BLOG 17 Keto verjaardag

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Ontbijttaart

Vinz is vandaag al vroeg, heel vroeg, wakker. Je wordt immers maar één keer elf en dan moet je wel alles uit de dag halen. Weken heeft hij ernaar uitgekeken, maar vandaag is het eindelijk zover. Zijn ogen glunderen wanneer hij het ontbijt ziet: de feesttaart uit de lentespecial! “Dit is de eerste keer dat ik op mijn verjaardag taart als ontbijt heb!” Na de taart is het tijd om zijn cadeautjes uit te pakken.

Hij is dolblij als hij zijn nieuwe nerf ziet en wil meteen samen met Senn een nerfbattle spelen. Maar Senn vertrekt zo, zoals altijd op zaterdagochtend, naar voetbal. Hij wilde eerst afzeggen, maar het is de laatste wedstrijd van dit seizoen. Het seizoen wordt altijd leuk afgesloten, hij wil dit niet missen. Rond het middaguur is hij weer thuis, ruim op tijd voordat het feest echt begint.

Keto-stijl

Ik duik met Vinz de keuken in om deze feestdag verder voor te bereiden. Het is bij ons traditie om dat samen doen. We hebben een heel lijstje af te werken. Dit jaar is zijn eerste verjaardag in keto-stijl. Vinz had eigenlijk veel meer dingen ‘besteld’ voor vandaag, maar de dag loopt wat anders, omdat iedereen in de middag komt. Vanavond dus geen gasten aan tafel. Wat we zelf gaan eten vanavond dat zien we dan wel…

Gisteren heb ik de feesttaart al gemaakt. Vandaag gaan we burgersaladebowl uit de vastenspecial maken voor de gasten die komen lunchen. En daarna hebben we rauwkost met dipsausjes, worst, kaas en ook meloen met ham en de rundvleessalade uit de zomerspecial. We zetten ook lekkere noten op tafel:  amandelen, pistachenoten en een notenmix.

Aan de slag 

Vinz begint met het snijden van de groenten en ik begin met de dipsausjes en de rundvleessalade. Tijdens het snijden begint Vinz wat onrustig te worden en te zuchten: “Het is wel veel meer werk dan anders”, merkt hij op. Hij wiebelt wat heen en weer. Hij heeft gelijk. Eerdere verjaardagen haalden we alles kant-en-klaar in huis. We hoefden eigenlijk alleen verpakkingen open te maken en de etenswaar uit te stallen op schalen.

Hoe anders is deze verjaardag! Ik vind het ook spannend. Hoe gaan mensen reageren? Ik geef Vinz de keus en geef aan dat als hij niet meer wil helpen, dat ook prima is. Maar nee, hij is vastbesloten: hij wil toch echt alles samen doen. “Dit is veel leuker, want nu maken we echt alles zelf mam!” Moedig gaat hij verder. Het wordt allemaal erg lekker en tot grote vreugde van Vinz moet er veel geproefd worden.  

Burgersaladebowl

Als alles gesneden is denkt Vinz dat we klaar zijn. Maar we moeten de lunch nog maken! “Mam ik ben nu wel heel moe,” klaagt Vinz. Wanneer ik nogmaals aangeef dat hij best mag stoppen, rent hij naar bank om zijn nieuwe boek te gaan lezen. Als lunch hebben we Burgersaladebowl met burgersaus uit de vastenspecial. Inmiddels heeft Dave Senn ook weer opgehaald van het voetballen. Ik ben net klaar als de deurbel gaat.

Oma is er met een tante, zij blijven lunchen om op deze manier de drukte voor te zijn. We lunchen samen met de burgersaladebowl. Ze zijn beiden onder de indruk van hoe lekker het geheel is, vooral de saus valt heel goed in de smaak! Na de saladebowl krijgen de dames een punt feesttaart. Even denken ze dat de gebakjes van de bakker komen, zó lekker! Ik voel me vereerd door deze opmerking.

Feest!

Niet veel later druppelt de één na de ander binnen, het is een gezellige drukte. Ze worden allemaal even enthousiast ontvangen door Vinz. De feesttaart krijgt veel complimenten, iedereen vindt het heerlijk. Vinz staat er trots bij te glunderen en vertelt wat hij nog meer samen met mij heeft gemaakt. Iedereen ‘moet’ alles proeven van hem. Hier wordt door de gasten maar al te graag gehoor aan gegeven.

Ik had veel opmerkingen verwacht over de keto-hapjes, maar het blijft stil, al zie ik wel dat het de gasten smaakt. Ik weet dat niet iedereen onze keuze begrijpt om de jongens mee te nemen op ons gezonde keto reis. Sommige vinden het zielig omdat het ze teveel zou beperken in het onbezorgd kind zijn. Alsof je alleen kind kunt zijn met veel snoep en ander eten waar je moe, druk en wazig in je hoofd van wordt…  

Hapjesdiner

Wanneer al het bezoek naar huis is, ruim ik alvast wat op. Dave laat Charlie uit en de heren zitten nog even in het zwembad. We hebben geen van allen echte honger meer en besluiten om als diner het restant hapjes op tafel te zetten. Voor Vinz en Senn maak ik er een fruitsalade van meloen en aardbeien bij uit de zomerspecial. Aan tafel merk ik al snel dat Senn niet lekker in zijn vel zit. Hij heeft buikpijn en wil graag slapen.

Beroerd

Al snel gaat de buikpijn over in misselijkheid en spugen. Senn ligt huilend in bed met de spuugemmer binnen handbereik. Wat is er aan de hand? Dan komt het hoge woord eruit. Allebei hebben ze een zak snoep gekregen met de mededeling erbij dat mama niet alles hoeft te weten. En tja, die verleiding was hem te groot. Samen met een vriendje heeft hij de hele zak stiekem leeggegeten. Maar zijn lijf is dat niet meer gewend.

Het arme kind is niet alleen beroerd van het snoep, hij voelt zich ook heel slecht omdat hij zo baalt van zichzelf dat hij de fout in is gegaan. En hij snapt het niet… “Willen ze me dood hebben?” vraagt hij snikkend. Natuurlijk kook ik van binnen. Ik ben woedend. Niet op Senn, natuurlijk niet. Maar wel op het feit dat anderen hem dit aandoen. Hem zo voor het blok zetten. En onze wens én de wens van de jongens niet respecteren. 

Schuld

Ik stel hem gerust. Het is zo begrijpelijk dat hij de verleiding niet kon weerstaan. Daar hoeft hij zich niet schuldig over te voelen. Ik zeg dat ik het vooral heel zielig voor hem vind dat deze dag zo is afgelopen. En dat vindt hij zelf dan eigenlijk ook wel. Hij kalmeert en valt gelukkig al snel in slaap. Ik denk nog lang na over deze gebeurtenis. En vraag me af waarom het voor anderen blijkbaar zó lastig is dat wij andere keuzes maken. 

Beneden heb ik het er later nog even over met Vinz. Hij had zijn zak snoep op de kast gelegd, niet goed wetend wat te doen met de situatie, maar zeker niet van plan ervan te eten. “Je weet toch dat ik dat niet ga doen mam”, verzekert mijn elfjarige me! Wat zijn ze moedig mijn jongens! 

Gezondheid verbeterd