Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Fotoboeken
Ik ben bezig met de fotoboeken van Vinz en Senn. Ik heb honderdduizenden foto’s van ze gemaakt, maar er nog nooit één ingeplakt. Het is tijd dat er fotoboeken komen met de mooiste foto’s en belangrijkste momenten. Maar ik vind het zo moeilijk om foto’s van mijzelf te zien. Het liefste gooi ik ze weg, wis ik ze. Dat mag niet van Dave want daarmee wis ik een deel van onze herinneringen volgens hem.
Ik weet dat hij gelijk heeft. Maar ik vind het zo lastig, deze foto’s. Ik voel zoveel schaamte. Terwijl ik vol goede moed verder ga met het uitzoeken van de foto’s word ik bij elke foto die ik van mijzelf zie steeds chagrijniger en geïrriteerder. Ik neem het mijzelf zo kwalijk hoe ik eruit zag. Waarom zag ik het zelf in die tijd niet?
Afkeuring
In mijn hoofd klinkt dat kritische stemmetje: “Hoe kon je!” Die nare afkeurende stem begint de overhand te krijgen. Ik weet dat ik afstand moet nemen, anders gaat het niet goed met mij; dan praat ik mijzelf de grond in en verlam ik mijzelf. Met gemengde gevoelens (ik wil het zo graag afmaken!) zet ik de computer uit en probeer ik mijn gedachten te verzetten door iets anders te gaan doen.
Het lukt maar moeilijk om te schakelen. Ik ga een grote ronde wandelen met Charlie om te proberen om zo tot mijn werkelijke gevoel te komen. Ik voel me verdrietig, ik schaam me voor de foto’s, ik vind ze niet om aan te zien maar vooral voel ik hoe ik me destijds voelde: moe, diepongelukkig met mijzelf, werkelijk alles ging met een zucht.
Uitgeleefd
Ik denk terug aan die tijd waarin ik werd geleefd, door vooral voor anderen te zorgen en niet voor mijzelf. Mijzelf negeren, dat was veel makkelijker dan mijzelf werkelijk te (laten) zien. Ik durfde niet eens meer naar mijzelf te kijken; ik keek nooit in de spiegel. Op de foto’s zie ik hoe moe ik ben, hoe zwaar ik het had. Ik kon amper nog lopen en alles ging gepaard met pijn.
Maar ik was ‘super-Nens’! Ik liet niet met mij sollen, ik was sterk, ik was krachtig, ik was flexibel, maar vooral: ik kon de wereld aan en alles dragen! Ik had niemand nodig, ik werd beschermd door mijn pantser; al die lagen overtollige kilo’s. Zestig om precies te zijn. Hoe een ander naar mij keek, wat een ander van mij vond, deed me niks. Ik ging mijn weg, ongeacht de mening of de visie van een ander.
Mijn beste vriend
Ik was uit verbinding met mijzelf, niet in verbinding met alles om mij heen. Ik vond verbinding in het vele eten want met eten erbij was het veilig, was het gezellig, eten was er altijd wanneer ik het nodig had en dat was vaak! Eten maakte mij blij, met eten kon ik mijzelf belonen en het zorgde ervoor dat ik mijzelf niet zo ellendig voelde. Eten, mijn beste vriend! Eten luchtte mij op. Even…
Ik hoor Dave zijn woorden in mijn hoofd: “Je wist de herinneringen als je de foto’s weggooit”. Wil ik deze herinneringen wel in het boek van de jongens hebben? Dan voel ik in mij een duidelijke ja. Want ik hoef dit niet te verstoppen, ik hoef mijzelf niet te verstoppen. Het mag gezien worden ondanks de pijn die eraan gekoppeld zit. En ik hoef mijzelf niet te schamen!
Trots
Sterker nog: de foto’s laten de weg zien die ik heb afgelegd en nog steeds afleg. Ik mag daar trots op zijn, ook al vind ik dat vaak lastig. De foto’s vertellen wel mijn verhaal en dat van ons als gezin. Wil ik aan de jongens meegeven dat je vervelende dingen maar moet wissen? Nee! Ik wil ze meegeven dat zij altijd open en eerlijk mogen en kunnen zijn.
Het lucht op om alles voor mijzelf iets meer op een rijtje te hebben, om weer een stukje meer duidelijkheid te hebben. Met een rustig gevoel loop ik richting huis met Charlie. Dankbaar dat hij weer met mij op pad wilde om het een en ander helder te krijgen voor mijzelf. Als ik ’s avonds achter de computer kruip om verder te gaan met uitzoeken, lukt het me om er op een andere manier naar te kijken. De boeken worden mooi!
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd