Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Weekend
Het is weekend en wij kunnen heerlijk wat langer blijven liggen. De jongens niet, die zijn altijd al vroeg beneden in het weekend. Ze zien hun kans schoon om (zonder commentaar) op tv en youtube te kijken wat ze zelf willen. Daarbij genieten ze dan van een zelfgemaakt ontbijtje… Sinds de jongens met mij mee-eten is dat helemaal keto uiteraard…
Voor Senn is het vrijwel elk weekend hetzelfde, Griekse yoghurt met blauwe bessen of wat aardbeien erin. Soms wil hij ook wel eens Griekse yoghurt met koekkruiden erdoor pakken: dan smaakt het heerlijk naar speculaas, vindt hij. Vinz is van de uitgebreide ontbijtjes. Hij maakt meestal een ‘bordje vol’ voor zichzelf, met worstjes, kaasjes, gekookt ei, komkommer, paprika en wat er nog maar meer ligt in de koelkast.
Op zoek
Zelf lig ik dan wel nog in bed maar ik slaap niet echt meer. Ik lig te luisteren naar alles wat er beneden gebeurt. Blijkbaar kunnen ze niet alles vinden voor het ontbijt. Veel kasten gaan open en dicht en er wordt gerommeld in de lades. En ineens hoor ik ook de achterdeur een paar keer open en dicht gaan. Is dat Senn die een nieuwe emmer Griekse Yoghurt uit de koelkast in de garage pakt?
Ik hoor hem zeggen: “Hier Vinz, kijk eens.” Ik vraag me af waar het over gaat: ik word nieuwsgierig. Maar ik lig nog zo lekker en als ze me nodig hebben komen ze me wel halen ga ik van uit. Na een stilte waarin ik weer wat indommel, hoor ik ineens geschreeuw. “IIehhh bah!” galmt het door huis. “Moet je kijken Senn!” Oké, dit is het moment om toch uit bed te komen en poolshoogte te nemen.
Witte worst
Als ik de trap afloop, komt Vinz direct naar me toe rennen. “Mama, mama, de cervelaat worst die in de garage ligt is écht niet meer goed. Hij is helemaal wit!” Ik: “Vinz, er ligt geen cervelaatworst in de garage.” “Jawel, kijk deze!” Hij staat vlak voor me te zwaaien met een grote zilverkleurige worst die hij heeft opengemaakt. “Kijk mam, hij is écht helemaal wit en ruikt heel vies!”
Ik moet lachen. Vinz kijkt mij verontwaardigd aan: hoe durf ik hem uit te lachen? Er is iets verschrikkelijks aan de hand want zijn lievelingsworst, de cervelaatworst, is niet goed meer en ik sta hem uit te lachen… Hoe durf ik dat te doen! “Vinz,” vraag ik, “leg ik ooit cervelaatworst in de garage?” “Nee, maar wij dachten jij bent die vast vergeten binnen neer te leggen, want ik kan er hier geen vinden!”
Van papa
Ik kan alweer mijn lachen niet inhouden; het is zo aandoenlijk. De jongens begrijpen er niets van. “Mama, waarom ziet die worst er zo raar uit?” Vraagt Senn. De jongens staan vragend en een beetje bozig voor me. “Kijk eens goed heren, is dit echt cervelaatworst?” Ze bekijken de worst nog eens uitgebreid en blijven er beiden écht van overtuigd dat het bedorven cervelaatworst is.
Dan help ik ze uit de droom: “Het is geen cervelaatworst, het is kit van papa, om mee te klussen. Het ziet er aan de buitenkant inderdaad een beetje uit als een grote worst.” Nu kijken ze bedenkelijk, ze ruiken er nog eens aan en beginnen dan zelf ook te lachen. Al is het bij Vinz een moeizaam lachje… hij zal het vandaag zonder zijn lievelingsworst moeten doen op zijn bordje vol.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd