Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.
Ik zit op het strand. Alleen. Voor een lege strandtent. Wat zon. Wat wind. Stilte. Na een intense periode voel ik alles nog een beetje na suizen. De afgelopen week stond in het teken van mensen die mijn werk zomaar gebruiken, of eigenlijk: misbruiken. Mijn woorden, mijn ideeën. Letterlijk. En dat raakt. Alsof je kleding uit je kast gehaald wordt en iemand zegt: “Die hangen hier toch maar, dan zijn ze nu van mij.”
Het was ook de week van delen en van ontelbaar veel lieve reacties. “Jij hebt mijn leven veranderd.” “Dankzij TheNewFood heb ik eindelijk eetrust.” Zinnen die raken, omdat ik weet wat het me gekost heeft. Om alles wat ik doe op te bouwen vanuit waarheid. Zorg. Liefde.
Frieten
En nu zit ik hier. Voeten in het zand. Ik scan de code voor thee en gebakken mosselen. Helemaal keto. Tot mijn oog valt op: huisgemaakte frieten. En dan voel ik hem. Het koolhydratenmonster. Hij hoeft niks te zeggen. Z’n blik zegt al genoeg. “Toe maar. Ééntje maar. Niemand ziet het.” “Als íemand dit verdiend heeft vandaag…”
Ik stel me voor hoe ik op ‘bestellen’ druk. Hoe hij tegenover me zit. Hoe hij na de friet z’n mond afveegt en zegt: “Dus… jij helpt mensen met keto eten? En wat ben je dan nu aan het doen?” Met dat toontje dat je net even raakt. Nee, dank je, ik houd het bij mosselen. Ik ken mijn monster en hij kent mij. Al 25 jaar. Hij weet dat ik er niet in trap, maar hij probeert het nog wel.
We hebben een soort ‘werkrelatie’. Ik leer van hem waar het mis kan gaan.
Hij is er voor je
Zodra je even lastig wordt, of te veel, of iets heeft je geraakt, dan is hij er. Hij springt op het aanrecht, met z’n armen wijd en een servet als cape en schreeuwt: “Wat jij nodig hebt, is koekjes. En chips. En liefst allebei tegelijk.” Hij trekt de la open. Hij wéét precies waar het ligt, terwijl je het zo goed had verstopt. Hij duikt in de la als een kind in een ballenbak. Door het dolle heen. Want hij weet: “Ik heb gewonnen!”
En jij? Je wil alleen maar even verdwijnen. Even niet voelen… Je trekt de zak chips uit zijn klauwtjes en scheurt hem open. Je werkt de chips naar binnen alsof je uitgehongerd bent. Het monster is al bezig met de volgende rondes. Want het weet: nu begint het pas echt! Waar heb je die bonbons voor de visite ook alweer gezet? “Zal ik ook de airfryer vast aanzetten voor de kroketten straks?” vraagt hij behulpzaam…
De volgende ochtend.
Je wordt wakker. Of nou ja, je ligt wakker. Je hebt nauwelijks geslapen. Draaien. Plakken. Opvliegers. Hartslag omhoog. Maag van streek.
Je voelt je lijf voordat je uit bed bent. En het voelt… verdacht vol. Verdacht vertrouwd ook. Je strompelt naar de badkamer. En daar staat ze. Haar hakken tikken scherp op de tegelvloer. Haartjes perfect. Een dodelijke blik. Zij is de oordeelzus van het koolhydratenmonster.
Haar nagel tikt, met een irritant ritme, tegen de badkamerspiegel. Ze zegt niks. Nog niet. Ze kijkt alleen maar. Jij kijkt ook. Naar jezelf. Naar je opgezette buik. Je gezicht dat nét wat ronder lijkt dan gisteren. Je ogen die je niet kunt ontwijken. Dan zucht ze. Een diepe, teleurgestelde zucht, zoals alleen zij dat kan. “Oh schat… écht?” “Koekjes, chips, bonbons én dan nog die kroketten?” “En dit voelt nu als… troost?”
“Wat een loser ben jij zeg, het gaat je nooit lukken. Je kunt ook niks!” Ze is streng, zonder medelijden, zonder liefde voor jou. Ze tikt nog één keer met haar nagel. “Kijk jezelf maar even goed aan, mislukkeling!” En dan draait ze zich om. Op die hakken. Zonder nog iets te zeggen. En jij?
Je staat daar. In een lijf dat te zwaar voelt, met prikkende ogen. En een hart dat fluistert: waarom? Waarom heb ik het gedaan? Waarom?
Vakantie
Herken je het monster? Laat ik je dan vast waarschuwen. Hij is nog meer in z’n element bij speciale gelegenheden. Hij is dol op vakantie! Jouw vakantie heeft hij nu al geblokt in z’n agenda. Zonnebril op. Slippers aan. Paprikachips in z’n handbagage. Hij heeft er zin in. Een dolle zomer vol drama, snacks en sabotage. Als het aan hem ligt dan, hè.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd