Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
De boom optuigen
Voorgaande jaren zetten wij de kerstboom 6 december, de dag na Sinterklaas. Dit jaar doorbreken we die traditie en zetten we de boom al een dag voor Sinterklaas op. Dat komt beter uit omdat we dan allemaal thuis zijn. De dozen heb ik al achter ‘het schot’ op zolder weggehaald en het naar beneden brengen mag Dave doen. De heren zetten samen de kerstboom in elkaar en ik ben ondertussen nog wat aan het knutselen.
Als de boom klaar is hoor ik van beneden: “Mam, de lampjes en ballen kunnen erin!” Ik vind het altijd gezellig om dit samen met ze te doen, deze keer is Dave ook van de partij omdat het weekend is. Als wij met de lampjes en ballen bezig zijn, heeft hij ondertussen de lege dozen alweer op zolder gezet. Er hangt een gezellige kneuterige sfeer, buiten is het koud, binnen is het warm en gezellig.
Zo vol mogelijk!
Wij willen onze boom altijd zo vol mogelijk hangen! Met veel kerstballen erin, minstens aan elke tak één. Bal voor bal hangen we ze erin, aan sommige ballen zitten mooie herinneringen die opgehaald worden, zoals de kerstballen die de heren ooit zelf hebben gemaakt op school of thuis. Als de kerstboom staat te schitteren in de huiskamer ontbreekt er nog iets in de boom, het zorgt voor wat verwarring bij Vinz en Senn.
“Mam, we kunnen geen chocolaatjes in de boom hangen”, merkt Senn teleurgesteld op. Vinz vult hem aan: “Dat vind ik wel écht jammer, ik keek er altijd zo naar uit om een chocolaatje open te mogen maken.” Elk jaar als we de kerstboom gingen zetten hingen we er ook chocolade in. Ze mochten dan elke dag iets pakken. Op sommige dagen zelfs wat meer, ik vulde de chocolaatjes in de boom dan steeds weer aan.
Chocolaatjes en snoep
Ik realiseer me op zulke momenten weer hoe vaak ze een ‘beloning’ kregen in de vorm van snoep, chocolade en ander ongezond lekkers. Alsof Vinz mijn gedachtes aanvoelt, merkt hij op: “We snoepten toen wel héél veel, eigenlijk mis ik het niet eens.” Dit gaat Senn te ver: “Maar Vinz, net zei je nog dat je het jammer vindt dat er geen chocolaatjes in kunnen hangen.”
Senn denkt even na en na een korte stilte vult hij aan: “Het zijn niet de chocolaatjes wat ik jammer vind, oké ja misschien toch wel een beetje, maar vooral de spanning en het gevoel wat ik erdoor kreeg. Het was altijd zo leuk omdat we iets mochten pakken.” Vinz is het met hem eens. Ik begrijp dat ze het jammer vinden, ik vind dat zelf ook best wel. Kunnen we het anders oplossen?
Kaas en worst
We denken hardop na over andere traktaties die we in de boom kunnen hangen. Ze komen met allerlei ideeën, zoals spiesjes met kaas en worst. Maar zal Charlie daar vanaf blijven? Of komkommer figuurtjes, maar die blijven niet lang goed, hangend in de boom. Zakjes met nootjes misschien? Dat trekt de jongens helemaal niet. Het is lastig, we komen er niet uit. Want eigenlijk moet het ook wel extra feestelijk zijn.
Misschien toch iets van chocolaatjes, maar dan zelf gemaakt? Ik ben bang dat dat niet gaat werken, de bonbons uit de kerstspecial zijn heerlijk, maar die zullen gaan smelten in de boom. Cakejes dan misschien? Ik weet ook niet hoe lang dat goed blijft. Misschien moeten we helemaal afstappen van iets eetbaars en gaan voor kleine verrassingen? De jongens reageren enthousiast, maar ik merk dat ze toch teleurgesteld zijn.
Een boom vol verrassingen
’s Avonds kruip ik achter de laptop op zoek naar suikervrije kerstchocolaatjes. Ik bestel een doosje prachtige suikervrije kerstchocolaatjes. Het voelt goed. Vroeger kocht ik ladingen lekkers met kerst, het kon niet op. Dit jaar kies ik hier heel bewust voor. Als de chocolaatjes een paar dagen later binnen zijn, hang ik ze met heel veel plezier in de boom. Daarna ga ik op zoek naar het mooiste papier wat ik in huis heb.
Ik vouw er kleine envelopjes van met in elk een leuke activiteiten of verrassing, zoals langer opblijven of een filmavond. Nu kunnen ze door de week elke dag een envelopje kiezen en in het weekend mogen ze een chocolaatje. Als de jongens uit school komen zijn ze door het dolle heen, ze stuiteren rond de boom… Dít is nog leuker dan een boom vol snoep! Ik denk dat een nieuwe traditie is geboren die in onze huidige leefstijl past.
Elke dag feest
De jongens zijn wel verbaasd dat ze deze chocolaatjes ‘mogen’ nu ze keto eten. Ik leg uit dat het voor hen wel kan, maar ook niet meer dan eentje per dag. Er zitten meer koolhydraten in dan in zelfgemaakte chocolaatjes. Ikzelf zal de kerstchocolaatjes niet eten. Want ook al zijn ze suikervrij en redelijk keto, ik zou het niet bij eentje kunnen laten. Ik wil dan meteen meer, heel veel meer. Dan zou de boom snel leeg zijn.
Ik ben erg benieuwd hoe dit voor de jongens ‘uitpakt’. Kunnen zij dit wel? Vroeger was het ‘altijd feest’, met elke week, elk weekend, soms elke dag ‘iets lekkers’. Raar eigenlijk dat dat er zo ingeslopen was bij ons, net als bij veel anderen. Het voelt fijn om nu alleen iets speciaals te doen als het écht feest is.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd