Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Vinz weet wat hij wil
Ineens is het alweer zover: Vinz is jarig! Voorheen zouden we weken van tevoren al bedenken wat we allemaal in huis zouden halen, nu is er een soort rust. We hebben ervaren dat een verjaardag geen vreetfestijn hoeft te zijn. We vinden het tegenwoordig juist fijner als er niet te veel te snaaien is, dat geeft zoveel rust. In tegenstelling tot vorig jaar zijn we er snel uit wat we gaan maken.
Vinz weet exact wat hij wil. Op nummer één staat – hoe kan het ook anders – de aardbeienbavarois uit de zomerspecial. Deze blijft een grote favoriet hier in huis en je kunt er alle kanten mee op. Hij wil het in bekertjes en op de bodem een paar verse aardbeien. Op tafel wil hij kaasjes, Gelderse worst, cervelaatworst en gezouten pecannoten. “Maar mam, ik wil ze wel zelf snijden en klaarzetten.”
Het avondeten is zonder enige twijfel een hamburger met kaas, bacon, salsa en rösti-rondjes uit de Vastenspecial. Voor Vinz is de Vastenspecial zijn favoriete boekje van TheNewFood. Vorig jaar kwam Vinz met een lange lijst aangelopen. Nu geeft hij zelf aan: “Mam, dit is méér dan genoeg toch?” Wat gaat dit op een fijne manier! Nog fijner vind ik de rust die ik bij Vinz zie.
Hulp
De dag voor zijn verjaardag maak ik de aardbeienbavarois en is Vinz alles aan het snijden. Ergens vind ik het lastig, want in mijn overtuiging moet alles zo netjes mogelijk worden gesneden: alles in even grote stukken. Nu Vinz aan het snijden is, ziet het er natuurlijk anders uit. Maar al snel merk ik bij mijzelf dat het oké is, dit heeft ook wel iets. Ik laat het los.
Ik geniet er ook wel van om hem zo gedreven met een groot mes bezig te zien, al ziet het er soms wel wat angstaanjagend uit. We maken samen een hele lading rösti-rondjes, het is lastig in te schatten hoeveel we precies moeten maken. Dat maakt niet uit: wat over is doen we in de vriezer en daar genieten we op een later moment van.
Supervroeg
Vinz slaapt altijd moeilijk de nacht voordat hij jarig is. En op de dag zelf is hij supervroeg wakker. Hij is dan vooral gewoon héél erg jarig. Twaalf wordt hij alweer, onze lieve Vinz. Er breekt een nieuwe fase aan, hij gaat naar het voortgezet onderwijs. Daar hoort een nieuwe fiets bij.
Hij is zo blij met zijn nieuwe fiets dat het proefritje gelijk een hele fietstocht wordt. Als hij weer thuis is, is er de aardbeienbavarois als ontbijt. We rommelen wat aan en de lunch houden we simpel en klein: beiden een stukje rookworst. “We eten straks toch al méér dan genoeg.”
Visite
Als de visite komt binnenwandelen, krijgen ze allemaal te horen dat Vinz alles heeft uitgekozen en heeft geholpen met de voorbereidingen. Kijk, de worst en kaas heb ik zelf gesneden! Hij wijst er met trots naar. Het valt me op dat Vinz en Senn zelf niet veel van tafel pakken. Als ik met het avondeten bezig ben en Vinz me komt helpen, begrijp ik pas waarom.
Hij vertelt dat hij niet veel heeft gepakt omdat hij zo uitkeek naar het avondeten en daar optimaal van wil genieten. Vorig jaar op zijn verjaardag zat hij te vol om ’s avonds nog te kunnen eten. “Dan is het eten niet meer lekker.”
Overvloed
Vroeger dacht ik dat er op een verjaardag een overvloed aan eten moest zijn. Ik was vooral bang dat iemand iets tekort zou komen (of was ik bang was dat IK iets tekort zou komen?). Door veel te veel in huis te halen, was er een excuus om dagen na de verjaardag door te blijven gaan met eten, weggooien is immers zonde.
Ik merk dat met elke verjaardag die wij nu vieren, het steeds minder wordt wat ik op tafel zet en in huis haal. ‘Minder’ betekent niet minder gastvrij. Het is geen vreetfestijn meer en toch komt niemand iets tekort. Het geeft ook mijzelf meer rust. Ik ben minder aan het rennen en hollen om het eten aan te vullen. Er is meer tijd en ruimte om gezellig met de visite te kletsen.
Kopie
Vinz was net als ik: veel bezig met eten, altijd het idee hebben tekort te komen. Nu merk ik bij hem dezelfde rust als ik heb. Als we ’s avonds de dag doornemen, geeft hij mij een compliment; “Mam dat heb jij goed gedaan, nu is er niet voor weken te veel eten in huis.” Ik zie bij hem een soort opluchting als hij dit zegt. Ik zeg dan hoe blij ik ben met zijn hulp en dat we het samen goed hebben gedaan.
We lachen over de lange lijst die hij vorig jaar voor zijn verjaardag had gemaakt. Hij heeft het afgelopen jaar goed zijn lichaam en zijn hongergevoel leren aanvoelen. Hij heeft ervaren wat te veel eten met je doet. Hij maakt bewuste keuzes en geniet voor méér dan 100% van de keuzes die hij maakt. We zijn beiden erg benieuwd welke uitdagingen het nieuwe levensjaar hem gaat brengen!
Benieuwd naar hoe Vinz vorig jaar zijn verjaardag vierde? Dat lees je hier.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd