Nancy (41) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.
Heb je nog meer?
Het is nog vroeg en de jongens genieten van hun chocolade-eiwitsmoothie uit de ontbijt&lunch-special. Senn is als altijd snel klaar, dan kan hij nog even televisie kijken voordat de taxi er is. Vinz zit nog zichtbaar te genieten van zijn smoothie. “Mam, heb je nog meer?” vraagt hij als zijn smoothie op is. Ik moet hem teleurstellen, van de smoothies maak ik altijd precies genoeg.
Hij zucht: “Ik heb elke keer als ik op school aankom zo’n honger! Ik denk dat het door het fietsen komt, dat ik hongerig word door het fietsen.” Ik bedenk me dat hij daar wel eens gelijk in zou kunnen hebben. Zijn basisschool was praktisch om de hoek, nu kost het hem véél meer inspanning om op school te komen. Vinz eet nog twee gekookte eieren (die ik altijd standaard heb liggen) voor hij vertrekt.
Honger
Als de heren naar school zijn houdt het me bezig. Het ontbijt doordeweeks is vaak ‘makkelijk’ en iets wat snel te bereiden is. Vinz heeft op dit moment meer nodig, het is goed om hier samen met hem naar te gaan kijken. Het wordt tijd voor een nieuwe ontbijtroutine. Ik wil zijn ontbijtjes niet groter maken maar wel zorgen dat ze meer verzadigen door extra vet eraan toe te voegen of misschien wat extra vlees erbij.
’s Avonds heb ik het erover met Vinz. Hij geeft aan dat hij al enkele dagen steeds honger had, maar hij dacht dat het door alle nieuwe indrukken kwam. “Het is soms moeilijk om aan te voelen waarom ik honger heb.” Ik vind het goed van hem dat hij hier zo mee bezig is, dat hij wil weten waarom hij honger heeft.
Eieren!
Ik vraag hem of hij zelf een idee heeft wat nu een goed ontbijt voor hem zou zijn. Hij hoeft niet over na te denken; “Een grote uitsmijter met ham en kaas!” Senn veert meteen op van zijn boek en roept: “Dan wil ik dat ook!” Daar zijn we snel uit. De volgende ochtend sta ik al vroeg in de keuken en ook de jongens zijn op tijd, gelokt door de geur van gebakken eieren…
Senn vraagt verbaasd: “Mam, waarom heb je twee pannen?” “Oh, de andere is voor jullie lunch, wraps.” Op dat moment komt Vinz net binnen gelopen en gebaart Senn driftig: “Vandaag lijkt een feestdag! Wraps mee naar school, eieren als ontbijt, YES!” Ik grinnik, ik kan me niet herinneren dat ze ooit zo enthousiast zijn geweest over het eten van vroeger, toen ze nog ‘normaal’ aten.
Smullen
Samen smullen ze van hun eieren met ham en kaas. Senn is er zelfs zo van onder de indruk dat hij later klaar is dan anders en geen tijd meer heeft om tv te kijken. Hij moet zelfs ‘opschieten’ omdat de taxi er elk moment kan zijn. Vinz kan het ontbijt niet helemaal op en geeft zijn laatste restje ei aan Charlie, onze hond. Als hij op de fiets naar school zit ben ik toch wel nieuwsgierig hoe deze dag voor hem gaat voelen qua honger.
Lang hoef ik niet te wachten op het antwoord. Rond 10 uur krijg ik een appje van hem; hij heeft geen honger gehad en voelt zich fijner dan de dagen ervoor. Zelfs na gym had hij nog geen honger! Met daarachteraan nog een appje: “Wat ontbijten we morgen? De omeletrol met ham? Asjeblieft?” Glimlachend pak ik de ontbijt&lunch-special erbij; er staan nog heel wat omeletrollen in die we nooit hebben geprobeerd. Leuk!
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd