Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

PAASONTBIJT, MAAR DAN ANDERS

Deze ochtend brunchen wij met de hartige paastaart uit de lente-special. En als toetje de aardbeienbavarois uit de zomerspecial. Zó lekker. En zó anders dan ‘vroeger’. Ik heb nog foto’s van die paasbrunches met mijn gezin. Zo’n tafel waar je bijna geen plekje meer kunt vinden om je bord neer te zetten. Allerlei broodjes — croissants, bolletjes, mini-pistoletjes. Eitjes natuurlijk.

En dan tig soorten beleg: zoet én hartig. Paasbrood met spijs. Chocolade-eitjes in drie smaken. Sapjes, fruit, alles. We aten tot we niet meer konden. En daarna zaten we daar… Vol. Dik. Moe. En stiekem een beetje misselijk. Ik voel het nog — die opgeblazen pijnlijke buik. De kinderen met jengelig gedrag. Ikzelf met een hoofd vol watten en een lijf dat naar rust snakte.

GAPEND VOOR DE KASTENWAND

We noemen het gezellig. Een feestje. Een traditie. Maar is het dat, als je lijf er zo onder lijdt? Als je daarna uren nodig hebt om bij te komen? Als je kinderen stuiteren van suiker en dan instorten? Loop maar eens een middagje door de IKEA, net na lunchtijd. Gapende mensen. Moe. Doezelig. Duf. Een beetje zwevend tussen suikerhigh en voedselcoma. En dan toch nog even bij de kassa een softijsje erbij.

We noemen het gezellig. Maar ons lijf zegt iets anders. En hoe vaak noemen we dat dan “gewoon”? “Ach ja, hoort erbij.” “Het is maar één keer per jaar.” “Je moet ook kunnen genieten.” Maar wat als genieten niet hetzelfde is als je lijf overbelasten?

MAG GENIETEN OOK LICHTER VOELEN?

Hoe anders is het tegenwoordig met mijn keto-paasbrunch. Een heerlijk maaltje wat zó rijk en feestelijk voelt, maar zonder crash. Zonder buikpijn. Zonder moeheid. Mijn lijf voelt blij. Mijn hoofd is helder. We kunnen daarna nog wandelen, praten, lachen, in plaats van op de bank ploffen. Dát is het mooie van puur gezond keto. Voeding die je vult én voedt. Die je energie geeft in plaats van afpakt.

En weet je? Ik mis niks. Geen klef broodje met spijs. Geen paaseitjes. Geen bloedsuikerdip. Geen strijd met m’n lichaam. Alleen blijdschap. Dat het ook zó kan. Puur. Lekker. Vrolijk. En licht.

MISSCHIEN IS DAT WEL DE MOOISTE TRADITIE

Laten we hier een nieuwe traditie van maken. Zorgen voor onszelf. Écht zorgen.
Ook op feestdagen. Misschien wel juíst dan.

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

WAT TREK IK AAN?

Gisteren sprak ik Saskia over haar indrukwekkende afvalreis. 31 kilo is ze al afgevallen met de aanpak van TheNewFood. Saskia is blij dat we het gesprek opnemen, want ze deelt haar verhaal graag. Ze wil, als het even kan, nog veel meer mensen inspireren. Want, zegt ze: “Je wilt dit delen, je gunt het iedereen om zich weer zo fijn te voelen in hun lijf!” 

Ik vraag haar wat het allemaal veranderd heeft, haar gewichtsverlies. En dan komt haar antwoord wat me op de één of andere manier enorm raakt… “Ik word nu elke ochtend blij wakker en bedenk dan meteen: wat zal ik vandaag aantrekken? Kleding en kleren kopen is nu echt weer leuk geworden. Ze lacht: “Misschien wel een beetje té leuk!” 

MIJN SMAAK

Haar antwoord raakt me omdat ik het zo herken en voel van mijzelf. Maar dan net een beetje anders… Jarenlang probeerde ik me te verstoppen. Mijn kleren koos ik niet omdat het mijn ‘smaak’ was, maar omdat het afkleedde. Omdat ik me erin kon verstoppen. Mijn te dikke lijf. Mijzelf. Dat verstoppen was vaak een tijdrovende bezigheid. Uren was ik aan het graven in mijn kast en stond ik voor de spiegel.

Op zoek naar dat ene wonderkleertje waar ik net even wat minder dik in zou lijken. Zodat ik me iets beter zou kunnen voelen over mijzelf. Iets minder gespannen. Iets minder bang voor de wereld. Maar wat ik ook aantrok, ik voelde me altijd op een bepaalde manier ongemakkelijk. Met en over mijzelf. Ik had niet alleen last van ’teveel lijf’, maar vooral ook van veel te veel Matty. En dat gevoel ging dieper dan uiterlijk. 

NOOIT GOED GENOEG

Het zat in alles wie en wat ik was. Diep van binnen was ik ervan overtuigd dat ik niet deugde. Dat als mensen zouden zien wie ik werkelijk was, dat ze dan teleurgesteld zouden zijn. Dat ze mij afschuwelijk zouden vinden. Net als ik zelf. Ik was niet alleen te dik omdat ik het verkeerde at, mijn dik zijn was ook een schild tegen de buitenwereld. Een bescherming tegen gezien worden. Een bescherming tegen gekwetst worden.

Ik schaamde me niet alleen voor mijn dikke buik, ik schaamde me ook voor wie ik was. En het rare was: het werd erger naarmate ik meer kilo’s kwijtraakte. Ja, natuurlijk voelde het afvallen geweldig. Ik stond uren voor de spiegel omdat ik het nauwelijks kon bevatten. Soms stond ik zelfs midden in de nacht op om even te kijken of het echt waar was. Of ik echt een zoveel dunnere buik had. 

SCHAAMTE

Maar ondanks mijn slankere lijf bleef ik het gevoel houden dat ik ’teveel’ was. Een onbestemd akelig gevoel wat ik altijd met me meedroeg. En waarvan ik pas jaren later zou begrijpen dat ook dat schaamte is. Een bijzonder soort schaamte die al heel lang geleden is ontstaan. In mijn vroege jeugd. Waarin ik dingen heb meegemaakt die heel verwarrend zijn voor een klein kind.

En in plaats van te denken “er is iets mis met degene die dit met mij doet,” denkt een klein kind: “er is iets mis met mij.” Zo probeert het kind controle te houden in een onveilige situatie. Die overtuiging dat er iets mis is met je, en de schaamte daarover, kan je je hele leven bij je dragen. Dus ook als je al lang volwassen bent, als je al in de zestig bent, zoals ik nu. Dat dat kan, daar ben ik nog niet zo lang achter.

IN GEVAAR

Inmiddels weet ik ook dat je dat diepe gevoel van schaamte en waardeloosheid niet zomaar weg kan toveren. Hoe graag ik dat ook zou willen. En ik wil dat heel graag!  Want ik heb er niet alleen zelf last van, ook anderen hebben er last van. Want mijn lijf en systeem houden dat kwetsbare stuk (dat kleine beschadigde kind) goed verborgen. En het bijt flink van zich af als iemand in de buurt dreigt te komen.

Terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik wil niet geïrriteerd zijn, ik wil niet onaardig zijn. Ik wil geen mensen pijn doen. En toch gebeurt het soms. Omdat dat kleine kindje diep in mij nog steeds denkt dat het heel vroeger is. En dat we nog steeds in gevaar zijn. Ja, een deel van mij is altijd klein gebleven en wil voor geen goud gezien worden. Dat snap ik, maar ik weet ook dat ik zo niet verder wil. Het is tijd.

MIJN MOEDIGE LEGER

Vele jaren ben ik in therapie geweest. Vele jaren heb ik ‘gewerkt aan mijzelf’. Ik heb zoveel gehuild, zoveel vergeven, zoveel troost en liefde geschonken aan mijzelf. Maar nooit eerder begreep ik waarom het allemaal niet echt hielp tegen de schaamte. Tegen dat onaardige ‘van me af bijten’. Pas nu begrijp ik dat mijn lieve lijf een heel leger heeft opgericht om dat kleine kindje veilig te houden. Om mij te beschermen.

Dat leger bedoelt het zo goed. Maar het weet gewoon niet dat de oorlog voorbij is. Dat het gevaar al lang geweken is. Dat ik inmiddels een volwassen vrouw ben die voor zichzelf kan zorgen en die ook heel goed ‘nee’ kan zeggen. Ik ben dat aan het leren aan mijn lijf.

LICHTER

En ik heb mijn moedige leger gevraagd een ander taakje te zoeken. Iets wat beter past bij wie ik nu ben. Iets wat mijn leven lichter en blijer maakt. En misschien ook dat van de mensen om me heen. De mensen waar ik van houd en die van mij houden. Ondanks alles. Ik zie het al voorzichtig gebeuren. Dat mijn leger langzaamaan transformeert – van vechten naar verzachten. En dat voelt als vrijheid.

En als tijd voor een nieuwe garderobe! 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

MAG HET WEL?

“Benieuwd wat mijn dokter ervan zegt.” Een opmerking die regelmatig voorbijkomt. Niet omdat mensen zich afvragen of keto werkt – want ze voelen zich juist beter dan ooit. Ze slapen beter, hebben minder pijn, verliezen gewicht, zien hun bloedsuiker dalen en hun energie stijgen. Maar toch zijn ze onzeker of het wel goed is. “Moet ik mijn dokter vertellen dat ik keto eet?” “Mag dit eigenlijk wel?” “Is het wel gezond?”

Sommigen durven het niet eens te vertellen. Bang voor de reactie. En dat is misschien wel terecht. Want vaak – veel te vaak – vertellen artsen aan hun patiënten dat keto ‘gevaarlijk’ is, ’te vet’, of ‘niet nodig’. Of ‘alleen verstandig voor tijdelijk’. En dat kan mensen erg onzeker maken. Dat is begrijpelijk. Maar ook verdrietig. En – laten we eerlijk zijn –  een beetje mal.

EEN BEETJE MAIL

Want heb je in de afgelopen 20, 40 of 60 jaar ooit eerder aan je arts verteld wat je at? Heb je toen je nog elke avond op de bank zat met een zak chips of toastjes met brie en smeersels, ooit aan je arts gevraagd of dat eigenlijk wel gezond was? Of toen je dagelijks koekjes en snoep at, of regelmatig pizza, patat, Chinees of shoarma bestelde? En die wijntjes, biertjes of frisdrank – vroeg je je toen af wat dat met je lijf deed?

Waarschijnlijk niet. Want het voelde ‘gewoon’. Je stond er niet zo bij stil. En niemand keek er echt van op. Maar nu je bewust kiest om het anders te doen – om beter voor jezelf te zorgen – voel je ineens de behoefte om te checken of de dokter het wel een goed idee vindt?  

Is het niet opmerkelijk dat we ons zelden afvragen of ongezonde gewoonten schadelijk zijn, maar zodra we gezondere keuzes maken, we twijfelen of dat wel veilig is? Misschien toont dit aan hoe we gewend zijn geraakt aan wat eigenlijk niet normaal is.

WAT WEET DE DOKTER?

Weet de dokter het antwoord eigenlijk wel op de vraag of puur en echt keto eten wel gezond is? Ik denk het niet. Want de werkelijkheid is dat artsen – uitzonderingen daargelaten – niet zijn opgeleid in voeding. De gemiddelde arts krijgt in de hele opleiding slechts een paar uur les over voeding. Niet voor niets lijken ze zich helemaal niet bezig te houden met de verkeerde voeding als mogelijk oorzaak van ziekte.

Heeft je dokter je ooit gevraagd naar je ontbijt of je tussendoortjes? Of verteld over insulineresistentie? Waar 90% van ons mee te maken heeft? Dat dat betekent dat je lijf niet goed meer met koolhydraten overweg kan? En dat het daar langzaam stuk van kan gaan? Waarschijnlijk niet. Maar zodra jij iets verandert aan je manier van eten waardoor je opknapt en je beter gaat voelen – dan moet je het ineens ‘melden’?

Alsof gezond worden door anders te eten een probleem is. Een bedreiging voor je welzijn. Alsof keto pas oké is als een arts ja zegt.

JE LIJF LIEGT NIET!

Keto is geen hype. Het is een herinnering. Een herinnering aan hoe we ooit aten. Hoe ons lijf bedoeld is om te functioneren. Een terugkeer naar rust. Naar eenvoud. Naar échte voeding. Voeding waar jouw lijf zich beter bij voelt. Waar het voor gemaakt is. Dat voel je. En je lichaam liegt niet. Keto maakt gezonder, zonder pillen, zonder bijwerkingen.

Dus… mag keto van de dokter? Wat maakt het uit? Je mag keto doen van je lijf. Van je bloedwaarden. Van je energie. Van je klachten die verdwijnen. Van de kilo’s die je kwijtraakt. En soms mag het ook van je dokter. Soms zijn dokters zelf heel enthousiast! Dat is dan mooi meegenomen. En soms ‘mag het niet’. Dat zijn dan vaak dokters die helemaal niet weten wat keto inhoudt of wat het jou kan brengen.

Waar het om gaat is: keto mag van jouw lijf. Wat anderen er ook van zeggen!

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

Een leven lang slank?

Mijn ‘halve leven’ heb ik geworsteld met mijn gewicht. Met te dik zijn, afvallen, terugvallen en weer aankomen. Een eindeloze strijd. Een strijd die voor zovelen herkenbaar is. En toen kwam keto op mijn pad. Daarmee lukte het wel om echt af te vallen. 

En daarna kwam de uitdaging om op gewicht te blijven. Want blijvend afvallen, dat bestaat natuurlijk niet. Zodra je weer gaat eten wat je eerst at, dan krijg je ook weer die kilo’s (en klachten) die je eerst had.

Je lijf is geen machine die je gewoon even kan resetten. Die je kunt instellen op een paar maten kleiner voor altijd. Natuurlijk weet jij dat ook. Al maakt gezond keto eten het wel een heel stuk makkelijker om vol te houden en op gewicht te blijven. Omdat je steeds heerlijk kunt eten, zoveel als je nodig hebt. Je hoeft je lijf niet meer steeds uit te hongeren, zoals ‘vroeger’.

Maatje 38

Het rare is: hoe graag je ook vol wilt houden, toch sta je misschien ineens weer met dat koekje in je hand. Wat je dan weer goedpraat voor jezelf met iets van: ‘vandaag mag het, ik heb het verdiend!’ Terwijl je weet hoe ongelukkig je er achteraf van wordt. 

Dat komt denk ik omdat keto niet de oplossing is voor álles. Het kan je cravings wegnemen, maar niet je emotionele pijn. Het kan je bloedsuiker stabiliseren, maar niet je zelfbeeld veranderen. Het kan je lichaam voeden, maar niet de honger in je hart stillen. Niet de pijn van ‘nooit goed genoeg zijn’ helen. Niet de leegte van het gemis opvullen. Het gemis van gezien worden voor wie je werkelijk bent.

Door anderen, maar vooral ook door jouzelf. Want jij bent zoveel meer dan een maatje 38 of het getal op de weegschaal. 

Stoppen met vechten

Ik zou willen dat ik een geheime formule voor je had, waarmee je voor altijd en eeuwig het lijf zou hebben wat je graag wilt hebben. Alleen weet ik niet zeker of dat je echt gelukkig zou maken. Want om echt gelukkig met jezelf te worden is denk ik meer nodig dan een slank lijf.

Dat gaat denk ik niet over gewicht loslaten, maar over stoppen met een hekel hebben aan jezelf. Stoppen met jezelf straffen met koekjes en pizza, waarna je je uiteindelijk nog veel slechter voelt. Over stoppen met vechten, stoppen met jezelf tekortdoen. En over ontdekken wat jou écht troost geeft. Wat jij werkelijk nodig hebt. Waar je werkelijk naar op zoek bent. 

Troostmomenten

Misschien is het even de stem horen van een vriendin die je begrijpt. Een kat op je schoot, de hond aaien of een kop thee die je handen verwarmt. Een wandeling, je blote voeten op de aarde of een warme douche die de spanning van je af spoelt. Of misschien muziek waar je in kan verdwijnen. Misschien is het schrijven in je dagboek, zodat je je gedachten eindelijk los kunt laten.

Misschien is het dansen, bewegen en vrij ademen zonder ingehouden spanning. Misschien is het jezelf toestaan om eindelijk te huilen. Voor zolang als het duurt. Of gewoon wat kaarsjes aansteken en even rustig zitten. Samen met jouw mooie lieve vertrouwde moedige zelf. Die het allemaal zó goed bedoelt. Even niets hoeven, even alleen maar zijn. Hoe zou zo’n troostmoment er voor jou uit kunnen zien?

Helen

Keto kan je helpen afvallen, maar het kan je hart niet helen. Dat helen begint bij jou. Bij het loslaten van de overtuiging dat jij eigenlijk niet deugt, of het niet waard bent allemaal. Bij het kiezen voor liefde in plaats van strijd. Bij het jezelf aanmoedigen in plaats van afkraken.

Bij het begrijpen dat jij altijd al goed genoeg was. Niet pas als je tien kilo lichter bent. Niet pas als je in dat ene jurkje past. Niet pas als je nooit meer toegeeft aan een craving. Je was altijd al goed genoeg. Precies zoals je bent. Hier. Nu. Vandaag al.

Pas als je zachter wordt voor jezelf, dan komt er ruimte voor werkelijke eetrust. Ruimte om eten te ervaren zoals het bedoeld is: als voeding voor je lijf. Ruimte voor verzadiging. Daarna volgt het afvallen vanzelf! Omdat je lijf voelt dat het goed is.

Een hongerig hart

Jarenlang zocht ik mijn goedkeuring in een slanker lijf, in discipline en controle. Maar een echt goed gevoel over en in mijzelf vond ik pas, toen ik begon te helen. Toen ik leerde dat mijn strijd met eten niet over mijn uiterlijk en afzien ging. Ik leerde dat mijn honger ging over oude pijn die ik nog met me meedroeg. Over de littekens van mijn jeugd. De herinneringen die ik probeerde weg te eten. 

Ik had harthonger omdat ik altijd het gevoel had dat ik nooit genoeg was, nooit veilig, nooit écht vrij. Eten was vaak de enige houvast in al die chaos. Dat loslaten ging niet van de ene op de andere dag. Het vroeg tijd, geduld, zachtheid en soms ook diep duiken in wat pijn deed. Het was geen snelle oplossing, geen trucje, geen kwestie van ‘gewoon de knop omzetten’. Het was een reis. Een reis naar mijzelf.

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

ZOUT IN DE SCHIJNWERPERS

Vanmorgen deelde alweer iemand die sinds vorig jaar strikt keto eet, haar zorgen met mij over de dringende berichten over zout in de media. “Ze zeggen dat we minder zout moeten eten, ik raak ervan in de war.” Ik snap dat. Want zeggen ‘experts’ in die berichten: we eten te veel zout en daardoor krijgen we een te hoge bloeddruk en gaan we eerder dood. Dat is me nogal wat. Daarvan breekt het zoute zweet je uit!

Als je het gelooft tenminste.

Maar ik geloof het niet. Als zout écht de oorzaak was van hoge bloeddruk, dan was het probleem allang opgelost. Ik ken veel mensen die minder zout zijn gaan eten in de hoop hun bloeddruk te verlagen. Bij geen van hen werkte dat. Hun bloeddruk bleef hoog, en ze moesten alleen maar meer pillen slikken.

EEN WONDER

En toen begonnen ze met de aanpak van TheNewFood. Ze gingen weer puur en echt eten – en ze gingen zelfs extra zout toevoegen! Sommigen zagen hun bloeddruk binnen een paar weken dalen. Bij anderen duurde het een paar maanden. Maar uiteindelijk zakte de bloeddruk bij iedereen en konden ze hun medicatie afbouwen. Dat lijkt een wonder, maar dat is het niet. Het is gewoon logisch.

Want de aanpak van TheNewFood pakt de echte oorzaak van hoge bloeddruk aan: insulineresistentie. Meer dan negentig procent van de hoge bloeddrukgevallen komt door insulineresistentie, niet door zout. Hoe insulineresistenter iemand is, hoe hoger de bloeddruk. Dat blijkt uit onderzoeken waarin dit daadwerkelijk gemeten is. Tot ze stoppen met al die koolhydraten en bewerkt voedsel…

CHAOS IN DE STAD

Het lijf van een insulineresistent persoon die ‘normaal’ eet, is niet goed meer in staat de bloeddruk goed te regelen. Dat komt niet door het zout, maar door de enorme hoeveelheden koolhydraten, die niet alleen de bloedsuikers verhogen, maar ook de hoeveelheid insuline die je aanmaakt! Ik leg dat vaak uit door de bloedvaten in een lichaam voor te stellen als de straten van een stad. 

Het verkeer stroomt soepel door, omdat stoplichten het verkeer regelen. Auto’s kunnen ook makkelijk de stad in- en uitrijden. Er zijn geen opstoppingen, geen drukte, alles in balans. Maar dan gaan de stoplichten stuk. Ze staan te lang op rood of reageren zelfs helemaal niet meer. Auto’s hopen zich op in de stad, er ontstaan files en chaos. De druk in de straten neemt toe en auto’s kunnen de stad niet meer uit.

Natuurlijk zijn de kapotte stoplichten hier de oorzaak van de chaos. Zij zijn ‘de schuld’ van de drukte en chaos in de stad.

ZOUT VEROORZAAKT GEEN FILE 

Stel nu eens dat alle auto’s die in deze stad rijden, tien kilo zout in de kofferbak heeft liggen. Waarom weten we niet, maar zo is het wel. Wat zou dan de files veroorzaken? De kapotte stoplichten of het zout? Juist ja. Nog steeds de stoplichten! Het is natuurlijk onzin om zout de schuld te geven, omdat het toevallig in die auto’s ligt. Maar dat is wel wat de experts doen als het over hoge bloeddruk gaat.

En stel nu eens dat de straten in deze stad de bloedvaten zijn in je lichaam. Het verkeer wordt geregeld door insuline, dat zijn de stoplichten. En dat werkt perfect! De auto’s met zout kunnen gemakkelijk je lichaam in en uit rijden. Tenzij je insulineresistent bent. Dan kan insuline zijn werk niet meer goed doen. En dan ontstaat chaos en drukte in je bloedvaten en loopt de druk op. Je hebt een te hoge bloeddruk!

STOPLICHTEN OP GROEN!

De oplossing is niet om minder verkeer toe te laten, of om zout te verbieden of te verminderen. De oplossing is om de stoplichten te repareren. En dat doe je niet door zout te schrappen, maar door insulineresistentie aan te pakken – dát is de sleutel tot een gezonde bloeddruk. Dus, wil je écht iets doen voor je bloeddruk? Pak de échte oorzaak aan. Zet het stoplicht weer op groen!

Wil je hier meer over weten? In mijn webinar over hoge bloeddruk, zout en insulineresistentie leg ik stap voor stap uit hoe dit werkt en wat je eraan kunt doen. Ik ga dieper in op de wetenschap en feiten, maar vooral op wat écht werkt in de praktijk. Klik hier voor meer info over mijn webinars. 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

DOKTERS VAN GISTEREN

Met een resoluut gebaar scheurt hij de pagina’s uit zijn eigen boek. Het is niet zomaar een boek, het was vele jaren lang dé bijbel op het gebied van sport. “Ik ben er verantwoordelijk voor dat ik dit heb geschreven,” vertelt hij even later, “maar ik geloof er niet meer in.” Professor Tim Noakes, tevens arts en wetenschapper, geeft toe dat hij het fout had. Ik heb daar veel respect voor. Daarom liet ik deze scène uit de documentaire ‘Cereal Killers’ ook met trots zien in mijn webinar over sporten en koolhydraten.

“Ik merk dat veel artsen geloven dat wat ze dertig jaar geleden hebben geleerd, ook vandaag de dag nog steeds juist is,” vertelt Noakes in de documentaire. “Het principe dat kennis voortdurend verandert, is niet iets wat ze hebben meegekregen tijdens de opleiding.” En dat is volgens hem het probleem. “Het is daardoor nog steeds niet gebruikelijk dat mensen keto gaan eten om daar beter van te worden. Want we hebben precies het tegenovergestelde geleerd!”

ONGELOOF

En dit is precies waar ik veel mensen dagelijks ook tegenaan zie lopen. Bij hun behandelaar, vrienden, collega’s, familie… De halve wereld zit nog vast in oude overtuigingen. En komt met bewijzen van lang geleden. Of misschien wel bijna de hele wereld, zo voelt het soms. Verzadigd vet is immers slecht, cholesterol is dodelijk, zonder koolhydraten kun je niet leven en je moet zes keer per dag eten voor je bloedsuikers.

Terwijl ‘de wetenschap’ van vandaag iets heel anders laat zien. Er zijn allang stapels onderzoeken die laten zien dat het allemaal niet klopt, wat we vroeger dachten. Hoe we ooit dachten dat de dingen waren. En dat is niet zo raar; ons lichaam zit supervernuftig in elkaar en we weten nog lang niet precies hoe het helemaal precies werkt. Dat zijn we nog steeds volop aan het ontdekken.

DOEKJES VOOR HET BLOEDEN

Ondertussen is er wel veel aandacht voor wetenschappelijke onderzoeken naar nieuwe medicijnen. Naar de volgende pil of spuit die ons niet beter zal maken, maar slechts het ziek zijn dragelijk maakt. Doekjes voor het bloeden dus en ondertussen worden we alsmaar zieker. Ziek van het verkeerde eten. Ziek van prikken om af te vallen. Ziek van de bijwerkingen van medicatie. Waar dan ‘gelukkig’ ook weer een pil tegen is…

We hebben meer artsen en wetenschappers nodig die hun nek uit durven te steken. Die durven te zeggen: Ik had het fout. De waarheid is dat we ons met de dag zieker eten en dát moeten we anders gaan doen. We moeten de oorzaak aanpakken, niet het gevolg. Moeilijk is het niet, we hoeven alleen maar de wetenschap en inzichten van vandaag te volgen.

En natuurlijk de succesverhalen die TheNewFood elke dag deelt. Want die spreken voor zich, lijkt me. 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

KETO VOOR JE BREIN

De afgelopen week werden we van alle kanten getipt over een uitzending van het programma Focus met als thema ‘keto voor je brein’. Wij deelden de tip en er werd massaal gekeken! “Eindelijk meer onderzoek naar keto!” zeiden veel mensen en: “Eindelijk wordt keto erkend en gaan ook artsen en onderzoekers geloven dat het zoveel goed doet voor je lichaam en brein!”

Maar vooral zeiden velen: “Eindelijk aandacht voor keto op tv.”

KETO OP TV

Ik moest meteen denken aan mijn zwager, die verschillende gezondheidsproblemen heeft, onder andere diabetes 2. Ik had hem jaren terug al regelmatig aangeraden om met mijn aanpak te starten, maar dat deed hij niet. Ondanks het feit dat zijn vrouw, mijn zus dus, als huisarts deze aanpak zelf aanraadde bij haar patiënten. Ik schreef daar al eerder over in deze blog. Mijn zwager wilde er niet aan, hij geloofde er niet in.

Totdat hij – alweer jaren geleden – een programma zag op de BBC over gezond koolhydraatarm/keto eten bij diabetes 2. Het kwartje viel en hij begon de volgende dag met keto! Mijn zus en ik grapten natuurlijk dat hij blijkbaar meer vertrouwen had in de tv dan in zijn eigen vrouw. Blijkbaar denken sommige mensen dat iets alleen waar kan zijn als het op tv komt? Bijzonder is dat eigenlijk.

HOE WORD JE 100?

Natuurlijk was ik ook enorm blij dat er weer eens aandacht kwam voor deze manier van eten op tv in Nederland. Dat helpt enorm bij de acceptatie. Gelukkig was het niet de eerste keer! Zo kwam omroep MAX in 2018 met de serie ‘Hoe word je 100’, waarin zes deelnemers een gezond koolhydraatarm/keto dieet gingen volgen in de strijd tegen hun diabetes, hart- en vaatziekten, overgewicht en stress.

In de serie leerden de deelnemers om gezond koolhydraatarm/keto te eten en gezonder te leven. De resultaten waren spectaculair! Niet alleen raakten de deelnemers veel overgewicht kwijt, ook werden ze op allerlei vlakken veel gezonder en kon er gestopt worden met veel medicatie. Helaas kan ik de serie nu nergens meer vinden. Ik vond nog wel een serie updates van John, één van de deelnemers.

IS KETO NIEUW?

Het verwarrende van de uitzending ‘keto voor je brein’ vond ik, dat het net leek of keto iets nieuws is. Want keto is helemaal niet nieuw! Alleen noemen we het pas sinds een aantal jaren keto. Daarvoor noemden we het LCHF (laag in koolhydraten, hoog in vetten) of gewoon strikt koolhydraatarm. Het besef dat veel minder koolhydraten eten veel voor je gezondheid kan doen is beslist niet nieuw.

Zo verscheen er in het jaar 1917(!) al een ‘keto-kookboek’ voor mensen met diabetes. Met recepten die ook prima in een gezond koolhydraatarme/keto aanpak van TheNewFood zouden passen. Je kunt het hier online bekijken. En in feite maken mensen al duizenden jaren gebruik van de kracht van keto door te vasten. Tijdens een periode van vasten schakelt je lichaam immers over op ketonen.

EINDELIJK ONDERZOEK?

Alleen waren er nog niet zo lang betrouwbare onderzoeken die de theorie ondersteunen. Vooral in de laatste 30 jaar kwamen er steeds meer onderzoeken die alles wat wij in de praktijk merken ondersteunen met ‘wetenschappelijk bewijs’. Inmiddels zijn er vele duizenden onderzoeken die aantonen dat een strikte koolhydraatarme/keto aanpak veel kan doen voor je gezondheid.

En dat zijn niet alleen onderzoeken naar de gunstige effecten van keto bij epilepsie, zoals in Focus te zien was. Ook het effect van keto bij overgewicht werd uitgebreid onderzocht. En bij diabetes 2, Alzheimer, kanker, hart- en vaatproblemen, leververvetting, nieren, galblaas, reuma, artritis, darmziekten, hormonale problemen, Parkinson, MS, ADHD, depressie, schizofrenie, bipolaire stoornis en nog heel veel meer.

Het is dus beslist niet zo dat er nu pas onderzoek naar gedaan wordt, zoals de focus uitzending wel lijkt te suggereren…

VERTROUW JE EIGEN LIJF!

Op onze website vind je al aardig wat onderzoeken en we zijn op dit moment bezig om de lijsten met onderzoeken nog veel meer uit te breiden. Maar ik wil wel benadrukken dat ik van mening ben dat keto niet pas echt kan werken als dit door onderzoek wordt bevestigd. Of als het op tv is geweest. Ik denk dat we veel meer mogen vertrouwen op onze eigen waarnemingen.

Ikzelf was er 24 jaar geleden al na een paar weken van overtuigd dat deze aanpak precies was wat mijn lijf nodig had. Ik had toen nog geen onderzoek gezien, er niets over gehoord in de media en ik kreeg van alle kanten commentaar. Maar ik vertrouwde op mijn lijf.

Want ik merkte al snel hoeveel beter ik me voelde. Ik merkte dat naast de kilo’s ook zoveel kwalen verdwenen en dat ik eindelijk eetrust kreeg. Ik sliep beter en had bergen energie. Zo had ik me nooit eerder gevoeld! Dat vertelde mij genoeg. Mag jij ook op je lijf vertrouwen? 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

ZIELIG

“Kan ik een broodje gezond zonder brood krijgen? Het mag wel gewoon in een bakje.” Ik stel de vraag aan de mevrouw van de vers belegde broodjes. Ze kijkt mij verschrikt aan en herhaalt verbaasd: “Een broodje gezond zonder brood?” Ja graag, ik eet namelijk geen brood. “Ik heb ook een glutenvrij broodje?” stelt ze voor. “Dat eet ik ook niet, ik eet helemaal geen brood.”

Ze kijkt onrustig om zich heen en lijkt wat in de war. Een broodje zonder broodje. “U wilt dus alleen het beleg?” herhaalt ze voor de zekerheid. Ik geef aan dat dat inderdaad de bedoeling is. “Want,” leg ik uit, “ik heb wel honger.” Ik zie aan haar blik dat ze het zielig vindt voor me. Ze lijkt nog steeds wat uit haar doen door mijn vraag. Toch gaat ze vervolgens met veel aandacht aan de slag voor me.

LIEF

Het moet natuurlijk ergens in, zie ik haar denken, maar waarin dan? Het duurt even voor ze iets heeft gevonden, ze toont me blij een bakje. “Zal ik er gewoon van al het beleg wat meer in doen? Anders is het zo weinig.” Ik vind het lief en bedank haar voor het meedenken. Als ze klaar is, duikt ze weer onder de toonbank, nu op zoek naar een vorkje. Trots toont ze me mijn bakje gezond met kaas, ham, tomaat, kip en ei.

Het ziet er heerlijk uit! Ze brengt de prijs van een normaal broodje gezond in rekening, wat mij heel schappelijk lijkt. In het bakje zit zeker twee keer zoveel beleg. Hoe geweldig is dat?! Ik bedank haar heel hartelijk voor haar lieve zorgen. In de auto geniet ik van mijn bakje vol en een kop verse koffie. Het vult me goed! Dat is fijn, want mijn dag loopt onverwachts heel anders dan gepland en ik ben nog vele uren onderweg.

EXTRA BELEG

Het is niet de eerste keer dat ik ergens vraag om een belegd broodje zonder broodje. En het is nog nooit een probleem geweest. Ik stap altijd naar buiten met een heerlijk bakje eten. Vaak betaal ik zelfs minder dan wat er voor een broodje beleg zou worden gerekend, terwijl ze eigenlijk altijd wat extra’s geven. Geweldig toch?! Het maakt gezond keto eten tegenwoordig zoveel makkelijker.

De eerste jaren dat ik keto at, was het helemaal niet zo eenvoudig om onderweg even snel iets te eten. Of het moest een snelle hamburger zijn, zonder saus of broodje bij een fastfood-aanbieder. Er waren toen nog geen corners in de tankstations waar verse broodjes werden aangeboden. En er werden ook nog geen gekookte eieren of iets van kaasblokjes verkocht.

Vaak kocht ik dan een voorverpakt broodje ei met bacon in het tankstation. Het broodje gooide ik weg. Veel keuze was er nog niet en dit was het meest voedzaam en toch ook heerlijk!

SLECHT ETEN

Ik moet denken aan Janny, die we jaren geleden thuis hebben opgezocht voor een interview. Janny had, net als haar moeder, al jong de diagnose diabetes 2 gekregen en gebruikte veel medicatie. Gelukkig ontdekte ze de aanpak van TheNewFood en nu is ze medicatievrij. Na afloop van het interview vertrouwde ze me toe dat ze zich wel vaak schuldig voelt, omdat ze niet goed eet.

Ik vroeg haar verbaasd wat ze bedoelde met ‘niet goed eten’. “Soms loopt alles anders en dan komt het er niet van om te koken uit de boekjes,” legde ze uit. “Dan wordt het toch iets snels, iets van wat kaas en worst en misschien iets van komkommer. En dan baal ik er zo van dat ik weer zo slecht heb gegeten.” Ik stel Janny op dat moment gerust: ze lost die momenten juist geweldig goed op!

Door hoe we denken dat een gezonde en volledige maaltijd eruit ziet, maken we gezond keto soms gewoon te ingewikkeld. Maar ik snap dat het best lastig kan zijn om die ‘ouderwetse ideeën’ over wat een gezonde maaltijd is, los te laten… 

EEN BAKJE VOL

Op de terugweg van Janny naar huis nam ik me voor iets te doen met deze feedback. En zo ontstond jaren geleden het idee om in het weekmenu van STARTGIDS 2 ruimte te maken voor ‘een bakje vol’. Een heerlijk supersnelle complete maaltijd die je helemaal kunt samenstellen zoals jij dat wilt, met jij voor handen hebt. Zo leer je meteen dat het ook simpel kan zijn!

Ik geniet altijd van de foto’s die mensen die de startgids-weekmenu’s volgen delen, op de dag dat er een ‘bakje vol’ op het menu staat. Het ziet er altijd heerlijk uit. Het doet me vaak denken aan lunchen met een feestelijk borrelplankje! Ik ben Janny dankbaar voor wat ze mij destijds heeft toevertrouwd, waardoor het ‘bakje vol’ op het menu kwam. En ik denk jullie ook ik!  

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

SPANNING

Een paar jaar geleden is Marieke bijna 40 kilo afgevallen met de aanpak van TheNewFood. Wat was ze trots en blij. Na een half leven het ene dieet na het andere geprobeerd te hebben, was het haar dan eindelijk gelukt om die kilo’s kwijt te raken. Ze wist ook zeker dat ze het nooit meer zover zou laten komen. Want ze wil zich nooit meer zo ongelukkig voelen over haar lichaam en over zichzelf.

Maar uiteindelijk is het toch misgegaan, schrijft ze in haar mail. Haar zus was plotseling erg ziek geworden, dat had voor veel spanning gezorgd. Het begon met een saucijzenbroodje in het restaurant van het ziekenhuis. Dat zal niet zoveel kwaad kunnen, had ze nog gedacht. Maar toen ze even later langs de bakker reed, kon ze zich niet beheersen. Ze móest eten. Het koolhydratenmonster was weer los.

EETRUST

Haar zus werd zieker en zieker. Marieke had het daar erg moeilijk mee. Ze baalde er ook ontzettend van dat ze weer ‘normaal’ was gaan eten. En dat de kilo’s weer terugkwamen. Maar ze kon er niet mee stoppen. Hoe vaak was ze wel niet weer gestart met de startgids… Ze deed ook een paar keer mee met de startgidsenchallenge. “Maar ik kon het niet meer volhouden,” schrijft ze.

Inmiddels zitten de 40 kilo er allemaal weer aan. Het maakt haar doodongelukkig. Ze voelt zich een mislukkeling en schaamt zich enorm. “Ik wil zo graag weer eetrust ervaren en weer trots kunnen zijn op mezelf. Maar het lukt me niet meer. Wat kan ik doen? Ik ben ten einde raad…”

VERSLAAFD

Ik voel de pijn en het verdriet van Marieke. Ik zou voor haar willen dat ik kon toveren. En niet alleen voor Marieke, maar voor al die mensen die in deze situatie zitten. Teruggevallen in oude eetgewoontes in een stressvolle periode. En dan de weg volledig kwijtraken. Terwijl de kilo’s er weer aankomen en allerlei gezondheidsklachten weer terugkomen, lijkt de rem volledig zoek. Je staat erbij en kijkt ernaar.

Dit is het ware gezicht van een koolhydratenverslaving. Een verslaving die veel complexer en hardnekkiger is dan je misschien zou denken. Zo sta ik zelf bij stress ook nog geregeld voor de koelkast op zoek naar ‘drugs’; naar iets te eten waardoor ik me even beter zal gaan voelen. Uiteindelijk wordt het dan iets van een halve pot pindakaas of misschien iets van gebak met amandelmeel, wat ik nog in de vriezer vind.

JE LIJF ONTHOUDT

Gezond koolhydraatarm eten en je koolhydratenverslaving overwinnen, zijn twee verschillende dingen. En daar houden we misschien wel te weinig rekening mee. We hebben niet in de gaten dat dat koolhydratenmonster altijd op de loer ligt. Niet doordat jij iets fout doet. Maar zo zitten we biologisch gezien in elkaar. Je lijf onthoudt je leven lang dat die koekjes of chips (voor heel even) de pijn kunnen verzachten.

En als je daar eenmaal weer mee begint, dan is de kans groot dat het hele circus weer opnieuw begint. Terwijl jij dacht dat je die koolhydraten-verslaving nu toch wel de baas was. Bij mensen die erg verslaafd zijn is het brein zo in de war dat het werkelijk denkt dat je die drugs nodig hebt om te kunnen overleven. Je bent daarom bereid om alles te verliezen, alleen maar om je verslaving te kunnen blijven voeden.

DE GEHEIME SLEUTEL

Dat heeft Marieke ook gemerkt. Haar brein is weer compleet gekaapt door haar koolhydratenverslaving. Ze kan er met haar verstand niet bij, het is gekmakend. Ze voelt zich zo machteloos. En zo waardeloos ook. Marieke is op zoek naar de sleutel om zichzelf te bevrijden uit deze situatie. De sleutel waar ik zelf al vele vele jaren naar op zoek ben. Zodat ik alle Mariekes van de wereld (én mijzelf) nóg beter kan helpen.

Maar zelfs na al die jaren van studeren en observeren heb ik geen quick fix in de aanbieding. Daarvoor is het allemaal te complex. Ik raad Marieke aan om zich te verdiepen in hoe een koolhydratenverslaving werkt. Ik denk dat het helpt als je beter begrijpt wat er allemaal gebeurt in je lijf en brein, want daar speelt meer dan je vaak in de gaten hebt. We zijn zelf vaak veel minder in controle dan we denken.

In mijn serie webinars op zondag, zal ik ook veel aandacht besteden aan hoe koolhydratenverslaving werkt, aan mogelijke emotionele oorzaken van eetonrust én ook aan wat je er zelf aan kunt doen. Ik deel ook tips voor die momenten dat je toch weer met dat koekje in je hand staat, terwijl je dat écht niet wilt eten. Je kunt je hier aanmelden voor deze serie webinars. Superfijn als je daar bij bent!

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

BIJPRATEN

Ik heb met een vriendin afgesproken om weer eens samen ergens koffie te drinken. We hebben elkaar lang niet gezien. Het is niet druk, de meeste tafeltjes zijn nog leeg. Ik kijk rond, mijn vriendin is er nog niet. Ik kies een tafeltje voor ons uit, ga zitten en bestel alvast koffie voor mezelf. Aan de andere kant van de zaak zit iemand te zwaaien. Ze heeft iets bekends. Pas als ze opstaat en lachend naar mij toeloopt, valt het kwartje.

Het is mijn vriendin. Of eigenlijk: wat er van haar over is. Ik kan het bijna niet geloven. We omhelzen elkaar en ik vertel haar hoe blij verrast ik ben. Wat ziet ze er geweldig uit! Zo stralend, slank en energiek. Ik ken haar levenslange strijd tegen de kilo’s. Hoe meer kilo’s er bij kwamen, hoe slechter ze zich voelde. En nu staat ze daar. Trots. Haar ogen sprankelen. “TheNewFood!” zegt ze. “Eindelijk.”

STRIJD

Ik had het niet zien aankomen. Niet dat ik haar had ‘opgegeven’. Maar na al haar mislukte pogingen om het langer dan een maand vol te houden zonder ‘smokkelen’ en terugvallen, had ik niet meer durven hopen dat het zou lukken. “Ik was er aan toe,” vertelt ze, “dat dikke lijf paste niet meer bij me.” Ik herken wat ze zegt; ik hoor het vaak. “Ik heb eindelijk voor mezelf gekozen,” voegt ze er zelfverzekerd aan toe.

Ik vind het zo knap! Ik weet dat haar man helemaal niet gelooft in de aanpak van TheNewFood en dat botste tussen die twee. Hij heeft zelfs ooit geprobeerd om míj ervan te overtuigen dat keto eten onzin is. Hij houdt zich liever vast aan de richtlijnen van het Voedingscentrum; zij weten tenminste waar ze het over hebben, denkt hij. Ik denk dan weer dat dat helemaal niet waar is. Ze weten helemaal niet waar ze het over hebben of ze zijn gewoon niet werkelijk ‘eerlijk over eten’.

VETTE LEUGEN

We hebben koolhydraten nodig, weet de man van mijn vriendin. Want het Voedingscentrum adviseert volwassenen om tussen de 40 en 70 procent van alle ingenomen calorieën uit koolhydraten te halen. Voor een vrouw komt dat neer op gemiddeld 260 gram koolhydraten per dag. En als je dat niet haalt, zo beweert het voedingscentrum, dan gebruikt het lichaam spiereiwit (dus je spieren) als energiebron. Helaas geloven mensen dat nog ook.

Ik heb mijzelf aangeleerd om, als het over dit soort dingen gaat, me altijd af te vragen hoe ons lijf bedoeld kan zijn. Want ons lijf zit zo vernuftig in elkaar, het is allemaal veel ingenieuzer dan veel mensen denken. Werkelijk aan álles is gedacht! Ik geloof dan ook niet dat er zo’n domme ontwerpfout is gemaakt. Dat ons lijf dus werkelijk zijn eigen spieren gaat opeten als er niet voldoende koolhydraten voorhanden zijn.

OERMENSEN

Want stel je voor hoe dat zou zijn geweest toen we nog leefden in een tijd zonder winkels. Toen we ons eten nog in de natuur bij elkaar moesten jagen en verzamelen. We konden nergens eten kopen. We moesten eerst zelf op zoek als het eten op was. We moesten eerst zelf jagen op dieren. Maar zonder koolhydraten gaat ons lichaam onze spieren opeten, zegt het Voedingscentrum. En zonder spieren zouden we geen stap meer kunnen zetten. Zonder spieren zouden we het niet overleven. Uiteindelijk was er zo geen mens overgebleven.

Wat een onzin. Natuurlijk eten we onze spieren niet op als we veel minder of zelfs geen koolhydraten meer eten. Ons lijf kan namelijk ook prima leven van vet als brandstof. Het functioneert daar zelfs heel veel beter op. Je kunt sneller rennen als je lijf vet verbrandt als brandstof en je kunt bijvoorbeeld beter denken, doordat je hoofd meer energie krijgt. En het handige van vet is dat je altijd wel een voorraadje bij je hebt!

SWITCHEN

Heel vroeger kon ons lijf moeiteloos switchen van een koolhydratenverbranding naar een vetverbranding en weer terug. Metabool flexibel noemen we dat. Helaas is dat iets wat we in rap tempo aan het verliezen zijn, doordat we ons lijf maar blijven vullen met voedsel wat niet is gemaakt voor ons lijf. We worden daar insulineresistent van. En daarmee verliezen we het vermogen om heen en weer te switchen.

Voor het Voedingscentrum bestaat insulineresistentie niet, het is althans niet te vinden op hun site. En dat terwijl rond de 80 procent van de mensen insulineresistent is. Als je insulineresistent bent, dan kan je lijf niet met veel koolhydraten omgaan. Maar dat lees ik dus nergens. Ik lees alleen iets op hun site over insulineresistentie bij diabetes. Maar lang niet iedereen die insulineresistent is, heeft of krijgt diabetes.

DOORZETTEN

“Toen ik net met keto startte, had ik moeite met hardlopen en zelfs met even naar de winkel fietsen,” vertelt mijn vriendin. Haar man zag dat als bewijs dat haar spieren ‘er aan’ gingen. Maar het lukte haar om zich niets aan te trekken van zijn commentaar en gewoon door te zetten. Ze wist van mij dat de omschakeling tijd nodig had. En nu, ruim een half jaar later, fietst ze veel sneller een heuvel op dan haar man. En dat vrijwel zonder koolhydraten.

“Is hij nu overtuigd?” vraag ik hoopvol voor mijn vriendin. Nee, dat is hij niet. Maar hij eet inmiddels wel ’s avonds met haar mee. Misschien uit gemak, want ze was op een gegeven moment gestopt met apart voor hem koken. Ze koopt ook geen snoep of snacks of zelfs brood meer voor hem, dat doet hij nu zelf. “Ik haal die rotzooi niet meer in huis. Ik vind het ontzettend jammer, want ik weet dat het hem zo goed zou doen om ook volgens jouw aanpak te eten. Maar… ik houd hoop!”

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

EÉN SIGARETJE

“Ik wil hier eerlijk over zijn: gisteren heb ik een sigaret gerookt,” biecht mijn lief op. “Eentje maar, de rest van het pakje heb ik weggegooid. Het was een duur sigaretje dus.” Twee weken geleden is hij gestopt met roken. Hij was er klaar mee. Hij wilde geen slaaf meer zijn van die peuken. En hij wil ook beter voor zijn lijf zorgen. En zich fitter voelen. Het moment van stoppen was zorgvuldig uitgekozen.

Ik vind het moedig dat hij nu met mij deelt wat er is gebeurd, ondanks dat hij dat delen lastig vindt. Hij had het niet verwacht dat het mis zou gaan. Ik vraag hem of er een aanleiding was geweest. Dat weet hij eigenlijk niet eens. “Ineens zat het in m’n hoofd en ging ik sigaretten kopen. Ik heb er niet eens echt over nagedacht. Gewoon recht op mijn doel af.”

VERSTAND OP NUL

Iedereen die ook ooit is gestopt met roken, zal dit herkennen. Verstand op nul, blik op oneindig en toch weer even roken. Met achteraf de kater en de teleurstelling. Mijn lief doet het echt geweldig goed en hij is er vrij laconiek over; het is immers maar één sigaretje. Ik geloof hem maar al te graag. Maar ik weet, net als hijzelf natuurlijk, dat hij er nog lang niet is. Loskomen van een rookverslaving is gewoon enorm lastig.

En dat is precies de bedoeling! Sigaretten worden opzettelijk zo verslavend mogelijk gemaakt. Tabaksfabrikanten voegen vaak smaakstoffen toe en stoffen die de opname van nicotine versnellen. Nicotine stimuleert de afgifte van dopamine in de hersenen. En dat geeft een gevoel van beloning en plezier. Dit activeert het beloningssysteem in de hersenen en dat versterkt het verlangen om opnieuw roken. Het gemis is groot. 

KOOLHYDRATEN

Mijn lief is niet de enige bij wie de verslaving weer een kans kreeg. We horen het dagelijks in de praktijk. “Ik heb één keer gezondigd,” vertellen mensen dan. “Ik kon dat gebakje niet afslaan.” Soms was er een aanleiding; een verdrietige gebeurtenis, stress, troost zoeken, maar soms sta je gewoon zomaar iets te eten wat je eigenlijk niet wilt. Ja, ik heb het nu over een koolhydratenverslaving. Want reken maar dat koolhydraten verslavend zijn! In de eerste plaats doordat we vaak insulineresistent zijn, waardoor insuline letterlijk schreeuwt om nog meer koolhydraten.

Maar dat is alleen fysiek. Als je stopt met koolhydraten, dan merk je al na een paar dagen dat je een soort eetrust krijgt. Je bloedsuikers zijn gedaald en je lijf functioneert veel beter zonder al die koolhydraten. Maar dan ben je er nog niet. Dan begint het eigenlijk pas. Want ook hier komt het verlangen naar dopamine om de hoek kijken. De kracht van een koolhydratenverslaving moet je echt niet onderschatten.

DAT ENE KOEKJE

En ook voedingsmiddelen worden bewust verslavend gemaakt, door combinaties van ingrediënten en stoffen toe te voegen die de afgifte van dopamine stimuleren. Zodat jij je even gelukkig voelt. Ja, ook koolhydraatrijke voeding kan je een gevoel van euforie, ontspannen en plezier brengen. Daarom is het, alles bij elkaar, zo moeilijk om ermee te stoppen. In feite net zo moeilijk als stoppen met roken.

En daarom is het zo ‘gevaarlijk’ om dan toch weer dat ene koekje te eten. Niet omdat dat ene koekje op zich zoveel kwaad kan, zeker niet na al die jaren van veel koolhydraten eten. Eén zo’n koekje kan er ook nog wel bij. Maar het activeert wel direct weer het hele verslavings- en dopaminegedoe, waardoor je al snel weer verlangt naar nog een koekje. En nog eentje. En misschien ook nog die zak chips?

BEN JIJ VERSLAAFD?

Als je van een verslaving af wilt komen, dan is de eerste stap altijd: erkennen dat je verslaafd bent. En daar zit het probleem. Heb jij ooit gehoord van een koolhydratenverslaving? Wist je dat dat bestond? Misschien heb je wel eens gehoord van een ‘eetverslaving’, maar vergis je niet: de koolhydraten zijn de boosdoeners. Ik hoor nooit van mensen dat ze een los kipfiletje bakken als ze even een oppepper nodig hebben.

Dat verslavende van koolhydraten is ook een belangrijk argument van veel mensen om niet eens aan gezond keto te beginnen. “Ik kan niet zonder brood en pasta, hoor,” zeggen ze dan. Het is dan soms zelfs lastig om er een gesprek over te hebben. Kom niet aan mijn koolhydraten! Ik heb dat zo vaak meegemaakt. Vooral bij mensen van wie ik vermoed dat ze juist zo ontzettend veel baat bij zouden kunnen hebben bij keto.

STAP 2

Eerst zul je dus moeten toegeven dat je verslaafd bent aan koolhydraten. Nadat je dat hebt gedaan, volgt stap twee: het voornemen om ermee te stoppen. Net zoals een roker zich dat voorneemt. Rokers stoppen zelden zomaar onvoorbereid, van de ene op de andere dag. Ze leven toe naar hun stopdag. En ze wéten dat het moeilijk gaat worden. Maar ze willen het en ze weten waarom. Ze willen weer de baas zijn.

Net als mijn lief, die niet meer geleefd wil worden door sigaretten. Zo’n rookverslaving en het móeten roken brengt zoveel onrust. Steeds die angst dat hij niet genoeg sigaretten bij zich heeft (en wat hij soms allemaal wel niet doet om dan toch aan een sigaret te komen), de angst dat hij ergens niet (op tijd) kan roken omdat het leven voor hem toch net een stukje minder fijn is als er niet gerookt kan worden.

Datzelfde geldt als je koolhydratenverslaaft bent. Die hunkering naar je volgende koolhydratenshot. Steeds weer iets ‘moeten’ eten. Altijd hongerig. En ook die momenten dat je weer voor de kast staat, op zoek naar ‘iets lekkers’. De keren dat je eigenlijk geen honger meer hebt, maar toch dat toetje neemt, of de rest van de rol koekjes. En ga zo maar door…

STAP DRIE

Als je je hebt voorgenomen dat je hier mee wilt stoppen, dan ga je naar stap drie. Dat is starten met gezond keto eten, dat is de kortste klap. Onderweg let je goed op dat het koolhydratenmonster niet toeslaat. Wees altijd alert! Het kan maanden duren voor je een beetje uit die verslaving komt. En al wordt het in die maanden wel steeds wat makkelijker, het kan toch echt nog elk moment misgaan. Dat je toch weer ‘zomaar’ met een broodje voor je neus zit of met een zak drop thuiskomt. ‘Het is maar voor één keertje’, maakt de verslaving je wijs.

En jij wilt dat maar al te graag geloven. De volgende ochtend op de weegschaal is er misschien niets aan de hand en dat maakt je blij; je kunt dus best af en toe smokkelen! Misschien vandaag ook een beetje, bij die verjaardag straks? Je raadt al waar dit naartoe gaat. Helaas loopt het bij veel mensen vanaf dat moment compleet uit de klauwen. En dan zit er maar één ding op: weer bij stap één beginnen.

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

PATAT MÉT

De uitnodigende frietgeuren komen mij tegemoet terwijl ik sta te wachten op mijn grote portie friet mét frietsaus en kroket met mosterd. Ik heb er zin in! Ze maken hier altijd perfecte frieten. Precies lang genoeg gebakken en precies krokant genoeg. Mijn blik valt op de vitrine met gebak. Misschien zit er iets lekkers tussen voor toe? De brownies zien er fantastisch uit. Ik ruik er stiekem aan, mmmmm. Dat wordt hem.

Met mijn blad volgeladen met lekkers loop ik naar het tafeltjes waar mijn broer al ongeduldig zit te wachten. Ik zie zijn ogen groter worden. Hij heeft ernaar uitgekeken! Hij vindt het eten op de afdeling van het verzorgingstehuis niet geweldig. Dus elke keer dat ik hem bezoek eten we samen wat. Vaak in het restaurant van het tehuis zelf, dan wordt het friet. En cola, maar die wel de échte, vraagt hij steeds. Niet met zoetstof.

DE BESTE FRIET

Voor de zoveelste keer vertelt hij me dat ze hier de beste frieten van Amsterdam maken. Dat weet hij van zijn dochter. Zij werkte ooit in een beroemde friettent en volgens haar is de friet hier minstens net zo goed. Hij laat zich de frieten goed smaken. Dan schuift hij het bakje mijn richting uit: “Neem er gerust een paar! Of eet eet je dit niet?”

Mijn broer weet inmiddels wel dat ik veel dingen niet eet die hij wel eet. Dingen die ik soms wel voor hem meeneem, als ik met hem ga lunchen. Zoals goed belegde broodjes van de Italiaan, verse pasta van dat fantastische zaakje om de hoek of gebakken inktvis. Zijn zoon wilde vroeger altijd gebakken inktvisringen voor zijn verjaardag eten, met daarbij pasta met pestosaus. Hij vertelt het keer op keer.

KROKETTEN

Geduldig leg ik hem voor de zoveelste keer uit dat ik niet goed tegen zoveel koolhydraten kan. Weet je nog dat ik vroeger als kind al best wel dik was? Toen had ik daar al last van. En weet je nog dat ik toen ik acht jaar was ineens niet meer kon lopen, door die heupziekte? Ook dat heeft waarschijnlijk te maken gehad met dat mijn lijf zoveel koolhydraten niet goed kan verwerken. Ik was toen al insulineresistent.

Mijn broer kijkt mij een beetje wazig aan, ondertussen het frietbakje weer naar zich toetrekkend. “Nou, je weet niet wat je mist!” Hij gaat weer helemaal op in zijn bakje friet en geniet zichtbaar. Ik ben het niet met hem eens. Ik weet donders goed wat ik mis, ik was en ben namelijk gek op patat. En op kroketten trouwens. Vooral hele goeie, zoals échte garnalenkroketjes, die ik vaak at in Brussel.

BEST GOED

Terwijl mijn broer verder smikkelt, haal ik een kopje koffie voor mijzelf. Het aanbod in het restaurant is minimaal en er is maar weinig wat ik kan eten. Soms kies ik voor een gekookt eitje met een paar plakjes voorverpakte kaas of ham. Maar alleen als ik écht honger heb en zelf niets heb meegenomen. Meestal valt het mijn broer niet eens op, dat ik wat anders eet. Hij is vooral bezig met wat hij zelf voor z’n neus heeft staan.

Wat hij gisteren heeft gegeten weet hij niet meer en of er verder die week iemand op visite komt, dat weet hij ook niet. Hij onthoudt het niet meer en haalt vaak de informatie door elkaar. Soms hebben we een goed gesprek, vaak over iets ‘van vroeger’. In vergelijking met veel anderen die hier zijn opgenomen, is hij nog ‘best goed’. De meesten zijn de grip op het leven volledig kwijtgeraakt.

ALZHEIMER

Om ons heen zitten veel oude mensen met hun bezoek. Ze zitten met een taartje of ander lekkers voor hun neus. Of met niets, dan staren ze naar de leegte. Ik vermoed dat velen van hen Alzheimer hebben. Een ziekte die in principe voorkomen kan worden, want ook Alzheimer is vaak een gevolg insulineresistentie. Het kan ontstaan doordat je lijf niet goed met koolhydraten kan omgaan. Veel mensen weten dat niet.

Ze weten vaak ook niet dat medicatie zoals statines het nog veel erger kan maken. Onderzoeken laten aanzienlijke verbetering zien wanneer mensen met Alzheimer strikt keto gaan eten. Doordat hun hersenen weer brandstof krijgen. Hun hersencellen ontwaken dan als het ware weer uit hun winterslaap. Is dat niet bijzonder? En is het niet nog bijzonderder dat dit zo weinig bekend is?

NOG DRIE WACHTENDEN

Mijn broer is inmiddels klaar met eten en ik breng hem terug naar zijn kamer. Hij is onrustig. “Ik moet poepen,” zegt ie. “Kun jij iemand halen?” Ik stel voor dat hij iemand belt en hij drukt op de bel die om zijn nek hangt. Na een aantal maal drukken op de alarmknop galmt een stem uit de speaker in het plafond van zijn kamer. “U had gebeld?” “Kan iemand mij naar de wc brengen?” vraagt mijn broer.

De stem antwoordt dat ze net met pauze zijn en dat er nog drie mensen zitten te wachten. “Nog even geduld.” Mijn broer wiebelt ongemakkelijk heen en weer in zijn rolstoel. Ik denk niet dat hij het zo lang kan ophouden. Helaas kan ik niets voor hem doen en moet ik hem zo achterlaten. Ik neem afscheid en beneden loop ik weer langs die tafeltjes met al dat lekkers en mensen die zoveel vergeten.

UITGEBLUST

Alles voelt hier zwaar en ‘uitgeblust’. Ik kan wel janken en doe dat ook regelmatig. Natuurlijk ben ik blij met het feit dat de kans dat ik zelf Alzheimer krijg, klein is. Ik eet immers al 25 jaar heel weinig koolhydraten omdat mijn lijf niet goed met koolhydraten om kan gaan. Maar ik zou zo graag willen dat meer mensen dit deden. Dat meer mensen dit weten. Dat meer mensen luisteren naar hun lijf en wat het nodig heeft.

Dat meer mensen bewust kiezen voor een gezonder lijf. In plaats van hun zieke lijf eindeloos laten oplappen met pillen en spuiten, tot het niet meer kan. Natuurlijk is het zo dat mensen érgens aan dood moeten gaan. Maar wat zou ik al die mensen én hun familie, graag deze – vaak mensonterende – lijdensweg besparen.

LEKKER ETEN

Met mijn broer zijn veel andere dingen aan de hand, ik denk niet dat anders eten hem nog kan redden. Dus, ook al voelt het een beetje mal voor mij; ik trakteer hem met liefde op zijn frietjes en al het andere. Ik gun hem zijn geniet momentjes. Lekker eten is toch gewoon ontzettend fijn! Gelukkig kan ik met gezond keto nog steeds genieten van lekker eten. Misschien wel veel meer zelfs.

Want de wetenschap dat gezond keto eten je ook nog eens slanker en gezonder maakt en houdt, laat het nog beter smaken. 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

MIJN KAPPER

Mijn kapper kent me langer dan vandaag. Hij weet wat ik doe voor mijn werk. En ik weet dat hij veel gezondheidsproblemen heeft. Zijn gewrichten worden steeds pijnlijker. Zijn bloeddruk loopt verder op, ondanks de pillen. En hij wordt alsmaar dikker.

Problemen die vrijwel zeker verdwijnen als hij gezond koolhydraatarm/keto gaat eten. Dat heb ik hem al vaak laten weten. Tijdens mijn vorige knipbeurt was hij zover: hij wilde het proberen. Ik haalde een startgids voor hem uit mijn auto. Op hoop van zegen.

En nu zit ik bij de kapper op mijn beurt te wachten. Ik zie hem de zaak binnenkomen. Met een brood in de hand en nog steeds die buik. Hij schrikt als hij mij in de gaten krijgt, ik zie zijn ‘betrapt’-blik. Als ik eenmaal in zijn stoel zit, vertelt hij dat ie niet is gestart met de weekmenu’s. Zijn vrouw vond het niks. Maar ze staat er wel achter dat hij wil afvallen. Hij is naar de huisarts geweest. Die stuurde hem naar een diëtist.

OP DIEET

En nu is hij op dieet. Met ruim koolhydraten, weinig vet en geen zout. Ik vraag hem waarom zijn vrouw mijn aanpak niet zag zitten. “Ze is bang dat mijn aderen dichtslibben door al dat vet,” antwoordt hij. Ook de huisarts had het afgeraden, vooral vanwege zijn hoge cholesterol, waar hij ook al statines voor krijgt. Ik voel me – zoals steeds wanneer zoiets gebeurt – verslagen. 

Verslagen door de vet- en cholesterolleugen. Want ik weet dat de klachten die hij heeft niet worden veroorzaakt door vet of cholesterol, maar door te hoge bloedsuikers. En die bloedsuikers zijn steeds zo hoog omdat zijn lijf niet goed om kan gaan met koolhydraten. Hij is insulineresistent. Net als zeker 80% van ons. Maar om de één of andere reden zijn álle ogen steeds maar weer gericht op cholesterol. 

STEEDS ZIEKER

Ik merk dat het de kapper ook niet lekker zit. Dat is niet zo raar. Hoe vaak heb ik al wel niet, hier in deze stoel, verteld over wat ik dagelijks meemaak in de praktijk? Over al die mensen die gezonder worden, met als bonus gewichtsverlies. Toch heeft hij zich bang laten maken door de huisarts. Terwijl ik hem had verteld dat artsen niets leren over voeding. Dat was ie niet vergeten, zegt hij. Maar wat moest hij dan?

Ik snap het. Natuurlijk snap ik het. Maar toch geef ik niet op. Geef ik mijn kapper niet op. Want ik weet dat zijn magere koolhydraatrijke dieet hem niet gezonder gaat maken. Integendeel. Zijn lijf zal er langzaam maar zeker steeds zieker van worden, doordat het steeds verder ontstoken raakt en doordat veel lichaamscellen zonder voeding komen te zitten. De kans op een fatale hartaanval komt zo met de dag dichterbij. En dat gun ik hem niet, dat gun ik niemand.

IS CHOLESTEROL EEN MOORDENAAR?

Ik vraag mijn kapper: denk jij ook dat cholesterol ons probeert te vermoorden? In de spiegel kijkt hij mij niet-begrijpend aan. Ik leg uit dat ons lijf zelf cholesterol aanmaakt, wat we ook eten. Niet om ons uit te moorden, maar omdat élke cel van ons lijf cholesterol nodig heeft. Onze hersenen bestaan zelfs voor de helft uit cholesterol! Daarom wordt cholesterol niet alleen in je lever gemaakt, maar zelfs ook in je hersenen!

Zo belangrijk is cholesterol voor je lijf! Zonder cholesterol zou je nog geen seconde kunnen leven. Hoe kan het dat we cholesterol zijn gaan zien als een ziekte? Als een vijand. Als iets slechts wat we uit moeten roeien met statines en mager eten. Ons lijf zou nooit zelf zoveel cholesterol maken, als dat onze dood zou betekenen. Want het doet álles om te overleven!

En waarom lijkt niemand het werkelijke gevaar te zien: hoge bloedsuikers. De belangrijkste oorzaak van hoge bloeddruk, Alzheimer, diabetes 2, kanker, reuma, gewrichtsklachten, chronische vermoeidheid en nog veel meer. Waarom komt dat vrijwel nooit ter sprake bij de huisarts? De kapper is inmiddels gestopt met knippen. Zó fel heeft hij mij nog niet meegemaakt.

EEN STAMPENDE OLIFANT

Ik ga gewoon door: hoe kan het dat niemand in de gaten heeft dat niet cholesterol, maar die hoge bloedsuikers zo gevaarlijk zijn? Als je steeds te hoge bloedsuikers hebt, dan stampt er als het ware de hele dag een olifant door je lijf die alles kapottrapt. Die uiteindelijk niets van je heel laat. Hoe bestaat het dat een gezonde keto aanpak, die je bloedsuikers verlaagt tot normaal, wordt gezien als ‘gevaarlijk’? Terwijl dat de enige manier is om te ontsnappen aan die olifant? De kapper staart me nog steeds aan in de spiegel. Ik neem een slok van m’n koffie. 

Een paar stoelen verderop staat een vrouw op, ze loopt naar mij toe. “Jij bent toch Matty van TheNewFood?” vraagt ze, terwijl ze me in de spiegel aankijkt. Ik knik. Ze legt een hand op mijn schouder en straalt. “Ik ben je zo dankbaar! Je hebt het leven van mijn man gered. Hij was er zo slecht aan toe. Maar het klopt allemaal wat je zegt. Het werkt écht. Hij heeft zich nog nooit zo goed gevoeld en dat nu helemaal zonder pillen. Ik heb mijn man terug! We hebben al je boeken en eten al bijna drie jaar volgens jouw aanpak. We willen nooit meer anders.”

ONTROERD

Ik sta op en omhels haar wat onhandig, mijn kapmantel zit in de weg. “Wat fijn voor jullie! Ik ben zo dankbaar dat jullie TheNewFood hebben gevonden!” Ik doe mijn best om niet te huilen. Het is zeker niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Maar het blijft me ontroeren. Ik heb het mooiste werk van de hele wereld. Ik mag mensen helpen om weer echt gezonder en slanker te worden. Op eigen kracht! 

En wat een bijzondere timing. Ik kom regelmatig mensen tegen die mij herkennen. Maar dat dit juist nu gebeurt en dan ook nog met zo’n mooi verhaal, dat komt wel heel prachtig uit! Mijn kapper en ik zijn er stil van tijdens de rest van onze sessie. Maar ik heb zo’n vermoeden dat hij na vandaag de stap wel durft te wagen.

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

KETO-EXPERTS VAN OVER DE HELE WERELD!

In 2015 vond in Kaapstad het eerste congres over koolhydraatarm/keto eten plaats. Ik wist meteen zeker dat ik er bij moest zijn! En het was onvergetelijk! Uit heel de wereld trokken artsen, behandelaars, wetenschappers en ‘Matty-achtigen’ naar Kaapstad. Ik maakte kennis met experts van over de hele wereld, met sommigen heb ik nu nog altijd contact. D

e sfeer was onbeschrijfelijk: iedereen was blij dat we eindelijk anderen konden ontmoeten die ook zo enthousiast waren over keto en wat ons dat allemaal kan brengen en wat we nog veel meer konden leren. Er waren geweldige lunchbuffetten met heerlijke keto-hapjes. Ik heb daarna wereldwijd nog andere keto-congressen bezocht, maar nergens was het eten zo goed en de sfeer zo bijzonder, als tijdens dat eerste congres.

DE OPDRACHT

De laatste spreker op het congres was professor Tim Noakes, een grote naam in de keto wereld. Hij riep ons allen op: “Vertel in je eigen land zoveel mogelijk mensen over de kracht van keto. Begin met de zieke mensen en vergeet de artsen en andere behandelaars niet!” Natuurlijk wilde ik dat doen. Ik was immers al jaren bezig met deze missie en na Kaapstad was ik er nog meer van overtuigd dat ik door moest gaan!

Ik begeleidde toen al veel mensen met overgewicht, diabetes 2 en andere problemen, maar ik had me nog niet op behandelaars gericht. Want hoe pak je dat aan? Op zich zou dat niet zo moeilijk moeten zijn want mijn zus is huisarts! Maar ik had al eerder geprobeerd haar te vertellen over het effect van deze aanpak bij diabetes type 2 en toen wilde ze er niets van weten: “Matty, ik heb hier voor gestudeerd en jij niet!” Punt.

DE DOORBRAAK

Na Kaapstad probeerde ik het opnieuw, maar helaas bleef ze volhouden dat als deze aanpak echt zou werken, dat ze er echt wel van op de hoogte zou zijn. Op mijn beurt was ik verbaasd dat ze er dus nog nooit van had gehoord. Hoe kon dat nou, deze aanpak is al eeuwenoud. Een jaar later vond het eerste ‘arts en voeding’ congres in Nederland plaats. Dat ging niet specifiek over keto, maar wel over het effect van voeding op onze gezondheid. Ik nodigde mijn zus uit om met me mee te gaan. En dat was de doorbraak. Aan het einde van de dag was ze helemaal om!

Ik realiseerde me toen dat artsen gewoon niet zoveel weten over voeding. Ze hebben dan ook maar zo’n vier uur (!!) les over voeding gehad tijdens hun hele opleiding, wat leer je nou in 4 uurtjes? En toch doen ze het vaak voorkomen alsof ze er álles over weten en vertellen ze jou graag wat je wel of niet moet eten! Zou dat te maken hebben met het feit dat een arts graag betrouwbaar en zeker van zijn of haar zaak wil overkomen? Om jou het gevoel te geven dat je in goede handen bent? Dat voelt toch beter dan een onzekere arts.

