren dacht ik!

Inmiddels eet ik eigenlijk nooit meer een ontbijt, en soms eet ik maar één keer per dag. Als ik naar mijn werk ga, neem ik wel vaak een trommeltje met koolhydraatarme/keto lunch-dingen mee, om te voorkomen dat ik iets kant-en-klaars uit de winkel moet pakken. Het komt echter heel vaak voor dat ik het trommeltje gewoon weer mee naar huis neem, onaangeroerd. Ik voel me dan gewoon nog verzadigd.”

Nooit meer anders

“Inmiddels weeg ik rond de 64 kilo. Dit is precies het gewicht wat bij me past, mijn lijf voelt zich prettig en ik ben tevreden! Ondanks dat ik nu mijn streefgewicht heb behaald, blijf ik absoluut de rest van mijn leven zo eten. Ik weet dat ik hoofdpijn krijg en me niet lekker in m’n vel voel als ik dat niet doe. En juist het me fijn voelen, de energie en de mentale rust en stabiliteit die het me oplevert, zijn me veel meer waard!

Ik geniet enorm van in de keuken staan en het koken uit de boeken: ook dit is een belangrijk onderdeel van mijn leven geworden! Ik kook nog steeds bijna uitsluitend uit de boekjes! Het is makkelijk en ook goed te doen met een kleine beurs. Ik ben nog elke dag blij met deze keuze.

Wat ik anderen wil meegeven: er is nooit een perfect moment om te starten. Er zijn altijd wel redenen waarom je het (nog) niet zou doen. Hak de knoop door en start gewoon! Liever vandaag nog dan morgen, stel het niet uit. Ook als je in een depressie zit. Zelf ben ik zo blij dat ik juist toen ben gestart. Wie weet wat het jou allemaal oplevert!”

Wil jij ook jouw ervaring met deze aanpak delen? Stuur ons een bericht. Wij nemen persoonlijk contact met je op voor een interview. Laten we nog meer mensen inspireren om anders te gaan eten en weer slanker, energieker en gezonder te worden!