Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG NEGENENTACHTIG ZATERDAG

Als we wakker worden, zien we direct dat het een mooie dag wordt. Dat komt goed uit!

Diarree

Ik heb wel een onrustige nacht achter de rug, waarin ik behoorlijk aan de diarree was. Eigenlijk begon dat gisteravond al een beetje, maar vannacht voelde ik me er pas echt niet lekker door. Aangezien ik zeker weet dat ik niets verkeerds gegeten heb, ga ik ervan uit dat de  magnesiumoxide (die ik nam i.v.m. obstipatie) iets te goed zijn werk aan het doen is. Misschien heb ik deze gewoon niet meer nodig.

Voordat we weggaan moet ik nog wel een aantal sanitaire stops maken en Marja vraagt zich af of we er wel verstandig aan doen om weg te gaan. “Kruip jij niet liever in je bed” vraagt zij. Nou nee, beslist niet. Het geeft ons een goed excuus om geregeld op een terrasje neer te strijken, haha. Na het ontbijt gaan we dus gewoon weg.

Breda

Drie kwartier later lopen we in het centrum van Breda. We hebben een duidelijk doel: mijn kledingkast aanvullen. Bij de eerste winkel die we binnenlopen slaagt Marja. Na wat aandringen van mijn kant scoort ze 2 mooie spijkerbroeken, een hemdje en een trui. We vervolgen onze weg en komen bij een leuke schoenenwinkel die uitverkoop heeft. We zijn beiden gek op schoenen, dus we kunnen de verleiding niet weerstaan.

Hier ben ik degene die scoort: knalrode/zwarte laarsjes. En ook blauwe sneakers die bij het nieuwe jurkje passen dat ik van de week online heb gekocht. Dan wordt het voor Marja tijd voor koffie. We vinden een heel gezellig terrasje op de Markt waar gelukkig ook een toilet is. Dat is ook echt wel even nodig, want mijn darmen sputteren nog steeds. We genieten van de vele mensen die langslopen. Wat een gezelligheid in Breda.

Jurkjes

Later slaag ik voor jurkjes. Ik vind het zo geweldig dat mijn maat al zo veranderd is. Ik kwam van XXXL en kom nu in L. Nou ja, ik koop heel bewust ietsje te strak, zodat ik er nog wel even mee vooruit kan. Met een leuke zwarte, een oud-roze en een zwart/wit gestreepte jurk plus 4 leggings gaan we de winkel uit. Die leggings heb ik overigens in maat M gekocht, terwijl ik daar altijd XXL van droeg. Ik ben dus helemaal hepperdepeppie.

Kaasplankje

We lunchen op het terras bij een Tapasrestaurant en bestellen een kaasplankje. Dit zijn heel bijzondere kazen en dus echt een delicatesse. De chutney, druiven en vijgenbrood die erbij worden geserveerd laten we liggen. De druiven nodigen wel uit, maar ik weet dat een flinke druif bijna een suikerklontje aan suiker bevat, dus we doen het niet. We snoepen wel wat van de kleine zure augurkjes en de walnoten.

Ik geniet hier net zo van als vroeger van een stuk taart op een terras. Het fijne is dat ik me hier veel beter bij voel. Op de een of andere manier voelde ik me toch ook altijd ‘schuldig’ als ik als dikke vrouw een stuk taart weg zat te werken. Ook besefte ik donders goed dat dit niet gezond was. Nu geniet ik net zo en voel ik me goed bij het idee dat ik gezond bezig ben.

Kippie

We vertrekken niet al te laat. Op onze weg naar de parkeergarage komen we langs  poelier Kippie, met heerlijke gegrilde kip. Ik informeer goed naar de kruiden die gebruikt zijn. Het lijkt me geen probleem. Terwijl Marja rijdt, zit ik naast haar in de auto heerlijk te genieten van de kipstukjes. Alles bij elkaar is dit een prima avondmaaltijd en ben ik goed verzadigd. Marja eet straks thuis, ze wil even rustig aan doen.

Layna

Ikzelf rijd meteen door naar Zoetermeer om Layna te verrassen. Als ik daar aankom, zijn ze net aan het koken. “Eet je mee mam?” Ik bedank, maar zeg dat ik er straks  wel gezellig bij kom zitten. Eerst ga ik met Layna het mooie fotoboek bekijken dat ik van onze (korte) vakantie samen gemaakt heb. Layna vindt het geweldig en ook Pappa en Mamma genieten mee van onze campingavonturen. Daarna gaan we aan tafel.

Er staan gehaktballetjes met mozzarella op tafel. “Oma, die balletjes mag jij toch ook eten?” vraagt Layna. “Ik heb ze samen met mamma gemaakt. Wil je ze even proeven?” Ach een klein stukje proeven kan helemaal geen kwaad, dus stel ik haar niet teleur. Het is ook echt lekker en ik denk dat ik thuis ook wel eens zo’n lekker balletje ga maken.

DAG NEGENTIG ZONDAG

We doen in de ochtend rustig aan, Marja ontbijt met haar bakje Griekse yoghurt en ik eet aan het einde van de ochtend een salade van zalm, avocado en een beetje kruidenkaas. Wat voelt het toch luxe om zo te eten. Ik kan er nu zo van genieten.

Vrolijk

Ik ben druk met het arrangeren van het heerlijke nummer “I like to teach the world to sing” van The New Seekers, voor mijn koor. Daar word ik altijd erg vrolijk van. Het is zo fijn om weer met muziek bezig te kunnen zijn. In de middag gaan we naar Monique en omdat het zulk mooi weer is nemen we voor iedereen ijsjes mee. Monique vindt het altijd geweldig om uit te mogen delen. Iedereen zit al snel heerlijk te smullen.

Nou ja……………. Iedereen? Marja en ik natuurlijk niet. Wij genieten van de aanblik van al die blije smoeltjes die inmiddels allemaal onder het ijs zitten. We zitten met elkaar nog een hele tijd in de tuin en later nog even op haar kamer. Ze is altijd zo blij als wij er zijn.

Restjes

Eigenlijk wilde ik een recept uit de Zomerspecial gaan maken, maar er moeten wat dingen opgemaakt worden vandaag. Ik heb wat te veel ingeslagen. Dus maak ik een maaltijdsalade van het restje van de kip van gisteren, witlof, avocado, kleine snackpaprikaatjes, tomaatjes en een bosuitje. Natuurlijk maak ik er ook een lekkere dressing bij op basis van olie, mayonaise, yoghurt en wat kruiden. MMMMMM dit is echt lekker!

DAG ÉÉNENNEGENTIG MAANDAG

Vandaag hebben Marja en ik het allebei druk. Marja moet weer aan het werk en mijn dag is gevuld met van alles en nog wat. We staan beiden vroeg op en ik begin al snel met het huishouden en de administratie voor mijn koren.

Smal 

Ik krijg een smal bekkie. In het verleden als ik diëten volgde, vonden mensen dan dat ik er slecht uit ging zien. Nu is er nog niemand die deze opmerking gemaakt heeft. Het kon me vaak zo ontmoedigen. Nu vinden ze allemaal dat ik er stralend uitzie. Helaas heb ik natuurlijk geen jonge huid meer en zijn mijn rimpels door het afvallen wel meer zichtbaar. 

Ik geloof niet zo in die wondercrèmes die beloven dat je rimpels verdwijnen. Alles wordt slapper. Ik realiseer me ook dat mijn buik er weliswaar dunner, maar niet mooier op wordt. Dat geldt ook voor mijn bovenarmen en borsten. Maar ach, wie ziet dat nou? In mijn kleren niemand toch? Wonderbaarlijk genoeg blijven mijn bovenbenen en kuiten nog lekker stevig.

Lunch

Pas om 12.00 uur maak ik mijn lunch die deze keer bestaat uit 3 gebakken eieren met stukjes zalm. Ik schep er op mijn bord nog wat kruiden-roomkaas op. Het is een voedzame lunch en dat is fijn, aangezien ik niet weet hoe laat ik vanavond kan gaan eten. Marja heb ik in haar werkkamer even een bordje lekkers gebracht. Vier kleine spiesjes met lekker gekruide warme kip en een paar stukjes brie.

Marja moet goed eten. Door al het verdriet en de stress rondom het overlijden van haar moeder en broer is ze helaas toch weer afgevallen. De weegschaal staat op 52 kg en daar voelt zij zich niet fijn bij. Maar dit is wat stress doet met haar lichaam en dat is onvermijdelijk. Ze wéét dat ze meer goede vetten moet eten. Ze doet echt haar best om goed en genoeg te eten, maar dat valt haar best zwaar.

Rust

Ik ga even op visite bij een oud koorlid van mij in Zoetermeer. Hij heeft mijn lang niet gezien en ik ben reuze benieuwd of hij zal reageren op het feit dat ik al zo afgevallen ben. Ik vind dat altijd zo leuk. En ja hoor, hij ziet het direct. En geeft me het mooiste compliment; “Er is rust in je gezicht gekomen!” Hij zag meteen dat ik me goed voel. 

Boodschappen

Als ik boodschappen aan het doen ben bedenk ik me hoe leuk ik dat weer vind om eten te kopen, in tegenstelling tot vroeger. Ik ben ook echt een etikettenlezer geworden. Vroeger had ik geen idee dat er zoveel producten zijn die gezond lijken, maar toch nog zoveel koolhydraten/suiker bevatten. Zoals kant-en-klare kruidenmixen, muesli, crackers en ontbijtkoek. Allemaal dingen die ik at in de veronderstelling dat het gezond was.

Nu weet ik beter. Ik vind het echt leuk om zo bewust bezig te zijn. Ik ga ook nooit meer naar de supermarkt als ik haast heb. Dat was vroeger wel het geval en in die haast pak je dan ook altijd de verkeerde dingen omdat dat makkelijk is. Het is best confronterend om te ervaren dat ik vaak hele paden in de supermarkt kan overslaan omdat daar werkelijk niets ‘gezonds’ te vinden is.

Onherkenbaar 

Als ik weer thuiskom word ik door een buurvrouw geroepen. “Rian? Ben jij het?”, vraagt ze. Zij had me deze week al een paar keer zien lopen en vertelt me dat ze niet wist wat ze zag. Ze wist niet eens zeker of ik het wel was. Trots vertel ik dat ik bijna 15 kg ben afgevallen. “Nou dat is ook wel te zien. Je bent een ander mens. Jeetje wat zie jij er goed uit,” zegt ze.

Ik straal van oor tot oor en bedank haar voor het compliment. Uiteraard wordt er ook gevraagd hoe ik dit zo snel gedaan heb en hoe ik me voel. Natuurlijk vertel ik dan weer over TheNewFood en over de voordelen hiervan. Zij wordt nu ook helemaal enthousiast, want ze had veel vooroordelen over koolhydraatarm. Gelukkig heb ik die weg kunnen nemen. En ze gaat deze blogs volgen!

Witlof

Het is al best laat inmiddels en ik begin dan ook maar direct aan het eten. We eten de ham/witlofschotel uit de ovenspecial. Ik heb hem snel in de oven. We smullen weer, deze schotel is alweer heerlijk. En ook zo gemakkelijk. Het verzadigt me ook enorm. Ik vond witlof altijd watergroente. Oftewel van die groente die je snel uitplast en waar je snel weer honger van krijgt. Dat heb ik met dit gerecht helemaal niet. 

Na het eten ga ik weer eens op de loopband in de fitnesszaal van ons appartementencomplex. Ondanks mijn goede voornemen kwam het er tot nu toe gewoon niet van, er gebeurt zo veel. Misschien krijg ik zo mijn lichaam weer ietsje steviger. Veel vertrouwen heb ik daar op mijn leeftijd niet meer in, maar je weet maar nooit. Bewegen is natuurlijk sowieso goed! En misschien scheelt het op de weegschaal morgen?

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG VIJFENTACHTIG DINSDAG

Het is weer weeg- en meetdag! En de stand is 91,7 kilo. Yes weer een kilo! En vergeleken bij vorige week ben ik op mijn buik 2 cm kwijt, zijn mijn bovenarmen maar liefst 3 cm slanker en is mijn taille 1 cm geslonken. Wat een geweldig resultaat! Ruim 15 kilo!

Kledingstress

Marja moet vandaag alweer gewoon werken. Haar hoofd staat er nog helemaal niet naar, maar toch wil ze ook niet anders. Het geeft natuurlijk ook wat afleiding en al maakt dit het verdriet niet minder, ze krijgt er wel een andere energie door. Voor mij is het vandaag koordag, yes! Ik sta best lang voor mijn kledingkast en trek meerdere jurken aan om te kijken waar ik me voor een grote groep prettig in voel.

