Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Stuiteren
Senn heeft het kerstdiner op school achter de rug. In de auto vliegen de verhalen ons om de oren over hoe gezellig het was. Hij heeft écht genoten en straalt van oor tot oor. Maar waarom is hij zo druk? Of heeft hij teveel suiker gehad? Bewust vraag ik niks, hoe graag ik het ook wil, maar ik wil geen kruisverhoor op hem afvuren. Als Senn erover wil vertellen is dat goed; als hij er niet over wil vertellen, is dat ook goed.
Als we eenmaal thuis zijn, de heren zich gedoucht hebben en klaar zijn om naar boven te vertrekken, stuitert Senn nog altijd door het huis heen: “Ik heb nog zoveel energie dat ik nog niet kan slapen”, ik vertel hem dat het toch bedtijd is want morgen is er gewoon weer een schooldag. En dan komt het: “Mam, ik denk dat ik te veel suiker heb gehad.” De ideale gelegenheid voor mij om te vragen wat hij allemaal heeft gegeten.
Onrust
“Heel veel honger had ik niet, de soep vooraf thuis heeft geholpen”, vertelt hij al heen en weer wiebelend van de onrust in zijn lijf. “Ik heb alleen mijn eigen toetje op, warme chocomelk, chocolademousse, cake en eitjes. Ik heb gelukkig geen buikpijn! Ik voel me alleen heel druk.” Dat zijn niet de slimst keuzes natuurlijk, maar hij heeft zijn best gedaan, vertelt hij. We hebben het er nog even over en dan is het echt tijd om te gaan slapen.
Eenmaal beneden horen we boven allerlei geluiden. Na een half uur ga ik kijken. Daar staat hij dan; trainend met zijn kettlebell. “Ik voel me heel onrustig mam, misschien word ik zo rustig?” We spreken af dat hij niet te lang doorgaat. Als ik even later ga kijken ligt hij rustig in bed te lezen. Slapen lukt nog niet maar hij valt vast snel een keer in slaap. Als we zelf naar bed gaan, zien we dat Senn uiteindelijk ook in slaap is gevallen.
Moe
Als ik Senn de volgende dag om 6.30 wakker maak, is hij nog erg moe. Hij kan dat prima verwoorden en de link leggen. “Ik voel me moe en druk tegelijk doordat ik teveel suiker en koolhydraten heb gegeten. Zo voelde ik me eerst altijd, voor ik keto ging eten. Maar gelukkig heb ik vandaag gym!” zegt hij. Ik voel zoveel trots en bewondering dat hij het zo goed voelt, maar nog meer dat hij het kan uitspreken.
Als Senn in de taxi naar school zit is het tijd om Vinz wakker te maken. Hij heeft vandaag zijn kerstontbijt op school. Even twijfel ik of we Vinz wel naar school moeten laten gaan. Hij vindt zulke activiteiten erg lastig door de onrust en de drukte die er dan is. We laten de regie bij hem: hij beslist wat hij wil. Hij wil graag naar school dus maak ik alles voor hem klaar.
Kerstontbijt
Met een gevulde lunchtrommel met daarin een stuk feestbrood (zie foto) en scones en in een apart bakje de aardbeienbavarois en warme chocomelk, met zijn kerstpak aan en de haren in de plooi vertrekt Vinz naar school. Als hij weer thuis komt, zie ik aan zijn snoetje dat het mis is. Eenmaal thuis begint hij te vertellen over deze ochtend. Het ontbijt was gezellig, echter ging het daarna mis.
Alle klassen waren bij elkaar in een te kleine ruimte. Hij houdt niet van de drukte en voelde zich niet fijn. Hij is toen even apart gaan zitten en voelde zich verdrietig. Daardoor is hij gaan snoepen van de wafels en allerlei lekkers wat er lag. “Het mocht van school, mam.” vertelt hij erbij. Het maakt mij verdrietig. Niet het feit dat hij onverstandig lekkers heeft gegeten, maar wel de reden waarom: om zijn verdriet te sussen.
Troosteten
Ik laat hem weten dat ik het heel verdrietig vind voor hem dat hij zich zo heeft gevoeld en ik geef hem een dikke knuffel, hij kruipt tegen mij aan op de bank en even blijven we zo zitten. We hebben het over ’troosteten’; een onderwerp waar ik zelf helaas ook veel ervaring mee heb. En wat had hij nog meer kunnen doen, in plaats van te gaan eten en dan achteraf spijt hebben omdat hij het eigenlijk niet wilde.
Als het lunchtijd is, heeft hij honger. “Mam het is eigenlijk raar, ik heb zoveel snoep gehad, maar nu heb ik juist méér honger dan anders.” Mooi dat hij dat opmerkt! Bij merkt dat ook zo, vertel ik. Alsof er een soort eetmonster in me wakker gemaakt is.
Trots
Ik ben trots op beide heren. Ze zijn beiden weer ervaringen rijker, ze weten steeds beter woorden te geven aan wat ze voelen en aan wat verkeerd eten met ze doet. Ik ben trots op mijzelf dat ik ze heb losgelaten en niet als waakhond in de gaten heb gehouden en ze niet meteen aan een kruisverhoor heb onderworpen toen ze thuiskwamen.
Ze kregen de ruimte om er zelf over te beginnen en we hebben het er daarna in alle openheid en in verbinding met elkaar over gehad. Zonder oordeel. Dat vind ik belangrijk, ze hebben er tenslotte zelf voor gekozen om ook keto te gaan eten, ze doen het voor zichzelf. Ze doen het niet voor mij. Ondanks alles ben ik heel tevreden over de prachtige, wijze lessen die zijn geleerd.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd