RIAN BLOG 68 Kokosmakronen

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDZEVENENDERTIG DINSDAG

Direct na het opstaan sta ik op de weegschaal. Gelukkig is er weer een beetje vanaf, ik weeg nu 84 kilo. Yes, geweldig! Soms vind ik het best lastig dat ik niet meer zo snel afval als in het begin maar het is natuurlijk ook heel logisch.

Ongeduldig

Ik heb Matty beloofd geen ‘gekke dingen’ te doen en mijn lichaam de tijd te geven. Ik ga dus rustig door op de ingeslagen koers en streef ernaar zo vaak mogelijk een OMAD-dag (één maaltijd per dag) te hebben. Deze dinsdag gaat verder voorbij met de huishoudelijke routine, het uitlaten van Coosje en de boodschappen. Morgen komt Layna en voor haar wil ik altijd wat extra’s in huis hebben.

Kippenlevertjes

Ik heb zin in kippenlevertjes. Het is heel erg lang geleden dat ik kippenlevertjes heb gegeten. Af en toe at ik nog wel eens kalfslever met ui, champignons en spekjes. Maar met ui moet je qua koolhydraten wel voorzichtig zijn, dat loopt hard op. 10 gram koolhydraten voor een grote ui!. Ik ga daarom het recept maken van de salade met kippenlevertjes en spek, uit de vastenspecial. Het is overheerlijk!

Na het eten ga ik alvast mijn zwemtas klaarmaken voor morgen, want dan gaan Layna en ik zwemmen! Daarna brengen Marja en ik de avond ontspannen door. Marja heeft weer eens een puzzel van 1000 stukjes uit de kast gehaald en ik zet mijn koptelefoon op en laat me inspireren door muziek.

DAG TWEEHONDERDACHTENDERTIG WOENSDAG

De dag start met een ontbijt; ik maak een gebakken ei met kipfilet. Ik kies hiervoor omdat ik vandaag niet ga lunchen. De ruk naar het avondeten lijkt me te groot nu ik nog bezig met de buik-/eetrust terug te krijgen.

Zwemmen

’s Middags haal ik Layna uit school. Ze is helemaal opgewonden. We gaan ook niet zomaar zwemmen, maar hebben straks een heel zwembad voor ons alleen. Een vriendin van ons woont ook in Capelle en heeft een prachtige woning met een groot zwembad, wat we mogen gebruiken. Layna geniet onderweg van de lunch die ik heb meegenomen. Layna praat honderduit en voor we het weten zijn we al bij het zwembad.

Layna is hier nog nooit geweest en vindt het allemaal wel een beetje spannend. We kletsen dus maar niet te lang en gaan vrij direct naar het zwembad. We kleden ons snel om en niet veel later liggen wij in het water. Layna heeft ook een echt zeemeerminpak met een grote vin, waarmee ze door het water glijdt. Wat heeft ze er de vaart in. Ik kan haar niet bijhouden.

Zwaar

Sowieso valt echt zwemmen me best zwaar merk ik. Mijn bovenarmen protesteren flink, wat aangeeft dat die spieren wel weer wat oefening kunnen gebruiken. We trekken samen baantjes. Vroeger kon ik wel 20 baantjes halen vertel ik Layna, maar ik weet niet of ik dit nu ook ga redden. De eerste baantjes zijn zwaar, maar daarna gaat het veel makkelijker en voor we het weten hebben we er allebei 28 opzitten. 

Layna vind het wel genoeg en gaat weer allerlei kunstjes in het water uithalen, maar ik wil toch nog even kijken waar mijn grens ligt. Ik overtref mezelf, want het worden er 40. Oeps, ik voel het wel zeg. Vooral in mijn bovenbenen en bovenarmen. Zou dit ook helpen om die beiden weer wat steviger te krijgen. Dat zou fantastisch zijn en ik ga zeker als de zwembaden weer opengaan baantjes trekken.

Trek

We doen wedstrijdjes onder water zwemmen, wie het eerst bij de overkant is en kijken of we naar de bodem kunnen zinken. Na ruim twee uur is het voor mij wel genoeg geweest en ga ik heerlijk douchen en me aankleden. Layna houdt het nog een half uurtje langer vol, maar dan wordt zij ook wat moe en wil naar huis. Nou ja, naar oma’s huis.

Ze moet een PowerPoint presentatie voor school maken en daar kan ze nog wel wat hulp van oma bij gebruiken. Als we thuiskomen hebben we allebei trek door het zwemmen. Layna krijgt een klein bakje chips en ik neem wat blokjes kaas. We vertellen Marja over ons zwemavontuur en daarna gaan we samen aan het werk. Jeetje wat is Layna hier handig in. Het is zo leuk om met mijn kleindochter bezig te zijn.

Snelle hap

Ineens is ze zo groot. We genieten er allebei van en merken niet dat het eigenlijk al wat te laat is geworden. Ik zou haar op tijd thuisbrengen, want morgen is weer een schooldag. En wat doe je dan? Een snelle hap. Voor Layna zijn dat zoete aardappel frietjes, verse appelmoes en een kipburger. Marja en ik eten een kipburger met kaas, ei en wat ijsbergsla erbij. Alles is snel klaar en nog sneller op.

Daarna rijd ik direct richting Zoetermeer. Ik heb Coosje ook meegenomen die het geweldig vindt om weer even met de pup van mijn dochter te spelen. Nou dat hebben we geweten. Khody, de labradoodle van mijn dochter is erg hyper en de twee honden stuiteren de kamer door. Rond 22.00 uur ben ik weer thuis. Marja’s puzzel is inmiddels aardig gevorderd, ze is er voor vandaag wel klaar mee. Samen kijken we nog even TV.

DAG TWEEHONDERDNEGENENDERTIG DONDERDAG

Op donderdag is Marja altijd vrij en worden we, als we geen afspraken hebben, altijd op onze biologische klok wakker. Heerlijk is dat.

Eetrust

Bij ons verschillen de tijden van opstaan erg veel, want wij gaan pas tussen 24.00 uur en 02.00 uur naar bed. Doordat Coosje pas wakker wordt als wij enig leven gaan vertonen, kunnen we altijd de rust pakken die we nodig hebben. Het fijne van laat wakker worden vind ik dat ik dan automatisch het ontbijt heb overgeslagen en er dan veel eetrust is geweest. Dat is winst zonder dat ik er iets voor heb hoeven doen.

Het is ook zo heerlijk dat ik niet direct bij het opstaan aan eten denk. Soms vergeet ik het ook gewoon. Dan loop ik buiten met Coosje en realiseer ik me ineens dat ik zelfs nog niets heb gedronken. Dat laatste is natuurlijk niet zo slim.

Kokosmakronen

Als lunch eten we kokosmakronen uit de vastenspecial. Marja heeft ze gisteren als verrassing voor ons gebakken. En oooohh… ik heb meer het gevoel dat ik aan het snoepen ben, dan dat ik aan het eten ben. Zo heerlijk, dit! Ik heb een beetje moeite om maat te houden merk ik, maar mijn verstand wint het. De rest gaat de vriezer in. Het is dus wel gevaarlijk ‘dooreetvoedsel’, maar overheerlijk voor af en toe als ‘verwennerij’.

Opruimen

In de middag knip ik onze haren weer en ga ik verder met organiseren van de kastjes. Jeetje wat hebben we toch veel spullen die we nooit gebruiken en dus overbodig zijn. Gek, dat ik dan toch nog moeite heb om er afstand van te doen. Maar we willen meer ruimte in de kasten, dus daar gaan we voor. Ook de kledingkasten worden weer eens even onder de loep genomen.

Bij Marja gaat er ook wat weg. Niet omdat ze eruit gegroeid is. Marja kan haar kleding wel 20 jaar aan als ze dat zou willen, zo stabiel is haar figuur. Eerder deed ze dit ook, want zegt ze, het is toch nog goed? Er mankeert toch niets aan? Ja dat is zo, maar je wilt toch ook wel eens iets nieuws?

Vergrijzen

Sinds ze een relatie met mij heeft, krijgt ze nog maar weinig kans om te “vergrijzen”, want samen vinden we het ook erg leuk om voor haar kleding te shoppen. Ook voor mij is dat veel leuker geworden, sinds ik in de “normale” winkels terecht kan. Niet alleen omdat er meer keuze is, maar zeker ook omdat de prijs veel redelijker is. Bij mij gaat er ook weer het een en ander weg dat in een korte tijd al niet meer past.

Geen grote hoeveelheden meer zoals eerst, want ik koop nu maar heel gedoseerd omdat mijn maat nog steeds wijzigt. Het is al 19.00 uur als we zin krijgen om te eten. We eten Spaanse gevulde aubergine uit de ovenspecial. We genieten er beiden weer van.

DAG TWEEHONDERDVEERTIG VRIJDAG

Vandaag is een dag met hoop op goed nieuws. Deze keer niet of ik afgevallen ben, maar of ik weer aan het werk kan.

Spanning

De persconferentie is vanavond en de verwachtingen zijn hooggespannen. Natuurlijk hoor je wel al wat gelekte informatie, maar daar kan je nog niet op vertrouwen. Ik merk dat het me wat spanning geeft. Ik wil zo graag weer gaan zingen met de koren. Ik mis het zo ontzettend. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor mij, maar zeker ook voor de koorleden. We zijn het zo zat.

Maar juist als je spanning hebt, lijkt de dag wel om te kruipen en duurt het dus lang voor dat het 19.00 uur is. We hebben beiden vandaag niet zo veel om handen, anders dan de dagelijkse beslommeringen.

Boekjes

Een uitstekende dag om maar weer eens met alle boekjes van TheNewFood te gaan zitten en eens te kijken wat we nog niet gemaakt hebben. We beginnen met de soepspecial. Op het gebied van soepen valt er nog heel wat te ontdekken. Vooral de vegetarische soepen trekken ons vandaag erg aan en met name avocadosoep met noten. Dat wordt de soep voor vanavond.

De lentespecial en zomerspecial liggen al even op de plank. Als we door de lentespecial bladeren, valt ons oog op tagliatelle van asperges.  Wat ziet dat er lekker uit. We zetten dit alvast op ons menu voor de komende dagen. Marja ziet in de startgids ook weer Griekse hartige muffins staan en besluit deze maar weer eens te gaan maken als voorraad. We vinden ze beiden zo lekker. 

Caponata

Wanneer we door eenpanspecial bladeren zien we een naam staan, die we niet kennen, caponata. Ik zie direct dat hier bleekselderij doorheen gaat en zeg dat ik dat niet lust. Maar daar is Marja het niet mee eens. Zij heeft namelijk ook de gerechten met spruitjes gegeten, terwijl ze dacht dat ze dit niet zou lusten. Aangezien dat een succes was, wil ze dat ik dit van de week ook een kans ga geven. Tja…daar heeft ze wel een punt.

We maken een boodschappenlijst voor de nieuwe gerechten die we gaan proberen. We hebben altijd veel in huis en kunnen het meeste uit de boekjes vaak wel maken zonder extra boodschappen te hoeven doen, maar nu is dat wel nodig. Het is wel ongelooflijk hoe snel ik thuis ben geraakt in de nieuwe manier van boodschappen doen en nog maar weinig weg hoef te gooien. Dat was vroeger wel anders.

Avocadosoep

Vandaag doen we geen boodschappen meer. Marja gaat aan de avocadosoep met noten uit de soepspecial beginnen en als die klaar is, zitten we voor de buis in afwachting van de persconferentie. Er komt gelukkig enige versoepeling en ook de koren mogen weer gaan repeteren. Wat een opluchting. Dit moet natuurlijk wel met allerlei maatregelen, maar dat mag de pret niet drukken. 

Teleurstelling

Ik zoek direct contact met het bestuur van onze bewonerscommissie omdat we vanaf dinsdag weer mogen zingen. Een teleurstelling. De zaal waar we repeteren is door onderhoud nog niet klaar voor gebruik. Nu mogen we eindelijk weer en kunnen we nog niet. Ook valt de zaal onder horeca en dat geeft een bijkomend probleem.

Het bestuur moet nog even puzzelen voordat ze mij een datum kunnen geven over wanneer we weer met het koor kunnen gaan zingen. Ik slik mijn teleurstelling weg, breng het nieuws per email zo positief mogelijk naar mijn koorleden en berust maar weer in deze situatie. Er zit niets anders op. We zetten een vrolijke film aan om de stemming een beetje terug te brengen.

Gezondheid verbeterd