Het is alweer zolang geleden dat dit werk de normaalste zaak van de wereld was en ik dit dagelijks deed. Maar nu moet ik er gewoon weer even aan wennen. Nu ik zo aan het afvallen ben, zitten sommige jurken me echt als een hobbezak en dat wil ik vandaag gewoon niet. Uiteindelijk ben ik eruit en kan ik me aan gaan kleden en optutten. Klaar om weg te gaan. 

Complimenten

Zoals ik eigenlijk al wel verwachtte, is de repetitie weer super gezellig en wordt er echt heel goed gezongen. Ik heb al veel energie, maar hier krijg ik nog meer energie van. En ik niet alleen want de koordames stuiteren ook van enthousiasme. Sommige dames hebben mij 6 weken niet gezien en toen was ik natuurlijk nog veel zwaarder. Ik krijg nu het ene complimentje na het andere en menigeen wil weten hoe ik dit doe.

Natuurlijk maak ik dan even reclame voor TheNewFood en maak ik hen attent op mijn blog. Het is een lange morgen en ik ben pas om 13.30 uur thuis. Ondanks alle energie die ik voel, heb ik flink (spier)pijn, tussen mijn schouders en in mijn nek van het dirigeren.  Marja zit aan de bouillon en ik neem nog een paar kleine gehaktballetjes die van het avondeten van gisteren over zijn. Voor mij genoeg als lunch.

Halloumi

Ik maak voor vandaag een maaltijdsalade uit de zomerspecial: geroosterde aubergine met halloumi. Ik ga het in de koekenpan bereiden, maar ik lees dat het ook lekker is om het op de barbecue te roosteren. Het smaakt ons heerlijk, echt weer even iets heel anders. Vroeger dacht ik nog wel eens ‘wat moeten we nu toch weer eten’, maar dat is nu voorgoed voorbij. Inspiratie genoeg met alle boekjes!

DAG ZESENTACHTIG WOENSDAG

Vandaag gaat Marja eindelijk weer fysiek naar haar werk, na anderhalf jaar vrijwel alleen maar thuis online gewerkt te hebben. Zo af en toe moet je je als manager natuurlijk wel eens even laten zien en zijn er zaken die echt persoonlijk besproken moeten worden. Ze heeft er zin in. Veel collega’s zullen er nog niet zijn, maar het voelt goed om weer even contact te kunnen maken.

Uitslapen

Ik heb de luxe dat ik een beetje kan uitslapen en heel rustig kan opstarten. Na de drukke dag van gisteren vind ik dat heerlijk. Het is wel zo dat ik niet meer zo lang in bed kan liggen als ik voorheen deed. Toen was ik altijd moe en kon ik echt een gat in de dag slapen. Nu word ik uitgerust wakker en val ik ook niet meer in slaap. Ik geniet dan wel van nog wat dommelen en lezen totdat ik het zat ben.

Om 11.30 uur maak ik een vroege lunch; ik bak een lekker eitje voor mezelf met kipfilet en kaas. Hier geniet ik in alle rust van. Ik start tegenwoordig altijd met water en dat bevalt me prima. Pas later op de dag ga ik over tot het drinken van thee, siroop of mijn colaatje. Tussendoor blijf ik water drinken. De AirUP fles is nog steeds een groot succes en maakt het voor mij veel makkelijker om water te drinken.

Lege kasten

Ik heb zin om mijn kledingkast op te ruimen. Mijn kast slinkt, omdat veel dingen me echt niet meer staan en als een tent om me heen hangen. Veel variatie heb ik op dit moment dus niet. De spoeling is toch echt wel een beetje dun. Marja heeft me overgehaald om binnenkort toch maar even wat nieuwe kleding te shoppen. Niet te duur natuurlijk, want ook dit zal weer te groot worden. Ik verwacht nog flink af te vallen.

Ik hoop dat Marja ook wat nieuws koopt. Zij heeft haar hele leven al zo’n stabiel figuur/gewicht dat ze eigenlijk nooit ergens uitgroeit. In haar kledingkast hangt voldoende, maar sommige dingen zijn gewoon al heel oud. Ze verslijt het ook niet en als het nog goed is, is het goed, vond zij. Maar ook zij wil hier nu wat verandering in brengen en dus gaan we dit weekend samen op leuke kleding uit. 

TOPkok

Ik heb weer voor vier dagen boodschappen gedaan en vandaag eten we Thaise kippensoep uit de soepspecial. Dat ziet er zo lekker uit. Eigenlijk ziet alles in de boeken er heerlijk uit. De soep is waanzinnig. Het is echt de allerlekkerste soep die ik ooit gegeten heb. Wat een geweldige recepten zijn het. Echt culinair genieten. Ik vind dat Matty zich mag scharen tussen de TOPkoks en dat laat ik haar ook even weten. 

DAG ZEVENENTACHTIG DONDERDAG

Marja moet er al vroeg uit om naar het huis van haar overleden broer te gaan. Ze heeft een afspraak met de ontruimer. We hebben alles zelf goed uitgezocht en meegenomen wat het bewaren waard is. De rest kan gewoon weg. De woning moet aan allerlei oplevereisen voldoen en het is voor ons echt te zwaar om dit zelf te doen. Nu wordt de woning veegschoon opgeleverd. Weer een zorg minder.

Tosti

Ik sta rustig op en doe wat administratieve klusjes. Als ik daar mee klaar ben is het alweer 11.30 uur en maak ik de heerlijke tosti uit startgids 2. en geniet ik weer van deze lekkernij. Gelukkig komt Marja niet veel later alweer thuis en ligt deze verdrietige afronding ook weer achter haar. Het is allemaal zo definitief, terwijl het eigenlijk nog helemaal niet te bevatten is dat haar broer dood is.

Ontspannen

We gaan een stukje fietsen langs de IJssel, de natuur in. Het is heerlijk weer en de wind om onze oren doet ons beiden goed. We genieten van de langsvarende boten en de natuur. Halverwege strijken we neer op een terras bij een golfclub, waar we zeker wel een uur heerlijk in het zonnetje vertoeven onder het genot van ons dagelijkse colaatje. Het doet Marja goed en ze komt ontspannen thuis.

Marja gaat aan de slag met een legpuzzel. Ik werk mijn dagboek bij. Ik vind het heerlijk om iedere dag even van me af te schrijven. In het begin dacht ik dat het misschien als een druk zou gaan voelen, wanneer ik dit dagelijks bleef doen. Maar ik merk dat ik het ook nodig heb. Ik blijf door het schrijven heel gemotiveerd om door te gaan en vol te houden. En ik merk dat het ook anderen motiveert. Dat steunt me enorm.

Gebakken sla

Vanavond eten we gebakken sla met krokante kip uit de ovenspecial. Gebakken sla? Dat heb ik nog nooit gegeten. Het staat binnen een paar minuten in de oven. Na een half uurtje ligt het gerecht heerlijk te geuren op ons bord. En niet alleen de geur is heerlijk, maar het smaakt ook geweldig. Ik zou er zelf nooit opgekomen zijn om sla in de oven te bereiden, maar het is echt een aanrader.

Kaas

Later op de avond heb ik een “zwak” moment. Of vooral even behoefte aan hartige/pittige smaak in mijn mond. We hebben altijd allerlei soorten kaas in de koelkast liggen, dus ik neem een stukje camembert. Aan het eind van de avond merk ik dat mijn buik wat opzet, niet heel erg, maar toch. Het is voor het eerst dat ik dit direct na het eten van bepaald voedsel merk. Goed om naar te luisteren, zoals Matty zegt: luister naar je lijf!

Overigens heb ik de laatste tijd veel minder last van een opgezette buik. In onze vakantie tobde ik hier erg mee, maar nu gaat het goed. Ook mijn stoelgang is weer goed op gang. Het is dus fijn om nu te weten dat Franse kaas een trigger kan zijn. Als ik gewone kaas door gerechten verwerk, heb ik hier geen last van. Gelukkig maar, want ik ben dol op kaas en ik zou het verschrikkelijk vinden als ik helemaal geen kaas meer kon eten.

DAG ACHTENTACHTIG VRIJDAG

Vandaag kan Marja eindelijk uitslapen, maar ze is vroeg wakker en ze heeft niet de rust om te blijven liggen. Ik draai me nog even om en kom wat later mijn bed uit. Marja geniet in alle rust van haar yoghurt met aardbeien en slagroom.

Lunch

Mijn eerste maaltijd nuttig ik pas om 12.00 uur en dit doe ik met een restje van de Thaise kippensoep. Als ik dit voor mijn ontbijt zou moeten eten, zou ik dit echt niet lekker vinden, maar zo rond het middaguur smaakt het me heerlijk. Daarna ga ik nog even wat koorzaken voorbereiden en duikt Marja weer even in de afhandeling van het overlijden van haar broer.

Trots

Ik duik weer even mijn kledingkast in. Ik kan het bijna niet geloven dat ik in zo’n korte tijd al uit mijn kleren gegroeid ben. En dit keer eindelijk eens niet omdat ik dikker ben geworden, maar omdat ik zo geweldig ben afgevallen. Vol trots loop ik met een aantal kledingstukken naar Marja. “Kijk, dit kon ik een paar weken geleden nog aan en nu is het veeeeeeeeeel te groot”. Marja maakt foto’s ‘voor later’. De kast is bijna leeg.

Ik weet soms niet wat ik met al mijn energie aan moet. Door mijn overgewicht en de lange break wat werken betreft, in verband met Corona, was ik echt behoorlijk ingedut en inactief geworden. Ik begon me al best een beetje oud te voelen, terwijl ik dat natuurlijk nog helemaal niet ben met mijn 66 jaar. Nu bruis ik weer, maak ik plannen en voel ik me zo gezond. Iedere dag ben ik dankbaar dat ik hiermee begonnen ben.

Kippendijen

Ik heb zin in het avondeten. Ik zeg heel bewust “zin”, want echt trek heb ik eigenlijk nooit meer. Ik maak de kippendijen met kastanje-champignons uit de ovenspecial. Het is héérlijk, maar jeetje wat een enorme portie is dit voor 2 personen. Moeten we dat echt allemaal opeten? Nee, dat hoeft niet. Dat is zo fijn. Ik heb nu geleerd om niet te eten tot mijn bord leeg is, maar tot ik verzadigd ben. Ik overeet me niet meer. 

Vanavond ga ik in ieder geval de verleiding van kaas weerstaan. Dit is sowieso veel beter. Maar aangezien ik gewoon goed afval, maak ik er ook niet echt een probleem van als het eens een keertje anders loopt. Want 15 kilo in 12 weken is toch geweldig! Ik heb veel zin in morgen. We gaan naar Breda om nieuwe kleding te kopen. Ik kijk er enorm naar uit.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEËNTACHTIG ZATERDAG

Het leven gaat door en vandaag is het feest. Monique, het zusje van Marja, wordt 58 jaar. Haar verjaardag is een dag waar ze het hele jaar naar toeleeft en waar ze het echt iedere dag over heeft. Het moet dus een groot feest worden. Zeker ook omdat zij naast Down Syndroom ook aan het dementeren is en zij volgend jaar haar verjaardag misschien niet meer zo bewust beleeft.

Geheim

Monique weet dat haar moeder een paar weken geleden is overleden. Ze was ook bij de crematieplechtigheid en had hier heel veel verdriet van. Gelukkig vlakt de dementie dit verdriet ook weer wat af, maar als zij nu zou horen dat haar broer is overleden,  zou dit voor haar veel te aangrijpend zijn. We besluiten om nu in ieder geval nog niets te vertellen. Er mag voor haar geen domper op deze bijzondere dag komen.

Als we bij haar aankomen, heeft ze haar verjaardagskleren al aan en vol verwachting kijkt ze naar de cadeautjes die we bij ons hebben. Ze is op en top jarig! We hebben voor haar een tas gekocht met foto’s van haarzelf en Marja erop en ook een prachtige dekbedhoes waar foto’s op geprint zijn van haar met Marja, met mij, haar zus Sjoke en haar (overleden) moeder. Ze vindt het geweldig.

Taart

We zitten met alle visite in de tuin. Ook haar medebewoners schuiven bij ons aan. Ze wordt enorm verwend met cadeautjes en natuurlijk is er taart! Nou ja taart? Taarten! En niet zomaar taarten, maar van die taarten waar het kwijl van in je mond loopt. Slagroomtaart, bananentaart, Chocoladetaart met kersen en aardbeien en kwarkgebakjes. Het ziet er geweldig uit. Na het zingen mag ik de taarten aansnijden en uitdelen.

Meerdere malen zitten mijn vingers vol slagroom of chocolade en wil ik ze gewoontegetrouw aflikken. Maar ik doe het niet! Iedere keer veeg ik die zoetigheid met een servetje van mijn vingers. Ja, ik ben best fanatiek. Maar het kost me geen moeite. Het maakt me trots. Trots op mezelf! En het is echt een genot om te zien hoe iedereen en vooral de medebewoners genieten van al dit lekkers.

Meenemen

Vooraf had ik even overwogen om zelf iets lekkers te maken voor Marja en mij, om mee te nemen. Er zijn mogelijkheden genoeg. Maar ik heb er totaal geen behoefte aan. Ik weet dat het kan en zal het zeker in de toekomst wel gaan doen. Voor nu is het goed zo. Als alles op is, gaan we nog wat zingen, klappen en dansen we op muziek. Monique geniet enorm en er zijn veel momenten die we niet snel meer zullen vergeten. 

Uit eten

Als iedereen weg is, denkt Monique dat wij met haar uit eten gaan. Dat is ze al jaren gewend, maar nu ze in een tehuis woont en daar op verjaardagen speciaal voor de jarige wordt gekookt, vonden wij dat niet zo’n goed idee. Ze kan dat helaas niet bevatten en blijft steeds herhalen dat we uit eten gaan. Dan hoef je natuurlijk niet lang na te denken. We gaan op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt.

Monique wil patat met kipnuggets en ijs toe. Voor Marja en mij is er niet veel keuze. We kiezen runderburger met sla, maar dan zonder brood. Niet echt een delicatesse, maar onder de huidige omstandigheden goed genoeg. Het gaat om Monique en zij zit zo te genieten. Wel wordt ze erg moe van alle indrukken en als we uitgegeten zijn, brengen we haar thuis, waar ze door de verzorging liefdevol wordt opgevangen.

DAG DRIEËNTACHTIG ZONDAG

Na een wat late start van de dag brunchen we in alle rust. We bereiden ons voor op de zware klus om het huis van Marja haar broer te gaan ruimen en te bekijken wat er allemaal moet gebeuren voordat de inspectie kan plaatsvinden. Dit vinden we beiden heftig.

Emotioneel

Het is behoorlijk emotioneel om te moeten zien dat hij zijn huis heeft verlaten, niet wetende dat hij er nooit meer terug zou komen. We zetten er beiden onze schouders onder en doen wat we moeten doen. Eind van de middag zijn we weer thuis en we voelen ons leeg. We hebben nergens zin meer in. Alhoewel? We hebben beiden trek. Een echt trekgevoel hebben we niet vaak meer, maar nu voelen we dit allebei.

Dit is zo’n moment dat we vroeger gingen snacken of snoepen. Dat was altijd in huis. Nu is het er niet en ik wil het niet. Er zit dus niets anders op dan even door te zetten en te gaan koken. Het moet wel iets makkelijks en heerlijks worden. Ik maak mijn favoriet: sla met shoarma en een heerlijke knoflooksaus. Ondanks de moeheid en onze stemming smaakt het ons goed. We knappen er allebei weer een beetje van op.

Verlies

Er is nog veel uit te pakken, uit te zoeken en te regelen. Maar dit moet echt wachten tot morgen en de dagen erna. Morgen wordt Marja’s broer al gecremeerd en op zijn verzoek is er geen afscheidsbijeenkomst of dienst. We kunnen dus alleen in onze gedachten bij hem zijn en definitief afscheid nemen. Binnen 6 weken is Marja haar moeder en broer kwijt. Het zal wel even duren voordat ze dit verdriet een plaats kan geven.

Het heeft er ook toe geleid dat ze toch weer iets is afgevallen. Bij Marja werkt het heel anders dan bij mij. Ik greep bij emoties altijd naar eten en snoep, terwijl Marja dan niets door haar keel krijgt. De dagen dat ik met Layna aan het kamperen was, heeft zij minimaal gegeten en slechts een ei gebakken. Het is geen onwil van haar. Haar lichaam verdraagt dan gewoon geen eten. 

DAG VIERENTACHTIG MAANDAG

Vandaag is het de dag van de crematie van Marja’s broer. Omdat hij helemaal niets wilde op het gebied van condoleren of een dienst of bijeenkomst is er dus helemaal niets. We kunnen er zelf alleen maar bij stilstaan en verder niets. Ik heb dit zelf nog nooit meegemaakt, maar als het zijn wens is, dan is dit uiteraard goed.

Crematie

Marja hoeft niet te werken vandaag en we ontbijten eerst even rustig. Ik vraag aan Marja of zij nog iets speciaals of symbolisch wil doen vandaag, maar op dit moment vindt zij dat nog niet nodig. Ze zit tot over haar oren in de afhandeling van zijn overlijden en alles wat hierbij komt kijken en kan pas rust vinden als dit allemaal achter de rug is. Het liefst wil ze dan ook dat de dag verder zo normaal mogelijk verloopt. 

Voordat ik wist dat Marja haar broer zou overlijden, had ik voor vandaag al een afspraak staan en Marja wil dat deze gewoon doorgaat. Er verandert niets als je thuisblijft, zegt ze. Het is een leuke afspraak en ik heb me er ook best op verheugd, ik laat dit gewoon doorgaan.

Koor

Ik ga kennismaken met een koor wat al 50 jaar bestaat en wat ik er mogelijk bij gaan nemen. Doordat er geen dirigent meer is dreigt het koor op te houden. De ontvangst is ontzettend hartelijk, de verhalen over het koor geweldig en ik krijg alle ruimte om op mijn eigen manier met dit koor verder te gaan. Er wordt me veel uit handen genomen en ik kan me volledig bezighouden met mijn grootste passies; ZINGEN en MENSEN.

Ik kan gewoon niet zonder. Ik vind dit het mooiste beroep van de wereld en ik hoop nog lang vele mensen bij het zingen te kunnen blijven inspireren. Ooit was dit mijn hobby, maar lang geleden heb ik hier mijn beroep van gemaakt. Ik voel me ongelooflijk blij vandaag.

Vreugde en verdriet

Thuis tref ik Marja midden in de nalatenschap aan. Ze is hard aan een break toe en samen drinken we even wat en Marja eet wat. Zelf ga ik pas vanavond weer eten. Marja vertelt wat er allemaal al geregeld en afgehandeld is in de tijd dat ik weg was en daarna kan ik in geuren en kleuren mijn leuke nieuws vertellen. Als ik uitverteld ben krijg ik toch enorme trek.

Trek

Eigenlijk wil ik me beperken tot twee maaltijden per dag, maar het is ook niet de bedoeling dat het een kwelling wordt. Ik sta mezelf dus toe om even een stukje camembert te nemen. Zo staat het ook in de vastenspecial; als je echt móet eten, eet dan! Ik geniet van de kaas, maar weet maat te houden. Voorheen at ik rustig een heel pakje op. Ik heb nu gewoon genoeg aan de smaak en het feit dat ik even iets kan eten.

Zeker in deze dagen is het belangrijk te luisteren naar mijn lijf, al wil ik natuurlijk niet het afvallen in de weg zitten. Ik heb daarom de yoghurt als maaltijd nu ook afgezworen. Omdat mijn lichaam wel heeft aangegeven dat het afvallen daardoor minder snel gaat. Ik lijk hier ook die opgeblazen buik van te krijgen. Daarbij blijf ik na het eten van yoghurt trek houden. Dit terwijl ik er ook room door roerde.

Koolhydraten

Als je een paar maanden geleden tegen me gezegd zou hebben dat ik per dag niet meer dan 25 gram koolhydraten zou eten, dan had ik gevraagd of je gek was. Ik dacht toen nog dat afvallen alleen over calorieën gaat. Ik heb nu geen idee hoeveel calorieën ik per dag wegwerk. Gelukkig hoef ik dat ook helemaal niet bij te houden, ik eet tot ik verzadigd ben. Dat is het geheim.

Ik heb het tot nu toe nog geen enkele keer belastend gevonden om op deze manier te koken en te eten. Dat had ik bij eerdere lijnpogingen wel. Eerder voelden diëten nooit zo gezond en ik voelde me er vaak slap bij. Maar nu ervaar ik iedere dag de energie. Ik merk de verandering in mijn gewoontes en ik daar word er echt blij van. Het voelt niet langer alsof ik levenslang heb op het gebied van lijnen, ik ben weer de baas!

Levenslang

Ik krijg wel vaak de vraag of ik dit dan heel mijn leven vol wil houden? Ach, heel mijn verdere leven kan ik niet overzien, maar ik weet wel dat niets in mij nog een verandering wil zolang ik me zo geweldig blijf voelen.  Als ik op mijn streefgewicht kom wil ik ook gaan stabiliseren. Zover is het nog lang niet. Ik heb zeker nog 15 kilo te gaan en als ik me goed blijf voelen misschien nog wel meer. 

Morgen eerst maar weer eens op de weegschaal in de hoop dat ik óf gelijk ben gebleven óf toch weer iets afgevallen ben. Het was natuurlijk weer geen doorsnee week door het kamperen en het verdriet en de stress rondom Marja’s broer. Ik weet dat dit beide invloed kan hebben op het afvallen. Ontmoedigd zal ik sowieso niet meer zijn, want mijn lichaam voel en zie ik langzaam slinken. Afvallen is immers meer dan kilo’s.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ACHTENZEVENTIG DINSDAG

Direct bij het opstaan voel ik vandaag opwinding en blijdschap. Eindelijk kan ik weer voor een koor staan. Dit heb ik zo ongelooflijk gemist. Ik kan gewoon niet zonder zingen en zonder mensen om me heen. Ik ben er zo mee bezig dat ik bijna vergeet dat het weegdag is! En wat een feest is het weer op de weegschaal. Hij wijst 92,7 aan. Bijna 15 kilo lichter in 11 weken. Het is nauwelijks te bevatten. Ik ben een ander mens.

Twijfel

Eigenlijk wilde ik vandaag ook 16 uur vasten, maar ineens voel ik twijfel. Kan ik wel een koorrepetitie aan zonder te hebben gegeten? Ik heb totaal geen honger/trek, maar blijft dat wel zo? Ik kies toch voor een snel ontbijtje en eet een spiegelei met spek en kaas. Daar voel ik me voor nu wat zekerder bij. Die zekerheid heb ik nodig. Want geloof me, als dirigent heb je best conditie nodig.

Je staat lang, beweegt veel en er komt veel spierspanning op je bovenarmen en schouders te staan. Door de lange tussentijd in verband met corona, ben ik niet meer gewend om uren te staan en ook de beweging die zo vertrouwd was zal me in het begin nog wel wat moeite kosten. Niet dat ik daar iets van merk hoor, als ik bezig ben, want dan zit ik in een energie die dit overstijgt.

Repetitie

De repetitie is geweldig. Zoveel gezellige en enthousiaste dames die al snel de sterren van de hemel zingen. Iedereen geniet zichtbaar en het is heerlijk met elkaar. Ongelooflijk dat ik een nieuw koor heb opgericht en dat dat al direct vol zit. Het maximum aantal leden stond op 50 en dat hebben we al bereikt. Zo zie je maar hoeveel behoefte er aan zingen is.

Ik stuiter echt nog een beetje na als ik Marja thuis over mijn ervaring vertel. Ik moet er gewoon echt even van bijkomen. Ondanks het feit dat ik ontbeten heb, lunch ik ook even met het restje zalm van het gerecht van gisteren en ik drink daar mijn colaatje weer bij.

Omadagen

Zo moe als ik thuiskwam, zo snel ben ik weer fit. Ik doe de laatste boodschappen voor het kampeeravontuur de komende drie dagen, met mijn kleindochter Layna. Morgen gaan we weg en ik wil met haar geen boodschappen hoeven doen. Dat is zonde van de tijd. Ook wil ik zelf niet de mist ingaan, omdat ik te weinig goede voeding voor mezelf bij me heb. En voor Marja haal ik natuurlijk ook voldoende in huis.

Verdrietig

Marja gaat morgen naar haar broer en dat zal haar zeker weer aangrijpen. Dan wil ik er het liefst voor haar zijn als ze thuiskomt. Dan wil ik haar klankbord zijn. Marja heeft me verzekerd dat het geen enkel punt is dat ik wegga en dat ik deze bijzondere dagen met Layna zeker door moet laten gaan. Ik red me wel, zegt ze. Maak je om mij geen zorgen. We houden natuurlijk contact met elkaar.

De afspraak om met Layna te gaan kamperen is al lang gepland en ze kijkt er heel erg naar uit. Eigenlijk komt het niet zo goed uit, nu het zo slecht gaat met Marja haar broer. Ik vind het onder de huidige omstandigheden best lastig. Maar ik wil zelf de afspraak ook niet afzeggen.

Uitnodiging

Eenmaal terug van de boodschappen, gaat de telefoon. Of ik misschien nog een koor wil leiden in Rotterdam Ommoord? Nou, dat was ik totaal niet van plan. Ik ben immers aan het afbouwen en wil eigenlijk nog maar één koor, alleen omdat ik gewoon niet zonder zingen kan. Maar de dame aan de telefoon is zo ontzettend enthousiast, dat ik halverwege het gesprek al een beetje om ga. Wat klinkt dit gaaf.

Het feit dat ik dit koor ook op de dinsdag kan gaan draaien, dus op mijn ‘koordag’, maakt het wel aantrekkelijk. Ik sluit het gesprek af met de opmerking dat ik het eerst even met mijn vrouw wil bespreken. Marja hoort direct dat ik eigenlijk de keuze al heb gemaakt en weet ook hoe graag ik dit doe. Ze stimuleert me om mijn hart te volgen en niet veel later bel ik terug dat ik de uitdaging aanneem. Over drie weken starten.

Pensioen

Zo’n koor voelt niet als werk hoor, maar dat is het natuurlijk wel. Een koor vraagt naast de repetities ook veel voorbereiding, in de vorm van arrangeren, administratie en het organiseren van optredens. Ik moet ook nog wel even kijken hoe ik dit conditioneel ga doen, want tussen de repetities zit niet zoveel tijd dat ik echt tot rust kan komen. Maar ach, uiteindelijk krijg ik hier ook veel energie van. 

Nu ik met pensioen ben, wil ik echt niet meer dan één dag in de week werken. En dan nog heb ik het ‘druk’. De maandag is mijn huishouddag, de dinsdag is nu mijn koordag en de woensdag wil ik vrijhouden voor mijn kleinkinderen. Op donderdag is Marja alweer vrij en vanaf dan tot en met zondag willen we graag samen dingen kunnen ondernemen. 

DAG NEGENENZEVENTIG WOENSDAG

Om 4.45 uur in de nacht worden we wakker gebeld en krijgen we het verschrikkelijke bericht dat de broer van Marja overleden is. Hier waren we niet op voorbereid. Dit is gewoon niet te bevatten. Zeven weken geleden werkte hij nog gewoon en was hij nog actief zonder klachten en zonder enig besef dat hij ziek was. Nog geen vier weken geleden kreeg hij te horen dat hij uitgezaaide longkanker had.

Twee weken later hoorde hij dat ze niets meer voor hem konden doen en nu, zo ontzettend snel, is hij overleden. 

Overleden

Marja wil natuurlijk direct naar haar broer toe en ook ik spring mijn bed uit om met haar mee te gaan. Maar dat wil Marja beslist niet! “Jij gaat met je kleindochter kamperen en neemt nog even je rust”, zegt ze. Ik opper dat ik er voor haar wil zijn, maar dat accepteert ze niet. “Je kan een meisje van 9 jaar dat zich al zolang op kamperen met oma verheugt niet teleurstellen”, zegt ze.

Ze wil ook niet dat ik Layna over het overlijden van haar broer vertel. Ze heeft hem niet gekend, dus het is totaal niet belangrijk voor haar. Ik weet wel dat wanneer Marja zo stellig is, dat ik daar niet tegenin moet gaan. Ik berust dus in haar keuze en maak nog snel even een ontbijtje voor haar, om mee te nemen. Wanneer zij weg is, voelt het voor mij heel erg dubbel.

Vredig

Niet alleen Layna heeft zich erg verheugd op ons kampeeravontuur, maar ook ik kijk er al lang naar uit. Ik ben dus ergens blij dat het toch door kan gaan, maar het is erg moeilijk om Marja in deze verdrietige tijd alleen te laten. Ik ga nog even terug naar bed, maar kan de slaap niet meer vatten. Ik neem de tijd voor een stevig ontbijt van ei, spek en kaas en wacht tot Marja rond 8 uur belt om te vertellen hoe het nu verder gaat.

We hebben afgesproken dat ze dan alsnog kan aangeven als ze wil dat ik toch thuisblijf. Maar wanneer ze belt, klinkt ze sterk. Haar broer is heel rustig ingeslapen en er is een vredige blik op zijn gezicht. Verder lijden is hem bespaard gebleven. Hoe moeilijk ook, ze heeft er vrede mee. Nu moet er heel veel geregeld worden, vrienden van haar broer helpen haar daarbij. Ze staat er dus niet alleen voor en wil nog steeds dat ik wegga. 

Daar ben je!

Niet veel later vertrek ik met de camper richting Zoetermeer, waar Layna mij stralend begroet. “Oma, eindelijk; je bent er!”. Ze pakt direct de tassen die al klaar staan. “Dit moet allemaal mee Oma. Mag ik het zelf in de kastjes leggen?” Natuurlijk mag dat en vanaf dat moment is ons avontuur begonnen.

We rijden richting Erichem/Betuwe waar ik gereserveerd heb op een echte kindercamping die ook gericht is op kinderen die van paardrijden houden. Layna heeft nog nooit gekampeerd en vindt het allemaal best een beetje spannend. Het is nog geen uurtje rijden en al snel staan we volledig geïnstalleerd met de camper op een mooie plaats vlakbij de vele activiteitenlocaties die het park rijk is.

Lunchen

Voor we alles gaan verkennen, gaan we eerst even lunchen. Layna eet broodjes en voor mijzelf snijd ik een avocado in stukjes. Wat kruiden erop, een paar plakjes kipfilet en klaar! “Mag ik proeven Oma, het ziet er zo lekker uit” vraagt ze. Natuurlijk mag dat en ze vindt het erg lekker. Ik vertel haar dat dit ook voor haar heel gezond is en dat zij ook wel eens zo kan lunchen. Nou…. dat wil ze wel!

Paardrijden

De middag kan beginnen! Van tevoren heb ik al paardrijlessen voor haar besproken en even later rijdt ze al in de grote buitenbak van de manege. Ze geniet en ik niet minder. Als ze nog maar net haar paardrijkleren uit heeft, wil ze graag gaan zwemmen. Het is prachtig weer, dus dat is onze volgende activiteit. Daarna doen we nog even de kampingwinkel aan, waar ze natuurlijk nog wat lekkers scoort.

Ik heb alles in de camper voor pannenkoeken, maar als ik haar laat kiezen, wordt het patat met bitterballen en een bananenmilkshake. Mmmmmmm wat lekker. Ik kan het gewoon vanuit de camper bestellen en nog geen kwartier later wordt het al bezorgd. Voor mijzelf maak ik een zalmsalade. Allebei smullen we en ik heb geen enkele moeite de geur en de aanblik van friet te weerstaan.

Kiezen

Na het eten is er nog veel meer te beleven en het is best lastig voor haar om daar iets van te kiezen. Ze kiest voor het springkussenfestival dat die avond op het terrein wordt gehouden. We moeten daar wel een flink stuk voor lopen, maar dat is geen enkel punt voor haar. Voor mij overigens ook niet. Het wordt een hele belevenis.

Als ze uitgeklommen, gesprongen en gegleden is, is het nog steeds heerlijk weer. Op de terugweg naar de camper doen we nog verschillende speeltuintjes aan. Dan gaat het schemeren en wordt het tijd om eens aan douchen en slapen te gaan denken. 

DAG TACHTIG DONDERDAG

De dag begint met het halen van verse broodjes en croissants. Wat ruikt versgebakken brood toch lekker. Alles is nog warm. Layna begint dan ook direct met haar ontbijt, anders koelen ze af. Ondertussen maak ik een ei met ham en kaas. We nemen de tijd voor het ontbijt en maken ondertussen plannen voor de dag. 

Ze wil graag weer gaan zwemmen en dat gaan we in de middag ook doen, maar eerst heeft ze weer paardrijles. Ze kan haar geluk niet op. Ze is echt een paardenmeisje. Ze geven hier geweldige lessen en ze geniet volop. 

Emma

Ik heb nog een leuke verrassing voor haar. In het park is een heel leuke winkel BEERTJES EN KLEERTJES en daar kan je een beer, poes of ander dier laten maken. Je kiest een huid, laat hem dan vullen, kiest er een hartje bij dat ze erin naaien en je doet een wens. Layna kiest een poes en een roze hartje. Ze doet heel bewust haar wens. “Ik mag hem niet verklappen Oma, want anders komt hij niet uit. Maar hij is voor ons samen.”

Het ontroert me en ik vraag natuurlijk niet verder. Layna mag haar poes aankleden met één van de vele kleertjes en schoentjes. Ze past veel en wikt en ze weegt en uiteindelijk gaat ze de winkel uit met een poes, compleet met schoenen, rollerskates, een zonnebril en een tasje. Ze noemt haar poes Emma en Emma wijkt niet meer van haar zijde. “Deze ga ik mijn hele leven bewaren oma. Het is mijn gelukspoes!”

Vrienden

Terug bij de camper drinken we even wat en ziet ze een meisje dat ook een dier heeft gekocht. Ze gaat er op af en de vriendschap is gesloten. Even later staan ze met elkaar te tennissen en natuurlijk moet oma ook meedoen. Daarna gaan we zwemmen. Ik realiseer me dat ik bruis van energie en dat ik al 2 dagen van ‘s morgens vroeg tot ‘s avond laat in touw ben, zonder ook maar enige moeheid te voelen.

Ik ervaar het bijna als een wonder. Het zijn niet alleen de activiteiten met Layna, maar natuurlijk moet er ook gezorgd, gekookt, afgewassen, opgeruimd en geregeld worden. Het maakt me dankbaar en ik ben me ook heel bewust van het feit dat dit komt door mijn gezonde levensstijl. 

Pannenkoeken

Na het zwemmen is het al etenstijd. Dit is vandaag een grote uitdaging voor mij, want ik ga pannenkoeken voor Layna bakken. Alleen die geur al, zo ontzettend lekker. Maar daar blijft het bij. Layna is al aan de eerste begonnen en daarna eet ze er nog drie. Ik heb voor mijzelf weer een heerlijke salade gemaakt en samen zitten we te smullen. “Oma mag ik nog even knutselen? Wat heb je allemaal meegenomen?”

Er is van alles en Layna kiest voor armbandjes maken. Even later is niet alleen Layna aan het knutselen, maar is ook haar nieuwe vriendinnetje met haar broertje aangeschoven om een armbandje te maken. Oh wat geniet ik van deze gezelligheid. Daarna stuur ik ze nog even naar de speeltuin zodat ik vrij spel heb en ook nog even af kan gaan wassen.

Latertje

Het is weer een latertje geworden, maar het is vakantie en dan is het dus niet erg. Tot nu toe was het schitterend weer, maar er wordt regen verwacht, dus ik haal de luifel, de stoelen en het kleed alvast binnen, zodat alles morgen droog mee kan. Eindelijk liggen we dan om 23.00 uur in bed en Layna valt direct in slaap. Ik bel nog even met Marja en nadat zij mij verzekerd heeft dat ze het wel redt, ga ook ik slapen.

DAG ÉÉNENTACHTIG VRIJDAG

Voor ons laatste ontbijt kiest Layna een chocolade muffin en een toetje. Ze blijkt wat te grote ogen te hebben gehad. Een heerlijk overgebleven stuk smeuïge muffin lacht mij toe. Voorheen zou ik hier zeker van gesmuld hebben, maar nu weersta ik het en verdwijnt het gewoon in de prullenbak. Vaak ging dat overigens zo dat ik alle lekkere restjes opat die mijn kleinkinderen lieten staan. Maar dat is geweest!

Vertrek

Zelf sla ik het ontbijt over. Ik heb het druk met de voorbereiding van het weggaan en ik heb ook totaal geen trek. Layna heeft nog één keer paardrijles en ze vindt het jammer dat het alweer haar laatste les is. Ze wil helemaal niet naar huis. Ze gaat nog even naar haar vriendinnetje tot we om 12.00 uur vertrekken. Ik heb een paar plakjes vleeswaren en een stukje kaas genomen en Layna eet onderweg nog een lekker broodje.

Plan B

De weersvoorspellingen zijn slecht en de lucht is dreigend. We laten het geplande pretpark zitten en kiezen voor plan B. We gaan naar de film! Layna wil graag de Grote Slijmfilm zien. En natuurlijk hoort hier een flesje drinken en popcorn bij. Als ze later naast me zit en de geur van popcorn mijn neus bereikt, besef ik hoe sterk ik ben. De zoveelste verleiding die ik weersta. Maar is het nog wel een verleiding?

De geuren van veel lekkers triggeren mij zeker. Dat is mijn hoofd. Maar datzelfde hoofd beseft ook hoeveel WINST ik al heb van het gezonde en koolhydraatarme/keto eten. Ik voel me zo ongelooflijk goed. Ik wil gewoon niet anders meer. En als ik in de spiegel kijk, zie ik echt een andere Rian. Ik straal meer, heb geen opgeblazen gezicht meer en mijn figuur begint al zo te veranderen. Zo wil ik doorgaan. Dit is het zo waard!

McDonald

We genieten beiden van de film en daarna heb ik nog een leuk plannetje om ons kampeeravontuur af te sluiten. We gaan met de camper naar de McDonald’s. We doen eerst nog wat spelletjes in de camper op het parkeerterrein. Daarna gaan we naar binnen om eten uit te zoeken. Layna neemt een Big Mac menu met milkshake en ik kies voor een gegrilde kipsalade die ik zelf nog even opleuk met tomaatjes en kaas.

We genieten van ons laatste maaltje samen in de camper. “Het is net of we nog aan het kamperen zijn oma!” zegt Layna. Als we uitgegeten zijn, ruimen we alles op en is ons kampeeravontuur echt ten einde. Op naar pappa en mamma!

Traditie

Wat hebben we er allebei van genoten en wat was dit ongelooflijk bijzonder om samen mee te mogen maken. We maken de afspraak dat we iedere zomervakantie met elkaar weg zullen gaan. “Wel wat langer oma; drie dagen is veel te kort. Gaan we volgende jaar weer naar die camping?” Ik beloof haar dat we hier een traditie van gaan maken.

Na nog even bij mijn dochter en schoonzoon te hebben nagepraat, ga ik eindelijk op huis aan. Ik ben blij dat ik er straks weer voor Marja kan zijn, die het juist deze dagen zo zwaar heeft gehad. Eenmaal thuis vertelt ze wat ze allemaal heeft meegemaakt en al geregeld heeft. En ze heeft ook oor voor al mijn ervaringen, die ik haar in geuren en kleuren uit de doeken doe. Ik voel me gelukkig dat ik weer thuis ben.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG VIJFENZEVENTIG ZATERDAG

Het was een onrustige nacht. Althans voor mij, want Marja heeft heerlijk geslapen. Ze heeft me zelfs niet horen spoken. Ik had last van de overgang van het primitieve camperbed naar ons comfortabele bed thuis. Mijn hele lijf deed pijn en iedere keer als ik naar de WC ging (wel vier keer!), liep ik als een oud vrouwtje. 😅😅 Rond 8.00 uur vanmorgen won de slaap het van de malaise en daardoor werd ik laat wakker.

Badpak

Ik ga onze huissleutels ophalen bij mijn vriendin in Zoetermeer die in onze vakantie de plantjes heeft water gegeven. Ik wil ook een badpak van haar lenen. Volgende week ga ik zwemmen met mijn kleindochter. Oma zal dus in badpak moeten. Toen ik gisteravond echter dat van mij paste, bleek het veel te groot. Hij sloot ook niet meer aan bij mijn billen en benen. Oftewel; ik heb inkijk.

Omdat ik nog vele kilo’s te gaan heb, wil ik nog geen nieuw badpak kopen. Gelukkig pas ik het badpak van mijn vriendin. We drinken samen even wat en heel attent heeft zij voor mij Pepsi Max gehaald. Als we weer helemaal zijn bijgepraat, ga ik mét bakpak weer richting huis.

Machteloos

Marja heeft me al gebeld dat ze ook onderweg naar huis is en ik wil graag thuis zijn als zij thuiskomt. Marja is vandaag naar haar zieke broer. Omdat hij niet lang meer te leven heeft, geeft het hem rust om de belangrijkste zaken met haar te bespreken en te regelen.  Ze voelt zich intens verdrietig. Haar broer is de laatste paar dagen hard achteruitgegaan en het was heel erg zwaar om hem zo te moeten zien.

Ook de onderwerpen die besproken moesten worden en de dingen die geregeld moeten worden zijn heel heftig. Maar ze heeft het volbracht en is ook dankbaar dat ze iets voor hem heeft kunnen betekenen. Verder staat ze natuurlijk machteloos. Ze deelt haar ervaring, verdriet en zorgen met mij en heeft even helemaal geen fut meer. Even douchen, een huispak aan en languit op de bank is de beste remedie voor nu.

Rendang

Ik ga aan het eten beginnen. Het wordt bloemkool Rendang uit de eenpanspecial. Het is een groot succes. Zelfs Marja die bij spanning en verdriet nooit veel kan eten, heeft haar portie volledig opgegeten. Ik ben nooit zo’n ‘kookboekenkoker’ geweest. Ik maak zelf graag gerechten op mijn gevoel. Maar nu ik vaak de recepten van Matty bereid, merk ik wel dat er zoveel meer smaken zijn.

Zelf verzand ik toch vaak in de bereiding met vertrouwde kruiden en is de variatie minder. Vanaf dat ik de gidsen in huis heb, ben ik dus helemaal teruggekomen van mijn weerstand tegen kookboeken. Het speelt natuurlijk ook mee dat alles zo makkelijk en snel te bereiden is. Ik ben een snelle kookster; ik houd van koken, maar niet van uren in de keuken staan.

Dikker

Marja maakt nog even wat foto’s als ik aan het koken ben en als ik deze later bekijk, zie ik dat ik er vandaag toch wel veel dikker uitzie dan gisteren in mijn afkledende jurkje. Heel wat jaren droeg ik ruime kleding om mijn lijf wat te verbloemen. Maar nu moet ik daar nog wel mee gaan oppassen. Want al heb ik nog heel wat vetrolletjes weg te werken, ik zie wel dat ruime kleding me echt dikker maakt dan ik ben.

Ik ga daar dus toch maar een beetje op letten. Het is zo leuk als mensen zien dat ik afgevallen ben en met zo’n tent valt dat natuurlijk niet op.

DAG ZESENZEVENTIG ZONDAG

En weer begint de dag voor Marja bij het ontbijt en voor mij pas bij de lunch. Althans qua eten hoor, want we zijn allebei bijtijds op gestaan. Marja ontbijt weer uitgebreid met een yoghurt de luxe. Vanwege haar schildklier eet Marja wat meer koolhydraten dan ik. Marja heeft ook CVS en zit tegen ondergewicht aan, ze is beslist geen ‘doorsnee geval’. Gelukkig staat verpleegkundige Lara van TheNewFood altijd voor haar klaar. 

Marja

Ze is zich nog niet echt beter gaan voelen sinds de start met deze aanpak. Ondanks alle adviezen en hulp. Het zal een kwestie worden van lange adem voor ze verbetering merkt. Het is ook lastig te beoordelen waar de moeheid en de duizeligheid waar Marja last van heeft door komt. Er gebeurt op dit natuurlijk ook heel veel in ons leven en helaas is er heel veel verdriet en onzekerheid. Dat geeft ook veel stress voor je lijf.

Qua werk, zo vlak voor de vakantie, was Marja ook behoorlijk aan het eind van haar Latijn. En ook de vaccinatie kan van invloed zijn, volgens Lara. Ze zien daar veel klachten door bij TheNewFood. Marja had op meer effect qua gezondheid en energie gehoopt, maar noch Marja, noch Lara geven het op. Ik heb er ook zeker vertrouwen in.

Succesformule

Dit alles staat in schril contrast met mijn ervaring en hoe ik mij voel. Bij mij is het echt een succesformule waarbij ik me met de dag beter begin te voelen. Ik ben ontzettend dankbaar dat Marja mij bij alles steunt en zij weet dat ik er ook onvoorwaardelijk voor haar ben. Inmiddels ben ik druk met de voorbereidingen van de eerste koorrepetitie met mijn nieuwe koor aCapelle, die dinsdagmorgen gaat plaatsvinden.

Heerlijk om eindelijk weer op deze manier bezig te kunnen zijn na anderhalf jaar. Naast de muzikale kant zit er natuurlijk ook een administratieve kant aan en dat is niet helemaal mijn ding. Maar ach, het moet ook gebeuren en vandaag stort ik me daar dus even op. Ik merk aan alles dat het me beter afgaat. Zelfs bij deze werkzaamheden.

Taart

In de middag gaan we naar Marja’s zus in Delft. Zij is volgende week jarig en we willen voor haar verjaardag nieuwe kleding geven. Vandaag gaan we passen. Monique is dolblij ons weer te zien na onze drie weken vakantie. Het eerste wat ze zegt is: “We hebben taart!”. Een medebewoner is jarig en er is voldoende taart over voor ons, volgens de begeleiding. Allebei bedanken we natuurlijk voor de taart.

Monique begrijpt daar helemaal niets van. “Lekker joh”, zegt ze. Maar nee, ze kan ons niet overhalen. We doen het met koffie en cola light. We hebben het een paar uurtjes heel gezellig samen en zijn blij dat de meegenomen kleding past. Het “Lang zal ze Leven” wordt al een paar keer geoefend en Monique is helemaal klaar voor het feest van volgende week.

Blij

We rijden altijd blij naar huis als we bij Monique vandaan komen. Het is inmiddels al 18.00 uur en vandaag heeft Marja kookbeurt. Ze gaat een heerlijke soep maken uit de soepspecial; de kip Madrassoep uit de oven. Als de soep bijna klaar is ruikt het heerlijk in huis. Of ik even kom keuren? Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen. De soep smaakt echt heerlijk.

Weer zo anders dan de eerdere soepen uit de gids die we gemaakt hebben. Ik ben zelf nooit zo’n soepklant, met uitzondering van erwtensoep. Maar ik denk dat ik er met al deze lekkere recepten nog wel eens één zal worden. Dit zijn geen standaard soepen. Ik weet ook dat het voldoende vult. Dat deden de soepen die ik eerder maakte niet en dan at ik er altijd veel stokbrood bij. Dat is nu helemaal niet nodig.

DAG ZEVENENZEVENTIG MAANDAG

Marja heeft vanmorgen sinds lange tijd weer eens een lekker eitje gebakken. Vandaag is het weer ‘BACK TO NORMAL’. De vakantie is voorbij, Marja moet weer drie dagen (thuis) werken en ik ga me voorbereiden op de eerste repetitie van mijn nieuwe koor. Mijn stem kan ook wel wat oefening gebruiken na zo’n lange stop. Daarnaast nog even alle partijen goed doornemen, zodat ik goed beslagen ten ijs kom.

Ik start eerst met mijn koorwerkzaamheden en als ik daarmee klaar ben, begin ik aan het huishouden. Ook dat heeft drie weken stilgelegen en er moet wel het één en ander gebeuren. Ik wil me niet te druk maken want vanmiddag moet ik voor bloeddrukcontrole en ik wil natuurlijk dat deze zo laag mogelijk is. Ik zorg er daarom voor dat ik tijdig stop en ontspannen bij de huisarts aankom.

Bloeddruk

Mijn laatste meting aldaar was 165/85 en vandaag is dit 140/70. Ik ben helemaal blij. Ook hier zie je dus een duidelijke verbetering. Ik vraag of met deze verlaging er misschien al wat medicatie afkan? Maar mijn huisarts vind 140 als bovendruk acceptabel, maar niet laag genoeg. Ze zegt dat ik me erop in moet stellen dat ik deze medicijnen waarschijnlijk levenslang heb. Ik ben echt verbaasd, dit had ik niet verwacht.

Ze zegt: “Zelfs als je een mooie bovendruk van 110 hebt, zien wij nog graag dat je je medicatie door blijft slikken. We weten dan zeker dat je bloed goed door kan stromen en je geen risico’s loopt.” Dit is voor mij best een teleurstelling want ik heb mijn hoop erop gezet ooit te kunnen functioneren zonder medicijnen. Ik neem direct even contact op met Lara.

Verbijsterd

Lara kan het niet geloven. “Huh, meen je dit serieus? Moet je zelfs met een normale bloeddruk medicatie blijven gebruiken? Dat is toch bizar.  Je gaat toch geen medicijnen slikken als het niet nodig is?” Bovendien: bloeddrukverlagers slikken zonder dat het nodig is kan ook zorgen voor een te lage bloeddruk, waardoor je bijvoorbeeld duizelig wordt. Bovendien kan deze medicatie ook (ongemerkt) bijwerkingen geven.

Ze legt uit dat mijn huisarts er blijkbaar van uitgaat dat als je chronisch ziek bent je nooit meer gezond kunt worden. Artsen hebben dat vaak zo geleerd en weten gewoon niet dat je jezelf echt gezonder kunt eten. Gelukkig heb ik hier zelf ook nog iets over te zeggen. Ik krijg van Lara het advies om nu beslist nog niet te stoppen met de medicatie, maar er eerst voor te zorgen dat ik op gezonde waardes kom. Daarna is het aan mij.

Courgettepasta

Ik begin vroeger met koken dan anders. Het wordt Courgettepasta met verse zalm in roomsaus. We zijn allebei dol op zalm en de combinatie met kruidenroomkaas, mosterd, Griekse yoghurt, witte wijn en bieslook maakt het tot een echte delicatesse. Met al die kookboeken hoef ik me geen enkele dag meer af te vragen wat ik nu weer eens op tafel zal zetten. Er zijn zoveel recepten. Ik kan voorlopig vooruit. 

Vasten

Het ritme van het vasten gaat me nu goed af. Na het avondeten eet ik nu steeds niets meer, tot de lunch van de volgende dag. Mijn maag heeft het daar totaal niet moeilijk mee, want ik ben helemaal verzadigd. Zelfs als het dan weer lunchtijd is, vraagt mijn maag nog niet om eten. Maar in mijn hoofd is het nog wel iets anders. Niet in de ochtend, want ik vind het juist heerlijk dat ik de dag kan beginnen zonder ontbijt bereiden.

Ik voel me dan beslist niet meer gammel, zoals ik me al die jaren voor het ontbijt voelde, toen ik nog koolhydraten at. Maar in de avond na het eten vind ik soms nog lastig. Eten is niet alleen lekker, maar ook gezellig. Zo’n snackje, zoals wat kaas, halverwege de avond breekt de avond. Dat was ik ook zo gewend. Mijn hoofd komt daar nog niet helemaal van los. Gelukkig weet ik dat het echt wel mag, als het een keer niet lukt.

Loslaten

Ook heb ik me voorgenomen dat ik niet alle dagen slechts twee keer per dag blijf eten, maar dat ik zo af en toe als het zo uitkomt ook wel eens drie keer per dag zal eten of in de avond verantwoord zal snacken. Bijvoorbeeld als we visite krijgen of op visite gaan. Ik let goed op mijn lichaam en voel vanzelf hoe het reageert. Er mag en kan veel, maar sommige keuzes zorgen er wel voor dat het afvallen mogelijk iets minder snel gaat.

Meten

Eén van de dingen die ik mezelf echt wil blijf gunnen is het drinken van 2 glazen cola light per dag. Alleen kan dit wel het afvallen vertragen. Matty stelde voor om eens te meten hoeveel invloed deze zoetstoffen hebben op mijn bloedsuiker. Ik krijg dan een bloedsuikermeter voor twee weken van haar. Ik denk dat ik dat wel ga doen, want ik vind het erg leuk om te zien hoe mijn bloedsuiker op mijn nieuwe levens/voedingsstijl reageert.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ÉÉNENZEVENTIG DINSDAG

Onze vakantie loopt al aardig ten einde. Vandaag gaan we naar onze laatste camping in Bussloo. We staan om 9 uur op, ontbijten op ons gemak, zetten de fietsen in de camper en vertrekken voor 11 uur.

Frikandel

Onderweg moeten we even tanken. Marja haalt gelijk even een kop koffie en vraagt of ze ook wat voor mij mee kan nemen. “Doe mij maar een frikandel”, zeg ik. Marja kijkt wat verbaasd, maar komt even later met deze lekkernij terug. Nou ja? Lekkernij? Het smaakte me eigenlijk niet echt. Het is toegestaan, weet ik. Maar dit is wel mijn laatste frikandel geweest. Wat een goedkope rotzooi!

Ik lees later een het artikel van TheNewFood dat de frikandel die ze verkopen in het benzinestation wel 11 gram koolhydraten bevat. Veel meer dan ik dacht! En dat voor iets wat helemaal niet de moeite waard is om te eten. Dan eet ik op zo’n moment veel liever rookworst. 

Bussloo

Vroeg in de middag komen we aan op Kampeerhoeve Bussloo. Als we net op onze plek staan, begint het heel hard te regenen. We nemen even een Fanta zero en een cola zero en al snel klaart het op en zitten wij alweer heerlijk in het zonnetje. Het wordt ons zelfs te warm. We fietsen ter oriëntatie vast even naar Wellnesscenter Bussloo, waar we voor morgen een heerlijk saunadagje besproken hebben. Wat is dat lang geleden.

Door corona al anderhalf jaar niet geweest. We zijn doorgewinterde saunagangers, maar na zo’n lange break zullen we het wel weer op moeten gaan bouwen. Het blijkt maar 2.5 km te zijn en de route loopt dwars door een mooi natuurgebied. Op de terugweg begint het weer te regenen. Geen punt want wij zijn gewapend met weggooiponcho’s die we direct aantrekken. We komen dus niet doorweekt terug bij de camper.

Pindasaus

’s Avonds maak ik de nasi uit de eenpanspecial. Ik maak er voor het eerst de satésaus bij. Het ziet er heerlijk uit en zo smaakt het ook. Deze maaltijd had iets meer koolhydraten dan ik gewend ben, maar nog steeds kom ik vandaag niet boven de 25 gram. De rest van de avond blijven we knus in ons campertje waar de regen nog steeds gezellig tegenaan tikt. De lichtjes gaan aan, de benen op de bank en we zwijmelen heerlijk weg bij de speelfilm Judy op Netflix. Ondanks alle zorgen en het verdriet is het ons toch gelukt vandaag wat te ontspannen en te genieten.

DAG TWEEËNZEVENTIG WOENSDAG

Als we wakker worden is de lucht dreigend. Het kan elk moment gaan regenen. We ontbijten dus rustig met een heerlijke omelet met kaas en ham en wachten de bui af. Zodra de hevigste regen voorbij is, stappen we op de fiets. We bereiken de sauna zonder problemen.

Al snel genieten wij van de weldadige warmte, opgietingen en rituelen. Als dikke vrouw heb ik er nooit problemen mee gehad om naar de sauna te gaan. Er wordt totaal niet op elkaar gelet. Een echte saunaliefhebber is daar niet mee bezig. Voor mij geen badpakdagen. 

Lunchtijd

Rond lunchtijd zoeken we een tafeltje in het restaurant. We kiezen een kaasplateau. Op de menukaart staan er verschillende chutneys en notenbrood bij, maar we laten het zonder deze toevoegingen serveren. Het is bijzondere kaas. Kruidnagel met komijn, graskaas, geitenkaas en heel oude kaas. Echt smullen. Marja drinkt er een detox-smoothie bij en ik Pepsi Max. Daarna vervolgen we onze saunagang.

Poedelnaakt

We genieten tussendoor van de whirlpools en andere baden en liggen wij zelfs nog even buiten op een stretcher als de zon zich even laat zien. We zwemmen ook buiten en staan poedelnaakt in de stromende regen. Wat is dit genieten! Marja vraagt of ik me anders voel, nu ik al heel wat kilo’s kwijt ben. “Je oogt veel minder massief”, zegt ze. “Het is niet meer zo gespannen en toont allemaal veel zachter”.

Ik vind het wel leuk om te horen, maar het houdt me niet echt bezig. Al heeft ze wel gelijk. Ik merk het ook als ik in het zwembad op mijn rug drijf. Dan komt mijn buik niet meer boven water. Mijn borsten zijn daarentegen zo slap geworden dat ze in het water bijna tot mijn schouders komen . Ach… alles beter dan hangen, toch?   Ik blijf er de humor maar van inzien.

Maaltijdsalade

Rond 19.00 uur gaan we eten. Marja gaat voor een geitenkaassalade en ik kies voor een Thaise salade met garnalen en inktvis. De salade maken ze op ons verzoek aan met olijfolie en ik krijg de dressing er apart bij voor het geval ik hem wat pittiger wil maken. Ik doe dat ook, maar doseer heel minimaal. Dan kan ik er niet de mist mee ingaan. Terwijl wij zitten te eten, begint het te hagelen. Pfff wat een noodweer.

Genieten

Na het eten kleden we ons aan en gewapend met de regenponcho stappen we op de fiets. Het is wel weer even droog, maar je weet maar nooit. Het is bijna niet te geloven, maar op het moment dat wij de camperdeur open doen, barst de bui los. Maar we zijn droog binnen! Ik schenk voor Marja een wijntje in en voor mijzelf een cola. We genieten nog even na van deze heerlijke dag. Morgen is onze laatste vakantiedag. Als het weer mee zit, zijn we van plan om de omgeving op de fiets te gaan verkennen.

DAG DRIEËNZEVENTIG DONDERDAG

Na ons saunabezoek van gisteren hebben we heerlijk en lang geslapen. Als we wakker worden, giert de wind om de camper en ziet het er heel somber uit. We bekijken de weersverwachtingen voor de eerste uren even op onze mobiel en zien dat er niet veel verandering zal komen. Onze plannen voor de laatste vakantiedag vallen dus een beetje in duigen.

Naar huis

Wanneer het een tussendag zou zijn geweest, zouden we deze gewoon getrotseerd hebben, maar nu voelt het alsof we nog een dag uit moeten zitten en dat willen we niet. We gaan naar huis. Eerst maar even ontbijten. Marja neemt weer haar bakje yoghurt met van alles erin. Heerlijk als je niet af hoeft te vallen. Dan mag en kan je gewoon iedere dag met yoghurt ontbijten.

In alle rust pakken we alles aan en tegen het middaguur zijn we zover dat we kunnen vertrekken. Op het moment dat je besloten hebt om naar huis te gaan, voelt dat ook direct goed. We hebben een geweldige vakantie gehad ondanks alle stress, zorgen en verdriet die ons niet bespaard zijn gebleven. We hebben echt geprobeerd er voor nu het maximale uit te halen.

La Place

Op weg naar huis stoppen we nog even bij een La Place restaurant. We nemen daar een klein bakje salade van het saladebuffet en drinken daar een colaatje bij. De dressing vertrouwen we niet en we nemen er wat pesto bij. We genieten er beiden van. Daarna vervolgen we onze weg naar huis. Vanavond thuis kunnen we gewoon de broccolischotel eten die voor vandaag op het menu stond.

Bij aankomst gaan de fietsen gelijk naar de stalling, halen we de koelkast en de kledingkast leeg en nemen we direct al alles mee naar ons appartement.

Weer thuis

Eenmaal thuis wil ik eigenlijk direct op de weegschaal gaan staan, maar dat zal vast op een teleurstelling uitlopen. Ik weeg me immers altijd in de ochtend direct na het wakker worden. Ik moet dus geduld hebben tot morgen. Ik knijp hem wel een beetje. Zal ik niet zijn aangekomen? Of ben ik misschien gelijk gebleven? 

DAG VIERENZEVENTIG VRIJDAG

Als ik wakker word, denk ik direct aan de weegschaal. Eerst maar eens plassen, dat scheelt misschien weer een paar ons. Dan schoon aan de haak op de weegschaal die 93.5 kg aangeeft. Toen ik op vakantie ging was ik 95.3. Dus 1.8 kg eraf. Tja, ik hoopte op meer, maar ben toch wel erg blij en opgelucht. Alle paniek was voor niets. Er is weer wat af en ik kom steeds dichter bij de magische 90 kg.

Een ander mens

Het is toch ruim 13 kilo in nog geen 11 weken! En wat misschien nog veel belangrijker is, ik voel me echt heel erg goed. Deze levenswijze doet zowel mentaal als fysiek veel met me. Ik voel me echt al een ander mens. Ook ga ik me natuurlijk direct weer goed meten. Ook daar boek ik succes. Op mijn buik ben ik 2 centimeter kwijt, mijn bovenarmen 3 cm, mijn bovenbenen zelfs 4 centimeter en mijn taille 1 centimeter. 

