RIAN BLOG 24 Omadagen

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ACHTENZEVENTIG DINSDAG

Direct bij het opstaan voel ik vandaag opwinding en blijdschap. Eindelijk kan ik weer voor een koor staan. Dit heb ik zo ongelooflijk gemist. Ik kan gewoon niet zonder zingen en zonder mensen om me heen. Ik ben er zo mee bezig dat ik bijna vergeet dat het weegdag is! En wat een feest is het weer op de weegschaal. Hij wijst 92,7 aan. Bijna 15 kilo lichter in 11 weken. Het is nauwelijks te bevatten. Ik ben een ander mens.

Twijfel

Eigenlijk wilde ik vandaag ook 16 uur vasten, maar ineens voel ik twijfel. Kan ik wel een koorrepetitie aan zonder te hebben gegeten? Ik heb totaal geen honger/trek, maar blijft dat wel zo? Ik kies toch voor een snel ontbijtje en eet een spiegelei met spek en kaas. Daar voel ik me voor nu wat zekerder bij. Die zekerheid heb ik nodig. Want geloof me, als dirigent heb je best conditie nodig.

Je staat lang, beweegt veel en er komt veel spierspanning op je bovenarmen en schouders te staan. Door de lange tussentijd in verband met corona, ben ik niet meer gewend om uren te staan en ook de beweging die zo vertrouwd was zal me in het begin nog wel wat moeite kosten. Niet dat ik daar iets van merk hoor, als ik bezig ben, want dan zit ik in een energie die dit overstijgt.

Repetitie

De repetitie is geweldig. Zoveel gezellige en enthousiaste dames die al snel de sterren van de hemel zingen. Iedereen geniet zichtbaar en het is heerlijk met elkaar. Ongelooflijk dat ik een nieuw koor heb opgericht en dat dat al direct vol zit. Het maximum aantal leden stond op 50 en dat hebben we al bereikt. Zo zie je maar hoeveel behoefte er aan zingen is.

Ik stuiter echt nog een beetje na als ik Marja thuis over mijn ervaring vertel. Ik moet er gewoon echt even van bijkomen. Ondanks het feit dat ik ontbeten heb, lunch ik ook even met het restje zalm van het gerecht van gisteren en ik drink daar mijn colaatje weer bij.

Omadagen

Zo moe als ik thuiskwam, zo snel ben ik weer fit. Ik doe de laatste boodschappen voor het kampeeravontuur de komende drie dagen, met mijn kleindochter Layna. Morgen gaan we weg en ik wil met haar geen boodschappen hoeven doen. Dat is zonde van de tijd. Ook wil ik zelf niet de mist ingaan, omdat ik te weinig goede voeding voor mezelf bij me heb. En voor Marja haal ik natuurlijk ook voldoende in huis.

Verdrietig

Marja gaat morgen naar haar broer en dat zal haar zeker weer aangrijpen. Dan wil ik er het liefst voor haar zijn als ze thuiskomt. Dan wil ik haar klankbord zijn. Marja heeft me verzekerd dat het geen enkel punt is dat ik wegga en dat ik deze bijzondere dagen met Layna zeker door moet laten gaan. Ik red me wel, zegt ze. Maak je om mij geen zorgen. We houden natuurlijk contact met elkaar.

De afspraak om met Layna te gaan kamperen is al lang gepland en ze kijkt er heel erg naar uit. Eigenlijk komt het niet zo goed uit, nu het zo slecht gaat met Marja haar broer. Ik vind het onder de huidige omstandigheden best lastig. Maar ik wil zelf de afspraak ook niet afzeggen.

Uitnodiging

Eenmaal terug van de boodschappen, gaat de telefoon. Of ik misschien nog een koor wil leiden in Rotterdam Ommoord? Nou, dat was ik totaal niet van plan. Ik ben immers aan het afbouwen en wil eigenlijk nog maar één koor, alleen omdat ik gewoon niet zonder zingen kan. Maar de dame aan de telefoon is zo ontzettend enthousiast, dat ik halverwege het gesprek al een beetje om ga. Wat klinkt dit gaaf.

Het feit dat ik dit koor ook op de dinsdag kan gaan draaien, dus op mijn ‘koordag’, maakt het wel aantrekkelijk. Ik sluit het gesprek af met de opmerking dat ik het eerst even met mijn vrouw wil bespreken. Marja hoort direct dat ik eigenlijk de keuze al heb gemaakt en weet ook hoe graag ik dit doe. Ze stimuleert me om mijn hart te volgen en niet veel later bel ik terug dat ik de uitdaging aanneem. Over drie weken starten.

Pensioen

Zo’n koor voelt niet als werk hoor, maar dat is het natuurlijk wel. Een koor vraagt naast de repetities ook veel voorbereiding, in de vorm van arrangeren, administratie en het organiseren van optredens. Ik moet ook nog wel even kijken hoe ik dit conditioneel ga doen, want tussen de repetities zit niet zoveel tijd dat ik echt tot rust kan komen. Maar ach, uiteindelijk krijg ik hier ook veel energie van. 

Nu ik met pensioen ben, wil ik echt niet meer dan één dag in de week werken. En dan nog heb ik het ‘druk’. De maandag is mijn huishouddag, de dinsdag is nu mijn koordag en de woensdag wil ik vrijhouden voor mijn kleinkinderen. Op donderdag is Marja alweer vrij en vanaf dan tot en met zondag willen we graag samen dingen kunnen ondernemen. 

DAG NEGENENZEVENTIG WOENSDAG

Om 4.45 uur in de nacht worden we wakker gebeld en krijgen we het verschrikkelijke bericht dat de broer van Marja overleden is. Hier waren we niet op voorbereid. Dit is gewoon niet te bevatten. Zeven weken geleden werkte hij nog gewoon en was hij nog actief zonder klachten en zonder enig besef dat hij ziek was. Nog geen vier weken geleden kreeg hij te horen dat hij uitgezaaide longkanker had.

Twee weken later hoorde hij dat ze niets meer voor hem konden doen en nu, zo ontzettend snel, is hij overleden. 

Overleden

Marja wil natuurlijk direct naar haar broer toe en ook ik spring mijn bed uit om met haar mee te gaan. Maar dat wil Marja beslist niet! “Jij gaat met je kleindochter kamperen en neemt nog even je rust”, zegt ze. Ik opper dat ik er voor haar wil zijn, maar dat accepteert ze niet. “Je kan een meisje van 9 jaar dat zich al zolang op kamperen met oma verheugt niet teleurstellen”, zegt ze.

Ze wil ook niet dat ik Layna over het overlijden van haar broer vertel. Ze heeft hem niet gekend, dus het is totaal niet belangrijk voor haar. Ik weet wel dat wanneer Marja zo stellig is, dat ik daar niet tegenin moet gaan. Ik berust dus in haar keuze en maak nog snel even een ontbijtje voor haar, om mee te nemen. Wanneer zij weg is, voelt het voor mij heel erg dubbel.

Vredig

Niet alleen Layna heeft zich erg verheugd op ons kampeeravontuur, maar ook ik kijk er al lang naar uit. Ik ben dus ergens blij dat het toch door kan gaan, maar het is erg moeilijk om Marja in deze verdrietige tijd alleen te laten. Ik ga nog even terug naar bed, maar kan de slaap niet meer vatten. Ik neem de tijd voor een stevig ontbijt van ei, spek en kaas en wacht tot Marja rond 8 uur belt om te vertellen hoe het nu verder gaat.

We hebben afgesproken dat ze dan alsnog kan aangeven als ze wil dat ik toch thuisblijf. Maar wanneer ze belt, klinkt ze sterk. Haar broer is heel rustig ingeslapen en er is een vredige blik op zijn gezicht. Verder lijden is hem bespaard gebleven. Hoe moeilijk ook, ze heeft er vrede mee. Nu moet er heel veel geregeld worden, vrienden van haar broer helpen haar daarbij. Ze staat er dus niet alleen voor en wil nog steeds dat ik wegga. 

Daar ben je!

Niet veel later vertrek ik met de camper richting Zoetermeer, waar Layna mij stralend begroet. “Oma, eindelijk; je bent er!”. Ze pakt direct de tassen die al klaar staan. “Dit moet allemaal mee Oma. Mag ik het zelf in de kastjes leggen?” Natuurlijk mag dat en vanaf dat moment is ons avontuur begonnen.

We rijden richting Erichem/Betuwe waar ik gereserveerd heb op een echte kindercamping die ook gericht is op kinderen die van paardrijden houden. Layna heeft nog nooit gekampeerd en vindt het allemaal best een beetje spannend. Het is nog geen uurtje rijden en al snel staan we volledig geïnstalleerd met de camper op een mooie plaats vlakbij de vele activiteitenlocaties die het park rijk is.

Lunchen

Voor we alles gaan verkennen, gaan we eerst even lunchen. Layna eet broodjes en voor mijzelf snijd ik een avocado in stukjes. Wat kruiden erop, een paar plakjes kipfilet en klaar! “Mag ik proeven Oma, het ziet er zo lekker uit” vraagt ze. Natuurlijk mag dat en ze vindt het erg lekker. Ik vertel haar dat dit ook voor haar heel gezond is en dat zij ook wel eens zo kan lunchen. Nou…. dat wil ze wel!

Paardrijden

De middag kan beginnen! Van tevoren heb ik al paardrijlessen voor haar besproken en even later rijdt ze al in de grote buitenbak van de manege. Ze geniet en ik niet minder. Als ze nog maar net haar paardrijkleren uit heeft, wil ze graag gaan zwemmen. Het is prachtig weer, dus dat is onze volgende activiteit. Daarna doen we nog even de kampingwinkel aan, waar ze natuurlijk nog wat lekkers scoort.

Ik heb alles in de camper voor pannenkoeken, maar als ik haar laat kiezen, wordt het patat met bitterballen en een bananenmilkshake. Mmmmmmm wat lekker. Ik kan het gewoon vanuit de camper bestellen en nog geen kwartier later wordt het al bezorgd. Voor mijzelf maak ik een zalmsalade. Allebei smullen we en ik heb geen enkele moeite de geur en de aanblik van friet te weerstaan.

Kiezen

Na het eten is er nog veel meer te beleven en het is best lastig voor haar om daar iets van te kiezen. Ze kiest voor het springkussenfestival dat die avond op het terrein wordt gehouden. We moeten daar wel een flink stuk voor lopen, maar dat is geen enkel punt voor haar. Voor mij overigens ook niet. Het wordt een hele belevenis.

Als ze uitgeklommen, gesprongen en gegleden is, is het nog steeds heerlijk weer. Op de terugweg naar de camper doen we nog verschillende speeltuintjes aan. Dan gaat het schemeren en wordt het tijd om eens aan douchen en slapen te gaan denken. 

DAG TACHTIG DONDERDAG

De dag begint met het halen van verse broodjes en croissants. Wat ruikt versgebakken brood toch lekker. Alles is nog warm. Layna begint dan ook direct met haar ontbijt, anders koelen ze af. Ondertussen maak ik een ei met ham en kaas. We nemen de tijd voor het ontbijt en maken ondertussen plannen voor de dag. 

Ze wil graag weer gaan zwemmen en dat gaan we in de middag ook doen, maar eerst heeft ze weer paardrijles. Ze kan haar geluk niet op. Ze is echt een paardenmeisje. Ze geven hier geweldige lessen en ze geniet volop. 

Emma

Ik heb nog een leuke verrassing voor haar. In het park is een heel leuke winkel BEERTJES EN KLEERTJES en daar kan je een beer, poes of ander dier laten maken. Je kiest een huid, laat hem dan vullen, kiest er een hartje bij dat ze erin naaien en je doet een wens. Layna kiest een poes en een roze hartje. Ze doet heel bewust haar wens. “Ik mag hem niet verklappen Oma, want anders komt hij niet uit. Maar hij is voor ons samen.”

Het ontroert me en ik vraag natuurlijk niet verder. Layna mag haar poes aankleden met één van de vele kleertjes en schoentjes. Ze past veel en wikt en ze weegt en uiteindelijk gaat ze de winkel uit met een poes, compleet met schoenen, rollerskates, een zonnebril en een tasje. Ze noemt haar poes Emma en Emma wijkt niet meer van haar zijde. “Deze ga ik mijn hele leven bewaren oma. Het is mijn gelukspoes!”

Vrienden

Terug bij de camper drinken we even wat en ziet ze een meisje dat ook een dier heeft gekocht. Ze gaat er op af en de vriendschap is gesloten. Even later staan ze met elkaar te tennissen en natuurlijk moet oma ook meedoen. Daarna gaan we zwemmen. Ik realiseer me dat ik bruis van energie en dat ik al 2 dagen van ‘s morgens vroeg tot ‘s avond laat in touw ben, zonder ook maar enige moeheid te voelen.

Ik ervaar het bijna als een wonder. Het zijn niet alleen de activiteiten met Layna, maar natuurlijk moet er ook gezorgd, gekookt, afgewassen, opgeruimd en geregeld worden. Het maakt me dankbaar en ik ben me ook heel bewust van het feit dat dit komt door mijn gezonde levensstijl. 

Pannenkoeken

Na het zwemmen is het al etenstijd. Dit is vandaag een grote uitdaging voor mij, want ik ga pannenkoeken voor Layna bakken. Alleen die geur al, zo ontzettend lekker. Maar daar blijft het bij. Layna is al aan de eerste begonnen en daarna eet ze er nog drie. Ik heb voor mijzelf weer een heerlijke salade gemaakt en samen zitten we te smullen. “Oma mag ik nog even knutselen? Wat heb je allemaal meegenomen?”

Er is van alles en Layna kiest voor armbandjes maken. Even later is niet alleen Layna aan het knutselen, maar is ook haar nieuwe vriendinnetje met haar broertje aangeschoven om een armbandje te maken. Oh wat geniet ik van deze gezelligheid. Daarna stuur ik ze nog even naar de speeltuin zodat ik vrij spel heb en ook nog even af kan gaan wassen.

Latertje

Het is weer een latertje geworden, maar het is vakantie en dan is het dus niet erg. Tot nu toe was het schitterend weer, maar er wordt regen verwacht, dus ik haal de luifel, de stoelen en het kleed alvast binnen, zodat alles morgen droog mee kan. Eindelijk liggen we dan om 23.00 uur in bed en Layna valt direct in slaap. Ik bel nog even met Marja en nadat zij mij verzekerd heeft dat ze het wel redt, ga ook ik slapen.

DAG ÉÉNENTACHTIG VRIJDAG

Voor ons laatste ontbijt kiest Layna een chocolade muffin en een toetje. Ze blijkt wat te grote ogen te hebben gehad. Een heerlijk overgebleven stuk smeuïge muffin lacht mij toe. Voorheen zou ik hier zeker van gesmuld hebben, maar nu weersta ik het en verdwijnt het gewoon in de prullenbak. Vaak ging dat overigens zo dat ik alle lekkere restjes opat die mijn kleinkinderen lieten staan. Maar dat is geweest!

Vertrek

Zelf sla ik het ontbijt over. Ik heb het druk met de voorbereiding van het weggaan en ik heb ook totaal geen trek. Layna heeft nog één keer paardrijles en ze vindt het jammer dat het alweer haar laatste les is. Ze wil helemaal niet naar huis. Ze gaat nog even naar haar vriendinnetje tot we om 12.00 uur vertrekken. Ik heb een paar plakjes vleeswaren en een stukje kaas genomen en Layna eet onderweg nog een lekker broodje.

Plan B

De weersvoorspellingen zijn slecht en de lucht is dreigend. We laten het geplande pretpark zitten en kiezen voor plan B. We gaan naar de film! Layna wil graag de Grote Slijmfilm zien. En natuurlijk hoort hier een flesje drinken en popcorn bij. Als ze later naast me zit en de geur van popcorn mijn neus bereikt, besef ik hoe sterk ik ben. De zoveelste verleiding die ik weersta. Maar is het nog wel een verleiding?

De geuren van veel lekkers triggeren mij zeker. Dat is mijn hoofd. Maar datzelfde hoofd beseft ook hoeveel WINST ik al heb van het gezonde en koolhydraatarme/keto eten. Ik voel me zo ongelooflijk goed. Ik wil gewoon niet anders meer. En als ik in de spiegel kijk, zie ik echt een andere Rian. Ik straal meer, heb geen opgeblazen gezicht meer en mijn figuur begint al zo te veranderen. Zo wil ik doorgaan. Dit is het zo waard!

McDonald

We genieten beiden van de film en daarna heb ik nog een leuk plannetje om ons kampeeravontuur af te sluiten. We gaan met de camper naar de McDonald’s. We doen eerst nog wat spelletjes in de camper op het parkeerterrein. Daarna gaan we naar binnen om eten uit te zoeken. Layna neemt een Big Mac menu met milkshake en ik kies voor een gegrilde kipsalade die ik zelf nog even opleuk met tomaatjes en kaas.

We genieten van ons laatste maaltje samen in de camper. “Het is net of we nog aan het kamperen zijn oma!” zegt Layna. Als we uitgegeten zijn, ruimen we alles op en is ons kampeeravontuur echt ten einde. Op naar pappa en mamma!

Traditie

Wat hebben we er allebei van genoten en wat was dit ongelooflijk bijzonder om samen mee te mogen maken. We maken de afspraak dat we iedere zomervakantie met elkaar weg zullen gaan. “Wel wat langer oma; drie dagen is veel te kort. Gaan we volgende jaar weer naar die camping?” Ik beloof haar dat we hier een traditie van gaan maken.

Na nog even bij mijn dochter en schoonzoon te hebben nagepraat, ga ik eindelijk op huis aan. Ik ben blij dat ik er straks weer voor Marja kan zijn, die het juist deze dagen zo zwaar heeft gehad. Eenmaal thuis vertelt ze wat ze allemaal heeft meegemaakt en al geregeld heeft. En ze heeft ook oor voor al mijn ervaringen, die ik haar in geuren en kleuren uit de doeken doe. Ik voel me gelukkig dat ik weer thuis ben.

Gezondheid verbeterd