RIAN BLOG 67 Trouwjurk

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDVIERENDERTIG ZATERDAG

Coosje wordt heel laat wakker en wij dus ook. Ik glip uit bed, trek wat aan over mijn nachthemd, schiet in mijn jas en laat Coosje uit.

Luxe

Dit is altijd een korte wandeling zodat Coosje haar behoeftes kan doen. Als we terug zijn, geef ik haar wat eten. Niet veel later lig ik weer lekker naast Marja in bed. Coosje komt naast ons bed liggen en dommelt net als wij ook weer even in. Wat een luxe is dit eigenlijk met een hond. Ze heeft zich helemaal aangepast aan ons. Het is al bijna middag als we opstaan en we besluiten allebei dat we vandaag thuis blijven.

Het is weer zo’n ongezellige natte dag en binnen is het warm en gezellig. We doen allebei een huispak aan en rommelen de hele dag wat aan. We lunchen eenvoudig, er is nog wat soep over van gisteren. Ik had bewust wat meer gemaakt. Ook als lunch smaakt het prima. Door gisteren wat te zijn gaan opruimen, heb ik vandaag zin om een ander kastje uit te mesten. Uitmesten, dan lijkt het alsof het een enorme troep is.

Nostalgie

Dat is het niet, maar na onze verhuizing één jaar geleden, zijn er spullen de kasten in gegaan die we eigenlijk nooit meer in onze handen hebben gehad. Veel overbodige spullen, maar soms wel met een emotionele waarde. Het voelt fijn om een aantal dingen weer eens te bekijken. Ik kom foto’s tegen van de kinderen toen ze klein waren. De foto’s en herinneringen roepen natuurlijk ook veel op bij Marja.

Zeker het fotoboek van ons trouwen twee jaar geleden. Op de foto’s zie ik twee gelukkige bruiden, maar wat ben ik daar nog dik! Doordat ik toen ook nog rood haar had, lijkt het wel alsof ik een compleet ander mens ben. Ik krijg spontaan zin om mijn trouwjurk weer eens te gaan passen…

Trouwjurk

Ik kan niet goed beschrijven wat ik voel als ik mijn trouwjurk aantrek en mezelf in de spiegel bekijk. Blijheid, trots, maar ook verdriet. Hoe heb ik het ooit zover kunnen laten komen? En dan te bedenken dat ik daar nog 7 kilo lichter was dan toen ik met TheNewFood begon. Mijn mooie trouwjurk hangt als een tent om me heen. De pure zijde hangt vormeloos om me heen.

Ik trek mijn jurk van achter bij elkaar en zie hoe anders het had kunnen staan op onze trouwdag (foto rechts). Ohhh wat een verschil. Er rollen tranen over mijn wangen. Ja, ze zijn toch van blijdschap!! Marja die de foto’s maakt, huilt met mij mee.

Mentaal

We eten eenvoudig. Ik bak voor ieder twee tartaartjes met ui en een spiegeleitje erop. Voor mezelf doe ik er een plakje kaas op. Deze keer dus geen groente en ik vraag me af of we er genoeg aan zullen hebben. Dat is zeker zo en Marja kan ze zelfs niet alle twee op. Ik wel en voel me daarna helemaal verzadigd. Ik merk dat mijn maag minder vraagt na al dat “gesnoep” met de feestdagen. Ik kan alweer maat houden.

Achteraf valt het dus best wel mee, maar ik blijf erbij dat ik het nooit meer zover laat komen. Ik voel me nu veel beter en dat is me alles waard. Ik doel dan niet alleen op het fysieke aspect, maar zeker ook op het mentale. Ik vind het jammer dat ik zo aan het snoepen was geslagen, ook al was het allemaal geheel koolhydraatarm/keto. Ik herkende er de oude Rian weer in en zo wil ik niet meer zijn. De eetrust is juist zo prettig.

DAG TWEEHONDERDVIJFENDERTIG ZONDAG

De dag start met een heerlijke ochtendwandeling met Coosje. We doen op ons gemak, we hebben voor vandaag geen andere plannen. 

Hoodie

Wat is het toch een saaie tijd door alle coronamaatregelen. Marja werkt nog steeds thuis en ik sta als dirigent op non-actief. We mopperen niet en nemen het zoals het is. De realiteit is wel dat er in een blog daardoor ook eigenlijk weinig te melden valt. Ik beleef niet zo veel op dit moment en dat is  normaal wel anders. Eigenlijk had ik nooit saaie momenten en altijd mensen om mij heen. 

