Selecteer een pagina
  1. Blogs
  2.  » 
  3. Matty
  4.  » BLOG 16: Een hongerig hart

BLOG 16: Een hongerig hart

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

Een leven lang slank?

Mijn ‘halve leven’ heb ik geworsteld met mijn gewicht. Met te dik zijn, afvallen, terugvallen en weer aankomen. Een eindeloze strijd. Een strijd die voor zovelen herkenbaar is. En toen kwam keto op mijn pad. Daarmee lukte het wel om echt af te vallen. 

En daarna kwam de uitdaging om op gewicht te blijven. Want blijvend afvallen, dat bestaat natuurlijk niet. Zodra je weer gaat eten wat je eerst at, dan krijg je ook weer die kilo’s (en klachten) die je eerst had.

Je lijf is geen machine die je gewoon even kan resetten. Die je kunt instellen op een paar maten kleiner voor altijd. Natuurlijk weet jij dat ook. Al maakt gezond keto eten het wel een heel stuk makkelijker om vol te houden en op gewicht te blijven. Omdat je steeds heerlijk kunt eten, zoveel als je nodig hebt. Je hoeft je lijf niet meer steeds uit te hongeren, zoals ‘vroeger’.

Maatje 38

Het rare is: hoe graag je ook vol wilt houden, toch sta je misschien ineens weer met dat koekje in je hand. Wat je dan weer goedpraat voor jezelf met iets van: ‘vandaag mag het, ik heb het verdiend!’ Terwijl je weet hoe ongelukkig je er achteraf van wordt. 

Dat komt denk ik omdat keto niet de oplossing is voor álles. Het kan je cravings wegnemen, maar niet je emotionele pijn. Het kan je bloedsuiker stabiliseren, maar niet je zelfbeeld veranderen. Het kan je lichaam voeden, maar niet de honger in je hart stillen. Niet de pijn van ‘nooit goed genoeg zijn’ helen. Niet de leegte van het gemis opvullen. Het gemis van gezien worden voor wie je werkelijk bent.

Door anderen, maar vooral ook door jouzelf. Want jij bent zoveel meer dan een maatje 38 of het getal op de weegschaal. 

Stoppen met vechten

Ik zou willen dat ik een geheime formule voor je had, waarmee je voor altijd en eeuwig het lijf zou hebben wat je graag wilt hebben. Alleen weet ik niet zeker of dat je echt gelukkig zou maken. Want om echt gelukkig met jezelf te worden is denk ik meer nodig dan een slank lijf.

Dat gaat denk ik niet over gewicht loslaten, maar over stoppen met een hekel hebben aan jezelf. Stoppen met jezelf straffen met koekjes en pizza, waarna je je uiteindelijk nog veel slechter voelt. Over stoppen met vechten, stoppen met jezelf tekortdoen. En over ontdekken wat jou écht troost geeft. Wat jij werkelijk nodig hebt. Waar je werkelijk naar op zoek bent. 

Troostmomenten

Misschien is het even de stem horen van een vriendin die je begrijpt. Een kat op je schoot, de hond aaien of een kop thee die je handen verwarmt. Een wandeling, je blote voeten op de aarde of een warme douche die de spanning van je af spoelt. Of misschien muziek waar je in kan verdwijnen. Misschien is het schrijven in je dagboek, zodat je je gedachten eindelijk los kunt laten.

Misschien is het dansen, bewegen en vrij ademen zonder ingehouden spanning. Misschien is het jezelf toestaan om eindelijk te huilen. Voor zolang als het duurt. Of gewoon wat kaarsjes aansteken en even rustig zitten. Samen met jouw mooie lieve vertrouwde moedige zelf. Die het allemaal zó goed bedoelt. Even niets hoeven, even alleen maar zijn. Hoe zou zo’n troostmoment er voor jou uit kunnen zien?

Helen

Keto kan je helpen afvallen, maar het kan je hart niet helen. Dat helen begint bij jou. Bij het loslaten van de overtuiging dat jij eigenlijk niet deugt, of het niet waard bent allemaal. Bij het kiezen voor liefde in plaats van strijd. Bij het jezelf aanmoedigen in plaats van afkraken.

Bij het begrijpen dat jij altijd al goed genoeg was. Niet pas als je tien kilo lichter bent. Niet pas als je in dat ene jurkje past. Niet pas als je nooit meer toegeeft aan een craving. Je was altijd al goed genoeg. Precies zoals je bent. Hier. Nu. Vandaag al.

Pas als je zachter wordt voor jezelf, dan komt er ruimte voor werkelijke eetrust. Ruimte om eten te ervaren zoals het bedoeld is: als voeding voor je lijf. Ruimte voor verzadiging. Daarna volgt het afvallen vanzelf! Omdat je lijf voelt dat het goed is.

Een hongerig hart

Jarenlang zocht ik mijn goedkeuring in een slanker lijf, in discipline en controle. Maar een echt goed gevoel over en in mijzelf vond ik pas, toen ik begon te helen. Toen ik leerde dat mijn strijd met eten niet over mijn uiterlijk en afzien ging. Ik leerde dat mijn honger ging over oude pijn die ik nog met me meedroeg. Over de littekens van mijn jeugd. De herinneringen die ik probeerde weg te eten. 

Ik had harthonger omdat ik altijd het gevoel had dat ik nooit genoeg was, nooit veilig, nooit écht vrij. Eten was vaak de enige houvast in al die chaos. Dat loslaten ging niet van de ene op de andere dag. Het vroeg tijd, geduld, zachtheid en soms ook diep duiken in wat pijn deed. Het was geen snelle oplossing, geen trucje, geen kwestie van ‘gewoon de knop omzetten’. Het was een reis. Een reis naar mijzelf.

Delen