oen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.
Een brief vanuit mijn hart
Ik geloof dat ieder mens perfect en goed genoeg is op het moment dat hij geboren wordt.
En ook altijd goed genoeg blijft.
Maar ergens onderweg… verliezen we die waarheid.
Niet omdat we iets verkeerd doen.
Maar omdat we ons aanpassen.
We leren al vroeg hoe belangrijk het is om lief gevonden te worden.
Om erbij te horen.
Om niemand teleur te stellen.
En soms, misschien vaker dan we denken, betekent dat,
dat we een stukje van onszelf wegstoppen.
Zodat we de verbinding kunnen houden.
Met onze ouders. Onze verzorgers. Onze omgeving.
Niet omdat zij dat vroegen.
Maar omdat we voelden dat het nodig was.
En vanaf dat moment…
begint het grote niet goed genoeg zijn.
Het gevoel van tekort. Van jezelf steeds opnieuw moeten bewijzen.
Voor anderen. Maar vooral: voor jezelf.
Vandaag is het Moederdag.
Misschien krijg je een ontbijtje op bed.
Misschien zegt iemand “Dankjewel dat je mijn moeder bent.”
Misschien voel je je even gezien.
Even gewaardeerd.
Even genoeg.
Maar hoe is het op die andere 364 dagen van het jaar?
Op die dagen dat jij niet gevierd wordt.
Dat niemand een kaartje schrijft.
Dat niemand zegt: “Wat knap dat je dit allemaal doet.”
Op al die dagen dat jij probeert
de allerbeste moeder te zijn.
De allerliefste. De sterkste. De meest aanwezige.
Voor je kinderen. Je gezin. Je werk. Je ouders. Je omgeving.
En op die andere dagen
probeer je ook de allerbeste versie van jezelf te zijn.
De slankste. De meest beheerste. De meest goedgekeurde.
Voor de wereld. Maar vooral: voor je eigen hoofd.
Dat hoofd dat zegt:
“Pas als je dit hebt gehaald, ben je goed genoeg.”
“Pas als je die kilo’s kwijt bent, mag je tevreden zijn.”
“Pas als je alles volhoudt, hoor je erbij.”
Maar wat als dat niet waar is?
Wat als je genoeg bent… nu al?
Niet pas als je voldoet aan een plaatje.
Niet pas als je iets hebt bewezen.
Niet pas als je jezelf wegcijfert voor de rest.
Wat als je gewoon…
gezien mag worden?
Gevuld mag zijn, in plaats van leeggegeven?
Gekoesterd?
Niet alleen door anderen, maar vooral door jezelf?
Ik weet dat ik kan zeggen:
“Je bent goed genoeg. Je was het altijd al.”
En ik weet ook: als je nog vastzit in het oude verhaal,
dan voel je dat misschien niet.
Dan denk je:
“Ja hoor, dat zeg jij zo makkelijk.”
Want diep vanbinnen voel je:
“Voor mij geldt dat niet.”
En toch hoop ik dat er ruimte komt.
Niet van de ene op de andere dag.
Maar langzaam. Zacht. Stap voor stap.
Dat er rust komt in je lijf.
Ruimte in je hoofd.
Zodat je kunt gaan voelen:
– Waarom voel ik me altijd te kort schieten?
– Waarom wil ik altijd méér doen, méér geven?
– Waarom kan ik geen nee zeggen zonder schuldgevoel?
– En… wat wil ík eigenlijk?
Er is geen snelle oplossing.
Geen 5-stappenplan.
Geen coachingtruc die dit repareert.
Maar ik hoop dat je ooit
misschien vandaag, misschien over een tijd
weer contact maakt met dat ene simpele besef:
Je was altijd al goed genoeg.
En je hoeft het niet te verdienen.
Je hoeft het alleen weer te herinneren.
Vandaag krijg je van mij geen bloemen.
Dit is wat ik jou wil geven:
Je hoeft niets meer te bewijzen.
Je bent er. Je bestaat. En dat is genoeg.
Liefs,
Matty
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd