Rian (67) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DIT WAS MIJN WEEK

Jeetje wat gaat zo’n week toch ontzettend snel. Voor ik het weet, ben ik oud, uhhhhhhh slank. Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me dat ik me ondanks mijn 67 jaar ontzettend jong voel. En wanneer ik naar mezelf kijk, ben ik slanker dan ik de laatste 20 jaar geweest ben. Ik zou hier tevreden mee kunnen zijn, maar ik hoop toch nog wat meer gewicht te gaan verliezen. Gewoon omdat ik heel graag naar een gezond BMI wil.

Buikrust

Nu val ik nog net in de categorie ‘overgewicht’. Omdat ik nu al een paar weekjes stilsta, heb ik besloten volgende week weer eens terug te pakken naar Startgids 1 en deze weer 4 weken te volgen en daarna verder te gaan met Startgids 2. Gewoon om even back to basic te gaan en mijn lichaam een boost te geven. Ik ga me hier dan heel strak aan houden en direct ook starten met vasten.  

De laatste weken kwam het vasten er niet meer van en ook dat wil ik zo snel mogelijk terug gaan pakken. Toen ik wekelijks vastte, had ik veel meer buikrust dan nu, wanneer ik veel vaker eet.  Als je trouwens net start met de startgids dan kun je niet vasten; dat kan pas na minimaal 6 weken, je lijf moet eerst leren een supervetverbrander worden. Maar na 36 weken TheNewFood weet mijn lijf dat al heel goed natuurlijk!

Eindeloos lekker

Marja heeft zich weer uit kunnen leven met het bereiden van de overheerlijke Madras-Kippensoep uit de oven. Jeetje wat is die toch ongelooflijk lekker. Zelf maakte ik de Gado-Gadosalade met pindasaus uit de Zomerspecial, vis met asperges uit de oven, gehaktbrood uit de ovenspecial en meerdere keren een omeletrol. De ene keer als ontbijt, de andere keer als lunch en zelfs een keer als avondeten, maar dan wat machtiger gevuld.

Daar heb ik dan ook nog even een salade bij gemaakt. Je kan hier eindeloos mee variëren. Verder maakte ik naar eigen recept, courgettepasta met een tomaten roomsaus en gehakt, at ik twee heerlijke haringen, genoot ik van onze favoriete shoarmaschotel. We hadden zelfs  een keer de overheerlijke citroen- roomkwark en ook de chocoladevla (allebei uit de ontbijt & lunch special) als toetje. Heerlijk!

Radio

Wij zitten al volop in de voorbereidingen en het downsizen voor onze verhuizing. Daarnaast ben ik ook al bezig een Country- en Folkkoor in Drenthe op te zetten dat ik al bij Radio Team FM in ERM mocht komen promoten. Dit interview heb ik te danken aan Jannet Bodewes die ook met veel succes TheNewFood heeft gedaan. We hebben elkaar op de Facebookpagina leren kennen en bleken nog meer gemeen te hebben.

Zij is een geweldige Countryzangeres en ik ben dol op Countrymuziek. Daarnaast hebben we allebei net een jonge hond en woont Jannet, geloof het of niet, vlak bij waar wij straks komen te wonen. Inmiddels heeft ons contact hierover dus geleid tot het radio-interview ter promotie van het koor. Dit hebben we uiteindelijk samen gedaan. Het was zo leuk om elkaar nu eens in het echt te zien.

Rustig aan

Ik heb er weer zin in. Een dag niet gezongen is immers een dag niet geleefd!. Wel heb ik Marja moeten beloven het nu echt rustiger aan te gaan doen en het bij dit ene koor te houden. Gekheid natuurlijk hoor, want zij laat me hier volledig vrij in, maar dat is wat ik zelf ook graag wil. De tijd van veel koren is nu voorbij en dit voelt ook niet meer als werk, maar als het uitvoeren van mijn passie.

Privéconcert

Deze week hadden we bij ons thuis een huiskamerconcert van de zanger Roon Staal. Het was geweldig. Het is toch heel anders om een concert in je eigen huis te ervaren dan in een theater of kerkzaal. We hebben enorm genoten. En niet alleen van zijn prachtige nummer… Het concert begon om 16.00 uur. Dit hadden we speciaal zo gepland omdat dat een leuke tijd is om hapjes te serveren.

Nog steeds zijn mensen om mij heen verbaasd wat ik allemaal kan eten en hoe lekker dit allemaal is. Ik heb weer veel gemaakt uit de boekjes: gevulde eieren, gevulde tomaatjes, tonijn- en zalmsalade en bovendien verschillende soorten vleeswaren, olijven, zalm, verschillende kazen, komkommerschijfjes met beleg van roomkaas en ham en nog veel meer. Ook stonden er noten op tafel. Het was een volwaardige maaltijd!

Sterk immuunsysteem

Het is wel heel fijn om te voelen dat dit voedingspatroon me zo goed doet en ik me heel sterk voel. Of moet ik in deze tijd in plaats van sterk, immuun zeggen? Ik heb nu veel meer vertrouwen in mijn eigen weerstand/immuunsysteem dan ik ooit gehad heb. Mijn kleindochter Layna is afgelopen vrijdag positief getest op corona. Bij mij sloeg heel even de paniek toe, want ze was 2 dagen hiervoor nog bij ons geweest.

Die dagen was zij dus besmettelijk. Gelukkig was dat gevoel er maar heel kort, want ik voelde dat ik op mijn immuunsysteem kon vertrouwen. De GGD adviseerde me nog wel zeven dagen een thuistest te doen, maar gelukkig hoefden Marja en ik niet in quarantaine. Beiden zijn we al die dagen gelukkig negatief gebleven en dat is maar goed ook. Inmiddels zijn onze kleinzoon en mijn dochter ook positief. Het is een drukke tijd voor ons.

Coosje

Coosje moest deze week terug naar de chirurg en gelukkig geneest ze goed. Ze mag weer ietsje meer bewegen, maar veel is dat nog niet. Spelen met andere honden is ook nog uit den boze. We moeten haar na deze week nog 3 weken rustig houden en als dan alles goed is, mag zij weer alles. Op haar kale pootje groeit alweer wat haar en ze lijkt zelf niet zoveel last te hebben van de operatie.

Wij helaas wel, want ze is niet meer zindelijk. Vlak voor de breuk waren we net zover, maar door het beperkte uitlaten, zijn we weer terug bij af. Tja…………………. we gaan dus maar weer iedere 2 uur met haar naar buiten. Van alle kanten horen we dat het vast wel goed komt, dus daar vertrouwen we dan maar op. Aan ons zal het niet liggen.

Gezondheid verbeterd

Rian (67) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DIT WAS MIJN WEEK

Vanaf nu schrijf ik elke week een blog en niet meer elke dag. Het is best wel even wennen om niet dagelijks meer te schrijven. Het was voor mij toch een stok achter de deur en het gaf me regelmaat en discipline. Het geeft me rust maar aan de andere kant ook een gevoel van gemis. Maar het is goed want ik heb de komende tijd ook geen gelegenheid om dagelijks te schrijven.

Verhuizen

Marja en ik gaan over een paar maanden naar Drenthe verhuizen. We gaan midden in de natuur wonen: een droomwens! Maar het is een klein huis en we zijn daarom ook al druk met downsizen. Meubels aan het verkopen en kopen, klussen etc. We gaan veel kleiner wonen en er moet veel weg. Dat valt niet mee. Het is altijd lastig om dingen weg te doen, ook al heb je ze al jaren niet gebruikt.

Aan de andere kant maakt het ook deel uit van het avontuur dat wij aangaan en is het een grote uitdaging. Ik houd van uitdagingen! Maar de grootste uitdaging die ik ben aangegaan en nog steeds voorzet, is mijn avontuur met TheNewFood. Het heeft mijn leven compleet veranderd.

Koor

Omdat ik ga verhuizen ga ik dus stoppen als dirigent bij mijn koor hier. Ik voel me enorm verbonden met dit koor en het viel me dus zwaar. Het nieuws sloeg in als een bom en er vielen zelfs tranen. Zelf heb ik er ook een paar weg moeten slikken. Want iets loslaten waar je zoveel plezier aan beleeft, met mensen die bijzonder zijn, is niet makkelijk. Ik kan gelukkig nog tot april met het koor blijven zingen.

Deze repetities doe ik samen met de dirigent die het koor van me over gaat nemen. Deze week was dat, ondanks de bom die ik liet vallen, al best een succes en werd het uiteindelijk nog heel gezellig. Ik verheug me dus op de komende repetities, ondanks het afscheid. Wat me opviel: vroeger zou ik bij thuiskomst direct op zoek zijn gegaan naar troostvoer en hoe zoeter, hoe beter. Nu doe ik dat niet meer en dat voelt goed.

Figuur

De weegschaal wil nog niet echt zakken. Stilstaan vind ik lastig omdat ik toch nog 10 kilo kwijt wil. De eerste 24 zijn er zo snel afgegaan, dat ik er gewoon van uitging dat ik in ditzelfde tempo door zou gaan. Maar mijn lichaam geeft duidelijk aan dat het wat meer tijd nodig heeft. Het voelt alsof mijn lichaam in balans moet komen. Mijn lichaam verandert nog steeds.

Eerder waren het vooral mijn buik en maag die slanker werden. Nu neemt mijn lichaam andere vormen aan. Alsof het vet dat er nog zit, zich verplaatst. Ik krijg dus weer een ander figuur. Gelukkig passen de kleren die ik de laatste maanden gekocht heb nog wel. Doordat ik me zo goed voel kom ik niet in de verleiding het bijltje erbij neer te gooien. 

Boost 

Ik denk dat er nog wel wat winst te behalen is. Ik merk dat ik in sommige dingen toch wat laks ben geworden. Ik heb al een tijdje niet meer gevast en neem nu toch weer regelmatig Griekse yoghurt. Bijna ongemerkt is dit er ingeslopen na de kerst. Ik neem me voor hier toch maar weer eens even wat strenger mee om te gaan. Het is natuurlijk prachtig dat ik niet aankom, maar uiteindelijk wil ik toch afvallen.

Ontbijtjes

Op dit moment eet ik graag de chocolademousse uit de startgids als ontbijt, heel soms een gebakken ei en dus te vaak yoghurt. Als lunch blijf ik gek op het bakje vol uit startgids 2. Vaak gevuld met opgerolde plakjes ham met roomkaas, een gekookt ei, olijfjes, een tomaatje en wat brie. Dat is echt smullen. Ook de tosti uit startgids 2 blijft favoriet. Of gewoon 2 heerlijke haringen.

Genieten

In de avond aten we weer courgettesoep, boerenkool, erwtensoep zonder erwten (beide uit de stamppotspecial) en courgettepasta met kiproomsaus uit de lentespecial, een keer zuurkoolschotel en nasi uit de eenpanspecial. Het is telkens weer enorm genieten. Met Layna hebben we ook nog gegourmet. Zelfs Layna miste het brood niet en wat was het gezellig! 

Ik ben best trots op mezelf dat ik me zo goed houd aan deze nieuwe manier van eten, ondanks alles. Maar deze manier van eten bevalt me zo goed dat ik daar niet meer van af wil wijken. Ook al was het best een spannende en emotionele week. Dit is gewoon hoe ik altijd wil blijven eten. Dus ook als het druk is of rommelig of zwaar. Gelukkig kost het me geen enkele moeite.

Coosje

Met Coosje gaat het goed! Deze week had Coosje ook haar tweede controle na haar operatie. We vonden dit spannend. Nog maar 5 maanden oud en dan al zo’n gecompliceerde breuk. Gaat de heling wel goed? Houdt ze er niets aan over? Mag die vervelende band om haar nek eindelijk af? De chirurg blijkt tevreden en verbaast zich er over dat Coosje al op haar geblesseerde pootje kan staan.

De kap mag af en ze mag per dag zo’n 15 minuutjes lopen. Nog niets natuurlijk als je stuitert van energie maar het begin is er en wij zijn blij. Over 4 weken wordt er een foto onder narcose gemaakt en als die goed is, gaat haar gewone leven weer beginnen. En dat van ons dus ook, hihi.

Gezondheid verbeterd

Rian (67) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDÉÉNENVEERTIG ZATERDAG

Het is een vroegertje vandaag. We moeten er om 7.30 uur uit en het is nog pikkedonker. Nou ja, eigenlijk moet Marja er vroeg uit. Maar als zij in actie komt, is Coosje ook wakker en moet er direct uit. Met mij dus.

Food to go

Marja heeft vandaag een cursusdag en maakt zich klaar. Ik maak een wandeling met Coosje en duik daarna nog even een uurtje terug in bed.  Om 11.00 uur komt een vriend op visite en tot 13.30 uur hebben we het samen gezellig. We hebben zelfs nog even samen gezongen. Daarna heb ik van alles te doen; een pakketje wegbrengen, post versturen, wat planten kopen, naar de dierenwinkel en even op theevisite bij een vriendin.

Het is fijn dat de winkels weer open zijn. Overal is er Food to Go en de geur van frites, gebakken wafels, poffertjes, gebakken vis, etc. komt regelmatig op mij af. Maar ik geef er niet aan toe. Ik kan de verleidelijke geuren aan, want ik voel me verzadigd.

Nieuwe kleren

Aan het einde van de middag duik ik nog even een kledingwinkel in. Ik zie een mooie lichte broek, maar twijfel wat ik erop kan dragen. Ik pas een wat strakkere trui, die de vormen van mijn lichaam behoorlijk laat zien. Dus geen hoodie die toch altijd wat ruim om mijn lichaam valt, maar een trui. Ik kijk onwennig naar mezelf in de spiegel. Voel ik me hier comfortabel in? De trui is niet duur en ik besluit het te doen. 

Stamppot

De middag is omgevlogen en om 18.00 uur is Marja alweer thuis. Ze heeft er een flinke autorit opzitten, heeft het koud en springt eerst onder de douche. In die tijd maak ik boerenkool met worst uit de stamppotspecial. Als Marja weer helemaal opgewarmd is, staat het eten op tafel. We hebben allebei trek. Heerlijk is dat als er stamppot op het menu staat.

Snacken

Marja vertelt uitgebreid over de ervaringen van haar dag en ik over mijn belevenissen. Het is zaterdagavond en voor wat later op de avond heb ik een paar lekkere hapjes gemaakt; rolletjes ham en kipfilet met roomkaas, gevulde snacktomaatjes, een gevuld eitje en wat kaas. Daarbij doe ik later nog wat olijven. Ik maak geen grote porties, maar gewoon even wat om gezellig te snacken.

Daar kan ik op de zaterdagavond soms ineens behoefte aan hebben. Ik kijk in de supermarkt ook wel eens naar die kant-en-klare tapashapjes vaak drie voor vijf euro. Het ziet er zo gezond uit, maar je schrikt als je ziet hoeveel koolhydraten erin zitten. Gelukkig bieden de boekjes van TheNewFood genoeg ideeën om ze zelf te maken. 

DAG TWEEHONDERDTWEEËNVEERTIG ZONDAG

Vandaag kunnen we heerlijk uitslapen, maar ik ben al vroeg wakker. Coosje is ook al wakker en ik besluit onze dag te starten met een heerlijke lange wandeling. Marja draait zich nog even om.

De weegschaal

Tijdens het wandelen neem ik me voor om me thuis te gaan wegen. Het is natuurlijk geen weegdag, maar soms heb ik dat gewoon even nodig. Mijn doorzettingsvermogen wordt behoorlijk op de proef gesteld doordat het afvallen nu veel langzamer gaat en ik erg ongeduldig ben. Bij eerdere lijnpogingen was ik door die ongeduldigheid zeker alweer gestrand en binnen no-time terug op mijn oude gewicht.

Dat terugvallen gaat me nu niet gebeuren, dat weet ik zeker. Ik wil er nog meer af, maar als dat langer duurt, blijf ik voor nu blij met mijn lijf zoals het nu is. Ik raak niet meer gefrustreerd en houd vertrouwen. Vertrouwen in mezelf en in deze pure manier van eten volgens TheNewFood. Thuis stap ik meteen op de weegschaal: 83.6! Yes, alweer bijna een pond eraf! Ik ben blij, er zit nog steeds beweging in! En er is toch echt al 24 kilo af!

Comfortzone

Natuurlijk trek ik mijn nieuwe kleren aan, ik ben zo benieuwd wat Marja ervan vindt! En… Marja vindt het geweldig om juist mijn vormen weer te zien. Ik heb immers zo lang vrij vormeloze kleding gedragen om mijn dikte te verbloemen. Het mag nu allemaal echt gezien worden, zegt ze. Maar ze geeft ook aan dat als ik me er niet prettig in voel, dat ik dat nog maar niet moet doen. Ik twijfel.

Ik vraag Marja wat foto’s maken die me ervan moeten overtuigen dat haar mening klopt. Op de foto’s zie ik dat het me inderdaad goed staat. Ik ga dus de uitdaging toch maar aan en uiteindelijk voelt het wel goed. Nou ja wel goed… eigenlijk voelt het fantastisch!

Monique

In de middag gaan we langs bij Monique. De leiding had ons gevraagd weer het een en ander voor haar aan te schaffen. Nachthemden, sokken en een paar schoenen. Het is erg leuk dat ze alles wat we voor haar meenemen altijd ervaart als cadeautjes en daar dan intens blij mee is. We kunnen haar met nog maar zo weinig echt blij maken. Vroeger nam ik altijd veel snoepgoed voor haar mee, maar ik kan dat steeds beter laten.

Bleekselderij

Als we thuiskomen maak ik de Caponata uit de eenpanspecial. Ohhhhh, wat is dat ongelooflijk lekker. Dit ondanks de bleekselderij die ik eigenlijk helemaal niet lust. Maar in dit gerecht smaakt het me heel goed. Ik realiseer me dat ik veel heb leren eten door de boekjes. Veel dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet lekker vond. Misschien moet ik toch ook de tuna melt met bleekselderij uit de startgids nog eens proberen. Wie weet!

Ik zoek de tuna melt op en snuffel meteen nog even verder in de boekjes. Wat kan ik nog meer uitproberen wat ik in eerste instantie heb weggelaten, omdat ik dacht het niet te lusten? Ik zet nog een paar nieuwe snelle gerechten op het menu voor de komende week. We maken het niet te laat vandaag. Het belooft een drukke week te worden en uitslapen is er de komende dagen niet bij. 

DAG TWEEHONDERDDRIEËNVEERTIG MAANDAG

We staan op tijd op. We hebben veel plannen voor vandaag. Marja gaat er even uit met Coosje.

Val

Wij nemen Coosje altijd op de arm mee naar buiten als we haar uit gaan laten. Dit omdat ze nog niet 100% zindelijk is en we niet willen dat ze op de (lange) weg van ons appartement via de gangen, de lift en de hal binnen plast. Normaal zetten we haar direct op de grond als we buiten staan. Maar vandaag springt ze onverwacht uit Marja’s armen. Niet echt van grote hoogte dus, maar ze komt heel ongelukkig neer, schreeuwt het uit. 

Operatie

Marja weet meteen dat het goed mis is. We gaan direct met Coosje naar de dierenarts die foto’s maakt van haar poot. Zij constateert een gecompliceerde kniebreuk die zij niet zelf kan behandelen. We moeten halsoverkop naar een orthopedische kliniek in Dordrecht, waar de chirurg al klaar staat. Daar moeten we haar achterlaten… De operatie duurt ruim 2 uur, maar is goed geslaagd volgens de chirurg.

Gehandicapt

Coosje moet eerst nog uitslapen en bijkomen van de narcose. In de middag mogen we haar ophalen. Coosje moet het maar liefst 6 weken heel rustig aan doen. Ze mag alleen een plasje en een poepje doen en verder geen beweging, niet spelen en natuurlijk zeker niet springen. Hoe rustiger ze blijft, des te meer kans op goede genezing. Maar hoe doe je dat met een pup van 5 maanden? Hellup!

Ze is de komende tijd dus flink gehandicapt en wij natuurlijk ook. Gelukkig kan ik een hondenwagentje lenen, zodat ze naar buiten kan om haar behoeftes te doen. Nooit gedacht dat ik hier ooit achter zou lopen met een hond. Maar ja… nood breekt wet.

Emotie-eten 

We zijn er beiden flink door van slag. Nog maar net zijn we over de schrik van Coosjes liftavontuur heen en nu dit. Ik heb helemaal geen zin om te koken en laat Marja weten dat ik een moord zou doen voor een Kapsalon of iets van de Chinees. Of een grote zak frites… Ik ben altijd een emotie-eter geweest en ook al ben ik nu zo goed bezig, het is een patroon van heel mijn leven en soms moet ik daar flink tegen vechten.

Tot nu toe ben ik nog steeds de overwinnaar, maar vraag me niet wat dit me soms kost. Wat is fijn dan een vrouw te hebben die dan naar me luistert, me begrijpt, me nergens toe dwingt en me juist daardoor weer terug bij mezelf brengt. Mede daardoor heb ik toch steeds een verstandige keuze gemaakt. Ook vandaag lukt het Marja om mij te kalmeren en te behoeden voor dingen waar ik spijt van krijg.

Trots

Als ik eenmaal heb besloten dat ik wel gewoon ga koken ben ik best trots op mezelf dat ik onder deze stressvolle omstandigheden niet in de verleiding ben gekomen om terug te vallen in mijn oude patroon. Nou ja……… niet in de verleiding? Ik was behoorlijk ver, dat geef ik eerlijk toe. Ik duik de keuken in en besluit mijzelf te verwennen met de shoarmaplate. Als we eenmaal zitten te eten voel ik mij trots!

Coosje doet het geweldig, wat zijn we ook trots op haar! Na het eten gaan we nog een keer met haar uit. Ik mis nu al onze lange wandelingen. Juist die beweging deed me zo goed. Maar met een wagentje kan dat natuurlijk ook. 

Stapje terug

Het is al met al wel heel veel aan het worden. Er is niet alleen dit gedoe de komende zes weken met Coosje en alle stress vanwege het niet kunnen zingen en onduidelijkheid wanneer dat dan wel weer kan. Maar vooral: voor Marja en mij komt er een heel intensieve periode aan, die al onze aandacht en energie nodig heeft. Daarom besluit ik voor nu in ieder geval een stapje terug te doen met het schrijven.

Dat betekent niet dat ik stop natuurlijk, maar wel dat ik wat minder vaak blogs zal delen. Niet meer 2 keer per week. Hoe vaak dan wel, dat zullen we zien. Ik wil zeker blijven schrijven over mijn afvalproces en hoe ik straks mijn doelen ga halen. Ook voor mijzelf is het schrijven motiverend.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDZEVENENDERTIG DINSDAG

Direct na het opstaan sta ik op de weegschaal. Gelukkig is er weer een beetje vanaf, ik weeg nu 84 kilo. Yes, geweldig! Soms vind ik het best lastig dat ik niet meer zo snel afval als in het begin maar het is natuurlijk ook heel logisch.

Ongeduldig

Ik heb Matty beloofd geen ‘gekke dingen’ te doen en mijn lichaam de tijd te geven. Ik ga dus rustig door op de ingeslagen koers en streef ernaar zo vaak mogelijk een OMAD-dag (één maaltijd per dag) te hebben. Deze dinsdag gaat verder voorbij met de huishoudelijke routine, het uitlaten van Coosje en de boodschappen. Morgen komt Layna en voor haar wil ik altijd wat extra’s in huis hebben.

Kippenlevertjes

Ik heb zin in kippenlevertjes. Het is heel erg lang geleden dat ik kippenlevertjes heb gegeten. Af en toe at ik nog wel eens kalfslever met ui, champignons en spekjes. Maar met ui moet je qua koolhydraten wel voorzichtig zijn, dat loopt hard op. 10 gram koolhydraten voor een grote ui!. Ik ga daarom het recept maken van de salade met kippenlevertjes en spek, uit de vastenspecial. Het is overheerlijk!

Na het eten ga ik alvast mijn zwemtas klaarmaken voor morgen, want dan gaan Layna en ik zwemmen! Daarna brengen Marja en ik de avond ontspannen door. Marja heeft weer eens een puzzel van 1000 stukjes uit de kast gehaald en ik zet mijn koptelefoon op en laat me inspireren door muziek.

DAG TWEEHONDERDACHTENDERTIG WOENSDAG

De dag start met een ontbijt; ik maak een gebakken ei met kipfilet. Ik kies hiervoor omdat ik vandaag niet ga lunchen. De ruk naar het avondeten lijkt me te groot nu ik nog bezig met de buik-/eetrust terug te krijgen.

Zwemmen

’s Middags haal ik Layna uit school. Ze is helemaal opgewonden. We gaan ook niet zomaar zwemmen, maar hebben straks een heel zwembad voor ons alleen. Een vriendin van ons woont ook in Capelle en heeft een prachtige woning met een groot zwembad, wat we mogen gebruiken. Layna geniet onderweg van de lunch die ik heb meegenomen. Layna praat honderduit en voor we het weten zijn we al bij het zwembad.

Layna is hier nog nooit geweest en vindt het allemaal wel een beetje spannend. We kletsen dus maar niet te lang en gaan vrij direct naar het zwembad. We kleden ons snel om en niet veel later liggen wij in het water. Layna heeft ook een echt zeemeerminpak met een grote vin, waarmee ze door het water glijdt. Wat heeft ze er de vaart in. Ik kan haar niet bijhouden.

Zwaar

Sowieso valt echt zwemmen me best zwaar merk ik. Mijn bovenarmen protesteren flink, wat aangeeft dat die spieren wel weer wat oefening kunnen gebruiken. We trekken samen baantjes. Vroeger kon ik wel 20 baantjes halen vertel ik Layna, maar ik weet niet of ik dit nu ook ga redden. De eerste baantjes zijn zwaar, maar daarna gaat het veel makkelijker en voor we het weten hebben we er allebei 28 opzitten. 

Layna vind het wel genoeg en gaat weer allerlei kunstjes in het water uithalen, maar ik wil toch nog even kijken waar mijn grens ligt. Ik overtref mezelf, want het worden er 40. Oeps, ik voel het wel zeg. Vooral in mijn bovenbenen en bovenarmen. Zou dit ook helpen om die beiden weer wat steviger te krijgen. Dat zou fantastisch zijn en ik ga zeker als de zwembaden weer opengaan baantjes trekken.

Trek

We doen wedstrijdjes onder water zwemmen, wie het eerst bij de overkant is en kijken of we naar de bodem kunnen zinken. Na ruim twee uur is het voor mij wel genoeg geweest en ga ik heerlijk douchen en me aankleden. Layna houdt het nog een half uurtje langer vol, maar dan wordt zij ook wat moe en wil naar huis. Nou ja, naar oma’s huis.

Ze moet een PowerPoint presentatie voor school maken en daar kan ze nog wel wat hulp van oma bij gebruiken. Als we thuiskomen hebben we allebei trek door het zwemmen. Layna krijgt een klein bakje chips en ik neem wat blokjes kaas. We vertellen Marja over ons zwemavontuur en daarna gaan we samen aan het werk. Jeetje wat is Layna hier handig in. Het is zo leuk om met mijn kleindochter bezig te zijn.

Snelle hap

Ineens is ze zo groot. We genieten er allebei van en merken niet dat het eigenlijk al wat te laat is geworden. Ik zou haar op tijd thuisbrengen, want morgen is weer een schooldag. En wat doe je dan? Een snelle hap. Voor Layna zijn dat zoete aardappel frietjes, verse appelmoes en een kipburger. Marja en ik eten een kipburger met kaas, ei en wat ijsbergsla erbij. Alles is snel klaar en nog sneller op.

Daarna rijd ik direct richting Zoetermeer. Ik heb Coosje ook meegenomen die het geweldig vindt om weer even met de pup van mijn dochter te spelen. Nou dat hebben we geweten. Khody, de labradoodle van mijn dochter is erg hyper en de twee honden stuiteren de kamer door. Rond 22.00 uur ben ik weer thuis. Marja’s puzzel is inmiddels aardig gevorderd, ze is er voor vandaag wel klaar mee. Samen kijken we nog even TV.

DAG TWEEHONDERDNEGENENDERTIG DONDERDAG

Op donderdag is Marja altijd vrij en worden we, als we geen afspraken hebben, altijd op onze biologische klok wakker. Heerlijk is dat.

Eetrust

Bij ons verschillen de tijden van opstaan erg veel, want wij gaan pas tussen 24.00 uur en 02.00 uur naar bed. Doordat Coosje pas wakker wordt als wij enig leven gaan vertonen, kunnen we altijd de rust pakken die we nodig hebben. Het fijne van laat wakker worden vind ik dat ik dan automatisch het ontbijt heb overgeslagen en er dan veel eetrust is geweest. Dat is winst zonder dat ik er iets voor heb hoeven doen.

Het is ook zo heerlijk dat ik niet direct bij het opstaan aan eten denk. Soms vergeet ik het ook gewoon. Dan loop ik buiten met Coosje en realiseer ik me ineens dat ik zelfs nog niets heb gedronken. Dat laatste is natuurlijk niet zo slim.

Kokosmakronen

Als lunch eten we kokosmakronen uit de vastenspecial. Marja heeft ze gisteren als verrassing voor ons gebakken. En oooohh… ik heb meer het gevoel dat ik aan het snoepen ben, dan dat ik aan het eten ben. Zo heerlijk, dit! Ik heb een beetje moeite om maat te houden merk ik, maar mijn verstand wint het. De rest gaat de vriezer in. Het is dus wel gevaarlijk ‘dooreetvoedsel’, maar overheerlijk voor af en toe als ‘verwennerij’.

Opruimen

In de middag knip ik onze haren weer en ga ik verder met organiseren van de kastjes. Jeetje wat hebben we toch veel spullen die we nooit gebruiken en dus overbodig zijn. Gek, dat ik dan toch nog moeite heb om er afstand van te doen. Maar we willen meer ruimte in de kasten, dus daar gaan we voor. Ook de kledingkasten worden weer eens even onder de loep genomen.

Bij Marja gaat er ook wat weg. Niet omdat ze eruit gegroeid is. Marja kan haar kleding wel 20 jaar aan als ze dat zou willen, zo stabiel is haar figuur. Eerder deed ze dit ook, want zegt ze, het is toch nog goed? Er mankeert toch niets aan? Ja dat is zo, maar je wilt toch ook wel eens iets nieuws?

Vergrijzen

Sinds ze een relatie met mij heeft, krijgt ze nog maar weinig kans om te “vergrijzen”, want samen vinden we het ook erg leuk om voor haar kleding te shoppen. Ook voor mij is dat veel leuker geworden, sinds ik in de “normale” winkels terecht kan. Niet alleen omdat er meer keuze is, maar zeker ook omdat de prijs veel redelijker is. Bij mij gaat er ook weer het een en ander weg dat in een korte tijd al niet meer past.

Geen grote hoeveelheden meer zoals eerst, want ik koop nu maar heel gedoseerd omdat mijn maat nog steeds wijzigt. Het is al 19.00 uur als we zin krijgen om te eten. We eten Spaanse gevulde aubergine uit de ovenspecial. We genieten er beiden weer van.

DAG TWEEHONDERDVEERTIG VRIJDAG

Vandaag is een dag met hoop op goed nieuws. Deze keer niet of ik afgevallen ben, maar of ik weer aan het werk kan.

Spanning

De persconferentie is vanavond en de verwachtingen zijn hooggespannen. Natuurlijk hoor je wel al wat gelekte informatie, maar daar kan je nog niet op vertrouwen. Ik merk dat het me wat spanning geeft. Ik wil zo graag weer gaan zingen met de koren. Ik mis het zo ontzettend. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor mij, maar zeker ook voor de koorleden. We zijn het zo zat.

Maar juist als je spanning hebt, lijkt de dag wel om te kruipen en duurt het dus lang voor dat het 19.00 uur is. We hebben beiden vandaag niet zo veel om handen, anders dan de dagelijkse beslommeringen.

Boekjes

Een uitstekende dag om maar weer eens met alle boekjes van TheNewFood te gaan zitten en eens te kijken wat we nog niet gemaakt hebben. We beginnen met de soepspecial. Op het gebied van soepen valt er nog heel wat te ontdekken. Vooral de vegetarische soepen trekken ons vandaag erg aan en met name avocadosoep met noten. Dat wordt de soep voor vanavond.

De lentespecial en zomerspecial liggen al even op de plank. Als we door de lentespecial bladeren, valt ons oog op tagliatelle van asperges.  Wat ziet dat er lekker uit. We zetten dit alvast op ons menu voor de komende dagen. Marja ziet in de startgids ook weer Griekse hartige muffins staan en besluit deze maar weer eens te gaan maken als voorraad. We vinden ze beiden zo lekker. 

Caponata

Wanneer we door eenpanspecial bladeren zien we een naam staan, die we niet kennen, caponata. Ik zie direct dat hier bleekselderij doorheen gaat en zeg dat ik dat niet lust. Maar daar is Marja het niet mee eens. Zij heeft namelijk ook de gerechten met spruitjes gegeten, terwijl ze dacht dat ze dit niet zou lusten. Aangezien dat een succes was, wil ze dat ik dit van de week ook een kans ga geven. Tja…daar heeft ze wel een punt.

We maken een boodschappenlijst voor de nieuwe gerechten die we gaan proberen. We hebben altijd veel in huis en kunnen het meeste uit de boekjes vaak wel maken zonder extra boodschappen te hoeven doen, maar nu is dat wel nodig. Het is wel ongelooflijk hoe snel ik thuis ben geraakt in de nieuwe manier van boodschappen doen en nog maar weinig weg hoef te gooien. Dat was vroeger wel anders.

Avocadosoep

Vandaag doen we geen boodschappen meer. Marja gaat aan de avocadosoep met noten uit de soepspecial beginnen en als die klaar is, zitten we voor de buis in afwachting van de persconferentie. Er komt gelukkig enige versoepeling en ook de koren mogen weer gaan repeteren. Wat een opluchting. Dit moet natuurlijk wel met allerlei maatregelen, maar dat mag de pret niet drukken. 

Teleurstelling

Ik zoek direct contact met het bestuur van onze bewonerscommissie omdat we vanaf dinsdag weer mogen zingen. Een teleurstelling. De zaal waar we repeteren is door onderhoud nog niet klaar voor gebruik. Nu mogen we eindelijk weer en kunnen we nog niet. Ook valt de zaal onder horeca en dat geeft een bijkomend probleem.

Het bestuur moet nog even puzzelen voordat ze mij een datum kunnen geven over wanneer we weer met het koor kunnen gaan zingen. Ik slik mijn teleurstelling weg, breng het nieuws per email zo positief mogelijk naar mijn koorleden en berust maar weer in deze situatie. Er zit niets anders op. We zetten een vrolijke film aan om de stemming een beetje terug te brengen.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDVIERENDERTIG ZATERDAG

Coosje wordt heel laat wakker en wij dus ook. Ik glip uit bed, trek wat aan over mijn nachthemd, schiet in mijn jas en laat Coosje uit.

Luxe

Dit is altijd een korte wandeling zodat Coosje haar behoeftes kan doen. Als we terug zijn, geef ik haar wat eten. Niet veel later lig ik weer lekker naast Marja in bed. Coosje komt naast ons bed liggen en dommelt net als wij ook weer even in. Wat een luxe is dit eigenlijk met een hond. Ze heeft zich helemaal aangepast aan ons. Het is al bijna middag als we opstaan en we besluiten allebei dat we vandaag thuis blijven.

Het is weer zo’n ongezellige natte dag en binnen is het warm en gezellig. We doen allebei een huispak aan en rommelen de hele dag wat aan. We lunchen eenvoudig, er is nog wat soep over van gisteren. Ik had bewust wat meer gemaakt. Ook als lunch smaakt het prima. Door gisteren wat te zijn gaan opruimen, heb ik vandaag zin om een ander kastje uit te mesten. Uitmesten, dan lijkt het alsof het een enorme troep is.

Nostalgie

Dat is het niet, maar na onze verhuizing één jaar geleden, zijn er spullen de kasten in gegaan die we eigenlijk nooit meer in onze handen hebben gehad. Veel overbodige spullen, maar soms wel met een emotionele waarde. Het voelt fijn om een aantal dingen weer eens te bekijken. Ik kom foto’s tegen van de kinderen toen ze klein waren. De foto’s en herinneringen roepen natuurlijk ook veel op bij Marja.

Zeker het fotoboek van ons trouwen twee jaar geleden. Op de foto’s zie ik twee gelukkige bruiden, maar wat ben ik daar nog dik! Doordat ik toen ook nog rood haar had, lijkt het wel alsof ik een compleet ander mens ben. Ik krijg spontaan zin om mijn trouwjurk weer eens te gaan passen…

Trouwjurk

Ik kan niet goed beschrijven wat ik voel als ik mijn trouwjurk aantrek en mezelf in de spiegel bekijk. Blijheid, trots, maar ook verdriet. Hoe heb ik het ooit zover kunnen laten komen? En dan te bedenken dat ik daar nog 7 kilo lichter was dan toen ik met TheNewFood begon. Mijn mooie trouwjurk hangt als een tent om me heen. De pure zijde hangt vormeloos om me heen.

Ik trek mijn jurk van achter bij elkaar en zie hoe anders het had kunnen staan op onze trouwdag (foto rechts). Ohhh wat een verschil. Er rollen tranen over mijn wangen. Ja, ze zijn toch van blijdschap!! Marja die de foto’s maakt, huilt met mij mee.

Mentaal

We eten eenvoudig. Ik bak voor ieder twee tartaartjes met ui en een spiegeleitje erop. Voor mezelf doe ik er een plakje kaas op. Deze keer dus geen groente en ik vraag me af of we er genoeg aan zullen hebben. Dat is zeker zo en Marja kan ze zelfs niet alle twee op. Ik wel en voel me daarna helemaal verzadigd. Ik merk dat mijn maag minder vraagt na al dat “gesnoep” met de feestdagen. Ik kan alweer maat houden.

Achteraf valt het dus best wel mee, maar ik blijf erbij dat ik het nooit meer zover laat komen. Ik voel me nu veel beter en dat is me alles waard. Ik doel dan niet alleen op het fysieke aspect, maar zeker ook op het mentale. Ik vind het jammer dat ik zo aan het snoepen was geslagen, ook al was het allemaal geheel koolhydraatarm/keto. Ik herkende er de oude Rian weer in en zo wil ik niet meer zijn. De eetrust is juist zo prettig.

DAG TWEEHONDERDVIJFENDERTIG ZONDAG

De dag start met een heerlijke ochtendwandeling met Coosje. We doen op ons gemak, we hebben voor vandaag geen andere plannen. 

Hoodie

Wat is het toch een saaie tijd door alle coronamaatregelen. Marja werkt nog steeds thuis en ik sta als dirigent op non-actief. We mopperen niet en nemen het zoals het is. De realiteit is wel dat er in een blog daardoor ook eigenlijk weinig te melden valt. Ik beleef niet zo veel op dit moment en dat is  normaal wel anders. Eigenlijk had ik nooit saaie momenten en altijd mensen om mij heen. 

Ik trek iedere dag een comfortabele broek met een hoodie aan. Dat is echt mijn favoriete kleding als ik niet representatief hoef te zijn. Het staat me ook best goed. Daar had ik nooit van durven dromen! Ik heb in deze kleding nu een normaal postuur en ik zie er sportief uit. Nog steeds houd ik van jurken en zie ik er graag charmanter uit dan in een broek en een trui, maar ik heb nooit geweten hoe comfortabel het laatste zit.

Balans

Hoewel ik een beetje stilsta in gewicht, krijg ik wel steeds meer taille en verliezen ook mijn bovenbenen nog steeds centimeters. Ook mijn huid begint zich wat te herstellen. Het afvallen in mijn gezicht is zo snel gegaan dat ik behoorlijk wat rimpels erbij kreeg. Daar schrok ik in het begin van. Want al voelde ik me jonger door de verkregen gezondheid, de spiegel gaf mij een ander beeld.

Ik vond mezelf in mijn gezicht echt veel ouder geworden. Daar heb ik het best moeilijk mee gehad. Zeker ook als mensen tegen mij zeiden dat ik wel uit moest kijken omdat ik zo’n smal bekkie kreeg en maar niet meer af moest vallen. Daar heb ik me gelukkig niets van aangetrokken, omdat ik wist dat mijn lichaam zelf nog een verdeling moest gaan maken. En dat is nu zeker aan de gang. Alles komt met elkaar in balans.

DAG TWEEHONDERDZESENDERTIG MAANDAG

De werkweek gaat weer beginnen. Marja en ik zitten beiden al vroeg achter onze laptop en hebben het ontbijt overgeslagen.

Gevulde avocado

Op maandag zijn er bij ons beiden altijd veel mails binnen gekomen. We zijn er altijd wel een tijdje zoet mee om alles te beantwoorden.  Vandaag zelfs zo lang dat het al lunchtijd is als we de laptop voor het eerst even dichtklappen. Wat zullen we eens gaan maken? We pakken de ontbijt & lunchspecial erbij. We hebben zin om uitgebreid te lunchen en kiezen voor gevulde avocado.

Gelukkig hebben we allebei tijd, want deze moet nog wel even de oven in. Maar het wachten wordt beloond want het smaakt ons heerlijk. Voor we allebei weer aan de slag gaan, gaan we samen nog even een frisse neus met Coosje halen. We zijn daarna weer helemaal opgeladen en klaar om weer aan de slag te gaan.

Vooruit werken

Achter mijn laptop zitten en de administratie doen is niet zo mijn ding. Ik ben liever in actie. Maar op dit moment is er weinig koor actie. Daarom gebruik ik de tijd om alvast vooruit te werken aan arrangementen, optredens in te plannen en hiervoor de locaties vast te leggen en zorg ik ervoor dat ik naar de koorleden zo af en toe weer even iets van me laat horen.

Ook grafisch ben ik graag bezig en heb ik de afgelopen tijd al heel wat posters, presentaties en logo’s gemaakt die later van pas zullen komen. Als ik voor vandaag klaar ben met dat wat ik moest doen, gun ik mezelf nog wat tijd om te gaan schilderen. Dat is altijd zo heerlijk ontspannen.

Spruiten

Vanavond eten we weer eens stamppot spruitjes met walnoten uit de stamppotspecial. Ik vind dit een culinaire stamppot en echt een delicatesse. Bij stamppot denk je toch direct aan Hollandse pot. Dit is natuurlijk ook puur Hollands, maar toch zo anders als de andere gerechten die ik ooit eerder met spruitjes maakte.

Marja houdt al helemaal niet van spruitjes, maar sinds we volgens TheNewFood eten, probeert ze alles en blijkt dat ze dit gerecht wel lekker vindt. Vanavond hebben we ook een toetje. Marja heeft citroen-roomkwark uit de ontbijt & lunchspecial gemaakt. Dit maakt de maaltijd helemaal af en zorgt ervoor dat we allebei weer helemaal verzadigd zijn. Morgen weer weegdag, ik ben zo benieuwd of ik alweer aan het afvallen ben.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDÉÉNENDERTIG DINSDAG

Normaal sta ik op dinsdag te popelen om op de weegschaal te gaan staan, maar vandaag voel ik me er toch wat gestrest bij. Zal ik nu al wat zijn afgevallen of werkt het vele (gezonde) eten nog door en zit er misschien zelfs nog wat bij?

Opluchting

Ik bouw de spanning maar niet te lang op en stap snel op de weegschaal. Tot mijn grote opluchting zie ik dat mijn lichaam zich al aan het herstellen is en ik nu 83.7 kilo weeg. Een paar onsjes meer dan het laatste weegmoment voor de kerstdagen, maar dat maakt me niet uit. Terug naar de structuur die ik had, doet mijn lichaam goed.

Misschien ben ik zelfs wel een geluksvogel, want ik weet dat er mensen zijn die weken, soms zelfs maanden stilstaan. Het geeft me ook een extra stimulans in een periode dat mijn buikrust nog niet helemaal terug is. Gelukkig gaat dit ook al wat beter en hoef ik niet meer toe te geven aan dit gevoel, maar ik kan niet wachten totdat ik weer kan zeggen dat mijn lichaam niet meer naar eten verlangt en verzadigd voelt.

Anders

Ik ben best wel met het hele proces van extra eten rond de feestdagen bezig geweest. Ik kan voor mezelf de conclusie trekken dat ik het bij de volgende feestdagen of bijzondere gelegenheden anders ga doen. Natuurlijk zal ik dan wel iets lekkers uit TheNewFood boekjes kiezen om te maken, maar ik zal me dan beperken tot één keuze en niet meerdere. Dus; óf lekkere cakejes óf bonbons óf een ander baksel.

Door teveel te maken, heb ik voor mijn gevoel geen maat kunnen houden. Op de een of andere manier val ik daardoor terug in mijn oude patroon. Het maakt dan niet uit of het ketogeen is of niet, het gaat om mijn gedrag.

Compenseren

Ik sta aan het begin van 2022 en dit jaar staat het hele jaar in de eerste plaats voor gezondheid! Want zonder een goede gezondheid, valt er op ieder ander gebied ook weinig te genieten en sta ik ook minder sterk als het weer eens tegen zit. Als ik terugkijk op mijn gezondheid in 2021 heb ik zoveel gewonnen. Vanaf mei 2021 ben ik gezond en puur gaan eten.

Al vrij snel voelde ik dat ik meer energie kreeg, vitaler werd en mijn eigenwaarde op het gebied van mijn uiterlijk terugkwam. Ook al heb ik mijn hele leven aangegeven, geen moeite te hebben met mijn uiterlijk en mijn dikte, nu weet ik dat ik dit gevoel gecompenseerd heb en er zelf in ben gaan geloven. Nu ik me zo anders voel, weet ik dat ik mezelf dus voor de gek heb gehouden.

Schijnvertoning

Het heeft ook niet geholpen dat iedereen altijd zei dat mijn “dikte” bij me hoorde en ik er altijd geweldig uitzag. Ik deed altijd erg mijn best om aparte kleding te kopen, mijn haar modern en soms apart geknipt te hebben en me heel energiek voor te doen. Ik was door mijn enthousiasme ook altijd energiek, maar nu weet ik hoeveel moeite me dit gekost heeft.

Wanneer ik nu net zo enthousiast ben en heel veel energie verbruik voel ik me echt heel anders. Niet totaal gevloerd na afloop en het duurt geen dagen voor ik weer terug op energie ben. Een nacht goed slapen is dan voldoende. Wat een enorme verandering heb ik toch doorgemaakt in 2021! Het voelt zo goed om met die ervaring 2022 in te gaan en ik heb er veel vertrouwen in.

Eindstreep

Ik heb beslist nog wat kilo’s te gaan, maar ik weet dat ik uiteindelijk mijn doel zal bereiken. Bij eerdere lijnpogingen of extreme diëten, bereikte ik de eindstreep niet. Wanneer dit wel een keer lukte, dan viel ik daarna altijd direct weer terug en was ik in no-time weer dik. Soms zelfs dikker dan daarvoor. Maar sinds ik me zo geweldig voel door de manier waarop ik nu eet en de vele voordelen ervaar, wil ik niet meer anders!

Samen zingen

Deze ochtend heb ik een online brainstormsessie met een andere dirigent waarmee ik dit jaar allerlei uitdagingen aanga. Vandaag is de grootste uitdaging om samen online te zingen. Met Zoom gaat dat niet omdat er een enorme vertraging is en je dwars door elkaar heen zingt. Kan je nagaan hoe dat klinkt als je dit met een koor doet. Maar nu kan het wel door Zoom en Jamulus samen te gebruiken.

Het kost wat moeite om het allemaal werkend te krijgen, maar ik word hier deskundig doorheen geholpen. Na een half uurtje zijn we samen aan het zingen en klinkt het écht geweldig. Wat een vooruitgang en wat een mogelijkheden biedt dit nu we niet live kunnen zingen. Het maakt me helemaal blij. We blijven niet zingen, want er moet ook veel besproken worden.

Lichter lopen

We weten elkaar enorm te inspireren en pas rond lunchtijd sluit ik de computer weer af. Tijd om mijn hoofd even leeg te gaan maken en met Coosje naar buiten te gaan. Ik zet de pas er flink in en realiseer me ineens dat ik ook heel anders loop de laatste maanden. In de eerste plaats lichter, maar ook mijn bovenbenen schuren niet meer tegen elkaar.

Dat vond ik altijd zo’n vervelend gevoel en mijn broeken of leggings sleten dan ook snel op die plaats. In de zomer kon ik ook nooit een jurk of rokje aan, want blote benen tegen elkaar is echt geen fijn gevoel. Dat ik dat niet eerder heb opgemerkt. Weer een voordeel.

Kleinkinderen

In de middag ga ik even boodschappen doen. Morgen komen de drie kleinkinderen, waarvan er twee blijven logeren. Ik heb altijd graag alles in huis, zodat mijn aandacht alleen naar de kinderen uit kan gaan en ik niet naar de winkel hoef. De keuzes die ik maak tijdens het boodschappen doen, zijn ook heel anders dan eerder. Ik koop echt nog wel iets lekkers voor de kinderen, maar overlaad ze niet meer met zoetigheid.

Ook naar hen toe hou ik veel meer maat en soms zet ik ze iets uit de boekjes van TheNewFood voor. De ene keer valt dit beter in de smaak dan de andere keer, maar ik blijf het proberen.

Eenvoudig

Voor vanavond maak ik heel eenvoudig een omelet, die ik voor Marja anders beleg dan voor mijzelf. Ik heb altijd veel behoefte aan kaas, maar voor Marja wordt het dan al snel te zwaar. Dat geldt eigenlijk ook voor de zalm die ik er opdoe. Zij kiest voor plakjes kipfilet. Maar hoe dan ook, het ziet er lekker uit en smaakt ons beiden prima.

In de avond blazen we alvast de luchtbedden op en halen we wat speelgoed voor de kinderen uit de kast. Daarna is het klaar voor vandaag en gaan we in de ‘chill-mode’.

DAG TWEEHONDERDTWEEËNDERTIG WOENSDAG

Zonder eerst te ontbijten rijd ik in de vroege ochtend naar Zoetermeer om Layna op te halen. Ze wilde dat ik vroeg kwam, zodat ze nog even wat tijd met oma alleen zou hebben. Daar kom ik graag mijn bed vroeg voor uit.

Presentatie

Ze vertelt me wat ze nog graag wil doen voordat de andere twee kinderen komen. Voor school moet ze een powerpointpresentatie maken naar aanleiding van een interview dat ze met een klasgenootje gehouden heeft. Jeetje negen jaar en dan al zo’n presentatie moeten maken en daar dan later een spreekbeurt bij houden. In mijn tijd was dat toch wel anders.

Ze weet heel goed wat ze wel en niet wil en daarnaast weet ze ook goed wat van de meester wel en niet mag qua vragen en antwoorden. Het lukt ons niet om dit helemaal klaar te krijgen. We zijn al een eindje op weg en gelukkig heeft ze nog wat tijd zodat ik haar volgende week woensdag weer kan helpen. We eten samen pannenkoeken van mozzarella uit de startgids. Wat zijn ze lekker!

Gezelligheid

Dan komen de kleintjes en is het gedaan met de rust, maar is het wel heel erg gezellig. Helaas regent het de hele middag en kunnen we niet naar buiten. Dat is geen enkel punt want we brengen de middag door met spelletjes, knutselen, kleien en een leuke film. De kinderen mogen kiezen wat ze willen eten. Oma heeft pannenkoeken, poffertjes en frietjes. Ze willen allemaal wat anders en dat is natuurlijk geen enkel punt.

Alles is zo klaar. Voor Marja en mij maak ik een salade van avocado, ei, zalm, fijngesneden ui, boursin, snacktomaatjes en ijsbergsla. We smullen allemaal. Na het eten wordt Layna door Marja naar huis gebracht en ga ik de kleintjes douchen. Daarna lezen we nog even gezellig een verhaaltje en dan hup naar bed. Als Marja thuiskomt is de rust alweer wedergekeerd in huis en sluiten we samen de dag gezellig af.

DAG TWEEHONDERDDRIEËNDERTIG DONDERDAG

We zijn wat vroeger wakker dan anders, de kinderen slapen niet uit. Geen punt hoor, ik sta op en laat Marja nog eventjes rustig liggen.

Ontbijt

Samen met de kinderen ontbijt ik. Dit doe ik omdat ik het gezellig vind om samen te eten. Ik weet dat ik het ontbijt beter over kan slaan. Maar soms maak ik heel bewust een andere keuze. We kiezen allemaal voor yoghurt. Bij de kinderen gaat er vanillevla en cruesli doorheen en ik roer er suikervrije jam door. De dag kan beginnen.

Gelukkig is het droog en er schijnt zelfs een zonnetje. Ik trek er direct met de kinderen op uit, want je weet maar nooit of het weer vanmiddag anders zal zijn. Ik heb ze beloofd naar de speeltuin in het bos te gaan. We trekken kaplaarzen aan en kleden ons warm. Dat blijkt wel nodig. De zon mag dan schijnen, maar het is koud.

Bos

Het bos is erg drassig en in de speeltuin lopen we te soppen in de modder, maar dat mag de pret niet drukken. Dat maakt het eigenlijk juist leuker. Want daardoor is het een beetje glad en vergt het wat behendigheid. De kinderen klimmen en klauteren, gaan op de kabelbaan en zitten in no-time onder de modder. Het deert hen niet en mij al helemaal niet.

We bouwen samen een pracht hut van losliggende takken en maken ook nog een stevige wandeling. Het is puur genieten. Pas wanneer het rond lunchtijd begint te regenen, gaan we weer terug naar de auto. Net voor de bui echt losbarst zijn we thuis.

Trek

We gaan eerst even wat eten. Van buitenlucht krijg je namelijk trek. Ook ik heb trek, maar ik beperk me tot een paar blokjes kaas. Marja heeft al wat gegeten. De rest van de middag wordt er gespeeld met auto’s, poppen, lego, schilderen we stenen en doen we spelletjes. Voor de kinderen maak ik rond 18.00 uur pastasaus uit de lentespecial: de kiproomsaus. Marja en ik met courgettespaghetti en de kleintjes met spaghetti.

Wanneer papa en mama ze later komen ophalen, vertellen ze dat oma hele erge lekkere pasta kan maken. Dat compliment steek ik weer in mijn zak. In de avond voelen Marja en ik allebei dat we deze drukte niet meer gewend zijn en besluiten we de luchtbedden te laten voor wat ze zijn. Die liggen er morgen ook nog. We ploffen op de bank en gaan samen een mooie film kijken.

DAG TWEEHONDERDVIERENDERTIG VRIJDAG

We slapen een beetje uit en slaan het ontbijt over. Als we eenmaal in de benen zijn, gaan we het huis eerst even onder handen nemen.

Werkbij

Als we daarmee bezig zijn, worden we allebei aangestoken door een werkbij. We hebben zin om eens wat orde op zaken te stellen in onze kasten. Er staat ook zoveel speelgoed van de kinderen in, waar ze al lang niet meer mee spelen of te groot voor zijn. Er kan vast wel wat weg. Al opruimend komen we van alles tegen wat ook overbodig is. Uiteindelijk hebben we weer kasten waar nog wat ruimte in over is.

Niet alles wordt weggegooid. Sommige spullen gaan naar de kringloopwinkel zodat andere kinderen er weer plezier van kunnen hebben. Dat geeft een goed gevoel. Daarna lunchen we samen en maak ik de tosti uit de startgids die we allebei erg lekker vinden. Deze staat regelmatig op ons menu maar gaat nooit vervelen. 

Erwtensoep

In de middag gaat Marja wat studeren, doe ik eerst boodschappen en ga ik later nog wat schilderen. Al met al is het een productieve, maar rustige dag. We sluiten de dag af met erwtensoep uit de stamppotspecial. Ik heb hier al zo vaak over gelezen en kon me niet voorstellen dat de smaak iets te maken zou hebben met erwtensoep. Want hoe kan een soep zonder erwten nu als erwtensoep smaken?

Het is een groot succes en we smullen ervan. Echt een soep die enorm vult en ons een heel winters gevoel geeft. Deze soep gaat zeker in de herhaling. De hele avond zijn we dan ook meer dan verzadigd en hebben we geen enkele behoefte om ook maar iets te snacken.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDACHTENTWINTIG ZATERDAG

We worden pas laat wakker en Marja verwent me met een kop thee op bed. Vorig jaar op 1 januari kreeg ik daar 3 boterhammen met pindakaas met hagelslag, een overgebleven appelflap of oliebol en een glas sinaasappelsap bij…

Rian 2.0

Dat lijkt alweer zo lang geleden. Ik kan me daar nu ook weinig meer bij voorstellen. Dit hele avontuur met TheNewFood is echt het beste wat ik ooit voor mijzelf heb gedaan. Ik realiseer me hoe bijzonder het is dat ik dit nieuwe jaar inga als een compleet ander mens met compleet andere gewoontes. Zónder ontbijt zelfs! Rian 2.0!

Pyjamadag

Voor vandaag hadden we wat plannen om Nieuwjaar te gaan wensen, maar daar komt niets van. We hebben geen zin om uit huis te gaan. Het wordt een heerlijke rustige pyjamadag waarop we alleen Coosje regelmatig uitlaten. We hebben heerlijk gelezen, een mooie film bekeken en tot aan het avondeten niet gegeten. We hebben veel water gedronken, even de boel goed doorspoelen na al die lekkernijen.

We merken allebei dat onze buik/maag anders voelt en willen zo snel mogelijk terug naar het voor ons nieuwe normaal. Dat is leven en eten volgens TheNewFood! Als maaltijd maak ik een lichte salade en dat is voor vandaag meer dan genoeg. 

Schuldig

Door de heerlijk ontspannen dag zijn we wel erg lui geworden. In de avond komt er ook niets meer uit onze handen en brengen we deze allebei languit op de bank door. Vroeger voelde ik me altijd schuldig na zo’n dag nietsdoen, maar nu voelt het heerlijk en zijn we allebei weer helemaal uitgerust van alle beslommeringen rondom de feestdagen.

DAG TWEEHONDERDNEGENENTWINTIG ZONDAG

‘Back to normal’ vandaag. Door het minimale eten heb ik bij het opstaan toch wel wat trek en neem ik een bakje yoghurt. Dat ’trek-gevoel’ kende ik niet meer.

Eetpatroon

Doordat we vaak op de dag en in de avond hebben gegeten, ben ik op dat gebied even terug bij af. Ik ben, denk ik, niet uit ketose. Ik laat het allemaal maar gebeuren en heb me voorgenomen om weer terug te gaan naar het eetpatroon wat ik voor de feestdagen had.  Marja gaat vandaag even naar Monique om Nieuwjaar te wensen en ik blijf deze keer thuis. Ik wil vast wat kerstspullen opruimen en wat in huis doen.

Coosje blijft bij mij en ik ga eerst een lange wandeling met haar maken. Na afloop stap ik samen met Coosje de lift van ons appartementencomplex in. Coosje zit natuurlijk aan de lijn en naast me. Net voordat de liftdeur dichtgaat, hoort of ruikt ze waarschijnlijk iets waardoor ze pijlsnel door de kier van de al sluitende liftdeur naar buiten glipt.

Schrikken!

Ik kan de deur niet meer openen. Er is geen noodrem en de riem zit aan de andere kant van de deur aan Coosje vast. De lift gaat omhoog en ik kan niets doen. Ik ontgrendel de flexi-riem, maar al snel is deze aan het eind. In luttele seconden gaat er zoveel door mijn hoofd. Dit kan Coosje niet overleven denk ik. De lift moest eerst door naar de zesde etage, daarna weer terug naar de begane grond. In die tussentijd brak de lijn.

Coosje was dus los. Hoe zou ik haar aantreffen? Eindelijk beneden waren er mensen in de hal die Coosje hadden zien rondrennen. Gestrest, maar op het eerste gezicht ongedeerd. Door de stress was het lastig haar weer bij me te krijgen, maar uiteindelijk lukte dit.

Wonder

In mijn armen wordt ze snel rustig en kan ik haar goed bekijken en voelen of ze ergens pijn heeft. Dat bleek wonderlijk genoeg niet zo.  Terwijl ze voordat de lijn knapte toch een smak tegen de liftdeur gemaakt moet hebben en als het ware opgehangen is. Eenmaal thuis gaat ze direct wat drinken en dartelt ze snel weer om ons heen.  We houden haar goed in de gaten en gaan natuurlijk bij twijfel langs de dierenarts.

Maar tot nu toe is hier geen aanleiding toe. Wat een WONDER! Bij mij zit de schrik er behoorlijk in. De rest van de dag heb ik hoofdpijn en ben ik zelfs wat huilerig.  Als ik later op de dag weer met Coosje de lift in moet stappen, heb ik het moeilijker dan Coosje zelf.  Zij lijkt nergens last van te hebben.

Courgettesoep

Door de schrik heb ik voor het eerst sinds dagen echt geen zin om te eten. Het komt dan ook mooi uit dat Marja courgettesoep uit de startgids  heeft gemaakt. Dat eet makkelijk, is lekker en vult goed. De rest van de avond heb ik nergens zin in en voor het eerst in dagen gaan we vroeg naar bed.

DAG TWEEHONDERDDERTIG MAANDAG

Marja moet vandaag weer werken en ook ik heb een druk programma. We zijn allebei vroeg uit de veren. Marja ontbijt met yoghurt en ik neem een avocado met wat hamblokjes.

Bril

Daarna heb ik een afspraak bij de opticien, want mijn bril is kapot. Gelukkig is de opticien een winkel die open is en op afspraak klanten mag ontvangen. Omdat het al de zoveelste keer is dat mijn bril kapot is gegaan en ik zelfs al één keer een nieuw montuur van ditzelfde model heb gekregen, wordt mij aangeboden een andere bril uit te zoeken. Dit montuur zal een probleem blijven en daar schiet ik niets mee op.

Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Ik zoek met veel plezier een ander montuur uit. Mijn huidige bril wordt nog even gemaakt en die houdt het wel vol totdat de nieuwe afgehaald kan worden. Hierna ga ik naar de Lidl om voor mijn vriendin in Zoetermeer boodschappen te doen. Ze heeft een blessure waardoor ze het zelf niet kan en ze is behoorlijk onthand.

Vriendin

Ik rijd met een tas vol boodschappen naar haar toe en haal nog even haar bestelling op bij het Kruitvat. Als ik de boodschappen bij haar aflever, blijf ik nog gezellig wat drinken. Voor ik het weet is het laat geworden. Ik kom in de zo door mij zo gevreesde file terecht. Als ik eindelijk thuis ben, begin ik direct met koken. Het wordt vanavond nasi uit de eenpanspecial.

Als ik druk of laat ben, verval ik vaak in herhaling en maak ik de gerechten die wij beiden erg lekker vinden en snel klaar zijn. Zo maken we ook regelmatig tosti of shoarma uit de startgids, of een soep uit de soepspecial. Wanneer ik iets nieuws uitprobeer, wil ik er altijd rustig de tijd voor nemen. Veel tijd kost het bereiden van de gerechten overigens nooit. Bijna alles is binnen een half uur klaar.

Koor

In de avond moet ik even een technische klus klaren op mijn laptop. Ik wil met een online koorproject gaan starten waarbij echt SAMEN en LIVE gezongen kan worden. Eerder deed ik dit met Zoom, maar dan moeten de microfoons van de koorleden op MUTE omdat het geluid vertraging heeft en alles dan door elkaar heen klinkt. Nu is er een nieuw programma, Jamulus, waarbij geen vertraging is.

Koorleden kunnen dus echt samen zingen en elkaar ook horen. Maar voor het zover is, moet ik het een en ander op mijn laptop installeren, een vaste internetverbinding aanleggen en me verdiepen in de nieuwe apparatuur die ik hiervoor heb aangeschaft. Dat blijkt wel een klusje. Ik kom er niet helemaal uit en vraag hulp bij een bevriende dirigent die al lang met dit programma werkt.

Morgen

Morgen gaat hij me helpen en zal het vast wel gaan lukken. Morgen is het ook weegdag en ik weet inmiddels zeker dat ik wat aangekomen ben. Ik ben tussendoor even op de weegschaal gaan staan. Ik heb mijn gewicht niet vermeld in mijn blog, want wie weet is er morgen alweer iets vanaf. Ik hou er rekening mee dat ik eventjes achterop ben en ik even de tijd nodig zal hebben om weer terug te komen op de 83.4 kilo.

Morgen wordt dus een spannend weegmoment. Gelukkig voel ik me nog steeds geweldig en heb ik ook weer een mooie bloeddruk. Deze heb ik vanmorgen weer eens even gemeten en was 123/69. Mooi toch?

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDVIERENTWINTIG DINSDAG

Het is weegdag. Zal ik een keertje overslaan? Ik ben immers zeker niet afgevallen en misschien zelfs wel aangekomen. Wil ik dat zien of wacht ik totdat ik voel dat ik weer aan het afvallen ben?

Realiteit

Ik kies er bewust voor om de realiteit onder ogen te zien en de confrontatie met de weegschaal aan te gaan. Zoals ik al verwachtte staat deze op 84,4 kilo. Dat is schrikken, vorige week was het 83,3 kilo. Ik weet heel goed hoe het komt. Ik heb niets verkeerds gedaan! Maar ik heb wel veel meer en veel vaker gegeten. Dat is mijn lichaam niet meer gewend. Ik was gewend aan één of twee maaltijden per dag en eten tot verzadiging.

Nu heb ik ontbeten, geluncht en maaltijden met méér gangen gegeten. Dat is wel even iets anders. Daar is het niet bij gebleven. We hadden ook nog veel lekkernijen uit de kerstspecial gemaakt, waar we tussendoor en in de avond van gesmuld hebben.  Ik probeer het allemaal te beredeneren, om een beter gevoel te krijgen bij het feit dat ik ben aangekomen, maar het helpt niet.

Buikrust

Ik vraag me af of het dit waard was? En ja, ik heb er ongelooflijk van genoten! Maar door zoveel en vaak te eten, ben ik wel mijn buikrust kwijt. Mijn lichaam vraagt nu weer steeds om eten en kan ik de verleiding maar moeilijk weerstaan om hier niet aan toe te geven. Ik zag het gisteren dus wel een beetje te makkelijk in met mijn uitspraak dat het ons geen enkele moeite zou gaan kosten om weer maat te houden.

Het kost me namelijk wél moeite. Marja voelt zich bij matig eten altijd beter. Tussendoor stop ik dan ook een stukje kaas in mijn mond. Morgen moet ik dat niet meer doen, neem ik me voor. Vandaag heb ik ook ontbeten, omdat ik met trek wakker werd. Morgen wil ik dat beslist niet meer. Ik besluit dat het de moeite waard was, maar dat ik wel snel terug moet naar waar ik was en waar ik me goed bij voelde.

Restjes

Vanavond hebben we wat restjes vlees en vis die we op de grillplaat leggen. Ik maak er een simpele salade bij en de knoflooksaus uit de – startgids -. Dat is ook weer smullen. Als toetje is er nog de Baileys. Die is maar één week goed te houden en willen we niet weggooien. Ik drink nooit alcohol, maar wilde dit toch graag een keer proberen. Het smaakt me goed, maar ik kan er niet goed tegen. 

Een paar nipjes vind ik een traktatie. Marja zal de rest maar op moeten drinken en daar heeft ze vast geen moeite mee. Ik was van plan om oliebollen uit de kerstspecial te gaan bakken, maar ik weet nog niet of ik dit wel ga doen. Ik vind het zó moeilijk om daarna weer terug naar de basis te gaan. Ben ik zo sterk dat ik dat kan? Heb ik het er voor over? Ik twijfel nog.

DAG TWEEHONDERDVIJFENTWINTIG WOENSDAG

Zoals ik me had voorgenomen, ontbijt ik vandaag niet. Dat gaat me niet makkelijk af. Zit dat tussen mijn oren? Vast wel! Ik zet even door.

Vriendin

Voor ik in de middag mijn bijna 90-jarige vriendin uit Den Haag ga ophalen, eet ik een paar plakjes vleeswaren die nog in de koelkast liggen en drink ik daar een groot glas water bij. Mijn vriendin is door ziekte en blessures al lang niet meer buiten geweest, ze heeft ons huis nog nooit gezien en verheugt zich enorm op mijn komst. Ze staat al klaar als ik aanbel, we stappen direct weer in de auto.

Het weer is grauw en het regent, maar dat mag de pret niet drukken. Mijn vriendin geniet van alles wat ze onderweg ziet en we praten in de auto helemaal bij. Onderweg vraagt ze mij of er bij ons een Kruidvat in de buurt is, want daar is zij al zo lang niet meer geweest. Het is de enige leuke winkel die op dit moment open is.

Verwennerij

Omdat zij slecht ter been is, zie ik eerst wat beren op de weg. We lopen een uurtje later toch samen in het winkelcentrum. Wat blijkt, mijn vriendin wilde dat ik een cadeautje uitzocht voor mijn verjaardag. Wat ontzettend lief. Ze is in geen jaar in de winkels geweest en wilde dit zelf met mij kopen. Ik kies voor een badborstel en een heerlijke scrubmat, die je zo lekker langs je rug kunt halen. Wat een verwennerij.

Zelf haalt ze ook nog wat spulletjes en blij gaan we de winkel weer uit. Het was een hele onderneming, maar het voelt goed dat we dit gedaan hebben. Niet veel later zijn we bij ons thuis. Ik schenk een lekker wijntje in voor Marja en mijn vriendin en zet een heerlijk kaasplankje op tafel. Ik smeer het ene toastje na het ander voor mijn vriendin. zelf beperk ik me tot twee stukjes kaas.

Nasi

Voor het avondeten heb ik de nasi uit de eenpanspecial gemaakt. We smullen er alle drie van. Tijdens het eten vertel ik haar alles over onze nieuwe leefstijl. Ze kan bijna niet geloven dat zulk lekker eten ook nog gezond kan zijn. Voor haar heb ik ijs met slagroom toe. Marja en ik houden het bij koffie en thee.

Die koffie krijgt mijn vriendin later ook en maakt zij het laatste beetje Baileys op. Ze zegt hem lekkerder te vinden dan de echte. Als dat geen compliment is… Na een gezellige middag en avond breng ik haar naar huis. Daar moet ik wel weer even moed voor verzamelen, want ik ben toch zeker twee uur onderweg.

Rust

Maar als ik zie hoe mijn vriendin genoten heeft van dit uitstapje, neem ik me voor dit wat vaker te gaan doen. Wat is dan twee uur autorijden? Het verkeer zit mee en ik ben eerder dan verwacht thuis. Marja en ik brengen de avond verder in alle rust door met een gezellig muziekje op de achtergrond. Marja speelt op haar Nintendo Lite die ze voor kerst van mij heeft gekregen.

Ik scroll even ontspannen door alle Facebookberichten en e-mails die ik de afgelopen dagen heb ontvangen. Zal het morgen weer eens een rustige dag gaan worden? Er zijn geen plannen, maar je weet het maar nooit.

DAG TWEEHONDERDZESENTWINTIG DONDERDAG

Heerlijk een dag zonder afspraken. Marja moet wel haar boosterprik gaan halen in Rijswijk. Ik vraag of ik even met haar mee zal gaan, maar daar wil ze niets van weten.

Wandeling

Ga jij maar lekker doen waar je zin in hebt, zegt ze. Nou, dat is niet tegen dovenmansoren gezegd. Ik wil naar buiten! Door al die gezellige dagen op een rij heb ik veel te weinig beweging en zuurstof gehad. Ik ga met Coosje een flinke wandeling maken. Maar wel eerst even lunchen. Dat wordt niets bijzonders, want de restjes moeten nog op.

Ik snijd een puntje brie, een puntje camembert en een stukje ossenworst af en neem daar drie snacktomaatjes bij. Daarna gaan Coosje en ik erop uit. We wonen in een fijne omgeving om te wandelen en in no time sta ik met Coosje in een mooi natuurgebied. Ik geniet er zo van dat ik eigenlijk helemaal niet op de afstand let die ik afleg.

Hamer

Als ik voel dat ik toch een beetje moe begin te worden, heb ik al twee uur gelopen. En ik niet alleen, kleine Coosje ook. Zij lijkt overigens totaal niet vermoeid en springt nog enthousiast in het rond. Ik baan me een weg naar de bewoonde wereld en eerlijk gezegd valt de route naar huis me wel wat tegen. Op ongeveer één kilometer van huis kom ik de man met de hamer tegen.

Mijn benen willen niet meer, ik heb het ineens veel te warm onder mijn jas en zelfs mijn schouders doen pijn. Ik moet toch naar huis, dus er zit niets anders op dan door te lopen. Mijn tempo heeft tijdens de wandeling erg hoog gelegen en het is dus geen wonder dat ik er nu even doorheen zit. Maar ik heb weer een mooi beginnetje gemaakt. Thuis ploft Coosje direct in haar mand en ik op de bank.

Verleidingen

Marja is inmiddels terug van haar boosterprik en samen drinken we een grote mok thee. Over het eten hoef ik me niet druk te maken, we hebben nog nasi over van gisteren. Dat bak ik even op. Het kan natuurlijk ook in de magnetron, maar even in de pan vind ik lekkerder. Morgen is het oudejaarsdag en ga ik weer boodschappen doen.

We zijn ‘s avonds gewoon samen thuis en hoeven dus niet allerlei lekkers voor anderen in huis te halen. Dat scheelt toch weer een hoop verleidingen. Die verleidingen kon ik eerder moeiteloos weerstaan, maar door met kerst en mijn verjaardag weer even van van alles geproefd te hebben, heb ik hier nog een klein beetje moeite mee. Vooral mijn lijf; mijn hoofd weet inmiddels wel wat het wil.

Vreetfestijn

Maar helemaal zonder lekkers zal deze avond niet voorbij gaan. Als ik terug denk aan al die jaren dat ik me echt volvrat met oliebollen, appelflappen en appelbeignets, dan heb ik nu al zoveel gewonnen. Ik begon al dagen van tevoren en als het oudjaarsavond was, wist ik precies waar de lekkerste oliebollen en appelflappen te koop waren, want ik had ze allemaal gekeurd.

Ook kocht ik altijd veel te veel en at ik dagen later nog appelbeignets als ontbijt. Sowieso was oudjaarsavond vaak een vreetfestijn dat begon met schalen oliebollen, appelbeignets, appelflappen, sneeuwballen en appelbollen. Het kon niet op. Dit bleef ook altijd de hele avond op tafel staan en tussen de hartige hapjes door, pakte ik dan gewoon weer iets van die schalen.

Nieuwjaar ineten

Ook was het de gewoonte om na middernacht, als we allemaal weer binnen waren van het kijken of afsteken van vuurwerk, een koud buffet te serveren. Ik maakte daar altijd verschillende salades voor, royaal gegarneerd met vissoorten, vlees en kaas. Dit uiteraard met stokbrood en kruidenboter. Het nieuwe jaar werd dus eigenlijk ‘ingegeten’.

Voor oudjaarsavond maakte ik ook altijd een grote kom bowl en gedurende de avond schepte ik menig glas hiermee vol. Altijd lekker zoet en  zonder alcohol. De wijn zette ik er naast voor de liefhebber die in zijn/haar eigen glas er een scheut bij kon doen. Ik moet er allemaal niet meer aan denken. Dit was echt ’too much’! Dat zie ik nu ook wel in.

Pondje

Ik ben niet iemand die niet weet waar al die overtollige kilo’s vandaan zijn gekomen. Ik heb ze er door de jaren heen allemaal zelf aan gegeten met een overdaad aan ongezond voedsel en lekkernijen. De fabel “ik word nog dik van gebakken lucht” gaat bij mij dan ook niet op. Ieder pondje ging toch echt door mijn mondje. Natuurlijk speelde mee dat ik áltijd honger had. Ik was onverzadigbaar. En dat is nu wel anders!

DAG TWEEHONDERDZEVENENTWINTIG VRIJDAG

Marja en ik starten oudejaarsdag zonder te ontbijten. We weten nu al dat we vanavond nog wat gaan snacken en willen de schade zo beperkt mogelijk houden. Dus maar weer zo lang mogelijk buikrust.

Een pittig jaar

De dag gaat niet zonder herinneringen aan ons voorbij. Wat was het een pittig jaar, door alle gevolgen die corona op ons leven en werk heeft. Maar ook het overlijden van Marja’s moeder en broer, het delier van Monique en haar achteruitgang. Toch was het ook een heel positief jaar, door de grote verandering die TheNewFood in ons leven heeft gebracht.

We raakten beiden gewend aan het online werken, we kregen meer tijd voor onze hobby’s, Marja die opleidingen heeft gevolgd. Er was meer tijd voor de kinderen en kleinkinderen, ik ben met twee geweldige koren gestart, oude vriendschappen werd nieuw leven ingeblazen en we werden steeds inventiever en creatiever om het leven met alle beperkingen toch leuk en vol uitdaging te maken.

Een ander mens

Ik ben dit jaar een ander mens geworden. Ik ben veel afgevallen en ben van maat 52/54 naar maat 42 of M gegaan. Maar ik ben niet alleen in uiterlijk veranderd. De grootste verandering is de vitaliteit die ik gewonnen heb. Ik ben veel energieker, voel me gezonder en ik ga nu heel bewust met voeding om. Het belangrijkste: ik heb er zo ontzettend veel plezier in en wil echt niet anders meer. De oudjaarsavond ziet er anders uit als voorgaande jaren.

Het wordt geen vreetfestijn, ik ga wel voor wat lekkers zorgen, dat hoort erbij. Jullie weten dat Marja ontzettend slank is en dat zij zich zo af en toe wel eens iets kan permitteren, maar ik moet daar niet aan beginnen. We houden het verantwoord. Ik ga nu eerst boodschappen doen.

Boodschappen

Allereerst koop ik voor vanavond een lekker soepel wijntje. Dit past goed bij de plannen die ik voor het eten heb. Ook koop ik een klein flesje echte champagne. Jeetje, wat schrik ik van de prijs. Maar ik vind het belangrijk dat als Marja dan één keer per jaar champagne drinkt het ook goede is. Er staan voor ons samen en voor ieder van ons komend jaar mooie dingen te gebeuren. Daar willen we in stijl op klinken om middernacht.

Ik gun mezelf een glas cola om mee te proosten. Verder koop ik voor Marja ook één appelflap. Ik weet dat ze hier erg van houdt, maar ook dat eentje meer dan genoeg voor haar is. Dit in tegenstelling tot mezelf; ik at er vroeger rustig vier tot zes op een avond. Ik kon geen maat houden. Voor mezelf koop ik pecannoten en voor Marja gemengde noten.

Keto hapjes

We eten een eenvoudige omelet met wat groente en kipfilet. Niet teveel, vanavond eten we immers nog meer. Om het nieuwe jaar in te luiden, maak ik een schotel met heerlijke kaasjes, olijven, gevulde snacktomaatjes, gevulde champignons en komkommerhapjes. Ik kom morgen niet aan de 16 uur buikrust, maar dat is niet erg. Het is wel vervelend dat ik er zo mee bezig ben, vind ik.

Ik denk aan Matty’s geruststellende woorden toen we de eerste keer uitbundige (keto) tapas hadden gegeten. Ze drukte me op het hart dat af en toe zo’n keto-uitspatting helemaal niet erg is. Ook niet als je daardoor stilstaat of zelfs wat aankomt. Genieten van het leven is immers óók belangrijk! En op deze manier genieten van eten is helemaal niets mis mee. Ik voel me meteen een stuk beter als ik aan die woorden terugdenk.

Vuurwerk

We zijn deze avond heerlijk samen en genieten van leuke programma’s op de tv, fijne muziek en vanaf middernacht van prachtig vuurwerk dat wij vanaf onze zesde etage goed kunnen zien. Er is een vuurwerkverbod, maar daar merken we hier niets van. Het lijkt zelfs wel of het nog mooier is als andere jaren. Dat zal wel komen omdat het illegaal vuurwerk is. Hoe dan ook, we genieten ervan.

Coosje is gelukkig niet bang van het vuurwerk. De afgelopen dagen is er bij ons in de buurt heel wat afgeknald en ook al keek ze er wel even van op, daarna wandelde ze vrolijk weer verder. Het wordt laat. Om 4.30 uur gaan we eindelijk naar bed. We vallen allebei voldaan en tevreden als een blok in slaap. 

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEHONDERDÉÉNENTWINTIG ZATERDAG

Uitslapen is er vandaag niet bij. Er moet nog veel gebeuren voordat vanmiddag de kinderen er zullen zijn. Mijn dochter, schoonzoon en kleindochter Layna komen met hun Labradoodle pup Khody van 9 maanden.

Feestbrood

We nemen wel de tijd om samen te ontbijten. Marja heeft het feestbrood – uit de kerstspecial – gebakken . We besmeren dit met roomboter en het smaakt als een gebakje. Wat is dit ongelooflijk lekker! We genieten ervan. Het is verleidelijk om niet nog een plakje te nemen. Dit doen we niet, want morgen staat dit brood immers weer bij ons op het ontbijtmenu. Zo kunnen we er meerdere dagen van genieten.

Grillplaat

Ondanks dat ik voor makkelijk heb gekozen, moeten we nog wel wat voorbereidingen doen. We hebben een hele grote grillplaat gekocht van 1.00 meter bij 23 cm die op de tafel komt te staan. Hierop kunnen we vlees en vis bereiden. Er kunnen ook pannetjes opgezet worden, om groente te wokken, en ringen waarmee we pannenkoekjes en ei kunnen bakken.

Dit lijkt ons ideaal, zo kunnen we allemaal eten wat we willen en dit op onze eigen manier bereiden. Samen met Layna maak ik kerstboompjes van komkommer. Zelf had ik kaarsjes voor naast het bord gemaakt van kaas en een mini knakworstje. De kaas heb ik met een kleivormpje als sterretje uitgestoken. Het staat heel gezellig naast het bord.

Kerstspel

Voordat we gaan eten heb ik een leuk interactief kerstspel voorbereid, waar we in twee teams mee aan de slag gaan. Natuurlijk wil Layna bij Marja en Oma in het team. Ik projecteer de vragen en opdrachten op het televisiescherm. Iedereen doet fanatiek mee. Layna geniet natuurlijk het meest, ik heb het dan ook vooral voor haar gemaakt natuurlijk. Het is dan ook geen toeval dat wij met Layna in ons team winnen.

Je zult het niet geloven maar voor we eindelijk aan tafel gaan, hebben de honden ook nog een spelletje gedaan. Het was wel even spannend hoe het zou gaan in huis, met twee enthousiaste pups en al die brandende kaarsen. We hebben ons voor niets ongerust gemaakt. Het gaat fantastisch, ze gedragen zich helemaal top en hebben plezier met elkaar. We genieten van die twee kanjers, ze zijn samen zo ontzettend lief.

Diner

Dan is het tijd om te gaan eten. Vooraf heb ik carpaccio. We zitten uren aan tafel, bereiden de ene na de andere lekkernij. Mijn kinderen zijn verbaasd wat ik allemaal kan eten. Op de ene kant van de plaat bakken we in olijfolie en op mijn stukje bak ik met roomboter. In de pannetjes maak ik knoflook-champignons met gebakken ui. Later maak ik nog een mini omeletje met brie en de TheNewFood pannenkoekjes.

Voor iedereen heb ik gekocht wat zij het lekkerst vinden. Voor mijn schoonzoon heb ik: Duitse biefstuk, hamburgertjes en speklapjes, voor mijn dochter: kipfilet, kiphamburgertjes, ossen- en varkenshaas en voor Layna: cordonbleu, zigeunerschnitzeltjes en kipgehakt. Marja en ik hebben zalm en garnalen. Layna eet wat friet en ik heb ook stokbrood. Hier eten Marja en ik niet van. Dat kost ons geen enkele moeite.

Koffie

Als afsluiter is er voor de volwassenen nog koffie. Layna eet een bakje ijs, ook uit de kerstspecial. Daarna zijn we zo verzadigd dat we geen pap meer kunnen zeggen. We kletsen nog even na en dan gaan de kinderen naar huis. Samen gaan wij de keuken opruimen. Het was een heerlijke middag en avond.

DAG TWEEHONDERDTWEEËNTWINTIG ZONDAG

Deze ochtend krijg ik kerstbrood op bed met een heerlijk kop muntthee. Wat een verwennerij. Ik geniet er intens van. Sinds ik met TheNewFood ben begonnen, eet ik nooit meer op bed.

Monique

Na het ontbijt gaat Marja onze Monique in Delft ophalen. We weten niet of ze nog beseft dat het Kerstmis is. We willen het voor haar gezellig maken. Daar genieten we zelf ook van. Ze is erg blij als ze Marja ziet en wil graag met haar mee. Ik ben thuis gebleven om het een en ander voor te bereiden. Als Monique binnenkomt is het direct feest. Ze is zo blij dat ze weer bij ons is en om mij te zien.

Ze duikt direct op haar vertrouwde plekje op de bank en laat zich de rest van de dag verwennen. Ze geniet zichtbaar, ook al kan ze zich niet meer uiten. Voor haar heb ik van alles in huis gehaald wat ze lekker vindt. We gaan eerst wat drinken en daar hoort natuurlijk wat bij. Voor Marja en mij hebben we zelfgemaakte truffels en pindakaas/chocolade bonbons, voor Monique hebben we een mergpijpje, dat zij altijd regenpijpje noemt.

Kerstliedjes

Als ze het ziet, gaan er twee armen omhoog met een luid “hoera”. Dat is nog maar het begin van haar genieten. Want als er voor Marja en mij wat verantwoorde snackjes op tafel komen, zijn er voor haar toastjes met filet american, daar smult ze van. Wij hebben gevulde eieren en verschillende soorten kaas. Ook zo ontzettend lekker.

Met Monique zingen we natuurlijk ook de bekende kerstliedjes en hoewel ze de woorden niet meer weet, zingt ze op klank gezellig mee. Dit is een heel waardevol moment. Aan de einde van de middag komt er een vriendin van ons die Monique ook goed kent. Monique is dan ook blij om haar te zien. Het wordt vanavond een tapas kerstmenu en voor Monique hebben we een keuze gemaakt uit alles wat zij lekker vindt.

Tapas

We beginnen met gerookte zalm en daar smult Monique ook van. Daarna heb ik een cocktail van avocado met garnalen voor ons drieën en eet Monique een paar stukjes kibbeling. Wat is ze daar gek op. Wanneer er nog veel meer hapjes op tafel komen die ik allemaal rondom een salade heb gedrapeerd, is er voor Monique lasagne. Natuurlijk een klein stukje, want grote porties kan zij niet meer op.

Marja, mijn vriendin en ik eten zelfgemaakte tonijnsalade, huzarensalade van bloemkoolrijst, garnalen, tonijn, kipfiletstukjes in ketjap/sesamsaus, gevulde ei en nog veel meer. Voor Monique en mijn vriendin is er ijs toe. Marja en ik genieten van koffie en thee met een bonbonnetje. Dat bonbonnetje gaat er later bij mijn vriendin ook in als we nog een koffierondje doen.

Bailey’s

Naast de koffie staat de zelfgemaakte Bailey’s – uit de kerstpecial – die een succes is. Monique is inmiddels ingestort en wordt door Marja naar huis gebracht. Als Marja een tijdje later weer thuiskomt, is onze vriendin inmiddels naar huis. Alles is opgeruimd en afgewassen en de rust is weergekeerd. Voor Marja heb ik een heerlijk glas whisky neergezet, waar ze intens van kan genieten.

De avond is verder rustig en gezellig. Het wordt laat, om 02.00 uur gaan we naar bed. We kijken terug op fijne kerstdagen met mooie momenten, veel gezelligheid en heerlijke maaltijden.

Opgezet

Ik voel wel dat ik veel meer heb gegeten dan ik de laatste tijd gewend ben. Mijn buik is wat opgezet. Ik zal best een beetje aangekomen zijn van al dat lekkere eten. “Was het dat waard?”, vraagt Marja me. Ja, daar hoef ik niet lang over na te denken; dat is het zeker waard. Want al ben ik misschien wat aangekomen en niet afgevallen, ik weet toch dat ik verantwoord bezig ben geweest. Ik heb niets gegeten wat niet in de leefstijl/aanpak past.

Mijn koolhydraten heb ik in de gaten gehouden, ik ben niet boven de 25 gram gekomen. Maar ik heb wel veel gegeten van dat waar geen koolhydraten inzitten. Maar dat is geen punt. Dinsdag ga ik weer ‘back to normal’. Eerst nog even morgen mijn verjaardag vieren.

DAG TWEEHONDERDDRIEËNTWINTIG MAANDAG

Vandaag is het feest. Ik ben jarig! 67 jaar alweer. Wat gaat de tijd toch snel. Dankzij mijn nieuwe leefstijl voel ik me veel jonger en écht gezond. Dus 67 is maar een getal. De dag begint goed met ontbijt op bed van Marja. We smullen allebei voor de derde dag van het feestbrood.

Cadeautjes

Daarna krijg ik mijn cadeautjes. Een prachtige choker, oorringen en een schildersezel. Wat ben ik ontzettend verwend! Ik voel me écht jarig! Ik ben graag jarig en hou dan normaal gesproken ook van een huis vol visite. Dat is er nu natuurlijk niet bij. Om 11.00 uur staat een vriend met zijn vrouw voor de deur. Van hem krijg ik een wc-verhoger voor in onze camper, die hij zelf gemaakt heeft. Ik had me hier ooit over uitgelaten.

Ik vind het zo leuk dat hij hier gehoor aan heeft gegeven. We drinken koffie en thee. Voor hem maak ik nog een gebakje van de restjes van de botercake en de chocoladecake met mascarpone, jam en slagroom. Natuurlijk vertel ik erbij dat dit helemaal verantwoord is, geen suiker bevat en dit een lekkernij is die ik ook kan eten. Ik doe dat nu niet, want ik heb voor nu wel even genoeg lekkers gehad.

TheNewFood

Hij geniet er zichtbaar van en is verbaasd dat dit allemaal kan binnen mijn nieuwe leefstijl. Natuurlijk is TheNewFood weer even onderwerp van gesprek en vertellen we uitgebreid wat we de afgelopen dagen allemaal gegeten hebben. Ik wil voor hen nog van allerlei verantwoorde hapjes klaarzetten, maar ook zij zijn verzadigd door de afgelopen dagen. We houden het bij drankjes.

Wanneer ze rond lunchtijd weer vertrokken zijn, besluiten Marja en ik om niet te eten. We voelen allebei dat ons lichaam anders aanvoelt dan de laatste maanden. We zijn volgegeten. Ik misschien wel iets te vol. Maar wat heb ik ervan genoten. In de middag komen er nog twee vriendinnen. Een ervan heb ik al lang niet meer gezien, het eerste wat zij zegt: “Wat zie jij er goed uit en wat ben je veel afgevallen”.

Trots

Ik vertel trots over mijn proces en dat ik er nog niet ben. Ik wil immers nog heel wat kilo’s afvallen. Voor bij de thee heb ik de chocolade cakejes uit de vriezer gehaald die ik een beetje garneer met mascarpone crème en jam. Ze smullen ervan. Dan is het borreltijd en schenk ik de zelfgemaakte Baily’s en een wijntje in. De Baily’s is een enorm succes.

Op de salontafel staan inmiddels lekkere kaasjes, wat worst, tonijnsalade en gevulde eieren waar ik nog wat van over had. Mijn vriendinnen genieten hier beiden van. Het is een gezellige middag geworden. Als mijn vriendinnen naar huis gaan, geef ik ze nog van alles mee wat wij de komende dagen toch niet op krijgen. Ze zijn er blij mee. Zo kunnen ze ook kennismaken met onze eetwijze.

Restjes

Marja en ik koken deze avond niet en maken nog wat restjes van de kaas op als avondmaaltijd. Het is mooi geweest. We hebben meer dan genoeg gehad. Bij de koffie steek ik de laatste truffels en een pindakaas/chocolade bonbon in mijn mond en dan is het echt klaar. Misschien was het zelfs beter geweest als ik dat laatste niet had gedaan. Maar iets wat Marja met zoveel liefde heeft klaar gemaakt, kan ik niet weerstaan.

Overdosis

We kijken vanavond geen kerstfilm meer. Ook dat is klaar. We hebben een overdosis aan romantiek gehad en hebben echt behoefte aan de wat betere films. We zoeken er eentje uit en beginnen hier vol goede moed aan. Maar bij ons beiden is de man met de hamer gekomen na drie drukke dagen waarop we ook veel gegeten hebben. We vallen op de bank in slaap en hebben geen idee waar de film over ging.

Als we allebei weer wakker zijn, gaan we Coosje nog even uitlaten. Daarna gaan we direct naar bed. Morgen begint het gewone leven weer en gaan we weer maat houden. We weten nu al dat het ons geen enkele moeite zal gaan kosten. We voelen ons daar beter bij.  

Gezondheid verbeterd