RIAN BLOG 32 Vol energie

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDVIJF DINSDAG

Weegdag is vandaag extra spannend, omdat we gisteravond nog zo laat hebben gegeten. Ik ga natuurlijk eerst even plassen, want ieder onsje minder is meegenomen. Dan sta ik schoon aan de haak op de weegschaal en lacht deze me gelukkig toe met 89.7 kg. YESSSSS, ik ben onder de 90 kg. Weer een mijlpaal bereikt. Op de kop af 17 kilo eraf! Dit heb ik echt in geen jaren gewogen. 

Vertrouwen

Het is nog maar een kleine 5 kilo af van het gewicht waar ik in eerste instantie naar toe wilde: 85 kilo. Inmiddels heb ik die wens al een beetje bijgesteld. Als ik me goed blijf voelen, dan wordt die 85 kilo zeker 80 kilo. Ik begin alvast een beetje uit te rekenen wanneer ik dit gewicht bereikt zou kunnen hebben.

Als 17 kilo me lukt in ruim 3 maanden, zou ik die 10 kilo toch zeker in 2 maanden kwijt moeten kunnen raken? Dat zou betekenen dat ik mijn streefgewicht eind oktober bereikt zou hebben. Het is natuurlijk nog niet zover, maar ik heb er alle vertrouwen in, mijn lichaam reageert zo goed op deze eetwijze. Maar ik realiseer me ook dat er periodes van stilstand kunnen komen. En ook dan zal ik vertrouwen houden. We zien het wel…

Huisarts

Voordat mijn koordag begint, ga ik langs de huisarts voor de uitslagen. Ieder half jaar krijg ik een uitgebreide check m.b.t. bloed en urine. Ik ben benieuwd of mijn verbeterde gezondheid ook al in mijn bloed te zien is. Maar misschien is na drie maanden nog wel een beetje vroeg. Ik ben reuze benieuwd of mijn gezonde leefstijl ook leidt tot verlaging van de glucose en cholesterolwaardes.

En yessssssss. Ik heb me gezonder gegeten! Dat is ook al te zien in mijn bloed, hoe gaaf! Mijn ratio’s zijn verbeterd en mijn nuchtere bloedsuikers zijn een stuk lager en gezonder. De huisarts ziet ook hoe goed ik afgevallen ben. Ik vertel haar hoe gezond en energiek ik me voel. Ze zegt dat ik er geweldig goed uitzie!:  “Dit doe jou zo goed! Ga vooral door met waar je mee bezig bent!”

Cholesterol

Ik krijg ook van alle cholesterolwaardes uitleg. Ze ziet veel verbetering. Het HDL is omhooggegaan en de triglyceriden zijn juist gezakt. Dat ziet er goed uit. Mijn LDL is wat hoger dan de vorige keer, maar ook dat is vrij normaal als je zo snel zoveel afvalt. Ik ben helemaal blij! De printjes van artikelen van de site over cholesterolwaardes, die ik voor de zekerheid had meegenomen, heb ik niet eens nodig gehad.

Mijn huisarts geeft zelf aan dat ze niet veel weet van deze aanpak en überhaupt niet over voeding. Er zaten bij haar veel vooroordelen over het gebruik van roomboter, olijfolie, kokosolie, room, vette kaas etc. Iets wat zij als huisarts eigenlijk iedereen af heeft geraden. Maar nu ziet ze zelf in de praktijk wat het dus kan doen voor je, deze aanpak. Ze wil er graag meer over weten!

Koordag

Mijn koordag verloopt weer geweldig. Tussen de twee koren door parkeer ik weer even op een mooi plekje. Ik bel eerst met Marja, om het goede nieuws te vertellen. Ook zij is natuurlijk heel erg blij. En daarna eet ik het restje van de kipsatéroerbak van gisteren. Alweer heerlijk. Dan ben ik er weer klaar voor en kan het volgende zangfeest beginnen. Ik zet alles van me af en ga er voor de volle 100% voor.

Er zijn nog meer mensen dan vorige week en ook hier overschrijd ik al de 50 leden. Wat zijn er toch veel mensen die graag willen zingen. Ook hier wordt het een topmiddag en als ik eindelijk om 17.45 uur in mijn auto zit, stuiter ik nog van de adrenaline..

Onderwerp van de dag

Op de terugweg stop ik nog even bij een supermarkt om wat boodschappen te halen en dan ben ik eindelijk rond 19.00 uur thuis. Marja en ik gaan eerst even samen iets drinken. We spreken nog even over mijn ervaring bij de huisarts en de bloeduitslagen. Dit is toch wel het onderwerp van de dag. Uiteraard heb ik Matty en Lara het goede nieuws inclusief de gescande uitslag van het bloedonderzoek ook even toegestuurd.

