RIAN BLOG 31 Monique

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDDRIE ZATERDAG

Gelukkig heb ik vannacht beter geslapen dan gisteren. De dag kan dus beginnen. Niet met een ontbijt vandaag, want ik wil vandaag weer eens minimaal 16 uur gevast hebben. Eigenlijk maakt het voor mij ook niet uit, want ik heb eigenlijk nooit meer echt trekmomenten. Mijn lichaam kan vele uren zonder eten.

Ik lunch pas om 13 uur en om 14.00 uur wil ik naar de livestream van de (besloten) uitvaartplechtigheid kijken van een koorlid die heel veel voor mij heeft betekend. Ik zit er helemaal klaar voor, maar helaas werkt de streaming niet. Dat is even slikken, want ik wilde op deze manier graag afscheid van hem nemen. 

Stoelen

Marja en ik besluiten de tijd dan maar even anders in te vullen en gaan op eetkamerstoelen uit. De stoelen die wij nu hebben zitten voor ons beiden niet comfortabel. Ze zijn nog geen 2 jaar oud, maar we hebben toch besloten ze te vervangen. We vinden al snel fijne stoelen die goed zitten. Onze huidige stoelen zetten we direct op Marktplaats. Misschien zonde, maar goed zitten vinden wij belangrijker.

Thuisgekomen, heb ik een link ontvangen van de uitvaartplechtigheid die ik graag had willen zien. Marja en ik kijken er samen naar en de dienst maakt diepe indruk. Het duurt dan ook nog wel even voordat we beiden aan eten toe zijn.

Mexican twist

Pas om 21.00 uur krijgen we beiden toch wel een beetje zin in eten. Voor vandaag stond MEXICAN TWIST op het programma en die ga ik dus maar even maken. Ik maak direct 4 porties, zodat ik nog wat in kan vriezen voor een dag dat ik geen tijd of geen zin om te koken heb. We genieten allebei weer van deze maaltijd

Kruiden

Sinds ik alle boeken van TheNewFood heb, heb ik zoveel inspiratie dat ik nooit meer de kreet slaak: wat moet ik vandaag toch weer eten? Ook maak ik regelmatig variaties op gerechten uit de boeken. Ik geef er dan net even mijn eigen twist aan. Inmiddels vind ik het ook erg leuk om met kruiden te experimenteren. Voorheen kocht ik altijd van die kant-en-klare zakjes of potjes die bij een bepaald gerecht hoorden.

Dan wist ik zeker dat het gerecht de smaak kreeg die het moest hebben. Door nu met pure kruiden te werken, is het iedere keer een uitdaging om te proeven of ik deze smaken kan benaderen. En dat lukt! Soms vind ik het zelfs nog lekkerder. Mijn keukenkastje staat inmiddels dan ook vol met kruiden en er staan er ook nog heel wat op mijn verlanglijstje.

Film

’s Avonds kijken we naar Rocketman, de film die het leven van Elton John vertelt. We vinden het beiden een heel bijzondere film. We nemen er een drankje en wat pecannoten bij. Heerlijk vind ik die. Het leuke van deze levenswijze is dat je de lekkernijen die je af en toe neemt, veel meer waardeert. Vroeger propte ik me iedere avond vol.

Dat begon al bij de koffie/thee met een koekje of andere zoete lekkernij en vaak later op de avond een zoutje. Dat werd een gewoonte. De dingen zijn dan niet echt een traktatie meer. Dat is het nu wel. 

DAG HONDERDVIER ZONDAG

Als we wakker worden, ziet het er buiten grauw uit en het regent. We waren er vandaag graag even met de fiets op uit gegaan, maar dat zit er dus niet in. We starten heel rustig op. Ik heb lang nodig om te beslissen wat ik aantrek. Zo dik als ik was heb ik me nooit druk gemaakt om wat ik aantrok of wat een ander daarvan vond. Ik wist dat ik er in ieder geval altijd verzorgd uitzag. Nu is dat zo anders.

Strak

Bij alles wat ik aantrek, kijk ik of het niet te wijd zit, want ik wil geen lopende tent meer zijn. Ik vind het nu belangrijk dat mijn lijn gezien kan worden, maar twijfel daarbij toch nog wel of dat dan wel kan. Het is nog zo onwennig om strakkere kleding te dragen. Marja ziet hoe ongemakkelijk ik me in sommige kleding voel. “Maar het staat je echt goed” zegt ze, “Je krijgt zo’n mooi figuur”.

Ze vraagt me ook nog even te poseren zodat ze wat foto’s kan maken. Ik voel me er even wat oncomfortabel bij, maar zij weet me toch weer ontspannen te krijgen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik soms aan mijn spiegelbeeld moet wennen. Ik zie ook echt een ander mens. Best onwennig. Natuurlijk ben ik trots op de vele centimeters die ik al kwijt ben. Totaal 28.5 centimeter. Dat is niet niks.

Avocado

Na 16 uur vasten lunch ik met avocado. Ik ben op dit moment helemaal verzot op avocado. Dit valt zo heerlijk te combineren met vis, vlees of kaas. Maar ik eet ook graag alleen avocado. Ik strooi er dan wat zout en peper om en vind dit echt een delicatesse. Dit is vandaag dus mijn startmaaltijd. Een avocado en dat is voor mij voldoende om de verdere dag op te functioneren.

Monique

Als we vanmiddag bij Monique komen, zien we meteen dat ze weer een stuk achteruit is gegaan. Het is moeilijk om te zien dat het proces van Alzheimer bij een vrouw met Down nog sneller gaat. We geven haar veel aandacht, liefde en zorg en proberen haar een beetje blij te maken. Dat is soms best lastig. Maar een van de dingen die ze altijd erg leuk vindt, is een ritje naar de McDonald’s, waar ze dan een ijsje krijgt.

Ook vandaag nemen we haar even mee om een ijsje te halen. Het regent nog steeds en helaas kunnen we daardoor niets anders met haar ondernemen. We gaan dus gezellig binnen zitten bij de McDonald’s en bestellen een heerlijk ijsje voor haar en nemen beiden een Pepsi Max. Monique kan zich niet meer zo goed uiten, maar we zien dat ze geniet. 

Broccoli ovenschotel

Om 19.00 zijn we weer thuis. Ik ga direct de keuken in. Vandaag eten we de broccoli kip schotel van de eenpansgerechten. Ik heb deze een klein beetje aangepast, omdat ik misgreep op de Italiaanse kruiden. Ook heb ik er nog wat slagroom aan toegevoegd en een klein beetje kokosschaafsel doorgeroerd. En het was onwijs lekker.

DAG HONDERDVIJF MAANDAG

Ik heb alle tijd. Ik vind het altijd heerlijk om als ik (nog) niet het huis uit hoef lekker in mijn nachthemd te blijven, me nog niet op te maken en mijn haar te doen. Als de bel gaat doe ik op zo’n morgen ook niet open als er gebeld wordt. Marja moest vanmorgen al vroeg naar een vergadering van haar werk. Ze heeft snel een eitje gebakken dat ze opgerold mee heeft genomen om onderweg op te kunnen eten.

Zingen

Ik heb dus het rijk alleen.  Op zich is dat wel fijn, want voor de repetitie van morgen, moet ik van een aantal nummers de verschillende stempartijen doorzingen. Als ze thuis werkt is dat toch wat lastiger. Ze heeft zo vaak online vergaderingen en dan is het natuurlijk niet fijn als er hard muziek door het huis schalt. En voor mij moet het altijd best hard zijn. Ik moet echt binnen in het geluid zitten om lekker te kunnen zingen. 

Ik kies ervoor om vandaag weer pas rond 13.00 uur te eten en bak dan ook een heerlijk ei met ham en kaas. Ik heb dan inmiddels al heel wat gedaan. Mijn koorpartijen zitten er goed in, het huis is gestofzuigd en de noodzakelijke huishoudelijke klusjes zijn gedaan. Na de lunch ga ik weer even wat (pure) kruiden halen, die ik nog aan mijn verzameling wil toevoegen en sla ik nog even wat mondkapjes in.

Monique

Na haar werk is Marja toch nog even bij Monique in Delft langs gegaan. Want nu zij ineens zo hard achteruit gaat, willen we haar toch even goed in de gaten houden. Niet dat ze bij Ipsen geen goede zorg krijgt hoor. Het is daar werkelijk fantastisch en ze krijgt veel liefde, zorg en aandacht.
Helaas is er geen (positieve) verandering in de situatie van Monique. Ze is nog steeds apathisch, huilt veel en wil niet eten.

Dit terwijl ze altijd zo vrolijk is. Nu is het van de ene op de andere dag zo anders. We hebben het er behoorlijk moeilijk mee en allebei denken we even: dit kunnen we nu echt niet aan. Nog maar net is in heel korte tijd Marja’s moeder en broer overleden en nu dit. Natuurlijk is het zo dat we alles aankunnen en ook aangaan. Het is alleen heel verdrietig en zwaar.

Kipsaté

We hebben geen van beiden trek en ik heb zeker geen zin om iets te gaan koken. Eerst denken we: Dan slaan we het eten voor vandaag maar even over. Dat kan immers en is zelfs goed. Alleen om 21.00 uur hebben we beiden toch wel een beetje trek. “Zal ik toch nog maar even wat koken” vraag ik aan Marja. Marja voelt zich wat bezwaard, maar het idee staat haar wel aan.

Ik ga dus de keuken in en een half uurtje later zitten we aan de kipsatéroerbakschotel uit de eenpanspecial. Deze is werkelijk heerlijk en alles gaat schoon op. Oeps nu heb ik wel heel laat gegeten en morgenochtend staat de weegschaal mij vragend aan te kijken. Zou ik alles dan wel weer verbrand/verteerd hebben?  Morgenochtend zal ik het weten.

Gezondheid verbeterd