Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Weer die wachtkamer…
Na een ochtend vol controles en testen in het ziekenhuis, eindig ik met Vinz in de wachtkamer van de kno-arts. De wachtkamer die ik zo goed ken, want hier hebben we heel wat uren doorgebracht met Vinz. Hoe vaak heeft hij wel oorontstekingen gehad? Een oorontsteking is voor Vinz altijd risicovol, omdat hij Cochlear Implantaten draagt vanwege zijn doofheid. We moeten daarom meteen in actie komen bij oorontsteking.
Als de huisarts twijfelt, om wat voor reden dan ook, dan moeten we naar de kno-arts. We zijn al heel wat op en neer gereden. Regelmatig heeft hij ’s winters onderhoudskuren antibiotica gehad van drie maanden om een oorontsteking te voorkomen. We probeerden van alles. Niet meer zwemmen, zwemmen met zwemdoppen, verschillende specialisten, een homeopaat, een osteopaat… Niets hielp, niemand wist raad.
Geen oorontstekingen meer
Vandaag zitten we hier voor de jaarlijkse controle. Als Vinz aan de beurt is, springt hij op: “Eindelijk de laatste afspraak”. De kno-arts is verrast: “Vinz ik begon me al zorgen om je te maken, ik heb je al zo lang niet meer gezien. Ik ben heel benieuwd hoe het met je gaat.” Vinz roept meteen enthousiast uit: “Ik heb al lang geen oorontsteking meer gehad, daarom hoefde ik niet meer naar het ziekenhuis!”
Enthousiast vertelt hij over hoe goed het gaat en over het feit dat hij zelfs kan zwemmen zonder zwem-oordoppen en dan nog steeds geen oorontsteking krijgt! De kno-arts luistert aandachtig naar hem en is vooral blij dat het zo goed gaat. “Je bent er misschien overheen gegroeid, over je oorontstekingen?” oppert de arts. “Nee hoor,” antwoord Vinz resoluut. “Dat is het niet…
Net zo eten als mama
Vinz vervolgt: “Sinds ik net zo eet als mama ben ik niet meer ziek geweest, helemaal nooit meer!” De arts kijkt mij bedenkelijk aan en vraagt wat we hebben veranderd. Ik laat Vinz vertellen, het gaat immers om hem: deze afspraak. Enthousiast legt hij uit wat hij allemaal wel en niet eet, nu hij ook keto eet. Dat hij makkelijker beweegt en wat is afgevallen; zijn kleding van vorig jaar zit hem nu ruim. De arts luistert aandachtig.
Hij vraagt of het niet lastig is en Vinz vertelt dat hij in het begin zijn snoep en chips wel heeft gemist, maar dat hij nu geniet van andere dingen. De arts spreekt zijn bewondering uit, hij vindt het zelf lastig om niet te snoepen: “Eigenlijk ben jij mijn grote voorbeeld nu!” De arts moedigt hem aan om vooral door te gaan op deze manier, omdat het blijkbaar zo’n goed effect heeft op zijn gezondheid.
Altijd ziek
Trots kijk ik naar het tafereel dat zich voor me afspeelt. Het brengt me terug in de tijd dat we zoveel zorgen hadden om Vinz en de tijd waarin hij zo vaak ziek was. Hij hoefde maar te gaan zwemmen en hij had een oorontsteking, hij hoefde maar wat verkouden te zijn en er was een oorontsteking. Hij pikte altijd van alles op en lag dan weer dagen ziek op de bank. Maar dat is nu allemaal verleden tijd.
Sinds hij keto eet, gaat het zoveel beter met hem! Ja, soms vindt hij het nog wel lastig om nee te zeggen. Maar als hij dan even terugdenkt aan de tijd van de vele oorontstekingen en het snelle ziekzijn weet hij waar hij het voor doet. Hij mist het ziekzijn echt niet. Of misschien een klein beetje. Want hij genoot stiekem altijd wel van het onder een dekentje op de bank liggen en dan liefdevol verzorgd en vertroeteld worden door ons.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd