Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Lekker thuis

Het is woensdagmiddag. Als de jongens thuiskomen uit school hebben ze beiden niet met andere kinderen afgesproken, ze blijven lekker thuis. Heerlijk vind ik dat!  Wanneer we klaar zijn met de lunch (alweer de tosti’s) en we samen alles hebben opgeruimd, gaan ze ieder hun ‘ding’ doen. Senn wil hij tekenen, en vraagt of hij er muziek bij aan mag zetten? Ik vind het prima. 

Vinz kiest ervoor om naar de zolder te verdwijnen, want hij wil ook muziek luisteren. De muziek die Senn leuk vind, vind Vinz niks aan. Hij gaat boven met de Playmobil spelen, met zijn eigen muziek op de achtergrond.

Rust 

Senn zit de hele middag te tekenen met zijn muziekje op de achtergrond. Normaal had hij er vaak de rust niet voor om stil te zitten. Er lijkt nu een soort kalmte te zijn in Senn. Ik kan het niet goed benoemen en ik weet ook niet of ik het zie omdat ik zo graag effect wíl zien van het anders eten. Een vriendin die even langskomt, ziet het ook: “Wat is jullie Senn rustig”. Het is alsof de onrust die zo vaak in zijn lijfje zit, gekalmeerd is.

Ik ben best opgetogen hierover. Dit was immers één van de redenen waarom ik de jongens wilde meenemen in dit avontuur! Zij hebben ook zoveel te winnen… Wanneer ik ga beginnen begin met het avondeten realiseer ik me dat ze beiden niet eens om iets lekkers hebben gevraagd. Het voelt een beetje onwennig. Maar dan denk ik aan de eetrust die ik nu zelf ervaar, zouden zij die nu ook zo ervaren?

Echt lekkere spruiten

Als ik bezig ben de spruiten met rookworst uit de eenpanspecial te maken, komen de jongens kijken.  Vinz haalt direct zijn neus op: “Ik lust geen spruiten en jij ook niet”, laat hij mij ietwat beledigd weten. “Klopt, maar veel mensen vinden het op deze manier wél lekker las ik. Ik dacht we gaan het gewoon proberen”. Hij haalt z’n schouders op en sjokt wat geïrriteerd weg. Wanneer we aan tafel zitten kijkt Dave ook wat raar.

“Jij en Vinz lusten toch geen spruiten?” Vinz haakt er (nog altijd wat geërgerd) op in: “Mama denkt dat we het op deze manier wel lekker vinden.” Hij begint met 5 spruitjes en even later schept hij nog een keer op. “Mam ik vind spruiten nu écht lekker!” Dat vind ik zelf ook eigenlijk. Ik antwoord: “Vinz, nu lusten we samen voortaan spruiten”. Senn is helemaal in zijn nopjes bij de gedachte dat we nu vaker spruiten gaan eten. 

Leren koken

In het weekend wil Senn leren koken! Maar niet zomaar koken; hij wil gezond leren koken. Zodat hij later ook zijn kinderen gezonde dingen voor kan zetten. Hij geeft aan dat hij graag een omelet wil maken met spek en kaas. Ik vind het een prima plan en samen gaan we aan de slag. Of ja eigenlijk Senn, ik sta erbij voor de aanwijzingen en om te kijken of alles goed gaat. Het blijkt toch niet zo makkelijk te zijn om eieren te breken.

Voor Senn het in de gaten heeft ligt er een hoop schil tussen het ei in de schaal. Voorzichtig probeer ik het met een lepeltje er tussenuit te halen, maar het is zoveel dat het niet werkt. Ik zet het aan de kant en we gaan een volgende poging doen. Ik doe het eerst voor, daarna doet hij het geconcentreerd na. Hij glundert als hij ziet dat het hem nu wel lukt. Vol overgave en concentratie is hij bezig. Trots op elke stap die hij zet.

Lekkerder dan van mama

Het resultaat is een lekkere lunch voor beide heren. Vinz benadrukt nog even dat Senn dit veel lekkerder kan maken dan mama. De heren genieten van hun lunch en ondertussen babbelen we over het nieuwe eten. Het gaat allemaal veel gemakkelijk dan ze hadden verwacht. Maar er is één ding wat ze erg missen en dat komt steeds weer terug: die bakjes met smeerkaas en kleine soepstengels erbij, die aten ze zo graag.

We bedenken samen hoe we dit zouden kunnen vervangen. Voor Vinz en Senn de uitdaging om hier zelf mee aan de slag te gaan en dat wat ze nodig hebben zelf te gaan kopen. We doen onze jassen aan en gaan op weg naar de supermarkt, de heren met een duidelijke ‘missie’.

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Nog meer samen

Week twee alweer van onze gezamenlijke ketoreis. Wat gaat de tijd toch snel. Ik betrapte mijzelf er vorige week op dat ik toch veel alleen heb gedaan. Ik heb zelf vrijwel alle keuzes gemaakt over wat er op het menu stond. Vooral omdat het sneller ging en ik zelf wilde wennen aan het nieuwe ritme. Maar deze week wil ik de jongens er meer bij betrekken.

Zo leren zij weer bij en hebben ze ook het gevoel dat ze regie hebben over wat ze eten. Nieuwe week, nieuwe kansen, nieuwe inzichten. Ik maak de afspraak met ze dat we samen gaan kijken wat ze volgende week mee naar school willen. De jongens hebben er echt zin in!

De opmerkingen over de inhoud van de lunchboxen zijn de afgelopen week steeds verder afgenomen. Nu gaat het soms nog over de tussendoortjes, want dat moet fruit zijn. Het zijn dan klasgenootjes die hier opmerkingen over maken. Senn heeft al een prima standaard antwoord gevonden: “Dit is veel lekkerder”. De jongens zijn nog steeds super enthousiast!

Alternatieven

Wanneer we samen aan tafel zitten om het plan voor de komende week te maken, merk ik hoe fijn het is om ze er daadwerkelijk actief bij te betrekken. Ze mogen dingen aangeven en dan gaan we samen kijken of dit past binnen deze aanpak en als het niet past zoeken we samen een goed alternatief. Ze denken goed mee, noemen dingen op die ze lekker vinden. 

Veel dingen die eerst heel gewoon waren, passen nu niet meer in het menu. Samen zoeken we naar alternatieven waar we ons allemaal goed bij voelen. Zo willen ze beide heel graag een tosti op woensdagmiddag. Ik geef aan dat wit brood niet past binnen deze leefstijl. Maar waarom niet?

Tosti

We nemen de tablet erbij en zoeken op hoeveel koolhydraten er in 1 snee wit brood zit, google vertelt ons dat dit 21 gram is. Ze schrikken ervan en stellen direct de vraag:  “waarom zitten daar zoveel koolhydraten in?” Wanneer ik vertel dat dit voornamelijk door het zetmeel komt wat erin zit en dit in glucose wordt omgezet, haakt Senn op mij in en zegt: “Dan wordt ons lichaam overbelast”.

Ik reken hem goed en ik zie dat ze tevreden zijn met deze uitleg. Ik pak de startgids deel 2 erbij en laat de tosti zien die erin staat. Senn smult al bij het zien van de foto, Vinz reageert op zijn manier: “Dat ziet er ook wel oké uit”. We besluiten samen dat dit de tosti voor woensdagmiddag gaat worden. We noteren het snel op ons lijstje.

Het mag makkelijker…

Over vrijdagmiddag zijn ze het direct samen eens. Het wordt een smulplank! Senn somt op wat hij er graag op wil hebben liggen: “Paprika met roomkaas, worstjes, kaas en de kaas met pitjes erin”. Vinz vult hem mooi aan: “Ik wil gevulde eieren en scones”. We noteren het op het lijst erbij. De jongens willen ook graag gehaktballetjes en kipspiesjes mee naar school.

Het zijn échte vleeseters en genieten daar enorm van. Ik besluit om wat meer te maken en mijn ideaal beeld over vers los te laten. Ik kan ook porties in het voren maken en een deel invriezen. Dat is toch ook ergens wel heel gemakkelijk, als het zo voor het grijpen is.  Wellicht komt er ook nog wel een tijd dat ik wraps, omelet en pannenkoeken ga invriezen. Voor we het weten is ons plan voor de komende week klaar.

Eerst proeven

Ik heb bewust de keus gemaakt om ze alleen voor het ontbijt, tussendoortje op school en de lunch mee te laten beslissen. Zelf kies ik de avondmaaltijden uit. Dit omdat ze nogal eens snel kunnen zeggen dat ze iets niet lusten, zonder het geproefd te hebben. Dat vind ik jammer. Ze kunnen eerst dus beter niet weten wat er inzit, laat ze maar eerst ervaren en proeven. Maar al met al zijn ze verbazingwekkend meegaand.

Ik had meer discussie over snoepjes, chips en friet verwacht. Ik merk dat het samen zoeken naar alternatieven en hen daar deels regie in geven, écht werkt. Ze ontdekken steeds meer wat ze ook ‘mogen’ eten en zien daardoor dat er zoveel meer lekkers is als chips en snoep. Ze lijken nóg meer te genieten nu we echt samen kiezen. Die tosti woensdag was een hit en ‘moest’ ook meteen de donderdag mee als lunch.

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Ontdekkingstocht

Wie zou twee jaar geleden gedacht hebben dat wij als gezin helemaal anders zouden gaan eten. Of überhaupt dat mijn leven (en lijf) er zo anders uit zou zien. Ik geniet er zo van om dit samen te doen en het voelt echt als een ware ontdekkingstocht die we samen aan het maken zijn. Het was een goede eerste week. Vinz en Senn vonden de lunches die ze mee kregen naar school krijgen vele malen lekkerder dan daarvoor.

Wat ze wel lastig vonden waren de opmerkingen van anderen. Ze kunnen beiden goed voor zichzelf opkomen, al gaat Vinz dat iets makkelijker af dan Senn. Onze Senn weet toch minder goed hoe hij moet reageren of wat hij moet zeggen. Hij vindt het ook al snel irritant al die opmerkingen.

Ruilhandel

In ieder geval hadden ze genoeg aandacht de afgelopen week. De reacties van de andere kinderen liepen uiteen. Er was kritiek in de trant van:  ‘zoiets mag je niet mee naar school nemen’, maar ook jaloezie. Kinderen die aangaven dat zij dat ook wel in hun boterhamtrommel zouden willen hebben. Vooral toen de jongens een bockworst erin hadden.

Senn werd zelfs gevraagd of hij zijn bockworst wilde ruilen tegen een koekje. Heel trots vertelde hij mij later dat hij dit niet heeft gedaan, ook omdat hij de bockworst zoveel lekkerder vindt dan een koekje! 

Schoolbeleid

Ook een leerkracht liet van zich horen. Eén van de jongens kwam thuis met het verhaal dat de juf een opmerking over de inhoud van de lunchtrommel had gemaakt. Dit zou niet in het schoolbeleid passen. Blijkbaar zijn koekjes, reepjes en suikerwater in de vorm van sapjes, wel verstandige keuzes. Ik had hier natuurlijk al op gerekend en mijn antwoord is heel simpel: deze discussie ga ik niet aan.

Ze hebben zelf gezien wat voor transformatie ik heb doorgemaakt en hoe ik dat heb gedaan. Ik weet wat ik doe. Ik weet nu veel beter wat gezond is en dit is, voor ons als gezin, het nieuwe normaal. Dat zou het voor iedereen moeten zijn. Ik vraag aan de jongens wat onze reactie wordt op het commentaar van de leerkracht. Gaan we stoppen? Of worden het morgen frika’s? “FRIKA’S!”, roepen de jongens in koor.

Frika’s als antwoord

En zo ging ik diezelfde avonds nog naar de winkel om spullen te halen voor de frika’s. De heren waren de volgende ochtend blij verrast en zo enthousiast toen ze zagen dat ze écht frika’s mee naar school kregen! “Wow wij krijgen gewoon frikandellen mee naar school!” Beide lachend en met glunderende ogen. Toen ze die middag thuiskwamen uit school waren ze dan ook vol verhalen. Ze hadden met trots gegeten van hun frika’s.

Eén kindje had mogen proeven en hij vond het lekkerder dan echte frikandellen. De kinderen stelden vragen en werden nieuwsgierig naar ‘hoe dat dan zit met dat gezonde eten’. Ik heb het hier al uitgebreid over gehad met de jongens. Dat deze manier van eten voor veel mensen onbekend is. Dat was het voor ons ook. Wij zouden ‘vroeger’ ook bedenkelijk gekeken hebben als iemand met zo’n trommel op school kwam.

Praten over gezonde voeding

Genoeg kansen de afgelopen week om het gesprek over voeding aan te gaan. Vinz wil dat maar al te graag, al merkt hij wel dat het lastig is. Er ontstond een discussie in de klas over voeding. Vinz zei dat vet gezond is, maar het merendeel van de kinderen vond dat vet ongezond is. Zuchtend kwam hij uit school en zei: “mam als de spreekbeurten eraan komen wil ik het over keto eten doen en over koolhydraten”.

Hij gaat er echt helemaal voor onze Vinz, wie had dat gedacht.  Juist Vinz, die er toch best wel tegenop zag. Na de frika-actie vroeg hij strijdlustig: “Wat als we weer een opmerking krijgen, mogen we dan pannenkoek met aardbeien en slagroom mee?” Er zijn ook ineens dingen die hij nu wel lust en eerder niet: een wonder! Paprika en tomaat wilde hij nooit, nu eet hij ze smakelijk op en vertelt zelfs dat hij het best wel lekker vind.

Stap voor stap?

Op woensdag willen ze toch een snoepje of koekje. Ze weten ook waarom: “We zouden het stap voor stap doen toch?” Ze hebben gelijk en ik geef ze wat snoep. Maar vrijdagavond, als ze normaal een bakje chips kregen, geven ze aan dat het niet hoeft. Ze genieten beiden van een spiesje met kaas, worst, tomaat en komkommer.

En zaterdagavond is standaard onze filmavond. In plaats van een bakje met snoepjes had ik nu een plankje gemaakt met gehaktballetjes, gevulde eieren en wat noten. De noten vinden ze wennen, maar wel lekker, misschien ook omdat er niks anders was 😉.

Milkshakes

De voetbaltraining van Senn vond ik een uitdaging. Na het voetballen heeft dat mannetje HONGER! Ik kreeg zelf niet bedacht hoe ik dit kon opvangen en besloot Matty te vragen om even mee te denken. Ze stelde voor een smoothie te maken uit de ontbijt&lunch special. Inderdaad een simpele praktische oplossing. Vinz wilde natuurlijk ook proeven en zo zaten ze beide op de bank met hun smoothie. 

Ze waren er enthousiast over “het lijkt wel op een milkshake” zei Vinz enthousiast. “Wil je die vaker maken mam!” vroeg Senn. Al met al een geslaagde eerste week. Volgende week wil ik nog iets anders aanpakken. De eerste week heb ik vooral zelf het menu van de dag bepaald, met af en toe wat input van de heren. Vanaf nu wil ik de jongens daar nog actiever bij gaan betrekken.

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Het gaat gebeuren

We gaan het doen. Het voelt nog steeds goed. Maar ik vind het ook spannend. Allerlei gedachtes gaan rond in mijn hoofd; wat ga ik ze meegeven naar school, wat gaan ze ontbijten, welke boodschappen moet ik halen, hoe pak ik het aan. Wat ga ik kiezen? Ik kan zoveel lekkere en leuke dingen bedenken om ze mee te geven naar school: er schieten ook steeds weer nieuwe ideeën door mijn hoofd. Hoe krijg ik hier lijn in?

Nu het alleen in mijn hoofd zit lijkt het allemaal zoveel meer en groter dan het werkelijk is. Ik moet gaan ordenen! Het moet uit mijn hoofd en op papier, dan wordt het tastbaar. Ik maak in Word een schema dat ik voor elke dag kan invullen. Het geeft meteen rust. Omdat ik van het ‘vers’ ben wordt het ook iets vroeger opstaan, ik wil het graag op de dag zelf klaarmaken. Ik merk dat ik het zelf spannender vind als Vinz en Senn.

Tot nu toe gaan ze er best relaxed mee om, zelfs voor Vinz lijkt het niet zo groot te zijn als wat ik dacht. Hij gaat er op een fijne manier in mee.  Wel bespreek ik met ze wat ze als antwoord kunnen geven mochten ze vragen krijgen. Ze kunnen vertellen dat ze minder koolhydraten gaan eten omdat we dit samen gezonder vinden, kort maar krachtig. Zelf maken ze zich overigens niet zoveel zorgen over eventuele reacties.

Lunchboxen

Wanneer ik naar mijn ingevulde schema kijk besef ik dat de huidige lunchboxen niet geschikt zijn. Ook hebben ze een goede drinkfles nodig. Het aanbod in de winkel valt tegen; bijna alles is uitverkocht. Nou ja, ze hebben wel een mooie lunchbox, maar alleen niet de juiste kleur. Met een roze exemplaar maak ik mijn kinderen niet blij. Jammer. Geheel tegen mijn principes in bestel ik ze uiteindelijk online.

Ik kies deze eerste week voor ‘makkelijk te bereiden’. Dit omdat ik zelf ook even in het nieuwe ritme wil komen. Alhoewel ik wel het gevoel heb extra mijn best te moeten doen, zodat ze het zeker lekker gaan vinden. Een goed begin is immers het halve werk. Wanneer ik ‘s ochtends opsta ga ik eerst met Charlie onze dagelijkse ochtendwandeling doen. Ik vind dit altijd het fijnste moment van de dag: die stilte op straat.

Trommeltjes vullen

Wanneer ik weer thuis ben kan ik aan de slag. Als ontbijt krijgen de jongens Griekse yoghurt met blauwe bessen. Als tussendoortje op school krijgen ze komkommer met kaas, tomaat met mozzarella en salami met roomkaas mee. Voor de lunch wilden ze beide heel graag een wrap. Ik bak wraps van het mozzarella pannenkoekenbeslag. De wraps besmeer ik met kruidenroomkaas en beleg ik met sla,  salami en paprika. 

Verder snijd ik nog wat worst en wortel in schijfjes en stop ik de overgebleven paprikastukjes erbij. Ik vind het er zelf  veel smakelijker uitzien dan voorheen met die saaie boterhammen. De trommels op deze manier zijn gewoon een feestje om naar te kijken. Ik ben zo benieuwd wat Vinz en Senn ervan vinden. En natuurlijk krijgen ze lekker fris water mee, in plaats van een pakje drinken, in hun mooie nieuwe bekers!

Smullen

Wanneer de heren wakker, gewassen en aangekleed zijn komen ze naar beneden. Ze smullen van hun yoghurt en willen graag zien wat ze mee naar school krijgen. Ze reageren beide enthousiast en krijgen er nu al trek in. Senn roept nog: “Dit is veel lekkerder dan een boterham!”

Na het ontbijt krijgen ze pillen. Al sinds het begin van de coronaperiode krijgen ook Vinz en Senn dagelijks vitamine C, vitamine D en zink. Vanaf vandaag komt daar ook magnesium bij. De jongens willen weten waarom. Ik houd mijn uitleg kort en geef aan dat als je net start met strikt keto eten je magnesium kunt verliezen. En dat moet je aanvullen. Ze slikken het braaf.

Wanneer ze samen naar school fietsen, merk ik dat ik zelf toch wel heel nieuwsgierig ben naar hoe het zal gaan vandaag. Als ik zelf weer naar binnen loop en de keuken zie, die er wat ontploft uitziet, moet ik lachen en besef ik dat ik hier duidelijk nog een ritme in moet gaan vinden.

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Het antwoord op dé vraag…

Na mijn uitgebreide uitleg over wat wel en niet gezond eten is, heb ik de vraag gesteld of de jongens met mij mee zouden willen gaan eten. Ze vallen beiden stil. Ik zie de onrust bij Vinz toenemen. Hij draait wat heen en weer op zijn stoel en is stil. Er gebeurt van alles in dat koppie van hem. Ik zie het aan zijn houding, aan de blik in zijn ogen; het is veel wat er nu door zijn hoofd heen schiet.

Senn zit er juist stralend bij. Ik verwacht van hem alleen maar enthousiasme. Hij heeft me al vaker verteld dat hij is geboren om mij gezond en fit te maken. Een kleine gezondheidsfreak die enorm van sporten houdt en van zijn ‘atletische’ lichaam. Het zat er al vroeg in bij hem en dat terwijl zowel Dave als ik beiden helemaal niet zo sportief zijn.

Tranen

Ik vraag Vinz of hij me kan vertellen wat er nu gebeurt. De tranen rollen over zijn wangen en dan komt het hoge woord eruit; dan mag ik nooit meer snoep en ook geen friet; en ik hou zo van friet! Ik had deze reactie verwacht. Vinz is erg van zijn vaste gewoontes. De gewoontes van een snoepje als hij uit school komt, voor het slapen gaan iets lekkers en zaterdag frietdag. Het zit al jaren in zijn systeem en ritme.

Gewoontes en vaste dingen zijn een soort fundament voor hem: wanneer daarin iets verandert, gaat het wankelen. Ik laat hem praten. Hij blijft doorgaan: wat als ik naar een kinderfeestje ga of naar een verjaardag of de verjaardagen op school: dan mag ik niks! Senn probeert heel lief bedoeld Vinz gerust te stellen: “er zijn zoveel lekkere gezonde dingen”. Maar Vinz hoort hem niet en blijft doorgaan met ‘angsten’ opsommen.

Angst

Hij mag dit eruit gooien. Sterker nog, dit mag er ook zijn. Op deze momenten merk ik dat gebarentaal (wat wij hier thuis allemaal gebruiken, omdat de jongens doof zijn) heel handig is, want wanneer Senn weer een peptalk wil houden, gebaar ik naar hem: laat Vinz maar even. Zijn tranen raken me wel. Ergens voel ik me een ‘slechte’ moeder: eerst leer ik ze slechte eetgewoontes en nu wil ik alles weer overhoop gooien.

Maar ik voel een kracht in mezelf en ik weet dat dit ook hen ten goede gaat komen. Het is weer even een moment terug in de tijd, want ik herken deze gevoelens en gedachtes zo goed, ik had ze ook! Voor ik begon met TheNewFood kon ik me ook niet voorstellen dat ik nooit meer zou snoepen. Nooit meer een zak chips soldaat maken, nooit meer… Ik wist toen nog niet wat het me allemaal zou brengen. 

Ik help jou!

Wanneer Vinz klaar is, vraag ik hem of hij begrijpt waarom ik dit voorstel. Vastberaden en vol vertrouwen zegt hij JA. Hij geeft aan dat hij het zelfs fijn vind dat ik hem dit wil leren, maar ook moeilijk. Senn zegt: “Vinz ik help jou” en geeft Vinz een knuffel. Ik benadruk nogmaals dat we het stap voor stap gaan doen. Dat we niet ineens alles gaan ontnemen. Vinz geeft aan dit prettig te vinden. Ook snoepen met kaas en worst ziet hij zitten.

Voor Senn maakt het niet uit want hij wil gezond zijn; hij wil eigenlijk direct starten. Liefst vandaag nog. Waar wachten we nog op? Twee broertjes, maar allebei zo verschillend. Maar wat vullen ze elkaar mooi aan, er zijn momenten dat ik ze achter het behang kan plakken, maar juist deze situaties zijn zo waardevol en puur.

Samen, stap voor stap

Ik leg de boekjes van Matty op tafel en vraag ze of ze alvast willen kijken wat hen lekker lijkt. Ze herkennen veel want ze eten natuurlijk al heel vaak uit de boekjes met mij mee en hebben ook al favorieten. Op frika’s zijn ze allebei al dol en ook op de rundvleessalade uit de zomerspecial. Vinz is dol op de nasi uit de eenpanspecial: hij heeft ‘echte rijst’ nooit heel lekker gevonden. De jongens worden steeds enthousiaster!

Ik voel me zo rijk dat ik dit samen met hun en mijn partner kan gaan doen in alle openheid, eerlijk en respect naar elkaar toe. We willen ze niks opleggen: we willen ze leren wat goed is wat niet goed is waardoor ze hopelijk een stevige basis krijgen voor de rest van hun leven. Ik wil laten zien dat gezond eten ook heel erg lekker kan zijn! Maandag gaan we starten met ons nieuwe avontuur. Wat is dit spannend!

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood en viel 60 kilo af (lees hier haar verhaal). Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens. Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt. 

Hoe vertel ik het de jongens

Het tijd om de uitleg voor de jongens concreet te gaan maken. Ik lees mezelf eerst in, zodat ik alles weer goed helder heb. Wat ik wil overbrengen is een beknopte versie van wat op de site van TheNewFood staat, maar dan op zo’n manier dat Vinz en Senn het begrijpen. Ze vinden het visueel aangeboden krijgen van informatie fijn: dan komt het allemaal net wat duidelijker binnen. Ik wil dit ook niet ingewikkelder maken dan het is.

Ik kies ervoor om het een en ander te gaan uittekenen voor ze. Met daarin vooral ook het verschil tussen de voeding van vroeger en de voeding nu. Maar ook wat zijn suiker, koolhydraten en vetten en waarvoor dienen ze en wat doen ze met je als je er teveel van eet.

Blij!

Vol goede moed ga ik aan de slag; ik heb er plezier in en met een glimlach op mijn gezicht werk ik vol overgave aan mijn uitleg. Tijdens het maken van de uitleg krijg ik allerlei ideeën en stroomt mijn hoofd weer over op een positieve manier. Ik word hier blij van en kan niet wachten tot de jongens thuiskomen uit school. Het is vandaag vrijdag dus een ‘korte’ dag. De middag wilde ik aan mijn uitleg gaan besteden.

Niet de hele middag, maar we hebben verder geen afspraken, dus ook geen druk van zo laat moeten we klaar zijn. Als de jongens thuis zijn gaan we eerst samen lunchen en daarna gaan ze ieder even een boek lezen. Na een schooldag zijn ze moe en tanken ze vaak eerst even bij. En dan is het zover!!!!! We gaan samen achter aan de tafel zitten en met enige trots pak ik mijn uitleg erbij. 

Wauw mam!

De jongens zijn onder de indruk: “Wauw! Heb jij dat getekend”? Ja, dus! Nou dat is al een eerste goede binnenkomer. Ik begin mijn verhaal met mezelf en vraag aan hen of ze grote veranderingen bij mij hebben gezien. Senn geeft aan dat hij eerst niet in de gaten had dat ik best wel dik was. Maar als hij nu foto’s ziet, valt hem wel op dat ik er eerst anders uitzag.

Hij vindt me nu een leukere moeder omdat ik kan lopen en soms een beetje kan rennen. Omdat ik meer actief bezig ben met hem en mee van de kabelbaan ga. Vinz begint meteen over de achtbanen. Hij vertelt dat hij zo blij is dat ik nu met hem mee in de achtbaan kan: hij wist niet dat ik dat leuk vond. En ook dat onze toverland-uitjes nu nog leuker zijn geworden. Ze vinden ook dat ik geduldiger en rustiger ben geworden.

Goed voor jezelf zorgen

Ze raken me met wat ze vertellen. Ik spreek uit dat het me spijt dat ik er niet altijd volledig voor ze ben geweest. Maar dat ik nog veel dingen te leren had en te leren heb. Dat ik alles wat ik het afgelopen jaar heb geleerd ook zo graag hun wil doorgeven. Zodat zij ook leren hoe je goed voor jezelf kan zorgen. Het uitspreken van mijn spijt ten opzichte van hun doet me goed. Ik voelde me vaak schuldig naar ze.

Op die momenten kon ik niet anders en zat ik in een overlevingsmodus. Voor mij is het belangrijk dat ze weten dat het me spijt en dat ook ouders vaak nog veel te leren hebben. Er is geen goed of fout: op dat moment maak je keuzes waarvan je denkt dat het de beste keuzes zijn. Ik mag hier zonder oordeel over mijzelf te hebben naar kijken en om dit samen met mijn jongens te doen voelt goed.

Jagers en verzamelaars

Dan is het tijd om het echt over eten zelf te gaan hebben… Ik vertel over de jagers en verzamelaars, en daar weet Vinz al veel over te vertellen, ze hebben dit bij geschiedenis op school gehad: hij smult van geschiedenis. Voor ik het weet zijn we al een half uur verder. We vergelijken het eten van de jagers en verzamelaars met het eten wat er nu te koop is. Ik noem dit voor het gemak ‘fabriekseten’.

Welke verschillen zien ze in de bereiding hiervan? Nu het lastigste stuk, koolhydraten en suikers. Wat halen wij als mens uit voeding en waarvoor hebben we het nodig. Wat zijn onze brandstoffen en onze bouwstoffen. Ik merk op dat ik een belangrijk onderdeel vergeten ben en teken het er nog snel bij. De drukte die kan krijgen in je hoofd. Het is zo fijn om dit met ze te doen. Ze hebben zoveel interesse.

‘De vraag’

Om te testen of ze wat ik heb verteld ook echt begrijpen gaan we een spel spelen. Ik heb allerlei producten uit reclame folders geknipt en deze mogen ze gaan plakken bij de juiste categorie: goed of fout eten, echt eten of niet? Het gaat ze best makkelijk af. Gepaneerde schnitzels is lastiger, bij welke hoort deze thuis? Ik vraag of het bewerkt of onbewerkt is en ze plaatsen ze hem direct bij de goede categorie! 

Tijdens de uitleg kan ik de koppelingen maken naar mijn eigen proces en veranderingen. Het maakt dat ze het kunnen plaatsen. Wanneer de uitleg klaar is en ik heb gezien dat ze het begrijpen komt ‘de vraag’. Nou ja vraag, eigenlijk is het een mededeling 😅, maar omdat we het samen willen gaan doen, verpak ik het zorgvuldig in een vraag. “Wat zouden jullie ervan vinden om zelf ook zo te gaan eten?” 

VIND HIER MEER INFORMATIE OVER KINDEREN EN KETO