Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
Nooit meer sushi
Wij waren echte sushi-liefhebbers, maar toen ik startte met TheNewFood kwam er ook een einde aan het sushi eten. Dat er in de ontbijt & lunchspecial een recept voor sushi staat wist ik, maar ik had zo mijn twijfels. Ik dacht dat het zonder echte rijst niks kon zijn. Nu hebben wij hier in huis allemaal ons eigen favoriete boekje van TheNewFood. Voor Senn is dat zonder enige twijfel de ontbijt & lunchspecial.
Vanaf het moment dat Senn de sushi’s ontdekte in dat boek, was hij er meteen van overtuigd dat het lekker zou zijn en hield hij er niet meer over op. Dus iedere keer kwam hij die sushi weer tegen en iedere keer vroeg hij dan: “Mam, wanneer gaan we die sushi eten?” “Dat gaan we snel doen,” was steeds mijn antwoord, zonder dat ik verder actie ondernam. Tot hij het vandaag (terecht) zat was…
Geen zin
“Het is mijn beurt om te kiezen wat we gaan eten en ik wil sushi! Maar jij wilt dat nooit. Je hebt helemaal geen zin om het te maken!” moppert hij. “Ik ga het zelf wel maken! Alleen! Ik heb jouw hulp niet nodig!” Hij lijkt meteen van het idee te genieten, terwijl ik zelf weerstand voel. Niet alleen tegen die sushi’s, ik vraag me ook af of hij dit wel kan. Maar Senn is al bezig om een lijstje te maken van wat hij allemaal nodig heeft.
“Wil je me wel helpen met het halen van de boodschappen?” Hij staat voor me en ik kan geen nee zeggen. Samen gaan we naar de winkel en met het lijstje in de hand zoeken we alles wat nodig is. Van veel dingen zijn er meerdere opties en hij maakt weloverwogen keuzes. Met een tas vol spullen lopen we naar de auto. Senn zucht tevreden als hij plaatsneemt: “Zo, nu kan ik morgen lekker sushi gaan maken!”
Sushi dag
De volgende dag is het zover: sushi-dag! Senn gaat opgetogen aan het werk. Met het recept in de hand begint hij te lezen en alles klaar te zetten. En dan gaat hij aan de slag met zijn zalm-sushi en ham-sushi. Ik bekijk het van een afstand en houd me in om me er niet mee te bemoeien. Zelf zou ik het weliswaar anders aanpakken, maar hij snijdt alles netjes op maat en het gaat goed.
Toch zeg ik net iets te vaak: “Als je hulp nodig hebt, dan zeg je het, hé Senn?” Maar ik krijg niet eens een reactie; hij is zo druk bezig dat hij me niet hoort. Ik probeer op de bank een boek te lezen. Dan roept hij mij toch; het rollen van de sushi lukt hem niet zo goed. Ik doe het hem voor en dan word ik meteen verzocht om weer weg te gaan. “Het lukt nu wel zelf hoor mam!” Braaf kruip ik weer op de bank met mijn boek.
Opruimen
Senn heeft nergens oog voor, alleen voor ‘zijn’ sushi. Als hij weer roept, wijst hij trots op de sushi’s. “Ze zijn klaar! Zou je me nu alsjeblieft willen helpen met opruimen? Ik weet écht niet waar ik kan beginnen.” De keuken is inderdaad een enorme rommel. “En nu mag ik wel helpen…?” vraag ik lachend. “Ja, heel graag zelfs mam!” We starten meteen met opruimen, zodat we snel aan tafel kunnen en kunnen gaan proeven.
Al weet Senn al hoe het smaakt: “Ik heb al veel tussendoor getest en het is écht lekker!” Aan tafel houdt hij onze reacties nauwlettend in de gaten. Wij vinden het echt overheerlijk en ik denk meteen: waarom heb ik dit niet eerder gemaakt? Vinz vraagt of Senn ze ook een keer wil maken om mee te nemen naar school. “Is goed,” antwoordt Senn grijnzend, “als jij daarna de keuken voor mij opruimt.”
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd