Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ZEVENENVEERTIG ZATERDAG

Het belooft een drukke dag te worden. Maar eerst ontbijten met Griekse yoghurt met siroop, room, wat suikervrije jam en een beetje lijnzaad. Marja voegt daar nog wat nootjes aan toe. Daarna meteen aan de slag met liedboekjes maken en alle andere voorbereidingen voor morgen.

Sneakers

Er komt een koper langs voor Marja’s (oude) E-Bike. Daana de noodzakelijke boodschappen voor onze vakantie en de komende week. Tussendoor scoor ik nog even een paar mooie sneakers. Ik pas met gemak in maat 38, in plaats van de maat 39 die ik voorheen kocht. De lengte had ik niet nodig, maar omdat mijn voeten vaak opgezet waren, moest ik altijd een maat groter kopen. Dat besef ik eigenlijk nu pas

Ik verlies vet/centimeters op veel plaatsen; Voeten, enkels, polsen, gezicht, nek, oogleden, borsten, maag, taille, buik, bovenbenen, bovenarmen en zelfs bij mijn vingers. Mijn trouwring zit los! 

Wereldreis

We gaan met de camper een ‘wereldreis’ door Nederland maken. We gaan van Rome, naar Bern, naar Californië, naar Austerlitz, naar Frankrijk, naar Nederland, naar Canada, naar Engeland (DR), naar Siberië, naar Marokko, naar Napels, naar Polen, naar Bombay, naar Zurich, naar Moskou, naar Petersburg, naar Amerika, naar Bethlehem, naar Denemarken, naar De Krim, naar de Sahara, naar Madrid en dan naar Engeland (GLD).

In augustus vervolgen wij onze wereldreis in de weekenden nog in gedeeltes naar Portugaal, Borne, Egypte, Nazareth, Oostenrijk, Oost-Indië, Palestina, Parijsch, Spitsbergen en Zuid Carolina.

Uitdaging

’s Avonds eten we weer mijn favoriete shoarmagerecht. Voor Marja voeg ik daar weer wat prei aan toe, voor de extra koolhydraten. Toe neemt zij een zelfgemaakt yoghurtijsje. In de avond bereiden we onze wereldreis nog een beetje verder voor.

We zijn van plan in de vakantie wel af en toe uit eten te gaan. Dat wordt een leuke uitdaging, waar we ons nu al op verheugen. Maar eerst morgen eindelijk weer zingen/dirigeren. Dan moet Marja nog 3 dagen werken en dan is het tijd voor avontuur en relaxen. Ik kan niet wachten.

DAG ACHTENVEERTIG ZONDAG

Direct aan het begin van de dag voel ik me (positief) gespannen en blij. Na anderhalf jaar kan ik eindelijk mijn beroep en grote passie weer uit gaan voeren. Vanmiddag is de OPEN REPETITIE van het nieuwe koor aCapelle wat ik hier in Capelle aan den IJssel ga oprichten. Er zijn zoveel aanmeldingen. Echt heel gaaf. Maar voordat het zover is, moet er nog wel het een en ander gebeuren.

Lunchpakket

We ontbijten stevig, omdat we geen tijd zullen hebben om echt te gaan lunchen. Uiteraard nemen we wel wat noodrantsoen mee, maar dat zal tussen de bedrijven door naar binnen gewerkt moeten worden. Daar zijn we eigenlijk niet meer zo van. Als we eten, willen we dit rustig en bewust doen en we maken er ook altijd een fijn gezamenlijk moment van. Nu is het even niet anders en dat is ook goed.

Ik bak een omelet geklutst met room, bak plakken spek uit en doe hier nog kaas bij. Marja neem volle kwark met jam, room, wat noten en wat lijnzaad. Beiden kunnen we er zo wel een dagje tegenaan. Marja gaat met mij mee om zelf te kunnen ervaren hoe het na zo lange tijd voor mij weer is om voor een koor te staan.

Onzeker

Eerder vanmorgen zei ik tegen haar: “Ik zal het toch nog wel hebben he? Ben ik nog wel inspirerend genoeg, na al die tijd? Is mijn stem nog wel goed genoeg? Zal ik het vol kunnen houden al die uren staan?” Ik was wat onzeker. Ongelooflijk he als je al 35 jaar dirigent bent? Maar die hele Coronaperiode heeft er bij mij flink ingehakt. Van wekelijks 6 koren naar helemaal niets meer.

Ik miste het zingen, de optredens, de bedrijvigheid en zelfs het tekort aan vrije tijd. Daarnaast miste ik ook al die mensen om mee heen. Toch is het even wennen om na zo lange tijd weer onder de mensen te zijn. Die energie was er zo lang niet geweest. Maar al vanaf het allereerste moment voel ik dat ik weer in mijn kracht sta en ik geniet dan ook met volle teugen. Marja ziet het en geniet van deze ontwikkeling in mij.

Slank

Marja is blij dat ze is meegegaan, want bij thuiskomst kan je dit gevoel en de sfeer toch niet zo goed overbrengen. Ze is ook trots op me. En dat niet alleen om hoe ik alles weer oppak, maar ook hoe ik erbij sta. “Nooit eerder heb je zo slank voor een koor gestaan” zegt ze. “Voelde je dat zelf ook?” Nee, helaas dat voelde ik niet, maar ik was er ook niet zo mee bezig. Maar als ik de foto’s bekijk ben ik het met haar eens.

Ik vind mezelf echt nog veel te dik. In mijn hoofd voelt het al anders, maar de foto liegt niet. Toch maakt het me niet verdrietig omdat ik weet dat het steeds beter zal worden. Wat me ook verbaast is dat ik het zo goed vol heb kunnen houden.

Energie

We moesten eerst de apparatuur in en uitladen, daar aansluiten, soundchecken, teksten uitdelen, mensen ontvangen, de repetitie zelf en als laatste het opruimen en weer in en uitladen. Dus uren op mijn benen staan, weer zwaaien met mijn armen, enz., enz. Ooit was dat allemaal heel gewoon, maar na zo’n lange tijd en nu midden in de fase van onze nieuwe eetgewoonte was dat niet vanzelfsprekend meer.

Ik was ook bang voor verzuring in mijn armen. Maar die kwam niet! Dit terwijl ik daar in het begin van deze aanpak flink last van had. En mijn energie was tomeloos. Ik straalde van oor tot oor. Eenmaal thuis bleef dat geluksgevoel, maar sloeg de moeheid toch wel toe. Ook kwam daar toch ineens de pijn in mijn schouderbladen, mijn bovenarmen en mijn onderbenen. Geloof het of niet: zingen en dirigeren is TOPSPORT!

Het was een dag met een gouden randje.

DAG NEGENENVEERTIG MAANDAG

Marja moet vandaag alweer vroeg aan het werk. Ik heb de luxe dat ik even wat uit kan slapen. Nou, dat is best nodig na gisteren en ik neem het ervan. Ik ontbijt in alle rust.

Afronden

Ik ben benieuwd naar de uitslag van de aanmeldformulieren die gisteren na de OPEN REPETITIE middag zijn ingeleverd. Er blijken voldoende aanmeldingen voor 3 augustus. Dat is al best wel snel, maar onwijs leuk. Direct na onze vakantie kan ik er dan tegenaan. Zoals het er nu uitziet zal het koor uit 43 dames gaan bestaan. Wat een geweldige score. 

De rest van de dag gebruik ik om hiervoor wat administratieve handelingen af te ronden en moet er ook weer eens wat in huis gebeuren. Marja heeft een vol werkschema, dus ik pak ook dat even grondig aan. Dan is het maar vast klaar als we later deze week op vakantie gaan.

Bonen

Vanavond staan er sperziebonen op het menu en daar zijn wij beiden niet zo’n fan van. Ik maak er snijbonen van, qua koolhydraten kan dat. We eten er kipfilet bij en maken het geheel af met gedroogde tomaten en Grana Padano. En zoals bijna altijd smaakt het ons weer goed. Het is  onze laatste week dat we zoveel mogelijk de startgids volgen. Wat komt dat goed uit!

In de vakantie kunnen we dan gewoon gerechten herhalen, of op deze voet doorgaan. Als we maar binnen de “regels” eten waar we trek in hebben. We begrijpen allebei heel goed waar we mee bezig zijn, weten wat we wel en niet moeten eten en waar we op moeten letten. Dat gaat dus helemaal goed komen. Wij zijn er helemaal klaar voor! 

Gewichtsverlies

Morgen is het weer weegdag. Dat vind ik altijd ontzettend spannend. Matty heeft me voorbereid dat het door alle emotie en stress rondom het overlijden van mijn schoonmoeder en de (positieve) spanning rondom de start van mijn nieuwe koor heel goed kan zijn dat ik niet afgevallen ben. “Vergis je niet” zegt ze, ”zo’n ingrijpende gebeurtenis is enorm stressvol voor je lijf en dan kan je aankomen door extra cortisol-aanmaak.”

Gelukkig is dat maar tijdelijk, stelt ze me gerust. Ik ben blij dat ze me hier even voor gewaarschuwd heeft. Het ligt dus niet aan mij, want we doen het heel erg goed, zegt Matty. Overigens ga ik zelf niet alleen op het gewichtsverlies af hoor. Ik voel immers dat mijn vet wegsmelt, ik zie het en ik voel me goed. Allemaal pure winst! Maar ik ben voorbereid op een tegenvaller.

Gezondheid verbeterd

ian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG DRIEËNVEERTIG DINSDAG

Gister vermoedde ik het al. Ik ben iets aangekomen. Slechts 2 ons, maar toch. Tot nu toe heb ik niet stilgestaan, terwijl ik weet dat dit wel eens kan gebeuren. Ik vind het jammer, want natuurlijk was ik liever weer flink afgevallen. Maar ik ben niet ontmoedigd en het heeft zeker geen invloed op mijn motivatie. Ik voel me al zo sterk. En….. ik mag dan geen kilo’s kwijt zijn, maar in omvang neem ik ook af. Dat is echt al te zien.

Ook kom ik steeds beter in mijn energie, slaap ik veel beter en word ik uitgeruster wakker. Wat een winst! Soms ben ik nog wat duizelig, maar dat wordt ook al veel minder. Mijn lichaam komt steeds meer in balans. En ik ben echt heel trots op mezelf! Ook Marja is niet afgevallen en daar is zij wel heel blij mee. 😁 Haar gewicht blijft nu stabiel op 52.5 kg staan en dat is een gewicht dat gerust zo kan blijven.

Monique

En dan is het moment dat we richting Monique gaan om haar te vertellen dat haar moeder is overleden. Monique is het zusje van Marja, ze heeft downsyndroom en is dementerend. Als we aankomen bij de instelling waar Monique verblijft, gaat het eigenlijk precies zoals we verwachten. Als we het haar vertellen, geeft ze eerst een grote gil en barst vervolgens in huilen uit.

Vervolgens loopt ze naar verzorging en haar medebewoners om te vertellen dat mamma dood is. Allemaal zo ontzettend aandoenlijk en emotioneel. We blijven nog uren bij haar en iedere keer opnieuw moeten we het verdrietige nieuws vertellen en haar voorbereiden op de crematie van as donderdag. De verzorging is werkelijk geweldig en uiteindelijk gaan wij met een gerust hart weg.

Vasthouden

Wanneer ik in het verleden zulke zware dagen had, was er niets in mij wat het nog op kon brengen om te gaan koken. Nu komt het niet eens in mij op om dat niet te doen. Doordat ik veel georganiseerder ben met mijn boodschappen, weet ik dat alles in huis is en ik dus in no-time een maaltijd op tafel kan zetten. En dat ik dat ook wil. Dit is zo’n enorme ommekeer in mijn leven.

Ik kook de heerlijke lofschotel met hamblokjes, kaas en een zalige saus van room en mosterd. Het smaakte ons goed, ondanks de emotie en moeheid. Marja neemt nog een toetje om haar koolhydraten wat te verhogen in verband met haar traagwerkende schildklier. 

DAG VIERENVEERTIG WOENSDAG

Vanmorgen gestart met een super easy ontbijt: 2 eieren, geklutst met Fetakaas en mayonaise en dan in de magnetron. Daarna garneren met geraspte oude kaas. Mmmmmm lekker zeg en zo klaar. Onthouden voor als ik ’s morgens haast heb. De dag kan beginnen. Ik heb een bespreking over de eerste zangmiddag die ik voor aanstaande zondag organiseer. Na anderhalf jaar kan het weer! Zo gaaf en zo spannend.

Layna

Daarna rijd ik naar Zoetermeer om mijn kleindochter Layna van school te halen. Daar verheug ik me altijd zo op. Ze ziet direct dat ik ben afgevallen. Ik vertel haar trots dat ik bijna 10 kg kwijt ben en ik vertel haar hoe en waarmee me dit gelukt is. Ze is 9 jaar, maar al zo geïnteresseerd. “Knap hoor oma, maar je moet dan alleen wel je haar weer rood gaan verven” reageert ze. 😅

Friet

Ze vertelt me dat Papa en Mama ook goed bezig waren met koolhydraatarm eten, maar dat het nu even helemaal niet goed gaat. “Ze eten te vaak friet en broodjes hamburger”, zegt ze. “En jij?” vraag ik. “Ik ben ook gek op friet, Oma” zegt ze. Ik kan het niet laten om haar toch te vertellen dat ze dit echt niet te veel moet eten. Ze is nu zo mooi slank. Net als haar moeder (mijn dochter) op haar leeftijd ook was.

Bijna mager tot haar 18de. Daarna heeft ook zij tot op heden ook altijd strijd gehad met overgewicht. Zowel mijn zoon als dochter hebben mijn aanleg. Nu ik me zo bewust ben van de schade van ongezonde voeding, wil ik dit graag met hen delen. Pffff daar heb ik 66 voor moeten worden.

Shoppen

Ik ga gezellig shoppen met mijn kleindochter. Ik zie haar niet meer voor ze met vakantie gaat en het is al jaren de gewoonte dat de kleinkinderen een vakantiepakket krijgen om mee te nemen op vakantie. Ze mag dit keer meehelpen uitzoeken. Wat is dit leuk om te doen. Ik ben aan het eind van de middag wel total loss. De cafeïne in mijn dagelijkse glaasje Cola doet me goed.

Rode kool

Marja bakt frietjes van zoete aardappel met kipnuggets voor Layna en ik maak de rodekoolschotel voor ons. Deze is verbazend lekker. Ik at weinig rode kool. Maar dan wel met appel en zoet van smaak. Nu wok ik de kool, kruid deze met peper en zout en strooi er oude kaas overheen. Dit smaakt totaal anders dan je zou verwachten. Marja en Layna genieten samen nog even van een toetje, Ik breng Layna op tijd naar huis.

Morgen wordt een zware dag. Dan wordt Marja’s moeder gecremeerd. Ik moet vooraf nadenken over ons eten want we hebben geen lunchmogelijkheid. Dat vraagt dus om creativiteit, maar ik weet inmiddels dat ik dat goed kan.

DAG VIJFENVEERTIG DONDERDAG

De dag begint al vroeg, omdat we eerst Monique in Delft ophalen. We willen daar alle tijd voor nemen omdat wij het heel belangrijk vinden haar zo goed mogelijk voor te bereiden.  Voordat we weggaan, nemen we allebei een stevig ontbijt, omdat we geen idee hebben wanneer we weer wat kunnen eten. Ook maak ik een snackdoosje klaar met blokjes kaas, tomaatjes en kipfiletrolletjes met en zonder kruidenkaas.

Crematie

De dienst is mooi en emotioneel en het definitieve afscheid valt zwaar. De beleving van Monique is ontroerend en maakt het voor ons nog een stukje emotioneler. Direct na de dienst wordt het al snel ietwat gezellig en geniet eenieder van een natje en een droogje. Wij laten de hapjes moeiteloos aan ons voorbijgaan. Op dit moment hebben we gewoon nog geen behoefte aan eten.

Mocht het nodig zijn, dan halen we ons snackdoosje even uit de auto en nuttigen we ons eigen lekkers. Als we met elkaar mooie herinneringen hebben opgehaald, is het tijd om te vertrekken. We hebben Monique beloofd om naar de McDonald’s te gaan. 

McDonald’s

Monique wil Franse Frietjes en een ijsje. “Dat heb ik wel verdiend”, zegt ze. En daar bij de McDonald’s komt ons snackdoosje dan eindelijk tevoorschijn en het gaat schoon op. Omdat we geen van beiden zin hebben om bij thuiskomst nog te gaan koken, besluiten we om een broodje cheeseburger te nemen. Het broodje eten we natuurlijk niet op, de saus wrijven we eraf, maar de hamburger en de kaas eten we op.

Er zit kraak noch smaak aan en het doet het woord hamburger geen eer aan. Maar we hebben zo toch verantwoorde maagvulling binnen. Die hamburgers zijn puur rundvlees. Monique geniet van dit uitje en lijkt voor even al het verdriet vergeten te zijn. Ze is doodop als ze thuiskomt en wordt meteen door de verzorging in bed gelegd. Ze gaat dromen van Papa en Mama die in de hemel zijn, zegt ze.

Camembert

Eenmaal thuis hebben we allebei behoefte om nog iets kleins te eten. Marja bakt een ei en ik neem nog een puntje camembert kaas. Ik sta eerlijk gezegd verbaasd dat het ons echt gelukt is om zo consequent te blijven. We hebben ons beiden moeiteloos aan ons plan gehouden. Ondanks alle emoties en de verleidingen. Hoe knap! Ik duik nog even onder de douche en spoel deze zwaar beladen dag van me af. 

DAG ZESENVEERTIG VRIJDAG

We slapen uit na een onrustige nacht. Ik ga toch even op de weegschaal staan. Ik kan het gewoon niet laten. En…. er is nu alweer wat af. Pfff, gelukkig. Hoeveel laat ik altijd pas op dinsdagmorgen weten, ik weeg me immers maar één keer per week? 😁

VOORBEREIDEN

Ik ben druk met de voorbereidingen van de zangmiddag morgen. Aangezien ik morgen al om 12 uur op de repetitielocatie aanwezig moet zijn en ik niet voor 17.00 u thuis zal zijn, wil ik me goed voorbereiden. Ik vind zo’n snackboxje dan ideaal. Ik neem dan mee waar ik zin in heb en dat varieert per keer. Voorheen bereidde ik voor dit soort situaties nooit iets voor wat betreft het eten.

Ik kocht dan vaak ter plaatse wat in de vorm van een broodje kroket of zo. Of natuurlijk een Mars, gevulde koek of iets van een muffin. Dat soort eten is overal. Maar die tijd is echt voorbij! Niet omdat het niet “mag”, maar omdat ik het ook echt niet meer wil! 

Trots

Het is super dat ik goed afval, maar nog geweldiger is het dat ik me zo anders voel. Ik wilde nooit meer lijnen, omdat ik niet WEER wilde falen, zoals zovele keren. Dan was ik altijd zo boos op mezelf en dat had veel invloed op mijn eigenwaarde. Nu voel ik me best wel trots. Dit gaat zo goed. En het kost me weinig moeite. Ik heb nooit honger, de gerechten zijn lekker, het bereiden is eenvoudig en ik eet heel afwisselend.

Natuurlijk mis ik soms nog wel iets hoor, maar dan blijft het alleen bij de gedachte hieraan. Heel even maar. Ik merk het op, maar laat het ook direct weer voorbijgaan, die gedachte aan ander eten. En dat werkt. Soms heb ik ’s avonds wel erge behoefte aan iets in mijn mond. Ik neem dan een enkele keer een klein puntje kaas en dat bevredigt voldoende. Ik heb dan geen enkele behoefte om meerdere puntjes weg te werken.

Vakantie

Er zit wel een beetje de klad in het wandelen. Er was gewoon geen tijd voor. Het komend weekend zit het er ook niet echt in. Marja moet daarna nog 3 dagen werken en dan gaan we donderdag op vakantie. Een vakantie waarin we veel zullen wandelen en fietsen. Was het maar vast zover. Ik heb zin in de wereldreis die we met onze camper gaan maken. Had ik daar al over verteld?

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG VEERTIG ZATERDAG

De kauwgum heeft goed gewerkt, we hebben geen last meer gehad van lekkage! We hebben zelfs heerlijk geslapen in ons camperbed, daar waren we ook wel aan toe na die spannende dagen. Behalve… oeps, dan is het wel effe een dingetje als je ’s nachts meerdere keren moet plassen. Marja ligt namelijk bij het raam en moet over mij heen klimmen. Maar ach zo blijft ze lenig. 🙂 

Lekkernijen

Helaas moeten we wel vroeg opstaan. Marja heeft een wandelafspraak in Rheden. We waren dat bijna vergeten door alle onverwachte gebeurtenissen. We vertrekken op tijd, ik zet Marja af en zoek een heerlijk plekje voor mij en de camper vandaag. Ik lunch met een omelet met ham en kaas en stap daarna op de fiets. Ik vind mezelf best wel dapper dat ik alleen een stuk ga fietsen. Dat is alweer even geleden.

Het gaat goed en ik geniet van de natuur en de beweging. Teruggekomen zet ik een stoeltje buiten en geniet ik van het mooie weer en mijn dagelijkse cola. Als ik eerder dagjes wegging dan nam ik veel snacks mee: chocomel, gevulde koeken, tucjes, slaatjes, croissants… En nu ben ik na een ontbijt of lunch verzadigd, tevreden en fit en taal ik verder vele uren nergens naar. Wat een heerlijk gevoel is dat toch.

Heerlijk 

Als Marja terug komt van haar wandeling, staat er een heerlijk bakje aardbeien voor haar klaar. We delen onze ervaring en vertrekken daarna weer richting de camping. Daar ga ik lekker koken. Na het eten fietsen we nog even in de directe omgeving. De Utrechtse Heuvelrug, zo mooi en zo dichtbij. Dan is de energie voor vandaag echt op. De rest van de avond zitten we buiten en doen we niets, heerlijk!

DAG EENENVEERTIG ZONDAG

Ons laatste dagje op de camping. We slapen een beetje uit en als we opstaan, is het heerlijk toeven voor onze camper. We gaan dan ook buiten ontbijten. Ik heb echt trek. Dat heb ik niet vaak meer, maar vandaag dus wel. Ik bak spek, doe daar 3 eieren bij en garneer dit met geraspte kaas.
Lekker en voedzaam. Daarna gaan we fietsen.

Mislukt

Het fietsen is niet echt een succes, want voordat we op een echt fietspad komen, moeten we over zoveel paadjes met mul zand, kuilen en gevaarlijke situaties dat de angst om te vallen het wint van het plezier. We gaan dus terug naar onze camper. Later horen we dat de toegang tot  een goed fietspad slechts 20 meter van onze camper was.  😄😄 Voor vandaag houden we het toch maar voor gezien.

In beweging

We gaan eerst even lunchen. Nou ja….. het is al 15 uur dus ik noem het hapjestijd. Ik heb het restje broccoli met kip van gisteren bewaard en het is genoeg voor 2 personen als klein hapje. Koud is dit ook erg lekker en ik maak het nog wat aan met mayonaise. Zo smaakt het heel anders als gisteren. We gaan heerlijk in de zon zitten om onze huid te laten kleuren en vitamine D op te doen. We wandelen daarna nog 7000 stappen.

Terug bij de camper begint het weer wat te veranderen. Voordat we ons weer installeren met een drankje, halen we voor de zekerheid de luifel in. Je bent met kamperen zo toch meer in beweging dan in het dagelijkse leven.

Geurwater

Ik vind het lastig om te wennen aan meer water drinken. Toevallig kwam ik een advertentie tegen van Air Up. Een water drinksysteem met een smaakje op basis van geur. Je drinkt gewoon water en door de geurring die je op het flesje bevestigd, proef je de smaak van de geur die je gekozen hebt. Ik heb Matty gevraagd of dit kan en er geen addertje onder het gras zitten. Het lijkt haar geen probleem, dus meteen besteld.

En het is een succes. Ik drink dus puur water, maar ik beleef een smaak. Hoe gaaf en gezond is dat? De fles heeft een inhoud van 650 ml en daar drink ik met gemak 3 flessen van op een dag. Zo kom ik wel aan mijn 2 liter drinken per dag. De fles is wel duur, maar we sparen zoveel geld uit doordat ik niet meer snoep en snack, dat ik me dit gewoon gun. Ik koop er ook één voor Marja, zij is ook erg enthousiast.

Gehuchtjes

Oeps, ik heb er niet aan gedacht op tijd boodschappen te doen. In die kleine gehuchtjes hier zijn de winkels nog op zondag dicht. Daar moeten we dus straks in de vakantie goed rekening mee gaan houden. Voor nu maak ik me niet druk. Ik heb sla in de koelkast, zalm en in de kast blikjes makreel en tonijn. En zelfs een rookworst. We wisselen gewoon van maaltijd. Morgen eten we weer thuis en pakken we het weekmenu weer op.

DAG TWEEËNVEERTIG MAANDAG

Vóór 11.00 uur moeten we van het terrein af zijn, maar juist vandaag verslapen we ons. Tegen 10 uur worden we wakker. We nemen een snel ontbijt en gaan aan de slag. We hebben in die paar dagen met onze camper al aardig handigheid gekregen in de dingen die gebeuren moeten en als een geolied team werken we alles af. Als laatste moeten de vouwfietsen erin en al doen we die klus samen, het wordt Marja even te veel.

Zoveel energie als ik heb, zo moeizaam blijft het nog gaan met haar energie. Het duizelt haar nog regelmatig. Marja worstelt al haar hele leven met extreme vermoeidheid door CVS. Het kan langer duren voordat ook zij profijt krijgt van het nieuwe eten. Ze heeft het er soms lastig mee, al zet ze wel door. Gelukkig heeft ze veel aan de deskundige adviezen van Lara.

Emotioneel

Eenmaal thuis staat ons een lastige klus te wachten: de muziek uitzoeken voor bij de afscheidsceremonie. Ook altijd best emotioneel. Morgen gaan we naar Marja’s zusje Monique, om te vertellen dat haar moeder is overleden. Daar zien we wel tegen op. Hoe vertel je een vrouw van 57 met het syndroom van Down, die ook nog aan het dementeren is, dit verdrietige nieuws? 

Ze was zo gek op haar moeder en heeft tot twee jaar geleden bij haar gewoond. Bijna 56 jaar lief en leed, tot haar moeder werd opgenomen in een verzorgingshuis. Daarna is ze een jaar bij ons in huis gekomen. Maar toen ze ging dementeren, was dit helaas niet meer haalbaar voor ons en had ze ook andere zorg nodig. Nu woont ze in een instelling van Ipsen de Bruggen, waar ze het geweldig heeft. 

Dik

Vanavond doen we het even extra makkelijk en maak ik de courgettesoep uit startgids 1. Hier doe ik dan wat stukjes kipfilet in. Dan is het een zeer voedzame en heerlijke maaltijd. Ik voel me al 2 dagen erg opgeblazen. Of beter gezegd: dik. Ik weet dat ik niet heb gezondigd, niets fout heb gedaan, maar ben bang dat de weegschaal me morgen teleur gaat stellen.

Als enige reden kan ik bedenken dat ik maar heel weinig naar het toilet ga. 1x in de 2 dagen. De eerste weken had ik daar nog geen last van.
Dit terwijl ik toen ik alles at wat los en vast zat, soms wel 3x per dag ging. Dat is wel even wat anders. Maar goed, ik moet nog even geduld hebben tot morgen op de weegschaal. Best spannend. 

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ZESENDERTIG DINSDAG

Weegdag!!! Wat een goed begin van de dag is dit, de weegschaal geeft 97,2 aan!  Ik ben na nog maar vijf weken al bijna 10 kilo kwijt! Marja is gelukkig weer wat aangekomen. Marja weegt nu 53 kilo. Hoe groot kan de tegenstelling zijn? De één blij dat ze aankomt en de ander dat ze gewicht verliest. We zijn een bijzonder koppel. Dit overigens ook zonder onze nieuwe eetgewoonte. 😊

Huisarts

Vanmorgen ga ik naar de huisarts om mijn bloeddrukmeter te vergelijken met de professionele meting. Zo kan ik straks maximaal vertrouwen op mijn thuismetingen. Ik ben ook erg benieuwd wat ze van mijn gewichtsverlies vindt. Ze is plaatsvervangend trots op me dat ik al 9.5 kg ben afgevallen. Ze wil precies weten wat ik zoal eet en staat verbaasd dat ik met nog geen 25 koolhydraten per dag toch verzadigd ben.

Verjaardag 

Daarna op verjaardagsvisite. Ik heb al doorgegeven dat ik niets bij de thee wil. Ze zijn er toch niet echt blij mee. Vreemd eigenlijk dat men het vaak niet leuk vindt als je niets bij de thee of koffie wilt, geen drankje neemt en ook niet snackt. “Doe niet zo ongezellig!”, klinkt het dan. Ik ben echt niet gezelliger als ik snoep. Ik ga me niet meer verdedigen en eet rond lunchtijd mijn eigen meegnomen tosti uit startgids 2. Heerlijk!

Supermarkt 

Als ik later in de supermarkt loop, valt het me op dat ik hele paden over kan slaan. Ik ga steeds gerichter op mijn doel af. Ik kom nooit meer in verleiding om dingen te kopen die niet op mijn lijstje staan. Ik word ook niet meer getriggerd door aanbiedingen of lekkere geuren zoals bijvoorbeeld bij de broodafdeling. Boodschappen doen is ineens zoveel gerichter en eenvoudiger. En….uiteindelijk ook goedkoper.

Jeetje, wat ging er altijd veel geld naar koekjes, gebak, chips, snacks, sappen, sausen etc. Ik kocht ook vaak veel te veel van alles, waardoor er veel in de afvalemmer verdween. Alles gaat nu schoon op! 

Camper 

Ik ben ook al voorbereidend aan het nadenken wat er allemaal mee moet als we eind van de week voor het eerst vier dagen met onze camper weggaan. Ik heb zelfs dubbele potjes magnesium en vitamine D ingeslagen zodat dit ook altijd in de camper staat. Ook alle basisproducten die ik thuis gebruik zijn gekocht. Het is zo vervelend als je steeds met die spullen heen en weer moet sjouwen en de kans loopt iets te vergeten. 

DAG ZEVENENDERTIG  WOENSDAG

Vanochtend werd ik voor de zoveelste keer wakker met stevige kramp in mijn kuit. Jeetje wat doet dat toch zeer. Ik heb daar alleen ’s nachts en ’s morgens vroeg last van. Ineens viel er een kwartje bij me. Dit zou wel eens te maken kunnen hebben met mijn veranderde voeding of mijn gewichtsverlies. Ik stuur een berichtje naar TheNewFood en vraag om hulp.

Matty laat weten dat dit regelmatig voorkomt. Door het vele plassen verlies ik ook veel mineralen en die moet ik extra aanvullen. Ik dacht alles al goed gelezen te hebben, maar toch had ik deze informatie over het hoofd gezien. Ik nam al 2 capsules van die Triosoftgels, maar ik mag naar 4 per dag. Matty adviseert de laatste 2 tabletten net vóór het slapen gaan tegelijk in te nemen. Ik ga vannacht ervaren of het dan beter gaat.

Slecht nieuws 

Vanmiddag worden we gebeld dat het slecht gaat met Marja haar moeder die in een verzorgingshuis woont. We gaan direct die kant op.
Daar aangekomen besluiten we niet meer weg te gaan, want de verwachting is dat ze de volgende morgen niet meer haalt. Rond etenstijd ga ik maar even naar de supermarkt. Hoe verdrietig dit alles ook is, toch voel ik ook de trots dat ik zo creatief met voeding om kan gaan. 

Ik koop een kant en klare kipsalade, vervang de dressing door mayonaise, voeg er nog wat extra kipfilet blokjes aan toe en de pasta onderin kunnen we laten staan. Ik koop voor Marja kleine bakjes yoghurt, verse aardbeien en wat noten. Uiteraard ontbreekt de cola light niet. We nuttigen dit even in het lege restaurant van het verzorgingshuis en gaan later weer verzadigd terug naar de kamer van mijn schoonmoeder.

Afscheid

Daar stopt mijn verhaal voor vandaag even omdat we in alle rust samen het waken en dit afscheid willen ervaren.

DAG ACHTENDERTIG  DONDERDAG

Het was een heel kort nachtje. Om 5 uur naar bed en om 9 uur al weer op. Marja haar moeder is afgelopen nacht in ons bijzijn overleden. We zijn ontzettend verdrietig, maar ook opgelucht. Voor Marja’s moeder is de dood een verlossing. Ze wilde niet meer. Leven werd lijden, haar leven was niet levenswaardig meer. Dat en haar mooie leeftijd van 85 jaar, verzacht het verdriet, maar maakt het afscheid niet minder moeilijk.

Moe

Marja is zoooo moe en die verdrietige en korte nacht doet daar natuurlijk geen goed aan. De energie waar Marja zo naar verlangt, zal er beslist komen, maar het kost tijd om te zoeken en te voelen wat het lichaam nodig heeft. Het is best lastig voor haar. Ik ben zo ongelooflijk gemotiveerd doordat ik zo goed afval en veel centimeters verlies en mijn energie is al zeker een level hoger. Zij daarentegen ervaart nog geen vooruitgang.

Maar haar situatie is dan ook best complex. We hebben echter alle vertrouwen in de ervaring van het TheNewFood team en Marja wil nog steeds doorzetten om haar ultieme doel te bereiken. Haar wilskracht maakt dat ze vandaag de dag vol goede moed ingaat. 

Ontbijt

Eerst maar even goed ontbijten. Ik maak een voedzame smoothie voor Marja en natuurlijk ook nog een grote mok koffie met room. Dit is echt een ontbijt dat staat in je maag en waar je wel even op door kan. Zelf heb ik nog beslag over van de pannenkoekjes van gisteren. Later als ik gedoucht en aangekleed ben, neem ik er nog een. Dit ontbijt is niet alleen lekker, maar ook nog eens voedzaam.

Regelen

Vandaag moet er natuurlijk een heleboel geregeld worden.  We rijden naar Marja’s zus, waar de begrafenisondernemer komt. In alle rust wordt alles voor de crematieplechtigheid, die volgende week donderdag plaats zal vinden, voorbereid. Marja zit aan het mineraalwater en ik aan de cola zero. We hebben plakjes kipfilet met eieren en kaas bij ons. Dit eten we gewoon uit het vuistje tussendoor.

Als we begin van de avond weer thuiskomen, zijn we eigenlijk te moe, maar ik begin wel meteen met koken. Het is gelukkig weer lekker eenvoudig. Op het menu staat kip met broccoli en roomsaus. In no-time staat dit op tafel en trek of niet, het smaakt ons toch. 

Emotie-eten

Normaal zou ik me op zo’n dag zeker te buiten zijn gegaan aan snoep, chocolade en gewone cola. Ik vond dat ik die suiker dan ook echt ‘verdiend’ en nodig had. Dit waren dagen waarop ik niet wilde koken, maar lekker makkelijk wat bestelde. Maar we hebben er bewust voor gekozen om niet in oude patronen te vervallen. Het is nieuw voor mij dat ik mijn emoties niet probeer weg te eten.

Ondanks al het verdriet en alles wat we tegenkomen willen we goed voor onszelf blijven zorgen. Juist nu! Dat voelt heel krachtig en maakt me sterk. Het enige is dat ik me even niet aan dat ene glas cola per dag houd. Maar daar voel ik me totaal niet schuldig over. Dit is nu even wat het is. Voor Marja is het trouwens precies andersom. Zij kreeg op zulke momenten juist geen hap door haar keel. Ook zij wil dit nu doorbreken. 

DAG NEGENENDERTIG VRIJDAG

We besluiten vandaag om toch maar even weg te gaan met de camper. We kunnen die afleiding en rust wel even gebruiken. En voor de crematie is alles al geregeld. Het is wel weer een uitdaging, om juist in deze rare dagen weg te gaan. Ik bekijk wat ik allemaal uit de koelkast mee wil nemen. Ons koelkastje in de camper is maar klein, dus een beetje beperkt zijn we wel. Maar goed, als ik iets mis is het natuurlijk ook zo gekocht.

Weg

Onze e-bikes zijn ook binnen en kunnen we ophalen. Ze gaan dus mee kamperen! Dit maakt dat je niet voor elk wissewasje met de camper het terrein af hoeft te rijden en we heerlijk fietsend ons boodschapje kunnen doen en de omgeving kunnen verkennen. Heerlijk die vrijheid! En natuurlijk ook heel gezond. We wandelen al regelmatig, maar nu komt daar ook het fietsen bij. Nu nog even duimen voor goed weer.

Wat zijn de e-bikes gaaf. We leren nog even hoe ze opgevouwen moeten worden, plaatsen ze met gemak in de camper en dan kan ons avontuur gaan beginnen. Voor deze eerste keer hebben we gekozen voor een camping dichtbij, maar wel in de mooie natuur. Binnen een uur komen we aan in Doorn en installeren we ons op onze campingplaats. Ook dit gaat snel.

Huisje op wielen

Het is inmiddels al drie uur en we hebben allebei zin in een lunch. Ik bak eieren met spek en kaas. Marja eet haar grote kom yoghurt met aardbeien. Het voelt heel knus in ons huisje op wielen. De rest van de middag en het begin van de avond benutten we om alles uit te testen en onze e-bikes uit te proberen. Alles werkt en morgen gaan we ermee op pad. Nu is het daar te laat voor.

Kauwgum

Het begint flink te regenen. Helaas ook binnen in de camper! Het lekt bij één van de ramen. Uitgerekend het raam bij ons bed. We zetten er een bakje onder en gaan eerst eens kijken waardoor het komt. Tja er blijken wat kieren te zitten. Pfff, hoe gaan we dit oplossen? Ineens weet ik het. In mijn rugtas zit nog een doosje Roll-up kauwgom wat ik voor mijn kleindochter had gekocht. Van die roze kleverige kauwgom.

Als ik die nou eens zacht kauw en daar de naden mee afdek… maar ja, in kauwgom zit suiker. Ondertussen blijft het water naar binnen komen, ik besluit het gewoon te doen. Marja lust echt geen kauwgom, dus die kan ik niet vragen. Ik ‘offer me op’ en geniet stiekem van de zoete smaak. Zodra de grote bonk zacht is, druk ik er buiten op 3 plekken de naden ermee dicht. Oke, ik heb ‘gezondigd’, maar wel voor een heel goed doel. 

Rust

Als we eindelijk rustig zitten is het 22.00 uur. We gaan het vanavond niet laat maken Het waren enerverende dagen en ook vandaag was het allemaal best spannend. Hopelijk komen we de komende drie dagen wat tot rust en zijn we weer veerkrachtig voor de crematie van Marja’s moeder, die donderdag plaatsvindt. Ik ben benieuwd of de kauwgum het houdt vannacht.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG DRIEËNDERTIG ZATERDAG

Vandaag is het zaterdag. Vanmiddag gaan we naar Marja’s zus om weer eens even gezellig bij te kletsen. Ze had op Facebook al gelezen dat wij met TheNewFood bezig zijn en gevraagd wat ze voor ons in huis kon halen voor bij de “borrel”. Iets lekkers bij ons frisje dat slaan we natuurlijk niet af. Ik noemde het een en ander op wat wij gerust konden eten. En dat is best heel veel. Snacken is zó makkelijk met deze levensstijl.

Oude patronen

Ik draag thuis gerust iets wat wijd en makkelijk zit. Maar vandaag wil ik er goed uitzien. Ik duik mijn kledingkast in. Tot mijn verbazing is er alweer heel veel te groot. Kleding die vorig jaar zomer te klein was, kan ik nu met gemak aan. Het meeste gaat weg, maar ik wil iets van die allergrootste kleding behouden. Dat zal straks vast een kick geven om te zien hoever ik het ooit heb laten komen en waar ik dan sta. 

Bij eerdere lijnpogingen heb ik vaak veel kleding weggegooid. Ik zou het immers nooit meer zover laten komen. Maar ja, ik hield zo’n hongerdieet niet vol. En dan verviel ik altijd weer in mijn oude patroon. Dus… én veel geld kwijt aan het diëten, én aan de aanschaf van kleinere kleding en later weer aan toch weer grotere maten kleding. Daar heb ik wel van geleerd. Ik koop niet te snel iets nieuws en alleen als het voordelig is.

Smoesjes 

Helaas ziet het ernaar uit dat ik binnenkort wel een paar nieuwe BH’s zal moeten. Ik heb geen speling meer. Dat vind ik misschien nog wel het bezwaarlijkste. De bh’s die ik nodig heb zijn duur. In het goedkope segment is mijn maat niet te krijgen. Ik heb cup G. Voor een bh ben ik minimaal 80 euro kwijt, tot ik zover ben dat ik mijn bh’s in de normale winkels kan kunnen kopen.

Alhoewel mijn enkels beslist veel dunner zijn en minder vocht vasthouden, is het helaas niet zo dat ik mijn schoenen niet meer pas. Dus geen enkele smoes om ook nieuwe schoenen te gaan kopen. Balen. Het is ook nooit goed he? 😊

Snacken

We slaan de lunch over, zodat we ruimte houden voor ‘de borrelhapjes’. Zuslief heeft van alles voor ons in huis gehaald. Zo attent en lekker. Ze heeft een grote schaal gemaakt met kipfiletrolletjes met Boursin erin, snacktomaatjes, hamrolletjes met ei, stukjes gerookte zalm, salamiworstjes en Heksenkaas. Die laatste is een kleine misser, die hebben we laten staan. De rest is allemaal super en ontzettend lekker. We genieten ervan.

Het blijft bijzonder. Vroeger als ik aan de lijn was, dan zou dit ‘zondigen’ zijn. Dan moest je het met wat droge worteltjes en een plakje komkommer doen. Dan zat je elkaar aan te kijken… Maar met onze nieuwe levensstijl kan dit kan gewoon allemaal. Gewoon genieten. 

DAG VIERENDERTIG ZONDAG

Ik kijk nog eens goed in de spiegel, het is echt waar! Mijn oogleden zijn veel minder zwaar. Mijn bovenoogleden raakten inmiddels mijn wimpers en van mijn eyeliner was niets meer te zien. Dat loste ik altijd handig op met van die oogstickertjes, die ervoor zorgen dat je ooglid weer wat hoger komt. Maar nu wordt dit dus beter! Nooit geweten dat er ook vet in je ooglid zit. Echt grappig om dit te ervaren.

Vel

Ook mijn gezicht en nek worden dunner. Ik ben 66 en besef dat veel afvallen ook betekent dat mijn huid niet overal de veerkracht meer heeft om strak te trekken. Ik zal hier en daar wel wat vel overhouden en rimpeltjes krijgen. Ik probeer dat zoveel mogelijk te voorkomen door te bewegen en goede huidverzorging, maar accepteer dat ik “in de kleren”, mooier zal zijn dan “uit de kleren”. Ach, wie weet gaat het nog wel meevallen. 

Pannenkoeken

Vandaag komt Marja’s zusje (met Down syndroom) als vanouds pannenkoeken en ijs toe eten. Dat is voor haar een feest! Voor mij de uitdaging om die heerlijke pannenkoeken te bakken. Normaal at ik er dan zelf zeker zes. Twee met kaas, twee met stroop en twee met poedersuiker en appelmoes. Pffff, wat heb ik me altijd vol zitten proppen. Misschien bakken we een volgende keer pannenkoeken uit de startgids.

Maar voor nu willen we nog even geen patronen doorbreken. Zelf willen we ons vandaag graag aan het dagmenu te houden. Dus smullen wij van de roomspinazie met kip. Mmmm wat een heerlijke combinatie is dat met de room en wijn. We hebben nu al een paar keer een spinaziegerecht gegeten en steeds is de smaak anders. Heerlijk al die variaties. Toe genieten wij ook van ijs, maar voor ons waterijsjes van suikervrije limonade.

DAG VIJFENDERTIG MAANDAG

Deze morgen heb ik echt geen zin om te ontbijten. Ik kan me niet heugen dat ik dit ooit eerder gehad heb. Zelfs de geur van de eieren die Marja eerder voor zichzelf gebakken heeft, kunnen mij niet tot eten verleiden. Ik besluit dan ook om het ontbijt uit te stellen. Zo nieuw, dat ik niet trillerig en moe wordt, zoals dat al die jaren was zonder ontbijt. Ik voel me sterk. Er moet nodig wat gebeuren in huis, daar stort ik me eerst op!

Brunch

Pas om 13.00 uur begint de dag voor mij met een brunch. Dit niet omdat mijn maag dan om eten vraagt, maar omdat ik toch wel 2 maaltijden per dag wil hebben. En toegegeven, ik heb dan ook wel zin om wat te eten. Ik ga er dan ook even rustig voor zitten en het smaakt me prima.

Later op de dag valt me ineens op dat mijn polsen dunner zijn geworden. Ik leg mijn vingers er omheen en mijn duim en middelvinger komen weer tegen elkaar aan. Dit verbaast me echt. Overal is mijn lichaam aan het veranderen.

Vrije keuze

Vanavond staat er een vrije keuze op het menu in startgids 2. Nou, dat is dus niet tegen dovemansoren gezegd. Ik maak de kipshoarma met sla en die heerlijke knoflooksaus, uit de eerste startgids. Zo klaar en zó lekker! Toe nemen we weer zelfgemaakte ijsjes. Ik een waterijsje en Marja een yoghurtijsje. Daarna is het wat betreft het eten klaar voor vandaag.

Pas na twaalf uur ga ik naar bed. Op maandagavond voel ik me dan altijd wat gespannen, want dinsdag is mijn weegdag. Zal er weer wat af zijn? Is Marja nu gestopt met afvallen? Morgen weet ik het.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG NEGENENTWINTIG DINSDAG

YES, YES, YES!!!!! Het is me gelukt! Vandaag ben ik onder de 100 kilo en ik weet zeker dat ik er NOOIT meer boven zal komen. 99,9 kilo, wat een onwijs gaaf gevoel is dit. Jaren en jaren was mijn gewicht boven de 100 en schommelde meestal zo tussen de 107 en de 110 kg. En dan nu eindelijk de magische grens voorbij. De dag kan voor mij niet meer stuk en mijn glimlach verdwijnt dan ook niet meer van mijn gezicht.

En doorrrr

Vandaag starten we met startgids deel 2. Meteen doorrr dus! Toevallig staat er een feestelijk ontbijt op het menu: chocolademousse. Dat vind ik zo’n traktatie. Ik ben dol op chocolade en werkte regelmatig wel een plak weg. Nu kan ik deze smaak toch ervaren, terwijl het nog verantwoord is ook. En het vult ook heel erg goed. Dat komt vast door de avocado. Ik maak gelijk een portie voor morgen.

Als we op het balkon zitten te genieten van onze mousse realiseer ik me dat ik vanmorgen geen foto heb gemaakt van de weegschaal. Zo door het dolle heen was ik dus. Het is ook nog steeds wennen deze nieuwe ‘rol’ van blogger. Overal foto’s van maken zit nog niet in mijn systeem.

Even bijpraten

Begin van de middag heb ik afgesproken met een vriendin om een terrasje te pakken. Maar ik heb geen zin om van het weekmenu af te wijken, dus ik neem de lunch mee. We hebben van die handige bakjes gekocht, waar je de sla, het vlees, de vis of de eieren apart in kan bewaren. Er zit ook een los sausbakje bij en… er kunnen koelelementen in. Zo blijft alles lang goed. 

We vinden een heerlijk bankje aan het water, waar ik mijn lunch opeet. Het is meteen al gezellig samen. Later op het terras neemt mijn vriendin een ijsje. Of ik dat niet erg vind, vraagt ze me. Nee, daar heb ik echt geen moeite mee, ik zit gewoon ook al lekker vol na mijn lunch.

Cola

’s Avonds kijk ik nog even op de Facebookpagina van The New Food. Het is zo leuk om al die reacties op mijn blog te zien, er is voor de lezers ook zoveel herkenning. Ik zie dat Matty een artikel over cola heeft gedeeld. Ik weet wel dat het beter zou zijn om helemaal geen cola light meer te drinken. Niet vanwege de koolhydraten, maar omdat cola light toch het afvallen kan vertragen. Maar oh, wat hunker ik nog naar mijn glas cola.

Ik denk dat dit ook te maken heeft met de cafeïne die erin zit. Ik drink nooit koffie en er is verder niets waardoor ik cafeïne binnen krijg.  Ik drink al járen de hele dag door cola light. Ik wilde vaak dat ik ook zo kon verlangen naar koffie of een borrel, zoals vele mensen. Maar beiden lust ik niet. Ik kom nu maar moeilijk aan voldoende vocht op een dag, het water drinken moet ik echt leren.

DAG DERTIG WOENSDAG

The Day after mijn HOERA ervaring van gisteren kan ik het niet laten om vanmorgen toch weer even op de weegschaal te gaan staan. Tot mijn verbazing zie ik dat ik nog eens 8 ons ben afgevallen. 99.1 kg dus. Er bestaat dus geen enkele twijfel meer dat mijn neergaande lijn zich zal voortzetten. Misschien ben ik hierdoor nog wel blijer dan gisteren. Ik wil eigenlijk niet elke dag wegen, maar dit had ik toch even nodig.

E-bikes

Vanmiddag gaan we op E-bikes uit. Gewone fietsen zou misschien beter passen bij onze nieuwe actieve leefstijl, maar na een gecompliceerde breuk van mijn staartbeen, lang geleden, kan ik moeilijk fietsen. Met een beetje ondersteuning van zo’n e-bike, is het echter wél te doen voor me. We willen de fietsen straks meenemen als we er met de camper op uitgaan.

We twijfelen tussen een E-Bike vouwfiets die zo de camper in kan of een gewone E-Bike die op een fietsendrager achter de camper komt. Marja heeft zich er behoorlijk goed in verdiept en we gaan vandaag wat fietsen uitproberen.

Tosti

Voor we weggaan lunchen we nog even. Vandaag staat de tosti op het menu. MMMmmmmmm wat is die ontzettend lekker! En weer zo voedzaam. We smullen er allebei van. Voor Marja is het net wat teveel, maar ik eet alles tot de laatste kruimel op. Ik besef weer hoe bijzonder het is dat je zo lekker en best veel kan eten en toch afvalt. Het is echt zo: ik eet mezelf gezond en slank! Op dit moment mijn lijfspreuk.

Kuiltjes

Het wordt een actieve middag. We komen weer een stap verder met het E-Bike verhaal. We zijn laat thuis, een beetje moe en nemen eerst even rust, daarna maak ik de nasi die vandaag op het menu staat. Ook al zo lekker! Mijn lichaam verandert nog steeds per dag. Ik zie hier en daar kuiltjes komen die er nooit zaten en mijn buik, maag en bovenbenen zijn slapper. Omdat ik zo zwaar was, stond alles altijd strak.

Ik maakte daar wel eens grapjes om. Wie kan nu zeggen dat zij op mijn leeftijd nog zo’n strak huidje heeft? Tja, dat was wel een voordeel van een heel groot nadeel! Ook in mijn gezicht begin je het al te zien. Zeker als ik moe ben. Ik ben me ervan bewust dat ik mijn lichaam beter moet verzorgen om mijn huid in goede conditie te houden. Ik heb daar ook echt plezier in. Het hoort er allemaal bij in dit proces.

DAG ÉÉNENDERTIG  DONDERDAG

Vandaag stond Marja weer even op de weegschaal. Ze was weer afgevallen. 55.2 kg. Oeps, nu komt ze wel bij een grens. Meer wil zij niet afvallen. Haar doel is immers geen gewichtsverlies, maar meer energie. We nemen dus contact met TheNewFood. We krijgen veel goede tips. Marja moet ook echt 25  koolhydraten per dag hebben, omdat ze een traagwerkende schildklier heeft. Daar mag ze niet onder zitten. Extra aardbeien dus!

MCT-olie

En omdat haar lijf nog steeds aan de vetten moet wennen, maar ze wel echt extra vet nodig heeft om niet af te vallen, krijgt ze het advies om MCT olie te gaan gebruiken. Ze moet het rustig opbouwen en het kan ook in de yoghurt met aardbeien. Marja vindt het een uitkomst. Mmmmm, ik word bijna jaloers. We volgen nog steeds allebei de menu’s van startgids 2, maar Marja mag hier dus nog wat extra’s aan toevoegen.

Koop gesloten

In de middag gaan we nog een aantal e-bikes proberen en dan zijn we eruit. Het worden 2 elektrische vouwfietsen die we met gemak in de camper mee kunnen nemen en die fietsen met het comfort van gewone E-bikes. Zo gaaf. We sluiten de koop en vieren onze aankoop op een gezellig terrasje. Ons colaatje drinken we genietend op.

Eenmaal thuis hebben we eigenlijk nog steeds geen behoefte aan eten en het gerecht van de dag past voor ons niet bij het warme weer. We duiken dus even in de zomerspecial en kiezen een heerlijke maaltijdsalade met kip. Fijn dat dat gewoon kan; een maaltijd wisselen met iets uit één van de andere boeken. We smullen ervan. Daarna neemt Marja nog een yoghurtje en beiden zijn we weer optimaal verzadigd.

DAG TWEEËNDERTIG VRIJDAG

Wie had ooit kunnen denken dat ik mijn dagelijkse drie boterhammen met pindakaas zo makkelijk zou kunnen verruilen voor een ander ontbijt? Nu eet ik ’s morgens heel gevarieerd en vaak hartig. En het bevalt me prima. Ik neem er ook echt de tijd voor om te ontbijten. Vandaag ontbijten we pas laat. Voor het eerst sinds lange tijd staat er vandaag niet zoveel bijzonders op ons programma. 

Rust

Heerlijk zo’n dag dat niets hoeft en alles kan. Omdat we zo laat ontbeten hebben we niet geluncht.  We willen toch nog even weg en nemen in onze nieuwe gekoelde lunchboxjes wat plakjes kipfilet, een eitje, een snacktomaatje en een stukje kaas mee. Je weet immers maar nooit of we hier behoefte aan krijgen. Natuurlijk was het maar een klein hapje, maar het bleek toch fijn dat we wat bij ons hadden.

Puree met jus

Inmiddels zijn we er aan gewend dat we eten als we zin hebben. Dit geeft een heel vrij gevoel. Voor mij geeft het ook veel rust dat mijn lichaam niet meer steeds om eten vraagt. Ons late diner bestaat uit bloemkoolpuree met vlees en jus. Ik gebruik kipfilet in stukjes en maak ipv jus een saus met de ingrediënten uit het recept, alleen zonder bouillon waardoor het wat compacter blijft. Het smaakt heerlijk over de bloemkoolpuree. 

We zitten nu in week 5 en dan wordt aangeraden geen tussendoortjes meer te nemen. Dat is op zich geen probleem, ik ben steeds verzadigd. Maar ik vind het soms wel ongezellig om niet even iets klaar te kunnen maken. Het zit dus puur tussen mijn oren.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ZESENWINTIG ZATERDAG

Vanmorgen maak ik een turbo start. We willen vroeg naar onze camper, maar… mijn nieuwe bril ligt klaar bij de opticien, die wil ik natuurlijk meteen ophalen. En ik móet vandaag ook boodschappen doen. Ik besluit vroeg op te staan en beide te doen, vóór we naar de camper gaan. Ik twijfel even over het ontbijt. Ervoor of erna ontbijten? Het feit dat ik die twijfel heb, is helemaal nieuw voor mij. Ik besluit pas later te ontbijten. 

Valse start

Vroeger kon ik ’s morgens eigenlijk helemaal niets als ik niet had gegeten. Zelfs als ik me alleen maar aankleedde, voelde ik me heel gammel, laat staan dat ik direct in actie moest komen. Die enkele keer dat dat gebeurde, terwijl ik niet gegeten had, voelde ik me door die verkeerde start eigenlijk de hele dag niet echt prettig. Nu sta ik op en heb ik helemaal geen trek. Ik voel me nog steeds verzadigd van de vorige dag.

Ik ga als een wervelwind door het winkelcentrum. En ik voel me superfit. Zo’n tempo heb ik de laatste jaren niet meer gehad. Binnen een uur ben ik thuis. Marja heeft al ontbeten en ik neem daar nu ook even de tijd voor.

Bezoek

Bij de camper aangekomen, gaan we direct aan de slag. We stoppen alleen voor een kopje thee want we willen klaar zijn voor ons bezoek komt.
Mijn dochter komt met haar gezin om onze nieuwe aanwinst te bekijken. Iedereen is heel enthousiast over onze aankoop en we babbelen natuurlijk honderduit over de avonturen die we met onze camper hopen te gaan beleven.

Om half twee duik ik de camper in om de lunch klaar te maken. “Mag ik helpen?” vraagt mijn kleindochter. Natuurlijk mag zij dat en even later staan we in het piepkleine keukentje salades te maken. Ik ervaar dit echt als een geluksmoment. 

Andijviesoep

Thuis gekomen ploffen we allebei op de bank met een heerlijk glas Cola, wat we wel even verdiend hebben. Als ik ben bijgekomen, ga ik aan de slag met ons avondeten. Andijviesoep! Vooraf heb ik er eerlijk gezegd geen vertrouwen dat dit lekker zal zijn. Maar het blijkt overheerlijk en ontzettend voedzaam. Echt een maaltijdsoep. De combinatie van andijvie, avocado, spekjes en ei, zou ik nooit gedacht hebben is heerlijk.

Inmiddels vraag ik me ook niet meer af of iets wel genoeg is. Ik heb al ervaren dat ik altijd verzadigd ben na een maaltijd en dat het zelfs zo is dat ik stop met eten als ik verzadigd ben, in plaats van mijn bord leeg te eten of nog een restje op te maken. Wat een geweldige ontwikkeling is dit.

DAG ZEVENENTWINTIG ZONDAG

Vanmorgen bak ik de snelle zadencracker. Wat is dit toch heerlijk. Zeker doordat ik ze ook besmeer met roomkaas. Echt een verwennerijtje en een heerlijke start van de dag. Daarna gaan we voor de derde dag op rij naar onze camper. Vandaag moet hij zover klaar zijn dat hij naar de stalling kan. Het is flink aanpoten, maar aan het eind van de dag is hij schoon en ingeruimd.

Het harde werken ging ons best goed af. Althans … mij ging dit heel goed af. Marja heeft helaas nog weinig energie en presteert op doorzettingsvermogen. Dat doet ze eigenlijk haar hele leven al. Het zijn onregelmatige dagen zo,  waarbij we nauwelijks thuis zijn. Wij, als starters van de TheNewFood aanpak, hebben onszelf wel direct flink op de proef gesteld.

Hoofdhonger

We smokkelen nooit, maar dat is voor Marja makkelijker dan voor mij. Ik voel soms die strijd in mijn hoofd. Qua trek is er geen verleiding. Als ik iets lekkers zie, gebak, chocolade, ijs, chocolade, friet, etc., dan schreeuwt mijn lichaam hier niet meer om. Ik voel me constant verzadigd. Maar in mijn hoofd speelt zich wel van alles af. Het is zolang mijn patroon geweest om op basis van zien of ruiken iets te kopen of te nuttigen.

Het zijn ook die gewoontes… Terras? Taart! Iets te vieren? Gebak! Onderweg trek? Snacken! Te moe om te koken? Even online eten bestellen! En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dát is nu het gevecht. Maar ik win steeds. Ben ik nu nog wel eens te moe om te koken, dan eet ik later. Het hongergevoel is er immers niet meer. Ik ben me heel bewust van wat er in mijn hoofd gebeurt door deze manier van eten. Ik ga anders denken. 

DAG ACHTENTWINTIG MAANDAG

Weer een mijlpaal bereikt. Het is de laatste dag van de startgids! Wat is ons en mijn leven in die korte tijd veranderd.

Te groot

Als ik een legging aantrek blijkt die werkelijk om mijn bovenbeen te zwabberen. Het is geen gezicht. Ik haal al mijn leggings uit de kast en pas de grootste. Maat xxl en xl. Allemaal veel te ruim. Wauwwwww, wat is er dus veel bij mijn bovenbenen af. In mijn kledingkast vind ik nog meer kleding die te wijd zit. Het wordt een flinke hoop. Marja komt de slaapkamer binnen en vraagt verbaasd wat ik aan het doen ben. 

Trots vertel ik haar dat deze stapel weg mag. Ze is onder de indruk, en vraagt of ik m’n slips nog wel pas? Ik koop altijd van die slips die ik tot mijn middel op kan trekken, omdat je dan zo min mogelijk randjes onder mijn kleding ziet. Ze blijken ook te groot, doordat de ruimte bij mijn dijen veel te wijd geworden is. Jeetje, dan ben ik daar dus ook centimeters kwijt. Ik kan echt mijn geluk niet op.

Bloeddruk

En er is nog iets waar ik ongelooflijk blij om ben. Mijn bloeddruk is al omlaag. In geen tijden heb ik zo’n mooie (ochtend) bloeddruk gehad. 134/75! In de avond is hij nog wel wat hoger, maar beslist niet verontrustend meer. Op dit moment doe ik even dagelijks 2 metingen. Zodra ik een stabiele lagere bloeddruk heb, ga ik naar de huisarts om te overleggen of ik misschien al wat mag minderen met de medicijnen.

Proeven

Vandaag aten we groene asperges met tomaat en drumsticks in spek gerold uit de oven. Groene asperges hadden Marja en ik nog nooit gegeten en het beviel ons heel goed. Van de drumsticks mochten we er per persoon 4, maar dat was echt veel te veel. Aan ieder 2 hadden we meer dan voldoende. We eten niet meer om te eten, we eten om te proeven.

Levensstijl

Het is voor mij een echte afkickperiode geweest. Afkicken van de suikers en van mijn totaal verkeerde eet- en snoeppatroon. Maar het is me gelukt om door de moeilijke momenten heen te komen. Mijn wil is deze keer zo sterk. De knop is echt volledig om.  En het klopt, dit is geen dieet, dit is een levensstijl. Een levensstijl die bij ons past. Een bewuste keuze voor gezond leven, met gezonde voeding.

Reclame

Hoe meer ik lees over dat wat al die koolhydraten met je doen, des te blijer ben ik dat TheNewFood op mijn pad is gekomen. Het valt ons op dat er in de reclames op televisie bijna niets of soms helemaal niets gepromoot wordt dat gezond is. Eerder keken we nooit zo bewust naar reclames. Dagelijks kijken we nu met grote verbazing hoe al die producten boordevol koolhydraten aan de kijker worden opgedrongen.

Als ik dit schrijf, denk ik: Pfffff, ik ben best wel fanatiek. Maar nu ik ook bijna alle etiketten lees om te kijken of ik qua koolhydraten wel het goede product pak, valt het me ook op hoeveel suiker er wordt toegevoegd aan levensmiddelen waar je dit helemaal niet bij verwacht. Ik was laatst zo gefocust op het etiket lezen dat ik zelfs bij een fles afwasmiddel op het etiket stond te kijken. Tja, je kan ook een beetje doordraaien he?

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWEEËNTWINTIG DINSDAG

Vanmorgen kon ik niet lang in bed blijven liggen. Het is dinsdag, dus weegdag. Zal ik deze week weer afgevallen zijn? Ik ben erop voorbereid dat je in week drie vaak even stilstaat. Maar ik niet! Ik weeg 100.7! Yeahhhhh 6 kilo eraf in drie weken!!!!! Ik hoopte onder de 100 te zijn, maar hier ben ik al DIK tevreden mee!  Als me dat van tevoren verteld was, dat dit zou lukken in een paar weken, had ik het echt niet geloofd.

Coronaprik

Vandaag krijg ik mijn tweede Pfizer-prik. Spannend. Van de eerste werd ik niet ziek, maar wel intens moe. Ik voel me nu lichamelijk zo sterk door al die goede voeding en aanvullende mineralen dat ik er vol vertrouwen in mijn lichaam naar toe ga. Heerlijk om je zo te voelen. Deze aanpak geeft me veel meer dan afvallen. Het verandert veel meer in mij.

Risico

Als ik thuis kom van de GGD nuttig ik mijn heerlijke voedzame lunchsalade van avocado, mozzerella. Daardoor valt alle spanning van me af die ik toch had opgebouwd in de aanloop naar de tweede enting. Ik ben best bang geweest. Zeker omdat mensen met veel overgewicht ook een groter risico op problemen hebben als ze Corona krijgen. Ik ben echt heel erg voorzichtig geweest.

Zoet

Een drankje hoeft niet meer zoet te zijn. Ik, die verslaafd was aan cola, drink nu veel thee, mineraalwater (soms met wat suikervrije siroop) en nog maar één glas cola per dag. De smaak van suiker en de hunkering hiernaar raak ik al wat kwijt. Ik kan ook genieten van een drank die niet zoet is. Ik vind dit allemaal niet gewoon en het blijft me nog verbazen. Mijn lichaam en geest maken zo’n ongelooflijk mooi proces door.

Soep

Eind van de middag voel ik me niet helemaal fit. Een beetje lamlendig. Dat komt vast door de prik. Marja biedt gelijk aan om even te koken. Dat vind ik natuurlijk fijn, maar op de een of andere manier staat het avondgerecht van het menu me tegen. Marja duikt in de startgids en kijkt bij gerechten die hetzelfde aantal koolhydraten hebben en komt uit op de courgettesoep. Ja…. Daar heb ik trek in!

Deze soep stond al eerder in het weekmenu, maar toen konden we hem niet maken omdat we onverwacht niet thuis waren. De smaak verrast ons. Zo’n simpel soepje en zo lekker. We vragen ons wel af of dit dan wel voldoende vult. Tot onze verbazing doet het dat zeker. We kunnen de hele kop maar nauwelijks op. Dat komt vast door de room en de kaas die er in gaat. Beslist een aanrader.

Smal bekkie

Als we zitten te eten zegt Marja: weet je dat ik het zelfs al een beetje in je gezicht ga zien dat je afvalt? Ze wrijft over mijn wangen en glimlacht. Dat is mooi toch, zegt ze. Ja dat is mooi. Aangezien ik een ‘stevig lijnverleden’ heb, weet ik dat ik vaak in mijn gezicht het eerste afval. Dat maakte soms dat mensen zeiden dat ik er minder goed uit ging zien. Ik weet dat ik me daar niets van aan moet trekken, maar het raakt me wel. 

Uit lunchen

Morgen wordt een uitdaging. Ik ga voor de eerste keer sinds mijn start met iemand lunchen. Ik ben voldoende thuis in wat ik wel en niet kan eten. Als er niets geschikts op de kaart staat, zal ik vragen of ze iets puurs willen klaarmaken zonder saus etc. In mijn tas heb ik ook nog een noodrantsoen, voor ‘je weet het niet’. Ik weet dat het goedkomt, maar ik ben er best een beetje gespannen over.

DAG DRIEËNTWINTIG WOENSDAG

Gelukkig ben ik vannacht niet ziek geworden van de Pfizerprik, maar oh wat voel ik me intens moe. Ik moet mijn ene been voor mijn andere denken en besluit maar even toe te geven aan dit gevoel. Ik hoef even helemaal niets en duik terug mijn bed in. Wanneer ik een paar uur later opsta, voel ik me gelukkig al iets beter, ontbijt ik met plezier.

Uitsmijter

In het restaurant in Zoetermeer waar ik ga lunchen, denken ze helemaal met me mee en ze bieden zelfs aan speciaal iets voor mij te maken, uiteraard alleen puur en echt eten. Wat een fijne ervaring voor zo’n eerste lunch in deze nieuwe fase is dit. Ik kies uiteindelijk een omelet met ham en kaas van de kaart, maar zonder brood met een beetje sla en tomaat. Op een terras geniet je daar zelfs nog weer meer van dan thuis.

Zwaar

Tijdens de lunch op het terras lijkt mijn moeheid als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Ik besluit nog even het Stadshart in te gaan om te winkelen. Dat blijkt toch iets te overmoedig, al wandelend voel ik mijn lichaam met de minuut zwaarder worden. Even doorzeten nog, want ik moet dagelijks toch ook aan mijn stappen komen en dan op huis aan.

Wijn

Nog helemaal verzadigd heb ik geen enkele behoefte om rond etenstijd te gaan koken en gelukkig kan Marja het ook nog wel eventjes volhouden. “Ik neem wel even een bouillonnetje”, zegt ze. “ Wie had kunnen denken dat ik mijn wijntje ooit zou verruilen voor een kop bouillon?” Marja heeft nu al 23 dagen geen wijntje gedronken. Terwijl ze altijd echt kon genieten van een goed glas wijn bij het eten of soms in de avond.

Inmiddels is ze eraan gewend en mist het niet echt meer. Wat ze wel mist op deze warme dag is een ijsje. We haalden dan vaak spontaan even een ijsje. Dat is nu niet meer mogelijk. Straks kunnen we wel ijs zelf maken, maar dat is toch anders dan even neerstrijken bij een ijssalon of ijskar en dit ter plaatse opeten.

Mislukt

Als ik aan de slag ga in de keuken gaat er iets mis. Er staan sperziebonen met kaas en tomaat op het menu met kipfilet. Dit laatste wissel ik met kipgehakt. Voor het eerst is een maaltijd geen succes. Niet omdat het recept niet goed was, maar omdat ik het gehakt veel te zout gekruid had. Foutje van de kok! Ik kreeg er zelf nog wel wat van weg, maar Marja lust het echt niet. Iets anders heb ik op dat moment helaas even niet in de aanbieding. Marja doet gewoon wat extra slagroom in de koffie en voelt zich toch verzadigd. Wonderlijk. 

DAG VIERENTWINTIG  DONDERDAG

Vandaag ben ik gelukkig weer fit en dat is maar goed ook, want het wordt een lange, drukke dag. Eerst even goed ontbijten en dan kunnen we van start. Marja neemt Griekse yoghurt met slagroom en suikervrije jam en ik spiegeleieren met spek. We gaan naar Giethmen voor de laatste regeldingen en de overdracht van onze stacaravan. 

Creatief

In onze tas hebben we uiteraard wat te eten bij ons. Dat zit er al zo in bij ons. We hebben het creatief opgelost voor vandaag. We wisselen onze maaltijden van het weekmenu. In de vriezer hebben we nog 2 bakjes courgettesoep voor de lunch en voor het diner nemen we alles voor de makreelsalade mee. Die gaan we straks buiten maken en eten, gewoon op een bankje in de natuur. Hoe simpel kan het zijn.  

Bloeddruk 

Ik heb ik een bloeddrukmeter aangeschaft en ben benieuwd of deze al gezakt is. Ik schrik van het resultaat. Zowel onder- als bovendruk zijn hoog. Ik herhaal de meting nog een paar keer, maar er verandert niet veel. Ik stuur een berichtje en verpleegkundige Lara stelt mij gerust. Het vaccin is iets wat niet in het lichaam hoort het is een stressor voor je lijf. Dat kan de bloeddruk (tijdelijk) verhogen. Ik ben gerustgesteld.

Lijn

Vaak is er tegen mij gezegd: ”Moet jij niet aan je lijn denken?” als ik weer eens wat lekkers verorberde. Mijn steevaste reactie was dan: ”Lijn? Zie jij bij mij ergens een lijn? Nee dus. Waarom zou ik me dan druk maken?” Ik nam mezelf dus niet serieus en lachte dit soort opmerkingen vaak weg. Die tijd is voorbij! Ik ervaar het wel als heel positief om op vele fronten zo bewust met mijn lichaam bezig te zijn. 

Ik zorg nu beter voor mezelf op veel vlakken. Nog maar 24 dagen op weg en er zijn al zoveel dingen veranderd. Mijn lichaam krijgt weer wat lijn. Je ziet weer een beetje taille, mijn maag en buik staan niet meer op spanning. Mijn hals wordt ook al ietsje smaller.

DAG VIJFENTWINTIG VRIJDAG

Nog maar net bekomen van de overdracht van onze stacaravan staat deze dag in het teken van de tweedehands camper die we hebben gekocht. We gaan deze straks ophalen en tijdelijk stallen op een camping in de buurt. Daar gaan we hem klaarmaken voor gebruik. Een nieuwe fase vol avontuur breekt aan. We zijn er allebei best wel een beetje opgewonden van. Toch moet er eerst weer even goed ontbeten worden. 

Goochelen

Ook vandaag wisselen we maaltijden, we letten natuurlijk wel op de koolhydratengroepen. Ik besef dat wij de laatste dagen best een beetje aan het goochelen zijn, maar door ons overdrukke en rommelige programma kan dat even niet anders. En we eten wel gewoon gerechten uit de startgids, niets anders. Dus dat is al heel erg mooi.

Eerder zouden dit dagen zijn geweest waarop we onze toevlucht genomen zouden hebben in het bestellen van Pizza, Chinees of iets anders en er zeker tussendoor ook wel een frietje en een ijsje in zou zijn gegaan. Nu hebben we alles onder controle. Eigenlijk ben ik best wel trots op mezelf dat ik niet in de verleiding kom mijn oude gewoontes te herpakken.

Zuurkool

Wanneer we later moe thuiskomen, maak ik een heerlijke zuurkoolschotel klaar. Weer zo anders dan de andere zuurkoolmaaltijden die we al gegeten hebben. Deze keer met gehakt, creme fraiche, spek en geraspte kaas. Dat is echt smullen. Ik hield nooit van zuurkoolstamppot. Zelfs niet als ik daar noten en heel veel ananas in deed. Nu geniet ik er echt van.

Deel 2

Morgen gaan we verder met het schoonmaken en klussen in de camper. Hopelijk kunnen we hem aanstaande zondag al gaan inruimen. Het blijven dus drukke dagen waarbij we lang van huis zijn. Maar hoe dan ook, we zorgen ervoor dat we goed blijven eten en dit uiteraard zoveel mogelijk via de startgids. Maandag komen we weer in een rustiger gareel en zullen we het weekmenu weer strak gaan volgen.

We beginnen maandag overigens aan startgids 2 en dat betekent dat we dan geen tussendoortjes meer mogen hebben. Eigenlijk is dat niet zo erg, want daar hebben we nog maar zelden gebruik van gemaakt. Dit dan in de vorm van een blokje kaas of een plakje vleeswaren met roomkaas.. We doen dit dan meer voor de gezelligheid dan dat er echt behoefte aan is. Helemaal zonder gaat ons makkelijk lukken.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG NEGENTIEN ZATERDAG

De laatste jaren had ik vaak het gevoel wel hele dagen te kunnen slapen, maar dat gevoel is helemaal weg! Inmiddels is het normaal dat ik om 7.00 uur ’s morgens wakker word en dan eigenlijk al uitgerust genoeg ben om de dag te beginnen. Dat doe ik niet hoor. Ik duik nog even lekker terug in bed, lees wat en dommel nog even weg. 

Rookworst

We gaan straks naar een grote campingwinkel. Na een stevig ontbijt vertrekken we, gewapend met voor ieder een halve rookworst in mijn rugtas voor het geval we voor de lunch niet thuis zijn. We slenteren uren rond en dan ineens komt “de man met de rubberen hamer”.  Marja zegt even te moeten gaan zitten, omdat ze staat te trillen op haar benen en ook ik geef aan dat het me allemaal een beetje duizelt.

We beseffen dat we zo druk zijn geweest dat we veel te laat zijn met eten. Dat zou me eerder nooit zijn overkomen, omdat ik eigenlijk altijd trek had. Nu is dat er totaal niet. We nemen een break in de koffieshop en onder het genot van een kop koffie en thee, nuttigen we onze halve rookworst. We komen meteen weer bij.  Daarna winkelen we nog even door en met een flinke vracht spullen gaan we naar huis. We zijn moe!

Boodschappen

Thuisgekomen laden we alles uit en snakken we naar onze “reddende bouillon met zout”. Hier knappen we altijd zo van op. Wanneer ik weer uitgerust ben, rijd ik nog even naar de supermarkt om de boodschappen voor vanavond en de eerste dagen te doen. Ik wil niet dat er een moment ontstaat dat we in de fout gaan, omdat iets niet in huis is. Dankzij de startgids is de boodschappenlijst zo gemaakt.

Vanavond ruilen we het diner en eten we nogmaals een gerecht waar we vorige week erg van genoten hebben. Kipshoarma met sla, kaas en knoflooksaus. Dit laatste zelfgemaakt uit de startgids natuurlijk. Wij vinden dit echt zo’n zaterdagmenu. Kort geleden aten we regelmatig Kapsalon. Marja een kleintje en ik een XL. Je weet wel met van die kleffe friet eronder. Nou, die friet missen we echt niet. Dit is heerlijk zo.

Figuur

Als ik sta te koken zegt Marja ineens: “weet je dat je borsten weer voor je maag uitkomen? Eerder was je maag gelijk aan je borsten en nu zit er alweer figuur in”. Tja……. Dat klopt. En als je dan ook nog weet dat ik echt flinke borsten heb, dan kan je je misschien wel voorstellen dat ik een flinke maag had. Nu na 19 dagen is hier inderdaad al een heel groot verschil te zien. Ik vind het zo gaaf dat Marja dit soort dingen uitspreekt.

Ik ben dan best een beetje trots op mezelf. Of eigenlijk…………. HEEL trots!

Pure winst

Alles, maar dan ook alles geeft aan dat deze TheNewFood-aanpak voor mij werkt. 
• Geen honger
• Lekker eten
• Afvallen
• Centimeters verliezen
• BMI omlaag
• Beter slapen
• Energiek wakker worden
• Meer eigenwaarde
Dit is allemaal pure winst. 

DAG TWINTIG ZONDAG

We hebben haast en kiezen voor een makkelijk ontbijt met yoghurt. Ik doe dit niet te vaak omdat teveel yoghurt het afvallen wat tegen kan werken. Voor mij dus opletten met yoghurt. Maar voor Marja geen enkel probleem. Eigenlijk zelfs heel goed. Vandaag moeten we onze stacaravan in Giethmen leeghalen. We hebben hem verkocht want wij hebben nieuwe plannen.

Eten mee

We zijn niet thuis met de lunch en het avondeten, dus alles nemen we mee. Het wordt al een routine. Onze koelkast is altijd minimaal voor drie dagen gevuld, dus we grijpen nooit mis. Als we na 2 uur rijden bij onze caravan zijn aangekomen, moet er direct werk verzet worden. We onderbreken alleen even om te lunchen. Al snel zijn we weer hard bezig en rond etenstijd is alles klaar. 

Op de thee

Na het eten, gaan we nog even een theetje drinken bij onze naaste (camping)buurtjes. Het kan bijna niet anders dan dat het gesprek toch weer even op de TheNewFood-aanpak komt. Zo leuk om te horen hoe Marja enthousiast alle informatie geeft over de do’s en don’ts van ketogeen eten. Ze is er echt heel diep ingedoken en weet heel veel vragen met kennis te beantwoorden.

En dat voor een vrouw die haar hele leven nooit heeft hoeven lijnen Voor wie voeding nooit echt haar interesse had en ketogeen een totaal nieuw begrip is. Maar ze staat er helemaal achter. Dit steunt mij ook zo enorm.

Appelsap

Ondertussen komen er noten op tafel: die mogen jullie immers eten, zegt onze buuf. Even later zet ze heerlijke flessen appelsap voor ons neer om mee naar huis te nemen: “Puur natuur en passend bij jullie gezonde levensstijl”. Zo lief en attent, maar helaas moeten we er nee tegen zeggen, ze kan hier beter iemand anders een plezier mee doen. Ze snapt het en we krijgen heerlijke verse munt en een doosje kruidenthee mee.

Verrassingen

Terug bij de caravan valt me op dat mijn enkels en onderbenen nog nauwelijks dik zijn. Als ik er op druk, blijft er geen kuiltje meer staan. Het voelt ook niet meer warm en pijnlijk zoals anders in de avond. En dat na een dag waarop ik de hele dag op mijn benen heb gestaan. Wauwwwww wat is dit geweldig. Ik eet me met de dag gezonder! Op dit moment heeft iedere dag wel een verrassing voor me in petto.

DAG ÉÉNENTWINTIG MAANDAG

Vandaag merk ik voor het eerst dat ik geen behoefte heb aan mijn ontbijt. Het lijkt me wel lekker, maar het hoéft niet zo nodig. Jaren en jaren schreeuwde mijn lichaam altijd om eten zodra ik mijn benen buiten het bed had gezet en ik kon zonder ontbijt ook niet functioneren. Nu word ik net zo verzadigd wakker als ik naar bed ben gegaan. Ik heb een vroege afspraak en stel mijn ontbijt uit tot ik weer thuis ben.

Als ik weer thuis ben heeft Marja al ontbeten en maak ik op mijn gemak mijn ontbijt klaar. Ook dan voel ik me nog steeds niet gammel van de honger, zoals ik dat eerder altijd had. Wat een heerlijk gevoel! Mijn leven wordt op deze manier niet meer beheerst door eten.

Zingen

Vanmiddag wordt het even spannend. Eindelijk na bijna anderhalf jaar kan ik als dirigent weer aan de slag. Er mag weer (buiten) gezongen worden. Wat heb ik dit gemist. Straks ga ik een nieuwe koorlocatie bekijken. Ik ben helemaal hyper. Het is echt niet niks om na een heel druk (koor)leven met heel veel mensen om me een ineens thuis te komen zitten, zonder dat ik mijn grootste passie zingen kon uitvoeren.

In het begin had ik veel moeite met het invullen van mijn dagen. Uit verveling ging ik dan eten/snoepen, daardoor werd ik nog 7 kilo zwaarder. Kilo’s die ik er niet meer afkreeg. Als dirigent ben ik best een spring-in-’t-veld en mijn werk gaf me dus ook de nodige beweging. 

Taart

Ik kom later een beetje stuiterend thuis. Wat een prachtlocatie is de nieuwe repetitieruimte voor mijn koor, ik heb er zin in!  Eerder als ik iets te vieren had, werd dat altijd bekroond met minimaal 1 gebakje of stuk taart of zelfs wel meer. Dat maakte het dan voor mij feestelijk, maar ik heb geen enkele drang gevoeld om naar de banketbakker te gaan. Ik heb mijn beleving enthousiast met Marja gedeeld en meer had ik niet nodig.

Stappen

Wanneer Marja klaar is met werken, gaan we samen nog even aan de wandel. We wonen erg mooi en binnen 5 minuten lopen we langs de IJssel naar een prachtig natuurgebied. 9232 stappen zetten we. Iedere keer kom ik een stukje verder. Ik merk ook dat ik al wat lichter loop. Misschien klinkt dat raar, maar ik voel dat echt zo. Ik ben me ook bewuster van mezelf, bewuster van mijn lichaam, bewuster van mijn conditie.

Kippenpoten

We komen laat thuis en ik start meteen met koken. Broccoli met gebraden kippenpoten. Mmmmmmm heerlijk! Ik kan niet wachten tot ik morgenochtend op de weegschaal kan gaan staan en me weer ga meten. Zal ik onder de 100 kg zijn? Ik hoop het zo. Ik weet dat je in de derde week stil kan staan, maar ik voel gewoon dat ik ben afgevallen. Ik merk het ook mijn kleding.

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG TWAALF ZATERDAG

Vandaag voel ik direct na het opstaan dat ik niet helemaal fit ben. Ik ben wat trillerig, licht in mijn hoofd, mijn armspieren verzuren bij de minste inspanning en mijn benen lijken niet van mij. Ik vraag me af of ik nog steeds aan het afkicken ben van al die koolhydraten die ik gewend was te verorberen. Omdat ik twijfel of ik hier nu nog last van kan hebben, neem ik weer even contact op via de chat van TheNewFood.

LoSalt

Op de vraag hoeveel zout ik neem, vertel dat ik dagelijks 2 tot 3 koppen bouillon met extra zout. Welk zout is de volgende vraag. En dan blijkt dat ik het verkeerde zout gebruik. 😅😅 Ik nam vooral LoSalt omdat ik dacht dat dat beter was i.v.m. hoge bloeddruk. Maar Lara (verpleegkundige bij TheNewFood) legt uit dat ik zo teveel kalium binnenkrijg en daar last kan krijgen. Bovendien verlies ik hierdoor juist extra vocht en zouten!

Ze adviseert het zoutadvies exact op te volgen. Dus 1 á 2 keer per dag een halve theelepel Himalaya of Keltisch zout met een halve theelepel LoSalt. En als ik meer zout nodig heb (en dat heb ik!) dan alleen extra Himalaya of Keltisch zout. Niet nog extra LoSalt. Ik deed dat wel.

Bloeddruk

Wat betreft mijn bloeddruk stelt ze me gerust: ik hoef me écht geen zorgen te maken wat betreft mijn bloeddruk. Zout is niet de oorzaak van hoge bloeddruk, zoals altijd werd gedacht, maar suiker is de boosdoener. Sterker nog: ik kan verwachten dat mijn bloeddruk snel gaat zakken! Ik ben gerustgesteld en ga het anders doen met het zout.  Wat is dat toch fijn dat je echt álles kunt vragen en snel antwoord krijgt!

Lunch vergeten

’s Middags besluiten we even te gaan fietsen in de prachtige omgeving van de Lemelerberg. Nog maar net op weg, voel ik me wat onzeker.
Misschien omdat dit de eerste keer is dit seizoen dat ik weer op de fiets stap? Ik fiets door, maar word ook echt bibberig. En ineens weet ik het! We hebben niet geluncht! Gewoon vergeten. We maken er geen punt van en fietsen terug naar de caravan.

In een mum van tijd tover ik de heerlijke salade met avocado en zalm op tafel. Ik neem er een kop bouillon met extra Himalayazout bij en knap meteen op. Niet veel later zijn we weer op weg. We maken ook nog een heerlijke wandeling en de energie stroomt weer.

Bami

Bij thuiskomst genieten we nog even van de zon en later dan normaal nuttigen we de avondmaaltijd. Later op de avond sta ik weer even achter de pannen om alvast de bamischotel voor onze vrienden die morgen op visite komen, klaar te maken. Het bereiden hiervan kost me geen enkele moeite. Ik ben immers verzadigd! Alles is voor hen op maat gekocht, zodat er niets overblijft. Wij eten zelf morgen gewoon lekker uit de startgids.

DAG DERTIEN ZONDAG

Ik was altijd een enorme uitslaper, ik werd gewoon al moe wakker. Ik was jaloers op mensen die elke ochtend energiek naast hun bed staan. Maar vandaag moest ik om 7 uur even plassen en voelde me zowaar uitgerust. Maar ja, dat is wel heel vroeg om op te staan, dacht ik. Dus nog even terug naar bed. Normaal viel ik dan direct weer in slaap, maar deze keer lukte me dat met geen mogelijkheid. Ik was klaar met slapen!

Energiek de dag in

Als Marja een uurtje later opstaat, is ook zij heel verbaasd. “Jij? Vroeg op?” zegt ze. Dat is nog nooit voorgekomen. Tjaaaaaa, weer zo’n ongelooflijke positieve verandering. Wat gaat het allemaal snel. Ik sta echt verbaasd, hoe zowel mijn lichaam als mijn geest veranderen.

Om 8 uur schijnt de zon al volop, het wordt vandaag een lange dag. Maar eerst eens lekker ontbijten. Het verwondert me hoe snel dingen die we nooit deden in de dagelijkse routine passen. Tot 2 weken geleden moest ik er niet aan denken om in alle vroegte achter het fornuis te staan en zelf allerlei lekkernijen te bereiden. Nu vinden we dit beiden leuk. Het is een bewuste start van de dag waar we tijd voor maken.

Visite

Onze visite komt en met het grootste gemak zet ik voor hen appeltaart op tafel, zonder enige hunkering. Ook met de lunch eten Marja en ik volgens de startgids en sta ik broodjes te beleggen voor onze vrienden. We nemen er een bouillonnetje bij. In de namiddag volgt voor hen een wijntje met wat zoutjes, waar wij keurig afblijven. Onverwacht besluiten ze niet te blijven eten.

We geven ze de bamischotel die ik gisteren al bereid had mee. Door de dag heen vertel ik natuurlijk honderduit over de TheNewFood aanpak en ik merk hoe veel ik er al van weet. Ik vind het gaaf om op alle vragen antwoord te kunnen geven. Wanneer ze vertrokken zijn, gaan wij nog even aan de bouillon voor we de auto vol gaan stouwen met de spullen die na de overdracht van de caravan niet blijven staan.

Actie na het uren lang stilzitten. Dan zo tegen achten maak ik een verbazend lekkere zuurkoolschotel met rookworst. Daarna gaan we op huis aan. Een rit van 2 uur. We genieten nog even na van het weekend, ik met mijn glas cola en gaan naar bed.

DAG VEERTIEN MAANDAG

Eindelijk kan de zomerkleding uit de kast. Ik was er nog niet toe gekomen om mijn zomerkleding tevoorschijn te halen. Vandaag gaat alles door mijn handen. Jeetje wat een tenten. Vergeleken bij vorig jaar ben ik niet zwaarder geworden, dus alles past nog. Sterker nog sommige jurkjes zitten nu ruimer. Ik merk dat mijn lichaam nu heel snel centimeters verliest door deze aanpak. Ik voel dit al dagen en ga het vanaf nu ook meten.

Vertrouwen

Beiden merken we het verschil nu we het anders doen met het zout. Zo leren we dat we echt mogen vertrouwen op de adviezen! Ik heb nog wel last van mijn evenwicht. Al vanaf 1983 tob ik met evenwichtsproblemen, het blijft mijn zwakke plek bij moeheid en stress. Ik ben dan ook niet verbaasd dat dit ook nu weer de kop opsteekt. Er gebeurt zoveel in mijn leven en lichaam.  

Spruitjes

Deze manier van eten bevalt ons echt goed. Bijna alles vinden we lekker en we genieten veel meer van de maaltijden dan voorheen. Maar vandaag kiezen we een andere avondmaaltijd, want spruitjes met spek is niet iets voor een zonnige dag als deze. Gelukkig is dat geen probleem, in de startgids staat precies uitgelegd hoe je een maaltijd kan ruilen. Er is alweer voor ons meegedacht!

Morgen weegdag

Ik kijk uit naar morgen, zal ik weer wat kwijt zijn? Bij al mijn andere afvalpogingen stond ik de tweede week meestal stil. Dat ontmoedigde me dan direct. Nu voel ik de positieve verandering aan mijn lichaam. Dat stimuleert me voldoende om vol vertrouwen de derde week in te gaan. 

Marja is juist benieuwd of het haar gelukt is niet af te vallen. Tegenstrijdig hè? Maar wij ervaren het als een heel mooi proces voor ons samen

Gezondheid verbeterd

Rian (66) is getrouwd met Marja (64), moeder van 2 kinderen, oma van 3 kleinkinderen en koordirigent van beroep. Ze is 1.68 lang en na ‘een leven lang lijnen’ weegt ze bijna 107 kilo. Ze besluit het roer om te gooien en kiest voor TheNewFood. Rian deelt haar ervaringen in haar blogs.

DAG ACHT DINSDAG

Ik stap een paar keer op en af de weegschaal om zeker te weten dat dit echt is. Steeds weer geeft hij dezelfde stand aan… 103,3 kilo. Jaaaaaaaaaa! Ik kan bijna niet geloven dat ik in één week 3,3 kilo ben afgevallen. Ik ben blij en emotioneel tegelijk. Natuurlijk heb ik nog een enorme BUIK, maar ik voel ook echt dat de spanning al van mijn buik en maag is. 

Ontlasting

En….. weet je wat ook zo fijn is, ik heb normale ontlasting. Toen ik nog alles at wat los en vast zat, was ik dagelijks aan de diarree. Ik had daar op zich geen last van, maar normaal is het niet. Ook ging ik soms drie keer per dag en dat is nu genormaliseerd naar één keer per dag. Ongelooflijk dat mijn lichaam zo snel positief reageert.  

Boodschappen doen

Het is ineens leuk om boodschappen te gaan doen. Ik vind het een enorme uitdaging om steeds alles weer voro een paar dagen in huis te halen. Ik merk dat ik al heel veel etiketten lees met betrekking tot de koolhydraten. Daardoor gaat er een wereld voor me open. En naast dat het allemaal gezond en verantwoord moet zijn, vind ik het ook een sport om ook nog op de kleintjes te letten.

Eerlijk gezegd was dat één van de dingen die me eerder tegen had gehouden om te starten. Ik dacht dat het allemaal veel te duur zou zijn.  Natuurlijk is het zo dat sommige pure producten iets meer kosten, maar als je een beetje oplet valt het echt heel erg mee. Daarbij is het ook zo dat ik anders mijn boodschappenkar vol gooide met veel extra’s die we nu natuurlijk niet meer nodig hebben. En geloof me dat was best veel.

Makkelijk koken 

Gisteren heb ik een dubbele lunch gemaakt, dus straks heb ik het makkelijk. Fijn dat dat in de startgids ook zo beschreven staat. Vanavond kookt Marja. Zij is nooit zo’n keukenprinses geweest en eerlijk gezegd vind ik het zelf ook erg leuk om te koken. Maar deze nieuwe manier van eten en het feit dat er zulke duidelijke en eenvoudige recepten in de startgids staan, maakt dat zij het leuk vindt om nu ook eens te gaan kokkerellen. 

Dromen over afvallen

Het is niet niks om mijn leven zo volledig om te gooien. Gewoontes van vele jaren moet ik doorbreken. En dat vind ik niet makkelijk. Een deel van mijn leven was zo gericht op snoepen, snacken en eten. Om iets te vieren, voor de gezelligheid, vanuit frustratie, vanuit zwakte, vanuit hunkering, vanuit troost en ga zo maar door. Ik werkte als ik moe en gestrest was rustig een heel BonBon blok weg of een zak yoghurtgums leeg. 

Ook al gaat het volgen van het weekmenu me goed af en is er ook al resultaat, ik heb het soms even zwaar. Mijn lichaam reageert goed en laat mij voelen dat de verandering is ingezet. In mijn hoofd gaat dit niet zo snel. Soms voel ik me schuldig dat ik het zover heb laten komen. Dan ben ik boos op mezelf. Dan maakt die gedachte weer plaats voor medelijden. Voor de zoveelste keer in mijn leven ga ik de strijd tegen de kilo’s aan…

Ik denk dan terug aan al die keren dat het me niet gelukt is. Ik ben beslist een positief mens, maar mijn levenslange struggle mbt lijnen heeft me wel gevormd tot wie ik ben. Een sterke vrouw in vele opzichten, maar zo labiel als het om afvallen gaat. Zo wil ik niet meer zijn! Het is alsof ik afscheid neem van iets wat voor een groot deel mijn leven bepaalde. Ik droom zelfs over afvallen.

DAG NEGEN WOENSDAG

Ook voor Marja begint de verbetering inmiddels goed voelbaar te worden: ze sliep al een hele tijd niet goed, voor we hiermee begonnen. Nu voelt ze dat dat verandert! Ze wordt veel minder vaak tussendoor wakker en voelt zich ook beter uitgerust. Dat er daadwerkelijk iets is veranderd, geeft haar FitBit (horloge) ook aan. Haar REMslaap duurt veel langer. Wat een fijne ontwikkeling. 

Verwenoma

Ik haal mijn kleindochter van school, zij mag altijd kiezen wat ze wil eten en net als vele oma’s verwen ik haar graag met lekkers. Op dit moment zijn de Donuts favoriet en normaal gesproken eet ik daar ook lekker van mee. Voordat ik haar ‘s avonds naar huis breng eten we meestal patat met kipnuggets en appelmoes of pannenkoeken, gevolgd door een toetje. Voorheen deed ik me daar royaal aan tegoed.

Bleef er wat over, dan verdween dit later als ze weg was ook in mijn buik. Nu is dat anders. Vandaag trotseerde ik de Donuts, een stuk chocolade en later de pannenkoeken. Ik ben best trots op mezelf. Gek genoeg kost het me totaal geen moeite. Ik sta met veel plezier de salade voor de lunch van Marja en mij te maken.                      

De knop is echt om!                                                                                                       

Ik ben nog maar negen dagen bezig, maar het voelt langer. We zijn al aardig thuis in deze manier van eten. Wel lezen we zo af en toe nog even in de startgids of kijken we op de website. Er is ook zoveel informatie dat niet alles direct is blijven hangen. We blijven dat gewoon nog even doen. Vandaag ben ik door een aantal gebeurtenissen behoorlijk gespannen en geëmotioneerd. Ik weet dat als ik me eerder zo voelde, dat ik naar zoetigheid greep en het is nieuw om te ervaren dat ik hier nu geen behoefte aan heb.

DAG TIEN DONDERDAG

Ik merk het nu ook aan de centimers. YESSSSSSSSSSSSSS mijn BH kan een haakje verder! Niet alleen de kilo’s vliegen eraf, maar ik merk dat mijn omvang ook iets begint te minderen. Ook mijn jas waarin ik me al maanden als een opgestopte worst voelde zit nu al beter. De rits kan met gemak dicht. Wat een verandering in zo’n korte tijd. Dat stimuleert natuurlijk enorm.

Visite

We gaan weer naar de caravan. Voor onze maaltijden en tussendoortjes heb ik alles bij me. Wel zal ik nog even wat boodschappen moeten doen voor de visite die we a.s. zondag krijgen. Ze komen rond lunchtijd en voor hen maak ik dan gewoon lekkere broodjes en wij gaan voor ons eigen menu. Wel heb ik gezegd dat ze deze keer niet kunnen blijven eten. Dat zagen we nog even niet zo zitten.

Ook haal ik gewoon zoutjes, wijn en bier in huis. Alleen niet meer in grote hoeveelheden, zodat er geen voorraad in huis komt. Ik weet ook dat ik lekkere gezonde snacks kan maken, maar daar wil ik de eerste 8 weken nog niet aan beginnen.

Eetrust

De eerste dagen aten we ’s avonds  wat later. Dit omdat een avond zonder snacken zo lang duurde.  Althans voor mij. Ik ben de snacker, de grote snoeper. Doordat we wat later gingen eten, omzeilden we dit probleem. Nu nog maar in de tweede week van deze nieuwe aanpak, hoeft dit niet meer. Mijn lichaam vraagt nog nauwelijks om extra’s. Ik voel me meestal verzadigd en als ik toch nog even wat nodig heb, is een klein gezond tussendoortje meer dan voldoende. De behoefte aan zoet wordt ook al veel minder. Ik ervaar steeds meer eetrust.

Steun

Wat me enorm helpt is de steun van Marja die me regelmatig vertelt hoe trots ze op me is dat ik dit weer ben aangegaan en hoe goed ik het doe. Ze zegt meerdere malen dat ze het knap vindt hoe ik de eerste periode door kom en hoe sterk ik ben. Ik voel dat ze trots op mij is. Dat doet me erg goed. Zij kent zelf die ongeremdheid niet wat betreft eten, zelf at ze eerder te weinig. Nu gaan we deze uitdaging samen aan. 

Samen gaan we ervoor. Beide voor onze gezondheid. Zij wil niet afvallen en ik moet vele kilo’s kwijt. Fijn dat beide met TheNewFood aanpak kan. 

DAG ELF VRIJDAG

Na een lange koude periode is er vandaag eindelijk zon. Ook de temperatuur is behoorlijk opgelopen. Heerlijk! Maar voor mij heeft warmte ook een andere kant. Door mijn gewicht transpireer ik heel snel, heb ik het al snel tė warm en heb ik direct een kledingprobleem. Mijn bovenarmen zijn behoorlijk dik en een iets te kort mouwtje laat mijn Juliana-armen zien.

Corrigerend ondergoed

Verder draag ik altijd corrigerend ondergoed dat als een tweede huid om mij heen sluit om al mijn vetrolletjes (zeg maar gerust rollen,) te maskeren. Maar dat is zomers zo warm. Ook kan ik nooit een jurkje aan met blote benen eronder, want dan schuurt de binnenkant van mijn bovenbenen tegen elkaar. Om over verdere ellende maar te zwijgen. Maar… direct gaat er door mij heen: als ik me goed aan de startgidsen houd, zal ik straks als het echt zomer is al heel wat kilo’s kwijt zijn. En daar ga ik voor!

Winkelen

Na het ontbijt gaan we even naar Ommen. We oriënteren ons op wandelschoenen voor mij. Nu we zoveel lopen, wil ik hiervoor ook graag goed schoeisel. Ik zie een leuk jurkje hangen, wat helemaal mijn stijl is, zegt Marja: “kijk daar pas je straks in, koop hem vast!” Dat lijkt me niet zo’n goed idee, hij is ook aan de prijs. Maar we maken wel een foto die laat zien dat het nog best te overzien is 🙂. Hmmmm, positief blijven toch?

We lopen terug naar onze auto en daar staat een viskraam. “Mar, ik ga een harinkje nemen” zeg ik. “Dat wordt dan zeker je lunch” zegt Marja. Maar nee hoor, dit mag gewoon tussendoor. Wát een verwennerij. Weer bij de caravan installeren we ons in de zon, gewapend met een groot glas water. Wauwwwww, dat is genieten, wat hebben we daar naar verlangd.

Met je handen eten

We profiteren zo lang mogelijk van het buiten zijn en pas om half acht begin ik aan de avondmaaltijd. Dat is vanavond onder andere een halve kip. Het doet me denken aan vroeger toen we regelmatig bij Wienerwald gingen eten. En daar mocht je zo’n halve kip met je handen opeten. Wat toen kon, kan nu ook en allebei eten we onze vingers er bijna bij op. Letterlijk en figuurlijk was het een heerlijke dag.

Gezondheid verbeterd