BLOG 5: IK ZORG VOOR JOU

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

EEN PRACHTIGE DAG

Op blote voeten volgen we hand in hand het duinpad. Vanmorgen hebben we samen in de zee gezwommen en daarna ontbeten op het strand. Nu lopen we hier. Ik, samen met mijn kersverse liefste lief, die op mijn pad kwam nadat ik de afgelopen negen jaar alleen ben geweest. De zon schijnt, de zee kabbelt rustig in de verte. Alles klopt, het is een gouden dag. Tot ik plotseling een scherpe pijn onder mijn voet voel. Ik ben op een takje met doornen gestapt. Snel trek ik het takje uit mijn voet. Het blijft zeer doen, maar dat is napijn. Denk ik.

’s Nachts in bed wordt de onderkant van mijn voet steeds pijnlijker. Als ik mijn bed uitstap om te gaan plassen, schreeuw ik het uit van de pijn. Dit is niet goed. Wat is er aan de hand? Op de wc probeer ik een blik te werpen op de onderkant van mijn voet. Dat lukt niet. Door mijn aangeboren heupafwijking ben ik niet zo soepel en na het zwemmen en lopen gisteren ben ik nog stijver dan normaal.

GEWOND

Ik baal enorm dat ik dit zelf niet kan oplossen. Ik vraag mijn lief om hulp. “Ziet er niet goed uit”, zegt hij na een snelle blik. Met mijn voet op schoot probeert hij te onderzoeken wat er aan de hand is. Maar mijn voetzool is zo pijnlijk, dat ik het al uitgil als hij er alleen maar naar wijst. Ik wil mijn voet weken in soda. Mijn lief gaat op zoek naar een emmer en soda. Maar ik blijk geen ouderwetse soda in huis te hebben.

Ik heb wel baking soda, bedenk ik me en voor ik het weet hink ik al naar mijn voorraadkast. Dat kan ik zelf wel even pakken. Na een half uur weken is de pijn in mijn opgezette voet er nog steeds en bij het zien van de pincet die de doorn uit mijn voet moet trekken, raak ik al in paniek. “Kunnen we m’n voet verdoven met een ijsklontje?”, opper ik. Ook dat werkt niet, elke aanraking met wat dan ook, kan ik niet verdragen.

IK ZORG VOOR JE

Ik huil. Ik huil omdat ik het niet meer weet. En omdat ik er zelf niet bij kan. Ik kan niet eens onder mijn voet kijken. Ik voel me machteloos. Het gebeurt niet vaak dat ik het niet weet wat te doen. Mijn lief brengt zakdoeken en koffie. Hij stelt voor om er een papje van baking soda op te smeren en dan m’n voet in te pakken, zodat het kan intrekken. Ik vind het prima. Ik geef me over. “Ik zorg voor jou”, zegt hij. Ik huil nog harder.

Ik huil niet om mijn voet, maar om al die keren dat ik in mijn leven de sterkste moest zijn. Al die keren dat ik zorgde voor wie het maar nodig had, en nooit echt keek naar wat ik zelf nodig had. Zoals zoveel vrouwen heb ik nooit tegen mijzelf gezegd: “Ik zorg voor jou”. Zoals zoveel vrouwen ben ik altijd maar doorgegaan. Steeds weer. En nu zit ik hier en kan ik niet door. Ik kan zelfs niet meer bedenken hoe.

ALTIJD VOOR EEN ANDER

Mijn tranen blijven maar komen. Ik huil om alle vrouwen die het zo verdienen dat er iemand zegt: “Ik zorg voor jou.” Vandaag hoef je niets te doen en nergens aan te denken. Ik regel alles. Ik ben er. Jij hoeft alleen maar uit te rusten en te doen waar jij zin in hebt. Je bent het waard. Je bent het waard om ook gezien te worden. Je bent het waard om ook voor gezorgd te worden. En maak er maar gerust een paar weken van.

Ik kom ze elke dag tegen; deze vrouwen. Het zijn de vrouwen die als ze op bezoek gaan, anderen niet tot last willen zijn met hun keto-eetwensen. Ze eten gewoon mee met wat de pot schaft en komen thuis met vreselijke buikpijn. Het zijn de vrouwen die zelf liever niet opvallen, maar op de achtergrond wel altijd liefdevol aanwezig zijn voor anderen. Het zijn de vrouwen die elke avond weer voor iedereen wat anders staan te koken. Zij kunnen dat, want ze toveren met tijd als het over anderen gaat. Maar aan zichzelf komen ze niet of nauwelijks toe.

LIEFDEVOLLER

Ik huil om al die vrouwen die zo graag slank willen zijn, omdat ze er dan toe doen. Omdat ze dan eindelijk gezien worden. Er mogen zijn. Maar als ze eenmaal veel afgevallen zijn met TheNewFood, dan blijkt dat slanke lijf helemaal niet zoveel uit te maken. Vaak schamen ze zich nog steeds voor zichzelf. Voor wie ze zijn. Voor dat ze überhaupt bestaan. En dan gaan ze toch weer van alles eten. En zorgen. Voor anderen.

Terwijl we wachten tot het papje op mijn voetzool de zwelling zal laten afnemen, streelt mijn lief mijn benen. Hij vraagt me of ik iets nodig heb. Ja, ik heb iets nodig van mijzelf. Namelijk tijd voor mezelf om al die dingen te doen waar ik nooit aan toe kom. Dingen die belangrijk zijn voor mijzelf en voor mijn lijf. Ik kan best wel wat minder klaarstaan voor anderen. Ik mag gerust wat liefdevoller zijn voor mijzelf!

Een half uur later is mijn voet geslonken en kan ik weer verder zonder doorn in mijn voet en veel nieuwe mooie inzichten rijker.

Gezondheid verbeterd