De kop is eraf…

De kop is eraf… Niet de mijne, al voelde het afgelopen week af en toe wel zo. Ik bedoel dat ik eindelijk de plannen waar ik al een tijdje mee liep, in daden heb omgezet. Daar ging namelijk heel wat denk- en aarzelwerk aan vooraf. Ik volg zeker niet al het nieuws over corona, maar deel wel de medische verbazing en verbijstering over dit nieuwe ziektebeeld. En het triggert de nieuwsgierigheid. 

Toch duurde het even tot de grote gemene deler van het ‘onderliggend lijden’ dat Covid-19 zo ernstig doet verlopen, op mijn blinde vlek viel: insulineresistentie (IR). Een bekend fenomeen, wat nog vaak over het hoofd wordt gezien als oorzaak van veel gezondheidsproblemen. Dat terwijl de meesten van ons westerlingen er mee behept zijn. 

Waarom heb ik er niet eerder wat mee gedaan?

Ik wist al jaren dat diabetes type 2 (DM2), een uitingsvorm van ernstige IR, omkeerbaar is. Dat het een welvaartsziekte is, die voor het grootste deel veroorzaakt wordt door onze levensstijl. “Waarom heb je daar eerder nooit wat mee gedaan?” wordt mij nu gevraagd. 

Soms is er een pandemie nodig om dingen anders te gaan zien en doen. Ik weet dat er krachten in ons leven, die maken dat we wel degelijk onze wensen, onze ambities, ons geloof kunnen omzetten in (ander) gedrag. Die kracht in mijzelf en anderen blijven opzoeken is nu mijn uitdaging geworden. Misschien wel om mijn onverschilligheid uit het verleden een beetje goed te maken, maar zeker ook om die kennis niet voor mijzelf te houden. Daarom heb ik in de Texelse Courant aangekondigd, dat ik mensen met DM2 wil helpen om hun diabetes om te draaien.  

Deze nieuwe manier van eten was ook voor mij spannend

De aarzelingen kwamen voort uit: Wat denken ze er van? Kan ik het wel? Wie zit er nog op mij te wachten? En meer van dat soort uitermate nutteloze gedachten die ik bij anderen altijd meteen herken en onschadelijk probeer te maken. Ik had maar een klein duwtje in de goede richting nodig en in de personen van Matty en Lara kwam dat op mijn pad! En wat veel lieve reacties op mijn eerste blog! Dank daarvoor, houden mij op mijn pad…. 

Mijn eigen ervaringen met koolhydraatarm gingen een nieuwe fase in met de hitte van de afgelopen dagen. Meer drinken dus meer plassen en overdadig transpireren lieten mij niet onberoerd. Nou voelt niemand zich lekker met zulke temperaturen, maar ik ontdekte het halve theelepeltje zout in een glas water, zie thenewfood/mineralen. 

Wat knapte ik daarvan op! Ik was niet alleen meer vocht kwijt geraakt, maar daarin opgelost ook zouten en die kun je maar beter tijdig aanvullen. Op de weegschaal ook weer een kilo lichter. Niet alleen vocht hoor, mijn tailleomtrek daalt ook. De broeken beginnen af te zakken….. 

Hang je eigen slingers op

Wat was ik trouwens blij met het zomerse recept van Matty vorige week. Volgens de startgids was ik toe aan een zuurkoolschotel uit de oven, maar gezien de hitte buiten vroeg mijn lijf om iets anders. Het was een maaltijdsalade, maar wel bijzonder geserveerd: verschillende laagjes op elkaar, als een torentje.

Gelukkig stond erbij hoe je zo’n torentje moet maken, n.l. met behulp van kookringen. Ik naar onze prachtige kookwinkel en daar moesten ze zo waar even nadenken wat ik bedoelde. Maar toen ik met mijn handen voordeed dat je laagjes moest stapelen, ging er een lichtje branden. Ik thuis enthousiast aan de gang en eerlijk is eerlijk, zo’n torentje is een feestje op zich. Ook als je alleen eet, zoals ik. Eigen slingers ophangen mensen!

Groeten van Texel,
Hetty van Dijk