Dat je af kunt vallen zonder extra beweging heeft ook mijn eigen dochter Roos (1986) ervaren. Roos is spastisch, volledig rolstoelgebonden en kan vrijwel niet bewegen. Toch viel ze ruim twintig kilo af door strikt koolhydraatarm/keto te eten! Omdat ze er ook zoveel energie van krijgt, wil ze nooit meer anders. Ik vroeg Roos haar verhaal te delen…

Hoe kwam je erbij koolhydraatarm/keto te gaan eten?

“Het is alweer 20 jaar geleden dat ik dit ging proberen! Ik wilde graag wat afvallen want ik werd steeds dikker en had er last van, ook in mijn rolstoel. Mijn moeder adviseerde me om ook koolhydraatarm/keto te gaan doen, net als zijzelf. Ze heeft er verstand van én ze kan erg lekker koken, dus het was niet zo moeilijk om het vol te houden. 

Het was wel wennen in het begin. Want je eet toch veel dingen niet meer. Ook op school moest ik steeds nee zeggen als er iemand wat aanbood. Maar ik nam ook vaak zelf eten mee en daar werden ze wel nieuwsgierig naar. Op een gegeven moment maakte mijn moeder zelfs extra lunch, ook voor de anderen om uit te delen!”

Hoe ging het afvallen?

“Het ging snel! Ik merkte het vooral aan mijn kleren, die minder strak zaten.  Ik viel 3 kledingmaten af en ik denk wel 20 kilo, maar misschien wel meer. Het is een heel gedoe voor mij om me te wegen, want dan is kunnen staan wel handig en dat kan ik niet, haha. Maar na een paar maanden had ik een nieuwe zitting nodig van de rolstoel, ik was zoveel afgevallen dat hij veel te ruim was geworden. Dat zegt ook veel! 

Al na een paar weken merkte ik dat ik ook veel meer energie kreeg. Ik kon veel langer op een dag actief bezig zijn in mijn rolstoel. Daarvoor, voordat ik anders ging eten, lag ik vaak al aan het eind van de middag in bed! Meteen na school was ik dan uitgeput. Maar nadat ik anders was gaan eten kon ik het wel twee keer zo lang uithouden in mijn rolstoel, ik hoefde overdag helemaal niet meer in bed te liggen.”

Dus je bent koolhydraatarm/keto blijven eten?

“Nadat ik zoveel was afgevallen had ik zoiets van: nu is het wel mooi geweest. Ik  ging  toch weer steeds vaker meer koolhydraten eten. Maar ik merkte dat het ten koste ging van mijn energie. Ik voelde gewoon hoe ik wegzakte nadat ik bijvoorbeeld een koekje had gegeten. Ik kreeg er ook vaak hoofdpijn van. Ik heb toen al snel besloten om er weer honderd procent voor te gaan en dit altijd te blijven doen.

Het geeft me heel veel meer energie, ik kan psychisch meer hebben, mijn stemming is stabieler, ik slaap beter en ik kom niet meer aan! Ook heel fijn is dat ik rust heb, wat het eten betreft. Ik hoef niet meer steeds te snaaien.”

Hoe ziet jouw dagmenu eruit?

“Als ontbijt, eet ik vaak een restje van het avondeten van de vorige dag, of iets met eieren, of allebei. Ik hou erg van hartig. Soms neem ik yoghurt of een smoothie met groentes, avocado en een klein beetje fruit. Tussendoor eet ik soms wat kaas, koffie met slagroom of iets anders kleins, maar ik heb meestal tussen het ontbijt en avondeten geen behoefte om iets te eten. Dan vast ik dus eigenlijk. 

Het avondeten verschilt altijd weer; over het algemeen maken we een recept uit één van de boekjes van mijn moeder (ze heeft veel van haar recepten inmiddels opgeschreven), ik heb ze natuurlijk allemaal. Ovenschotels vind ik lekker en ik geniet ook enorm van goedgevulde salades. Nou ja; ik vind eigenlijk alles heerlijk, ik kijk er elke dag naar uit.”

Hoe doe je dat met koken?

“Ik kan jammer genoeg niet zelf koken, omdat mijn armen niet echt meewerken, maar ik vind het wel leuk om nieuwe dingen te zoeken en uit te proberen. Ik vind het ook leuk om nieuwe recepten te testen voor mijn moeder. De zorgverleners gaan er dan voor mij mee aan de slag. Ze eten zelf ook altijd mee en het leuke is dat alle zorgverleners ook steeds minder koolhydraten gaan eten. Ze merkten bij mij én zichzelf het verschil! 

Ik vind het prettig om goed voor mezelf te zorgen. Zowel voor mijn lichaam als voor mijn geest. Daar hoort gezond eten bij en dat doe ik. Ook al is het met de hulp van anderen! Ik ben blij dat ik die keuze kan maken en zelf bepaal wat en hoe ik eet. Wat anderen daar ook van vinden.”

Zijn er wel eens momenten dat je het lastig vindt? En wat doe je dan?

“Als ik mee ga boodschappen doen en ik heb trek, dan merk ik wel dat die koolhydraten me soms aanstaren. Maar ik kan me goed inhouden en koop niks koolhydraatrijks. Er zijn genoeg andere lekkere dingen. Op een gegeven moment zit deze manier van eten ook gewoon in je systeem. Ik vind het ook niet erg als andere mensen wel taart eten bijvoorbeeld. Ik denk dan: doe maar lekker wat je wilt.

Sommige dingen mis ik wel, zoals mijn croissantje op zondagmorgen of bijvoorbeeld frieten. Dat is dan zo’n momentje, maar dat gaat snel weer over. Gelukkig kan ik nog steeds héérlijk eten. Er zijn zoveel andere dingen die ik wél kan eten! En de auberginefrieten zijn ook heerlijk! Het is dus niet dat ik niet van dingen met veel koolhydraten houdt, ik kies er gewoon niet meer voor.”

Eet je nooit meer een maaltijd met meer koolhydraten?

“Ik eet zelden iets wat niet in mijn levensstijl past, dus met wat meer koolhydraten. Tien jaar geleden heb ik na een val met mijn rolstoel, een nieuwe (kunst)knie gekregen. Sindsdien ben ik helemaal gemotiveerd om gezond te eten. De kans op problemen door ontstekingen is veel kleiner als je gezond koolhydraatarm/keto eet. Ik eet tegenwoordig ook steeds vaker OMAD (1 maaltijd per dag), al wilde ik daar eerst niet aan.

Eten was en is voor mij echt ‘de hemel’ en ik wilde eigenlijk geen maaltijd missen. Toch werd ik nieuwsgierig wat het voor mijn gezondheid zou doen. En dat bleek toch nog veel! Ik heb met OMAD meer eetrust en een minder opgezette buik. Het voelt erg fijn om mijn lichaam niet steeds met eten te belasten. Ik voel me nog lichter. En mijn energie lijkt ook beter te gaan waardoor ik helderder ben en me ook zo voel.”

Is het geen ‘extra belasting’ voor je?

“Het voelt juist rijk dat ik zelf kan kiezen hoe ik eet. Mensen vinden het vaak zielig dat ik gehandicapt ben, maar zo zie ik dat niet. Ik kan natuurlijk niet veel met mijn lijf, maar in mijn hoofd is alles mogelijk. Er is verder niets mis met mij en ik voel mijzelf helemaal niet beperkt. Beperkingen zitten in je hoofd: hardnekkige overtuigingen zijn het meest beperkend. Mensen zitten vaak vast in negatieve oordelen over zichzelf.

Ze vinden bijvoorbeeld dat ze niet goed genoeg zijn zoals ze zijn. Of dat ze het niet waard zijn om zichzelf iets te geven of echt blij te zijn. Of gelukkig. Mensen zijn vaak zo hard en streng voor zichzelf… Over dat soort dingen schrijf ik op mijn website inspiratievanroos.nl en op mijn facebookpagina. Om anderen te helpen die vrijheid in je hoofd (zonder al dat oordelen) ook te vinden en te voelen. 

Wil jij ook jouw ervaring met deze aanpak delen? Stuur ons een bericht. Wij nemen persoonlijk contact met je op voor een interview. Laten we nog meer mensen inspireren om anders te gaan eten en weer slanker, energieker en gezonder te worden!