Selecteer een pagina
BLOG 73 Gewoon plezier maken!

BLOG 73 Gewoon plezier maken!

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt (lees hier haar verhaal). Ze werd een ander mens, niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Lege agenda

Eindelijk is het voorjaarsvakantie. Vinz en Senn zijn er beiden enorm aan toe; ze zijn moe en lopen op hun tandvlees. Het lijkt erger dan voorgaande jaren. Voor mijn gevoel heeft het slechte weer daar duidelijk een aandeel in. We zijn toe aan lekker zon en warmte! Maar ook aan even niets ‘moeten’. Geen wekker, een lege agenda en zien wat de dag brengt. Heerlijk!

Als we op een ochtend wakker worden en zien dat er een heerlijk zonnetje staat, besluiten we dat dit voor ons de perfecte dag is voor het pretpark. Wij wonen dicht bij een leuk pretpark waar wij jarenlang een abonnement op hadden, wat we niet willen verlengen. Omdat het abonnement in de vakantie afloopt besluiten we dat we nog één laatste keer te gaan. We besluiten dat we direct na de lunch vertrekken.

Afsluiting

Vinz rent naar de kast om onze grote snackbak te pakken; “En deze nemen we natuurlijk ook mee.” Senn somt op wat hij erg graag in wil hebben; “Cervelaat, kaas, Gelderse worst, babybel, komkommer, tomaat, pecannoten, gehaktballetjes en ei!” Hmm, dat lijkt mij wat veel. Ik laat ze een selectie van vier dingen maken, het wordt; kaas, Gelderse worst, gehaktballetjes en cervelaat.

Ze willen het zelf vullen, ik laat ze hun gang gaan. De voorpret is duidelijk in de keuken al begonnen. Samen hebben ze er veel plezier in. “Mam, kunnen we ook nog pecannoten meenemen?” vraagt Senn. “Hebben we niet genoeg met wat je nu aan het maken bent?” Ik ben nog niet klaar met mijn vraag of er klinkt een duidelijke “NEE” in koor vanuit de keuken. “Pecannoten, die horen erbij!” zegt Vinz.

Pecannoten

“Ja! En ze zouden hierin kunnen” Senn houdt me een bakje voor. “Prima, dan nog wat pecannoten en dan is het écht genoeg.” Wanneer alles gesneden in de snackbak zit en de pecannoten klaarstaan, is het tijd om drinken te pakken. Bij dagjes weg nemen ze altijd een flesje spa rood mee met wat Tesseire erin. Helaas hebben we alleen nog citroensmaak in huis, die vinden ze beiden niet zo lekker voor limonade.

Senn stelt voor om naar de winkel te gaan om een fles aardbeiensmaak te gaan halen. Als Senn terug is van de winkel en alles klaarstaat, gaan we lunchen. Omelet met groentes erdoorheen. Makkelijk, snel en goed vullend. Al snel zitten we in de auto op weg naar het park.

Vroeger

Onderweg bedenken de jongens al wat we als eerste gaan doen en wat als laatste. De dag is fijn en gezellig. Vinz en Senn trekken vooral hun eigen plan en weten mij te vinden als ze een keer wat willen snacken of drinken. Als ze zo even bij mij zitten, blikken  we samen ook even terug naar alle keren dat we in dit park waren. “Vroeger kregen wij hier altijd een frikandel of kroket uit de muur”, weet Vinz te vertellen.

“Ja en een buis snoep!” vult Senn aan. “Ik ging hier vooral graag heen omdat ik dan veel lekkere dingen kon eten en ik ging daarom vaak ook niet in attracties, omdat ik bang was iets lekkers mis te lopen”, zegt Vinz. We vallen alle drie even stil. Ik vind dat best wel verdrietig en dat laat ik ook weten. Ik zie dat de jongens ook even moeten slikken.

Lekkers

Vroeger gaven we handenvol geld uit aan eten tijdens zo’n dagje uit. We waren soms wel drie keer in de week hier en altijd kochten we iets lekkers zoals friet, snacks of ijs. Toen ik net begon met TheNewFood was het voor mij lastig om alles te weerstaan en was ik echt zoekende naar hoe ik dagjes weg zou kunnen ‘overleven’. Want bij dagjes weg hoort veel lekkers.

“Als ik zie hoe wij hier als gezin onze weg in hebben gevonden, kan ik alleen maar trots zijn op ons” zeg ik, de heren knikken en zijn het met mij eens. Ze vragen nooit meer om snoep en fastfood wat wordt aangeboden. 

Bedankt pretpark!

Wij genieten nu meer van dagjes weg en vooral ook meer van elkaar. We zijn niet de hele tijd op ‘jacht’ naar eten of aan het bedenken wat we kunnen gaan eten. Dat is niet alleen prettig voor de kinderen, maar vooral ook voor mijzelf! Inmiddels is het al tegen sluitingstijd, Vinz en Senn komen eraan gerend. We doen samen nog een laatste ronde in de rivierbootjes als afsluiting.

Dank pretpark voor de geweldige dagjes weg, maar vooral ook voor de belangrijke lessen die wij hier hebben mogen leren; ook zonder friet, snacks en snoep, kun je onvergetelijke dagjes weg hebben!

 

Delen
BLOG 72 Bewust kiezen voor keto

BLOG 72 Bewust kiezen voor keto

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt (lees hier haar verhaal). Ze werd een ander mens, niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Zelf weten

De laatste weken heb ik regelmatig discussies met Vinz over de Mac. Hij wil er na school heen, want iedereen doet dat, iedereen mag dat. Ik ben een stomme, onredelijke moeder. Hij mag toch zelf wel weten wat hij met z’n geld doet? Hij heeft helemaal gelijk! Natuurlijk geven wij tips en adviezen als we zien dat hij, in onze ogen, iets onbenulligs wil kopen. Maar uiteindelijk ligt de keus bij hem zelf.

Nu hij naar het voortgezet onderwijs gaat, krijgt hij meer zakgeld. We storten elke maand een bedrag op zijn bankrekening, wat hij vrij kan besteden. Zijn pinpas heeft hij sinds die tijd in eigen beheer. In het begin was ik bang dat hij, met een supermarkt, fastfoodketens en een winkelcentrum vlak naast zijn school, regelmatig eten zou gaan kopen. Maar dat gebeurde niet. Hij had genoeg aan zijn keto-lunchtrommel.

Keto-lunch

Vragen over zijn lunch heeft hij niet tot nauwelijks gehad. Op het voortgezet onderwijs zijn ze er niet mee bezig wat de ander eet. Het speelt ook wel mee dat de sfeer van de school erg uitstraalt: jij bent jij en je mag jij zijn. Het open in gesprek blijven over verleidingen en groepsdruk levert ons gezin ook veel op. Alles is bespreekbaar. Ook al maak je een keer een verkeerde keuze, het hoort bij het ontdekken.

Beide jongens weten wat het met hun lijf doet als ze veel koolhydraten en suikers gaan eten en juist daardoor kiezen ze daar zelf bewust niet voor. Nu ik dit schrijf, kijk ik naar hem; onze lieve Vinz. Wat heeft ook hij een ander leven gekregen door anders te gaan eten. Met zijn bijna 13 jaar weet hij wat hij wil, hoe hij het wil en waarom hij het zo wil.

Langs de Mac

En toch is hij natuurlijk ook ‘gewoon’ een puber die regelmatig met zijn moeder in discussie gaat. Vanmorgen begon hij weer over de Mac en dat hij er na school heen wilde. Ik vind dat dan lastig, maar kan het tegenwoordig loslaten. Het zegt al zoveel dat hij het eerst vraagt. Natuurlijk wil hij dingen doen met zijn vrienden! We bespreken het wel, maar zonder de nadruk op eventuele eetkeuzes te leggen.

Hij mag daarin zijn eigen keuzes maken en dat weet hij. Hij weet wat hij daar kan eten, zoals een hamburger zonder broodje en eventueel een salade erbij. Maar zelfs als hij iets anders wil eten, dan is dat aan hem. Als hij ’s middags thuis komt, kan ik het toch niet laten om te vragen wat hij bij de Mac heeft gegeten. “Ik ben niet mee geweest met de anderen, ik had geen trek”, antwoordt hij nuchter. Ik vind het knap!

Bewuste keuze

Hij heeft zo’n duidelijk doel voor ogen en blijft daarin trouw aan zichzelf. Wat anderen denken en vinden is voor hem niet zo belangrijk. Natuurlijk raakt het hem soms, maar hij verandert daardoor niet van mening. Vinz weet wat verkeerd eten met hem en zijn lijf doet en dat is pure winst waardoor hij hele bewuste keuzes maakt. Hij blijft ook bij zijn keuzes: nee is nee en ja is ja bij hem.

Daarin is hij heel erg daadkrachtig maar ook standvastig. Ik kan daar alleen maar heel veel bewondering voor hebben. Soms wil ik van de daken schreeuwen hoe trots ik op Vinz en Senn ben.

 

Delen
BLOG 71 VECHTEN OM STARTGIDS 3

BLOG 71 VECHTEN OM STARTGIDS 3

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt (lees hier haar verhaal). Ze werd een ander mens, niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Keuzestress

Zodra het nieuwe boek van Matty (startgids deel 3) in de brievenbus valt is het een ‘gevecht’ wie hem als eerste mag. Vinz en Senn kunnen niet wachten om de recepten te bekijken en ze willen allebei eerst. Uiteindelijk besluiten ze om het nieuwe boek samen door te bladeren. De ene “Ooh die wil ik proberen!”, “Die lijkt mij lekker!” en “Nee, die dan!” vliegen om mijn oren. Vrijwel alles willen ze uitproberen.

Hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Ik krijg er meteen zin om van alles te gaan maken, leuk ook om een weer eens wat nieuws te gaan koken. Ik geef beide heren de opdracht om een recept te kiezen wat ze aankomende week willen uitproberen en ook Dave en ik kiezen een gerecht uit. Dat is nog geen gemakkelijke opgave, want er staat zoveel lekkers in.

Gevulde pannenkoeken

Vinz is als eerste met zijn keus, vol overtuiging roept hij dat hij de pannenkoek met Indisch gehakt en pindasaus wil uitproberen, dat ziet er zo lekker uit! Ik moet even slikken; wij hebben nog nooit gevulde pannenkoeken gegeten, ik sloeg die recepten altijd over. In mijn hoofd is dit namelijk geen combi. Ik probeer Vinz op andere gedachten te brengen. “Kijk Vinz, dit ziet er ook lekker uit,” zeg ik, wijzend op de Fu Yong Hai.

“Dan kies jij die toch mam?”, reageert Vinz. Oei, jammer, mijn plan mislukt. Dan zal ik moeten accepteren dat we deze week écht gevulde pannenkoek gaan eten. Tot mijn schrik kiest Senn voor de gehaktrollen ovenschotel, dat zijn dus ook gevulde pannenkoeken! “Mam zullen we het woensdagmiddag maken? Dan kan ik helpen” vraagt Senn. Dat lijkt me heel gezellig, dus die afspraak staat.

Rijsttafel

Als Dave thuiskomt van zijn werk snelt Senn naar hem toe met het nieuwe boek in zijn hand, nog voor hij goed en wel binnen is. “Papa papa, jij mag ook een recept kiezen”. Hij laat zijn vader enthousiast zien wat voor lekkers er allemaal in de nieuwste startgids staat. Dave wordt net als ik helemaal blij van de rijsttafelgerechten die erin staan. Chinees, we hebben er altijd al van gehouden.

We aten het vroeger regelmatig, maar nu zijn we al jaren niet meer bij de chinees geweest. Dave stelt voor om de aankomende weken alle rijsttafel recepten uit te proberen. Hij wil beginnen met de kip ketjap met bloemkoolrijst. Zelf besluit ik om deze week voor de Fu Yong Hai te gaan. Ondanks dat ik dit van de chinees nooit lekker heb gevonden ben ik er nieuwsgierig naar, het ziet er heerlijk uit in het boek.

Nummer één lunch

We kijken er alle vier naar uit en kunnen haast niet wachten tot het maandag is en we de pannenkoek met Indisch gehakt en pindasaus eten die Vinz heeft uitgezocht. Vinz en Senn zijn op het moment zulke goede eters dat ik twijfel of ze wel genoeg aan 1 pannenkoek hebben, ik maak er voor de zekerheid wat meer. Als we eenmaal aan tafel zitten, houdt Vinz nauwlettend in de gaten wat we van zijn keuze vinden.

“Oooh, dit is zo lekker”, slaakt Vinz zelf als eerste uit. En we vinden het allemaal heerlijk! De atjar maakt het gerecht helemaal af. Ook ik geniet, ik ben in één keer overtuigd en heb meteen zin om vaker pannenkoeken met vulling te proberen! Het blijkt dat 1 pannenkoek voor elk van de jongens meer dan voldoende is. We hebben pannenkoeken over, maar dat is geen probleem, het lijkt me koud ook heel lekker.

De jongens krijgen de rest mee naar school. Ik bestrijk de pannenkoeken eerst met de satésaus, schep het gehakt erop, verdeel de atjar erover en rol de pannenkoeken op als een wrap. “Mam maak je de volgende keer ook extra, zodat we het dan weer mee kunnen nemen naar school?”, roept Vinz als hij thuiskomt. Het is meteen een regelrechte hit! Dit is voor nu zonder enige twijfel zijn nummer één lunch. 

Zelf gemaakt

Voor woensdag staat de gehaktrollen ovenschotel op het menu, die ik samen met Senn ga maken. Het lukt hem steeds beter om zelf pannenkoeken te maken en daar hebben we er nu wel een aantal van nodig. Senn bakt de pannenkoeken en ik begin vast met het gehaktmengsel. Als de ovenschotel klaar is zet Senn hem samen met mij vol trots op tafel.

“En en en, hoe vinden jullie het?” vraagt hij ongeduldig. Vinz vindt het verrukkelijk, Dave laat weten dat hij het erg lekker vindt en ook ik vind het heerlijk. Maar Senn smult het hardste van ons allemaal. “Eten wat ik zelf maak, smaakt altijd zó goed!”, roept hij tussendoor. Senn verklaart de ovenschotel meteen tot zijn favoriet op dit moment. “Mam, binnenkort ga ik het helemaal alleen maken!”, kondigt hij aan.

Zoetzure saus

De volgende dag is het tijd voor ‘mijn’ Fu yong hai. Ik ben echt heel erg nieuwsgierig naar dit gerecht. Tijdens het koken blijf ik maar ‘proeven’ van de saus, zo lekker vind ik het. Als ik bezig ben met de omelet hoop ik dat ik het heel kan laten en in een keer om kan keren, het is onbegonnen werk, dit had ik niet eens moeten willen. Er staat ook niet voor niks in het recept: ‘schep af en toe wat stukken omelet om’.

Het is zo’n perfect lekkere combinatie. Ik ben onder de indruk.  Ik zie Vinz en Senn ook smullen. “Ik vind tot nu toe alle gerechten echt super super super lekker mam.”, zegt Senn. We komen tot de conclusie dat we dit allemaal vinden en dan is onze testweek nog niet eens afgelopen!

Kip ketjap

Zondag is Dave zijn kip ketjap aan de beurt. Ik heb eerder zelf wel eens geprobeerd keto kip ketjap te maken, maar dat was het dan toch niet helemaal qua smaak. Ik ben daarom superblij met de kip ketjap van Matty in het nieuwe boek, want dit recept is echt heerlijk! Dave is er ook van onder de indruk. Nog een blijvertje dus die absoluut vaker terug zal komen bij ons op tafel. 

Allemaal zijn we blij verrast en we voelen ons op een bepaalde manier ook wat verwend door al die nieuwe heerlijke recepten. We spreken met elkaar af dat we de komende tijd elke week twee gerechten uit het nieuwe boek kiezen. Totdat we élk recept hebben uitgeprobeerd. Ik kijk ernaar uit en geniet er ook enorm van om dit samen met Vinz en Senn samen te gaan doen en om ze te zien genieten. 

 

Delen
BLOG 16 JOEP IS GEK OP KAAS

BLOG 16 JOEP IS GEK OP KAAS

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien.

Naar de markt

Op zaterdag gaan we vaak met z’n drieën naar de markt. Een gezellig uitje en we kunnen direct wat weekboodschappen doen. De visboer en groentekramen, een mooie bos bloemen voor in huis… Maar ook de kaasboer is vaste prik tijdens het bezoek aan de markt.

Sowieso voor een stuk ‘gewone’ kaas, en soms nog wat speciale kaasjes. Schimmelkaas vind ik bijvoorbeeld heerlijk in een ‘bakje vol’ en de prei met gehakt en Franse kaas ovenschotel uit de OVENSPECIAL is één van onze favorieten.

Ik wil kaas!

Sinds een paar weken eet Joep ook af en toe een stukje kaas. We hadden de eerste keer dat we hem een brokje kaas gaven, niet verwacht dat hij het met zoveel smaak zou opeten. Het was ook nog eens oude kaas, dus meteen flink pittig. Maar hij smikkelde er van, en wilde nóg een stukje, en nóg een stukje, en nóg een stukje.

Toen zijn vader en ik een paar dagen later bij de kaasboer op de markt een plakje kaas kregen om te proeven, had Joep dat direct in de gaten. Er kwam gemopper uit de kinderwagen en een grote pruillip verraadde zijn ontevredenheid. Toen Joep ook een stukje kreeg, ruilde hij de pruillip snel in voor een grote grijns. Hij vindt het echt vetlekker!

Vet smakelijk

Over vet gesproken… Het valt ons op dat Joep dol is op vetrijker eten. Ligt er vlees en groente op zijn bord? Dan kiest hij altijd het vlees als eerst. Volvette Griekse yoghurt? Hij likt nog net het bakje niet uit. En olijven? Het liefst een pot vol! Een ei? Vooral het eigeel alsjeblieft. Joep eet wel groenten en roodfruit, maar als hij de keuze heeft, kiest hij bijna altijd voor eiwitrijke en vetrijke voeding als eerst.

De andere dingen op zijn bord lijken voor hem eerder bijgerechten. Zo hoort dat eigenlijk ook als je gezond koolhydraatarm/keto eet. Eiwitten zijn je bouwstoffen, vetten zijn je brandstof. En in dierlijke producten zit vrijwel alles wat je nodig hebt. De rest is voor ‘erbij’; om de maaltijd wat leuker te maken, wat spannender, wat meer ‘dimensie’ te geven.

Puur gezond eten

Joep laat dat ons weer duidelijk zien: hij weet precies wat hij nodig heeft om zijn lijf te voeden en gezond te blijven. Dat die ‘bijgerechten’ zo belangrijk zijn dat is wat we hebben ‘geleerd’ hebben. Geleerd vanuit de boeken en instanties, niet vanuit ons gevoel of vanuit ons lijf. Dat zien we aan Joep en wij gaan dat niet veranderen.

Wij leren Joep: luister maar naar je lijf! Eet maar lekker je eieren met een plak kaas, of je stukje vlees gebakken in roomboter: niks is zo gezond en voedzaam als dat! En dat zou natuurlijk iedereen moeten doen!

 

Delen
BLOG 15 Joep houdt van eten!

BLOG 15 Joep houdt van eten!

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien.

Smak smak smak

Dat is het geluid dat wij vaak horen als Joep in zijn Tripp Trapp gezet wordt. Dit is de plek waar hij altijd zijn eten (afgezien van melk) krijgt. Hij herkent de plek als de plek waar hij gaat eten. En blijkbaar vindt hij eten leuk! Joep gaat steeds meer zijn melkvoedingen ‘inruilen’ voor vast eten. Nog steeds drinkt hij met zijn elf maanden meer melk dan zou ‘mogen’; hij zou meer vast voedsel moeten eten.

Maar van ons moet hij niks. We begonnen wel steeds vaker te merken dat hij de normale hoeveelheden moedermelk die we altijd in de fles deden niet meer opdronk. Hij raakte na zo’n driekwart fles afgeleid, duwde de fles weg, spuugde hem uit… En soms als we denken dat hij honger heeft? Dan weigert hij resoluut uit de fles te drinken.

Minder melk?

Ook op de opvang krijgen ze er inmiddels vaak niet meer dan 250 milliliter moedermelk in, terwijl hij normaal op zo’n dag al ruim 600 milliliter gedronken zou hebben. Hij besloot zelf om de melkvoedingen kleiner te maken, en minder vaak om melk te vragen. Het was een beetje een ontdekkingsreis… Wel of geen fles geven? Fles geweigerd? Over een kwartiertje dan nog een keer?

Hoeveel heeft hij vandaag eigenlijk gedronken? Waarom zit er zes uur tussen zijn melkvoedingen? Waarom heeft hij een typisch ‘hongerhuiltje’, maar wil hij niet drinken? Steeds vaker merkten we dat hij wel geïnteresseerd was in vaste voeding en niet in melk.

Vanmorgen nog: standvastig draaide hij zijn hoofd weg toen ik hem de fles wilde geven… Geen honger dan? Hij kroop direct naar zijn Tripp Trapp, ging erbij staan en ‘gilde’ een beetje. Ah… Oké.

Joep weet zelf wat hij wil!

Ik maakte snel een bakje Griekse yoghurt (natuurlijk 10% vet) voor hem. Met uitzicht op de keuken zat hij in zijn stoel te springen. Dat was een goed idee dus. Zonder problemen hapte hij het hele bakje, zo’n honderd gram, achter elkaar weg. Een aardbei als dessert en even later was het een vrolijk jongetje dat met volle buik weer zijn dutje ging doen.

En wij? Wij zijn bevestigd in wat we eigenlijk al wisten: een baby weet zelf wanneer hij meer hapjes wil gaan eten. Je hóeft niet gedwongen minder melk te gaan geven, in de hoop dat je baby meer vast voedsel gaat eten. Je baby kan dat heel goed zelf bepalen, en voor iedere baby ligt dat tempo anders. Maak je geen zorgen: uiteindelijk gaan ze allemaal eten.

 

Delen
BLOG 14 Joep groeit lekker door!

BLOG 14 Joep groeit lekker door!

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Zere armen 

Steeds vaker gebeurt het, spierpijn in mijn armen… De eerste paar keren vroeg ik me af wat ik gedaan had, waarom had ik soms zoveel spierpijn? En vooral de dagen dat Joeps papa vaker weg was. Toen opeens viel het kwartje: mijn baby is geen kleine baby meer. Hij is groter, zwaarder en veel sterker.

Hem tillen voelt soms als een sessie krachttraining in de sportschool. En ik ben niet de enige die dat zegt. Ook Joeps vader hoor ik steeds vaker zeggen: even doorlopen, ik kan hem niet zo lang tillen, dat is echt te zwaar.

Meer eten 

Ook andere moeders en mensen om ons heen zien dat Joep erg hard groeit. Hij is erg lang (wij zijn ook lang) en beresterk. Optrekken, langs tafels lopen, dingen omduwen, optillen, weggooien… Niks is hem te veel! ‘Hij zal wel goed eten!’ is iets wat we regelmatig te horen krijgen. Als ik dan vertel dat Joep eigenlijk nog niet zoveel vast voedsel eet, zijn ze helemaal verbaasd. Hij is inmiddels bijna tien maanden en zou al veel meer vast voedsel moeten eten. Daar worden ze groot en sterk van.

Zo vertelde een andere mama mij dat ze haar zoontje minder melk moest gaan geven op advies van het consultatiebureau. Zijn groeilijn (gewicht) boog namelijk te sterk af. Minder melk, zodat hij wel móest eten. Dat was het advies. Een afbuigende groeilijn is iets waar je als ouder misschien wel het meest bang voor wordt gemaakt…

Onzeker

Zelf begon ik ook even te twijfelen. Gaf ik Joep echt te weinig vast voedsel te eten? Hij was al een tijdje niet gewogen en gemeten. Wij slaan wel eens consultatiebureau-afspraken over, omdat we erop vertrouwen dat Joep goed groeit en ontwikkelt. Moesten we hem dan toch even wegen? Omdat we graag zeker wilden weten dat Joep goed groeide, hebben we hem toch gewogen en gemeten.

En wat bleek? Hij groeit pérfect! Prima volgens zijn eigen lijntje. Het boog iets af, maar minimaal. En ook verklaarbaar: Joep doet ineens zoveel meer, hij is bezig met leren staan en lopen langs de tafel. Dat kost natuurlijk bakken energie!

Vertrouwen 

Uiteraard kunnen er soms medische dingen zijn, waardoor je kindje minder goed groeit, maar in de meeste gevallen mag je echt vertrouwen dat je kindje weet hoeveel hij ‘moet’ eten. Hij staat beter in contact met zijn lijfje dan wij, hij weet precies hoeveel hij nodig heeft. Wij zijn ook weer terug dat vertrouwen in gegaan, en gaan weer uit van onze ogen en ons gevoel. Het gaat goed met Joep en hij groeit als kool! 

 

Delen
BLOG 70 Zo’n lieve 10-jarige kok!

BLOG 70 Zo’n lieve 10-jarige kok!

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt (lees hier haar verhaal). Ze werd een ander mens, niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Alles loopt in de soep

Het is woensdag en zo’n typische dag waarop alles wat mis kan gaan ook misgaat. Ik laat het een na het andere uit mijn handen vallen, een afspraak start twintig minuten te laat, waardoor een volgende afspraak niet door kan gaan. En als ik na mijn trouble-ochtend denk even te kunnen ontspannen tijdens een wandeling met Charlie, springt hij in een smerige sloot.

Charlie is zich van geen kwaad bewust en heeft ervan genoten. Tevreden en kwispelend loopt hij mee naar huis. Hij ziet er niet alleen vies uit, maar stinkt ook enorm. Ik voel me gestrest, hij moet gewassen worden. Maar waar haal ik die extra tijd vandaan? Senn komt bijna thuis uit school, ik had de lunch al in de oven willen hebben.

Samen lunchen

Op woensdagmiddag is Senn altijd vrij, een gezellig moment van de week omdat wij tweetjes dan samen lunchen. Het is erin geslopen dat we dan iets warms eten; pannenkoeken, omelet, uitsmijter of een pizza ei. Voor vandaag staat Italiaans ei met worst uit de kerstspecial in mijn weekplanning. We vinden dit echt heerlijk. Maar nu heb ik dus geen tijd om het te maken.

Eenmaal thuis laat ik Charlie in de tuin en plof ik zelf eerst neer met een kop thee. Ik zucht een paar keer diep en besluit dat ik eerst Charlie ga wassen en daarna voor Senn en mij een makkelijke lunch maak. Als ik Charlie aan het wassen ben en Senn thuiskomt moet hij direct lachen; “Is hij weer in de sloot gesprongen?” Senn ziet mijn gestreste blik en zegt lief: “Mam, je weet toch dat ik geboren ben om jou relaxt te maken?”

Relaxt

Ik glimlach, ook al kost het moeite. Mijn lieve Senn, die altijd alle tijd voor alles neemt, die geen gejaagd of gestrest gevoel kent, die zich niks aantrekt van tijdsdruk of een overvolle agenda. Die gewoon op zijn gemak zijn ding blijft doen.  Senn pakt wat te drinken en vraagt: “Is het eten al klaar?” Als ik nee zeg en uitleg waarom, zegt hij direct: “Dan maak ik een lunch, mag dat?”

Toen ik startte met TheNewFood leerde ik zelf eigenlijk pas écht koken. Vinz en Senn leren het gelukkig nu al. Regelmatig koken we samen of kiezen ze een recept uit de boekjes die ze helemaal alleen maken. Ik ‘bemoei’ me er in principe niet mee. Iets wat ik in het begin erg lastig vond, maar het gaat me steeds beter af. Het lukt me nu zelfs om te genieten van het feit dat ik niet hoef te koken.

Scrambled eggs

Senn duikt de koelkast in. Hij kijkt in de groente bak en vraagt of hij ‘halve’ groentes mag gebruiken. Er ligt nog een halve broccoli, courgette en een half bakje champignons. “Leef je uit Senn, je mag gebruiken wat je wil”, roep ik, terwijl ik nog steeds bezig ben met Charlie wassen, wat een heel karwei is. Als ik hem eindelijk schoon heb en aan het afdrogen ben, roept Senn dat onze lunch klaar is.

Trots vertelt hij dat hij scrambled eggs heeft gemaakt met broccoli, courgette, champignons, lente-ui, spekjes, knoflook en paprikapoeder. Hij serveert het op een bedje van sla met wat tomatenketchup erover om het af te maken. Het ziet er heerlijk uit en zelfs de keuken heeft hij netjes achter gelaten. Ik krijg er tranen van in mijn ogen, wat ben ik trots op hem!

Restjesdag

Daar staat hij dan, mijn tienjarige grootste vriend met zijn zelfgemaakte overheerlijke keto-lunch! Ik overlaad hem met complimenten en maak snel een paar foto’s van onze lunch. Senn glundert. Wat had ik achteraf graag gewild dat ik zijn koppie had vastgelegd op de foto! Als we samen zitten te smullen merkt Senn op: “Eigenlijk heb ik nu een beetje hetzelfde gekookt met de restjes zoals jij vaak doet, hè mam!”

Hij heeft gelijk; ik maak nu regelmatig ‘ei met restjes’ maaltijd om de koelkast op te ruimen, of ik maak er quiches van voor de lunch. Daardoor gooien we nooit meer eten weg, wat voor we keto aten wel anders ging, moet ik eerlijk bekennen. Ik kon toen eigenlijk helemaal niet koken, ik wist niet zo goed iets te verzinnen met restjes. Gelukkig weet Senn al op zijn tiende hoe je moet koken en dan nog gezond ook!

 

Delen
BLOG 69 Hongerige pubers

BLOG 69 Hongerige pubers

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt (lees hier haar verhaal). Ze werd een ander mens, niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Lege zakken chips

“Ik vind het niet meer normaal hoeveel mijn kind eet, alles verdwijnt uit de kasten!”, klaagt een van de vriendinnen waar ik een kopje thee mee drink. Het gesprek gaat over onze puberkinderen. De andere vriendin reageert met: “Bij ons ook. Niets is veilig en de noedels zijn niet aan te slepen! Op de slaapkamers vind ik ook allerlei verpakkingen van chips, snoep en lege blikjes fris.” Ik hoor het met verbazing aan.

Ze merken dat ik stil blijf. “Heeft Vinz dat dan niet?” Als ik vertel dat ik er niets van herken bij Vinz reageren ze beiden vol ongeloof. “Dat kan niet”, zeggen ze, “pubers zijn uitgehongerd.” En: “Pubers hóren de kasten leeg te eten”, “pubers hebben een hongergevoel dat niet te stillen is!” Ze zijn ervan overtuigd dat het erbij hoort en dat pubers het ook nodig hebben om zoveel en zo vaak te eten en van alles te snacken.

Honger?

Voorzichtig vraag ik of ze thuis dan geen ‘regels’ hebben omtrent het eten? Beiden kijken me raar aan. Regels klinkt ook streng en zo bedoel ik dat niet leg ik uit. Ik bedoel meer afspraken over het omgaan met eten. Ook bij ons thuis mogen de jongens eten als ze honger hebben. Er liggen altijd gezonde keto-tussendoortjes die ze kunnen pakken. Maar ze moeten wel eerst nagaan of ze ook écht honger hebben.

Vinz en Senn weten dat het goed is om het zoveel mogelijk bij drie maaltijden per dag te houden en jezelf niet de hele dag te gaan zitten vullen en volproppen. Dat is niet alleen ongezond, maar daardoor wil je juist steeds meer eten en krijg je steeds meer eetonrust. Ze voelen dit zelf ook haarfijn aan, net als ik. Ik vind het mooi om te zien dat de keto leefstijl bij Vinz en Senn exact hetzelfde doet als bij mij.

Ongeloof

De vriendinnen kijken mij vol ongeloof aan. Hun kinderen ‘moeten’ twee stuks fruit per dag, maar verder zijn er geen regels. Ik realiseer me dat dat bij ons vóór keto ook zo ging. Ik vertel dat ze nu veel bewuster met eten omgaan. Ik bots tegen een muur op, de dames begrijpen het niet en vinden het vooral zielig voor de jongens. Ik blijf vertellen en ergens hoop ik dat ik toch een klein zaadje bij beide vriendinnen plant.

Als de dames zijn vertrokken, merk ik dat het me wel bezighoudt. Nu Vinz aan het puberen is, eet hij wel meer. Een steviger ontbijt en ook bij het avondeten schept hij vaak een tweede keer op. Niks mis mee, hij is in de groei en maakt veel fiets kilometers op een dag. Maar uit school wil hij meestal alleen wat drinken. Het komt echt maar zelden voor dat hij iets te eten pakt. Toch blijft het knagen…

Tekort

Doe ik mijn kinderen echt niet tekort? En dan vooral Vinz, die enorm aan het puberen is? Loopt hij de hele dag rond met honger of eet hij stiekem? Ik besluit het hem te vragen tijdens het avondeten. Hij reageert als een echte puber; hij heeft geen zin in vragen. “Mam, ik heb geen honger, maak je geen zorgen,” antwoordt Vinz. “Dat is fijn, Vinz, als het wel zo is zeggen, hè?”

“Ja maar mam, ik heb het geluk dat jij mijn lunchtrommel vult, daardoor eet ik goed. Als je dat zo blijft doen heb ik vast nooit honger.” Ik geloof hem en ben tevreden met het antwoord. Ik geef aan dat ik met liefde en plezier zijn lunchtrommel blijf vullen met een lekkere gezonde keto-lunch. Dan wil Senn zich ook even laten horen: “En mijn lunchtrommel ook, mam? Mogen we dan morgen pannenkoeken mee?”

 

Delen
MAAK JE LIJF WEER BLIJ

MAAK JE LIJF WEER BLIJ

Veel mensen zijn insulineresistent. Je lijf kan koolhydraten dan niet meer goed verwerken. Je wordt alsmaar vermoeider, ongezonder en dikker. Hier lees je meer over insulineresistentie: thenewfood.nl/waarom-koolhydraatarm

Wil jij jezelf weer slanker en gezonder eten? Haak dan aan bij onze challenge!

WE STARTEN OP 25 MAART EEN CHALLENGE VOOR STARTERS EN HERSTARTERS

Maandag 25 MAART starten we een nieuwe STARTGIDSEN challenge. Voor wie?
1 Voor starters, dus iedereen voor wie deze aanpak nieuw is!
2 Voor iedereen die deze aanpak al langer volgt, of heeft gevolgd, maar is ’teruggevallen’, herstarters dus!

Bij deze challenge starten we met de weekmenu’s uit STARTGIDS 1. Je begint dus (weer) even helemaal bij het begin, zodat je lijf (weer) kan wennen aan deze aanpak en je niet te hard van stapel loopt. Je gaat je lijf eerst (weer) trainen om een supervetverbrander te worden.

OVER TWAALF WEKEN BEN JIJ EEN ANDER MENS!

We gaan daarna samen door met STARTGIDS deel 2 en maken dan al een begin met deelvasten. Vervolgens gaan we samen verder met STARTGIDS deel 3. We zijn dus 12 weken ‘onderweg’. Na die 12 weken zie je er totaal anders uit en dat niet alleen ook voel je je gegarandeerd een compleet ander mens.

Ook mensen die deze aanpak al kennen, maar op dit moment niet heel strikt keto eten, doen er verstandig aan om maandag mee te doen met de STARTGIDS 1 challenge. Als herstarter.

WAT HOUDT DE CHALLENGE IN?

De challenge organiseren we in onze besloten Facebookgroep (meer info verderop in dit bericht). Samen volgen we de aanpak van TheNewFood met de effectieve weekmenu’s uit de STARTGIDSEN. De challenge wordt ondersteund door professionals van het team van TheNewFood! Hoe gaaf is dat! Zelf ben ik er ook elke dag bij met dagelijks tips, motivatie en inspiratie.

Als deelnemer kun je elke dag reageren, ervaringen delen, laten weten hoe het gaat of je vragen stellen. Maar ‘in stilte meedoen’ kan ook natuurlijk en werkt ook. Samen is het gewoon makkelijker en leuker!

HONDERDEN DEELNEMERS

Met alle deelnemers starten we maandag met de weekmenu’s uit STARTGIDS 1 en daarna gaan we meteen door met STARTGIDS 2 EN 3. Samen deze aanpak volgen werkt echt! De resultaten zijn geweldig en moeilijk is het niet.

HOE KUN JE MEEDOEN MET DEZE SPECIALE STARTERSCHALLENGE ?

We organiseren deze challenge in onze besloten Facebookgroep. We starten daar maandag met dag één van de weekmenu’s de STARTGIDS.
Deelname is gratis, je hebt wel de STARTGIDSEN nodig! Heb je de boeken nog niet in huis bestel ze dan snel! (STARTGIDS 3 is is pas leverbaar vanaf 20 januari)

IS DEZE AANPAK NIEUW VOOR JE?

Bestel vandaag nog je boek(en), dan heb je deze (hopelijk) zaterdag in huis. Bestel eventueel de PDF (met korting) erbij, die ontvang je direct via je mail. Dan weet je zeker dat je maandag mee kunt doen! Met de PDF heb je bovendien altijd de boeken bij de hand, ook onderweg of in de supermarkt.

HIER KUN JE BESTELLEN
STARTGIDS DEEL 1, 2 & 3

LATER AANHAKEN?

Je kunt nog tot 2 APRIL aanhaken. Je start dan gewoon met de dag waar de groep op dag moment is. Meld je dan ook zo snel mogelijk aan bij de besloten groep! In de groep zelf lees je wat je verder moet doen…

Wij hebben er weer zin in!
Matty en het team TNF

 

Dit artikel heb ik geschreven samen met Lara Schalk. Heb je nog vragen na het lezen van deze informatie? Stuur me even een bericht.
Matty Barnhoorn
TheNewFood 
Verpleegkundige Lara Schalk Wie is Lara Schalk? Lara Schalk is verpleegkundige bij TheNewFood. Lara combineert haar schat aan kennis over gezonde koolhydraatarme/keto 
voeding met haar medische achtergrond. Voor TheNewFood schrijft zij onder meer artikelen en adviseert en begeleidt zij mensen bij deze aanpak.
Ook één op één. Kijk hier voor de mogelijkheden, of
 stuur Lara een bericht.

 

BOEKEN Koolhydraatarm/keto eten 

Succesvolle praktische aanpak met makkelijke koolhydraatarme/KETO menu's en heerlijke recepten voor elke dag.

Delen
BLOG 13 EEN BAKJE VOL VOOR JOEP

BLOG 13 EEN BAKJE VOL VOOR JOEP

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Joep wil meedoen

Een paar weken geleden gaven ze bij de opvang aan dat Joep tijdens de eetmomenten van de andere kindjes wat jaloers lijkt te zijn. Hij wordt boos dat hij wel aan tafel zit en niks te eten krijgt. Dus kwam de vraag: kunnen we hem bij de eetmomenten betrekken? Natuurlijk leek ons dat een goed idee, maar al gauw bleek dat wat wij aan Joep geven, eigenlijk niet wordt aangeboden op de opvang.

Het meeste eten bestaat vooral uit koolhydraten, dus uit voeding die Joep niet eet. Joep krijgt vanaf zijn geboorte al puur en echt keto eten. Thuis is dat natuurlijk eenvoudig, want wij eten ook gezond koolhydraatarm/keto, dus Joep eet mee. Maar bij de opvang, waar Joep drie keer per week is, zijn ze niet bekend met een gezonde koolhydraatarme/keto aanpak.

Thuis en op de kinderopvang

Daar bestaat het dagprogramma uit een fruithapje in de pauze, lunchen met boterhammen, een yoghurtmomentje en in de namiddag een warm tussendoortje met gestoomde groenten. Vrijwel allemaal niet geschikt voor Joep. Tot voor kort was dat geen probleem, want Joep was tevreden met de borstvoeding die hij van thuis meekreeg.

De lunch voor Joep bestaat normaal uit voedsel als een kwart avocado, een gekookt eitje of wat rauwkost. Of de eimuffins uit de ontbijt&lunchspecial of mozzarella-pannenkoeken volgens het recept in de startgids. Allemaal hapjes die er bij Joep wel in gaan, maar niet worden aangeboden op de opvang.

Anders dan anderen

We realiseerden ons voor het eerst dat het nogal wat inhoudt dat Joep ‘anders’ eet. Joep is pas tien maanden, voor Joep zelf maakt dat nog niet zoveel uit. Het zijn voor ons ook nog geen ‘zorgen’ van nu. Maar hij komt natuurlijk op een leeftijd dat hij zich wel bewust zal zijn van dat hij anders eet. En dat hij misschien nieuwsgierig is naar wat andere kindjes eten.

Misschien vindt hij het zelfs niet leuk, al verwacht ik dat niet. Ik denk dat wanneer je je kindje op het eigen niveau blijft uitleggen waarom wij ervoor kiezen om zo eten en je ook allerlei (heerlijke) alternatieven geeft, dat het absoluut goed moet komen. Kijk maar naar de (puber)zonen van Nancy. Iedere week lees ik de blogs van Nancy en zie ik hoe fantastisch zij het doen. Zij willen zelfs niet anders meer eten!

Een bakje vol

Bij de opvang vinden ze het prima en een goede oplossing als we Joep zelf eten meegeven. De gestoomde groentes kan hij wel met de groep mee-eten. Het blijkt dat er meer ouders zijn die het zo doen, vanwege specifieke eetwensen, diëten of allergieën van hun kindjes. Zo kunnen alle kindjes tijdens het eetmoment mee-eten, maar dan wel het eten dat zij gewend zijn!

We geven Joep dus al een paar weken zijn eigen baby-bakje vol mee met van alles wat hij lekker vindt. Poffertjes, olijfjes, een eitje, yoghurt… Joep is dolgelukkig met zijn bakje vol en hij smikkelt nu heerlijk met de eetmomenten mee!

 

Delen
BLOG 12 DE BESTE START VOOR JE BABY

BLOG 12 DE BESTE START VOOR JE BABY

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

De beste start

Joep eet vanaf dag één al keto. Eerst enkel borstvoeding, en toen we met hapjes begonnen ook alleen keto hapjes. Deze keuze hebben we bewust gemaakt, we willen Joep een goede start geven. Natuurlijk is dat makkelijk voor ons, aangezien we zelf ook keto eten en hij op deze manier met ons mee kan eten. We vinden samen eten ook gezelliger.

Maar toch doen we dit vooral omdat we hopen dat we Joep op deze manier ellende voor de toekomst kunnen besparen. En die toekomst lijkt tegenwoordig niet eens decennia verder te liggen… Want tegenwoordig zien we ook bij kinderen al meer en meer de gevolgen van het verkeerde eten.

Jonge kinderen met ouderdomsziektes

Al jarenlang zien we jonge kinderen met overgewicht. Maar de laatste tijd zien we dat steeds meer kinderen te maken krijgen met wat vroeger ‘ouderdomsziekten’ waren. Ziekten die eerder pas voorkwamen als je de zestig of zelfs zeventig al gepasseerd was. Denk bijvoorbeeld aan diabetes, maar ook een hoge bloeddruk en leververvetting. Dat komt allemaal steeds vaker voor bij jonge kinderen!

Hoe kan dat? Dat komt doordat deze kinderen insulineresistent zijn! En de oorzaak daarvan? De genen van ouders die ook al insulineresistent zijn zullen daar zeker bij meehelpen. Maar het zit hem vooral in een overdaad aan koolhydraten. Van jongs af aan al. Steeds weer als ik die voedingsschema’s voor jonge kinderen voorbij zie komen, schrik ikvan de hoeveelheid koolhydraten die ze adviseren.

Een aaneenschakeling van koolhydraten

Een voorbeeld-dagmenu voor een tien maanden oude baby is een aaneenschakeling van koolhydraten. Een broodje bij het ontbijt, een fruithapje tussendoor, weer boterhammen bij de lunch en een warme maaltijd waar altijd een koolhydratenbron in zit: aardappelen, rijst, pasta, peulvruchten, couscous en ga zo maar verder.

En dan te bedenken dat ze uiteindelijk meer gaan eten, en dan voornamelijk meer van de koolhydraten. Als kinderen vier jaar oud zijn, eten ze zo’n 125-150 gram koolhydraten. Die koolhydraten komen dan vooral uit granen (brood, rijst, pasta) en zetmeel (aardappelen en peulvruchten).

Vetten komen amper voor in het menu, hooguit wat margarine (waarom toch geen oergezonde roomboter?), notenpasta en hele kleine beetjes vlees. En dat is áls ze enkel het voorbeeldmenu volgen. Veel kinderen krijgen daarnaast natuurlijk nog een snoepje, een zakje chips, of een ander (‘verantwoord’) tussendoortje. Ik denk dat veel kinderen inmiddels met gemak aan 200 gram koolhydraten per dag komen.

Een gezonde start

Zoveel koolhydraten binnenkrijgen is hét recept voor problemen, zelfs al bij jonge kinderen. Wij weten immers dat de meeste lijven deze hoeveelheid koolhydraten helemaal niet goed kunnen verwerken en wat de gevolgen van deze hoeveelheid koolhydraten zijn. Ik zie het dagelijks in de praktijk. En toch is dit het eetadvies voor onze kinderen. Dat maakt me vaak erg verdrietig, er kan hen zoveel bespaard blijven…

Joep eet dus niet volgens dit soort adviezen. Omdat wij kennis hebben over eten. Wij weten dat het uiteindelijk niet gezond voor hem is. Dat hij hierdoor al op vroege leeftijd te maken kan krijgen met overgewicht, diabetes, een hoge bloeddruk en allerlei andere levensbedreigende ziekten die je niet hóeft te krijgen als je alleen maar ‘anders’ eet. Ziekten die eigenlijk relatief makkelijk te voorkomen zijn.

Het enige wat je hoeft te doen is gezond koolhydraatarm/keto eten. En zo hopen wij met Joep te laten zien hoe het óók kan! Dat gunnen we Joep en dat gunnen wij álle baby’s en kinderen!

 

Delen
BLOG 68 Wat eten we kerstavond?

BLOG 68 Wat eten we kerstavond?

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Niet weer gourmetten

Ik ben een zoekend wat wij op kerstavond moeten eten. Elk jaar gaan we gourmetten, met alle tips uit de kerstspecial is dat een groot feest. Maar ik wil wel een keer wat anders, maar wat? Pizzarette heb ik geen zin in, dat doen we ook best wel vaak. Ik wil iets makkelijks wat niet te veel voorbereiding nodig heeft, want de dagen worden al druk genoeg. Ik moet denken aan die fondue die ik voorbij zag komen op Facebook.

Ik zoek die fondue op op de site van TheNewFood. De kaasfondue ziet er heerlijk uit. Er staan drie soorten kaasfondue: Zwitserse fondue, geitenkaas fondue en Mexicaanse fondue. Wij houden allemaal enorm van kaas en sinds we eten volgens TheNewFood zijn we kaas alleen maar lekkerder gaan vinden. Mijn interesse is gewekt. Ik vind het ook spannend, want dit heb ik nog nooit gedaan!

De eerste keer

Voor ik besluit of we dit op kerstavond gaan doen, wil ik het eerst wel een keer uitproberen om te kijken of het wel iets voor ons is. Ik kan van een vriendin een fonduestel lenen. Ik stel het voor aan de jongens. Natuurlijk zijn ze meteen enthousiast! Ze houden van gezellig lang samen eten. Op een druilerige zondag waarop we niks op de kalender hebben staan besluiten we, eigenlijk vrij spontaan, om te gaan ‘proef-fonduen’.

We gaan het gewoon lekker in de kamer doen met een filmpje erbij. Het is weer eens wat anders dan een hapjesplank, en zo kunnen we meteen ervaren of het ook leuk is om op kerstavond te doen. Samen met Senn kies ik een fondue uit; het wordt de Mexicaanse kaasfondue. Ik laat Senn een lijstje maken met dingen voor bij de fondue, er staan heel veel opties op de site. Hij heeft het binnen no-time klaar.

Mexicaanse fondue

Hij kiest voor spruiten, bloemkool, salami, chorizo, gehaktballetjes, garnalen, bockworst en ham. In de winkel ziet hij stokbrood liggen. “Mam, kun je die ook nog zelf maken? Dat is ook wel lekker om te dippen!” Hij heeft geluk, want er liggen in de koelkast nog minibroodjes uit de ontbijt&lunchspecial. Als we weer terug zijn van de boodschappen, gaan we samen alles klaar maken voor de fondue.

Ik blijf het zeggen tegen mijzelf en tegen de jongens: ik vind het altijd zo gezellig en fijn als ze helpen in de keuken. Het is zo ontzettend leerzaam voor ze. Uiteindelijk hoop je als moeder toch dat het twee onafhankelijke, zelfstandige mannen gaan worden, en daar hoort jezelf gezond en bewust voeden bij. Senn tettert ondertussen gezellig door. Terwijl ik me stort op het kaasmengsel, snijdt hij de bloemkool.

Het wordt fondue!

Als alles klaar is, zetten we het op tafel. Wat is dit spannend! Charlie wordt al snel wakker en loopt opdringerig om de tafel. Net als wij is Charlie verzot op kaas. Maar hij heeft pech, want hij mag even lekker in zijn mand. De film staat klaar, de fondue staat klaar, Charlie is uitgelaten en ligt mopperend in zijn mand, we kunnen beginnen!

Het is écht heerlijk, ik vraag me af waarom we dit niet eerder hebben gedaan. De heren genieten en ze vinden alles lekker, maar de garnalen gedoopt in de warme kaas, die springen er toch wel uit. Op ons gemak genieten we van de film en van de overheerlijke kaasfondue. We weten het nu zeker: op kerstavond gaan we fonduen, gewoon lekker op ons gemak. Ik kijk ernaar uit, onze ketokerst kan nu al niet meer stuk!
 

Delen
BLOG 11 MOET JOEP ECHT ETEN?

BLOG 11 MOET JOEP ECHT ETEN?

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Negen maanden

Negen maanden is Joep inmiddels, de tijd is zo snel gegaan! En nog altijd geniet Joep van zijn borstvoeding. Hij krijgt nog steeds borstvoeding van mij en van donormoeders. Voordat hij gaat eten drinkt hij borstvoeding, zodat hij niet met honger moet leren het vaste voedsel te eten. Op deze manier is het voor hem gewoon een leuk moment.

Hij krijgt nog zeker zes, maar vaak ook zeven keer per dag borstvoeding en komt hij regelmatig ruim boven de liter melk uit. Het vaste voedsel is voor Joep een aanvulling op zijn borstvoeding. Maar dat is niet zoals ‘het hoort’; het hoort namelijk andersom…

Strenge schema’s

Volgens veel ‘deskundigen’, ouderplatforms en ook het Voedingscentrum zou Joeps menu er heel anders uit moeten zien. Volgens hun (strenge) schema’s zou hij nu moeten zitten op driemaal per dag melk en verder vaste voeding. Hij zou het nu vooral moeten hebben van fruithapjes, boterhammen met margarine en de gewone aardappel-groenten-vlees maaltijden.

Melk vervangen door vaste voeding voelt voor mij als iets wat erg onnatuurlijk is. Iets waarmee juist tekorten en groeiachterstanden in de hand gewerkt worden. Willen we niet dat onze kindjes veel te snel van melk af gaan? Dat ze veel te snel vaste voeding gaan eten?

Honger

Een tijd geleden had ik hierover een gesprek met een andere moeder, haar zoontje is iets ouder dan Joep. Hij heeft altijd wat problemen gehad met de groei. Het advies van het consultatiebureau was om hem een extra boterham te geven, en dan misschien maar minder melk, dan zou hij meer vaste voeding gaan eten. Als hij maar honger genoeg heeft.  Ik vroeg haar hoe ze hierop reageerde…

Ze zei dat ze er onzeker van werd. Ze probeerde het advies op te volgen, maar haar zoontje bleek hier weinig interesse in te hebben. Ik legde haar uit dat in melk veel meer voedingsstoffen en calorieën zitten dan in vaste voeding. Het bevat alles wat je kindje nodig heeft om goed en gezond te groeien, en je kindje zal precies zoveel voeding vragen als hij nodig heeft. De natuur heeft dat zo geregeld en je kindje staat nog goed in contact met zijn gevoel.

Wie weet het beter?

Je wordt als ‘verse’ ouders overspoelt met allerlei adviezen, maar vergeet niet dat een advies maar een advies is. Je hoeft het niet op te volgen. Je mag naar je eigen buikgevoel luisteren. Naar je oermoeder-gevoel. Je mag zelf beslissingen nemen en zelfs afwijken van het advies van ‘deskundigen’ als jij denkt dat iets anders beter is voor jouw kindje.

En als ik kijk naar Joep, dan wordt mijn idee bevestigd. We doen misschien niet wat ‘men’ voorschrijft, maar wel wat goed voelt voor ons en wat voor ons het meest natuurlijk lijkt. We dwingen hem nergens toe en respecteren zo zijn eigen grenzen. Wij wijken daarvoor graag af van de standaard schema’s. En het werpt zijn vruchten af: Joep groeit goed, hij ontwikkelt zich als een speer en hij vindt eten een feestje. 

 

Delen
BLOG 67 Jongeren met diabetes 2

BLOG 67 Jongeren met diabetes 2

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Het tij gekeerd

De laatste weken zie ik steeds berichten voorbijkomen over de toename van het aantal jongeren met diabetes type 2. Kinderen worden steeds dikker en ongezonder. Zulke berichten doen wat met mij. Ik krijg flashbacks over hoe onze lieve Vinz steeds steviger werd. Ik realiseer me: als ik het roer niet had omgegooid, dan was diabetes niet alleen voor mij, maar ook voor mijn kinderen een mogelijk scenario geweest.

Wat ben ik blij dat de jongens nu net als ik keto eten. En trots dat ze het zo dapper zijn aangegaan en doen. Met grote regelmaat krijg ik de vraag hoe ik het bij en met de kinderen heb aangepakt. Hoe zijn zij begonnen met deze leefstijl? Wat heb ik als moeder daarvoor allemaal gedaan? Lees mijn blogs, antwoord ik dan. Want ik vertel in mijn blogs alles over onze reis samen! Begin gewoon bij blog één…

Samen praten over voeding

Wat voor Vinz en Senn heel erg helpend is geweest, is uitleg! Ik had ze daarvoor nooit echt iets verteld over voeding. Ik wist er natuurlijk zelf ook weinig van en kwam niet veel verder dan: je moet wel eten, want maaltijden overslaan is ongezond. Ik deed maar gewoon, zonder er echt bij na te denken. Ik wist dat ik te veel at, maar ik wist niet dat ik het verkeerde at. Ik deed wat ik zelf geleerd had of juist niet geleerd had.

Ik kookte liefst zo snel en lekker mogelijk en veel uit pakjes of helemaal kant-en-klaar. Eten hoorde er gewoon bij, ik realiseerde me nauwelijks dat je lijf vullen iets anders is dan je lijf voeden. Over tussendoortjes dacht ik al helemaal nooit na. Snoepjes, koekjes, chips; dat het allemaal zo slecht is voor je lijf, daar stond ik niet echt bij stil. Dat kreeg ik pas in de gaten toen ik er zelf mee stopte en ik een ander mens werd.

Eten wat ons lijf ziek maakt

TheNewFood heeft mijn ogen geopend. Heeft me bewust gemaakt van hoe belangrijk het is dat je de juiste voeding in je mond stopt. En dat die juiste voeding helemaal niet de voeding is die we allemaal ‘normaal’ vinden. Veel mensen worden ziek van ‘normaal eten’. Omdat het niet meer lijkt op wat we van nature eten. Wat past bij ons lijf. Ik wilde mijn kinderen hier ook bewust van maken.

Ik wilde ze een betere basis meegeven over voeding dan ikzelf had gekregen. Ik nam twee jaar geleden de tijd om een uitleg voor ze in elkaar te knutselen over voeding, over suikers en koolhydraten (zie blog 4). En zo kwam er bij Vinz en Senn een soort van bewustwording. Ik merkte dat het eerst vooral bij Senn ‘aankwam’. Hij wilde steeds meer weten en ik denk dat hij inmiddels de hele site van TheNewFood uit zijn hoofd kent.

Kinderen met diabetes 2

Het bericht in de krant over de toename diabetes 2 onder jongeren print ik uit en we lezen het samen. Op deze manier krijgt alles wat ze de afgelopen jaren geleerd hebben nog meer context. Het wordt ‘echter’. Niet dat ze niet overtuigd zijn; ze voelen zelf aan alles dat deze manier van eten veel beter past bij je lijf. Maar het lijkt me goed om ze te laten zien hoe het ook kan zijn… De jongens schrikken ervan.

We vinden het alle drie verdrietig dat mensen zo de weg kwijt zijn geraakt als het gaat over onszelf voeden. Vinz denkt terug aan hoe hij ‘vroeger’ zelf steeds dikker werd. Hij zoekt een oude foto op en zit er stil naar te staren. Ik vraag wat er in hem omgaat. “Ik zou willen dat ik al die kinderen nu al zou kunnen helpen”, antwoordt hij. “Maar als ik later meester ben, dan leer ik mijn leerlingen alles over voeding!”

Delen
BLOG 10 JOEP VOERT ZICHZELF

BLOG 10 JOEP VOERT ZICHZELF

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Joep eet zelf

Wij voeren Joep niet. Ondanks dat het misschien sneller, makkelijker en schoner is. Over de troep maken we ons niet druk. Ik hoor wel vaker dat sommige mensen daar moeite mee hebben… Wat wij wel belangrijk vinden is dat we samen, als gezin, aan tafel eten. Zonder dat een van ons de hele tijd bezig is Joep eten te geven. We praten met elkaar (ja, ook met Joep) en eten tegelijk. 

Maar het hebben van kinderen is al vanaf het moment van de geboorte ook durven accepteren dat je niet alles kunt ‘controleren’ of in de hand hebt. Dat je huis er niet altijd perfect uit ziet, en dat er soms enorm gesmeerd wordt. En wat is er nou precies zo erg? Een doekje erover en klaar is het! Wij vinden het belangrijker dat Joep zelf mag ontdekken, leren en ontwikkelen.  

Zelf de bepaler

Joep eet ook zelf, omdat we hem zelf willen laten bepalen óf hij wil eten, wat hij wil eten en hoeveel hij wil eten. Bij de ene maaltijd eet Joep veel minder dan bij de andere; hij is dan hard bezig andere dingen te oefenen. Bijvoorbeeld hoe de zwaartekracht werkt, of hoe hij met verschillende groenten het meest prachtige kunstwerk van zichzelf kan maken. En dat is prima.

Als je je kindje voert, ben jij de ‘bepaler’. Jij hebt de controle. Jij bepaalt wanneer je baby een hapje krijgt, jij bepaalt wanneer het volgende hapje komt en jij bepaalt wanneer je baby klaar is. Je baby kan hooguit zijn gezicht wegdraaien of het hapje uitspugen.

En vaak wordt daar niet naar geluisterd. Dan proberen ouders toch om door te gaan. Ze moedigen hun baby aan met ‘aaaah nog één hapje’, ‘komt een vliegtuigje’ of ze halen het uitgespuugde hapje van de kin van de baby en geven dat vervolgens nóg een keer, en nóg een keer, en nóg een keer.

Nee accepteren

Ik denk dat naar je kindje luisteren en je kindje zelf regie geven over het eten op den duur zorgt voor een gezondere relatie met voeding. Als je je kindje opdringt meer te eten dan het wil eten, leren we naar mijn idee het kindje nu al om niet goed te luisteren wat zijn lijfje aangeeft. Eten is iets waar je kindje zelf over zou mogen en moeten bepalen; hij voelt zijn lijfje aan, wij niet.

Dit is hoe wij sowieso denken over eten en eten geven. De uitspraak ‘eerst je bord leegeten’, is er bij mij bijvoorbeeld nooit goed in gegaan. Waarom moet een kind tegen zijn zin het bord leeg eten? Wat als het kind vol is? Gaan wij het dan dwingen om meer te eten dan zijn lijfje aangeeft wat nodig is? Is dat niet het recept voor het voorbijgaan aan honger- en verzadigingsgevoel in de toekomst? 

Als je kindje ‘nee’ zegt, dan is dat een duidelijk signaal. Een grens. Moeten wij als ouders dan aandringen om over de eigen grenzen te gaan? 

Verantwoorde opties

Dit houdt uiteraard niet in dat we Joep alle beslissingen zelf laten nemen. Als ouder heb je natuurlijk een bepaalde verantwoordelijkheid en moet je de veiligheid van je kindje waarborgen. Daarom bieden wij Joep opties aan, waartussen hij mag kiezen. Wij zijn degenen die bepalen welke opties we aanbieden. Wat en hoeveel hij vervolgens wil eten, dat bepaalt hij zelf. 

Een kind heeft immers wel regels en kaders nodig: die hem helpen om keuzes te maken. Zonder regels en kaders verdrinkt een kind in alle mogelijkheden en opties die er zijn. Maar vergis je niet: als je een kind een beperkt aantal opties geeft, zal het je soms nog verbazen waar de keuze op valt! 

Genieten van Joeps karakter

Niet alleen is het goed voor Joeps ontwikkeling om zelf de regie te hebben, ook is het voor ons leuk om te zien hoe zijn karakter is. Joep wil ook graag zelf dingen doen, hij wordt altijd een beetje boos als ik hem (volgens hem) onnodig help. Niet alleen als het om eten gaat, dit heeft hij bij alles: ook bijvoorbeeld bij leren klimmen, staan en stapjes zetten.

Hij heeft graag zelf controle, mag zelf ontdekken, zelf bepalen, zelf de regie hebben. Joep mag leren door het zelf te doen, en daar houdt hij van! Niks is fijner dan leren door zelf te ontdekken. Wij houden zicht op veiligheid, maar genieten enorm van zijn doorzettingsvermogen en drang om dingen te leren. Ook als we voor de derde keer op een dag de vloer rondom zijn stoel dweilen! 

 

Delen
BLOG 9 PUREREN VOOR JE BABY?

BLOG 9 PUREREN VOOR JE BABY?

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Eeuwenoude aanpak

Joep begon toen hij vijf maanden was met oefenhapjes, maar wij deden het anders dan het ‘gebruikelijke’: hij kreeg direct stukken die hij zelf vast kan houden. Ik kreeg best wel vaak de vraag waarom we niet pureerden. Of wanneer we daarmee zouden starten, misschien straks als hij ‘echt’ ging eten? Want jonge baby’s eten toch alleen tot pap gemalen eten? Mijn antwoord is altijd simpel: waarom?

Waarom zou je moeten je pureren voor baby’s? Als ik kijk naar hoe wij van nature eten, dan zie ik dat niet terug. Bij stammen die over het algemeen dichter bij de natuur staan, zoals de Masai en Inuit eten baby’s gewoon mee met wat zij zelf eten. En zo doen nog veel volkeren dat. Net als wij vroeger. Tot zo’n zeventig jaar geleden aten ook bij ons baby’s gewoon met de pot mee. Niet gemalen, hooguit een beetje geprakt.

‘Iedereen’ adviseert pureren

Ik snap wel waarom veel mensen denken dat babyeten gepureerd moet zijn: op alle informatiesites voor jonge ouders, in de informatie van het consultatiebureau en op de website van het Voedingscentrum staat dat je de eerste hapjes pureert. Maar waarom je dit zou moeten doen, dat zeggen ze niet. En dan beginnen bij mij al radartjes te draaien: wát is de reden dan, moet het écht? Waarom?

Mogen we niet meer zelf nadenken? Ik zou best kunnen invullen waarom dit ‘moet’: het is makkelijker voor je baby (hij/zij hoeft er zelf niks voor te doen, alleen maar het hapje door te slikken). En als ouder kun je zo beter bepalen hoeveel en hoe snel je baby eet, het is beter te controleren of je baby ook daadwerkelijk iets gegeten heeft, en ook voor veel ouders niet onbelangrijk: je huis blijft netjes.

Stronken en stukken

De papa van Joep en ik waren het er al snel over eens: wij gaan het eten niet pureren. Joep krijgt het eten aangeboden zoals het eruit ziet: gewoon als stronken en stukken. Met pureren gaat er zoveel verloren, bijvoorbeeld de textuur, herkenbaarheid van voedsel en de mogelijkheid om het zélf te doen.

Ga eens na bij jezelf: als je zelf een gepureerd hapje eet, moet je vaak heel goed nadenken wat je nou precies aan het eten bent. Het is zelfs vaak bijna onherkenbaar… En je mist toch ook een erg belangrijke sensatie: het gevoel van eten in je mond. Niet voor niets hebben we bij een bord soep, hoe lekker ook, vaak het gevoel iets te missen. Iets om in te bijten, te kauwen, iets prettigs voor je mond!

Ontdekken door te doen

Eten gaat dus niet alleen over vullen. Eten is een hele ‘complete ervaring’ en baby’s leren dit allemaal door het te doen, zélf. Baby’s hebben sowieso sterk de behoefte om dingen zelf te willen doen, zelf op onderzoek uit te gaan en niet overal bij geholpen te worden. Door het zelf te doen leren ze hoe hun handjes werken, waar hun mond zit en hoe ze hun mond, kaken en tong gebruiken.

Om goed te kunnen eten, zijn meerdere handelingen nodig. Dingen die wij heel vanzelfsprekend doen, maar die voor baby’s toch nog best een heel parcours zijn: eerst moet je zorgen dat je het eten goed vasthoudt, dan moet het eten naar de mond gebracht worden. Je moet het niet helemaal in je hand hebben, want dan zit je op je vuist te sabbelen.

Het gedeelte wat je wil eten moet dus een beetje uitsteken en moet je zelfs soms ‘loslaten’ om het op te kunnen eten. Daarna moet je je tong en kaken laten samenwerken, het kapot kauwen en dan ook nog het eten naar achteren in je mond brengen en zien door te slikken.

Eten uit de fabriek

Joep eet helemaal gezond keto en dat hebben ze niet in potjes ‘babyvoer’. Ze hebben hooguit een potje met honderd procent groenten, al zit er meestal ook fruit of graan in om het ‘smaakvoller’ te maken. Vrijwel nooit zitten er voldoende eiwitten of vetten in, het overgrote deel zijn koolhydraten. En juist daardoor worden baby’s al snel insulineresistent en hebben meer kinderen dan ooit al te maken met ‘ouderdomsziekten’ als diabetes. Dit willen wij uiteraard niet voor Joep.

Maar zelfs als er wel potjes keto-eten voor baby’s zouden bestaan, dan nog zouden we dat niet geven aan onze Joep. Ik denk dat hoe dan ook het fijnmalen van eten voor baby’s, waardoor echt eten verandert in een ondefinieerbare smurrie, ook een eerste stap is naar het aanleren van verkeerd eten. Naar vullen in plaats van voeden.

En daarbij: wij weten zelf wat goed is voor Joep. Wij willen vooral niet dat de fabriek zich bemoeit met wat hij eet en wat volgens hen gezond is voor een baby en wat voor ‘grote mensen’. Wij kijken liever naar Joep zelf en naar wat hij en zijn lijfje nodig hebben.

Delen
BLOG 8 MOET JE KIND ECHT BROOD?

BLOG 8 MOET JE KIND ECHT BROOD?

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Boterhammen 

Het Voedingscentrum en consultatiebureau adviseren ouders om al te beginnen met brood zodra je begint met oefenhapjes. Eerst wat fruit en groente, en zodra je kindje dat doorslikt dan ‘moet’ het brood. Eventueel met wat (moeder)melk, zodat het zacht wordt. En als je kind dan zo’n zeven maanden is en ‘moet’ leren kauwen, dan geef je brood mét korst.

En alsof dat nog niet genoeg is, geef je het liefst ook nog brood als ‘gezond tussendoortje’, naast de lunch. We vinden dat in Nederland heel normaal. Soms weten vaders en moeders nog wel creatief om te gaan met het ontbijt, met een bakje yoghurt, of wat roerei. Maar bijna ieder kind eet tussen de middag een ‘lekkere snelle boterham’!

Brood van levensbelang?

Volgens de bronnen die de instanties hiervoor aanhalen, is volkoren brood belangrijk voor het ontwikkelen van een goede spijsvertering. Het zou essentiële vezels bevatten en belangrijke voedingsstoffen, zoals bijvoorbeeld B-vitaminen en jodium. Joeps vader en ik vinden het uiteraard ook erg belangrijk dat Joep alles binnen krijgt wat hij nodig heeft. Toch maken wij de keuze om Joep geen brood te geven.

Veel mensen weten niet dat brood van nature helemaal geen jodium bevat, maar dat het door de bakker aan het brood wordt toegevoegd. Dit is ooit bedacht omdat ‘wij Nederlanders’ te weinig jodium binnen zouden krijgen… Wie stopt met brood, raden wij bij TheNewFood daarom aan om ook extra zout met jodium te gebruiken in de vorm van LoSalt met jodium, dit levert ook de nodige kalium (zie ons advies).

Maar Joep willen we geen LoSalt geven, omdat hij nog een baby is en het LoSalt dan lastig te doseren is vanwege het kalium.

Jodium en vitamine B

Hoe komt hij dan aan zijn jodium? Zo moeilijk is het niet: Joep heeft uiteraard nog niet zoveel jodium nodig als wij en krijgt met zijn voeding ruim voldoende jodium binnen. Ei bevat veel jodium. Joep eet, net als wij, regelmatig ei; minstens twee keer per week, meestal veel vaker. En hij eet, net als wij, één of twee keer per week vis, ook een goede jodiumbron.

Vis bevat daarnaast nog zoveel meer, waaronder veel (verschillende) vitaminen B. Net als vlees, dat ook veel goed opneembare vitamine B bevat. Daar kan geen brood tegenop! Sterker nog: de kans dat Joep tekorten op gaat lopen is groter als we hem wel brood geven! Want de granen waar brood van gemaakt wordt, zoals tarwe, bevatten veel fytinezuur, wat mineralen aan zich bindt, waardoor je lijf die stoffen niet meer kan opnemen uit de voeding. 

Vezels

Een ander argument voor brood zijn de ‘onmisbare vezels’. Maar vezels uit granen zijn geen essentiële voeding, dat wil zeggen dat ze niet onmisbaar zijn voor je gezondheid. Een gezond koolhydraatarm/keto menu is rijk aan vezels uit andere bronnen, zoals allerlei groenten, bosvruchten, noten en zaden. Voor je lijf meer dan voldoende, ook voor je darmen. Joeps darmen werken uitstekend.

Toen hij nog enkel moedermelk dronk, had hij geen last van zijn darmen en had hij keurig in zijn ritme ontlasting. Nu hij begonnen is met vast voedsel, maar zonder het brood, gaat het nog steeds prima. Graag besparen wij hem bovendien de klachten die veel mensen krijgen door het eten van vezels uit granen, zoals buikpijn, een opgeblazen gevoel en ‘het zuur’. En alle ellende die gluten en granen kunnen veroorzaken.

Feestelijke (baby)maaltijden

Joep mag gewoon puur en echt eten met ons mee-eten, ook met de lunch! Net zo makkelijk. De ene dag is dat een roereitje of omelet, de andere dag een salade, maar dan voor Joep zonder de sla zelf, want slablaadjes krijgt hij nog niet weg. Gelukkig zijn de mogelijkheden eindeloos, waardoor ook we lunchen nu nog leuker vinden!

We pakken er tegenwoordig regelmatig de ontbijt&lunch-special bij voor weer nieuwe inspiratie. Van ons mag voor Joep iedere maaltijd een feestje zijn, net als voor onszelf! Het is toch ook veel leuker als hij niet zijn leven lang iedere dag die saaie boterhammen hoeft…

 

Delen
BLOG 66 Zestig kilo kwijt, hoe dan?

BLOG 66 Zestig kilo kwijt, hoe dan?

Nancy (42) startte in januari 2021 met de aanpak van TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en was ze een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Inmiddels eten ook haar zonen Vinz (2011) en Senn (2013) met haar mee. In haar blogs schrijft Nancy over haar ketoreis samen met haar gezin.

Gewoon doen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik het heb gedaan, zoveel afvallen. “Met de aanpak van TheNewFood”, antwoord ik dan. “Ik ging gewoon de startgidsen volgen! Ik had geen doel of eindpunt, ik ging gewoon op weg.” “Maar hoe dan, hoe krijg ik die knop om?”, is vaak de volgende vraag… “Door het gewoon te doen!”, zeg ik dan. Want ja, het lukte mij door het gewoon te gaan doen. 

Is het echt zo simpel? Ik weet als geen ander dat het natuurlijk niet alleen maar een kwestie van ‘gewoon’ doen is. Misschien wilde ik het ook wel meer dan ooit dat het zou lukken. Want ik was er zo klaar mee, klaar met mijzelf, klaar met mijn gewicht, klaar met het eeuwige willen eten van chips, chocolade en koek. Klaar met het gevoel van paniek als het bijna op was. Klaar met mijn eetverslaving.

Geen honger

En met de aanpak van TheNewFood lukte het mij gewoon. Misschien omdat ik me na 4 dagen al zo anders voelde. Minder uitgeput, helderder en meer aanwezig. Toen ik na een week op de weegschaal ging staan en zag dat ik al wat kilo’s kwijt was gaf natuurlijk dat ook weer een extra motivatie. Maar dat was niet het belangrijkste, er waren ook weken dat ik niet afviel en dan ging ik toch gewoon door. Met vallen en opstaan.

In tegenstelling tot andere afvalmethodes die ik in het verleden had geprobeerd ervoer ik nu geen honger en dat maakte dit echt heel anders. Ja, ik voelde soms wel wat onrust, alsof ik wat miste. Maar dit kon ik opvangen door te gaan wandelen. In het begin gingen de wandelingen moeizaam. Ik begon met één blokje om, maar ik kon steeds verder lopen.

Het gaat niet vanzelf

Ik zal écht de laatste zijn die zegt dat het allemaal vanzelf gaat. Het ging me makkelijk af, maar het was niet altijd makkelijk. Ik heb ook mijn moeilijke momenten gehad en nog soms. Het zijn vooral de periodes van stress, drukte, spanning of de periodes waarin ik ‘gewoon’ even niet lekker in mijn vel zit. Dat blijven triggers voor mij, het blijven ‘gevaarlijke’ momenten.

Al zal ik nu niet meer zomaar naar een zak snoep grijpen, het blijft belangrijk om hier alert op te zijn. En juist dan extra goed voor mijzelf te zorgen. Ik sta nu veel meer stil bij wat ik dan eigenlijk echt nodig heb. In plaats van dat ik meteen toegeef aan die drang om iets in mijn mond te stoppen. En als ik toch echt wil eten dan kies ik voor iets heerlijks uit de boekjes of een extra speciaal ‘bakje vol’.

Voor jezelf kiezen

Misschien is dat wel ‘het geheim’ van hoe het me lukte om die 60 kilo kwijt te raken… Toen ik startte met TheNewFood, toen koos ik voor het eerst echt voor mijzelf, iets wat ik daarvoor eigenlijk nooit deed. Anderen waren altijd belangrijker. Als zij het maar goed en fijn hadden en tevreden waren, daar draaide het altijd om. Het ging nooit over dat ik mijzelf zo graag echt weer beter wilde voelen in mijn vel.

Die knop ging om omdat ik eindelijk koos voor wat IK ZELF nodig had. En dat is niet alleen voor mijzelf de beste keus geweest die ik ooit heb gemaakt, maar ook voor mijn gezin. En uiteindelijk ook voor alle mensen om mij heen.

Delen
BLOG 7 ETEN WAT DE KETO POT SCHAFT

BLOG 7 ETEN WAT DE KETO POT SCHAFT

Verpleegkundige en keto-expert Lara Schalk eet zelfs sinds 2016 koolhydraatarm/keto. Ze viel niet alleen ruim 35 kilo af, ze had direct minder immuun- en darmproblemen en voelde zich al snel energieker en vrolijker. Op 1 maart 2023 werd ze moeder van Joep, die natuurlijk ook keto gaat eten! In haar blogs neemt Lara ons mee in hoe ze dat aanpakt en vertelt ze over alles wat je tegen kunt komen als je je baby keto laat opgroeien. 

Hap, slik, weg

Joep wordt steeds handiger met eten. Of althans… Als moeder zie je natuurlijk ook graag wat je kind allemaal kan. Er belandt nog steeds meer eten op en om Joep heen, dan dat hij daadwerkelijk opeet. Het huis is na de maaltijd altijd een complete ravage. Het eetschort was ook niet afdoende, nog steeds zal al het eten overal. Dus Joep eet inmiddels vaak in zijn luier en we hebben er een nieuwe hobby bij: badderen!

Desondanks: hij wordt echt handiger! Steeds vaker ‘betrap’ ik hem er op dat hij toch eten doorslikt. De eerste keer dat dit gebeurde was ik helemaal in de gloria. Hij had een kwart tomaat gekregen en ineens kon ik de tomaat nergens meer terugvinden. Toen ik hem nog een stukje gaf, slurpte hij de tomaat zo naar binnen. Zonder blikken of blozen.

Kleine stukjes eten

Ook heeft Joep de pincetgreep ontdekt. Dit houdt in dat hij stukjes eten kan vastpakken tussen duim en wijsvinger. Hierdoor kan hij ook kleinere stukjes eten op een redelijk fatsoenlijke manier naar zijn mond brengen. Eten dat de ‘plettest’ doorstaat, geven we nu soms ook in kleinere stukjes.

De plettest houdt in dat wij het tussen duim en wijsvinger makkelijk moeten kunnen fijnknijpen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan gekookte wortel, bietjes of bloemkool. Ook het vruchtvlees van tomaat is hier geschikt voor! Eten dat harder blijft, zoals vlees, komkommer of radijsjes, geven we in het formaat van zijn vuist zodat hij dit niet in één keer naar binnen kan schrokken..

Steeds meer smaken!

Naast dat Joep kleinere stukjes eten kan eten, heeft hij ook heel erg veel nieuwe smaken ontdekt. Omdat Joep al zoveel smaken ontdekt heeft, en we het stiekem ook wel een gedoe vinden om speciaal voor hem ‘deconstructed’ (niet gecombineerd in een gerecht) maaltijden te maken, willen we Joep ‘echte’ maaltijden gaan voorschotelen.

Vaak vragen mensen ons om een keto-kinderboekje, maar ik denk dat hij gewoon hetzelfde kan eten als wij. Hij kan dus gewoon met onze maaltijden mee-eten. Dat doen ze in zoveel landen, waarom moeten wij weer speciaal ‘kindereten’ moeten maken?

Kipsaté roerbak

Joeps vader maakt bijna iedere week de kipsaté roerbak uit de eenpanspecial (pag. 16), dit is echt een van onze favorieten op dit moment! Supersnel klaar, weinig afwas en heel erg lekker! Joep vindt pindakaas heerlijk hebben we al ontdekt, dus hoogste tijd om hem ook kennis te maken met dit topgerecht. We zijn heel benieuwd of hij hier ook zo van gaat genieten!

Papa maakte het maaltje helemaal precies zoals in het recept, enkel de sambal ging apart op tafel, in plaats van door de maaltijd. Dat leek ons nog wat heftig… Joep kreeg een flinke lepel kipsaté roerbak op zijn bordje en zo zaten we samen de maaltijd te eten.

Wat is dat nou?!

Joeps grijpgrage handjes probeerden het bord snel te pakken. Toen hij het eenmaal te pakken had, liet hij een verbaasde blik zien. Hij leek het niet helemaal te snappen, alles was gemengd! Rustig verkende hij met zijn handen het eten. Uiteindelijk bracht hij een stuk kip met pindakaas naar zijn mond. Zijn ogen lichtten op: dit was leuk!

Hij at driftig met zijn handjes, en als het niet direct lukte, keek hij wat sip. Opeens had hij een idee: hij boog voorover en duwde zijn gezicht in het bord. Misschien zou dat makkelijker gaan? Een gezicht besmeurd met pindakaas keek op, met een grote glimlach op zijn gezicht. Ook Joep vindt het prima om écht met ons mee te eten en geen ‘speciale’ maaltijd meer te krijgen!

Een verdwaalde rode peper

En toen opeens zag ik het daar, aan de kip: een sliertje rode peper. Dit zit in de groentenmix die wij hier vaak voor gebruiken. Oeps! Vergeten goed te checken… Toen ik het stukje peper wilde pakken, slikte hij het snel door en grijnsde me toe: ‘Te laat, mama!’

Hij leek het niet erg te vinden, en het weglaten van de sambal was misschien ook helemaal niet nodig… Tijdens mijn zwangerschap heb ik potten sambal verslonden, hij zal wel gewend zijn aan deze smaken. De voorzichtigheid met de sambal was wellicht wat overdreven. De volgende keer doen we dat er dus ook gewoon door!

 

Delen
DAGBOEK 10 In de ban van de weegschaal

DAGBOEK 10 In de ban van de weegschaal

Margot Peters (1983) had altijd al fors overgewicht en op den duur ook steeds meer gezondheidsproblemen. Pas een paar jaar geleden werd ontdekt dat ze PCOS heeft, een aandoening waarbij ‘normaal eten’ met veel koolhydraten, juist averechts werkt. Aan de hand van dagboekfragmenten (vanaf 2010) kijkt ze terug naar de lange zware reis die ze aflegde, voordat ze TheNewFood ontdekte.

EEN REIS TERUG IN DE TIJD…

Vrijdag 29 april 2011

Het is eind april 2011, Marco en ik zijn samen gestart met Sonja Bakker. Ik werk gemiddeld drie dagen in de week in de tuin en kan mijn verhaal eens per week kwijt in de voorwerkgroep in de eetstoorniskliniek. Het lijkt wel een magische combinatie. Eerder wist ik niet dat minder eten, bewegen, afleiding en open kunnen delen de magische combinatie zouden zijn. Ik vlieg door de weken en ik vlieg door de kilo’s.

Het eten gaat me vrij gemakkelijk af. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik zoveel resultaat zie. Dat resultaat kan ik ook niet missen, ik sta iedere dag op de weegschaal. Ik volg mezelf nauwgezet. 

Over de weegschaal

Als ik weer naar de voorwerkgroep ga, bedenk ik me dat ik die weegschaal eens bespreekbaar moet maken. Naast het feit dat ik heel blij ben dat ik in de grote lijn zoveel resultaat zie, geeft het wegen me altijd veel stress. Iedere ochtend geeft de weegschaal me weer kriebels, ben ik wel afgevallen? De ene dag valt het mee, de andere dag valt het tegen.

Ik kan echter niet stoppen met het wegen. Het MOET van mezelf, anders word ik onrustig. Soms loop ik heen en weer en dan komt die neiging om te eten. Dan wil ik naar die koelkast terwijl ik zo goed bezig ben. Dan weeg ik mezelf en dan is de spanning weg. Ik begrijp niet hoe dat kan Ik merk dat ik het spannend vind om dit te delen in de groep. Zouden andere vrouwen ook zoveel op de weegschaal staan?

Spannend

Als de groep start ben ik de eerste die de hand op steekt om te beginnen. Ik spreek snel en gooi het hele verhaal op tafel. Dat doe ik als ik dingen spannend vind, dan ben ik er het snelste vanaf. Na het delen kijk ik onzeker de kring rond. Na een korte stilte krijg ik de vraag ‘Margot, vind jij het spannend om af te vallen?’ Even denk ik na. Vind ik het spannend om af te vallen? Nogal.

Ik verlies me er denk ik ook in, ga of te snel of te langzaam, ben veel te perfectionistisch, ga heel hard, stagneer en raak teleurgesteld en vind mezelf dan een loser. Niet echt iets waar ik veel vertrouwen in opdoe. Ik vind afvallen heel fijn en maar ook heel eng. ‘Zou het kunnen zijn dat het dagelijks wegen een manier van controle behouden is?’ Poeh, alweer zo’n rake vraag. Ik heb er nog nooit over nagedacht eigenlijk.

Zonder nadenken

Net als dat snelle praten als er spanning is, is mezelf ‘s ochtend uitkleden en snel op de weegschaal staan gewoon iets wat gebeurt. Weet ik veel wat het me brengt. Ik blijf dan ook even stil en ga ingedachten naar mijn weegmomenten. Wat denk ik dan eigenlijk? Wat voel ik? Ik wil weten wat mijn vooruitgang is. Doe ik het wel goed? Kan ik zo doorgaan of moet ik strenger of minder streng zijn?

Moet ik meer bewegen of juist niet? Ik wil het zo graag goed doen want ik wil zo graag afvallen dat ik krampachtig vasthoud aan dat wat me een gevoel van controle geeft: de weegschaal. Een meetpunt maar ook een breekpunt. ‘Ja’ antwoord ik en ik geef toe dat ik inderdaad bang ben dat ik zonder de controle van de weegschaal de mist in ga. Als dit mislukt dan voelt het alsof ik zelf mislukt ben.

Weg met de weegschaal

In de groep begint een vrouw te huilen. Ze herkent mijn verhaal. Dan komen bij mij ook de tranen omhoog. Sinds wanneer ben ik een vrouw geworden die haar goedkeuring elke dag meet aan haar gewicht? Waarom is dit zo verschrikkelijk belangrijk in mijn leven? Het maakt me intens verdrietig en ik voel me dankbaar dat die tranen zich nu laten zien. Huilen is vaak zo moeilijk.

‘Ik weet niet hoe ik moet stoppen.’ zeg ik eerlijk. Nu ik weet dat er nog iemand in de groep is die er ook mee worstelt, voelt het veilig om open te zijn. ‘Ik wil wel anders, maar als ik niet weeg, word ik onrustig. Net zo lang tot ik wel weer weeg.’ De andere vrouw gaat harder huilen, net als ik. ‘Misschien Margot, moet je de weegschaal een tijdje weg doen, dan is de verleiding weg en waarschijnlijk de onrust ook.’

Als ik thuiskom vertel ik mijn man dat de weegschaal vertrekt uit ons huis. Samen brengen we deze naar zijn moeder. Mijn man heeft die weegschaal toch nooit nodig gehad. Hij merkt zijn vooruitgang aan zijn kleren en in de spiegel. Ik ga dat ook proberen. 

Delen