Ik trek iedere dag een comfortabele broek met een hoodie aan. Dat is echt mijn favoriete kleding als ik niet representatief hoef te zijn. Het staat me ook best goed. Daar had ik nooit van durven dromen! Ik heb in deze kleding nu een normaal postuur en ik zie er sportief uit. Nog steeds houd ik van jurken en zie ik er graag charmanter uit dan in een broek en een trui, maar ik heb nooit geweten hoe comfortabel het laatste zit.

Balans

Hoewel ik een beetje stilsta in gewicht, krijg ik wel steeds meer taille en verliezen ook mijn bovenbenen nog steeds centimeters. Ook mijn huid begint zich wat te herstellen. Het afvallen in mijn gezicht is zo snel gegaan dat ik behoorlijk wat rimpels erbij kreeg. Daar schrok ik in het begin van. Want al voelde ik me jonger door de verkregen gezondheid, de spiegel gaf mij een ander beeld.

Ik vond mezelf in mijn gezicht echt veel ouder geworden. Daar heb ik het best moeilijk mee gehad. Zeker ook als mensen tegen mij zeiden dat ik wel uit moest kijken omdat ik zo’n smal bekkie kreeg en maar niet meer af moest vallen. Daar heb ik me gelukkig niets van aangetrokken, omdat ik wist dat mijn lichaam zelf nog een verdeling moest gaan maken. En dat is nu zeker aan de gang. Alles komt met elkaar in balans.

DAG TWEEHONDERDZESENDERTIG MAANDAG

De werkweek gaat weer beginnen. Marja en ik zitten beiden al vroeg achter onze laptop en hebben het ontbijt overgeslagen.

Gevulde avocado

Op maandag zijn er bij ons beiden altijd veel mails binnen gekomen. We zijn er altijd wel een tijdje zoet mee om alles te beantwoorden.  Vandaag zelfs zo lang dat het al lunchtijd is als we de laptop voor het eerst even dichtklappen. Wat zullen we eens gaan maken? We pakken de ontbijt & lunchspecial erbij. We hebben zin om uitgebreid te lunchen en kiezen voor gevulde avocado.

Gelukkig hebben we allebei tijd, want deze moet nog wel even de oven in. Maar het wachten wordt beloond want het smaakt ons heerlijk. Voor we allebei weer aan de slag gaan, gaan we samen nog even een frisse neus met Coosje halen. We zijn daarna weer helemaal opgeladen en klaar om weer aan de slag te gaan.

Vooruit werken

Achter mijn laptop zitten en de administratie doen is niet zo mijn ding. Ik ben liever in actie. Maar op dit moment is er weinig koor actie. Daarom gebruik ik de tijd om alvast vooruit te werken aan arrangementen, optredens in te plannen en hiervoor de locaties vast te leggen en zorg ik ervoor dat ik naar de koorleden zo af en toe weer even iets van me laat horen.

Ook grafisch ben ik graag bezig en heb ik de afgelopen tijd al heel wat posters, presentaties en logo’s gemaakt die later van pas zullen komen. Als ik voor vandaag klaar ben met dat wat ik moest doen, gun ik mezelf nog wat tijd om te gaan schilderen. Dat is altijd zo heerlijk ontspannen.

Spruiten

Vanavond eten we weer eens stamppot spruitjes met walnoten uit de stamppotspecial. Ik vind dit een culinaire stamppot en echt een delicatesse. Bij stamppot denk je toch direct aan Hollandse pot. Dit is natuurlijk ook puur Hollands, maar toch zo anders als de andere gerechten die ik ooit eerder met spruitjes maakte.

Marja houdt al helemaal niet van spruitjes, maar sinds we volgens TheNewFood eten, probeert ze alles en blijkt dat ze dit gerecht wel lekker vindt. Vanavond hebben we ook een toetje. Marja heeft citroen-roomkwark uit de ontbijt & lunchspecial gemaakt. Dit maakt de maaltijd helemaal af en zorgt ervoor dat we allebei weer helemaal verzadigd zijn. Morgen weer weegdag, ik ben zo benieuwd of ik alweer aan het afvallen ben.

Gezondheid verbeterd