Nancy (41) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.
Eten dat lijkt op brood
Ik ontvang een bericht van de juf van Senn : “Het valt de overblijf op dat Senn ander eten meeneemt. Vorige week had hij salade, de andere kinderen waren jaloers, die wilden dat ook wel. Zou je kunnen zorgen dat het eten wat Senn meeneemt zoveel mogelijk lijkt op brood?” Ik ben verbaasd. Waar komt dit ineens vandaan?
Ik antwoord: “Wij hebben de keus gemaakt om onze kinderen te voeden met puur en onbewerkt voedsel. Als Senn brood, koolhydraten, suikers en fabriekseten eet, dan wordt het een ongeleid projectiel met nog meer onrust in zich.” Ik geef aan dat Senn al anderhalf jaar dit eten meeneemt, dat het nooit een probleem is geweest en dat hij dit blijft doen. Ik stuur een link naar de site van TheNewFood mee.
Tussenschoolse opvang
Al zolang Senn op deze school zit, nu anderhalf jaar, neemt hij zijn eigen eten mee. Bij Senn op school hebben ze nog geen continurooster, als kinderen toch overblijven kunnen ze gebruik maken van de tussenschoolse opvang (TSO). De TSO verzorgt ook de lunch, de kinderen hoeven zelf niets mee te nemen, er zijn boterhammen, pasta, hagel en ander beleg in overvloed. Maar niet voor Senn dus…
Vorig jaar bleef hij over in een groep met leerlingen uit groep 5 en 6. Dit jaar zit hij in een groep met leerlingen uit groep 7 en 8 en daar is ook een andere TSO-juf bij. Een juf die alles goed in de gaten houdt dus…
Geen honger
En dan valt het kwartje! De laatste tijd komt Senn regelmatig met een onaangeroerde lunchtrommel thuis uit school. Hij heeft er altijd wel een verklaring voor; hij had buikpijn, geen honger of hij voelde zich niet lekker. Vandaag heeft hij alweer niets gegeten, terwijl hij wel meteen bij thuiskomst zucht dat hij zo’n honger heeft. Ik vind hem ook wat witjes. Moet ik er iets van zeggen? Ik twijfel…
Sinds de heren al langer keto eten, hoeven ze niet meer alles op te eten. Voorheen ‘moesten’ ze eten, nu vertrouw ik er volledig op dat ze zelf heel goed aanvoelen wat ze nodig hebben. Eten ze een keer niet vind ik dat prima, zolang ze er zelf geen last van hebben. Ik denk nu op te merken dat Senn er wel degelijk last van heeft. Ik ga het gesprek hierover met hem aan, voor mijn gevoel ‘klopt’ er iets niet.
Controle
Senn stelt me gerust dat er echt niets is en dat hij op school gewoon geen honger heeft. Ik vind het maar raar, Senn heeft altijd honger en is altijd een goede eter geweest. Ik vraag hem of er iets is veranderd op de TSO. Hij vertelt dat hij nu een andere TSO-juf heeft en dat ze erg op hem let. Hij vertelt dat hij het ook lastig vindt dat de andere kinderen opmerkingen maken over de inhoud van zijn lunchtrommel.
Ik vertel Senn over het bericht wat ik ontvangen heb van school, hij zucht en ik merk dat het hem niet lekker zit. Ik vraag Senn wat hij wil? Wil hij boterhammen op de TSO of wil hij gewoon eten van thuis mee? Hij hoeft er niet over na te denken “Ik wil mijn eigen eten, mam, maar ik vind het niet fijn dat ze me zo in de gaten houdt. Alsof ze mijn lunchtrommel controleert.”
Frika’s
Het doet me denken aan de eerste weken dat de jongens anders gingen eten. De school vond dat erg lastig, al dat lekkere eten mee in plaats van ‘normale’ boterhammen. In reactie daarop had ik toen frika’s gemaakt en meegegeven in de lunchtrommels. Duidelijker kon het niet en sindsdien was het nooit een probleem meer. Senn is dat voorval niet vergeten en ziet zijn kans schoon: “Mag ik nu frika’s mee naar school?”
“Goed geprobeerd vriend, maar dat lijkt niet echt op brood,” antwoord ik. Welk eten lijkt wel brood, vraag ik me hardop af? Senn lacht: “Gehaktbrood mam! Ook heel lekker.” Helemaal goed, voor morgen maak ik het gehaktbrood uit de ontbijt&lunch-special. Als hij thuiskomt uit school, is zijn lunchtrommel leeg. Senn is opgelucht, de juf had niet moeilijk gedaan, blijkbaar had mijn bericht veel duidelijk gemaakt.
Zorgen
Later die week ben ik op school en spreek ik de TSO-juf zelf over het voorval. Het blijkt dat ze hem vooral in de gaten hield omdat hij vaak de rust niet leek te hebben om eerst te zitten met zijn eten. “Hij wil het liefst direct gaan voetballen” geeft ze aan. “Terwijl ik wil dat hij eerst wat eet.” Ik geef aan dat hij van ons niet heel zijn trommel leeg hoeft te eten. Dat hoeft van haar ook niet, als hij maar iets eet.
De juf was ook bezorgd over alle opmerkingen van de groep over zijn eten. Ze dacht dat dat misschien ook meespeelde, dat hij daarom niet meer wilde eten. Vandaar dat ze vroeg om ander eten. Uiteindelijk komen we er samen uit. Deze TSO-juf houdt alles goed in de gaten en is duidelijk, wat ik persoonlijk heel erg fijn vind. Het is ook iets wat Senn nodig heeft, duidelijke kaders, al moest hij er wel erg aan wennen.
Waarom eet jij brood?
In de nieuwe groep heeft iedereen nu geaccepteerd dat Senn anders eet, nadat Senn dit zelf duidelijk heeft uitgelegd, toen ze weer vragen stelden over zijn eten. “Ik antwoordde dan dat jouw eten (van zijn moeder dus) het allerlekkerste en gezondste is én dat dit het eten is waar ik voor gemaakt ben. Daarna vroeg ik waarom zij boterhammen met pasta eten. Daar moesten ze vaak even over nadenken.”
Senn vervolgt: “Omdat ik het lekker vind, zeiden ze dan. Nou zei ik, daarom eet ik wat mama mij meegeeft, omdat ik dit het allerlekkerste vind. Sinds die tijd maken ze er geen opmerkingen meer over.” Zo doe je dat dus, daar kan zelfs ik nog wat van leren.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd