Rian blog 35 Een nieuwe broek

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDZESTIEN ZATERDAG

Het was een rusteloze nacht doordat ik veel wakker werd van de pijn in mijn been en schouder en ik ook nog eens een heftige nachtmerrie had. Echt verkwikt, word ik vandaag dus niet wakker, maar toch blijf ik niet lang liggen. Marja is er al uit. 

Een nieuwe broek

Het aankleden heeft vandaag voor mij wel wat voeten in de aarde. Ik wil zo graag mijn nieuwe rode broek aan. De broek zit echt goed. Maar… wat doe ik daar eigenlijk op? Ik ben zo gewend om tunieken en jurkjes op een legging te dragen, dat een truitje dat veel korter is niet echt prettig voor mij voelt. Ik heb ook maar 2 truitjes waaruit ik kan kiezen. De ene vind ik veel te wijd en de andere eigenlijk te kort.

Maar ik kies toch voor de laatste, al voel ik me totaal uit mijn comfortzone. Marja maakt foto’s en ziet hoe ongemakkelijk ik me bij het poseren voel. Gelukkig weet ze me altijd weer ontspannen te krijgen en lachen we samen mijn ongemak weg. 

Verstoppen

Direct stuur ik de foto’s naar Matty, die hier heel enthousiast op reageert, maar ook aangeeft dat dit best wel wennen zal zijn en misschien ongemakkelijk voelt? Ook zij heeft dit destijds doorgemaakt. “Je bent zo gewend om je lichaam te verstoppen! Maak kleine stapjes,” raadt zij aan. “Draag er anders eerst iets van een losse blouse of vest overheen…” Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd en dat voelt inderdaad beter. 

Monique

Als we bij Monique aankomen, heeft zij net sinds een paar minuten, voor het eerst een opleving. Ze reageert zelfs blij op onze komst en we kunnen meer contact met haar maken dan de afgelopen 2 weken. Ze heeft ook voor het eerst wat appelmoes gegeten en komt zelfs een paar keer bijdehand uit de hoek. Tussendoor is er dan wel ineens angst en verdriet, maar dit duurt maar heel kort. We zijn hier ongelooflijk blij mee.

Zal ze hier dan toch doorheen komen? Het blijft spannend, maar de hoop groeit weer. Na een uur zien we dat ze moe wordt en ze ook een beetje terug gaat vallen. We besluiten te gaan en haar rust te gunnen. Daar raakt ze ook weer even van in paniek, maar de verzorging neemt haar liefdevol bij de arm en Monique merkt niet eens meer dat we vertrekken. We voelen ons echt een stukje opgeluchter.

BH

We hebben nog geen zin om naar huis te gaan en besluiten even het gezellige centrum van Delft in te gaan. Wie weet kan ik daar slagen voor mijn BH’s? En dat lukt! We hebben de oplossing gevonden! Het was steeds lastig om mijn grote cupmaat te combineren met de juiste omvang. Ik verwacht namelijk dan mijn omvang nog wel wat zal slinken, maar dat mijn borsten toch blijvend in een G-cup gepropt moeten worden.

Ik kies dus voor een BH met een veel kleinere omvang, met een los verlengstukje. Deze moet nu nog op de laatste haakjes, maar daarna heb ik dus nog 5 haakjes kleiner te gaan. Zo hoef ik als ik nog meer centimeters aan omvang verlies niet weer een nieuwe BH te kopen. Ik vind het een fantastische oplossing. Het leuke is dat het model er niet alleen in mijn vertrouwde kleur zwart, maar ook in het knalrood is.

Delft

Blij verlaten we de winkel, op naar een terras. Daarvoor gaan we naar de gezellige markt van Delft waar het ontzettend druk is omdat het Open Monumentendag is. Er staan rijen bij de mooie kerk en het stadhuis en de terrassen zitten ondanks het mindere weer bommetje vol. Gelukkig vinden we toch een gezellig tafeltje waar we onder de parasolverwarming koffie drinken. Het is al 17.00 uur als we terug naar de auto lopen.

Verdiend

Maar de tassenwinkel is nog open! Al een tijdje heb ik aangegeven dat ik graag een andere rugtas zou willen hebben. Niet zo’n nylon ding waar ik al een hele tijd mee loop, maar iets mooiers of aparters. Ik heb me hier en daar al georiënteerd. “Kom Mar, ik laat je even zien wat voor tas ik bedoel”. Maar oh……. wat een prijskaartje hangt daaraan. Daar had ik nog niet zo op gelet. Zoiets geef je niet zomaar voor jezelf uit.

Tot mijn grote verrassing zegt Marja dat ze mij een rugtas cadeau wil geven. “Je hebt het zo verdiend,” zegt ze. “Je bent zo ontzettend goed afgevallen. Onder de 90 kilo, een mijlpaal. Ik voel me er verlegen onder en wil het eerst niet aannemen. Maar daar wil Marja niets van weten. Zoek er nu maar één uit die je het mooist vindt! Mijn keuze valt op een zwart leren rugtas met een heel strak model. Wauwwwww wat is dit gaaf.

Omelet

We lopen daarna direct naar de auto en nog geen half uur later zijn we weer thuis. Daar ga ik direct mijn nieuwe tas inruimen en ik voel me hier zo blij mee als een kind. Inmiddels is het al laat geworden en ik kies voor iets makkelijks om te gaan eten. Voor Marja bak ik een omelet met kipfilet en geraspte kaas en zelf bereid ik hem met zalm en schimmelkaas. Het smaakt ons goed en is erg voedzaam. 

DAG HONDERDZEVENTIEN ZONDAG

Als we wakker worden, voelen we allebei dat we toe zijn aan een dag “NIETS”. Gewoon een dag niets hoeven, maar alles mogen. We ontbijten in bed. Met de pannenkoekjes uit de startgids. Ik bestrooi deze met kaneel en besmeer ze licht met suikervrije jam. Marja drinkt koffie en ik thee. Daarna gaan we allebei nog wat in bed lezen.

To-dolijstje

Als we uiteindelijk opstaan, trekt Marja een comfortabel huispak aan. Ik hijs me wel even in de kleren, omdat ik er toch heel eventjes uit moet omdat we mis gaan grijpen op wat noodzakelijke levensmiddelen. Ik vind dat geen punt hoor. Even eruit doet mij altijd goed. Zeker als ik dit kan doen op een tijdstip dat het mij uitkomt en er geen haast is.

Voordat ik me aankleed, doe ik allerlei kleine klusjes die al lang op mijn to-dolijstje staan, maar waar ik gewoon niet aan toe kwam. Stuk voor stuk geen vervelende dingen, maar ze geven onrust als het maar blijft stapelen. Heerlijk dus dat ik er nu even tijd voor heb. Halverwege de middag ga ik naar de supermarkt. Het is er heerlijk rustig en ik neem alle tijd om weer eens wat nieuwe koolhydraatarme producten te spotten.

Kleur

Als ik thuiskom is het eigenlijk al etenstijd, maar we hebben geen van beiden nog behoefte aan eten. Wanneer dat moment wel komt, maak ik een heel eenvoudig, maar oh zo lekker gerecht. Ik bak kipstukjes met Italiaanse kruiden en lekker veel tijm. Op het bord schep ik vast kleingesneden ijsbergsla. Ook snijd ik een aantal snacktomaatjes die dit gerecht niet alleen kleur, maar ook een heerlijke frisse smaak geven.

Als de kip gaar is, komt deze hier bovenop en ik maak het af met een pittig sausje van mayonaise, room en eveneens Italiaanse kruiden. We vinden het beiden een succes. Qua smaak weer eens heel wat anders.

Monique 

Na het eten worden we gebeld met het fijne bericht dat de vooruitgang die zich gisteren heeft ingezet bij Monique, ook vandaag te zien is. Ze is af en toe echt wat alerter en heeft zelfs een heel klein beetje gegeten. Het gaat een beetje op en af. Soms valt ze terug in verdriet en angst en verkrampt ze helemaal, maar dan out of the blue is er weer een beter moment. Onze hoop op herstel begint nu toch wel een beetje te groeien.

Voor ons is het allerbelangrijkste dat ze weer happy wordt en niet zo’n zielig hoopje mens blijft. Haar hele leven was ze altijd zo ontzettend vrolijk, had ze zo’n leuke bijdehante humor en kon ze zo genieten van kleine dingen. Nadat ze ging dementeren, veranderde dit niet. Natuurlijk heeft dit wel zijn impact, maar nog steeds was ze gelukkig. Na dit goede bericht voelen we ons lekker ontspannen en opgelucht.

DAG HONDERDACHTTIEN MAANDAG

Vanmorgen moet een van ons vroeg op omdat de loodgieter komt om de lekkage in de douche te verhelpen. Omdat Marja toch naar haar werk moet, is zij degene die de wekker zet. Ik kom er dan uit als de loodgieter klaar is.

Ongeföhnd

Oeps… Ik heb me daar even op verkeken, want hij komt (hoor ik later) meer dan een uur te laat. Ik had geen wekker gezet, want Marja zou me wakker maken als de klus geklaard is. Dat wordt dus pas tegen 11.00 uur. Als ik mijn haar wil föhnen blijkt de stroom in ons complex  uit te zijn gevallen en ik kan onmogelijk met ongeföhnd haar de deur uit. Mijn hele dagschema loopt dus in de war.

Je wil niet zien hoe ik er uitzie als ik de avond daarvoor mijn haar heb gewassen en zo mijn bed in ben gedoken. Eindelijk om 12.30 uur slaat de stroom weer aan en kan ik me weer toonbaar maken. Inmiddels heb ik mijn afspraken noodgedwongen verzet naar de middag en hoef ik me niet meer druk te maken.

Voorbereiden

Eerst heb ik even een bespreking voor de repetitie van mijn koor dat morgen na afloop ook een lunch in ons complex heeft. We gaan daar een echt feest van maken en daarvoor moest ik even wegwijs gemaakt worden met de geluidsinstallatie en de beamer. Ook moest de zaalopstelling even doorgesproken worden. Daarna ga ik even naar huis om wat te drinken en te lunchen.

Lunch

Nou ja…….. lunch? Ik neem een paar stukjes kaas en dan is het ook wel weer klaar. Ik gun me niet veel tijd. Verzadigd voel ik me toch wel, dus dit is geen enkel probleem. De rest van de middag is ook behoorlijk gevuld. Tegelijkertijd met Marja kom ik weer thuis. Ook haar dag was behoorlijk druk. Samen spreken we even onze belevenissen door voordat ik aan het eten begin.

Na het eten gaat Marja even wat huiswerk maken en duik ik nog even achter mijn laptop om wat medleys te downloaden als achtergrondmuziek voor de koorlunch van morgen en wat lekkere nummers om op te kunnen dansen. Wat is het lang geleden dat ik dit gedaan heb. Nu moeten we nog afstand houden, maar de ruimte is hiervoor groot genoeg. En wat meer afstand doet niets af aan het plezier. Ik heb er heel veel zin in!

Gezondheid verbeterd