Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

Pas op!

Vroeger werd ik gepest. Ik heb een heupziekte, en daardoor liep ik mank. Ik werd vaak geopereerd. En omdat ik anders was, viel ik op. Ik werd niet alleen uitgelachen, ik werd ook geslagen. En dan leer je iets. Niet alleen: pas je aan. Maar ook: val niet op, want dat is gevaarlijk. Je lijf slaat dat op. Je zenuwstelsel onthoudt het. Alle traumatische ervaringen die je meemaakt, ook als baby of klein kind, sla je op.

En jaren later, als iemand een opmerking maakt over wat je eet, weet je hoofd misschien: het is maar een blik, het is maar een opmerking. Maar je lijf denkt: pas op. Niet omdat je zwak bent. Maar omdat je geleerd hebt dat afwijken gevaarlijk is.

Kies voor jezelf

En dat gevoel, dat is er bij zoveel vrouwen en niet alleen bij vrouwen die gepest zijn. Het klinkt zo simpel: “Het is jouw lijf, jouw keuze.” “Je kiest gewoon voor jezelf.” “Wat maakt het uit wat anderen vinden?” Maar voor veel mensen maakt het wél uit. Voor sommige mensen voelt het zelfs levensgevaarlijk. Als je iets doet wat anderen niet verwachten. Als jij iets anders kiest. Iets wat ‘niet hoort’.

Dan wordt eten ineens spannend. Niet omdat jij twijfelt aan je lunch. Maar omdat je bang bent dat iemand er iets van gaat zeggen. Dat iemand je aankijkt. Een grapje maakt. Of zwijgt, op zo’n manier die alles zegt. Of dat je je moet verantwoorden.

Eieren

Stel je voor: je zit aan een tafel met collega’s. Iedereen haalt een broodje uit z’n tas, of loopt even naar de kantine. Jij haalt een bakje tevoorschijn. Een bakje vol. Met eieren. Kaas. Olijven. Komkommer… En ineens is het stil. “Wat ís dat?” “Eet jij geen brood dan?” “Je mag best een keer iets normaals nemen hoor.” “Ben je weer met zo’n dieet bezig?”

Je voelt hoe je kleiner wordt. Hoe je hele lijf zegt: laat maar zitten. Niet omdat je twijfelt aan wat je eet, maar omdat het ineens voelt alsof je niet meer mee mag doen. Alsof je de sfeer hebt verpest. Alsof je “het” weer bent: dat meisje dat het net niet goed doet.

Taart

Of stel je voor: je bent op een verjaardag. De tafel staat vol gebak. Slagroom, cake, kruimels, chocola. Je lacht, maakt een praatje. En als het jouw beurt is, zeg je vriendelijk: “Nee, dank je. Ik sla even over.” De eerste opmerking komt direct. “O, jij doet nog steeds zo streng hè?” “Ik zou dat dus echt niet kunnen hoor.” “Je mag jezelf ook wel eens wat gunnen.” “Je leeft maar één keer!” “Het is heel slecht voor je dat keto.” 

Je glimlacht, knikt wat. Maar vanbinnen is het alweer begonnen. Het verschuiven. Het kleiner worden. Niet omdat je twijfelt aan je keuze, maar omdat het niet om dat gebakje gaat. Het is een test. Een blik. De groep die tegen jou is. Jij die erbuiten valt.

Alarm

Voor sommige mensen voelt het alsof je iets simpels kiest, eieren in plaats van brood, nee zeggen tegen een stukje taart, maar dat is het niet. Er gaat een alarm af van binnen. En dat is niet vreemd. Want ooit was afwijken onveilig. In de oertijd: als je buiten de groep viel, overleefde je waarschijnlijk niet. In sommige gezinnen of gemeenschappen: als je ‘anders’ was, werd je gestraft of buitengesloten.

Je leerde: aanpassen is overleven. Afwijken is levensgevaarlijk. Schaamte had ooit een functie!  En dat zit vaak nog diep in je lijf. Niet omdat jij zwak bent. Maar omdat je zenuwstelsel al veel langer met je meeloopt dan je hoofd. En dus zoeken mensen naar tips. Wat moet ik dan terugzeggen? Hoe hou ik mijn grens? Wat zeg ik als ze me raar vinden? Of ongezellig? En dat snap ik.

Erbij willen horen

Maar vaak gaat het niet om wat je zegt. Het gaat om wat het met je dóet als iemand iets zegt. Soms voel je je ineens weer dat kind dat zich klein maakte. Dat liever niet opviel. Dat alles deed om erbij te blijven horen. En dan helpt geen tip. Geen zin. Geen comeback. Dan heb je iets anders nodig. Iets wat van binnen groeit.

Je hoeft niet ineens vol vertrouwen te zijn. Maar misschien… misschien begint het met zien wat er gebeurt. In jou. En zachtjes tegen jezelf zeggen: Het is oké dat ik dit moeilijk vind. Het is oké dat ik wankel. Ik ben veilig. Ik ben niet in gevaar. Het is maar iemand die iets vindt van mijn eten. Meer is het niet. En ik mag toch kiezen. Voor mezelf. Voor nu. Voor wat klopt.

Het ligt niet aan jou!

Soms helpt het ook om te weten: de mensen die iets zeggen over jouw eten, doen dat ook niet zomaar. Net als pesters vroeger, reageren ze vaak op iets wat ze zelf niet goed kunnen verdragen. Misschien omdat jouw keuze hen confronteert met iets in henzelf. Misschien omdat ze bang zijn om zelf buiten de groep te vallen als jij afwijkt. Misschien omdat ze denken dat ze ‘helpen’ door te corrigeren.

Of gewoon omdat ze geleerd hebben: iedereen moet hetzelfde doen, anders klopt het niet. Dat maakt het niet leuker, maar wel duidelijker:
het ligt niet aan jou. Jij hoeft jezelf, of je keuze niet kleiner te maken, omdat iemand anders zijn of haar ongemak niet kan dragen.

Steviger worden

De één antwoordt uiteindelijk dit, de ander dat. Het maakt misschien niet eens zoveel uit wát je zegt. “Ik word ziek van koolhydraatrijk eten.” “Ik voel me beter door wat ik nu eet.” Wat dan ook maar je antwoord is. Ik denk dat het niet veel uitmaakt. Ik denk dat het erom gaat dat je voelt voor jezelf dat je dit mag doen. Dat het veilig is voor jou om ‘af te wijken’. Dat niemand het hóeft te begrijpen. 

En als je voelt: “Hier wil ik sterker in worden, maar ik weet niet goed hoe”: dit is precies één van de dingen waar we in het Pluspakket mee werken. Niet door trucjes te leren, maar door stap voor stap steviger te worden van binnenuit. Zodat je mag blijven wie je bent, ook als je iets anders kiest dan de rest. Je leert dus niet alleen veel over keto of het koolhydratenmonster, maar ook over het vinden van jouw eigen kracht.

Gezondheid verbeterd