Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.
PATAT MÉT
De uitnodigende frietgeuren komen mij tegemoet terwijl ik sta te wachten op mijn grote portie friet mét frietsaus en kroket met mosterd. Ik heb er zin in! Ze maken hier altijd perfecte frieten. Precies lang genoeg gebakken en precies krokant genoeg. Mijn blik valt op de vitrine met gebak. Misschien zit er iets lekkers tussen voor toe? De brownies zien er fantastisch uit. Ik ruik er stiekem aan, mmmmm. Dat wordt hem.
Met mijn blad volgeladen met lekkers loop ik naar het tafeltjes waar mijn broer al ongeduldig zit te wachten. Ik zie zijn ogen groter worden. Hij heeft ernaar uitgekeken! Hij vindt het eten op de afdeling van het verzorgingstehuis niet geweldig. Dus elke keer dat ik hem bezoek eten we samen wat. Vaak in het restaurant van het tehuis zelf, dan wordt het friet. En cola, maar die wel de échte, vraagt hij steeds. Niet met zoetstof.
DE BESTE FRIET
Voor de zoveelste keer vertelt hij me dat ze hier de beste frieten van Amsterdam maken. Dat weet hij van zijn dochter. Zij werkte ooit in een beroemde friettent en volgens haar is de friet hier minstens net zo goed. Hij laat zich de frieten goed smaken. Dan schuift hij het bakje mijn richting uit: “Neem er gerust een paar! Of eet eet je dit niet?”
Mijn broer weet inmiddels wel dat ik veel dingen niet eet die hij wel eet. Dingen die ik soms wel voor hem meeneem, als ik met hem ga lunchen. Zoals goed belegde broodjes van de Italiaan, verse pasta van dat fantastische zaakje om de hoek of gebakken inktvis. Zijn zoon wilde vroeger altijd gebakken inktvisringen voor zijn verjaardag eten, met daarbij pasta met pestosaus. Hij vertelt het keer op keer.
KROKETTEN
Geduldig leg ik hem voor de zoveelste keer uit dat ik niet goed tegen zoveel koolhydraten kan. Weet je nog dat ik vroeger als kind al best wel dik was? Toen had ik daar al last van. En weet je nog dat ik toen ik acht jaar was ineens niet meer kon lopen, door die heupziekte? Ook dat heeft waarschijnlijk te maken gehad met dat mijn lijf zoveel koolhydraten niet goed kan verwerken. Ik was toen al insulineresistent.
Mijn broer kijkt mij een beetje wazig aan, ondertussen het frietbakje weer naar zich toetrekkend. “Nou, je weet niet wat je mist!” Hij gaat weer helemaal op in zijn bakje friet en geniet zichtbaar. Ik ben het niet met hem eens. Ik weet donders goed wat ik mis, ik was en ben namelijk gek op patat. En op kroketten trouwens. Vooral hele goeie, zoals échte garnalenkroketjes, die ik vaak at in Brussel.
BEST GOED
Terwijl mijn broer verder smikkelt, haal ik een kopje koffie voor mijzelf. Het aanbod in het restaurant is minimaal en er is maar weinig wat ik kan eten. Soms kies ik voor een gekookt eitje met een paar plakjes voorverpakte kaas of ham. Maar alleen als ik écht honger heb en zelf niets heb meegenomen. Meestal valt het mijn broer niet eens op, dat ik wat anders eet. Hij is vooral bezig met wat hij zelf voor z’n neus heeft staan.
Wat hij gisteren heeft gegeten weet hij niet meer en of er verder die week iemand op visite komt, dat weet hij ook niet. Hij onthoudt het niet meer en haalt vaak de informatie door elkaar. Soms hebben we een goed gesprek, vaak over iets ‘van vroeger’. In vergelijking met veel anderen die hier zijn opgenomen, is hij nog ‘best goed’. De meesten zijn de grip op het leven volledig kwijtgeraakt.
ALZHEIMER
Om ons heen zitten veel oude mensen met hun bezoek. Ze zitten met een taartje of ander lekkers voor hun neus. Of met niets, dan staren ze naar de leegte. Ik vermoed dat velen van hen Alzheimer hebben. Een ziekte die in principe voorkomen kan worden, want ook Alzheimer is vaak een gevolg insulineresistentie. Het kan ontstaan doordat je lijf niet goed met koolhydraten kan omgaan. Veel mensen weten dat niet.
Ze weten vaak ook niet dat medicatie zoals statines het nog veel erger kan maken. Onderzoeken laten aanzienlijke verbetering zien wanneer mensen met Alzheimer strikt keto gaan eten. Doordat hun hersenen weer brandstof krijgen. Hun hersencellen ontwaken dan als het ware weer uit hun winterslaap. Is dat niet bijzonder? En is het niet nog bijzonderder dat dit zo weinig bekend is?
NOG DRIE WACHTENDEN
Mijn broer is inmiddels klaar met eten en ik breng hem terug naar zijn kamer. Hij is onrustig. “Ik moet poepen,” zegt ie. “Kun jij iemand halen?” Ik stel voor dat hij iemand belt en hij drukt op de bel die om zijn nek hangt. Na een aantal maal drukken op de alarmknop galmt een stem uit de speaker in het plafond van zijn kamer. “U had gebeld?” “Kan iemand mij naar de wc brengen?” vraagt mijn broer.
De stem antwoordt dat ze net met pauze zijn en dat er nog drie mensen zitten te wachten. “Nog even geduld.” Mijn broer wiebelt ongemakkelijk heen en weer in zijn rolstoel. Ik denk niet dat hij het zo lang kan ophouden. Helaas kan ik niets voor hem doen en moet ik hem zo achterlaten. Ik neem afscheid en beneden loop ik weer langs die tafeltjes met al dat lekkers en mensen die zoveel vergeten.
UITGEBLUST
Alles voelt hier zwaar en ‘uitgeblust’. Ik kan wel janken en doe dat ook regelmatig. Natuurlijk ben ik blij met het feit dat de kans dat ik zelf Alzheimer krijg, klein is. Ik eet immers al 25 jaar heel weinig koolhydraten omdat mijn lijf niet goed met koolhydraten om kan gaan. Maar ik zou zo graag willen dat meer mensen dit deden. Dat meer mensen dit weten. Dat meer mensen luisteren naar hun lijf en wat het nodig heeft.
Dat meer mensen bewust kiezen voor een gezonder lijf. In plaats van hun zieke lijf eindeloos laten oplappen met pillen en spuiten, tot het niet meer kan. Natuurlijk is het zo dat mensen érgens aan dood moeten gaan. Maar wat zou ik al die mensen én hun familie, graag deze – vaak mensonterende – lijdensweg besparen.
LEKKER ETEN
Met mijn broer zijn veel andere dingen aan de hand, ik denk niet dat anders eten hem nog kan redden. Dus, ook al voelt het een beetje mal voor mij; ik trakteer hem met liefde op zijn frietjes en al het andere. Ik gun hem zijn geniet momentjes. Lekker eten is toch gewoon ontzettend fijn! Gelukkig kan ik met gezond keto nog steeds genieten van lekker eten. Misschien wel veel meer zelfs.
Want de wetenschap dat gezond keto eten je ook nog eens slanker en gezonder maakt en houdt, laat het nog beter smaken.
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd