Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Angst
Door de week eet ik nu standaard OMAD (1 keer per dag) en eigenlijk wil ik nog wel een stapje verder gaan en meerdere dagen vasten. Puur om te kijken of dit mijn buik goed zal doen en wat het me verder oplevert. Als je langere tijd niet eet, gaat je lichaam aan de slag met opruimen en herstel, lees ik in de vastenspecial. Het is super goed voor je lijf. Er staat precies in beschreven hoe je het aanpakt, maar ik durfde tot nu toe niet.
Ik vind het spannend om te gaan vasten, zo spannend dat ik het wél heel graag wil maar steeds weer excuses verzin om er niet aan te beginnen. Het is nieuw, ik vind vaak nieuwe dingen spannend en lastig. Maar vooral is het de onzekerheid. Kan ik dit wel? Dagenlang niet eten druist in tegen alles wat ik geleerd heb. Geen eten, geen energie… toch?
Zorgen
Kan ik dan nog wel alles doen wat ik wil, zoals: de lange wandelingen die ik dagelijks maak, baantjes trekken in het zwembad. Kan ik zonder te eten actief blijven? Of heb ik daar te weinig energie voor? Dat eeuwige getwijfel in mijn hoofd maakt me moe en ik heb er zelf last van. Het geeft vooral onrust. Ik deel mijn onzekerheid met Matty die zelf net een paar dagen aan het vasten is. “Ik voel me geweldig!” Verzekert ze me.
Klaar
En dan, van het ene op het andere moment, is het klaar. Ik besluit de volgende dag te starten met vasten. Of eigenlijk: te stoppen met eten. Het is niet de eerste keer dat ik me voorneem om het morgen te gaan doen. Uiteindelijk durfde ik het dan toch niet aan, of had ik er geen zin in. Maar nu voelt het anders. Ik voel me krachtig en overtuigd. Morgen ga ik ervoor! Ondanks de lunchafspraak die ik heb staan voor morgen.
Als ik de volgende dag wakker word vind ik het erg spannend, maar ik voel nog steeds dat ik dit 100% wil. Ik wil minstens 3 dagen vasten en daarna weer door met OMAD. Haal ik het niet dan is het ook goed. Ik wil het per dag bekijken en spreek met mezelf af dat ik in ieder geval vandaag niet wil eten. Elke dag dat ik het volhoud, is er één en mooi meegenomen.
Dag één
De eerste dag heb ik ’s middags een lunch bij mijn zus. Ook mijn andere zussen zijn er en wanneer er wordt opgemerkt dat ik niets eet komen er vragen. Ik vertel enthousiast dat ik voor de eerste keer een paar dagen ga vasten. Mijn zussen hebben hun twijfels. Je kúnt niet zonder eten, vinden ze. Ik vind het lief dat ze zo bezorgd zijn. Ik heb er geen enkele moeite mee om hen te zien eten, terwijl ik zelf aan een kop thee zit.
Ik zie wel wat op tegen het bereiden van het avondeten, maar ook dat valt reuze mee. Ik ervaar geen honger wanneer de heren aan het eten zijn. Ik neem wel een kop hele slappe bouillon met extra zout. Juist nu is het belangrijk om mijn zouten extra aan te vullen, had ik gelezen. Als ik naar bed ga, verbaas ik me erover dat ik vandaag eigenlijk geen erge honger heb gehad. En qua energie heb ik geen verschil gemerkt. Ik ben blij!
Pannenkoeken
Ik slaap goed en als ik de volgende ochtend wakker word, voel ik me heerlijk. Nog steeds geen honger! Vinz en Senn willen graag pannenkoeken mee naar school. Even denk ik: ai, dat gaat heel erg lekker ruiken. Maar ook dat valt mee. Het maakt me niet onrustig en de lekkere etensluchten triggeren me niet. Ik durf het deze ochtend aan om een extra lange wandeling te maken en dat gaat uitstekend, ik voel me heerlijk energiek.
Maar ’s middags gaat het mis. Ik wil eten! Ik wil écht eten! Ik móet eten! Even overweeg ik om te stoppen. Dit is al een heel mooie prestatie. Maar wil ik echt wel stoppen? Heb ik echt wel zo’n honger? Of is het vooral dat ik mijn eten mis? Ik houd erg veel van eten natuurlijk… Ik neem weer een kop slappe bouillon met extra zout en dat helpt. Ik voel de rust in mij terugkeren. Het ‘gevaar’ is geweken! De rest van de dag gaat het prima.
Krachtig
De tweede nacht slaap ik echt zó lekker! Dat is lang geleden. Ik word helemaal blij, rustig en vrolijk wakker. Ik voel me goed, vol energie en krachtig. Ik ben trots op mijzelf dat ik het zo goed volhoud. Al moet ik eerlijk zeggen dat het veel makkelijker is dan ik had gedacht. Het zijn vooral mensen om mij heen die het er ‘moeilijk’ mee hebben. De jongens maken zich zorgen over me, ze zijn bang dat ik ga omvallen.
Ik heb het ze uitgelegd. Verteld dat het super gezond is voor je lijf als je een paar dagen niet eet. Ze snappen het, maar toch blijven ze me in de gaten houden. Deze derde dag lijkt het nog weer makkelijker te gaan dan de dagen ervoor. Ik heb eigenlijk helemaal geen ‘hongermomenten’ meer. ’s Middags een hele lange wandeling met Charlie en ’s avonds val ik als een blok in slaap, zónder honger.
Fluitend
Blij word ik wakker. Ik heb er drie dagen vasten opzitten en vandaag wil ik met het avondeten mijn OMAD maaltijd weer oppakken. Ik ga fluitend door de ochtend heen. Ik voel me zó ontzettend goed! Het lijkt wel of alles makkelijker gaat, alsof het helderder is in mijn hoofd, stiller misschien. En het lijkt ook of ik mijn lichaam beter kan voelen… Tijdens het wandelen met Charlie zit ik haast een uur tegen een boom aan te genieten.
Later, in de middag, krijg ik opeens heel erge honger. Ik probeer dit te negeren en met een kop bouillon tot rust te komen. Maar ik knap er niet van op. Ik word een beetje slap en misselijk en mijn honger neemt toe. Dit is het moment om weer te gaan eten, weet ik. Ik eet een paar walnoten. Ik voel me meteen beter maar toch ook een beetje teleurgesteld. Had ik het langer kunnen volhouden?
Honger
Die avond eet ik weer gewoon met de anderen mee. Het smaakt me goed, maar ik wil – tegen mijn gewoonte in – eigenlijk nog een keer opscheppen. Is dat omdat ik ergens denk dat ik het tekort moet aanvullen? Of moet ik écht eten? Ik besluit te stoppen met eten en neem een kop verse muntthee met een kaneelstokje. Nog even blijf ik die onrust voelen, maar uiteindelijk voel ik me verzadigd en weer rustig.
Later in bed laat ik de afgelopen dagen door me heen gaan. Het is een bijzondere ervaring geweest. Het lukte redelijk goed om er blanco in te gaan en gewoon te kijken hoe het zou gaan. Ik ben erg tevreden en trots op mijzelf. Deze ervaring heeft me sterker gemaakt. Het vasten is voor mij een geschenk gebleken. Dit gevoel wil ik vasthouden. Ik val heel tevreden in slaap.
Eindstand
De volgende ochtend laat de weegschaal zien dat ik bijna 4 kilo ben afgevallen in de afgelopen 4 dagen! Wow! In de dagen erna komt de helft er weer bij, dus per saldo ben ik 2 kilo afgevallen. Dat is altijd leuk meegenomen, maar het was niet de reden dat ik dit wilde doen. Ik wilde ervaren wat niet eten met mij zou doen. Ik bleek me beter te voelen, rustiger, meer verbonden met vooral mijzelf en alles om me heen.
Ik heb gevoeld en ervaren waar ik toe in staat ben als ik maar geloof in mijzelf. Ik heb nog meer vertrouwen gekregen in de aanpak van TheNewFood en ik ben er nu van overtuigd dat wij mensen heel goed een paar dagen zonder eten kunnen. Ik kon alles gewoon doen en voelde me eigenlijk beter dan mét eten. Wie had dat gedacht… ik zéker niet!
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd