Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Een te kleine keuken
Voor ik aan mijn keto-avontuur begon, had ik in onze (te) kleine keuken genoeg opbergruimte. Wat betreft kruiden had ik hooguit zout, peper en nootmuskaat in huis. Qua elektrische apparaten had ik een mixer en ergens in een hoekje lag de staafmixer verstopt. Daarnaast waren er nog een cakeblik en een springvorm. En dan nog een enkel bakproduct, zoals bloem. Veel ruimte had ik kortom niet nodig.
Maar dat is nu wel anders. Inmiddels heb ik tig kruiden, vele elektrische apparaten die veelvuldig gebruikt worden, diverse extra pannen, kommen, ovenschalen en springvormen in gebruik. En dan de bakproducten… Sukrin, allerlei noten, callebout callets, cacaopoeder en ga zo maar door. Overal staat wel iets, omdat ik opbergruimte mis.
Nul overzicht
Er is nul overzicht. En dat werkt niet fijn. Regelmatig grijp ik mis. Dan pak ik een verpakking uit de kast en zit er net niet genoeg in. Vervelend, vooral als je net lekker met een gerecht bezig bent. Elke keer raak ik geïrriteerd en denk ik dat het klaar moet zijn. Dit kan en mag anders. Ik wil overzicht, zien wat er in huis is, maar ook hetgeen wat ik nodig heb zo kunnen pakken.
Hoe creëer ik meer ruimte als er geen ruimte is? Is de trapkast een optie? Hier staan speelgoed en de spelletjes. Ik ga kijken of ik die leeg kan maken, zodat ik die kast kan terug ‘veroveren’. Als ik eenmaal bezig ben, zie ik dat er ook heel veel weg kan; het is in de loop van de tijd een soort opslagruimte voor ongebruikte spullen geworden.
Volksverhuizing
Ik word blij van de ruimte die ik zie ontstaan, maar minder blij van de chaos in de huiskamer. Er blijft maar rotzooi uit die kast komen en waar laat ik het allemaal? Het lijkt wel een kleine volksverhuizing aan spullen. Ik schuif, ik zoek uit, ik pas en ik meet. Ik maak het dressoir leeg, zodat daar de knutselspullen en spellen van de jongens in kunnen. Alle elektrische apparaten en grote pannen verhuis is naar de nu lege trapkast.
Aan het einde van de ochtend ben ik al een heel eind en is er aardig wat ruimte ontstaan in de keuken. Nu eerst naar de winkel om voorraadbussen te halen. Thuis begin ik gelijk met vullen en al snel merk ik dat ik er te weinig heb gehaald. Ik rijd opnieuw naar de winkel voor nog meer bussen en labels. Als ik terug ben, ga ik supergemotiveerd verder: hoe verder ik kom, hoe blijer ik word.
Passen en meten
Het slim indelen is een hele uitdaging. Het is echt passen en meten. Na veel proberen, wisselen en nog meer schuiven begint alles een plek te krijgen. Eindelijk overzicht, denk ik, waarom heb ik dit zo lang voor me uitgeschoven? Ik orden de kruiden en mijn lege bewaarde kruidenpotjes komen nu goed van pas. Dave keek me altijd zo raar aan omdat ik ze allemaal bewaarde – “Wat móet je daar mee?”
Vanavond kan ik laten zien wat ik ermee ‘moet’. Als Vinz na school binnen komt vallen, ziet hij zijn kans schoon. Rondkijkend door de kamer: “Mag ik op de PlayStation? Jij hebt nog zoveel te doen.” Als hij naar boven is gevlucht, weg uit de chaos (die best meeviel), zet ik mijn muziek weer aan en ga ik gedreven verder.
Eindelijk
Ik ben bijna klaar als Senn ineens voor me staat, ik schrik er van. Ik had de tijd niet in de gaten. Senn stort zich op de berg speelgoed midden in de kamer en ik ga dapper door, tot de keuken en trapkast helemaal klaar zijn. Tevreden kijk ik in de kasten, ik word er zo blij van.
De spullen die nog in de huiskamer liggen zet ik aan de kant, dat komt morgen wel. Als ik ‘s avonds op de bank zit, moet ik nog een paar keer naar de kasten lopen om te kijken en te genieten; ik voel me tevreden, moe en voldaan. Eindelijk is er overzicht en structuur! Zou dat ook een keto-verschijnsel zijn?
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd