“Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDZESENTWINTIG DINSDAG

Ik sta vroeg op omdat ik niet de kans wil lopen dat de stroom er al af is en ik mijn haar niet meer kan föhnen. Op een koordag wil ik goed voor de kramen langs kunnen. De werklui beginnen soms al om 7.00 uur en omdat ze met elektriciteit bezig zijn, wordt alle stroom afgesloten. Dus ook al vroeg op de weegschaal en die geeft 87.5 kilo aan, alweer bijna een kilo kwijt! Ik ben er super blij mee.

Aankleden

Het is me gelukt om op tijd mijn haren weer netjes in de plooi te föhnen en daarna zit ik dus heel rustig aan een bakje yoghurt met room en een beetje suikervrije jam. Voor de zekerheid heb ik de jurk die ik voor vandaag uitgekozen had, gisteren even gepast, want ik merk dat kleding die 2 weken geleden nog goed zat, soms ineens modelloos om me heen hangt. Daar voel ik me niet goed bij. Maar deze zit goed.

Toen ik dik was, droeg ik altijd heel ruime kleding, maar als ik dat nu doe, vind ik dat ik er als Ma Flodder uitzie. Ik heb zware borsten, maar destijds kwam mijn maag vaak gelijk aan mijn borsten. Nu is mijn maag grotendeels weg en zit er lijn in mijn lichaam. Na jaren en jaren heb ik ook eindelijk weer eens een taille. Dat mag gezien worden. Marja vindt me met de dag mooier worden. Het staat je zo goed, zegt ze.

Koordag

Uit de vriezer haal ik de Griekse muffins (startgids) en nog voor 9.00 uur sta ik al in de recreatiezaal van ons complex om de kooropstelling in orde te maken. Het is weer een heerlijke repetitie. Dit koor is zo ontzettend gemotiveerd en heeft zoveel plezier in het zingen, dat het resultaat er ook echt mag zijn. Ik geniet hier zo intens van. Als de repetitie om 13.00 uur is afgelopen, neem ik thuis even de tijd voor de heerlijke muffins! 

Dan snel naar Rotterdam. Wat maakt zingen toch blij en wat gebeurt er tijdens het zingen toch veel met de mensen. In dit koor zitten wat oudere mensen dan in mijn ochtendkoor en ik vind het geweldig om juist de oudste of zelfs koorleden met dementie of afasie te kunnen enthousiasmeren zodat ze uit volle borst meezingen. En het mag dan wel een ouderenkoor zijn, maar er wordt echt geweldig gezongen. 

Marja kookt

Wanneer ik eindelijk om 18.30 uur weer in de auto richting huis zit, voel ik me voldaan en heel gelukkig. Wat is het toch fijn om zoveel mensen blij te kunnen maken. Ik heb echt het mooiste beroep dat er is! Ik ben ondertussen enorm benieuwd naar wat er op tafel staat, vandaag heeft Marja voor het eerst voor mij gekookt, omdat ik koordag heb gehad. Het is een romig groentepannetje uit de eenpanspecial.

Echt weer even heel iets anders, met een heel bijzondere smaak. We genieten er beide van. Marja die niet regelmatig kookt, had er ook veel plezier in om het klaar te maken. Zelfs het kruiden van het gerecht ging haar goed af terwijl ze altijd zegt dat ze daar geen kaas van heeft gegeten. Maar met de kruiden die in het recept aangegeven staan, kan het gewoon niet misgaan. Een groot succes dus. 

DAG HONDERDACHTENTWINTIG DONDERDAG

Vandaag ga ik twee keer uit eten, eerst met mijn dochter lunchen en vanavond mijn met kleindochter uit eten! Ik vind het best spannend. Voor mij dus geen ontbijtje en ik neem de tijd voor het aankleden en opmaken, ik wil er straks goed uitzien!

Lunch

Het is helaas geen terrasweer, dus we zitten binnen bij De Beren in Zoetermeer. Het is er gezellig druk en ons uitzicht over de Noord Aa plas is schitterend. Mijn dochter bestelt hete kipwraps en ik een lunchplate, met carpaccio, zalm, Italiaanse ham, gekookt ei en ossenworst. Onwijs lekker. Dit is echt een aanrader! Het brood dat erbij zit laat ik uiteraard liggen. We hebben heel wat bij te kletsen.

Voor we het weten, is het al weer tijd om Layna van school te gaan halen. Daarvandaan direct door naar paardrijles. Layna wil me laten zien hoe goed ze al een paard kan verzorgen en opzadelen. Met haar 9 jaar doet ze dit al helemaal zelf. Ook laat ze me zien welke veulens er geboren zijn. Heel even rijdt ze in de buitenbak, maar al snel is ze weg voor een rit door het bos. Ik moet dus een uur wachten.

Uit eten

Als ze terugkomt, zadelt ze snel haar paard af en gaan we niet veel later richting restaurant Happy Italy. “Dit is nu echt uit eten gaan hè Oma?” zegt Layna. Ze vindt het heel bijzonder en kletst honderduit. Zij bestelt een pizza Margarita met salami en ik een heerlijke salade met tonijn, zalm, tomaat en ui. Ik krijg er op verzoek olie en azijn bij, in plaats van de saus die erbij hoort. Ik drink er een colaatje bij en Layna neemt Ice tea.

Het is een immens grote pizza en het deel dat ze niet op krijgt, gaat in een doos mee naar huis. We zitten ruim 2 uur aan tafel en dat vind ik best bijzonder voor haar leeftijd. Maar morgen moet ze gewoon weer naar school, dus ik breng haar rond 20.00 uur thuis. Ik blijf niet hangen, want ik verlang ernaar om naar huis te gaan. Thuisgekomen nestel ik me op de bank met een kop thee en wacht tot Marja thuis is van tekenles.

DAG HONDERDNEGENENTWINTIG VRIJDAG

Vandaag is het mijn beurt voor tekenles! Eindelijk kan ik weer gaan schilderen. Destijds had ik al 1 schilderles gehad voor corona alles stil legde. Ik heb er zin in! Het ontbijt sla ik over. Inmiddels heb ik er geen moeite meer mee om met een lege maag de deur uit te gaan. Honger heb ik niet en ik heb meer dan genoeg energie. 

Schilderles

De schilderles duurt van 10.00 uur tot 12.00 uur en ik vind het niet alleen erg leerzaam, maar ook heel gezellig. Ook is het leuk dat je elkaar in een groep inspireert en dat je ziet hoe het effect is van verschillende technieken. Dit wordt dus een ochtend om naar uit te kijken, want voorlopig heb ik nog 9 lessen te gaan. Thuis maak ik de tosti uit startgids 2. Die had ik niet eerder gemaakt, maar wat is dat lekker! 

Water

Vanmorgen bij de schilderles heb ik 2 grote mokken thee op en verder vandaag wil ik ook alleen maar thee en water drinken. Gisteren voelde ik dat 2 colaatjes toch wat teveel voor me waren. In de avond had ik een wat opgezette buik. Vandaag dus even helemaal geen cola. Ik heb inmiddels water leren drinken en heb hier dus geen enkel probleem meer mee. Vaak begin ik de dag er ook mee.

Bijkletsen

Als ik uitgegeten ben, ga ik richting Zoetermeer waar ik afgesproken heb met een vriendin. Weer eens even gezellig bijkletsen. Ook ga ik daar even proefliggen op haar Tempur matras. Op zich gaat het al veel beter met liggen, maar de nachten zijn nog niet altijd prettig. Vaak word ik wakker van de pijn in mijn schouder en na het opstaan duurt het altijd wel een tijdje voordat ik zonder al te veel pijn in beweging ben.

Inmiddels heb ik al een nieuw Tempur kussen en dit heeft zeker al voor veel verbetering gezorgd. Misschien is zo’n matras ook wat? Bij mijn vriendin even uitproberen is toch prettiger dan in een winkel op een matras liggen onder tijdsdruk. Helaas levert het niet het gewenste resultaat op. Ik merk eigenlijk geen verschil met mijn eigen matras. Pfff, dit wordt nog lastig, want ik wil gewoon weer lekker slapen.

Nasi

Nadat ik mijn vriendin thuis heb afgezet rijd ik terug richting Capelle, waar ik bij thuiskomst direct aan het eten begin. Ik heb trek. Lekkere trek en maak nasi uit de eenpanspecial. Mmm, het is weer echt smullen. Toe neem ik nog een stuk kaas. Voorheen ging dan het hele pakje kaas op hoor of zocht ik nog naar iets anders wat ik kon eten. Maar nu geniet ik gewoon van de smaak van een stukje kaas en op is op!

Morgen wil ik weer eens gaan meten. Ik ben heel benieuwd hoeveel centimeters ik inmiddels in het totaal kwijt ben!

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDDRIEËNTWINTIG ZATERDAG

Vandaag heeft Marja weer een cursus, maar deze keer buitenshuis. Omdat dit de hele dag gaat duren, ga ik even naar Monique. Ik vind haar weer ietsje vooruit gegaan. Ik kijk foto’s met haar, waarop ze af en toe reageert, we zingen wat liedjes die ze een beetje meezingt en we lopen een klein rondje in de tuin. Zolang ik haar aandacht vasthoud, gaat het goed.

Monique

Rondom lunchtijd bakt de verzorging pannenkoeken. Monique eet haar pannenkoek het liefst met kaas, maar de afgelopen weken heeft ze geen enkele van haar favoriete gerechten gegeten. Ook dit gaat vandaag beter. Ik geef haar heel kleine stukjes en iedere keer als haar mond leeg is, gaat deze weer vragend open. Wat een vooruitgang. Als iedereen aan de pannenkoeken en de poffertjes is, geurt de hele ruimte hiernaar.

Het kost me geen enkele moeite om het aanbod om mee te eten te weerstaan. Na de lunch maak ik aanstalten om te vertrekken en moet ik Monique beloven weer snel terug te komen. Het is lang geleden dat ze dit gevraagd heeft. Ik ben dus helemaal blij als ik uiteindelijk in de auto zit. Toevallig belt Marja even om te horen hoe het gaat en vertel ik haar het fijne nieuws.

Delft

Ik vind Delft altijd erg gezellig. Ik heb er ooit ook gewoond en ken de stad dus op mijn duimpje. Omdat ik nog geen zin heb om naar huis te gaan, ga ik even kleding shoppen voor Monique. Die kunnen we wel blijven kopen, want in haar woning wordt alle kleding na één dag alweer gewassen en op meer dan 40 graden. Dit maakt dat de fut er snel uitgaat, de kleur snel verbleekt en het er soms gewoon niet meer uitziet.

We hebben al geleerd dat we dus geen dure, maar wel leuke kleding moeten kopen en maken er totaal geen punt van om deze steeds opnieuw aan te voeren. Ik slaag ook nog en koop 2 broeken met leuke bijpassende T-shirts voor haar.

File

Al ik daarna richting huis ga, kom ik in een lange file te staan. Oh wat heb ik hier toch een hekel aan. Zo zonde van mijn tijd. Maar goed, het is niet anders en ik zoek op Spotify mijn favoriete muziek op. Met mijn auto als concertzaal kom ik de tijd wel door. Ik doe bijna 2 uur over een ritje van een half uur en ben blij als ik eindelijk thuis ben. Ook Marja komt niet veel later binnenvallen.

Prutje

Marja heeft een leuke en interessante cursus gehad en zit hier vol van. Als we elkaar weer even hebben bijgepraat ga ik aan het eten. Er staat nog een restje Thaise kippensoep in de koelkast, maar er moeten ook wat groenten op omdat ik ze anders weg kan gooien. Ik besluit de soep tot de lunch van morgen te bewaren. We eten een ratjetoe van lente-ui, paksoi, Chinese wokgroente, kipblokjes en 2 gekookte eieren.

DAG HONDERDVIERENTWINTIG ZONDAG

Vandaag doen we in de ochtend heel rustig aan, we zijn van plan om vanmiddag een wandeling te gaan maken. Marja ontbijt laat met yoghurt en ik lunch vroeg met het restje Thaise kippensoep.

Wandeling

Aangekomen in Leersum zien we direct al dat de heide zijn mooiste tijd gehad heeft. De wandeling is echter erg mooi door het bos, langs vennen en hier en daar nog iets bloeiende heide. Het is ook nog eens heerlijk weer en halverwege rusten we even uit op een bankje in de zon. Veel te snel is de wandeling al ten einde. We besluiten om nog even naar Wijk bij Duurstede te gaan.

Smaak

We zoeken eerst even een gezellig terrasje waar Marja koffie en ik een Spa rood bestel. Ik heb smaakdruppeltjes in mijn tas op basis van Stevia en doe daar een paar druppeltjes van bij het water. Ik heb vele smaken gekocht en ben nog aan het uitproberen wat ik het lekkerst vind. En het gaat niet om veel smaak, maar net dat beetje wat ik nog nodig heb om van mijn drankje te kunnen genieten.

Op dit moment hebben de fruitsmaken en vanille mijn voorkeur, maar er is zelfs karamel, kokos, chocolade en colasmaak. Je zou verwachten dat die laatste mijn favoriet is, maar dat is niet zo. Ik vind die colasmaak zelfs vies. We onderzoeken dit stadje nog even verder. Wat is dit een gaaf stadje. We genieten van de straatjes in het pittoreske centrum, de gezellige haven, de molen en het kasteel.

Bolognaise

Rond 18.00 uur gaan we weer richting huis, waar we eerst even aan de “borrel” gaan voor ik met koken begin. Ik maak de worstsaus met courgettespaghetti uit de lentespecial. Alleen in plaats van worst gebruik ik rulgebakken gehakt en maak ik er dus een bolognaisesaus van. Zo is het ‘een beetje van mezelf en een beetje van Maggie’, uh… ik bedoel Matty! Het is weer overheerlijk.

DAG HONDERDVIJFENTWINTIG MAANDAG

Vandaag zijn de werklui in huis, die eigenlijk afgelopen donderdag al zouden komen. We moeten dus vroeg op, hebben de hele dag geen stroom en veel herrie om ons heen. We ontbijten allebei even met een gebakken eitje met ham en kaas en voelen ons hierbij niet vrij in ons eigen huis. In ieder vertrek zijn wel 2 mensen bezig. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we ook even uitwijken naar het balkon.

Onrust

Ook gaan we om de beurt wel even de deur uit, maar de meeste tijd vertoeven we toch thuis. We weten ook dat er morgen nog zo’n dag zal volgen en zien hier wel een beetje tegenop. Wat doe je dan op zo’n dag? We kunnen niet achter onze laptop, er is geen internet. Het zou een ultieme dag zijn om te luieren, maar met zoveel mensen in huis, voel je je daar niet echt ontspannen bij.

Boekjes

We spitten de boekjes van TheNewFood door. Het gaan op zoek naar maaltijden en hapjes, die we van tevoren kunnen gaan bakken en in de vriezer kunnen bewaren voor een dag dat we eens geen zin hebben in koken. Marja krijgt er ook zin in als ze al die gerechten ziet. Ze is nooit zo’n kookprinses geweest, in tegenstelling tot mij. Ik kook graag. Nu het ook allemaal van die snelle bereidingen zijn, vind ik het nog leuker.

Helaas zijn sommige dingen voor mij lastig eten, alhoewel ik ze wel erg lekker vind. Zoals de kaascrackers uit de startgids. Dat komt door mijn problemen met mijn gebit. Zo kan ik ook geen ribkarbonade, biefstuk, stugger vlees, komkommer, rauwe paprika of bijvoorbeeld harde noten eten. Daardoor is de keuze voor maaltijden iets beperker voor ons.

Marja

Marja wil ook leren koken en vanaf morgen zal zij op mijn drukke koordag de maaltijd gaan bereiden. Zelf werkt ze ook op dinsdag, maar zij is veel eerder klaar. Ook zal zij zelf uit de boekjes iets uit gaan kiezen wat ze leuk vindt om te maken en hier zelf de boodschappen voor gaan doen. “Zo kom ik er een beetje in,” zegt ze. Het wordt voor mij vanaf nu dus iedere dinsdag een verrassing. 

Kip op bloemkool

’s Avonds staat de kip op bloemkoolrijst uit de lentespecial op het menu. Gelukkig hebben we weer stroom want het is een ovenschotel. Als het gerecht in de oven staat geurt het hele huis. Dat belooft wat! En we worden alweer niet teleurgesteld. Het is een heerlijk gerecht, waar we allebei enorm van genieten. Ik vind het spannend dat Marja morgen voor ons gaat koken, gaat het haar lukken?

Gezondheid verbeterd

“Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDNEGENTIEN DINSDAG

Direct bij het wakker worden voel ik een soort opwinding. Vandaag is het weer koordag. Maar deze wordt specialer dan de eerste vijf repetities, want we gaan na afloop lunchen en feesten. Ik heb er zo’n zin in. Maar eerst op de weegschaal en ja hoor… 88,3. Vorige week was het nog 89. Ik realiseer me wat een geluk ik heb dat ik tot nu toe élke week ben afgevallen! Inmiddels zit ik al bijna op 20 kilo!

Feest

Anderhalf uur voordat het koor binnen komt, ben ik al in de zaal om de stoelen voor het koor in een veilige opstelling klaar te zetten, het geluid aan te sluiten en al wat voorbereidingen te treffen voor ons feestje na afloop. Ruim op tijd ben ik klaar. Het wordt weer een heerlijke repetitie. Wanneer onze laatste noot voor vandaag gezongen is, staat het lunchbuffet al voor ons klaar.

Het is heerlijk weer en de dames willen het liefst buiten zitten. Het is misschien wel de laatste mooie zomerdag van dit jaar, dus we gaan dit ook doen. Dit betekent voor mij wel weer wat extra werk, want datgene wat ik voorbereid had, was allemaal op binnen gericht. Maar geen punt hoor, even de schouders eronder en ook buiten is er geluid en hebben we de mogelijkheid om karaoke te doen en te dansen.

Buffet

Er is een apart buffetje voor speciale wensen, zoals vegetarisch, glutenvrij en/of geen koolhydraten eten. Dus ik geniet van een koolhydraatarme wrap met sla en rosbief, wat kaas, ham, salade en aardbeien. Die wrap zou ik zelf nooit kopen, maar ik wil niet echt opvallen door slechts de inhoud ervan op te eten. Omdat het een buffet is, is er tussendoor tijd om te zingen en te dansen.

Dansen

Wanneer ik een rock & rollmedley van maar liefst 20 minuten opzet, gaan de voetjes van de vloer en houden we dit met z’n allen tot het einde vol. Wat hebben we dit lang niet kunnen doen. Je ziet dat iedereen geniet en hier zo aan toe was. Effe uit je dak gaan! Ook zijn er een aantal dames die zich aan de karaoke wagen, waarbij het koor enthousiast meezingt.

Het nummer “Paradise by the Dashboard light” is echt favoriet en hierbij zetten we de boel echt een beetje op stelten. Ik hoor schaterlachen, zie de dames genieten en ik word zelf helemaal blij van het feit dat ik dit weer mag en kan organiseren. En ik geniet er zelf ook zo intens van. Ik ben pas om 16.30 uur thuis. Jeetje wat een lange, intensieve dag.

Complimentjes

Ik sta echt verbaasd dat ik totaal geen vermoeidheidsklachten of energieproblemen heb. En dat terwijl ik eigenlijk maar 15 minuten gezeten heb om mijn wrap op te eten vanaf de start van de dag. Ik heb zelf ook gedanst en met Rock & Roll en Twistmuziek ben je dan wel echt goed in beweging. Ik ben enorm dankbaar voor de energie die ik nu heb. Ook vandaag heb ik weer zoveel complimentjes gekregen over hoe ik eruitzie.

Eerder had ik hier nog wat moeite mee, maar nu begin ik dit echt leuk te vinden en kan ik ze echt trots in ontvangst nemen. Veel dames uit het koor lezen ook mijn blog, dat ik ook steeds via mijn eigen Facebookpagina deel. Vanmorgen kwam er een dame binnen die eerst even naar mij keek en toen met een knipoog zei: “Wat een leuke jurk heb je aan en wat een mooie mouwtjes”. 

Terugblik

Eenmaal thuis vertel ik Marja in geuren en kleuren over deze geweldig dag en geniet ik na bij het zien van de vele foto’s die ik gemaakt heb. Ik zoek de foto op van de vorige lunch die ik organiseerde en schrik van hoe ik er toe uitzag! Daarna neem ik een heel warme douche, smeert Marja mijn zere rug/schouders even in met Midalgan en ben ik weer helemaal het meisje.

Er kan dus gekookt worden. Het wordt een gerecht uit de eenpanspecial; Oosterse roerbak met omeletrepen. Mmmmmmmm dat is weer genieten. Daarna gaat mijn kaarsje toch wel even uit. Het was een heerlijke, maar oh zo drukke dag!

DAG HONDERDTWINTIG WOENSDAG

Ik heb heerlijk geslapen. Ik hoef er nu veel minder vaak, soms zelfs helemaal niet, meer uit om te plassen. Hier ben ik wel blij mee, al viel ik altijd zo weer in slaap. Ik blijf me ook nog steeds verbazen over de ontzettend grote plassen die ik nu doe. Dit zowel overdag als ’s nachts. Er komt soms geen eind aan. Waar bleef al dat vocht voordat ik op deze aanpak overging, vraag ik me wel eens af?

Layna

Ik haal Layna vroeg uit school omdat ze haar 9-jaarsprikken moet gaan halen vandaag. Als ik bij haar klas aankom, is de spanning daar goed te voelen. Er zijn natuurlijk meer kinderen die die prik moeten halen en ze hebben elkaar flink opgejut en zijn allemaal gespannen. Als Layna eenmaal bij mij in de auto zit, vertelt ze me dat ze het best wel eng vindt.

Als we in de grote (prik)hal in de rij staan, ziet Layna verschillende klasgenootjes huilen. “Is het erg als ik ga huilen Oma”, vraagt Layna. Nee, natuurlijk is dat niet erg, stel ik haar gerust. Op het moment supreme is zij heel erg flink. Poeh, het zal je maar gebeuren dat ze je tegelijkertijd in 2 armen prikken. Dat is als je 9 jaar bent toch niet niks. Maar als het klaar is, is ze direct opgelucht en weer helemaal vrolijk.

Burger King

Zo’n prik moet gevierd worden, ze mag kiezen waar we gaan eten. We rijden vanuit Zoetermeer naar Rotterdam Alexandrium waar we bij de Burger King voor haar een heerlijk menuutje bestellen met friet met gesmolten kaas er overheen en een dubbele cheeseburger met Fanta. Zelf neem ik ook een dubbele cheeseburger en Cola Zero.

Ik geniet van de hamburgers met gesmolten cheddarkaas en sla, het broodje laat ik liggen. Ik had vanmorgen bewust al niet ontbeten, want ik had dit etentje met Layna natuurlijk allang aan zien komen. Layna ziet ook dat ik weer ben afgevallen. Ze vindt het mooi. “Maar,” zegt ze, “Oma daar past je grijze haar niet bij. Wanneer laat je het weer rood verven?”

Verwenoma

Laynadag betekent altijd gezellig knutselen, kleien en spelletjes doen. Het is altijd een echte verwendag en bij een verwendag hoort natuurlijk ook wat lekkers. Maar er is wel iets veranderd sinds ik met mijn nieuwe levensstijl ben begonnen. Ik overvoer haar niet meer met lekkers. Voorheen kon het gewoon niet op en vroeg Marja wel eens gekscherend aan me hoeveel suiker ik er op een oppasdag wel in wilde proppen?

Nu laat ik de kleinkinderen één keuze maken en daar blijft het dan bij. Het andere hoeft dan niet meer op. Ik snoepte overigens ook altijd flink mee hoor. Ik weet dat ik voor hen niet de bijzondere Oma ben door de lekkernijen die ik ze (ook) geef, maar ze zijn dol op me omdat ik ze liefde en aandacht geef en zij zich heel veilig bij me voelen. We ondernemen altijd van alles. Die aandacht is veel belangrijker, dat weet ik. 

Monique 

Als ik Layna heb thuisgebracht praat ik even bij met Marja. Zij is vandaag bij Monique geweest. Monique gaat met hele kleine stapjes vooruit, maar het is nog niet veel. Ze wordt ietsje alerter, eet al ietsje mee en het drinken gaat ook wat beter. De verzorging spreekt wel uit, dat zij het betwijfelen of Monique als ze hier doorheen komt weer de oude zal worden. De delier heeft zo’n impact op dementie en maakt haar ook angstig.

Maar angst hoort ook bij dementie. Het is moeilijk het onderscheid hierin te maken. Het is iedere keer toch een stukje afscheid nemen. Maar het allerbelangrijkste voor ons is dat we zien dat ze gelukkig is. Dat was ze altijd en is ze nu beslist niet. Wel zien we af en toe weer een glimlachje op haar gezicht of maakt  ze een lekker bijdehante opmerking. Dan zien we heel eventjes onze oude Monique terug.

DAG HONDERDÉÉNENTWINTIG DONDERDAG

De dag begint heel vroeg voor mijn doen, omdat er werklui komen om een nieuwe elektriciteitskast te plaatsen en een en ander aan leidingen te veranderen in ons appartement. Onze ergernis begint op te lopen als er om 12.00 uur nog steeds niemand geweest is en wordt vergroot als er dan uiteindelijk om 15.00 uur een elektricien langs komt met de mededeling dat het vandaag niet meer gaat lukken. We balen allebei.

We hebben onze hele dag hier immers voor omgegooid. Het erge is ook dat we nu aanstaande maandag weer om dezelfde tijd klaar moeten zitten en ze denken dat dit ook dinsdag nog zo zal zijn. 

Broccolirisotto

Ik lunch met een salade van avocado, gekookt ei en een paar tomaatjes. ’s Avonds maak ik broccolirisotto uit de lentespecial. We eten er kalkoenhaasjes bij. Het smaakt ons zoals altijd weer heerlijk. Dan ga ik even iets makkelijks aantrekken. Een legging met een lang T-Shirt . Dit shirt had ik lang niet aan gehad en is veeeeeeeel te groot. Marja lacht erom en trekt het shirt even strak.

Terwijl zij dit doet, trek ik de hals over haar hoofd en zitten we samen in 1 T-shirt. Ook haar armen steekt zij in de mouwen. Het is een hilarisch moment. We willen hier wel even een foto van schieten natuurlijk. Zo tegen elkaar aangeplakt lopen we naar de badkamer waar een grote spiegel is en maken we een selfie. We liggen echt in een deuk.

DAG HONDERDTWEEËNTWINTIG VRIJDAG

Vandaag heb ik met een vriendin en haar zoon afgesproken op een terrasje in Gouda. Marja heeft deze morgen weer (online)cursus. Dan is het fijn als er even rust in huis is. Ik doe rustig mijn dingen thuis en vertrek dan naar een terras in Gouda waar ik heb afgesproken.

Omelet

Het is heerlijk nazomer weer en nog voordat mijn vriendin en haar zoon aankomen, zit ik al aan de muntthee. Niet lang daarna voegen zij zich bij me en nadat we eerst even gezellig hebben bijgepraat, bestellen we de lunch. Mijn vriendin bestelt een Vega wrap, haar zoon landbrood met kroketten en ik een heerlijke omelet van het huis. Dat en salades zijn op een terrasje toch wel mijn favoriet. En het gaat niet vervelen.

Hoe simpel een omelet ook lijkt, overal smaakt hij anders en zitten er andere groenten en ingrediënten in. Soms met ham of spek, dan weer met kaas en ook wel met zalm. Vaak zit er dan ook een beetje salade bij. Ik vind het heerlijk dat ik op deze manier altijd verantwoord mee kan doen en toch kan genieten. We blijven nog lang kletsen op het terras en aan het eind van de middag gaan we richting huis en Marja.

Kippensoep

Met z’n viertjes maken we het gezellig. Ik maak de Thaise kippensoep uit de soepspecial. Voor mijn vriendin, die vegetarisch is, vervang ik het kippenvlees door sojavlees, dat ik op dezelfde manier heb gekruid als de kip.  De soep en het vlees maak ik apart en nadat ik de kip en het sojavlees in een grote kom heb geschept, giet ik er de heerlijke soep overheen. Ze vinden het geweldig!

Na het eten worden dan ook direct de boekjes van TheNewFood bekeken en is zij (ook al eet zij vegetarisch) helemaal geïnspireerd. Mijn vriendin is niet te zwaar, maar wordt altijd moe na de maaltijd en vooral na het eten van brood. Vandaar dat ik ook haar deze manier van eten aanraad. Natuurlijk vertel ik haar dat er ook een startgids en vervolgboek speciaal voor vegetariërs is.

Moe

Om half negen breng ik hen met de auto naar Zoetermeer, waarvandaan zij een rechtstreekse verbinding naar hun huis in Den Haag hebben. Als ik thuiskom, ben ik best moe. Ik heb niet veel beweging gehad en het was beslist niet druk, maar de hele dag praten en luisteren vergt ook wel wat. Mijn hoofd zit vol. Voor het eerst sinds lange tijd val ik op de bank in slaap en moet Marja mij wakker maken om naar bed te gaan.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDZESTIEN ZATERDAG

Het was een rusteloze nacht doordat ik veel wakker werd van de pijn in mijn been en schouder en ik ook nog eens een heftige nachtmerrie had. Echt verkwikt, word ik vandaag dus niet wakker, maar toch blijf ik niet lang liggen. Marja is er al uit. 

Een nieuwe broek

Het aankleden heeft vandaag voor mij wel wat voeten in de aarde. Ik wil zo graag mijn nieuwe rode broek aan. De broek zit echt goed. Maar… wat doe ik daar eigenlijk op? Ik ben zo gewend om tunieken en jurkjes op een legging te dragen, dat een truitje dat veel korter is niet echt prettig voor mij voelt. Ik heb ook maar 2 truitjes waaruit ik kan kiezen. De ene vind ik veel te wijd en de andere eigenlijk te kort.

Maar ik kies toch voor de laatste, al voel ik me totaal uit mijn comfortzone. Marja maakt foto’s en ziet hoe ongemakkelijk ik me bij het poseren voel. Gelukkig weet ze me altijd weer ontspannen te krijgen en lachen we samen mijn ongemak weg. 

Verstoppen

Direct stuur ik de foto’s naar Matty, die hier heel enthousiast op reageert, maar ook aangeeft dat dit best wel wennen zal zijn en misschien ongemakkelijk voelt? Ook zij heeft dit destijds doorgemaakt. “Je bent zo gewend om je lichaam te verstoppen! Maak kleine stapjes,” raadt zij aan. “Draag er anders eerst iets van een losse blouse of vest overheen…” Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd en dat voelt inderdaad beter. 

Monique

Als we bij Monique aankomen, heeft zij net sinds een paar minuten, voor het eerst een opleving. Ze reageert zelfs blij op onze komst en we kunnen meer contact met haar maken dan de afgelopen 2 weken. Ze heeft ook voor het eerst wat appelmoes gegeten en komt zelfs een paar keer bijdehand uit de hoek. Tussendoor is er dan wel ineens angst en verdriet, maar dit duurt maar heel kort. We zijn hier ongelooflijk blij mee.

Zal ze hier dan toch doorheen komen? Het blijft spannend, maar de hoop groeit weer. Na een uur zien we dat ze moe wordt en ze ook een beetje terug gaat vallen. We besluiten te gaan en haar rust te gunnen. Daar raakt ze ook weer even van in paniek, maar de verzorging neemt haar liefdevol bij de arm en Monique merkt niet eens meer dat we vertrekken. We voelen ons echt een stukje opgeluchter.

BH

We hebben nog geen zin om naar huis te gaan en besluiten even het gezellige centrum van Delft in te gaan. Wie weet kan ik daar slagen voor mijn BH’s? En dat lukt! We hebben de oplossing gevonden! Het was steeds lastig om mijn grote cupmaat te combineren met de juiste omvang. Ik verwacht namelijk dan mijn omvang nog wel wat zal slinken, maar dat mijn borsten toch blijvend in een G-cup gepropt moeten worden.

Ik kies dus voor een BH met een veel kleinere omvang, met een los verlengstukje. Deze moet nu nog op de laatste haakjes, maar daarna heb ik dus nog 5 haakjes kleiner te gaan. Zo hoef ik als ik nog meer centimeters aan omvang verlies niet weer een nieuwe BH te kopen. Ik vind het een fantastische oplossing. Het leuke is dat het model er niet alleen in mijn vertrouwde kleur zwart, maar ook in het knalrood is.

Delft

Blij verlaten we de winkel, op naar een terras. Daarvoor gaan we naar de gezellige markt van Delft waar het ontzettend druk is omdat het Open Monumentendag is. Er staan rijen bij de mooie kerk en het stadhuis en de terrassen zitten ondanks het mindere weer bommetje vol. Gelukkig vinden we toch een gezellig tafeltje waar we onder de parasolverwarming koffie drinken. Het is al 17.00 uur als we terug naar de auto lopen.

Verdiend

Maar de tassenwinkel is nog open! Al een tijdje heb ik aangegeven dat ik graag een andere rugtas zou willen hebben. Niet zo’n nylon ding waar ik al een hele tijd mee loop, maar iets mooiers of aparters. Ik heb me hier en daar al georiënteerd. “Kom Mar, ik laat je even zien wat voor tas ik bedoel”. Maar oh……. wat een prijskaartje hangt daaraan. Daar had ik nog niet zo op gelet. Zoiets geef je niet zomaar voor jezelf uit.

Tot mijn grote verrassing zegt Marja dat ze mij een rugtas cadeau wil geven. “Je hebt het zo verdiend,” zegt ze. “Je bent zo ontzettend goed afgevallen. Onder de 90 kilo, een mijlpaal. Ik voel me er verlegen onder en wil het eerst niet aannemen. Maar daar wil Marja niets van weten. Zoek er nu maar één uit die je het mooist vindt! Mijn keuze valt op een zwart leren rugtas met een heel strak model. Wauwwwww wat is dit gaaf.

Omelet

We lopen daarna direct naar de auto en nog geen half uur later zijn we weer thuis. Daar ga ik direct mijn nieuwe tas inruimen en ik voel me hier zo blij mee als een kind. Inmiddels is het al laat geworden en ik kies voor iets makkelijks om te gaan eten. Voor Marja bak ik een omelet met kipfilet en geraspte kaas en zelf bereid ik hem met zalm en schimmelkaas. Het smaakt ons goed en is erg voedzaam. 

DAG HONDERDZEVENTIEN ZONDAG

Als we wakker worden, voelen we allebei dat we toe zijn aan een dag “NIETS”. Gewoon een dag niets hoeven, maar alles mogen. We ontbijten in bed. Met de pannenkoekjes uit de startgids. Ik bestrooi deze met kaneel en besmeer ze licht met suikervrije jam. Marja drinkt koffie en ik thee. Daarna gaan we allebei nog wat in bed lezen.

To-dolijstje

Als we uiteindelijk opstaan, trekt Marja een comfortabel huispak aan. Ik hijs me wel even in de kleren, omdat ik er toch heel eventjes uit moet omdat we mis gaan grijpen op wat noodzakelijke levensmiddelen. Ik vind dat geen punt hoor. Even eruit doet mij altijd goed. Zeker als ik dit kan doen op een tijdstip dat het mij uitkomt en er geen haast is.

Voordat ik me aankleed, doe ik allerlei kleine klusjes die al lang op mijn to-dolijstje staan, maar waar ik gewoon niet aan toe kwam. Stuk voor stuk geen vervelende dingen, maar ze geven onrust als het maar blijft stapelen. Heerlijk dus dat ik er nu even tijd voor heb. Halverwege de middag ga ik naar de supermarkt. Het is er heerlijk rustig en ik neem alle tijd om weer eens wat nieuwe koolhydraatarme producten te spotten.

Kleur

Als ik thuiskom is het eigenlijk al etenstijd, maar we hebben geen van beiden nog behoefte aan eten. Wanneer dat moment wel komt, maak ik een heel eenvoudig, maar oh zo lekker gerecht. Ik bak kipstukjes met Italiaanse kruiden en lekker veel tijm. Op het bord schep ik vast kleingesneden ijsbergsla. Ook snijd ik een aantal snacktomaatjes die dit gerecht niet alleen kleur, maar ook een heerlijke frisse smaak geven.

Als de kip gaar is, komt deze hier bovenop en ik maak het af met een pittig sausje van mayonaise, room en eveneens Italiaanse kruiden. We vinden het beiden een succes. Qua smaak weer eens heel wat anders.

Monique 

Na het eten worden we gebeld met het fijne bericht dat de vooruitgang die zich gisteren heeft ingezet bij Monique, ook vandaag te zien is. Ze is af en toe echt wat alerter en heeft zelfs een heel klein beetje gegeten. Het gaat een beetje op en af. Soms valt ze terug in verdriet en angst en verkrampt ze helemaal, maar dan out of the blue is er weer een beter moment. Onze hoop op herstel begint nu toch wel een beetje te groeien.

Voor ons is het allerbelangrijkste dat ze weer happy wordt en niet zo’n zielig hoopje mens blijft. Haar hele leven was ze altijd zo ontzettend vrolijk, had ze zo’n leuke bijdehante humor en kon ze zo genieten van kleine dingen. Nadat ze ging dementeren, veranderde dit niet. Natuurlijk heeft dit wel zijn impact, maar nog steeds was ze gelukkig. Na dit goede bericht voelen we ons lekker ontspannen en opgelucht.

DAG HONDERDACHTTIEN MAANDAG

Vanmorgen moet een van ons vroeg op omdat de loodgieter komt om de lekkage in de douche te verhelpen. Omdat Marja toch naar haar werk moet, is zij degene die de wekker zet. Ik kom er dan uit als de loodgieter klaar is.

Ongeföhnd

Oeps… Ik heb me daar even op verkeken, want hij komt (hoor ik later) meer dan een uur te laat. Ik had geen wekker gezet, want Marja zou me wakker maken als de klus geklaard is. Dat wordt dus pas tegen 11.00 uur. Als ik mijn haar wil föhnen blijkt de stroom in ons complex  uit te zijn gevallen en ik kan onmogelijk met ongeföhnd haar de deur uit. Mijn hele dagschema loopt dus in de war.

Je wil niet zien hoe ik er uitzie als ik de avond daarvoor mijn haar heb gewassen en zo mijn bed in ben gedoken. Eindelijk om 12.30 uur slaat de stroom weer aan en kan ik me weer toonbaar maken. Inmiddels heb ik mijn afspraken noodgedwongen verzet naar de middag en hoef ik me niet meer druk te maken.

Voorbereiden

Eerst heb ik even een bespreking voor de repetitie van mijn koor dat morgen na afloop ook een lunch in ons complex heeft. We gaan daar een echt feest van maken en daarvoor moest ik even wegwijs gemaakt worden met de geluidsinstallatie en de beamer. Ook moest de zaalopstelling even doorgesproken worden. Daarna ga ik even naar huis om wat te drinken en te lunchen.

Lunch

Nou ja…….. lunch? Ik neem een paar stukjes kaas en dan is het ook wel weer klaar. Ik gun me niet veel tijd. Verzadigd voel ik me toch wel, dus dit is geen enkel probleem. De rest van de middag is ook behoorlijk gevuld. Tegelijkertijd met Marja kom ik weer thuis. Ook haar dag was behoorlijk druk. Samen spreken we even onze belevenissen door voordat ik aan het eten begin.

Na het eten gaat Marja even wat huiswerk maken en duik ik nog even achter mijn laptop om wat medleys te downloaden als achtergrondmuziek voor de koorlunch van morgen en wat lekkere nummers om op te kunnen dansen. Wat is het lang geleden dat ik dit gedaan heb. Nu moeten we nog afstand houden, maar de ruimte is hiervoor groot genoeg. En wat meer afstand doet niets af aan het plezier. Ik heb er heel veel zin in!

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDTWAALF DINSDAG

YESSSSS, het is weer weegdag en koordag! Vol verwachting stap ik op de weegschaal. Hij geeft exact 89 kg aan! 7 ons in één week. Daar doe ik het voor!!!! Mijn dag kan beginnen! Omdat ik deze week al een keer yoghurt als ontbijt heb gegeten, bak ik vanmorgen even een ei met kaas en ham. Als ik vaker dan één keer per week yoghurt eet, val ik misschien minder goed af.

Spannend

Ik voel een beetje spanning omdat de repetitie van mijn koor aCapelle vandaag voor het eerst in de recreatiezaal van ons eigen wooncomplex is en ik een nieuwe veilige kooropstelling moet gaan maken voor maar liefst 50 koorleden. Gaat het allemaal wel passen, denk ik. Ruim op tijd ga ik dus naar beneden zodat ik alle rust heb om een aantal opties uit te proberen.

De stoelen zijn zwaar, maar kunnen schuiven, dus dit klusje valt mee. Ik heb me voor niets zorgen gemaakt, want als alle stoelen staan, heb ik nog ruimte over. Het geluid krijg ik ook aan de praat en mijn spanning verdwijnt als sneeuw voor de zon. Vandaag komen er veel nieuwe dames en zal het koor eindelijk compleet zijn. De koorleden druppelen binnen en het is direct weer een gezellige sfeer.

Publiek

Of eigenlijk kan ik zeggen, het is direct een kippenhok. Wat een gekakel. Als iedereen haar plekje heeft gevonden, start ik met de repetitie. De akoestiek is wat anders dan in het Van Capellenhuis en ook de nieuwe opstelling is even wennen. Maar als snel went dit ook weer en galmen vrolijke klanken de zaal in. Het leuke is dat bewoners dit ook horen en ook even bij ons binnen wippen. Zo hebben we even echt publiek.

En dat al na 5 repetities. Geweldig! Als het pauze is, kunnen we met z’n allen het terras op en genieten we van de zon. Als de kelen weer gesmeerd zijn, zetten we onze repetitie voort en sluiten we af met de GOUWE OUWE: California Dreaming. Ik ruim snel mijn boeltje op en heb dan net nog even tijd om naar huis te gaan om te lunchen. Ik woon immers in hetzelfde complex.

Eieren

Marja heeft 2 eieren voor me gekookt die ik meng met avocado, wat mayonaise, peper en zout. Ik drink hier een groot glas water bij en neem ook even mijn halve theelepeltjes LowSalt en Hymalayazout. Ik kan er dus weer tegenaan. Om 14.00 uur moet ik in Rotterdam Ommoord zijn voor mijn tweede koor van vandaag. Het is de eerste officiële repetitie na de 2 OPEN REPETITIES. Ik ga het nu dus wat serieuzer aanpakken.

Dat wordt zeer gewaardeerd en de koorleden zingen de sterren van de hemel. In de pauze kies ik voor de tweede keer vandaag voor Spa rood. Dat begin ik steeds lekkerder te vinden. Na de pauze studeer ik nog een nieuw nummer in en als uiteindelijk het laatste koorlid om 17.30 uur de zaal verlaat, ben ik best wel een beetje aan het eind van mijn latijn. Niet qua energie, want die is eigenlijk nooit meer op, maar lichamelijk.

Monique

Als ik thuiskom heeft Marja eindelijk wat hoopvol nieuws over Monique. Het lijkt ietsje beter te gaan. Ze maakte wat contact met haar medebewoners, heeft wat gedronken en lijkt ietsje fitter. Er is dus weer hoop. Ik maak broccoli met ham in mosterdroomsaus uit het boekje van de eenpansgerechten. We hadden geen van beiden trek, maar het smaakt ons prima.

Eigenlijk moet ik nog even aan de slag met de administratie, maar ik kan me er niet meer toe zetten. Ik ga mijn spieren verwennen met een lekker warme douche, me heerlijk insmeren met magnesiumolie en dan languit op de bank voor de buis. Ook voor Marja is de dinsdag altijd een overvolle werkdag en zij volgt mijn voorbeeld. 

DAG HONDERDDERTIEN WOENSDAG

Marja moet vandaag vroeg op voor haar werk, maar maakt mij niet wakker. Ik word pas om 10 uur wakker, wat een luxe. Zo’n koordag vraagt op dit moment best nog veel van me en het is heerlijk als ik het dan de dag erna rustig aan kan doen. Mijn spieren die nog moeten wennen aan al die lichamelijke inspanning zijn vandaag al veel beter dan de eerste keren dat ik weer aan het dirigeren was. Mijn lichaam reageert dus goed.

Hangtieten

Ik moet nodig een nieuwe beha. Ik ben van omvang 110 naar 95 gegaan. Op zich past mijn cup nog wel, maar als ik mijn BH een beetje op wil halen, komen mijn borsten er onderuit omdat de omvang veel te wijd is. Ik loop dus al een tijdje met hangtieten 😊. Maar helaas heb ik niet kunnen slagen in een wat goedkopere winkel en zal ik toch op een duurdere beha uit moeten. Misschien vanmiddag.

Terras 

Ik heb met mijn vriendin afgesproken bij een restaurant aan de Noord Aa, een natuurgebied aan een grote plas. Het is woensdagmiddag en mooi weer, dus het is heel druk op het strand en in het water. Gelukkig is er voor ons bij het restaurant nog net een parkeerplekje en ook op het terras komt er net een tafeltje vrij dat ons uitzicht geeft op het water. Er waait een heerlijk briesje, dus het is echt genieten.

Ik had online de kaart al bekeken en ga voor een roerei met gerookte zalm en een saladegarnituur, zonder brood. Mijn vriendin kiest voor een broodje met hete kip, ui, champignons en taugé. Zonder brood zou dit voor mij best een optie geweest zijn. Het smaakt ons allebei goed.

Cola

We genieten nog even na met een tweede drankje, voor mij een Spa rood. Ik probeer de Cola te minderen en te wennen aan Spa Rood. Dat gaat eigenlijk best goed. Zeker als ik hier een heel klein scheutje siroop in doe. Ook heb ik de tip van Matty al een aantal keren geprobeerd om water of bruiswater te vermengen met Cola. Dat smaakt me ook best goed, maar is niet zo’n traktatie als pure Cola.

Maar cola is gewoon niet zo’n gezonde keuze en aangezien ik heel bewust bezig ben met wat de TheNewFoodaanpak mij voor mijn gezondheid oplevert, sla ik beslist de goed raad niet in de wind. Dit heeft bij mij alleen iets meer tijd nodig. Uiteindelijk zal het drinken van Cola ook bij mij wel helemaal overgaan. Ik gun mezelf echter de tijd om dit geleidelijk te laten ontstaan. Er is al zoveel winst!

Aldi

Als ik mijn vriendin naar huis heb gebracht, schiet ik nog even de Aldi in. Onze koelkast is aardig leeg en ik wil er zeker van zijn dat we voor vandaag en morgen weer voldoende in huis hebben. Met 2 volle tassen gezonde, maar oh zo lekkere producten kom ik de supermarkt weer uit en rijd ik naar huis. Eigenlijk wilde ik nog even op een BH uit, maar ik kan dit niet meer opbrengen. Dan maar morgen of overmorgen.

Caesarsalade

Omdat we vanavond nog even bij Monique in Delft langs willen, ga ik na het opruimen van de boodschappen direct de keuken in. Op zo’n zomerse dag kan ik natuurlijk niet anders dan een salade maken. Het wordt een Caesarsalade uit de Zomergids, die ik iets aanpas door er in plaats van eieren wat eiersalade doorheen te scheppen. Het is een bord vol, maar het gaat allemaal op. Wat was dit weer lekker.

Dan rijden we naar Monique die met de andere bewoners in de tuin zit. We zien direct dat er nog niet veel verandering is, maar horen wel dat ze vandaag al iets beter heeft gedronken. Dat klinkt natuurlijk hoopvol al wordt het wel steeds zorgelijker dat ze nog steeds niets wil eten. Als we weer thuis zijn, zijn we allebei toe aan rust. 

DAG HONDERDVEERTIEN DONDERDAG

Omdat onze weervrouw aan heeft gegeven dat het vandaag de laatste mooie zomerdag is, willen Marja en ik er vandaag even uit. Er is geen haast, dus we starten rustig op.

Gouda

We gaan naar Gouda. Dat is maar 10 minuutjes met de auto bij ons vandaan en het is er altijd heel erg gezellig. Geen van beiden nemen we een ontbijt zodat we aldaar op een gezellig terrasje kunnen gaan brunchen/lunchen. Er blijkt markt te zijn. Dat geeft altijd extra gezelligheid. We zijn niet van plan om iets te kopen. Eigenlijk willen we gewoon het stadje bekijken en zonder doel door de winkelstraatjes dwalen.

Maar onverwacht zien we op deze markt een geweldig leuke broek en een mooi shirt voor Marja. Omdat je er niet op uit bent, is het extra leuk als dit op je pad komt. Ook zien we een stoffenkraam. Waar vind je die nog? Ik had al het idee om voor onze Monique een bijzondere knuffel te gaan maken. We kopen een heerlijk zachte stof die prettig aanvoelt voor haar handen.

Menukaart

We vinden een terras met een leuke menukaart en een tafeltje in de zon. We drinken eerst een gember- en een muntthee en bestellen daarna een heerlijke lunch. Ik kies voor een boerenomelet speciaal. En speciaal is hij, met veel rode en groene paprika, ui, champignons, tomaat, ham en kaas. Ik heb nog nooit eerder zo’n heerlijke en rijkgevulde omelet gegeten. Wat ik wel lastig vind, is dat ik geen grip heb op de koolhydraten. 

Marja denkt dat als je de groente zou wegen, dat het heel erg meevalt. Ik laat het los en geniet gewoon van de heerlijke omelet. Marja zelf heeft een wrap met zalm genomen. We hadden bij een ander tafeltje gezien dat deze megagoed gevuld was en Marja weet zeker dat ze aan de vulling alleen al meer dan genoeg zal hebben. We drinken hier allebei nog een Spa rood bij en brengen samen heel wat tijd op dit terras door.

Broek

Daarna gaan we aan de wandel en ziet Marja een leuke rode broek voor mij. “Je hebt toch nog geen rode broek?” Nee dat klopt. Ik kon eerder nooit een leuke vinden. Ik ben gek op de combinatie van zwart, wit, rood en grijs. Ik maak daar wel eens een uitzondering op, maar voel me daar nooit echt prettig bij. Ik vind gewoon dat andere kleuren mij minder flatteren. Ik ga de broek dus passen. Met maat 44 ga ik de paskamer in.

Tja, hij zit eigenlijk een beetje te ruim en Marja haalt maat 42 voor me en ik ga deze broek passen met een “dit zal nog wel te hoog gegrepen zijn”! Maar dat is het niet. Hij zit echt fantastisch. Best een beetje strak, maar niet te strak. De stof rekt, dus nu staat deze een beetje op spanning, maar dat is niet zichtbaar. Ik kan het bijna niet geloven. Ik in maat 42! Toen ik begon droeg ik maat 52/54. Wat een metamorfose. 

Probeersel

Thuisgekomen ga ik aan de slag in de keuken. Ik roerbak gemengde groenten, met weinig koolhydraten, beetgaar in de wok met lekkere kruiden, terwijl ik 2 stukken geitenkaas in de oven een beetje laat smelten. Ik schep de groente op het bord met daar bovenop de kaas. Het is een heerlijke combinatie, alhoewel de kaas voor mij ietsje pittiger gemogen had. Het is ook erg voedzaam en allebei laten we iets staan.

Buiten is het nog steeds lekker en we drinken nog even een lekker theetje op het balkon totdat de muggen ons plezier komen verpesten en we naar binnen gaan. Jeetje, wat hebben we maar weinig van dit soort warme zomeravonden gehad dit jaar. We hebben maar heel weinig buiten kunnen zitten. Zelfs in onze vakantie met de camper is er maar 1 avond geweest dat dit aangenaam was. 

DAG HONDERDVIJFTIEN VRIJDAG

Vanmorgen heeft Marja een online cursus en ga ik naar de fysiotherapeut voor mijn schouder en been. Marja heeft even met een eitje ontbeten en ik ga zonder ontbijt de deur uit. De fysiotherapeut neemt me flink te grazen. Pff, ik dacht dat massage altijd zo prettig was. Nou, deze niet.

Fysio

In mijn rechterbeen heb ik een peesplaatonsteking en in mijn heup een slijmbeursontsteking. De therapeut vertelt dat mensen met overgewicht, dus met veel vet, gevoeliger zijn voor ontstekingen. Ik ben daarmee bekend en vertel hem dat dit ook mijn hele volwassen leven al een probleem voor me is. Natuurlijk vertel ik hem er ook bij dat ik nu al veel ben afgevallen en ik erop vertrouw dat dit dus in de toekomst beter wordt.

De problemen in mijn schouderblad en schouderkop komen mogelijk voort uit overbelasting. Doordat ik na anderhalf jaar stilstand door Corona m’n schouders ineens weer enorm heb belast. Dit vraag wat tijd, maar komt zeker goed. Het is dus geen ontsteking. Als ik na drie kwartier klaar ben, heb ik eigenlijk nergens meer zin in, maar besluit ik toch even mijn lijstje af te werken.

Vis

Als ik terugloop naar mijn auto kom ik langs de visboer. Oh, wat ruikt dat toch altijd lekker. Het is inmiddels al lunchtijd en ik heb nog niet gegeten. Zal ik een harinkje nemen? Ik kijk even in de vitrine en zie daar heerlijke rauwe tonijn liggen. MMMMMmmmm dat vind ik zo lekker. Maar oh, wat is dat duur; 7,95 euro voor een klein bakje met een beetje zeewier.

Het water loopt me in de mond en eigenlijk vind ik dat ik het wel verdiend heb na die pijnlijke fysiosessie. Ik gun het mezelf dus. Omdat ik het in de auto wil opeten, vraag ik er een vorkje bij. Op het parkeerterrein zit ik te genieten van deze luxe lunch. Daarna rijd ik naar huis.

Liggen

Marja is inmiddels klaar met de cursus en heeft behoefte aan buitenlucht. Maar ik wil eigenlijk alleen maar liggen, omdat ik zoveel pijn heb door de therapie. Het is heerlijk weer en Marja gaat er dus even alleen op uit, terwijl ik met wat pijnstilling op de bank duik en niet veel later in slaap val. Als Marja thuiskomt, word ik wel wakker, maar niets in mij heeft de behoefte om overeind te komen.

Ik voel me alsof ik onder een auto heb gelegen. “Dan doe je het vandaag verder toch rustig aan” zegt Marja. Ik neem een warme douche en tegen etenstijd voel me al een stukje beter. Ik maak de heerlijke nasi. Ik mis hier de rijst helemaal niet meer bij. Eigenlijk mis ik helemaal nooit rijst, bami, pasta, bulgar, couscous, aardappelen etc. meer. En dit terwijl ik echt dacht dat ik de maaltijden dan als incompleet zou gaan ervaren.

Excel

Na het eten duiken Marja en ik nog even in de administratie van de koren. Er zijn weer zoveel nieuwe leden bij gekomen en Marja is heel handig met Excel. Zij maakt dan basislijsten waar ik dan weer mee verder kan. Het is een heel werk en rond 24.00 uur hebben we er beiden echt genoeg van. Morgen dus maar verder. We kijken nog even TV om ons hoofd leeg te maken en gaan dan veel te laat naar bed.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDNEGEN ZATERDAG

We slapen ietsje uit en nemen allebei eerst even een ontbijtje voor we overgaan tot de orde van de dag.

Avocado

Ik ben op dit moment helemaal gek van avocado en deze keer heb ik er ham doorheen gesneden, wat Boursin aan toe gevoegd en een klein beetje mayonaise. Marja eet vanmorgen weer haar yoghurt. Zij voelt zich daar het beste bij en gelukkig kan zij dit ook gewoon dagelijks eten. Zij hoeft immers niet af te vallen. Sterker nog, zij mag helemaal niet afvallen.

Monique

Na het ontbijt brengen we eerst onze camper naar de stalling. Die stond nog steeds bij ons voor de deur, maar ineens vonden we dat toch wel link. Je leest zo vaak dat campers gestolen worden. Marja rijdt met de auto achter mij aan en als de camper weer op zijn plaats staat, rijden wij door naar Delft om weer even te kijken hoe het met onze Monique gaat.

Nu de oorzaak van haar delier bekend is en zij medicijnen krijgt, verwachten we een heel klein beetje vooruitgang te gaan zien. Dit is helaas niet zo. Ze is nog meer afwezig dan ze gisteren was, praat nog nauwelijks, eet nog steeds niet en ook het drinken gaat moeizamer dan gisteren. Er komt geen lachje meer op haar gezicht en ze begrijpt ons ook niet meer. Kortom; het is echt zorgelijk. We blijven zo lang mogelijk.

Terrasje

Als we bij haar weggaan, rijden we even naar een winkelcentrum in de buurt. Allereerst hebben we beiden behoefte aan wat eten. Dat doen we op een terrasje. We nemen een boerenomelet. En hier knappen we allebei van op. Eigenlijk eet ik nooit meer drie keer per dag, maar dit is zo’n dag dat dat gewoon even moet. Gelukkig kan dat ook, als het zo uitkomt. Het vasten is niet aan regels gebonden. 

We slenteren nog even door het winkelcentrum en ik scoor nog even een broek. En ik geloof het bijna niet; ik pas in maat 42. Nu weet ik echt wel dat het aan de fabriek ligt, welke maat ik draag en deze maat 42 valt gewoon heel erg ruim. Maar het is zo’n gaaf gevoel om niet meer alleen bij de BIG SIZE te hoeven kijken.

Shoarma

Daarna gaan we nog even de Jumbo in voor een paar boodschappen. Zin om lang na te denken wat we willen eten, hebben we geen van beiden. Dus het wordt een routinerondje. Als ik het vroeger heel makkelijk wilde hebben, bestelden we op zaterdag vaak een kapsalon. Je weet wel: onderop die kleffe friet, daarop kebab, shoarma of Gyros en daarbovenop sla, tomaat, ui, gesmolten kaas en heeeeeeeel veel knoflooksaus.

Ik nam dan altijd een XXL bak en Marja natuurlijk een kleintje. Daar had zij vaak nog te veel aan, maar die van mij ging altijd schoon op. Nu heb ik hier een alternatief voor. We hebben dit ook al vaak gegeten sinds we met TheNewFood begonnen zijn. We eten dan de shoarmaplate met die heerlijke knoflooksaus uit de startgids. Dit is snel klaar en zó lekker. We krijgen hier geen genoeg van en vinden het echt een zaterdaggerecht.

DAG HONDERDTIEN ZONDAG

Direct als we wakker worden, zijn onze gedachten bij Monique. Hoe zal het vandaag met haar gaan? Is ze de nacht goed doorgekomen? We bellen direct even en krijgen gelukkig een iets beter bericht. Ze is wat minder apatisch, heeft wat gedronken en wilde weer uit bed. We kunnen ons geluk niet op. Er gloeit weer een sprankje hoop dat zij hier goed doorheen komt. We vertrekken opgelucht naar de sauna.

Naakt

Als ik bij de sauna naakt in het zwembad lig voel ik de verandering in mijn lichaam. Natuurlijk zie ik die iedere dag en voel ik dit ook aan mijn kleding, maar voelen zoals ik dat nu doe, ervaarde ik niet eerder. Mijn huid inclusief het vet wat er nog af moet, danst als het ware om me heen. Het is een wat vreemd gevoel. Eerder was alles altijd zo compact en zo stevig. Ik was echt een stevige bonk vet. Nu beweegt alles.

Ook mijn borsten komen bovendrijven en als ik op mijn rug in het zwembad lig, komt mijn buik niet meer boven het water uit. Het geeft me een heel erg blij gevoel, maar tegelijkertijd voelt het niet als mijn lichaam en maakt het me ook wat onzeker. 

Mooi

Vreemd eigenlijk, want al die jaren dat ik zo heel zwaar was, heb ik me hier nooit druk om gemaakt. Als ik me naar Marja uitspreek over mijn onzekerheid en het feit dat ik er zonder kleren niet mooier op word, is zij heel duidelijk naar mij. “Ja lieverd, je hebt gelijk. Je lichaam verandert heel erg en ik zie dat je je er nog niet comfortabel bij voelt. Maar, voel ook hoe gezond en fit je nu bent. Is dat niet veel belangrijker?

Ga niet in strijd met jezelf, maar accepteer dat dit het gevolg is van een heel mooie wending in je leven. Voel wat het je oplevert, in plaats van je druk te maken over je lichaam wat naakt niet meer zo strak is?” En ze vervolgt: “Voor mij ben je de allermooiste en ik houd van je!” Dit geeft mij natuurlijk weer een enorme boost en de rest van de dag maak ik me niet meer druk. En eerlijk is eerlijk: aangekleed zie ik er nu veel beter uit!

Eten

In het restaurant kiezen voor een kaasplankje, maar dat valt tegen. We zijn gewend dat we dan een mooi assortiment van kazen krijgen dat voldoende is om er met z’n tweetjes van te smullen. Dit was nog niet eens genoeg voor mij alleen. De plank lag wel vol, maar met van alles wat ik niet meer wil eten. Rabarbercompote, Fries suikerbrood en vijgenbrood. Maar van kaas slechts 4 kleine stukjes. Echt een aanfluiting.

Omdat we niet echt honger hebben, bestellen we verder niets en doen we het dus tot ons vertrek om 21.30 uur op ons bakje yoghurt en dit kleine snackje. ’s Avonds thuis neemt Marja nog 2 gekookte eieren en ik maak avocado met blokjes zalm. Daarna eten we direct even een paar noten en dan zijn we weer helemaal verzadigd. We voelen ons erg relaxed, genieten nog even van een filmpje en gaan dan naar bed.

DAG HONDERDELF MAANDAG

De week kan weer beginnen! We starten vroeg, Marja ontbijt en ik stel mijn eerste maaltijd weer even uit tot lunchtijd. Morgen is het weer koordag en voor mij is er dan altijd weer heel wat voor te bereiden.

Stoelen

Om 11 uur gaat de bel en worden onze nieuwe eetkamerstoelen bezorgd. Daar hebben we even spierkracht voor nodig, want tegenwoordig moet je de dingen zelf van de laadklep afhalen en maar zien hoe je het in huis krijgt. Samen lukt dat ons en Marja gaat meteen aan de slag met in elkaar zetten. Ook haalt zij de 6 stoelen vast uit elkaar die we voorheen gebruikten en die naar het bedrijf van mijn zoon gaan.

Al met al een flinke klus met 10 stoelen. Marja merkt dat ze toch weer ietsje sterker wordt, want ook al is ze hierna best wel een beetje moe, ze heeft het wel gedaan. Dat was haar een maand geleden nog niet gelukt. Ze heeft haar leven lang al CVS en al heel lang schildklierproblemen. Daarbij is zij nog eens heel slank, bijna mager en heeft ze dus niet veel reserves.

Kleren

Ik haal bij mijn oude repetitielocatie mijn apparatuur op, om morgen te kunnen gebruiken. Ik kijk meteen nog even in het winkelcentrum. Het is nog steeds opruiming en ik zoek toch nog wat kleinere kleding. Ik groei zo snel uit een maat. Ik vind het belangrijk dat mijn kleding niet om mij heen slobbert, maar ik wil voor nieuwe kleding nog niet veel geld uitgeven. Op dit moment heb ik wel elke 4 weken nieuwe kleding nodig.

Ik slaag! Ik koop 2 jurkjes van maar 10 euro per stuk en een leuk truitje. Dat laatste is uniek, want eigenlijk draag ik nooit truitjes. Die moeten immers op een broek en daarvoor voelde ik me veel te dik. Nu heb ik onlangs een paar broeken gekocht en ga ik maar eens proberen of ik me daar met een truitje comfortabel in voel. Weer een stap.

