Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk werd op 1 maart moeder van haar eerste keto-baby: Joep. In deze blogs neemt Lara ons mee in alles wat je tegen kunt komen met je keto-baby: de adviezen die je krijgt, welke keuzes maak je en de eerste hapjes!
Starten met vlees
Joep is dus begonnen met eten. Op zijn eerste ‘bordje’ lag een stukje rundvlees. Gesudderd zodat het niet te hard was en hij er lekker op kon sabbelen en zuigen. het was zijn eerste ‘hapje’. Ik vertel trots aan vrienden en familie over deze nieuwe mijlpaal, mét filmpje en foto’s. Sommigen reageren geschrokken: ‘Geef je hem nu al vlees?!’ Tja, we wisten dat deze vraag zou komen…
Zowel het voedingscentrum als het consultatiebureau adviseren voor de eerste hapjes namelijk groenten en fruit. Eventueel aangevuld met wat zetmeel, bijvoorbeeld rijst, pasta of aardappel. En áls je dan begint met dierlijke producten, dan als eerste met witvis en kip. Licht verteerbaar en neutrale smaken, want die lijken het meest op moedermelk. Op die manier hebben de hapjes de meeste kans van slagen.
Wij doen het anders
Mijn antwoord is steevast: “Wij doen het voor onszelf ook anders!” Ik volg zelf immers zelf ook niet het advies van het voedingscentrum op. Ik geloof niet in hun advies. Sinds dit soort adviezen bestaan, zijn mensen steeds dikker en zieker geworden. Bovendien: ik ervaar zelf de voordelen van puur gezond koolhydraatarm/keto eten en ik zie dat ook bij alle mensen die volgens de aanpak van TheNewFood eten.
Vaak stel ik dan ook de wedervraag op de ‘nu al vlees vraag’: “Waarom zou ik adviezen opvolgen die mijn kind moeten klaarstomen voor de ‘schijf van vijf’, waarvan we in de praktijk zien dat ze zoveel schade aanricht?” Het zou toch mal zijn als ik voor mijn kind niet het beste kies?
IJzer is zo belangrijk
Niet iedereen neemt genoegen met deze ‘mening’, maar gelukkig kan ik deze ook goed onderbouwen. Waarom vlees een goed idee is? Het levert ijzer! Bij de geboorte krijgt je kindje een voorraadje ijzer mee vanuit de navelstreng. Aanvullend zit er wat ijzer in moedermelk. Zolang je niet start met (oefen)hapjes, wordt de ijzervoorraad via de moedermelk prima aangevuld.
Maar als je baby gaat starten met vast voedsel en vaak daardoor ook minder gaat drinken, is het belangrijk om aan ijzer te denken, wat lang niet in alle voeding zit. En ook moet je rekening houden met zogenaamde antinutriënten, dit zijn stofjes in voedsel die ervoor kunnen zorgen dat onder andere ijzer minder goed opgenomen wordt. Gelukkig zit juist in vlees veel ijzer en ook nog eens in een goed opneembare vorm.
Sabbelen en zuigen
Ik hoor je denken: maar baby Joep krijgt met dat sabbelen en zuigen toch niks binnen? Tja, zo lijkt het wel… Joep was driftig aan het sabbelen en zuigen op het stuk vlees, maar at het vlees natuurlijk niet op. Hij heeft geen tandjes, zijn kaken zijn nog niet sterk genoeg en hij heeft helemaal de techniek van het eten nog niet onder de knie…
Toch krijgt hij precies binnen wat belangrijk voor hem is! Want door op een stukje vlees te sabbelen en zuigen, krijgt hij wel ‘vleessappen’ binnen, en juist die zijn rijk aan ijzer. Het eiwit in het vlees krijgt hij zo vrijwel niet binnen, maar dat is nu minder belangrijk; daarvan krijgt hij voldoende via moedermelk.
Alarmbellen
Er waren ook mensen waarbij de alarmbellen gingen rinkelen vanwege het grote stuk vlees. Kan je dat wel geven aan zo’n kleintje? Wat nou als hij het per ongeluk inslikt? Verslikt hij zich niet onwijs als je het niet vermaalt? Het idee achter de Rapley-methode die we volgen, is dat je de stukken in een dusdanige grootte snijdt dat je kindje zich er niet in kan verslikken én zelfstandig kan eten.
Dit doen we ook met Joep: hij krijgt enkel stukken eten die even groot of groter dan zijn vuist zijn, of die zo poreus zijn dat het in zijn mondje direct kapot gaat. Zoals de aardbei die we op de eerste dag gaven. Die werd eerst vakkundig fijngeknepen en daarna werd zijn handje ‘afgesabbeld’. Uiteraard blijf je er altijd bij als je je baby eten geeft. Verslikken of kokhalzen kan en mag, maar als het ‘mis’ gaat, moet je natuurlijk direct kunnen ingrijpen!
Joep wil vlees
Ik geloof dat je als baby heel goed kunt luisteren naar je lijf en aanvoelen wat je nodig hebt. Volwassenen hebben dit vaak verleerd, om allerlei redenen. Ze móesten vaak hun bord leeg eten, soms tegen heug en meug. Het aanbod gezond eten was beperkt en er kwamen steeds meer verleidingen op hun pad of ze leerden gaandeweg om pijn, verdriet en andere emoties te ‘dempen’ met eten.
Maar jonge kinderen en ook baby’s staan nog veel meer in contact met hun lijf en kunnen dit ‘luisteren’ als de besten: zij weten precies wat ze nodig hebben en hoeveel. Joep was erg gefocust op het stuk vlees. Terwijl hij na een paar keer sabbelen al uitgekeken was op het stuk komkommer, bleef hij druk in de weer met het stukje vlees. Als hij het liet vallen, keek hij bedrukt en liet een snik als hij het niet snel genoeg weer te pakken kreeg… Joep weet zelf het allerbeste wat en hoeveel hij nodig heeft. Niet het Voedingscentrum.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd