Welkom bij mijn zomerblog, over keto vasthouden op vakantie! Ik ben het koolhydratenmonster en ik heb eindelijk mijn eigen podium gekregen. Dat werd hoog tijd natuurlijk. Want ik ben goed in mijn werk en dat mag iedereen weten. Ik laat je zien hoe ik mensen verleid en hoe ik ze onderuithaal. 

Wat een feest is het weer. Wat een seizoen. Wat een waanzinnig heerlijke zomer. Goede voornemens sneuvelen bij bosjes, koolhydraten lonken en natuurlijk mag het dan toch voor één keer. Wat ben ik toch meesterlijk goed in mijn werk. Al wordt dat niet altijd gezien, dat is wel jammer. En soms worden er zelfs ‘maatregelen’ tegen mij genomen. Alsof ik de vijand ben?

De zomervakantie is het moment waar ik de hele winter op wacht. Zodra de koffers in de auto gaan, voel ik het. Mijn tijd komt eraan. En als jij bij het eerste tankstation stopt en denkt: “Ach, ik haal even iets makkelijks,” ben ik er al. Ik hijg in je nek, houd een croissantje onder je neus, moedig je aan om vooral even te proeven…

Op het strand ben ik koning. IJsjes, slushpuppy’s, churros met kaneelsuiker. Als je dan niet mee kunt doen dan kun je je heel erg zielig voelen. En als dat niet zo is dan zorg ik daar wel voor. Dan wijs ik je op al die mensen die het wel ‘mogen’ eten, en laat ik je voelen hoe eenzaam je bent. Hoe je iets kwijt bent geraakt in je leven. En ik help je graag dat drempeltje over om dan toch iets te bestellen… omdat je het verdient.

Ik ben ook goed met ouders en kinderen. Dat die ouders dingen inslaan ‘voor de kinderen’ en dan ’s avonds met een glaasje wijn voor de tent, dan weten ze het weer: “O, wacht… we hebben nog wat lekkers”. Of dat kinderen wel dat lekkers krijgen en ouders die dan denken: “Laat ik ook maar wat nemen, anders is het ongezellig, of raar…” Geef toe, ik ben een briljant strateeg.

Op het terras in de avondzon? Ik hou me even stil. Tot je partner zegt: “Zullen we een wijntje doen?” En dan knik ik. Want als er één is… komt er altijd een tweede. En daarna die schaal met ‘gezellige hapjes’. Brood, sausjes, chips, toastjes met… Nee, natuurlijk eet jij dat niet. Maar als je halverwege je tweede glas bent dan help ik je iets te herinneren: “Ach joh, het is toch vakantie!”

Ik ben dol op dat zinnetje. “Het is toch vakantie…” Daarmee krijg ik alles voor elkaar.

Want dan komen ook die andere pareltjes: “Eén ijsje kan toch wel?” “Ik wil ook een beetje genieten hoor.” “Straks thuis pak ik het weer op.”

En dan zie ik het gebeuren. Je verzadiging verdwijnt. Je hoofd wordt mistig. Je krijgt ineens weer trek. De hele dag. Je doet boodschappen en je denkt: “Wat maakt het eigenlijk uit.” Je proeft dingen waarvan je niet eens wist dat je ze miste. Omdat ik je vertel dat je ze nodig hebt. Dat het nu mag, Dat je het er gewoon even van moet nemen. Het is toch al misgegaan. En je leeft maar één keer.

Je hebt er minder last van dan je dacht. De eerste dag… En dan begint het. Het opgeblazen, de mist in je hoofd, pijn in je buik en vooral: honger. Veel honger. Honger naar meer. Naar meer koolhydraten! Veel meer koolhydraten. Ik lig op een ligbedje naast je. Met een cocktail in de ene poot, een kaasbroodje in de andere. En ik fluister: “Laat maar los. Het is nu toch al verpest.”

Met één ding heb ik wel moeite, dat geef ik toe.

Sinds kort is er een akelig document. Een plan. Een vakantieherstelplan. 

Ik heb mijn uiterste best gedaan het kwijt te maken. Onvindbaar. Maar sommigen van jullie lazen het toch. En nemen het nu mee op vakantie. Daar baal ik echt enorm van. Dus nu moet ik altijd op m’n hoede zijn?

Wat een akelig document, wacht, ik zal het voorlezen.

Maar ik zal ook meteen laten weten wat ik ervan vind. Zodat je snapt waarom dit voor mij voelt als een persoonlijke aanval. Het heet officieel ‘het vakantieherstelplan’, maar ze hadden het beter ‘het koolhydratenmonster vernietigingsplan’ kunnen noemen. Bah. Hier komt het:

Vakantieherstelplan
Voor als je het even losliet, maar niet los wilt láten

Als eerste dit:  je bent niet de enige…

Pfff. Altijd weer dat ‘je bent niet de enige’. Moet dat nou? Laat mensen gewoon lekker denken dat zij als enige falen. Dan kan ik gewoon plezier maken en ze verwennen met nog veel meer koolhydraten om hun schuldgevoel een beetje weg te eten.

Je bent op vakantie. Je ritme is anders. Je bent uit eten geweest. Je had niets bij je. Of je dacht: even vrij zijn. Misschien bewust. Misschien gewoon zomaar ineens. En nu voel je het. Je buik is onrustig. Je hoofd mist rust. Je eetlust is terug. En je denkt misschien: moet ik nu weer helemaal opnieuw beginnen? Het antwoord is: Nee. Maar je moet wél opnieuw kiezen. Voor keto. Voor jezelf! Liever vandaag dan morgen.

Vandaag nog?! Jullie gunnen me ook helemaal niks hè. Waar is de liefde gebleven? De passie voor koolhydraten? Ooit werd er nog met respect gesproken over de grote p’s, Patat, Pizza, Pannenkoeken en Plezier met koolhydraten. Maar die zure mensen van TheNewFood helpen dat helemaal om zeep. Met dat gezeur over: pizza wordt gewoon suiker in je lijf. Wat een onzin! Zie jij suiker? Nee! Het is pizza! En pizza moet!! Júist als het vakantie is. Koolhydraten moeten! Anders overleef je het niet. Je bent gebouwd voor koolhydraten en ik kan het weten. 

Tijdens vakantie valt je structuur weg. Je eet iets wat je thuis niet eet. Misschien een croissant bij het ontbijt. Een glas wijn. Een stukje stokbrood bij het avondeten. Of gewoon de hele dag door kleine hapjes “omdat het vakantie is”.
En ineens:
– komt je honger terug
– voel je meer onrust
– krijg je cravings of snaaitrek
– word je weer wakker met mist in je hoofd of krijg je andere klachten terug

Ahhh… mijn liefdesverklaring in lijstvorm. Wat een prachtige opsomming van mijn werk. En dan zeggen ze dat ik geen vakman ben.

Dat is geen zwakte. Dat is precies wat koolhydraten doen als je systeem net was overgeschakeld op keto.

Zeg nou niet alles zo eerlijk! Mensen mogen best een tijdje denken dat ze zelf zwak zijn. Daar voed ik me óók mee. Dat geeft ze een kans om het gewoon helemaal los te laten. Even vergeten… even genieten…

Wat je níet moet doen:

• Niet zeggen: “Nu maakt het toch niet meer uit”
• Niet denken: “Dan begin ik maandag wel weer”
• Niet compenseren met streng vasten of mager en weinig eten
• Niet streng gaan doen uit schuld
Je lichaam vraagt om duidelijkheid en keto. Geen drama. Geen paniek. Alleen: een keuze. Nu.
Echt! Nú, meteen.

Een keuze? Nu?! Mag ik ook even bijkomen van mijn succes? Mag ik een béétje nazomeren? Drankje erbij, hapjes… Broodjes bij het ontbijt. Nee dus. Ooooh, dit stuk doet echt pijn. Hier word ik zenuwachtig van. Ik wil dit niet horen, wat een gedrocht van een plan. Echt. Ik kan dit niet aan.

Vanaf dit moment: kies weer voor keto. Niet morgen. Niet na het toetje. Nu.
Ook als het laat op de dag is. Ook als je al ‘de fout in bent gegaan’.
Elke niet-keto hap daarna maakt het herstel zwaarder. Dus stop. Nu.

Dus: dag 1 Stop met koolhydraten.
– Stop met wat je nu eet als het geen keto is
– Kies je eerstvolgende eetmoment bewust
– Verwen jezelf met het lekkerste keto-eten
– Drink water, neem zout

Dit is echt wreed. Je laat me niet eens meer in een pizzabroodje wonen. Die keto-zooi is een hel voor me. Hou op met die nare adviezen.

Het hoeven geen perfect samengestelde maaltijden te zijn. Het hoeft alleen keto te zijn. 

Daar gáát m’n favoriete valkuil: perfect willen zijn. Wat moet ik nu met al die mensen die ineens mild worden voor zichzelf?!

Dag 2:
De mist in je hoofd trekt iets op. Je cravings kunnen nog aan je trekken. Negeer ze. Geef je lijf rust.

Dag 2: nee, nee, nee, negeer mij niet! Ik smeek het je: zie mij, voel mij, ruik mij… Je kunt géén vakantie vieren zonder koolhydraten. Je hebt mij nodig om het leuk te maken. Niet doen. Niet doen alsof ik niet besta. Alsof ik niet het enige ben wat telt. Alsof gewoon genieten van het mooie weer en de omgeving en de vrijheid van de vakantie genoeg is. Neeeeeeeeeeeeeeeee.

Dag 3:
Je verzadiging keert terug. Je buik voelt rustiger. Je humeur wordt stabieler.

Dag 3: jakkie, wat een slijmerig document. En dan gaan we het zeker ineens gezellig hebben? Omdat we ‘stabiel’ zijn? Wat een absurd idee dit. Weet je wat stabiel is? Een ijsje in je ene hand en een patatje in je andere hand. Dat is stabiel, dát is evenwicht!

Dag 4–5:
Je vetverbranding draait weer. Je voelt verschil in energie, stemming, trek en slaap. Je hebt het gehaald! 

Dag 4: ik pak m’n koffers. Dag 5: niemand weet meer wie ik was. Walgelijk. Heb ik eindelijk mijn eigen podium gekregen, mijn eigen zomerblog en dan verzinnen ze dit. De vernieting van het koolhydratenmonster. Hoe je vakantie leuk kan zijn zonder de broodnodige koolhydraten. Hoe je jezelf kunt laten geloven dat het ook zonder P’s gezellig kan zijn. Oh wacht, er zijn zelfs nog ‘veelgestelde vragen’.

Veelgestelde vragen

Moet ik weer bij dag 1 beginnen als het is mis gegaan?
– Nee. Pak gewoon keto weer op. Nu.

Mag ik morgen nog ‘één keer’ iets lekkers?
– Hoe langer je het uitstelt om weer verder te gaan met keto, hoe lastiger het wordt.

Ik voel me opgeblazen, misselijk, opgejaagd… is alles nu stuk?
– Nee. Geef het 2 tot 4 dagen. Je lijf draait bij.

Pfff… Geef mij een paar dagen zul je bedoelen. Ik heb maar een paar dagen nodig om dat hele keto om zeep te helpen… geef me een beetje drama, een beetje spijt, een opgeblazen gevoel met zelfverwijt en ik ben de winnaar!

Moet ik iets inhalen?
– Je hoeft niets in te halen. Je hoeft niet te boeten. Pak jezelf weer op. Zo snel mogelijk. Dat is het enige. 
Je hoeft niet terug naar het begin. Maar je moet wél terug naar jezelf. Omdat jij het waard bent om je beter te voelen en lichter te leven.

Blehhhhh. Jullie zijn onredelijk. Doelgericht. Standvastig. En het allerergste is: het klopt niet! Want wat jij waard bent is je heel slecht voelen over jezelf. Schuldig, verdrietig en klein. En dan weer heel veel koolhydraten eten zodat je dat niet voelt. Om die pijn te dempen. Ik weet precies hoe dat werkt. Ik ben een meester in mijn vak. Mensen: trek je niets aan van dat herstelplan. Als het is mis gegaan: neem het ervan!  Herstellen doe je maar als je weer thuis bent. Als het je tenminste lukt om thuis die knop om te krijgen. Ooit. Ik zal je helpen als je thuis bent, dat beloof ik je, ik zal er persoonlijk over waken dat jij die knop nooit meer vindt. Want ik háát keto. 

Bonustip:

Laat het koolhydratenmonster gerust briesen. Jij weet nu wat je kunt doen. Je bent niet terug bij af. Je bent onderweg. En je mag steeds weer kiezen: voor rust, voor energie, voor jezelf.

Wil je mij nog beter leren kennen? In het Keto & Support Pluspakket krijg je elke dag steun bij verleiding, vallen en opstaan en leer je weer de baas te worden. Ik kom daar zelf ook elke dag even langs!