Ze zijn zo blij voor me! Ik voel me door hen enorm gesteund in dit hele traject. Ik ben er nog niet, maar ik weet zeker dat ik hier voor de volle 100% mee door ga. Ook nu is het weer laat geworden, maar ik wil nog wel koken.  We eten Oosterse spitskool. En daar krijg ik beslist geen spijt van, want ook nu weer is dit zo ontzettend lekker. Ook dit is weer zo klaar en zo heerlijk gekruid. Het is echt een feestmaal! 

DAG HONDERDZES WOENSDAG

Ik heb me erg verheugd op vandaag. Eindelijk komt een goede vriendin uit Den Haag weer langs. We hebben elkaar al meer dan een jaar niet gezien. Maar gelukkig is het niet uit het oog, uit het hart. Dit is zo’n vriendschap die dat kan hebben en ieder moment weer opgepakt kan worden. En vandaag is dat zover. Ze komt in de middag, blijft eten en ook vanavond gaan we nog iets gezelligs doen.

Bijkletsen

Ik haal mijn vriendin van het station. Maar eerst gaan we lekker bijkletsen, laat ik haar ons huis zien, serveer ik haar even een eenvoudige lunch en ik laat haar onze mooie omgeving aan de IJssel zien. Daarna gaan we samen nog even stenen schilderen. Ik doe dit regelmatig, maar voor haar was het een eerste ervaring en ze vond het geweldig. Het is dus een heerlijke middag.

Vegetarisch

Zij is vegetarisch en blijft eten. Dat is natuurlijk helemaal geen probleem, er staan ook genoeg vegetarische recepten in de boeken. Ik ben dus goed voorbereid. Ik heb me laten inspireren door de maaltijdsalades uit de zomerspecial en serveer een salade met verschillende kaassoorten, koude gebakken en gekruide champignons, snacktomaatjes, paprika, sojaboontjes en ei. Daar maak ik een heerlijke dressing uit de startgids bij. 

We genieten er alle 3 van. Na het eten plakken we er nog wat gezellige uurtjes aan en rond 23.00 uur breng ik haar naar de Randstadsrail in Zoetermeer. Zo laat op de avond wilde ik niet dat zij nog te veel moest overstappen en van daaruit was dit niet nodig. Wanneer ik rond middernacht weer thuiskom, voel ik me heel voldaan blij en ook wel wat moe.

DAG HONDERDZEVEN DONDERDAG

We ontbijten samen en vertrekken op tijd richting Drenthe, voor een bezoekje aan mijn zoon, schoondochter en de kleinkinderen. De scholen zijn ook daar weer begonnen, maar gelukkig zijn de kids al om 14.00 uur vrij en gaan wij ze dus uit school halen. Helaas hebben we door wegopbrekingen wat vertraging en komen we maar net op tijd aan en lopen we direct naar school.

Brood

De kids zijn heel blij om ons te zien en wij niet minder. Bij thuiskomst gaan zij eerst even lunchen. We zitten gezellig met z’n allen aan tafel. “Wil jij mijn boterham smeren oma”?, vraagt mijn kleinzoon Bjorn. Natuurlijk wil ik dat. Er staat een megagrote pot pindakaas op tafel. Lekker veel oma, zegt Bjorn. Ik besmeer de boterham dik en ruik die heerlijke geur van de pindakaas die ik vanaf mijn vierde jaar iedere morgen als ontbijt at.

Ik geniet van de geur, maar er is niets in mij dat in de verleiding komt om er ook van te proeven. Ik voel me verzadigd en heb ook helemaal geen behoefte aan eten. Natuurlijk wil mijn kleindochter Benthe dan ook dat ik haar boterham smeer en dit doe ik met chocoladepasta. Tjeee, chocolade. Dat was mijn ‘guilty pleasure’. Ook dit doet me niets. Het geeft me zo’n goed gevoel dat ik helemaal niet in strijd kom met mezelf.

Vol energie

Mijn zoon en schoondochter hebben al direct gezien dat ik veel afgevallen ben. Mijn zoon is plaatsvervangend trots. “Je ziet er ook echt goed uit mam, het is niet zo extreem nu. Vaak als je lijnde ging je er slecht uitzien, maar dat is nu helemaal niet zo. Waarschijnlijk omdat je het op een heel gezonde manier doet? Volhouden dus mam!” Ik vertel hem dat dat me geen moeite zal kosten omdat dit geen lijnen is.

Ik benadruk dat ik deze pure en echte manier van eten mijn leven lang wil blijven doen. Het wordt een middag waarbij ik heel actief met de kinderen in de tuin bezig ben. Ik verzin allerlei spelletjes en doe natuurlijk zelf ook mee. Ook doen we nog een paar spelletjes aan tafel waardoor ik dan weer even op adem kon komen. Maar ach, eigenlijk was dat helemaal niet nodig. Ik zat vol energie.

Verrassing

Dan is het etenstijd en ben ik zo benieuwd wat we gaan eten. Mijn schoondochter heeft aangegeven dat ze koolhydraatarm gaat koken en ik dus niets mee hoef te nemen. We zijn reuze benieuwd wat het wordt. Tot mijn grote verbazing geeft mijn schoondochter mij een boekje in handen en zegt: “Kijk dit heb ik gemaakt. Je mag het allemaal hebben.” En wat blijkt: het is de Eenpanspecial van TheNewFood!

Ze heeft de Kipsatéschotel gemaakt. Voor de kinderen heeft ze er rijst bij gemaakt, komkommer en rode paprika gesneden en staat er kroepoek op tafel. Het smaakt heerlijk! Misschien nog wel lekkerder dan wanneer ik het zelf maak, omdat ik het als zo attent ervaar dat zij dit speciaal voor mij/ons gedaan heeft. Na het eten speel ik nog even met Lego met de kids. Wát een fijne dag!

DAG HONDERDACHT VRIJDAG

We hebben een rustige dag, maar we willen vanmiddag wel langs bij Monique.

Delier

Gisteren werden we al gebeld door haar huisarts dat zij een delier blijkt te hebben. Pffff wat heftig. Waar dit door komt was moeilijk te zeggen, maar aan een delier ligt altijd iets ten grondslag. Vaak is dat een ontsteking. Het is dus heel spannend. Gelukkig krijgen we ’s middags al veel uitslagen. Ze heeft een zware oorontsteking, waarbij zelfs haar bot is aangetast. Dit zou wel eens de oorzaak kunnen zijn van haar delier.

Er wordt direct actie ondernomen en de oorarts behandelt haar en schrijft antibiotica voor. Dit zou met een dag of 3 moeten gaan werken en dan zal er hopelijk weer wat vooruitgang komen. 

Knuffelen

Monique is blij ons te zien. Ze kan dit wel niet uiten, maar het feit dat wij er zijn en met haar knuffelen doet haar goed. We stimuleren haar om te eten, maar dat lukt helaas niet. Wat wel lukt is om wat vocht binnen te krijgen en daar zijn we al heel blij mee. We kunnen niets anders dan nu afwachten of de antibiotica aanslaat en of deze delier er niet toe leidt dat het proces van dementie een flinke vlucht heeft genomen. 

Pizza

Als we naar huis rijden, zijn we best wel aangeslagen. Het is niet niks om Monique zo te zien en je zo machteloos te voelen. Op zo’n moment zou ik het liefst thuis een pizza of zo gaan bestellen en mijn verdriet en onmacht weg eten. Ik zeg dat ook tegen Marja. Maar natuurlijk is dat maar deels waar. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat hoe ik er vroeger mee om zou gaan.

Nu betekent het eigenlijk dat ik geen zin heb om te koken. Dat mijn hoofd er even niet naar staat. “Dan maken we het ons toch heel gemakkelijk,” zegt Marja. “Een gebakken ei is ook goed”. Maar eenmaal thuis  duik ik toch even de keuken in.

Improvisatie

De bloemkoolrijst en de pompoen moeten op en ook de kiphaasjes zijn morgen op de datum. Weggooien komt niet meer in mijn woordenboek voor, dus ik besluit maar even iets te improviseren. Eerst snijd ik de kiphaasjes in stukken en bak ik deze aan met knoflook en kruiden. Dan voeg ik de pompoenblokjes toe en laat dit even lekker sudderen. Daarna gaat de bloemkoolrijst erbij die ik beetgaar houd.

Ik controleer nog even de smaak en kruid nog even bij met allerlei pure kruiden die ik in huis heb. Dat is iedere keer weer een soort avontuur en ik vind het geweldig hiermee te experimenteren. Ik heb dat geleerd vanuit de recepten uit de boekjes van TheNewFood. Marja moet even aan de smaak wennen, maar vindt het erg lekker. En dat is het ook.

Sterk

Ik ben blij dat ik even door heb gezet en toch weer een gezonde koolhydraatarme maaltijd op tafel heb gezet. Mijn emoties weg eten met alles wat ongezond voor me is, levert me ook helemaal niets op. Ik zou me er hooguit beroerd of moe door kunnen gaan voelen of boos op mezelf worden. Dat wil ik dus gewoon niet meer. Jeetje wat ben ik hier sterk in geworden. Eerlijk gezegd ben ik best een beetje trots op mijzelf.

Gezondheid verbeterd