BLOG 14 McDonald’s

ian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG DRIEËNVEERTIG DINSDAG

Gister vermoedde ik het al. Ik ben iets aangekomen. Slechts 2 ons, maar toch. Tot nu toe heb ik niet stilgestaan, terwijl ik weet dat dit wel eens kan gebeuren. Ik vind het jammer, want natuurlijk was ik liever weer flink afgevallen. Maar ik ben niet ontmoedigd en het heeft zeker geen invloed op mijn motivatie. Ik voel me al zo sterk. En….. ik mag dan geen kilo’s kwijt zijn, maar in omvang neem ik ook af. Dat is echt al te zien.

Ook kom ik steeds beter in mijn energie, slaap ik veel beter en word ik uitgeruster wakker. Wat een winst! Soms ben ik nog wat duizelig, maar dat wordt ook al veel minder. Mijn lichaam komt steeds meer in balans. En ik ben echt heel trots op mezelf! Ook Marja is niet afgevallen en daar is zij wel heel blij mee. 😁 Haar gewicht blijft nu stabiel op 52.5 kg staan en dat is een gewicht dat gerust zo kan blijven.

Monique

En dan is het moment dat we richting Monique gaan om haar te vertellen dat haar moeder is overleden. Monique is het zusje van Marja, ze heeft downsyndroom en is dementerend. Als we aankomen bij de instelling waar Monique verblijft, gaat het eigenlijk precies zoals we verwachten. Als we het haar vertellen, geeft ze eerst een grote gil en barst vervolgens in huilen uit.

Vervolgens loopt ze naar verzorging en haar medebewoners om te vertellen dat mamma dood is. Allemaal zo ontzettend aandoenlijk en emotioneel. We blijven nog uren bij haar en iedere keer opnieuw moeten we het verdrietige nieuws vertellen en haar voorbereiden op de crematie van as donderdag. De verzorging is werkelijk geweldig en uiteindelijk gaan wij met een gerust hart weg.

Vasthouden

Wanneer ik in het verleden zulke zware dagen had, was er niets in mij wat het nog op kon brengen om te gaan koken. Nu komt het niet eens in mij op om dat niet te doen. Doordat ik veel georganiseerder ben met mijn boodschappen, weet ik dat alles in huis is en ik dus in no-time een maaltijd op tafel kan zetten. En dat ik dat ook wil. Dit is zo’n enorme ommekeer in mijn leven.

Ik kook de heerlijke lofschotel met hamblokjes, kaas en een zalige saus van room en mosterd. Het smaakte ons goed, ondanks de emotie en moeheid. Marja neemt nog een toetje om haar koolhydraten wat te verhogen in verband met haar traagwerkende schildklier. 

DAG VIERENVEERTIG WOENSDAG

Vanmorgen gestart met een super easy ontbijt: 2 eieren, geklutst met Fetakaas en mayonaise en dan in de magnetron. Daarna garneren met geraspte oude kaas. Mmmmmm lekker zeg en zo klaar. Onthouden voor als ik ’s morgens haast heb. De dag kan beginnen. Ik heb een bespreking over de eerste zangmiddag die ik voor aanstaande zondag organiseer. Na anderhalf jaar kan het weer! Zo gaaf en zo spannend.

Layna

Daarna rijd ik naar Zoetermeer om mijn kleindochter Layna van school te halen. Daar verheug ik me altijd zo op. Ze ziet direct dat ik ben afgevallen. Ik vertel haar trots dat ik bijna 10 kg kwijt ben en ik vertel haar hoe en waarmee me dit gelukt is. Ze is 9 jaar, maar al zo geïnteresseerd. “Knap hoor oma, maar je moet dan alleen wel je haar weer rood gaan verven” reageert ze. 😅

Friet

Ze vertelt me dat Papa en Mama ook goed bezig waren met koolhydraatarm eten, maar dat het nu even helemaal niet goed gaat. “Ze eten te vaak friet en broodjes hamburger”, zegt ze. “En jij?” vraag ik. “Ik ben ook gek op friet, Oma” zegt ze. Ik kan het niet laten om haar toch te vertellen dat ze dit echt niet te veel moet eten. Ze is nu zo mooi slank. Net als haar moeder (mijn dochter) op haar leeftijd ook was.

Bijna mager tot haar 18de. Daarna heeft ook zij tot op heden ook altijd strijd gehad met overgewicht. Zowel mijn zoon als dochter hebben mijn aanleg. Nu ik me zo bewust ben van de schade van ongezonde voeding, wil ik dit graag met hen delen. Pffff daar heb ik 66 voor moeten worden.

Shoppen

Ik ga gezellig shoppen met mijn kleindochter. Ik zie haar niet meer voor ze met vakantie gaat en het is al jaren de gewoonte dat de kleinkinderen een vakantiepakket krijgen om mee te nemen op vakantie. Ze mag dit keer meehelpen uitzoeken. Wat is dit leuk om te doen. Ik ben aan het eind van de middag wel total loss. De cafeïne in mijn dagelijkse glaasje Cola doet me goed.

Rode kool

Marja bakt frietjes van zoete aardappel met kipnuggets voor Layna en ik maak de rodekoolschotel voor ons. Deze is verbazend lekker. Ik at weinig rode kool. Maar dan wel met appel en zoet van smaak. Nu wok ik de kool, kruid deze met peper en zout en strooi er oude kaas overheen. Dit smaakt totaal anders dan je zou verwachten. Marja en Layna genieten samen nog even van een toetje, Ik breng Layna op tijd naar huis.

Morgen wordt een zware dag. Dan wordt Marja’s moeder gecremeerd. Ik moet vooraf nadenken over ons eten want we hebben geen lunchmogelijkheid. Dat vraagt dus om creativiteit, maar ik weet inmiddels dat ik dat goed kan.

DAG VIJFENVEERTIG DONDERDAG

De dag begint al vroeg, omdat we eerst Monique in Delft ophalen. We willen daar alle tijd voor nemen omdat wij het heel belangrijk vinden haar zo goed mogelijk voor te bereiden.  Voordat we weggaan, nemen we allebei een stevig ontbijt, omdat we geen idee hebben wanneer we weer wat kunnen eten. Ook maak ik een snackdoosje klaar met blokjes kaas, tomaatjes en kipfiletrolletjes met en zonder kruidenkaas.

Crematie

De dienst is mooi en emotioneel en het definitieve afscheid valt zwaar. De beleving van Monique is ontroerend en maakt het voor ons nog een stukje emotioneler. Direct na de dienst wordt het al snel ietwat gezellig en geniet eenieder van een natje en een droogje. Wij laten de hapjes moeiteloos aan ons voorbijgaan. Op dit moment hebben we gewoon nog geen behoefte aan eten.

Mocht het nodig zijn, dan halen we ons snackdoosje even uit de auto en nuttigen we ons eigen lekkers. Als we met elkaar mooie herinneringen hebben opgehaald, is het tijd om te vertrekken. We hebben Monique beloofd om naar de McDonald’s te gaan. 

McDonald’s

Monique wil Franse Frietjes en een ijsje. “Dat heb ik wel verdiend”, zegt ze. En daar bij de McDonald’s komt ons snackdoosje dan eindelijk tevoorschijn en het gaat schoon op. Omdat we geen van beiden zin hebben om bij thuiskomst nog te gaan koken, besluiten we om een broodje cheeseburger te nemen. Het broodje eten we natuurlijk niet op, de saus wrijven we eraf, maar de hamburger en de kaas eten we op.

Er zit kraak noch smaak aan en het doet het woord hamburger geen eer aan. Maar we hebben zo toch verantwoorde maagvulling binnen. Die hamburgers zijn puur rundvlees. Monique geniet van dit uitje en lijkt voor even al het verdriet vergeten te zijn. Ze is doodop als ze thuiskomt en wordt meteen door de verzorging in bed gelegd. Ze gaat dromen van Papa en Mama die in de hemel zijn, zegt ze.

Camembert

Eenmaal thuis hebben we allebei behoefte om nog iets kleins te eten. Marja bakt een ei en ik neem nog een puntje camembert kaas. Ik sta eerlijk gezegd verbaasd dat het ons echt gelukt is om zo consequent te blijven. We hebben ons beiden moeiteloos aan ons plan gehouden. Ondanks alle emoties en de verleidingen. Hoe knap! Ik duik nog even onder de douche en spoel deze zwaar beladen dag van me af. 

DAG ZESENVEERTIG VRIJDAG

We slapen uit na een onrustige nacht. Ik ga toch even op de weegschaal staan. Ik kan het gewoon niet laten. En…. er is nu alweer wat af. Pfff, gelukkig. Hoeveel laat ik altijd pas op dinsdagmorgen weten, ik weeg me immers maar één keer per week? 😁

VOORBEREIDEN

Ik ben druk met de voorbereidingen van de zangmiddag morgen. Aangezien ik morgen al om 12 uur op de repetitielocatie aanwezig moet zijn en ik niet voor 17.00 u thuis zal zijn, wil ik me goed voorbereiden. Ik vind zo’n snackboxje dan ideaal. Ik neem dan mee waar ik zin in heb en dat varieert per keer. Voorheen bereidde ik voor dit soort situaties nooit iets voor wat betreft het eten.

Ik kocht dan vaak ter plaatse wat in de vorm van een broodje kroket of zo. Of natuurlijk een Mars, gevulde koek of iets van een muffin. Dat soort eten is overal. Maar die tijd is echt voorbij! Niet omdat het niet “mag”, maar omdat ik het ook echt niet meer wil! 

Trots

Het is super dat ik goed afval, maar nog geweldiger is het dat ik me zo anders voel. Ik wilde nooit meer lijnen, omdat ik niet WEER wilde falen, zoals zovele keren. Dan was ik altijd zo boos op mezelf en dat had veel invloed op mijn eigenwaarde. Nu voel ik me best wel trots. Dit gaat zo goed. En het kost me weinig moeite. Ik heb nooit honger, de gerechten zijn lekker, het bereiden is eenvoudig en ik eet heel afwisselend.

Natuurlijk mis ik soms nog wel iets hoor, maar dan blijft het alleen bij de gedachte hieraan. Heel even maar. Ik merk het op, maar laat het ook direct weer voorbijgaan, die gedachte aan ander eten. En dat werkt. Soms heb ik ’s avonds wel erge behoefte aan iets in mijn mond. Ik neem dan een enkele keer een klein puntje kaas en dat bevredigt voldoende. Ik heb dan geen enkele behoefte om meerdere puntjes weg te werken.

Vakantie

Er zit wel een beetje de klad in het wandelen. Er was gewoon geen tijd voor. Het komend weekend zit het er ook niet echt in. Marja moet daarna nog 3 dagen werken en dan gaan we donderdag op vakantie. Een vakantie waarin we veel zullen wandelen en fietsen. Was het maar vast zover. Ik heb zin in de wereldreis die we met onze camper gaan maken. Had ik daar al over verteld?

Gezondheid verbeterd