BLOG 4 Genieten

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ACHT DINSDAG

Ik stap een paar keer op en af de weegschaal om zeker te weten dat dit echt is. Steeds weer geeft hij dezelfde stand aan… 103,3 kilo. Jaaaaaaaaaa! Ik kan bijna niet geloven dat ik in één week 3,3 kilo ben afgevallen. Ik ben blij en emotioneel tegelijk. Natuurlijk heb ik nog een enorme BUIK, maar ik voel ook echt dat de spanning al van mijn buik en maag is. 

Ontlasting

En….. weet je wat ook zo fijn is, ik heb normale ontlasting. Toen ik nog alles at wat los en vast zat, was ik dagelijks aan de diarree. Ik had daar op zich geen last van, maar normaal is het niet. Ook ging ik soms drie keer per dag en dat is nu genormaliseerd naar één keer per dag. Ongelooflijk dat mijn lichaam zo snel positief reageert.  

Boodschappen doen

Het is ineens leuk om boodschappen te gaan doen. Ik vind het een enorme uitdaging om steeds alles weer voro een paar dagen in huis te halen. Ik merk dat ik al heel veel etiketten lees met betrekking tot de koolhydraten. Daardoor gaat er een wereld voor me open. En naast dat het allemaal gezond en verantwoord moet zijn, vind ik het ook een sport om ook nog op de kleintjes te letten.

Eerlijk gezegd was dat één van de dingen die me eerder tegen had gehouden om te starten. Ik dacht dat het allemaal veel te duur zou zijn.  Natuurlijk is het zo dat sommige pure producten iets meer kosten, maar als je een beetje oplet valt het echt heel erg mee. Daarbij is het ook zo dat ik anders mijn boodschappenkar vol gooide met veel extra’s die we nu natuurlijk niet meer nodig hebben. En geloof me dat was best veel.

Makkelijk koken 

Gisteren heb ik een dubbele lunch gemaakt, dus straks heb ik het makkelijk. Fijn dat dat in de startgids ook zo beschreven staat. Vanavond kookt Marja. Zij is nooit zo’n keukenprinses geweest en eerlijk gezegd vind ik het zelf ook erg leuk om te koken. Maar deze nieuwe manier van eten en het feit dat er zulke duidelijke en eenvoudige recepten in de startgids staan, maakt dat zij het leuk vindt om nu ook eens te gaan kokkerellen. 

Dromen over afvallen

Het is niet niks om mijn leven zo volledig om te gooien. Gewoontes van vele jaren moet ik doorbreken. En dat vind ik niet makkelijk. Een deel van mijn leven was zo gericht op snoepen, snacken en eten. Om iets te vieren, voor de gezelligheid, vanuit frustratie, vanuit zwakte, vanuit hunkering, vanuit troost en ga zo maar door. Ik werkte als ik moe en gestrest was rustig een heel BonBon blok weg of een zak yoghurtgums leeg. 

Ook al gaat het volgen van het weekmenu me goed af en is er ook al resultaat, ik heb het soms even zwaar. Mijn lichaam reageert goed en laat mij voelen dat de verandering is ingezet. In mijn hoofd gaat dit niet zo snel. Soms voel ik me schuldig dat ik het zover heb laten komen. Dan ben ik boos op mezelf. Dan maakt die gedachte weer plaats voor medelijden. Voor de zoveelste keer in mijn leven ga ik de strijd tegen de kilo’s aan…

Ik denk dan terug aan al die keren dat het me niet gelukt is. Ik ben beslist een positief mens, maar mijn levenslange struggle mbt lijnen heeft me wel gevormd tot wie ik ben. Een sterke vrouw in vele opzichten, maar zo labiel als het om afvallen gaat. Zo wil ik niet meer zijn! Het is alsof ik afscheid neem van iets wat voor een groot deel mijn leven bepaalde. Ik droom zelfs over afvallen.

DAG NEGEN WOENSDAG

Ook voor Marja begint de verbetering inmiddels goed voelbaar te worden: ze sliep al een hele tijd niet goed, voor we hiermee begonnen. Nu voelt ze dat dat verandert! Ze wordt veel minder vaak tussendoor wakker en voelt zich ook beter uitgerust. Dat er daadwerkelijk iets is veranderd, geeft haar FitBit (horloge) ook aan. Haar REMslaap duurt veel langer. Wat een fijne ontwikkeling. 

Verwenoma

Ik haal mijn kleindochter van school, zij mag altijd kiezen wat ze wil eten en net als vele oma’s verwen ik haar graag met lekkers. Op dit moment zijn de Donuts favoriet en normaal gesproken eet ik daar ook lekker van mee. Voordat ik haar ‘s avonds naar huis breng eten we meestal patat met kipnuggets en appelmoes of pannenkoeken, gevolgd door een toetje. Voorheen deed ik me daar royaal aan tegoed.

Bleef er wat over, dan verdween dit later als ze weg was ook in mijn buik. Nu is dat anders. Vandaag trotseerde ik de Donuts, een stuk chocolade en later de pannenkoeken. Ik ben best trots op mezelf. Gek genoeg kost het me totaal geen moeite. Ik sta met veel plezier de salade voor de lunch van Marja en mij te maken.                      

De knop is echt om!                                                                                                       

Ik ben nog maar negen dagen bezig, maar het voelt langer. We zijn al aardig thuis in deze manier van eten. Wel lezen we zo af en toe nog even in de startgids of kijken we op de website. Er is ook zoveel informatie dat niet alles direct is blijven hangen. We blijven dat gewoon nog even doen. Vandaag ben ik door een aantal gebeurtenissen behoorlijk gespannen en geëmotioneerd. Ik weet dat als ik me eerder zo voelde, dat ik naar zoetigheid greep en het is nieuw om te ervaren dat ik hier nu geen behoefte aan heb.

DAG TIEN DONDERDAG

Ik merk het nu ook aan de centimers. YESSSSSSSSSSSSSS mijn BH kan een haakje verder! Niet alleen de kilo’s vliegen eraf, maar ik merk dat mijn omvang ook iets begint te minderen. Ook mijn jas waarin ik me al maanden als een opgestopte worst voelde zit nu al beter. De rits kan met gemak dicht. Wat een verandering in zo’n korte tijd. Dat stimuleert natuurlijk enorm.

Visite

We gaan weer naar de caravan. Voor onze maaltijden en tussendoortjes heb ik alles bij me. Wel zal ik nog even wat boodschappen moeten doen voor de visite die we a.s. zondag krijgen. Ze komen rond lunchtijd en voor hen maak ik dan gewoon lekkere broodjes en wij gaan voor ons eigen menu. Wel heb ik gezegd dat ze deze keer niet kunnen blijven eten. Dat zagen we nog even niet zo zitten.

Ook haal ik gewoon zoutjes, wijn en bier in huis. Alleen niet meer in grote hoeveelheden, zodat er geen voorraad in huis komt. Ik weet ook dat ik lekkere gezonde snacks kan maken, maar daar wil ik de eerste 8 weken nog niet aan beginnen.

Eetrust

De eerste dagen aten we ’s avonds  wat later. Dit omdat een avond zonder snacken zo lang duurde.  Althans voor mij. Ik ben de snacker, de grote snoeper. Doordat we wat later gingen eten, omzeilden we dit probleem. Nu nog maar in de tweede week van deze nieuwe aanpak, hoeft dit niet meer. Mijn lichaam vraagt nog nauwelijks om extra’s. Ik voel me meestal verzadigd en als ik toch nog even wat nodig heb, is een klein gezond tussendoortje meer dan voldoende. De behoefte aan zoet wordt ook al veel minder. Ik ervaar steeds meer eetrust.

Steun

Wat me enorm helpt is de steun van Marja die me regelmatig vertelt hoe trots ze op me is dat ik dit weer ben aangegaan en hoe goed ik het doe. Ze zegt meerdere malen dat ze het knap vindt hoe ik de eerste periode door kom en hoe sterk ik ben. Ik voel dat ze trots op mij is. Dat doet me erg goed. Zij kent zelf die ongeremdheid niet wat betreft eten, zelf at ze eerder te weinig. Nu gaan we deze uitdaging samen aan. 

Samen gaan we ervoor. Beide voor onze gezondheid. Zij wil niet afvallen en ik moet vele kilo’s kwijt. Fijn dat beide met TheNewFood aanpak kan. 

DAG ELF VRIJDAG

Na een lange koude periode is er vandaag eindelijk zon. Ook de temperatuur is behoorlijk opgelopen. Heerlijk! Maar voor mij heeft warmte ook een andere kant. Door mijn gewicht transpireer ik heel snel, heb ik het al snel tė warm en heb ik direct een kledingprobleem. Mijn bovenarmen zijn behoorlijk dik en een iets te kort mouwtje laat mijn Juliana-armen zien.

Corrigerend ondergoed

Verder draag ik altijd corrigerend ondergoed dat als een tweede huid om mij heen sluit om al mijn vetrolletjes (zeg maar gerust rollen,) te maskeren. Maar dat is zomers zo warm. Ook kan ik nooit een jurkje aan met blote benen eronder, want dan schuurt de binnenkant van mijn bovenbenen tegen elkaar. Om over verdere ellende maar te zwijgen. Maar… direct gaat er door mij heen: als ik me goed aan de startgidsen houd, zal ik straks als het echt zomer is al heel wat kilo’s kwijt zijn. En daar ga ik voor!

Winkelen

Na het ontbijt gaan we even naar Ommen. We oriënteren ons op wandelschoenen voor mij. Nu we zoveel lopen, wil ik hiervoor ook graag goed schoeisel. Ik zie een leuk jurkje hangen, wat helemaal mijn stijl is, zegt Marja: “kijk daar pas je straks in, koop hem vast!” Dat lijkt me niet zo’n goed idee, hij is ook aan de prijs. Maar we maken wel een foto die laat zien dat het nog best te overzien is 🙂. Hmmmm, positief blijven toch?

We lopen terug naar onze auto en daar staat een viskraam. “Mar, ik ga een harinkje nemen” zeg ik. “Dat wordt dan zeker je lunch” zegt Marja. Maar nee hoor, dit mag gewoon tussendoor. Wát een verwennerij. Weer bij de caravan installeren we ons in de zon, gewapend met een groot glas water. Wauwwwww, dat is genieten, wat hebben we daar naar verlangd.

Met je handen eten

We profiteren zo lang mogelijk van het buiten zijn en pas om half acht begin ik aan de avondmaaltijd. Dat is vanavond onder andere een halve kip. Het doet me denken aan vroeger toen we regelmatig bij Wienerwald gingen eten. En daar mocht je zo’n halve kip met je handen opeten. Wat toen kon, kan nu ook en allebei eten we onze vingers er bijna bij op. Letterlijk en figuurlijk was het een heerlijke dag.

Gezondheid verbeterd