Vormen

We maken direct ook een paar foto’s en die bevestigen ook wat ik zojuist allemaal geconstateerd heb. Als ik de foto’s zie naast de foto van mij in de eerste week (de foto links), dan word ik erg blij. Ik begin er echt al beter uit te zien. Het massieve/pafferige is er af en hier en daar komen de vormen terug. Ik merk zelfs dat ik er al een beetje naar ga lopen. 😁😅 Kortom het gaat ontzettend goed.

Vasten

Ik wil vanaf nu het vasten echt op gaan pakken. Mijn eerste maaltijd vandaag is pas met de lunch en dat kost me geen enkele moeite. Het fijne is dat je rond lunchtijd ook veel meer zin hebt in hartigheid dan bij het ontbijt. Ik maak dan ook een salade van avocado en zalm (uit blik) met wat mayonaise aangemaakt met zout, peper, knoflook, wat zoetstof en wat citroensap en laat het me heerlijk smaken.

Daarna duiken we samen in de gidsen en kijken we wat we de eerstkomende vier dagen willen eten. Marja, die zelden kookt, vindt het nu een uitdaging om met de hulp van recepten ook te gaan koken en kiest een heerlijke soep uit. Je moet immers eenvoudig beginnen, vindt zij. Ik maak de boodschappenlijst en ga op weg naar de supermarkt.

Favoriet

Vanavond doe ik het nog even makkelijk en eten we ons of eigenlijk mijn favoriete gerecht. Shoarmaschotel. Mmmmmmmmmmmm dat is zo ontzettend lekker en er zijn in de gidsen meerdere variaties van te vinden. Deze keer kies ik voor andijvie ipv ijsbergsla. Deze maaltijd is meteen ook het laatste wat ik vandaag zal eten. Dus geen kaas ofzo meer in de avond, ik wil de periode dat ik niet eet zo lang mogelijk maken.

Na het eten ga ik nog even op de loopband. We hebben in ons appartementencomplex de luxe van een fitnesszaaltje met fietsen, loopbanden en step- en roeiapparaten. Als ik een dag niet veel gewandeld of gefietst heb, ben ik van plan op deze manier te gaan bewegen. Zo komt er steeds meer beweging in mijn leven. Letterlijk en figuurlijk.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ACHTENZESTIG ZATERDAG

Eindelijk branden we weer eens de camper uit. Dus tijd om op te staan en heerlijk in de zon te gaan zitten. Dat is een hele kunst, midden in het bos. Maar als we onze stoel steeds weer verplaatsen lukt dat aardig. Er staat ook een lekker briesje, dus we houden het wel even uit zo. Geen van beiden hebben we nog zin in ontbijten en we stellen dit dus nog even uit.

Dikke buik

Direct bij het opstaan voelde ik weer dat dit een ‘dikke-buik-dag’ wordt. Hij is hard en dikker dan gisteren. Ik slik nu probiotica van goede kwaliteit en heb het idee dat dit ook wel wat doet. Ik heb immers niet alle dagen zo’n opgeblazen buik en mijn stoelgang is al veel regelmatiger, dat zal ook door de obstipatietips komen waar ik veel aan heb. Hopelijk gaat het morgen weer beter.

Centimeters

Ik deel mijn onrust over die dikke buik en het misschien niet afvallen met Matty. Ze stelt me gerust. Mijn lichaam heeft op veel plaatsen vet te missen, mijn buik hoeft dus niet de maatstaf te zijn. Je verliest vet op heel veel plaatsen. Ook waar je het niet direct voelbaar waarneemt. Ze raadt me aan meer te vertrouwen op het proces en mijn lichaam. Dit is geen ‘gewoon dieet’, waarbij alles gaat om de weegschaal…

Ze heeft gelijk: ik mat het afvallen af aan de omvang van mijn buik. Maar ik voel inderdaad dat er op veel andere plaatsen wat verandert. Zo is mijn BH niet alleen qua omvang al te wijd, de cup is ook niet meer zo gevuld als daarvoor en ook de bobbels boven mijn BH zijn weg. Dat staat trouwens heel wat beter onder mijn kleding. En ik voel dat ik ook op mijn rug, mijn schouders, mijn hals en mijn enkels slanker word.

Kleine eter

Het is echt een chilldag. We zonnen, lezen, dutten en rommelen wat in en om de camper. Voor vandaag was er geen plan. Later in de middag fiets ik nog even naar het dorp voor wat boodschappen en wandelen we samen in het bos achter de camping. Het is al laat als ik het eten klaar ga maken. Het wordt een salade uit de zomergids en ik bak daar tilapia filet bij.

Ik krijg niet alles op, want ik heb nog steeds een vol gevoel door mijn opgezette buik. Ik word overigens sowieso al een kleine eter. Mijn porties zijn veel kleiner dan vroeger en ik schep nooit meer twee keer op. Ook hoeft mijn bord niet leeg. 

Vrijheid

Het is inmiddels flink gaan betrekken en het wordt fris. Er wordt onweer met windstoten voorspeld, dus we controleren de stormbanden van de luifel, zetten de fietsen onder de hoes en zorgen dat alles onder de luifel komt te staan. Omdat onze camper een heel brede schuifdeur heeft, zitten we binnen eigenlijk ook lekker buiten. Pas als het te koud wordt, gaat deze deur dicht en ventileren we via de bovenklep en de ramen.

Ons rijdende huisje is maar klein en al 25 jaar oud, maar voor ons voelt dit als enorme luxe en het geeft ons veel vrijheid.

DAG NEGENENZESTIG ZONDAG

Vannacht heeft het flink geonweerd en geregend. We vinden dat nog steeds een beetje spannend… komt er nergens water binnen? De eerste keer dat we een lekkage hadden heb ik het lek dichtgeplakt met kauwgom. Dat functioneerde zo goed dat we het maar even zo gelaten hebben. Maar vannacht kwam het water daar toch doorheen. We bedekten deze plek met wat handdoeken en konden daardoor gewoon verder slapen.

Klussen

Het is nu wel echt tijd om de lekplekken beter aan te pakken. Inmiddels hebben we siliconenkit aangeschaft en daarmee gaan we aan de slag. We krabben de kauwgom weg en vullen de raamnaad op met kit. Het is gelukkig weer droog, dus het kan even goed uitharden. Nu maar afwachten of dit afdoende is, want voor vannacht en de komende dagen is er veel regen voorspeld. Na dit ochtendklusje gaan we ontbijten.

Ontbijt

Ik betrap mijzelf erop dat ik uit gemak weinig afwissel met het ontbijt terwijl er veel meer mogelijkheden zijn. Als ik zeg ‘gemak’ bedoel ik niet dat andere ontbijtjes uit de gids moeilijk te maken zijn, maar ik wil gewoon boodschappen doen, zonder al te veel na te hoeven denken en dan kom je al snel op de standaardproducten uit. Voor nu vind ik dat prima.

Straks als we weer thuis zijn gaan we er op zondag voor zitten en bekijken wat we zoal willen eten uit al die geweldige gidsen en doen we daar de boodschappen naar. Daar kan ik me nu al op verheugen. En we doen het niet slecht, ook al eten we wat minder gevarieerd.

Inspiratie

Ik las vandaag het verhaal van Matty zelf, over haar strijd tegen dat overgewicht en hoe zij uiteindelijk tot een mooi gewicht en goede gezondheid is gekomen. Wat is het fantastisch dat zij door haar ervaring nu met haar bedrijf TheNewFood zoveel mensen kan en wil helpen.  Het voelt alsof zij het werk voor mij gedaan heeft. Ik hoef alleen nog maar te volgen. Heb ik vragen dan gebruik ik de chat en ik voel me ontzettend gesteund.

Dit heb ik eerder nergens zo ervaren. Inmiddels heeft Matty een heel team om zich heen met deskundigheid/professionaliteit op veler gebied. Met vragen kan ik altijd via de chat bij hen terecht. En dat is natuurlijk niet alleen voor mij zo, maar voor iedereen die met deze aanpak op welk gebied dan ook ergens tegen aanloopt. Mij geeft het in ieder geval een heel veilig gevoel, wat ook maakt dat ik er voor de volle 100% voor ga.

Emotioneel

’s Middags hebben Marja en ik een lang en emotioneel gesprek over dat ik me zo onzeker voel over mijn gewicht en dat ik zo bang ben dat ik straks bij thuiskomst niet zal zijn afgevallen. Ik denk dat ik vooral bang ben voor teleurstelling. Bang dat ook deze aanpak net als alle andere diëten die ik in mijn leven gevolgd heb, op een gegeven moment gewoon geen gewichtsverlies meer oplevert. 

Ik ben bang voor mezelf dat ik de motivatie kwijt zal raken als ik een tijdje niet afval. Want afvallen is mijn beloning. Daarbij ben ik altijd bang dat ik als ik niet afval toch iets fout heb gedaan. Terwijl ik dan niet weet waar dat in zou moeten zitten, ik doe alles ‘goed’. Het is een algehele onzekerheid vanuit eerdere ervaringen. Ervaringen met diëten en ervaringen met mijn eigen zwakte. Ik heb al zo vaak gefaald op dit gebied.

Bewijzen

Ik heb gewoon bewijzen nodig dat het werkt en afvallen is daar het grootste bewijs van voor mij. Door hier samen over te praten realiseer ik me dat bij deze aanpak HOE IK ME VOEL al een enorme beloning is. Daardoor ligt een terugval misschien net wat minder op de loer. Ik voel me zoveel beter, energieker, uitgeruster, positiever, blijer, gezonder en eigenlijk beter op alle gebieden. Dat had ik nooit eerder met een dieet.

En ook al wordt mijn slaap meerdere malen onderbroken door een plaspauze, ik word wel iedere morgen uitgerust wakker. Ik stap elke dag zonder enige moeite fit mijn bed uit en dat was ‘vroeger’ echt een heel ander verhaal. Dit is al zo’n grote verbetering. Ik besef dat ik de focus op mijn gewicht en de weegschaal wat mag loslaten en meer naar het geheel mag kijken. Wie weet valt dat gewicht trouwens nog mee ook straks. 

Rust

Vandaag doen we verder niet veel. Het is droog, we luieren rond de camper en wandelen wat. Ik heb zelfs onder een boom heerlijk liggen slapen. Er is zolang geen rust geweest om gewoon even niets te doen dat dit echt heel goed voelt. Ik begin alweer laat aan het avondeten. Vandaag eten we voor de verandering rundvlees. Ik heb fikse hamburgers gekocht. Er is nog wat gemengde groente en sla over van gisteren.

Ik wok de groente met lekkere kruiden en dit wordt het bedje voor de hamburger die ik beleg met een plak oude kaas en nog een spiegeleitje.  Daarbij het restje sla en we hebben een heerlijke, volwaardige maaltijd. We merken wel dat rundvlees ons beiden zwaarder valt dan de kip en de vis die we doorgaans eten. We zitten echt bommetje vol.

Regen

Inmiddels komt de regen weer met bakken de hemel uit en zitten wij heerlijk droog in ons campertje. Marja geniet van een kopje koffie en ik van een lekker sterrenmunt-theetje. Vanavond neem ik eens geen cola om te kijken of ik misschien zo’n opgeblazen gevoel krijg van koolzuur. Normaal, als ik geen cola drink in de avond, dan neem ik vaak Spa rood met siroop. Maar daar zitten natuurlijk ook bubbels in.

DAG ZEVENTIG MAANDAG

We staan op tijd op omdat Marja online aanwezig wil zijn bij het consult van haar broer bij de longarts. Haar broer heeft nog geen maand geleden te horen gekregen dat hij uitgezaaide longkanker heeft.

Ongeneeslijk

De longarts heeft slecht nieuws. De kanker van Marja haar broer is niet meer te bestrijden. Hij heeft niet lang meer te leven. Ze spreken over een optie om de laatste periode in een hospice door te brengen. Maar gelukkig is dat niet nodig: lieve vrienden van hem hebben aangeboden om hem deze laatste fase in huis te nemen en te verzorgen. Wat kan het leven er in één dag anders uitzien. Marja is er kapot van.

Hoeveel kan een mens in korte tijd aan? Er blijft haar de laatste tijd echt niets bespaard. Ze wil en zal er zijn voor haar broer en alles doen wat in haar vermogen ligt om deze fase zo goed en mooi mogelijk door te komen. Natuurlijk steun ik hen waar ik kan.

Verdrietig

Het verwachte noodweer is niet gekomen. Noch vannacht, noch vandaag overdag heeft het geregend en de zon liet zich heel regelmatig zien. Het had een fijne dag kunnen worden, maar door het verdrietige nieuws blijven we bij de camper. In de middag doe ik even snel een boodschapje op de fiets. We hebben verder nergens zin in en overwegen zelfs om naar huis te gaan. Maar hier zou toch niets door veranderen.

Marja besluit dat ze wil blijven en als we  zaterdag thuiskomen direct naar hem toe te gaan. Er moet dan veel geregeld worden.

Geheim

Ik realiseer me dat dit typisch zo’n dag is waarop het ‘vroeger’ met het eten helemaal ‘fout’ zou zijn gegaan. Ik zou me op dit moment zeker hebben volgepropt met van alles en nog wat. Dat gaat nu natuurlijk lastig, want ik heb geen verkeerde levensmiddelen in de camper. Maar alles is te koop. Onderweg naar de supermarkt kwam ik veel tegen en ik had ook daar ook van alles kunnen kopen om mijn emoties weg te eten.

Gelukkig voel ik die behoefte nu niet. We vervallen niet in oude gewoontes. We hebben normaal ontbeten en geluncht. Vroeger deed ik dat ‘emotie-eten’ ook nog wel eens in het geheim trouwens. Ik schaamde me ervoor. En ik voelde me schuldig en zwak. Dat wilde ik niet laten zien. Maar juist dat stiekeme, daar voelde ik me dan nog weer schuldiger en naarder door. Wat is het fijn om nu rust te ervaren wat eten betreft.

Bedrukt

We voelen ons bedrukt en verdrietig en we zullen alle zeilen bij moeten zetten om nog van onze laatste vakantiedagen te kunnen genieten. Maar daar kiezen we nu wel voor. We weten allebei dat het een zware periode gaat worden en dat het belangrijk is om ook goed voor onszelf te zorgen. Dan kunnen we er ook beter voor een ander zijn.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG VIERENZESTIG DINSDAG

We staan vroeg op want mijn zoon en zijn gezin komen onze camper bewonderen. We zorgen dat alles aan kant is en zijn net klaar als ze komen aangefietst. Ze wonen een eindje verderop in dezelfde straat als waar onze camper bij een boerderij staat. De kleintjes verbazen zich erover dat dit huisje op wielen zo klein is, maar dat je er toch alles in hebt wat nodig is. Ze vinden het geweldig.

Oma

Het is weer mooi weer, dus het picknickkleed voor de camper op de grond en we drinken eerst even wat. Daarna gaan we voetballen. Jeetje, dat is lang geleden dat ik dit deed. We deden natuurlijk een wedstrijdje en mijn conditie was uitstekend. Geen ademtekort meer, geen hartkloppingen, bukken met gemak en geen verzuringen. Dat is lang geleden dat ik zo goed in m’n vel zat!

Helaas wonnen de kids van mijn zoon en mij, maar dat hoort natuurlijk zo. Om de overwinning te vieren krijgen ze elk een vlieger en een verrassingsei. Even laten winnen ze weer. “Oma, heb je nog een prijs?” Ik zou geen echte ‘verwenoma’ zijn als ik daar nee op zou moeten zeggen. 

Lunch

Rond het middaguur fietsen we richting het huis van mijn zoon voor de lunch. Ik neem voor onszelf avocado en een blikje makreelfilet mee. Maar mijn zoon bleek ook rekening te hebben gehouden met onze keto eetstijl. Er is komkommer met tonijn en amandelboter en 100% pindakaas. “Dat is ook lekker op komkommer mam, en dat mag volgens mij ook’, zegt mijn zoon. Ze hebben zelfs de juiste mayonaise gehaald.

Strand

Na de lunch gaan we er met z’n allen op uit. De natuur hier is zo prachtig en we strijken neer bij een meertje met een strandje waar we even heerlijk kunnen bijkletsen. De kids vermaken zich in het zand. We maken nog een kleine wandeling en laten de kinderen nog even in een speeltuin spelen. Dan gaan we op weg naar het pannenkoekenhuis. Midden in het Dwingelerveld met een ruim en sfeervol terras.

Pannenkoeken

De kinderen nemen natuurlijk pannenkoeken, maar mijn zoon, schoondochter, Marja en ik kiezen voor iets anders. Marja heeft een salade met geitenkaas en walnoten, waar ook wat bieten in verwerkt zaten en ik kies voor een vissalade, die bestaat uit forel, zalm en gamba’s. Ik heb mijn eigen dressing meegenomen. De anderen nemen nog een toetje, maar wij laten dat aan ons voorbijgaan.

Marja neemt nog een kopje koffie, maar voor mij is het genoeg geweest. Ik had ook al cola bij het eten, dus ik ben dik tevreden. De kids krijgen een heerlijk ijsje, mijn zoon neemt een lekkere verse brownie bij zijn koffie en ik zie hen genieten en ik geniet mee. Dan is het tijd om naar huis te gaan. Marja en ik gaan direct richting onze camper. Zo kunnen de kids weer even helemaal tot rust komen voor ze naar bed gaan.

Thuis

We zijn op de e-bikes gekomen en zijn ook weer binnen een mum van tijd op onze camping. Daar hebben we een gevoel van thuiskomen. Zo vertrouwd voelt onze camper al. Marja is best wel moe en gaat direct douchen en drinkt even later nog even een mok koffie. Ik schrijf nog even in mijn dagboek en spoel daarna de dag van me af. Moe ben ik beslist niet, maar wel heel voldaan. Dit was een dag met een gouden randje.

DAG VIJFENZESTIG WOENSDAG

Om 9 uur ben ik klaarwakker en door het dakraam van de camper zie ik dat de zon al schijnt. Ik stap zachtjes mijn bed uit en ga in mijn nachthemd buiten voor de camper in het zonnetje zitten. Marja ligt nog heerlijk te slapen net als bijna iedereen hier op het kampeerterrein. Heerlijk rustig dus.

Plankenpadroute

Rond half 11 ontwaakt Marja en gaan we ontbijten. Daarna stappen we op de fiets richting Plankenpadroute. Daar aangekomen stallen we onze fietsen en drinkt Marja bij de kiosk eerst even een beker koffie. Dan starten we de wandeling van 6 kilometer, dwars door de schitterende en afwisselende natuur. We hebben er flink het tempo in.

Op 3/4 van de route gaat het bospad over in een heus plankenpad boven een moerassig gebied. Oeps, we moeten goed uitkijken hoe we onze voeten zetten. Het is vrij smal en de planken zijn ongelijk. Best inspannend, dus we maken daarna even een stop. We drinken water met een beetje siroop. Ik heb altijd water bij me en een miniflesje siroop. Al snel gaan we verder en niet lang daarna zijn we terug bij ons startpunt.

Carpaccio

We hebben zin in een terrasje. Dit is gelukkig vlakbij en even later zitten we beiden aan de cola Light en heb ik mezelf verwend met carpaccio met oude kaas. De toast die ze erbij serveren, raak ik niet aan. Het is een rare tijd om wat te eten, maar dat is geen punt. We gaan vanavond gewoon later eten en ik misschien wat minder dan anders. Heerlijk dat we geen enkele tijdsdruk hebben.

Terug bij de camper aangekomen, nemen we even rust. Het was best pittig qua bewegen vandaag. Het duurt niet lang voor we ons weer capabel voelen om wat klusjes te doen ter voorbereiding van ons vertrek morgen. Toilet legen, water bijvullen, luifel alvast in en afval wegbrengen.

Salade

Dat scheelt morgenochtend weer. Rond 20.00 u gaan we eten. Als het zulk lekker weer is, gaat onze voorkeur uit naar maaltijdsalade. Ik maak deze van ijsbergsla, avocado, een beetje fijn gesneden prei en een paar snacktomaatjes. Daar eten we kalkoenfilet bij. Daarna gaan we even heerlijk Netflixen en gaat onze blik op oneindig en verstand op nul. Het was een fijne actieve dag.

DAG ZESENZESTIG DONDERDAG

Het is weer vertrekdag. We gaan nog even bij de kinderen langs voor een kop koffie en vertrekken daarna richting Assen. Na al die dagen natuur, willen we gewoon even een stad bezoeken. En……. eigenlijk is het ook noodzaak, want de magnesium is op. Ik had een rekenfoutje gemaakt en dacht dat ik genoeg bij me had. Zonder wil ik eigenlijk niet zolang ik zoveel plas.

Omdat ik wat weerstand begon te krijgen tegen het vele plassen, heb ik dit ongemak maar een positieve draai gegeven. Ik plas mijn gewicht uit en reinig op die manier mijn lichaam. Dus…. ik plas me gezond. Tegelijkertijd plas ik ook mineralen uit en die wil ik dus aanvullen.

Uitsmijter

We hebben in Assen dus direct een doel. Het is weer lekker weer en we wandelen met plezier het centrum door, kopen magnesium, een lichtgewicht rugtas en vinden natuurlijk ook weer een gezellig terrasje. Het is lunchtijd en we doen ons tegoed aan een uitsmijter ham/kaas zonder brood. Natuurlijk bestellen we ook allebei een cola light.

We maken nog een stevige stadswandeling en gaan daarna onze boscamping in Norg opzoeken. Het is maar een kwartiertje rijden vanaf Assen en niet veel later staan we volledig gesetteld op een mooie plek midden in het bos. We zijn allebei wat moe en gaan even in het zonnetje liggen.

Alles kan

Wanneer ik daarna op mijn horloge kijk, zie ik dat het alweer 19.00 uur is en ga ik maar eens aan het eten beginnen. Het wordt een maaltijdomelet met spinazie brie en zalm. Het is wel de 2de keer dat we ei eten vandaag, maar dat vinden we niet erg. Ook de spinazie was deze keer niet vers, maar uit een blikje. Het smaakt ons prima.

Na het eten spring ik nog even op de fiets en blijft Marja in de caravan. Maar het is een frisse avond en daar ben ik niet op gekleed. Ik ben snel al weer terug. De rest van de avond oriënteren we ons op de omgeving en maken we wat plannen voor de komende dagen. Plannen die overigens altijd weer kunnen veranderen als dat beter uitkomt. Niks hoeft, alles kan. 

DAG ZEVENENZESTIG VRIJDAG

Het is geweldig om wakker te worden met vogel- en natuurgeluiden. We ontbijten in alle rust en doen even wat kleine klusjes in en aan de camper. Daarna stappen we op de fiets om de omgeving te gaan verkennen. We rijden richting Veenhuizen, waar we het gevangenismuseum bezoeken. Dit is heel indrukwekkend.

Moeilijk

Daarna drinken we weer even wat op een terrasje. Hier heb ik het voor het eerst echt even moeilijk. Ze serveren speciaal Drenths gebak en verse warme wafels met aardbeien of kersen met slagroom. Dit was my guilty pleasure. Het ruikt er ook zo ontzettend lekker. Marja ziet dat ik twijfel. “Je mag best eens een keertje zondigen”, zegt ze. Maar nee, ik doe het niet! Deze verleiding weersta ik.

Eerst wil ik mijn eerste doel bereiken van 85 kg. Dan zal ik misschien wel eens durven toegeven aan zo’n verleiding. Maar wie weet, is mijn behoefte dan ook minder. Voor nu zet ik in mijn hoofd de knop om en geniet ik van mijn cola light. Op de weg terug naar de camping doen we nog even wat boodschappen bij de Coop. We kunnen niet teveel meenemen, want veel bagageruimte hebben we niet op de fiets.

Wijntje

Als we even later de boodschappen hebben uitgepakt, schenk ik voor Marja een rood wijntje in en voor mezelf een vanille cola zero. We nemen er wat geitenkaas bij. Het is al 18.00 uur geweest en we hebben best een beetje trek. Maar ik heb nog totaal geen zin om te gaan koken. Door deze stukjes kaas kunnen we nog wel een paar uurtje door.

Rond 20.00 uur sta ik dan eindelijk in onze minikeuken een heerlijke maaltijd te bereiden. Ik maak de roerbakschotel met gerookte kip. Ook dit smaakt weer goed. Het is 22.00 uur als we uiteindelijk onderuit zakken om even weg te zwijmelen bij een romantische film. 

Gezondheid verbeterd