Koorjurkje

Thuisgekomen bewondert Marja mijn nieuwe aanwinst. Ze verbaast zich over mijn keuze. Ik durf namelijk ook weer wat andere dingen te dragen en dat is zij niet zo van mij gewend. Maar… ze vindt het geweldig. Ook merkt ze op dat er een jurkje bij zit waar de mouwen ietsje langer van zijn. “Dat wordt zeker een koorjurkje,” zegt ze. Dit omdat zij weet dat ik het dan vervelend vind als mijn bovenarmen op de maat meewiegen.

Monique

Na een snelle maaltijd van courgettespaghetti met gehaktsaus, gaan we langs bij Monique. We zien direct dat de verbetering van gisteren niet door heeft gezet. Ze reageert maar nauwelijks op onze komst, terwijl ze anders altijd een kreet van blijdschap slaakt als ze ons ziet. Je ziet wel de herkenning in haar ogen, maar daar blijft het bij. Wij proberen er nog een klein glaasje water in te krijgen, dat lukt gelukkig.

Er is niet met haar te communiceren al komt er wel een lachje op haar gezicht als we een paar leuke foto’s laten zien waar zij natuurlijk ook op staat. We merken dat ook de verzorging zich erg ongerust maakt, vooral omdat ze nog steeds niet eet en veel te weinig vocht binnenkrijgt. 

Verdrietig

Vanavond wilden we eigenlijk nog van alles gaan doen, maar de moed is ons een beetje in de schoenen gezonken en er komt eenmaal thuis niets meer uit onze handen. We zijn aangeslagen en kunnen alleen maar hopen dat dit nog goed gaat komen. Morgen gaan we natuurlijk weer even bellen en zo nodig weer even naar haar toe. We maken het ook niet te laat, want morgen wordt voor ons beiden een lange en drukke dag. 

Een beetje blij ben ik ook wel, morgen is het weer weeg- en koordag! Daar heb ik zin in!

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDVIJF DINSDAG

Weegdag is vandaag extra spannend, omdat we gisteravond nog zo laat hebben gegeten. Ik ga natuurlijk eerst even plassen, want ieder onsje minder is meegenomen. Dan sta ik schoon aan de haak op de weegschaal en lacht deze me gelukkig toe met 89.7 kg. YESSSSS, ik ben onder de 90 kg. Weer een mijlpaal bereikt. Op de kop af 17 kilo eraf! Dit heb ik echt in geen jaren gewogen. 

Vertrouwen

Het is nog maar een kleine 5 kilo af van het gewicht waar ik in eerste instantie naar toe wilde: 85 kilo. Inmiddels heb ik die wens al een beetje bijgesteld. Als ik me goed blijf voelen, dan wordt die 85 kilo zeker 80 kilo. Ik begin alvast een beetje uit te rekenen wanneer ik dit gewicht bereikt zou kunnen hebben.

Als 17 kilo me lukt in ruim 3 maanden, zou ik die 10 kilo toch zeker in 2 maanden kwijt moeten kunnen raken? Dat zou betekenen dat ik mijn streefgewicht eind oktober bereikt zou hebben. Het is natuurlijk nog niet zover, maar ik heb er alle vertrouwen in, mijn lichaam reageert zo goed op deze eetwijze. Maar ik realiseer me ook dat er periodes van stilstand kunnen komen. En ook dan zal ik vertrouwen houden. We zien het wel…

Huisarts

Voordat mijn koordag begint, ga ik langs de huisarts voor de uitslagen. Ieder half jaar krijg ik een uitgebreide check m.b.t. bloed en urine. Ik ben benieuwd of mijn verbeterde gezondheid ook al in mijn bloed te zien is. Maar misschien is na drie maanden nog wel een beetje vroeg. Ik ben reuze benieuwd of mijn gezonde leefstijl ook leidt tot verlaging van de glucose en cholesterolwaardes.

En yessssssss. Ik heb me gezonder gegeten! Dat is ook al te zien in mijn bloed, hoe gaaf! Mijn ratio’s zijn verbeterd en mijn nuchtere bloedsuikers zijn een stuk lager en gezonder. De huisarts ziet ook hoe goed ik afgevallen ben. Ik vertel haar hoe gezond en energiek ik me voel. Ze zegt dat ik er geweldig goed uitzie!:  “Dit doe jou zo goed! Ga vooral door met waar je mee bezig bent!”

Cholesterol

Ik krijg ook van alle cholesterolwaardes uitleg. Ze ziet veel verbetering. Het HDL is omhooggegaan en de triglyceriden zijn juist gezakt. Dat ziet er goed uit. Mijn LDL is wat hoger dan de vorige keer, maar ook dat is vrij normaal als je zo snel zoveel afvalt. Ik ben helemaal blij! De printjes van artikelen van de site over cholesterolwaardes, die ik voor de zekerheid had meegenomen, heb ik niet eens nodig gehad.

Mijn huisarts geeft zelf aan dat ze niet veel weet van deze aanpak en überhaupt niet over voeding. Er zaten bij haar veel vooroordelen over het gebruik van roomboter, olijfolie, kokosolie, room, vette kaas etc. Iets wat zij als huisarts eigenlijk iedereen af heeft geraden. Maar nu ziet ze zelf in de praktijk wat het dus kan doen voor je, deze aanpak. Ze wil er graag meer over weten!

Koordag

Mijn koordag verloopt weer geweldig. Tussen de twee koren door parkeer ik weer even op een mooi plekje. Ik bel eerst met Marja, om het goede nieuws te vertellen. Ook zij is natuurlijk heel erg blij. En daarna eet ik het restje van de kipsatéroerbak van gisteren. Alweer heerlijk. Dan ben ik er weer klaar voor en kan het volgende zangfeest beginnen. Ik zet alles van me af en ga er voor de volle 100% voor.

Er zijn nog meer mensen dan vorige week en ook hier overschrijd ik al de 50 leden. Wat zijn er toch veel mensen die graag willen zingen. Ook hier wordt het een topmiddag en als ik eindelijk om 17.45 uur in mijn auto zit, stuiter ik nog van de adrenaline..

Onderwerp van de dag

Op de terugweg stop ik nog even bij een supermarkt om wat boodschappen te halen en dan ben ik eindelijk rond 19.00 uur thuis. Marja en ik gaan eerst even samen iets drinken. We spreken nog even over mijn ervaring bij de huisarts en de bloeduitslagen. Dit is toch wel het onderwerp van de dag. Uiteraard heb ik Matty en Lara het goede nieuws inclusief de gescande uitslag van het bloedonderzoek ook even toegestuurd.

Ze zijn zo blij voor me! Ik voel me door hen enorm gesteund in dit hele traject. Ik ben er nog niet, maar ik weet zeker dat ik hier voor de volle 100% mee door ga. Ook nu is het weer laat geworden, maar ik wil nog wel koken.  We eten Oosterse spitskool. En daar krijg ik beslist geen spijt van, want ook nu weer is dit zo ontzettend lekker. Ook dit is weer zo klaar en zo heerlijk gekruid. Het is echt een feestmaal! 

DAG HONDERDZES WOENSDAG

Ik heb me erg verheugd op vandaag. Eindelijk komt een goede vriendin uit Den Haag weer langs. We hebben elkaar al meer dan een jaar niet gezien. Maar gelukkig is het niet uit het oog, uit het hart. Dit is zo’n vriendschap die dat kan hebben en ieder moment weer opgepakt kan worden. En vandaag is dat zover. Ze komt in de middag, blijft eten en ook vanavond gaan we nog iets gezelligs doen.

Bijkletsen

Ik haal mijn vriendin van het station. Maar eerst gaan we lekker bijkletsen, laat ik haar ons huis zien, serveer ik haar even een eenvoudige lunch en ik laat haar onze mooie omgeving aan de IJssel zien. Daarna gaan we samen nog even stenen schilderen. Ik doe dit regelmatig, maar voor haar was het een eerste ervaring en ze vond het geweldig. Het is dus een heerlijke middag.

Vegetarisch

Zij is vegetarisch en blijft eten. Dat is natuurlijk helemaal geen probleem, er staan ook genoeg vegetarische recepten in de boeken. Ik ben dus goed voorbereid. Ik heb me laten inspireren door de maaltijdsalades uit de zomerspecial en serveer een salade met verschillende kaassoorten, koude gebakken en gekruide champignons, snacktomaatjes, paprika, sojaboontjes en ei. Daar maak ik een heerlijke dressing uit de startgids bij. 

We genieten er alle 3 van. Na het eten plakken we er nog wat gezellige uurtjes aan en rond 23.00 uur breng ik haar naar de Randstadsrail in Zoetermeer. Zo laat op de avond wilde ik niet dat zij nog te veel moest overstappen en van daaruit was dit niet nodig. Wanneer ik rond middernacht weer thuiskom, voel ik me heel voldaan blij en ook wel wat moe.

DAG HONDERDZEVEN DONDERDAG

We ontbijten samen en vertrekken op tijd richting Drenthe, voor een bezoekje aan mijn zoon, schoondochter en de kleinkinderen. De scholen zijn ook daar weer begonnen, maar gelukkig zijn de kids al om 14.00 uur vrij en gaan wij ze dus uit school halen. Helaas hebben we door wegopbrekingen wat vertraging en komen we maar net op tijd aan en lopen we direct naar school.

Brood

De kids zijn heel blij om ons te zien en wij niet minder. Bij thuiskomst gaan zij eerst even lunchen. We zitten gezellig met z’n allen aan tafel. “Wil jij mijn boterham smeren oma”?, vraagt mijn kleinzoon Bjorn. Natuurlijk wil ik dat. Er staat een megagrote pot pindakaas op tafel. Lekker veel oma, zegt Bjorn. Ik besmeer de boterham dik en ruik die heerlijke geur van de pindakaas die ik vanaf mijn vierde jaar iedere morgen als ontbijt at.

Ik geniet van de geur, maar er is niets in mij dat in de verleiding komt om er ook van te proeven. Ik voel me verzadigd en heb ook helemaal geen behoefte aan eten. Natuurlijk wil mijn kleindochter Benthe dan ook dat ik haar boterham smeer en dit doe ik met chocoladepasta. Tjeee, chocolade. Dat was mijn ‘guilty pleasure’. Ook dit doet me niets. Het geeft me zo’n goed gevoel dat ik helemaal niet in strijd kom met mezelf.

Vol energie

Mijn zoon en schoondochter hebben al direct gezien dat ik veel afgevallen ben. Mijn zoon is plaatsvervangend trots. “Je ziet er ook echt goed uit mam, het is niet zo extreem nu. Vaak als je lijnde ging je er slecht uitzien, maar dat is nu helemaal niet zo. Waarschijnlijk omdat je het op een heel gezonde manier doet? Volhouden dus mam!” Ik vertel hem dat dat me geen moeite zal kosten omdat dit geen lijnen is.

Ik benadruk dat ik deze pure en echte manier van eten mijn leven lang wil blijven doen. Het wordt een middag waarbij ik heel actief met de kinderen in de tuin bezig ben. Ik verzin allerlei spelletjes en doe natuurlijk zelf ook mee. Ook doen we nog een paar spelletjes aan tafel waardoor ik dan weer even op adem kon komen. Maar ach, eigenlijk was dat helemaal niet nodig. Ik zat vol energie.

Verrassing

Dan is het etenstijd en ben ik zo benieuwd wat we gaan eten. Mijn schoondochter heeft aangegeven dat ze koolhydraatarm gaat koken en ik dus niets mee hoef te nemen. We zijn reuze benieuwd wat het wordt. Tot mijn grote verbazing geeft mijn schoondochter mij een boekje in handen en zegt: “Kijk dit heb ik gemaakt. Je mag het allemaal hebben.” En wat blijkt: het is de Eenpanspecial van TheNewFood!

Ze heeft de Kipsatéschotel gemaakt. Voor de kinderen heeft ze er rijst bij gemaakt, komkommer en rode paprika gesneden en staat er kroepoek op tafel. Het smaakt heerlijk! Misschien nog wel lekkerder dan wanneer ik het zelf maak, omdat ik het als zo attent ervaar dat zij dit speciaal voor mij/ons gedaan heeft. Na het eten speel ik nog even met Lego met de kids. Wát een fijne dag!

DAG HONDERDACHT VRIJDAG

We hebben een rustige dag, maar we willen vanmiddag wel langs bij Monique.

Delier

Gisteren werden we al gebeld door haar huisarts dat zij een delier blijkt te hebben. Pffff wat heftig. Waar dit door komt was moeilijk te zeggen, maar aan een delier ligt altijd iets ten grondslag. Vaak is dat een ontsteking. Het is dus heel spannend. Gelukkig krijgen we ’s middags al veel uitslagen. Ze heeft een zware oorontsteking, waarbij zelfs haar bot is aangetast. Dit zou wel eens de oorzaak kunnen zijn van haar delier.

Er wordt direct actie ondernomen en de oorarts behandelt haar en schrijft antibiotica voor. Dit zou met een dag of 3 moeten gaan werken en dan zal er hopelijk weer wat vooruitgang komen. 

Knuffelen

Monique is blij ons te zien. Ze kan dit wel niet uiten, maar het feit dat wij er zijn en met haar knuffelen doet haar goed. We stimuleren haar om te eten, maar dat lukt helaas niet. Wat wel lukt is om wat vocht binnen te krijgen en daar zijn we al heel blij mee. We kunnen niets anders dan nu afwachten of de antibiotica aanslaat en of deze delier er niet toe leidt dat het proces van dementie een flinke vlucht heeft genomen. 

Pizza

Als we naar huis rijden, zijn we best wel aangeslagen. Het is niet niks om Monique zo te zien en je zo machteloos te voelen. Op zo’n moment zou ik het liefst thuis een pizza of zo gaan bestellen en mijn verdriet en onmacht weg eten. Ik zeg dat ook tegen Marja. Maar natuurlijk is dat maar deels waar. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat hoe ik er vroeger mee om zou gaan.

Nu betekent het eigenlijk dat ik geen zin heb om te koken. Dat mijn hoofd er even niet naar staat. “Dan maken we het ons toch heel gemakkelijk,” zegt Marja. “Een gebakken ei is ook goed”. Maar eenmaal thuis  duik ik toch even de keuken in.

Improvisatie

De bloemkoolrijst en de pompoen moeten op en ook de kiphaasjes zijn morgen op de datum. Weggooien komt niet meer in mijn woordenboek voor, dus ik besluit maar even iets te improviseren. Eerst snijd ik de kiphaasjes in stukken en bak ik deze aan met knoflook en kruiden. Dan voeg ik de pompoenblokjes toe en laat dit even lekker sudderen. Daarna gaat de bloemkoolrijst erbij die ik beetgaar houd.

Ik controleer nog even de smaak en kruid nog even bij met allerlei pure kruiden die ik in huis heb. Dat is iedere keer weer een soort avontuur en ik vind het geweldig hiermee te experimenteren. Ik heb dat geleerd vanuit de recepten uit de boekjes van TheNewFood. Marja moet even aan de smaak wennen, maar vindt het erg lekker. En dat is het ook.

Sterk

Ik ben blij dat ik even door heb gezet en toch weer een gezonde koolhydraatarme maaltijd op tafel heb gezet. Mijn emoties weg eten met alles wat ongezond voor me is, levert me ook helemaal niets op. Ik zou me er hooguit beroerd of moe door kunnen gaan voelen of boos op mezelf worden. Dat wil ik dus gewoon niet meer. Jeetje wat ben ik hier sterk in geworden. Eerlijk gezegd ben ik best een beetje trots op mijzelf.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG HONDERDDRIE ZATERDAG

Gelukkig heb ik vannacht beter geslapen dan gisteren. De dag kan dus beginnen. Niet met een ontbijt vandaag, want ik wil vandaag weer eens minimaal 16 uur gevast hebben. Eigenlijk maakt het voor mij ook niet uit, want ik heb eigenlijk nooit meer echt trekmomenten. Mijn lichaam kan vele uren zonder eten.

Ik lunch pas om 13 uur en om 14.00 uur wil ik naar de livestream van de (besloten) uitvaartplechtigheid kijken van een koorlid die heel veel voor mij heeft betekend. Ik zit er helemaal klaar voor, maar helaas werkt de streaming niet. Dat is even slikken, want ik wilde op deze manier graag afscheid van hem nemen. 

Stoelen

Marja en ik besluiten de tijd dan maar even anders in te vullen en gaan op eetkamerstoelen uit. De stoelen die wij nu hebben zitten voor ons beiden niet comfortabel. Ze zijn nog geen 2 jaar oud, maar we hebben toch besloten ze te vervangen. We vinden al snel fijne stoelen die goed zitten. Onze huidige stoelen zetten we direct op Marktplaats. Misschien zonde, maar goed zitten vinden wij belangrijker.

Thuisgekomen, heb ik een link ontvangen van de uitvaartplechtigheid die ik graag had willen zien. Marja en ik kijken er samen naar en de dienst maakt diepe indruk. Het duurt dan ook nog wel even voordat we beiden aan eten toe zijn.

Mexican twist

Pas om 21.00 uur krijgen we beiden toch wel een beetje zin in eten. Voor vandaag stond MEXICAN TWIST op het programma en die ga ik dus maar even maken. Ik maak direct 4 porties, zodat ik nog wat in kan vriezen voor een dag dat ik geen tijd of geen zin om te koken heb. We genieten allebei weer van deze maaltijd

Kruiden

Sinds ik alle boeken van TheNewFood heb, heb ik zoveel inspiratie dat ik nooit meer de kreet slaak: wat moet ik vandaag toch weer eten? Ook maak ik regelmatig variaties op gerechten uit de boeken. Ik geef er dan net even mijn eigen twist aan. Inmiddels vind ik het ook erg leuk om met kruiden te experimenteren. Voorheen kocht ik altijd van die kant-en-klare zakjes of potjes die bij een bepaald gerecht hoorden.

Dan wist ik zeker dat het gerecht de smaak kreeg die het moest hebben. Door nu met pure kruiden te werken, is het iedere keer een uitdaging om te proeven of ik deze smaken kan benaderen. En dat lukt! Soms vind ik het zelfs nog lekkerder. Mijn keukenkastje staat inmiddels dan ook vol met kruiden en er staan er ook nog heel wat op mijn verlanglijstje.

Film

’s Avonds kijken we naar Rocketman, de film die het leven van Elton John vertelt. We vinden het beiden een heel bijzondere film. We nemen er een drankje en wat pecannoten bij. Heerlijk vind ik die. Het leuke van deze levenswijze is dat je de lekkernijen die je af en toe neemt, veel meer waardeert. Vroeger propte ik me iedere avond vol.

Dat begon al bij de koffie/thee met een koekje of andere zoete lekkernij en vaak later op de avond een zoutje. Dat werd een gewoonte. De dingen zijn dan niet echt een traktatie meer. Dat is het nu wel. 

DAG HONDERDVIER ZONDAG

Als we wakker worden, ziet het er buiten grauw uit en het regent. We waren er vandaag graag even met de fiets op uit gegaan, maar dat zit er dus niet in. We starten heel rustig op. Ik heb lang nodig om te beslissen wat ik aantrek. Zo dik als ik was heb ik me nooit druk gemaakt om wat ik aantrok of wat een ander daarvan vond. Ik wist dat ik er in ieder geval altijd verzorgd uitzag. Nu is dat zo anders.

Strak

Bij alles wat ik aantrek, kijk ik of het niet te wijd zit, want ik wil geen lopende tent meer zijn. Ik vind het nu belangrijk dat mijn lijn gezien kan worden, maar twijfel daarbij toch nog wel of dat dan wel kan. Het is nog zo onwennig om strakkere kleding te dragen. Marja ziet hoe ongemakkelijk ik me in sommige kleding voel. “Maar het staat je echt goed” zegt ze, “Je krijgt zo’n mooi figuur”.

Ze vraagt me ook nog even te poseren zodat ze wat foto’s kan maken. Ik voel me er even wat oncomfortabel bij, maar zij weet me toch weer ontspannen te krijgen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik soms aan mijn spiegelbeeld moet wennen. Ik zie ook echt een ander mens. Best onwennig. Natuurlijk ben ik trots op de vele centimeters die ik al kwijt ben. Totaal 28.5 centimeter. Dat is niet niks.

Avocado

Na 16 uur vasten lunch ik met avocado. Ik ben op dit moment helemaal verzot op avocado. Dit valt zo heerlijk te combineren met vis, vlees of kaas. Maar ik eet ook graag alleen avocado. Ik strooi er dan wat zout en peper om en vind dit echt een delicatesse. Dit is vandaag dus mijn startmaaltijd. Een avocado en dat is voor mij voldoende om de verdere dag op te functioneren.

Monique

Als we vanmiddag bij Monique komen, zien we meteen dat ze weer een stuk achteruit is gegaan. Het is moeilijk om te zien dat het proces van Alzheimer bij een vrouw met Down nog sneller gaat. We geven haar veel aandacht, liefde en zorg en proberen haar een beetje blij te maken. Dat is soms best lastig. Maar een van de dingen die ze altijd erg leuk vindt, is een ritje naar de McDonald’s, waar ze dan een ijsje krijgt.

Ook vandaag nemen we haar even mee om een ijsje te halen. Het regent nog steeds en helaas kunnen we daardoor niets anders met haar ondernemen. We gaan dus gezellig binnen zitten bij de McDonald’s en bestellen een heerlijk ijsje voor haar en nemen beiden een Pepsi Max. Monique kan zich niet meer zo goed uiten, maar we zien dat ze geniet. 

Broccoli ovenschotel

Om 19.00 zijn we weer thuis. Ik ga direct de keuken in. Vandaag eten we de broccoli kip schotel van de eenpansgerechten. Ik heb deze een klein beetje aangepast, omdat ik misgreep op de Italiaanse kruiden. Ook heb ik er nog wat slagroom aan toegevoegd en een klein beetje kokosschaafsel doorgeroerd. En het was onwijs lekker.

DAG HONDERDVIJF MAANDAG

Ik heb alle tijd. Ik vind het altijd heerlijk om als ik (nog) niet het huis uit hoef lekker in mijn nachthemd te blijven, me nog niet op te maken en mijn haar te doen. Als de bel gaat doe ik op zo’n morgen ook niet open als er gebeld wordt. Marja moest vanmorgen al vroeg naar een vergadering van haar werk. Ze heeft snel een eitje gebakken dat ze opgerold mee heeft genomen om onderweg op te kunnen eten.

Zingen

Ik heb dus het rijk alleen.  Op zich is dat wel fijn, want voor de repetitie van morgen, moet ik van een aantal nummers de verschillende stempartijen doorzingen. Als ze thuis werkt is dat toch wat lastiger. Ze heeft zo vaak online vergaderingen en dan is het natuurlijk niet fijn als er hard muziek door het huis schalt. En voor mij moet het altijd best hard zijn. Ik moet echt binnen in het geluid zitten om lekker te kunnen zingen. 

Ik kies ervoor om vandaag weer pas rond 13.00 uur te eten en bak dan ook een heerlijk ei met ham en kaas. Ik heb dan inmiddels al heel wat gedaan. Mijn koorpartijen zitten er goed in, het huis is gestofzuigd en de noodzakelijke huishoudelijke klusjes zijn gedaan. Na de lunch ga ik weer even wat (pure) kruiden halen, die ik nog aan mijn verzameling wil toevoegen en sla ik nog even wat mondkapjes in.

Monique

Na haar werk is Marja toch nog even bij Monique in Delft langs gegaan. Want nu zij ineens zo hard achteruit gaat, willen we haar toch even goed in de gaten houden. Niet dat ze bij Ipsen geen goede zorg krijgt hoor. Het is daar werkelijk fantastisch en ze krijgt veel liefde, zorg en aandacht.
Helaas is er geen (positieve) verandering in de situatie van Monique. Ze is nog steeds apathisch, huilt veel en wil niet eten.

Dit terwijl ze altijd zo vrolijk is. Nu is het van de ene op de andere dag zo anders. We hebben het er behoorlijk moeilijk mee en allebei denken we even: dit kunnen we nu echt niet aan. Nog maar net is in heel korte tijd Marja’s moeder en broer overleden en nu dit. Natuurlijk is het zo dat we alles aankunnen en ook aangaan. Het is alleen heel verdrietig en zwaar.

Kipsaté

We hebben geen van beiden trek en ik heb zeker geen zin om iets te gaan koken. Eerst denken we: Dan slaan we het eten voor vandaag maar even over. Dat kan immers en is zelfs goed. Alleen om 21.00 uur hebben we beiden toch wel een beetje trek. “Zal ik toch nog maar even wat koken” vraag ik aan Marja. Marja voelt zich wat bezwaard, maar het idee staat haar wel aan.

Ik ga dus de keuken in en een half uurtje later zitten we aan de kipsatéroerbakschotel uit de eenpanspecial. Deze is werkelijk heerlijk en alles gaat schoon op. Oeps nu heb ik wel heel laat gegeten en morgenochtend staat de weegschaal mij vragend aan te kijken. Zou ik alles dan wel weer verbrand/verteerd hebben?  Morgenochtend zal ik het weten.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG NEGENENNEGENTIG DINSDAG

Het is weer weegdag. Vol spanning haal ik de weegschaal onder het bed vandaan. Zal ik deze week wel afgevallen zijn? Of liever, ben ik gelijk gebleven?  Vorige week ben ik natuurlijk twee keer uit eten geweest en heb ik dit verstandig genoeg gedaan? Eigenlijk weet ik wel zeker dat dit zo is, want inmiddels ben ik goed thuis in the do’s and the don’ts van ketogeen eten. Ik heb mezelf beloofd om gewoon te accepteren wat het is.

Weegschaal

De weegschaal wijst 90.8 kg aan. Ik ben verbaasd. Toch afgevallen en nog bijna een kilo ook. YEAHHHHHHH.  Op een ons na ben ik nu 16 kilo kwijt. Ik voel me beloond! Beloond voor mijn verstandige keuzes, terwijl ik toch ontzettend van de etentjes heb kunnen genieten. Ook Marja is  verbaasd dat er toch iets af is. “Dat had je echt niet verwacht… je smelt gewoon langzaam weg!”. Ja, zo voelt het; mijn vet smelt weg.

Juliana armen

Mijn dag is nog maar net begonnen, maar kan nu al niet meer stuk. Het is koordag. Na mijn wekelijkse yoghurtje met 4 frambozen, sta ik weer voor de keus wat ik aan zal trekken. Mijn zomerjurkjes hebben vaak erg korte mouwen, die mijn Juliana armen flink laten zien. Dat was nooit een probleem, want ook al was ik dik, mijn bovenarmen waren stevig. Nu dus niet meer. Als ik sta te dirigeren, deinen ze gezellig met me mee.

Ik moet zelfs wennen aan dat gevoel. Ook al maak ik me er niet al te druk om, wil ik toch het liefst op m’n best “voor de kramen langs”. Ik kies dus voor een jurkje waarvan de mouwen ietsje langer zijn en het allemaal niet zo opvalt. Waar kan een mens zich druk om maken he? Ik groei van trots als meerdere dames alweer zien dat ik sinds vorige week weer afgevallen ben. Dit stimuleert mij enorm.

Autolunch

De repetitie met mijn koor in Capelle gaat vanmorgen weer super. Een fijne energie hebben we met elkaar en een goede repetitie. Om 15.00 uur begint de OPEN REPETITIE van mijn nieuwe koor in Rotterdam Ommoord. Ik heb dus genoeg tijd om daar naartoe te gaan en zelfs nog even wat te eten. Ik zoek een leuk plekje, draai mijn ramen open en geniet daar van een restje van gisteravond dat ik in een bakje heb meegenomen.

Nu eet ik het koud en heb ik er een beetje mayonaise door geroerd, zodat het een soort salade wordt. Het smaakt me goed en geeft me ook een rustpunt. Daarna rijd ik naar de nieuwe locatie. Ik ben mooi op tijd en ik kan in alle rust de zaal in orde gaan maken, mijn apparatuur aansluiten voor de eerste koorleden al binnenkomen.

Blij

Ook voor het nieuwe koor zijn er weer veel belangstellenden. De ontvangst verloopt spontaan en nog geen half uur later klinken de eerste tonen door de zaal. Het klinkt zo leuk dat meerdere bewoners uit het complex op het geluid afkomen en mee gaan zingen. Na de repetitie was bijna iedereen enthousiast en hebben de meeste zich al ingeschreven. Ik ben dus ongelooflijk blij.

Als ik eindelijk tegen 18.00 uur thuis kom, stuiter ik nog van de energie en vertel ik Marja in geuren en kleuren over mijn dag. Ik vertel haar dat ik het qua energie heel makkelijk vol kon houden en totaal niet moe ben. Dat is natuurlijk de winst van mijn nieuwe leefwijze. Helaas protesteert mijn lichaam wel een beetje, want onder en tussen mijn schouderbladen doe het flink zeer. Ook voel ik het wel in mijn benen.

Spierpijn

Als ik na een klein uurtje op de bank weer overeind wil komen, ben ik overal stijf en slaat de spierpijn flink toe. Niet zeuren, denk ik, er moet gekookt worden. Ik maak een omelet met gehakt, een klein beetje fijngesneden prei en geraspte kaas.  Ik koop altijd zakjes geraspte kaas zonder toegevoegd zetmeel, wat wordt toegevoegd om de kaas niet te laten plakken. Dit levert dan extra koolhydraten op en dat wil ik natuurlijk niet.

Kramp

Na het eten heb ik zin in een lekker douche. Als ik opsta schiet er een enorme kramp in mijn bovenbeen die ik er niet snel uitkrijg. Pfffff wat doet dat zeer. Erger dan kramp in je kuit. Uiteindelijk strompel ik naar de douche en zet ik er de hete straal op. Dat ontspant. Jeetje ik heb mijn lichaam vandaag flink overbelast. Tijdens het dirigeren sta ik ook vaak te dansen en te swingen en zo gebruik in natuurlijk heel veel spieren.

We gaan niet te laat naar bed. Ook Marja heeft een drukke werkdag gehad met veel online vergaderingen. Zij voelt juist het tegengestelde van mij. Er was veel te weinig beweging. Ook zij neemt even een lange douche om te ontspannen.

DAG HONDERD WOENSDAG

Wauwwwwww mijn 100ste verslag vanaf dat ik de uitdaging om een blog te schrijven ben aangegaan. Dit was direct aan de start van mijn nieuwe eet/levenswijze en in die tijd ben ik ruim 16 kilo en heel veel centimeters kwijt. Ook ben ik van maat 52/54 naar maat 46/48 gegaan en draag ik mijn leggings in de maat M, terwijl dit voorheen XXL of zelfs XXXL was.

Poseren

En…………………… misschien wel het allerbelangrijkste: Ik voel me fantastisch! Wat een verandering in maar 3 maanden en 1 week. Ik vind het een prachtproces om te zien door de vele foto’s die Marja van mij maakt. Voorheen wilde ik alleen maar op de foto als ik als dirigent in actie was met mijn koren en wilde ik nooit poseren. Nu doe ik dat wel, omdat er natuurlijk ook foto’s aangeleverd moeten worden voor bij dit blog.

Dit gaat me steeds beter af en met verbazing kijk ik naar de verschillen. Poseren zal nooit mijn favoriete bezigheid worden, maar ik kan wel met steeds meer eigenwaarde naar de foto’s kijken.

Kast

Ik ontbijt met avocado, ham, mayonaise en lekkere kruiden en drink nog even rustig mijn favoriete theetje en dan is mijn vriendin er al. We gaan vandaag haar kast ophalen met de camper. Helaas is de accu van de camper leeg. Ik blijk mijn achteruitrijcamera aan te hebben laten staan. Deze schakelt niet uit als de sleutel uit het contact is. Maar niets aan de hand. Ik bel de ANWB.

Het is erg druk en de wachttijd is 60 tot 90 minuten. Er zit niets anders op dan rustig te wachten. We strijken maar even neer op het terras van ons wooncomplex en zitten daar heel relaxed tot de hulpverlener van de ANWB na ruim een uur belt dat hij in aantocht is. We gaan snel op weg naar Tiel en er zijn drie man nodig om de kast in de camper te krijgen.  Jeetje, hoe krijg ik die er straks weer uit? Dat wordt nog een klusje.

Broeken

We rijden nog even door naar het centrum van Tiel, waar ik vorige week heeeeeeel voordelige broeken heb gezien, maar toen geen zin had om te passen. Ze zitten goed!. Ik koop ze ietsje te strak, want het afvallen gaat immers hard. Voor ik het weet zal ik ook hier weer uitgegroeid zijn. Het is heerlijk weer en we hebben zin om op een terras te lunchen.

Mijn vriendin neemt homemade pancakes met brownie en slagroom en ik kies voor een uitsmijter met ham en kaas. Heel attent wordt er aan mij gevraagd of ik liever scrambled eggs heb, omdat ik geen brood eet. Ja, dat is veel lekkerder. Wat attent!

Bruisend

Met vier man sterk lukt het om de kast bij mijn vriendin thuis op zijn plek te krijgen en we rijden meteen door om een stoel op te halen die ze via marktplaats heeft gevonden. De stoel is nog mooier dan verwacht en past gelukkig ook weer in de camper. Even later staat deze stoel alweer te pronken in de huiskamer van mijn vriendin, is de oude stoel afgevoerd en zien we tot onze schrik dat het al 20.00 uur is.

We hebben beiden nog niet gegeten, maar ik voel eigenlijk niet dat ik niet gegeten heb. Mijn vriendin wel en ze is ontzettend moe. Maar ik bruis nog steeds van energie na deze toch wel intensieve dag. Wát een verschil! Mijn conditie is echt heel goed.

DAG HONDERDÉÉN DONDERDAG

Deze morgen verslaap ik me. Ik had om 9 uur nuchter bloed moeten laten prikken en wordt om 10.30 uur wakker. Ook Marja slaapt nog. Oeps…… ik heb ook al een afspraak voor de uitslag van het bloedonderzoek en ga dus snel bellen om vandaag nog een andere afspraak te maken. Dit lukt wel, maar het wordt dan wel later. Voor mij geen probleem, want ik kan tegenwoordig heel goed langer zonder eten.  

Beeld

De verpleegkundige die mij prikt is erg verbaasd over mijn afvalverhaal. Als ik hier wat verder met haar over praat, blijkt dat ze er een totaal verkeerd beeld van heeft. Ook vertel ik haar natuurlijk dat er heel veel huisartsen en specialisten zijn die deze eetwijze promoten en voorschrijven aan hun patiënten. Ook internisten en cardiologen. Dat wist zij nog niet. Ik ben benieuwd of in mijn bloed al verbetering te zien is.

Snackje

Na de bloedafname kan ik net nog even naar huis om iets te eten voor ik naar mijn volgende afspraak ga. Ik neem gewoon een snackje. Een paar plakjes ham ingerold met kruidenkaas. Ik doe dit gewoon omdat het lekker is, maar ik had nog makkelijk zonder gekund. Ik ga snel door naar mijn bespreking in het appartementencomplex waar ik woon.

Ik wil met mijn Capelle koor tijdelijk gebruik gaan maken van onze recreatiezaal hier. Op de locatie waar ik mijn eerste 4 repetities heb gehad wordt het te krap om op een veilige afstand van elkaar te repeteren. Zeker ook omdat er 7 september nog meer leden gaan instappen. Totdat er versoepeld kan gaan worden, heb ik dus meer ruimte nodig. Er is  veel te bespreken.

Brouwsel

Thuisgekomen moet ik nog aan de slag met de administratie voor mijn koren. Dit klusje kost me wel een paar uur en ook nu is het dus weer laat als we gaan eten. We eten salade. Marja wil deze graag met plakjes kipfilet en ik eet hem met zalm. Ik voeg daar een paar snacktomaatjes en de heerlijke knoflookdressing uit de startgids aan toe. Het is echt weer smullen.

Tot nu toe varieer ik heel erg tussen de heerlijke recepten van Matty uit de verschillende specials en mijn eigen brouwsels. Dat laatste kan ik doen omdat ik exact weet wat ik wel en niet kan eten en hoeveel ik ervan kan eten. Deze combinatie maakt het voor mij echt ideaal.

DAG HONDERDTWEE VRIJDAG

Ik ben in een hoerastemming. Het is dan wel geen weegdag, maar ik heb vanmorgen toch even op de weegschaal gestaan. En… yes! Ik ben onder de 90 kg! Wat heb ik naar deze magische grens uitgekeken! En nu is het zover! Vandaag ben ik op de kop af precies 17 kg afgevallen. Wat een score in zo’n korte tijd! Komende dinsdag ga ik ook weer eens meten hoeveel centimeters er alweer weg gesmolten zijn.

Matras

Al vanaf de dag dat we terug zijn gekomen van onze vakantie met de camper, slaap ik niet zo goed meer, omdat ik niet goed lig. Ik word heel vaak wakker met allerlei pijnklachten waar ik eerder in bed geen last van had. Dit betekent niet dat ik niet uitgerust wakker wordt, want wonderlijk genoeg is dat nog steeds zo. Bij het bed in de camper heb ik hier geen last van!

Dat is wel bijzonder, want de kwaliteit van het matras in de camper is echt niet geweldig, terwijl we thuis wel goede matrassen hebben. We besluiten om ons vandaag maar eens te gaan oriënteren op matrassen, want goed slapen is toch wel heel belangrijk.

Kussen

In de matrassenwinkel informeren we of het misschien beter is een matras uit te gaan kiezen als ik op gewicht ben. Daar ontstaat natuurlijk een heel gesprek over afvallen door en dit levert me ook nieuwe informatie op. Het feit dat ik nu niet goed slaap en overal pijn heb, heeft misschien te maken met de verandering van mijn lichaam. Mijn vet was ook mijn bescherming geworden en functioneerde als een kussen.

Dat is nu veel minder en daar moet mijn lichaam gewoon aan wennen. Ik vind dit een heel logische redenatie en dit stemt ons toch weer positief. We krijgen nog wat tips en schaffen allebei wel een heerlijk kussen van TEMPUR aan. Dat wilden we eigenlijk al lang, maar we hikten altijd een beetje tegen de prijs aan. Nu hebben we toch die stap genomen en mogelijk lost dit voor mij al een stukje van mijn probleem op. 

Prutje

We hebben best wel veel gelopen en zijn beiden een beetje moe. We zouden nog naar de supermarkt gaan, maar we hebben hier totaal geen puf meer voor. Dat is op zich wel jammer want ik had een heerlijk gerecht uit de voorjaarsspecial op het oog, waarvoor ik nu de ingrediënten niet heb. Maar gelukkig heb ik nog wat restjes in huis waar ik snel een lekker ‘prutje’ van maak.

Zouttekort

Als Lara in mijn verslag leest over mijn pijnlijke nachten, vraagt ze of ik mijn zouten wel voldoende aanvul. Zij denkt dat dát wel eens het probleem kan zijn, ook van de krampen en spierpijnen die ik heb. Ik moet bekennen dat ik vrijwel nooit meer extra zouten neem. Stom eigenlijk, ik was ervan uitgegaan dat ik dat allemaal niet meer echt nodig had. Ik slikte alleen nog de magnesium softgels.

Meteen loop ik naar de keuken en los een halve theelepel himalayazout en een halve theelepel LoSalt (voor het kalium) op in een glas water. Vanaf nu moet ik daar weer 2 keer per dag aan denken! Ik dacht dus dat die zouten alleen nodig waren als je je slap voelt en wist helemaal niet dat een tekort deze klachten kan geven. Maar goed dat we geen matras hebben gekocht. Ik ben heel benieuwd of ik al snel verschil ga merken!

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ZESENNEGENTIG ZATERDAG

We hebben geen wekker gezet en worden om half tien wakker. Beiden hebben we zalig geslapen na de heerlijke ontspannen dag van gisteren in de sauna. Zoals onze weerman al voorspelde doet het zonnetje al een poging om door te breken en is de temperatuur heerlijk. We ontbijten dan ook voor de camper.

Trappen

En dan op naar Nijmegen! Het is met de camper altijd even spannend of we wel een geschikte parkeerplaats vinden, maar ook deze keer lukt dit ons. En wat voor plaats. We staan direct aan de Waal en nog geen 100 meter vanaf de camper strijken we al neer op een terras aan het water. De vrachtschepen varen af en aan en dit is een geweldig schouwspel. Marja geniet van een kop koffie en ik van een cola.

We wandelen richting centrum en komen een paar heel hoge steile trappen tegen. Als ik daar zo tegen aankijkt, denk je: PFFFFF moet ik die echt op? Maar op het moment dat ik eraan begin, blijk ik zonder enige verzuring en met slechts een klein beetje versnelde adem zo boven te zijn. Dat was vroeger wel anders. Dan had ik zeker 1 of 2 tussenstops moeten maken en ook dan zou ik nog buiten adem zijn geweest. Wat een verschil!

Vest

We lopen verder en al snel lopen we via een gezellige markt het gezellige centrum in. Het ene terrasje sluit aan op het andere en ze zitten allemaal vol. Dit geeft zo’n heerlijke sfeer. We struinen wat straatjes af die nu niet eens al die bekende winkels hebben, maar waar veel aparte en/of alternatieve winkeltjes zijn. We gaan winkeltje in en winkeltje uit. Niet echt om iets te kopen, maar om ons te laten inspireren.

Geheel onverwacht vindt Marja in een van die winkeltjes een prachtig Tibetaans vest. Marja is er direct verliefd op. Ik wimpel haar ‘ach, ik heb het toch niet nodig’ snel weg en even later loopt zij blij mét vest de winkel uit. Als we langs een viskraam komen, nemen we beiden 2 harinkjes. Wat een traktatie is dat toch. En het kan gewoon! We wandelen nog heel wat straten door en als we wat moe worden, doen we weer een terrasje aan.

Tapas

Wanneer we in de camper zitten en de navigatie richting huis instellen, stelt Marja voor om uit eten te gaan. Natuurlijk zeg ik geen nee. Dat is dan de tweede keer deze week! Ook hier blijkt een Cubanita tapasrestaurant te zijn. Het lijkt Marja heerlijk, maar omdat ik er deze week al geweest ben, vraagt zij zich af of dit voor mij wel zo leuk is. Maar ik vind het geweldig! We bellen om te reserveren en gelukkig is er nog net 1 tafeltje vrij.

We rijden met onze camper naar het restaurant, dat iets buiten het centrum ligt en nog geen kwartier later zitten we al aan tafel. Marja besluit een lekker rood wijntje te nemen en ik kies voor Spa rood. We laten ons weer allerlei heerlijke gerechtjes voorschotelen en genieten beiden van de luxe dat zo lekker uit eten gaan dus gewoon kan binnen onze nieuwe levensstijl.

Twijfels

We zijn laat thuis en als ik eenmaal op de bank zit slaat de twijfel toe. Was het wel verstandig om nog een keer uit eten te gaan? Niet dat ik ook maar iets ‘gezondigd’ heb hoor, maar twee keer per week naar een restaurant, waar je veel meer eet dan thuis, is toch wat anders. Ik deel mijn twijfel met Matty. Ik krijg al snel een lieve, mooie bemoedigende reactie die maakt dat ik me de rest van de avond geen zorgen meer maakte.

Leef!

Matty schrijft: ”Rian, dit is een manier van eten voor je leven lang (hoop ik) en daar horen ook juist dit soort feestelijke avonden bij. Het kan zijn dat het afvallen dan 2 of 3 ons trager gaat of misschien valt dat zelfs mee. Maar is dat echt belangrijk Rian? Leef lieverd, Leef! Het is niet lijnen of leven met deze manier van eten. JE MAG BEIDE DOEN! En je doet het super, super, super goed”.

Na dit bericht voel ik me echt heel blij. Want zo is het. Dit is geen lijnen, dit is een levensstijl. Ik heb niet langer levenslang zoals met al die diëten die ik gevolgd heb. Dit is puur en gezond genieten. En ook al deed ik dit nu in een restaurant, nog steeds maak ik bewust die keuze.

DAG ZEVENENNEGENTIG ZONDAG

Ik word later wakker dan normaal, heerlijk uitgerust na een paar heerlijke dagen. Ik sla vandaag het ontbijt over. Matty heeft vanmorgen nog meer geschreven in onze chat: “Zo vaak zie ik dat mensen in een enorme “kramp” schieten als ze gaan lijnen. Zó bang om niet af te vallen…  Ik begrijp dat dit te maken heeft met alle teleurstellingen van eerder. Het is alsof je op een bewijs zit te wachten dat het ‘dus ook al niet werkt’.

Maar nu je hebt gezien dat het écht werkt, merk ik dat je daar iets in los hebt kunnen laten. Je hebt nu iets meer vertrouwen, maar komt nu het volgende stuk tegen. Hoe ga je deze aanpak inpassen in je ‘echte’ leven? WAT STA JE JEZELF TOE? WAT IS VERSTANDIG? WAT IS ONVERSTANDIG?”

Verstandig

Matty schrijft verder… ”Wat mij betreft is smokkelen altijd onverstandig. Ook als je verder bent. Je doet er jezelf en je lijf geen plezier mee. Maar is genieten van meer keto eten dan je nodig hebt onverstandig? Dat denk ik niet! Je doet het geweldig met deelvasten. Als je verder de eetmomenten weet te houden tot dat wat je lijf echt nodig heeft dan profiteert je lijf daar enorm van. Dit levert je zoveel gezondheidswinst op.”

Verder vervolgt zij nog tot mijn grote blijdschap en geruststelling: “Je lijf is nog steeds bezig om de schade in te halen van een leven lang verkeerd eten. Maar van die paar keer per maand (veel) meer keto eten dan je eigenlijk nodig hebt, daar loopt je lijf echt geen nieuwe schade van op. Dat is gewoon niet erg. Dat mag. Dat is leven!” Jááá… zo voel ik het ook! Maar, ik wil in dit leven niet meer onverantwoord met mijn lichaam omgaan.

Evenwicht

Nu ik me zo vitaal voel en zoveel meer energie heb en al zoveel ben afgevallen, wil ik dit voor geen goud meer kwijt. Maar dat vind ik spannend. “Ja”, Zegt Matty, “Het vinden van evenwicht hierin, is voor veel mensen lastig. Sommigen kunnen daar niet mee omgaan. Die denken dan elke dag of meerdere keren per week; ach… als het maar keto is dan mag het, ook al is het veel vaker en veel meer dan ik nodig heb.

En daar gaat het dan vaak mis. Want als je veel meer eet dan je nodig hebt, tja, dan slaat je lijf dat toch gewoon op als reserves en val je niet af, of kom je aan. Ook al is het keto. Met andere woorden: Af en toe meer eten dan je nodig hebt kan zéker. Maar dat heel vaak doen is niet slim.” 

Duidelijk

Ik ben blij dat Matty zo duidelijk is. Door deze uitleg weet ik ook waarom het jaren terug, toen ik ook eens koolhydraatarm probeerde te eten, mis is gegaan. Ik lette er toen alleen maar op dat een product niet meer dan 5 gram koolhydraten per 100 gram bevatte. Als dat zo was mocht ik het hebben en het maakte niet uit hoeveel ik daar dan van at. Ik propte me gewoon vol met alles wat mocht. Nou ja… wat ik dacht dat mocht. 😀😀

Ze heeft ook helemaal gelijk wat betreft die eerdere teleurstellingen met lijnen. Zo vaak dacht ik dat iets werkte en ik het levenslang vol kon houden, maar de realiteit was dat ik het nooit vol kon houden, weer dubbel aankwam en een enorm gevoel van falen had. Weer mislukt, dacht ik altijd. En nu het zo ontzettend goed gaat, wil ik het natuurlijk niet weer verpesten. Daar ben ik dan blijkbaar toch nog heel bang voor.

OMAD

Ik had me voor vandaag voorgenomen om in ieder geval tot het middaguur niets te eten om mijn darmen weer een beetje rust te geven. Ik heb daar geen moeite mee omdat mijn lichaam niet langer steeds om eten vraagt en ik me niet gammel voel. Meestal kom ik dan op 16 uur niet eten. Maar als ik tegen lunchtijd nog steeds geen trek heb, besluit ik er een aantal uren bij te pakken en vandaag alleen het diner te nemen.

Zo geef ik mijn lichaam even 24 uur eetrust. Matty noemt dit in de vastenspecial OMAD, een afkorting van One Meal A Day. Je kunt dat inpassen in je leven zoals het jou uitkomt. Het geeft je lichaam extra tijd en ruimte om op te ruimen en reserves te gebruiken. Na mijn etentje gisteren voelt dat heerlijk zo’n OMAD-dagje. Een mooie afsluiting van een geweldig weekend.

DAG ACHTENNEGENTIG MAANDAG

Het wordt voor ons beiden een drukke dag, die voor Marja ook nog enerverend is. Het huis van haar overleden broer wordt vandaag ontruimd en zij moet daar bij zijn. Daarna is de eindinspectie en dan valt deze deur definitief achter haar dicht. Je weet dat de dood definitief is, maar door deze actie, wis je als het ware zijn bestaan op aarde uit. 

Genieten

Eerst moet de auto voor de APK-keuring en daarna ga ik naar de opticien, waar mijn nieuwe bril klaar ligt. Als ik dan toch in het winkelcentrum ben, wip ik even bij de Etos binnen en koop ik heerlijke doucheschuim die in de aanbieding is. Van die dure, maar dan 2 voor de prijs van 1. Sinds ik zo goed bezig met mijn voeding, besteed ik veel meer tijd en geld aan mijn verzorging.

Niet dat ik me eerder niet goed verzorgde hoor, maar ik gebruik andere producten die goed voor mijn huid zijn en waar ik intens van kan genieten. Het is een soort beloning voor mij én mijn lijf. Marja vindt dit ook heerlijk. 

Inspectie

Ik ga langs de locatie in Rotterdam waar ik morgen met mijn nieuwe koor start. Ik wil graag even met eigen ogen zien hoeveel stoelen daar op anderhalve meter van elkaar kunnen staan en het geluid testen. Ik ben heel secuur als het gaat om zingen in grote groepen en laat beslist niet meer mensen binnen dan toegestaan en veilig is. Gelukkig is het een heel grote zaal en kan ik met gemak 40 stoelen kwijt. Dat geeft rust.

Er is ook een goed ventilatiesysteem die lucht afvoert en schone lucht naar binnen laat stromen. Daarbij kunnen de ramen open. Ik hoef me dus geen zorgen te maken. Nadat we even een proefopstelling hebben gemaakt en ik nog even genoten heb op het terras, ga ik snel boodschappen doen. Ik heb er niet veel zin in, maar ik wil niet misgrijpen. En mijn koelkast is leeg. Heel doelgericht loop ik mijn route door de supermarkt.

Koolhydratenlijst

Als ik thuiskom, ben ik echt wel een beetje afgedraaid, maar ga ik toch meteen koken. Ik maak een eigen gerecht met broccolirijst, kipfilet, wat gedroogde tomaatjes, wat champignons en pesto. Natuurlijk tel ik de koolhydraten nauwkeurig op. Voor de zekerheid kijk ik vaak nog even op de koolhydratenlijst van TheNewFood. Dit omdat de aangegeven hoeveelheden op het etiket vaak niet kloppen. Het kan soms veel schelen. 

Na het eten moet ik nog even wat teksten voor de koren uitprinten en daarna gaat mijn lichtje uit. Marja heeft het voor vandaag ook wel gehad. Ze is blij dat deze dag achter de rug is. Al die emotie kost heel veel energie. Er blijven voor haar nog een aantal zaken af te handelen en daarna zal het nog lang tijd nodig hebben voor dit allemaal verwerkt is. Nu is het een beetje overleven en doorgaan op wilskracht.

Morgen weegdag… ik vind het weer ontzettend spannend, na mijn twijfels deze week.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEËNNEGENTIG DINSDAG

Vandaag is het weer weegdag; 91,4 kg! Jeetje in 3 maanden al meer dan 15 kilo afgevallen. Dit had ik nooit durven dromen. Ik kijk zo uit naar het moment dat ik eindelijk na jaren en jaren onder de 90 kg zal zijn. Misschien 1 of 2 weken en dan zou het wel eens zover kunnen zijn.

Yoghurt

Inmiddels denk ik te weten waardoor ik misschien soms wat minder afval. Na te vaak yoghurt eten of teveel kaas denk ik. Beide mag natuurlijk wel, maar ik heb het idee dat ik daarmee minder afval dan wanneer ik een week geen yoghurt en weinig kaas heb gegeten. Of eigenlijk moet ik zeggen, wanneer ik geen kaas tussendoor heb gegeten. Als ik dit namelijk beperk tot de maaltijd is er niets aan de hand.

Koordag

Dinsdag, koordag, is de enige dag dat ik met yoghurt ontbijt. Ik heb nu ook genoeg aan de 3 flinke eetlepels. Voorheen vond ik dat veel te weinig. Het is mijn koordag en ik moet het er dus zeker tot 14.00 uur op doen. Soms heb ik dan ook helemaal geen behoefte aan eten en eet ik dus niet, maar vandaag doe ik dit wel. Het is de derde repetitie van mijn nieuwe koor aCapelle en deze verloopt weer geweldig.

De dames zijn zo ongelooflijk enthousiast en in die korte tijd zingen ze al heel wat nummers driestemmig. Ik ben aan het eind van de repetitie best wel moe, maar ik krijg er ook enorm veel energie van. Ik geniet zo intens en de koordames zeggen dat dit ook aan mij te zien is. Nou dat is ook de wisselwerking hoor. Een dirigent wordt gevoed door het enthousiasme van de koorleden. En daar ontbreekt het beslist niet aan.

Organisatie

Thuisgekomen duik ik nog even in de organisatie van de lunch die we met dit koor op 14 september gaan houden. Omdat we nog steeds de anderhalve meter aan moeten houden is het niet eenvoudig om zoveel dames in een gezellige opstelling te plaatsen. Daarnaast zijn er veel wensen, zoals vegetarisch, geen gluten of koolhydraatarm. Als ik alles niet direct goed bijhoud ga ik fouten maken.

Ik heb dus aangewend om er iedere keer na de koorrepetitie direct even voor te gaan zitten. Vanaf volgende week zal dat dan wel in de avond worden, want vanaf dan heb ik op dinsdag natuurlijk twee koren.

Pompoen

Als ik eindelijk klaar ben, is het al 18.30 uur en wordt het tijd om te gaan eten. Het wordt pompoenblokjes met kip uit de ovenspecial. Dit is zo klaar. De pompoenblokjes haal ik gesneden en wel uit de vriezer en samen met de kip hoeft dit alleen maar even lekker gekruid te worden voor het de oven in kan. Het smaakt ons weer goed, al heb ik spijt dat ik het aangeraden sausje er niet bij heb gemaakt. Zo wordt het geen favoriet.

DAG DRIEËNNEGENTIG WOENSDAG

Zowel Marja als ik staan vroeg op. Marja gaat weer eens naar kantoor en heeft ’s middags de inspectie van het huis van haar overleden broer. Ik ga een dagje uit met een vriendin. Ontbijt met een heerlijk gebakken eitje met spek en kaas. In principe kan ik daar tot het avondeten op teren als het moet. Ik heb geen idee hoe deze dag gaat verlopen.

Voor ik vertrek zorg ik dat ik mijn extra zouten neem. Eerder dacht ik dat zout slecht voor me was omdat ik aanleg voor een hoge bloeddruk heb, maar inmiddels weet ik beter. Sterker nog, ik heb zout nodig! Mijn lichaam levert inmiddels het bewijs, want mijn bloeddruk is al gedaald.

Vrijmarkt

Om 9 uur staat mijn vriendin voor de deur. Vandaag gaan we samen op stap om alsnog haar 65ste verjaardag te vieren. Eerst gaan we naar Walem, waar een grote vrijmarkt is. We struinen wat rond en komen bij een stand die crèmes van dure merken verkoopt voor een prikkie. Ik vraag om iets wat de huid van mijn gezicht kan verstevigen, omdat ik zo aan het afvallen ben. De verkoopster raadt me vitamine E crème aan.

Ik moet mijn gezicht twee keer per dag insmeren met de crème en dan zou mijn huid op den duur steviger moeten worden. “Denk eraan’, zegt ze, “Geen draaiende bewegingen maken, maar alleen van onder naar boven strijken”. Als ik afreken, verbaas ik me over de prijs. Ik betaal er 2,50 voor. Nou, daar kan ik me geen buil aan vallen.

Eiersalade

We hebben behoorlijk wat tijd doorgebracht op de vrijmarkt en het is tijd om iets te gaan drinken en misschien te gaan lunchen. We rijden naar Tiel, waar we een leuk restaurant vinden. We zitten heel even op het terras, maar helaas begint het te regenen en zoeken we een tafeltje binnen. Mijn vriendin heeft wel trek en bestelt een broodje brie met honing en walnoten. Ik besluit voor de gezelligheid mee te doen.

Er staat een broodje met huisgemaakte eiersalade op het menu. Mmmmmm eiersalade dat zou in principe moeten kunnen, al weet ik niet precies wat er in zit. Ik vraag of hij in plaats van met brood met een paar blaadjes sla geserveerd kan worden en dat is geen enkel probleem. Ik zeg er nog bij dat het slechts een klein hapje moet zijn en het wordt dan ook een klein schaaltje, waar ik heerlijk van smul.

Tiel

Daarna gaan we shoppen in Tiel. Er zijn veel winkeltjes die echt anders zijn dan bij ons in de buurt en dat maakt het extra leuk. Ik scoor een jurk in maat L en een vest, voor een tientje per stuk. Mijn vriendin koopt een leuke broek en beiden weerstaan we een heleboel verleidingen op het gebied van schoenen, tassen etc. Als we het wel gezien hebben in het centrum gaan we naar een grote kringloopwinkel in de buurt.

We zijn beiden enorme kringloopstruiners. Mijn vriendin is al lang op zoek naar een (antieke) kast in haar huiskamer en uitgerekend hier in Tiel vind zij die. Bezorgen kan, maar kost een vermogen naar Zoetermeer, dus bied ik aan om de kast volgende week even met de camper op te halen. De koop wordt dus gesloten en helemaal blij verlaten we de winkel.

Tapas

Haar favoriete restaurant is La Cubanita en daar gaan we dan als afsluiting ook eten. Ik had al even op de menukaart gekeken en er zijn zoveel gerechten die ik probleemloos kan eten en er is ook een aangepaste lijst voor mensen die geen sausen of marinade bij het gerecht willen. Echt ideaal! We zitten ruim 3 uur aan tafel en ik bestel bij iedere nieuwe ronde weer wat lekkers.

Zo eet ik carpaccio, garnalen in knoflook, champignons in knoflook, kleine hamburgertjes, salade, kip in spek gerold, kipspiesjes, gamba’s en (ongepaneerde) inktvisringen. Het is echt smullen! Natuurlijk zijn het allemaal kleine hapjes, maar alles bij elkaar is het wel veel. Dat heb ik in lange tijd niet gedaan en ik had daar ook geen enkele behoefte aan. Ik bied mijn vriendin nog een toetje aan, maar die ronde sla ik zelf over.

Paniek

Eenmaal terug in de auto naar huis, vraag ik me wel af of ik morgen aangekomen zal zijn. Ik weet dat ik deze dag beslist niet boven de 25 gram koolhydraten ben gekomen. Maar……………. ik heb wel veel meer gegeten dan ik de laatste 3 maanden gewend ben. Ik besluit om morgen NIET op de weegschaal te gaan staan en dit volgende week dinsdag (mijn weegdag) pas weer te doen. En even wat rustiger aan met eten en drinken.

DAG VIERENNEGENTIG DONDERDAG

Helaas zijn de weersverwachtingen voor vandaag en de komende dagen niet zo goed. Het ziet er somber uit. Helaas precies nu we een paar dagen weggaan met de camper. We starten heel relaxed op en vertrekken pas na het middaguur naar de camping in Wychen die we al besproken hebben. Het is een camping vlakbij een schitterend wellnesscentrum waar we voor morgen gereserveerd hebben. 

Nasi

We komen bij de camping aan in de stromende regen, maar als we er een uurtje zijn, klaart de lucht op en wordt het droog. We gaan direct naar buiten om nog even te gaan wandelen. Dat even wordt dik twee uur en we zijn pas rond 19 uur terug bij de camper. Ik maak Matty’s nasi uit de zomerspecial. Een makkelijk te bereiden gerecht voor in de camper en ontzettend lekker. Marja neemt er lekker een rood wijntje bij.

Het is inmiddels al 21.00 uur en gelukkig hoeft degene die kookt, niet af te wassen. Ik kan dus al in de chillmodus, terwijl Marja nog even af gaat wassen bij het toiletgebouw. Ik bied nog even aan om mee te gaan, maar gelukkig zegt ze dat dit niet nodig is. Hopelijk blijft het droog, want later op de avond moeten we er natuurlijk nog even uit om te gaan douchen. We hebben geen douche in de camper.

DAG VIJFENNEGENTIG VRIJDAG

Vanmorgen werden we wakker gemaakt door de zon. Yeahhhhhh. Dat hadden we totaal niet verwacht. Wat een heerlijke start van onze saunadag. We verheugen ons allebei heel erg op ons saunabezoek. We ontbijten snel en laten ons bed opgemaakt. Normaal bouwen we dat weer om naar een zitje. Maar vanavond zijn we vast laat thuis en rollen we zo ons bed in. We rijden met de camper naar de sauna.

Sauna

Het is het nieuwste en meest uitgebreide saunacentrum van Nederland in een Oosterse sfeer.  Vanaf het parkeerterrein begint het genieten al. Wat een prachtige locatie en wat een schitterend aangelegde tuin. De ontvangsthal is indrukwekkend mooi en dit is nog maar het begin van een geweldige sauna-ervaring. Dit is echt de mooiste sauna die we ooit bezocht hebben.

En het is niet alleen ongelooflijk mooi, maar de sauna’s, de baden en de andere faciliteiten zijn ook super. We genieten van de opgietingen, de Oosterse klanksessie, het zwemmen in het grote meer, het kruidenbad, het zoutbad, het immense zwembad en de theatersauna. Tussendoor koelen we ons onder de koude douches en in verschillende dompelbaden.

Een bite

Rond 13.00 uur gaan we wat drinken op het terras aan het meer. We zitten heerlijk in de zon. We willen geen lunch, maar wel even een bite en bestellen een kaasplankje. Het zijn heerlijke aparte kazen en ook daar genieten we enorm van. Het is nog maar zo kort geleden dat ik dit soort momenten altijd voor het verkeerde koos. Nu kan ik zo intens genieten van gezonde lekkernijen. Niet lang daarna vervolgen we onze saunagang.

Rond 18.00 uur merken we dat we wat moe raken. We gaan dus even naar de rustruimte. Daar hebben ze heerlijke waterbedden en het is dan ook geen wonder dat we allebei in slaap vallen en pas een uur later wakker worden. We voelen ons daarna heel relaxed en besluiten geen sauna’s of baden meer te gaan nemen, maar naar het restaurant te gaan om onze dag af te sluiten.

Diner

Er is een zeer uitgebreide menukaart, maar desondanks staat er niets op wat wij kunnen en willen eten. Althans…. er staat een heerlijke omelet op, maar die serveren ze maar tot 17.00 uur. Ik trek de stoute schoenen aan en vraag de ober of er een uitzondering gemaakt mag worden. Dat moet even met de kok overlegd worden, maar gelukkig is dit goed. Niet veel later genieten we van een omelet met avocado, tomaat en spinazie.

Het brood dat er normaal bij geserveerd wordt, is vervangen door gemengde sla. Het smaakt ons heel goed. Als we terug zijn op de camping kunnen we zelfs nog even buiten zitten. De rest van de avond lezen we nog wat, kijken we in bed nog even een filmpje en gaat veel te laat het licht uit. Het was een heerlijke dag!