WIE ONDERWIJST DE ARTS?

Het werd me allemaal nog duidelijker nadat ik met mijn zus op een of andere beurs voor artsen terechtkwam. In de vele stand van farmaceutische bedrijven (vrij vertaald: pillenboeren) vlogen de kleine gratis hebbedingetjes met reclame voor medicatie je om de oren. Ik vroeg me af in hoeverre zij invloed hebben op hetgeen artsen leren en weten over een andere aanpak dan met medicatie.

Het bleek inderdaad dat de verplichte nascholingen voor artsen vaak worden bekostigd (en dus mogelijk ook beïnvloed) door de farmaceutische industrie, zij adviseren ook adviesraden in de zorg. Dat kán natuurlijk een probleem zijn. Farma zal zeker niet bij artsen onder de aandacht brengen dat andere voeding vaak veel effectiever is, omdat het de problemen bij de wortels aan kan pakken. Zij hebben meer belang bij patiënten die hun leven lang aan de medicatie moeten.

ENTHOUSIASTE PATIËNTEN

In de jaren daarna vonden gelukkig toch steeds meer nieuwsgierige behandelaars TheNewFood. Niet doordat ik zelf met ze in gesprek ben gegaan (na mijn zus wist ik dat dat zinloos zou zijn), maar ze kwamen zelf. Overtuigd door hun eigen patiënten, waarbij ze de spectaculaire resultaten zagen, nadat ze met TheNewFood waren begonnen. Zulke resultaten zagen ze niet wanneer mensen medicatie gingen gebruiken of ‘gewoon’ aan de lijn gaan. Ze vroegen ons dan om meer informatie en vervolgens waren zij het die hun patiënten over gezond keto vertelden en naar TheNewFood verwezen.

En nog steeds komen nieuwe artsen en andere behandelaars naar ons toe. Ik hoor vaak dat ze blij zijn iets ‘in handen’ te hebben wat wél werkt. Een aanpak waarmee ze mensen écht kunnen helpen, in plaats van al die adviezen te moeten blijven geven die niet echt werken. Waarom nu pas, vraag ik ze soms? Tja, ze wisten het domweg eerst niet, want het was ze nooit geleerd of verteld! En ik denk zelf eerlijk gezegd, dat er ook wel wat moed voor nodig is voor ze om tegen alles wat ze geleerd hebben in te gaan.

ER IS EEN BEWEGING IN GANG GEZET!

Kaapstad is alweer negen jaar geleden, maar ik denk er nog regelmatig aan. Kaapstad was het startschot en ook al zijn we nog lang niet bij de finish, langzaam maar zeker veranderen er dingen. Ook in ons land! Nee, niet bij het voedingscentrum, die blijven nog steeds veel boterhammetjes adviseren, maar er zijn steeds meer mensen die zelf écht gezonde keuzes willen maken en verder kijken!

Wat ik niet had verwacht negen jaar geleden: al sinds een paar jaar kun je mijn boeken kopen in de huisartsenpraktijk van mijn zus! Haar man maakte er zelfs speciaal een prachtig rek voor. In haar wachtkamer kun je op de tv steeds de video van TheNewFood voorbij zien komen. Mijn zus vertelt regelmatig met trots over weer een ‘hopeloze patiënt’ die nu zoveel is afgevallen, gezonder is geworden en van medicatie af is. Dat gun je toch iedere arts?! 

Gezondheid verbeterd

Toen Matty Barnhoorn (1962), oprichter van TheNewFood, in 2001 strikt koolhydraatarm/keto ging eten veranderde dat haar leven compleet. Van altijd honger, naar eetrust en verzadiging. Van altijd aan de lijn, naar altijd op gewicht. Van allerlei gezondheidsproblemen, naar bruisende gezondheid. Van altijd moe en lusteloos, naar bergen energie. Elke dag weer! En dat alleen door anders te eten! Haar grootste wens is dat nog heel veel meer mensen deze aanpak ontdekken, zodat ook zij zich zo heel veel beter kunnen gaan voelen! In haar blogs deelt ze wat haar bezighoudt.

EEN PRACHTIGE DAG

Op blote voeten volgen we hand in hand het duinpad. Vanmorgen hebben we samen in de zee gezwommen en daarna ontbeten op het strand. Nu loop ik hier, samen met mijn liefste lief, die dit jaar in mijn leven kwam nadat ik vele jaren alleen was. De zon schijnt, de zee kabbelt rustig in de verte. Alles klopt, het is een gouden dag. Tot ik plotseling een scherpe pijn onder mijn voet voel. Ik ben op een takje met doornen gestapt. Snel trek ik het takje uit mijn voet. Het blijft zeer doen, maar dat is napijn. Denk ik.

’s Nachts in bed wordt de onderkant van mijn voet steeds pijnlijker. Als ik mijn bed uitstap om te gaan plassen, schreeuw ik het uit van de pijn. Dit is niet goed. Wat is er aan de hand? Op de wc probeer ik een blik te werpen op de onderkant van mijn voet. Dat lukt niet. Door mijn aangeboren heupafwijking ben ik niet zo soepel en na het zwemmen en lopen gisteren ben ik nog stijver dan normaal.

GEWOND

Ik baal enorm dat ik dit zelf niet kan oplossen. Ik vraag mijn lief om hulp. “Ziet er niet goed uit”, zegt hij na een snelle blik. Met mijn voet op schoot probeert hij te onderzoeken wat er aan de hand is. Maar mijn voetzool is zo pijnlijk, dat ik het al uitgil als hij er alleen maar naar wijst. Ik wil mijn voet weken in soda. Mijn lief gaat op zoek naar een emmer en soda. Maar ik blijk geen ouderwetse soda in huis te hebben.

Ik heb wel baking soda, bedenk ik me en voor ik het weet hink ik al naar mijn voorraadkast. Dat kan ik zelf wel even pakken. Na een half uur weken is de pijn in mijn opgezette voet er nog steeds en bij het zien van de pincet die de doorn uit mijn voet moet trekken, raak ik al in paniek. “Kunnen we m’n voet verdoven met een ijsklontje?”, opper ik. Ook dat werkt niet, elke aanraking met wat dan ook, kan ik niet verdragen.

IK ZORG VOOR JE

Ik huil. Ik huil omdat ik het niet meer weet. En omdat ik er zelf niet bij kan. Ik kan niet eens onder mijn voet kijken. Ik voel me machteloos. Het gebeurt niet vaak dat ik het niet weet wat te doen. Mijn lief brengt zakdoeken en koffie. Hij stelt voor om er een papje van baking soda op te smeren en dan m’n voet in te pakken, zodat het kan intrekken. Ik vind het prima. Ik geef me over. “Ik zorg voor jou”, zegt hij. Ik huil nog harder.

Ik huil niet om mijn voet, maar om al die keren dat ik in mijn leven de sterkste moest zijn. Al die keren dat ik zorgde voor wie het maar nodig had, en nooit echt keek naar wat ik zelf nodig had. Zoals zoveel vrouwen heb ik nooit tegen mijzelf gezegd: “Ik zorg voor jou”. Zoals zoveel vrouwen ben ik altijd maar doorgegaan. Steeds weer. En nu zit ik hier en kan ik niet door. Ik kan zelfs niet meer bedenken hoe.

ALTIJD VOOR EEN ANDER

Mijn tranen blijven maar komen. Ik huil om alle vrouwen die het zo verdienen dat er iemand zegt: “Ik zorg voor jou.” Vandaag hoef je niets te doen en nergens aan te denken. Ik regel alles. Ik ben er. Jij hoeft alleen maar uit te rusten en te doen waar jij zin in hebt. Je bent het waard. Je bent het waard om ook gezien te worden. Je bent het waard om ook voor gezorgd te worden. En maak er maar gerust een paar weken van.

Ik kom ze elke dag tegen; deze vrouwen. Het zijn de vrouwen die als ze op bezoek gaan, anderen niet tot last willen zijn met hun keto-eetwensen. Ze eten gewoon mee met wat de pot schaft en komen thuis met vreselijke buikpijn. Het zijn de vrouwen die zelf liever niet opvallen, maar op de achtergrond wel altijd liefdevol aanwezig zijn voor anderen. Het zijn de vrouwen die elke avond weer voor iedereen wat anders staan te koken. Zij kunnen dat, want ze toveren met tijd als het over anderen gaat. Maar aan zichzelf komen ze niet of nauwelijks toe.

TELEURGESTELD

Ik huil om al die vrouwen die zo graag slank willen zijn, omdat ze er dan toe doen. Omdat ze dan eindelijk gezien worden. Er mogen zijn. Maar als ze eenmaal veel afgevallen zijn met TheNewFood, dan blijkt dat slanke lijf helemaal niet zoveel uit te maken. Vaak schamen ze zich nog steeds voor zichzelf. Voor wie ze zijn. Voor dat ze überhaupt bestaan. En dan gaan ze toch weer van alles eten. En zorgen. Voor anderen.

En om de vrouwen die zo graag willen starten, maar de startknop niet kunnen vinden. Of die onderweg eindeloos terugvallen. Iedere keer opnieuw die teleurstelling. In zichzelf. Overtuigd dat zij het niet kunnen. Dat ze te slap zijn om door te zetten. Hopend dat het ze ooit gaat lukken. Dat het ooit hun beurt is om te stralen en trots te zijn op zichzelf. Ik huil omdat ze niet weten dat ze altijd al goed genoeg waren en zijn. Dat ze nu al trots mogen zijn. Op zichzelf. En op hoe ze ondanks alles altijd maar moedig doorgaan. En op hun prachtige liefdevolle hart. 

LIEFDEVOLLER

Terwijl we wachten tot het papje op mijn voetzool de zwelling zal laten afnemen, streelt mijn lief mijn benen. Hij vraagt me of ik nog iets nodig heb. Ja, ik heb iets nodig van mijzelf. Namelijk tijd voor mezelf om al die dingen te doen waar ik nooit aan toe kom. Dingen die belangrijk zijn voor mijzelf en voor mijn lijf. Ik kan best wel wat minder klaarstaan voor anderen. Ik mag gerust wat liefdevoller zijn voor mijzelf!

Een half uur later is mijn voet geslonken en kan ik weer verder zonder doorn in mijn voet en veel nieuwe mooie inzichten rijker.

Gezondheid verbeterd