BLOG 15 Naar het zwembad

 Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Geen ontkomen aan

Lang heb ik onder het zwemmen met de jongens uit kunnen komen. De lockdown en alle coronamaatregelen, waaronder de QR code waaraan ik niet wens mee te doen, waren wat dat betreft mijn beste vrienden. We kónden niet zwemmen. Maar nu is er geen houden meer aan. Er is geen nette manier meer om eronderuit te komen. Alles is weer open, er zijn geen rare maatregelen meer. We kunnen weer zwemmen!

Uiteraard tot grote vreugde van de jongens. Zij wel. Maar ik zie er als een berg tegenop. Niet dat ik zwemmen niet leuk vind, ik vind het juist heerlijk. Maar dat lijf… Ik realiseer me dat ik me nu veel meer schaam voor mijn lijf dan vroeger, toen ik nog 65 kilo zwaarder was. Toen boeide het me niets (dacht ik). Maar met de kilo’s die ik ben kwijtgeraakt lijk ik steeds kritischer te zijn geworden over mijn lijf.

Hangend lijf

Mijn lijf, mijn lichaam, hoe het eruit ziet… het hangen van ‘alles’. Het is in een badpak zo zichtbaar. Het voelt zo oncomfortabel, het maakt me onzeker. Met kleding aan begin ik steeds meer te wennen aan mijn nieuwe lijf, ondanks dat het verre van perfect is. Lang leven de corrigerend ondergoed. Maar in een badpak is dat toch echt een ander verhaal. 

Vorig jaar heb ik in badpak rondgelopen in de tuin, waar het veilig is en er geen andere ogen zijn dan die van ons gezin. Ik lag heerlijk in het zwembad in de tuin op de warme dagen. Dan genoot ik ervan om op een luchtkussen in het water mijn boek te lezen als de heren nog op school waren. Ik genoot er intens van om samen met ze te ravotten in het water wanneer ze weer thuis waren uit school.

Buikpijn

Maar nu ga ik in een openbaar zwembad zwemmen met de jongens. Ik heb er buikpijn van, ik heb er slecht van geslapen en voel me onrustig. Vandaag is het toch echt zover: er is geen ontkomen aan met twee enthousiaste hyper-mannetjes die voor me staan. Ik trek boven mijn badpak aan en bekijk mijzelf in de spiegel. Ik voel de onzekerheid weer opkomen. 

Het is eigenlijk best gek, want in die ‘dikke jaren’ voelde ik me niet zo kwetsbaar als ik me nu voel. Toen keek ik niet zo vaak en zo kritisch in de spiegel als ik nu doe. In die periode had ik de houding: niets interesseert me en niemand kan me wat maken. Ik zie mijn oude badpak liggen en maak een foto van die twee naast elkaar. Wát een verschil! Even denk ik wat maak ik me druk, even voel ik me trots op wat ik bereikt heb…

De realiteit

Totdat ik weer word teruggeroepen naar de werkelijkheid. Straks loop ik in badpak door een overvol zwembad waar vast iedereen naar mijn uitgezakte lijf kijkt. Ik raak nu echt in paniek en app een vriendin. Zij zegt: “Is het belangrijk wat wie dan ook over jouw lijf denkt? Hoe belangrijk is dat voor jouw zijn, voor jouw bestaan, voor jouw geluk, voor wie je bent?  Zijn wij juist niet allemaal gelijk? Zijn we niet allemaal licht en liefde?”

Bam! Haar woorden zetten met even terug in de realiteit. Ben ik iemand anders doordat ik geen perfect lijf heb? Niet goed genoeg? Gaat het er nu juist niet om dat ik plezier kan maken met de jongens? Ik spreek mezelf moed in en ik ga ervoor. Ik mag zijn! Dit lijf laat zien waar ik vandaan kom en dat ik daar trots op mag zijn. Ik ga voor plezier maken, ik ga voor léven!

Bloot

Als we in het zwembad aankomen is het erg druk. We moeten eerst nog een plekje zoeken om onze spullen neer te zetten. Ik heb mijn t-shirt nog aan over mijn badpak, dat voelt daar rondlopend toch wat comfortabeler. Maar maakt juist dat t-shirt niet dat ik juist méér opval tussen al die in badkleding lopende mensen? We installeren onze spullen, Vinz en Senn willen direct gaan zwemmen.

Omdat er ook twee vriendjes komen zwemmen willen ze eerst hun aqua-ci (gehoorapparaat voor in het zwembad) op, zodat ze die kunnen horen. Het ombouwen van de ‘gewone’ ci naar de aqua ci kost tijd. Ik sta daar in mijn t-shirt, het is goed heet. Ik wil dat ding uit en doe dat ook. Het voelt onwennig, maar eigenlijk helemaal niet zo slecht, stel ik blij vast. Als de ci’s klaar zijn, sleurt Senn me direct mee het zwembad in.

Samen genieten

We zwemmen, we hebben plezier, we springen in en uit het water, gaan door de golven, door de stroming. Ik hoef deze middag geen enkele keer nee te zeggen tegen Vinz en Senn, ik kan en doe alles met wat ze al jaren graag met me hadden willen doen. Deze dag ben ik een genietende, plezier makende, meezwemmende, spelende, stortbaan rennende, moeder die enorm geniet van en met haar kinderen.

We hebben zelf heerlijk gevulde lunchboxjes mee. Ook de vriendjes hebben zelf eten meegenomen. Dat was mijn voorwaarde om samen te gaan zwemmen. Dat we allemaal zelf onze lunch meenemen. Het is een heerlijke dag!

Gezondheid verbeterd