Selecteer een pagina

BLOG 60 Een nieuwe start

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Een nieuwe school

Maandenlang heeft hij er naar uitgekeken en nu is het eindelijk zover: de eerste dag naar het voortgezet onderwijs! Omdat Vinz doof is hebben we samen met zorg gezocht naar een passende school voor hem. Het is een kleinere school geworden, waar ze ‘Deltawijs’ onderwijs geven en waar ze ook direct positief reageerden op de inzet van tolken en Nederlandse gebarentaal.

De school waar Vinz heen gaat, heeft maar zo’n 350 leerlingen en een ‘ons kent ons’-mentaliteit. Voordat de keuze definitief werd gemaakt is Vinz een dag gaan kijken. Om de school zelf te ervaren en ook zodat ook zodat de school zou kunnen ervaren hoe het gaat met de inzet van een tolk. Het mooiste aan de zoektocht naar een geschikte school is dat Vinz zelf heeft gekozen met heel zijn hart.

Spannend

Toch voelt Vinz de spanning als hij op zijn fiets vertrekt naar school. Het is een eind fietsen, twaalf kilometer om precies te zijn. Hij zal alleen fietsen omdat er geen andere kinderen vanuit ons dorp op dezelfde school starten. Vinz kent de route, die hebben we samen in de vakantie veel gefietst. Onderweg viel me de snackbar op, plus twee grote fastfoodrestaurants en de supermarkt naast zijn school. Over verleidingen gesproken!

Ik weet ook hoe dat bij de jeugd onderling gaat en ik vraag me af of Vinz hiertegen ‘bestand’ is, of dat hij er uiteindelijk toch voor zwicht. Als ik het vraag krijg ik een eerlijk antwoord; hij weet het zelf ook niet. Hij hoopt van niet, maar weet het niet. Het is ook lastig om het te ‘weten’.

Ketolunch

Ik heb er verder in de vakantie verder bewust niet te veel over gehad met Vinz. Hij vindt de stap naar het voortgezet al spannend genoeg. De ‘etensvragen’ hoeven daar niet bij. Eerlijk: het was voor mij ook een soort uitstellen. Vandaag, op zijn eerste schooldag, is hij met een ‘normale’ ketolunch onderweg naar school. Na school wil ik bij hem peilen hoe hij het ziet en hoe het voor hem voelde.

Enthousiast komt hij thuis. We kletsen samen over zijn dag en alle indrukken die hij heeft opgedaan. Dan vraag ik hem of zijn lunch is bevallen en of we gewoon zo doorgaan met een ketolunch. Even ben ik bang dat ik iets ‘aanwakker’ waar hij totaal niet mee bezig is, maar toch is het goed om dit samen te bespreken. Hij kijkt mij aan alsof ik iets raars vraag, voor hem is het immers ‘normaal’ geworden om keto te eten.

Geen blaadjes sla

Vinz weet precies wat hij wil: “Ik wil gewoon hetzelfde mee naar school als eerst en je weet het: geen blaadjes sla, wel de rundvleessalade!” Dan is hij even stil: “Ik denk dat ik de kantine wel moeilijk ga vinden. Ze verkopen daar frikandellenbroodjes en dat was vroeger mijn favoriet!” Hij slaakt een diepe zucht. Ik herken zijn strijd, ik vind het zelf soms ook lastig als ik zoveel zin heb in iets wat ik niet wil eten.

“Vinz, dan moeten wij maar gaan kijken of wij zelf frika-broodjes kunnen maken.” Hij veert op van zijn stoel, hij vindt het een geweldig plan en heeft er al direct ideeën bij, die we op een later moment zeker vorm gaan geven! En toch vind ik het lastig voor hem en maak ik me zorgen.

Vertrouwen

Vinz ziet het aan mijn gezicht. “Mam, je hoeft je niet druk te maken, want niemand vroeg naar mijn lunch. Ik wil geen droge boterhammen mee, maar gewoon wat jij altijd maakt voor mij”. Vinz maakt zich voorlopig nog niet druk hierover, ik mag daar ook mee stoppen. “Als er vragen over komen, kan ik ze gewoon beantwoorden, uitleg geven en vertellen wat het is”, verzekert hij mij.

Soms lopen dingen zoals ze lopen. Ik denk dat ik Vinz hierin los mag laten en erop mag vertrouwen dat hij wijze keuzes maakt. Ik spreek dit vertrouwen naar hem uit waarop hij zegt: “Als ik dan ineens heel erg veel zin heb in een hamburger, dan app ik jou, oké? Dan kunnen we ’s avonds misschien hamburgers eten en dan kan ik er even tegen.” Ik vind het een prima afspraak om zo wat verleidingen te ‘tackelen’.

Delen