BLOG 30 Zó zelfverzekerd!

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Trots

Vinz heeft nieuwe kleren nodig, maar wil niet winkelen. “Dan kan ik zeker wéér eindeloos broeken gaan passen!”, moppert hij met een geïrriteerde blik. Ik begrijp zijn afkeer. Vroeger pasten broeken nooit. Altijd zaten ze te strak. Uiteindelijk belandde we dan in het dorp bij een winkel waar ze broeken korter konden maken. We kochten dan broeken 1 of 2 maten groter en lieten ze inkorten. Vinz vond dat niet cool.

Maar sinds hij keto eet is hij mooi van zijn buikje af. “Ik denk dat jij jezelf wel eens zou kunnen gaan verbazen”, antwoord ik optimistisch. “Oke, maar ik ga maar naar twee winkels, niet meer!” Ik besluit hier niet op te reageren en stap snel de auto in met hem.

Lege kast

We hebben gisteren de kledingkasten ‘uitgemest’ en een hele lijst gemaakt met wat de heren nodig hebben voor de winter. Voor Vinz is dat heel veel en toevallig heeft hij vandaag een studiedag. Een mooie gelegenheid om gezellig samen te gaan winkelen voor nieuwe kleding. Al denkt Vinz daar dus anders over. Als we aankomen bij de outlet is het drukker dan verwacht. Het blijkt dat er in Duitsland een vrije dag is.

We balen beiden van de drukte, maar we laten ons niet ontmoedigen. We gaan ervoor besluiten we samen. Om het kleding passen nog even te kunnen uitstellen besluit Vinz dat hij eerst voor schoenen wil gaan kijken. Sneller dan verwacht heeft hij de perfecte schoenen gevonden en we lopen verder naar de kinderkleding. Vinz is lastig te motiveren, hij voelt de bui al hangen met eindeloos passen en is zelfs wat onzeker.

Zucht

Hij laat zijn schouders hangen en zijn blik is afwezig. Hij staat daar maar wat te wachten in de winkel. Ik geef hem 2 broeken aan en hij zucht diep. Mopperend stap hij het pashokje in. En dat gaat ineens het gordijn open en staat daar een stralende Vinz met rechte rug en opgeheven hoofd. “Mam!! Deze broek past mij!!” schalt hij blij door de winkel. Zoekend kijkt hij de winkel rond, hij heeft de smaak te pakken.

Hij ziet het ene na het andere hangen wat hij mooi vind en wil passen. Als we met een arm vol kleren bij de kassa staan om af te rekenen en de verkoopmedewerkster zegt “jij bent goed geslaagd?”, antwoord Vinz opgetogen: “Ja, vorig jaar paste ik niks, maar ik eet nu keto en daardoor ben ik afgevallen! Nu past alles me wel!” “Wat goed van je”, zegt de winkelmedewerkster en ze wenst hem veel plezier met zijn nieuwe kleding.

Etensgeuren

Voldaan stappen we de winkel uit. Als Vinz aangeeft wel honger te hebben zie ik dat het al tegen enen is. We besluiten wat te gaan eten en lopen de kraampjes met churros, broodjes hamburger, friet en pizza voorbij. Het valt me op dat Vinz geen opmerking maakt over de etensgeuren, iets wat hij normaal wel doet. We besluiten bij een zelfbedieningsrestaurant wat te eten. Samen lopen we langs het buffet.

Vinz loopt zelfs de saucijzen en frikandellenbroodjes stilletjes voorbij. Hij kijkt er niet eens naar. Dat is opvallend; dit zijn meestal voor hem juist de lastigste momenten. Als ik Vinz vertel dat ik voor een salade ga zegt hij direct dat hij dat ook wil. We besluiten een grote salade te pakken en die te delen. Vinz mag de salade samenstellen en driftig schept hij van alles op het bord.

Kurkumathee

Als ik vraag wat hij wil drinken zegt hij direct “kurkuma-thee met citroen, kijk die daar” wijzend naar de thee. Ik voel me wat verward; hoe komt hij hier bij? Vinz ziet dat en voegt eraan toe “die hebben ze in het ziekenhuis ook!” Als we hebben afgerekend vinden we een heerlijk plekje buiten. Ik twijfel even of ik ga opmerken richting Vinz dat ik hem niet hoor over al die etensgeuren en al zijn vroegere favorieten.

Het is alsof Vinz het aanvoelt, want hij begint er zelf al over: “Mam, al die etensluchten, ik ga er soms echt door zweten, maar vandaag niet. Want ik pas weer de normale broeken en truien uit de winkel in mijn eigen maat!” Wat klinkt hij trots en krachtig. “Vinz dat heb jij helemaal zelf gedaan! Ik vind dat ontzettend knap van jou!”, antwoord ik. Tevreden neemt hij een hap uit een stuk paprika en mompelt: “Ik ook!”

Geen blaadje sla

Ik kijk naar hem en voel een grote bewondering. Zie hem hier nu zitten, onze lieve Vinz die tot voor kort nog geen blaadje sla, paprika of spruitje at. Nu zit hij hier volop te genieten van een salade met allerlei geroosterde groenten. Ik zie zijn zelfvertrouwen met de minuut groeien. Wat was dit een geslaagde en een gezellige ochtend die snel voor herhaling vatbaar is.

Dit zijn ook de momenten waarop ik alweer zo dankbaar ben dat deze gezonde keto aanpak niet alleen op mijn pad is gekomen, maar dat we de jongens hier in hebben kunnen meenemen. Wat heeft het hen in nog geen jaar al ontzettend veel opgeleverd. Meer gezondheid, meer energie, meer rust en focus én geen buikje meer!

Gezondheid verbeterd