Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.
15 kilometer
“Mam, wat ze nu wéér hebben bedacht. We gaan een pelgrimstocht lopen met school!” Dit vertelt Vinz wanneer hij uit school komt. Ik word direct enthousiast; dit vind ik een leuke ervaring voor hem. Zelf is hij iets minder enthousiast: 15 kilometer lopen klinkt voor hem héél erg ver. Hoe en wat precies weet hij verder ook niet, want ze hebben het erover gehad op school toen hij ziek was.
Samen zoeken we op internet naar meer informatie over die pelgrimstocht. En dan wordt ook Vinz enthousiast. “Dit is wel heel erg gaaf!” Ze mogen een steen versieren en die zullen ze onderweg ergens neerleggen. Op de steen mogen ze een intentie zetten; iets wat ze los willen laten. Tijdens de tocht zullen ze de steen ‘achterlaten’. Als huiswerk schrijven ze vervolgens een haiku over de tocht. Het is veel méér dan lopen alleen.
Pittig maar leuk
Als de dag van de pelgrimstocht is aangebroken, ziet het er buiten guur uit en er staat een koude, harde wind. Ondanks dat vertrekt Vinz enthousiast naar school. In zijn rugzak zit een lunchtrommel met twee tosti’s (startgids 2) in stukken, blokjes chili-kaas en cervelaatworst voor tussendoor, en nog wat pecannoten. Vinz was er helemaal blij mee en heeft er geen enkele moeite (meer) mee dat hij anders eet dan de rest.
In de middag zit ik al op de uitkijk; ik ben zo benieuwd hoe het is geweest! Dan zie ik een duidelijk zeer vermoeid mannetje aan komen fietsen. “Ik heb écht geen energie meer om straks naar tennis te gaan,” zucht hij bij binnenkomst. “Vinz, waarom ga je niet even lekker in bad liggen en vertel je me daarna alles over je dag?” stel ik voor. Vinz is opgelucht dat hij tennis mag overslaan. Hij snelt naar boven om een warm bad te nemen.
Santiago
Het bad doet hem goed, Vinz is weer helemaal opgeknapt als hij beneden komt. Vol trots laat hij zijn ‘verdiende’ certificaat, een kaars en een zelf versierde Sint Jacobsschelp zien. Hij vertelt aan één stuk door. Het was pittig, maar wel leuk. Vooral de verhalen over de pelgrimstocht van Santiago hebben duidelijk indruk op hem gemaakt. “Ik had ook écht niet gedacht dat ik dit kon, wat ben ik veel veranderd, hé mam?”
Even later roept hij nog een keer verbaasd: “Mam, ik heb gewoon 15 km gewandeld!” Ik vertel hem hoe trots ik op hem ben, hoe stoer ik dit vind. “Hoe zou dat zijn gegaan toen je nog niet keto at?” vraag ik hem. Dat weet hij precies: “Dan had ik gedaan alsof ik ziek was. Ik had toen écht niet zover kunnen lopen. Ik was toen helemaal niet actief en had geen conditie!”
Actief
Ik vind het zo dapper van hem, ik vind al die veranderingen die hij heeft ondergaan zo stoer. Van een niet actief mannetje is hij actief geworden. Van iemand die het liefste binnen zat te spelen met zijn Playmobil is hij nu veel buiten: voetballen, bewegen. Ik vertel hem dit allemaal; wel honderd keer vertel ik hoe trots ik op hem ben.
Ik hoop dat hij het voelt, dat hij het ervaart, dat hij het zelf beseft. Het lijkt tegenwoordig allemaal zo vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Voor Vinz zeker niet. Als Senn uit school komt, vraagt hij Vinz meteen hoe zijn pelgrimstocht was. “Goed en leuk,” antwoordt Vinz. “Heb je het helemaal uitgelopen?” vraagt Senn verbaasd. “Ja, natuurlijk.” “Dat vind ik echt knap van jou Vinz,” zegt Senn en hij geeft zijn broer een knuffel.
Vrijheid
Wanneer Dave thuiskomt snelt Vinz op hem af met al zijn spullen en vertelt volop. Later zitten Vinz en Senn samen aan tafel een spelletje te spelen. “Vinz, ik vind het echt heel goed van je. Je was vroeger altijd aan het mopperen als je moest lopen,” herinnert Senn zich. Ze kijken elkaar aan en beginnen hard te lachen. “Ik vond bewegen toen niet leuk en werd er boos van als ik het moest, maar nu vind ik het leuk!” zegt Vinz.
“Ik moest wel een beetje doorzetten, want het was heel ver en de wind was koud!” voegt hij er ook aan toe. Hij vertelt over de tocht van Santiago. “Die kunnen we later samen gaan lopen als we ouder zijn,” bedenkt Senn. “Dat zou mooi zijn om samen met jou te doen,” zegt Vinz en hij geeft Senn een knuffel. Als ik Vinz later onderstop, deelt hij zijn haiku met mij. “‘Ik voelde vrijheid, het zat niet altijd mee maar, ik bleef toch tevree’. Vind je hem mooi?” vraagt hij. “Ik vind hem prachtig!”
Zij zijn veel afgevallen
Diabetes 2 omgekeerd