Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien.
‘Kinderen met honger zouden me dankbaar zijn’
Bij ons thuis gold vroeger de regel dat wij ons bord altijd leeg moesten eten. Helemaal toen we zelf oud genoeg waren om zelf onze borden vol te scheppen. Eten wat de pot schaft. En als we het niet lekker vonden? Als je het niet opeet, ga je maar zonder eten naar bed.
Het ontaarde bij ons weliswaar niet in woedende ouders, zoals Matty in haar blog beschrijft, maar wel het gevoel dat je er niet aan ontkwam: wat je op je bord hebt liggen, eet je op. Want, zo kregen we vaak te horen: kinderen in arme landen, die hebben het pas zwaar! Die zouden blij zijn met wat er op mijn bord lag.
Soms kwam ik met echt enorme honger thuis. Vroeg ik of ik wat mocht eten en kreeg ik te horen: ‘nee, je mag nu niks, we gaan zo eten’. Dat begon soms al één tot anderhalf uur voordat de pannen op tafel stonden. In de tussentijd probeerde ik dan de tijd te doden met een knorrende maag.
Joep bepaalt zelf!
Ook Joep komt wel eens met gierende honger thuis. Vooral op dagen dat hij naar de kinderopvang is geweest, heeft hij geen geduld om te wachten tot het eten klaar is. Als ik de pannen niet op tafel heb staan zodra hij de deur binnenkomt, stormt hij naar de koelkast en schreeuwt hij ‘DIE, DIE, DIE’.
Vaak geven we Joep dan iets kleins om de grootste honger te stillen tot we gaan eten. Meestal een paar olijfjes, of wat schijfjes komkommer met roomkaas (‘saus’), een stukje kaas, een plakje leverworst. Zeker als het eten al binnen een halfuur op tafel staat, probeer ik hem iets kleins te geven.
Duurt het iets langer voor het eten op tafel staat, dan geef ik hem gerust meer. Ik weet dat hij dan waarschijnlijk het avondeten niet gaat eten, of maar een paar muizenhapjes. Maar honger hebben? Nee, dat lijkt me niet nodig.
Goed leren luisteren
Kinderen, zeker jonge kinderen, staan enorm goed in contact met hun lijf. Ze voelen alles veel beter aan dan wij. Zo ook honger (en verzadiging). Ik vind het niet respectvol richting Joep(s gevoel) als ik dat negeer. Ik wil ook niet dat Joep zijn eigen gevoel gaat negeren. Ik prijs het dus alleen maar aan als hij aangeeft dat hij honger heeft. We kijken dan samen naar wat passend is voor dat moment.
Dit geldt wat mij betreft ook voor het niet leegeten van zijn bord. Als Joep vol is, is hij vol. Ik wil niet dat hij gedwongen meer eet dan hij zou willen eten, alleen maar omdat we in onze maatschappij vinden dat wat er op je bord ligt op moet. Waarom moet dat? Van wie moet dat?
Bovendien, heel veel dingen kun je ook nog prima de volgende dag eten. Eten hoef je niet weg te gooien. Het hoeft niet verspild te worden. Dat is voor mij ook geen argument. Dan eten we het bij de lunch bijvoorbeeld. Of verwerk ik het in een ei-muffin, die lenen zich voor bijna alles!
Lust ik niet
Gelukkig lust Joep bijna alles, hij probeert ook bijna alles. Maar er zijn een paar dingen die hij absoluut niet wil eten, bijvoorbeeld garnalen. Daartoe dwingen we hem dan ook niet. En de ene dag wil hij het ene liever eten dan het andere. Soms kan hij dagen achter elkaar spruitjes willen eten en dan ineens is de liefde over. Wij vinden dat prima. Hij weet zelf wat hij nodig heeft.
Natuurlijk is het geen lopend buffet voor Joep. Hij heeft wel inspraak, maar dit is ook beperkt tot het (voor ons) redelijke. Ook hij krijgt voorgeschoteld wat de pot schaft. Ik ga niet speciaal voor hem iets anders koken, maar als hij soms een avond echt niet wil eten wat we op tafel zetten, dan duik ik de koelkast in.
Recht op wensen
In de koelkast hebben we een plankje met ‘noodvoedsel’. Dingen die Joep áltijd eet. Denk hierbij aan olijven, kappertjes en leverworst. Ook kaascrackers (startgids) vindt hij geweldig, die hebben we daarom ook altijd op voorraad. Hij krijgt dit noodvoedsel niet vanzelfsprekend aangeboden, en vraagt hier zelf maar af en toe om.
En denk eens aan jezelf: ik heb soms ook helemaal geen zin in bepaald eten, ook al lust ik het graag. Maar omdat ik volwassen ben en kook, kan ik dan beslissen dat ik dat die avond dan toch niet ga eten. Voor mij voelt het oneerlijk als ik dat áltijd voor Joep bepaal. Ook hij mag een mening en wensen hebben.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd