RIAN BLOG 54 Tegenvaller

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDNEGENENTACHTIG DINSDAG

Het is iedere dinsdag hetzelfde. Opstaan en wegen. Schoon aan de haak. De weegschaal laat me niet het gewicht zien wat ik vandaag hoopte te zien, maar is stil blijven staan op dezelfde stand als vorige week. 84.7 kg. Dat is wel even slikken.

Ongeduldig

Het gaat de laatste tijd zoveel langzamer en ik merk dat ik ongeduldig begin te worden. Ik wil zo graag naar die 80 kilo. De eerste 20 kilo gingen er zo makkelijk af, maar nu wordt mijn geduld wel op de proef gesteld. Je raakt toch gewend aan dat tempo. Terwijl ik weet dat het afvallen ook met periodes van stilstand gepaard gaat. Dat heb ik goed begrepen. Maar als je dan ook ineens een week stilstaat dan ga je toch twijfelen.

Twijfel

Ik denk dat ik maar weer eens wat kritischer naar mijn voeding ga kijken. Niet dat ik ook maar iets verkeerd doe hoor. Ik ben echt heel sterk en zondig nooit. Maar misschien kan ik de yoghurt laten staan. Ik eet 1 keer in de week yoghurt op mijn koordag, maar als het wel eens erg druk is en ik toch wat trek heb, is het erg makkelijk om even snel een bakje yoghurt te pakken. Yoghurt moet ik misschien maar even niet doen.

Verder eet ik zo af en toe later in de avond ook wel wat noten of een stukje kaas en ik weet dat het beter is om dat niet te doen. Hoe meer buik-/maagrust er na de avondmaaltijd is, des te beter. Zolang ik goed bleef afvallen, vond ik het geen enkel punt om hier zo af en toe van te genieten, maar nu ik in slow motion ga, wil ik toch eens kijken of ik hier verandering in kan brengen.

Aangekomen

Nu merk ik dat ik echt wat ongeduldiger word en ik eigenlijk als de dood ben dat ik op een dag op de weegschaal sta en mogelijk wat ben aangekomen. Als ik straks eenmaal op mijn gewicht ben, weet ik dat ik best wel wat kan gaan schommelen, maar nu dat nog niet zover is, wil ik dat voorkomen. Marja merkt direct dat ik teleurgesteld ben. Misschien moet je wat meer water gaan drinken, zegt zij.

In de zomer deed je dat zo goed, maar tegenwoordig zie ik je niet vaak meer met een flesje water in je hand. Tja, daar heeft ze wel een punt. In de zomer is water heerlijk dorstlessend en kost het mij totaal geen moeite om een paar flesjes per dag te drinken. Maar nu heb ik veel minder dorst en moet ik me er echt toe zetten. Vanaf morgen zal ik mezelf weer gaan dwingen tot het drinken van 2 liter water per dag.

Koor

Om me er al een beetje op voor te bereiden, stop ik alvast 2 flesjes in mijn koortas. Ondanks mijn frustratie over het niet afvallen, zit ik vandaag wel goed in mijn vel en heb ik er weer echt zin in. Mijn tempo van repeteren ligt vandaag dus lekker hoog en er worden heel wat nummers gezongen. We voelen allemaal een beetje druk omdat we nog maar 4 repetities hebben voor het kerstoptreden.

Wanneer ik om 13.00 uur even tijd heb om snel wat thuis te gaan eten, voelt het alsof ik een work-out heb gedaan. Ik eet even snel een blad ijsbergsla met Johma eiersalade en ga direct daarna de deur weer uit. Ook met het koor in Rotterdam Ommoord is het flink aanpoten, want ook zij hebben begin januari al een optreden. Omdat we door kerst wat repetities missen, moeten we echt even in een hoog tempo aan de slag. 

Verrassing

Wanneer ik naar huis rijd, vraag ik me af wat Marja vandaag gekookt zal hebben. Dat is iedere dinsdag een verrassing. Het is heerlijk om thuis te komen en even helemaal niets meer te hoeven en later met een bord op schoot voor de TV te kunnen eten. Marja heeft gekozen voor pittige groenten met gehakt uit de ovenspecial. Als ik thuiskom staat het gerecht al in de oven en niet veel later kunnen we aanvallen.

Er blijkt bleekselderij in te zitten. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet lust. Maar ik heb het niet geproefd. Toch zal het wel bij gedragen hebben aan de totaalsmaak en die is werkelijk heerlijk. Na het eten ga ik even met Coosje naar buiten, want Marja heeft er al heel wat wandelingetjes op zitten vandaag door dat ik de hele dag weg was. Ik vind het heerlijk om weer even buiten te zijn en in beweging te komen. 

Overleg

Ik overleg ook nog even met Matty wat te doen met het niet afvallen, want ik baal er nog steeds erg van. Zij probeert me weer gerust te stellen: het is heel normaal om na zoveel kilo’s een periode stil te staan. Je lijf heeft dat nodig. Je ziet vaak wel dat ook dan je lijf wel verandert qua vorm, ook al sta je stil op de weegschaal. Er gebeurt dus toch veel. Zij raadt aan om nu geen ‘gekke dingen’ te doen, maar juist zo door te gaan. 

Maar het is lastig om me daarbij neer te leggen. Helemaal stoppen met yoghurt is haar advies. Maar ik laat mijn yoghurt liever niet weg, geef ik aan. Dat doe ik 1 en hoogstens 2 keer in de week en daar verheug ik me op. Zolang ik gewoon af blijf vallen en dus niet te lang stilsta, wil ik dit behouden.

Eigenwijs

Natuurlijk ben ik best wel eigenwijs. Matty betrapt mij daarop. Ik vraag om advies, maar volg het niet altijd precies op. Of ik vraag om geruststelling en ik blijf in paniek. Ze kent mij goed inmiddels. Ik ga in ieder geval wel haar tip opvolgen om eerder te eten, want nu eten we vaak erg laat. En dan regelmatig ook in de avond nog wat noten of kaas. 

Als je in de avond eet dan verhoogt dat je bloedsuikers veel meer en dat zorgt voor insuline-aanmaak, legt Matty uit, en dat kan voor stilstand zorgen. Ook raadt ze me aan om echt steevast het ontbijt over te slaan. Dat is het meest efficiënt, omdat de periode dat je dan niet eet zo lang mogelijk is. Ik ga mijn best doen. Ik ben dan wel eigenwijs, maar ik hecht heeeeeel veel waarde aan haar deskundigheid, eerlijkheid en tips.

DAG HONDERDNEGENTIG WOENSDAG

Het is vroeg opstaan geblazen, want ik moet weer even bloed gaan prikken en urine in gaan leveren voor mijn check bij de huisarts. Dan wordt als ik de uitslag hiervan ga halen ook weer even mijn bloeddruk gemeten.

Nuchter

Ik moet nuchter zijn, maar dat is natuurlijk geen enkel probleem. Ik ben vaak nuchter tot aan de lunch of zelfs langer. Ik bof want het is niet druk bij de prikpost en in sta dan ook in no-time weer buiten. Ik heb nog veel dingen te doen, maar ga eerst even langs huis. En dan krijg ik bericht dat het concert wat ik aanstaande zondag voor de zanger Roon Staal heb georganiseerd niet door kan gaan. Jeetje wat een teleurstelling en wat een probleem.

Plannen wijzigen

Het ventilatiesysteem van de locatie is kapot en kan op korte termijn niet gemaakt worden. Het is dus onverantwoord om een concert te geven. Wat nu? Op zo’n korte termijn is het denk ik onmogelijk om nog een andere geschikte locatie te vinden. Desondanks zet ik mijn plannen van de middag even opzij en ga ik hard aan de slag om iets anders te zoeken. Dit betekent veel locaties afbellen en sommige bezoeken.

Vandaag leidt dit helaas tot niets, maar ik blijf het natuurlijk de komende dagen proberen. De kogel moet natuurlijk wel op tijd door de kerk, want iedereen die gereserveerd heeft moet wel op tijd op de hoogte gebracht worden. Mijn middag is dus heel anders gelopen dan ik gepland had en ik ben ook heel laat thuis. Door alle stress die dit toch geeft, heb ik totaal geen trek en zou het liefst eigenlijk niets eten.

Champignonsoep

Aangezien Marja natuurlijk wel iets zou willen eten, kies ik voor een eenvoudig soepje. Het wordt de romige champignonsoep uit de Kerstspecial. Heel makkelijk te maken en snel klaar. Ik heb alleen geen sherry. Dat halen we nooit in huis, want dat wordt bij ons niet gedronken. Dan maar een scheutje witte droge wijn. We zullen nooit weten wat het verschil in smaak is, maar de soep was in ieder geval heel erg lekker. 

De avond gebruik ik om alles wat ik vanmiddag gehoord en besproken heb uit te werken en nog op zoek te gaan naar andere locaties. Ondertussen is er in de media veel onrust over de maatregelen met betrekking tot corona die aangescherpt gaan worden en kan het natuurlijk zijn dat het geplande concert van aanstaande zondag helemaal geen doorgang kan gaan vinden. Toch ga ik door, want ik houd ervan om alles altijd goed te regelen.

DAG HONDERDÉÉNENNEGENTIG DONDERDAG

Als ik wakker word, besteed ik eerst aandacht aan mijn centimeters en constateer dat dit nu stabiel is. Geen centimeters eraf dus, maar gelukkig ook niet erbij. Tenminste niet op de plaatsen waar ik meet. Ik heb wel het idee dat mijn kuiten, mijn hals en mijn polsen steeds slanker worden, maar die heb ik nooit gemeten. Ik ontbijt niet en dat bevalt mij ontzettend goed.

Tijdwinst

Niet in de eerste plaats omdat ik dan ‘s morgens veel minder tijd nodig heb voor ik aan mijn dagprogramma kan beginnen. Pure gemakzucht dus soms. Maar wel heel fijn dat dit nu kan, want voorheen stond ik dan te trillen op mijn benen en kon ik maar moeizaam functioneren. Dat is verleden tijd. Ik kan nu zelfs een koordag draaien zonder gegeten te hebben en voel me topfit. Wat een verandering.

Concert

Zodra ik in de kleren en opgemaakt ben, ga ik op pad naar mogelijke andere locaties voor het concert. Het lukt me om alle locaties te bezoeken die op mijn lijstje staan, maar helaas zit alles vol of blijkt het te duur voor dit kleinschalige concert. Dit betekent dat het concert nu definitief gecanceld gaat worden en ook daar gaat natuurlijk weer tijd in zitten. Maar ach, ik ben van de straat en ik maak me nuttig hihi.

Inkopen

Ik kan hier vandaag even niet meer tijd aan besteden, ik moet nog wat inkopen doen voor het Sinterklaasfeest, dat ik zaterdag bij mijn zoon en gezin in Drenthe ga vieren. Het is onwijs druk in het winkelcentrum. Het lijkt wel of iedereen voordat de maatregelen verscherpt gaan worden nog even alle boodschappen in huis wil halen voor Sinterklaas. Thuis pakken Marja en ik alles direct in. Dat vind ik altijd erg gezellig om te doen.

Sinterklaasmuziekje op de achtergrond, de jute zakken uit de kast gehaald en de rollen papier op tafel. Het blijkt een hele klus, maar ook al zijn we het op een gegeven moment een beetje zat, we zijn tegen etenstijd toch klaar. Verbazend is dat in de drie zakken die klaar staan, voor ieder kind slechts 1 lekkernij zit en wel een heerlijke chocolade letter. Meer vonden wij niet verantwoord nu we weten hoe schadelijk suiker is.

Overtreding

Omdat het best wel laat geworden is, kiezen we voor een snel te breiden maaltijd. We eten de shoarmaschotel. Hier maak ik dan altijd de heerlijke knoflooksaus bij uit de startgids. Dat is altijd weer genieten. Ik schrijf “weer” omdat we dit gerecht al best wel vaak hebben gegeten. Maar het is ook zo lekker! Ik heb altijd een beetje het gevoel dat ik in overtreding ben, terwijl dit natuurlijk helemaal niet zo is.

Vroeger was het de verkeerde ongezonde hap, nu is het een heerlijke verantwoorde en gezonde maaltijd. In de avond duik ik nog even in de laatste kerstnummers die nog door de koren ingestudeerd moeten worden. Voor ik het weet is het laat en zou ik er eigenlijk verstandig aan doen om naar bed te gaan. Maar mijn hoofd zit nog te vol. Ik heb het echt nodig om mijn blik nog even op oneindig te zetten en mijn verstand op nul.

Marja

Dat betekent voor mij gewoon even languit op de bank naar de TV kijken. Marja is inmiddels al naar bed en uiteindelijk doe ik natuurlijk heel zachtjes als ik ga douchen en later naast haar in bed kruip. Ik schrijf niet vaak over Marja, dat heeft ermee te maken dat Marja heel erg op haar privacy gesteld is en het niet fijn vindt wanneer ik in dit blog uitweid over dingen die zij te persoonlijk vindt.

In het begin deed ik dat met haar toestemming wel. Maar omdat het voor Marja best een zoektocht is, vanwege haar gezondheid, maar ook in de dingen die ze nu in haar leven tegenkomt, ben ik daar nu eerst mee gestopt. Voor nu voelt dat het beste en zal ik inhoudelijk niet meer schrijven over zaken die Marja te persoonlijk vindt om te delen.

DAG HONDERDTWEEËNNEGENTIG VRIJDAG

Ik sla weer netjes het ontbijt over. Het is mijn laatste schilderdag van dit seizoen. Jammer want mijn schilderij is nog lang niet af en nu moet ik tot januari wachten voor ik er weer mee verder kan. Mee naar huis nemen en het daar afmaken heeft geen zin, want ik heb nog veel sturing nodig. Het blijkt veel moeilijker dan ik ooit dacht. 

Schoenen

Als de les is afgelopen, heb ik nog wat tijd voor ik naar mijn lunchafspraak ga. Ik wip nog even de schoenenwinkel in. Het is Black Friday en op alle schoenen krijg je 25% korting. Dat is de moeite. Marja heeft van de week prachtige all-weather laarzen gekocht. We zijn in weer en wind buiten en dan is het heerlijk om goed schoeisel te hebben. Ik ga dus vandaag maar eens even wat passen.

Niet van die laarzen waarmee je voor de kramen langs kan, maar puur gericht op kou, regen en gladheid. Ik ga uiteindelijk de winkel uit met zeer comfortabele, robuuste waterdichte laarzen die ik ook nog eens voor een prikkie op de kop heb getikt. Ze waren al afgeprijsd en daarna ging er nog eens de Black Friday korting af. Dat was mooi meegenomen.

Lunchen

Het is inmiddels tijd om naar het restaurant te gaan waar ik heb afgesproken met een collega-dirigent. Ik ben altijd degene die iets uitzoekt en reserveert als ik ergens met iemand ga eten. Dan weet ik zeker dat er iets op de menukaart staat wat ik kan en wil eten. Ook nu is me dat weer gelukt. Mijn collega moet uit Brabant komen en heeft wat vertraging in het verkeer. Ik neem dus vast een lekker glas warme muntthee.

Niet veel later zitten we gezellig te brainstormen en hebben we een lekker lunchgerecht besteld. Er is veel keus. Ik kies heel veilig voor ei met champignons en kaas, zonder brood. Het smaakt me ook echt goed. Het wordt een heerlijke middag waarin wij met elkaar tot mooie ontwikkelingen en plannen komen. We bruisen allebei van energie. Wat is het toch heerlijk om met iemand te sparren die dezelfde passie deelt.

Stamppot

Tegen 18.00 uur nemen we afscheid en rijd ik richting huis. Daar maak ik stamppot gebakken boerenkool met rookworst, uit de stamppotspecial. Dit gerecht past echt bij de koude en druilerige dag van vandaag. Ik mis er de aardappelen echt niet in. Ik heb iets teveel gemaakt omdat ik wat mee wil nemen naar mijn kinderen morgen. Ik heb geen idee wat er in de avond op tafel komt en ik wil niet de fout in gaan.

In de avond schrijf ik nog wat Sinterklaasgedichten en ga ik Coosje nog even uitlaten voor we gaan slapen. Dit wordt een wandeling in de stromende regen, maar met mijn nieuwe warme laarzen, mijn warme jas met capuchon is dit geen enkel probleem. Coosje is wel helemaal doorweekt en staat eenmaal thuis te trillen op haar pootjes. Dus even goed afdrogen en dan haar warme mandje in voor de nacht. 

Gezondheid verbeterd