Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Veel geld

Vinz en Senn kunnen urenlang op Youtube filmpjes kijken waarin iemand Fortnite aan het spelen is. Ik heb nooit goed kunnen begrijpen wat ze er leuk aan vinden, maar ze zijn er helemaal weg van. En nu willen ze zelf ook streamer worden met filmpjes waarin ze gamen, want “dan verdien je veel geld.” weet Vinz. De Youtube kanalen die ze volgen worden heel vaak bekeken en dat levert geld op. 

De jongens zijn heel serieus als ze roepen dat ze game-streamer willen worden. Samen hebben ze al een heel plan gemaakt, inclusief zolderverbouwing. Ze gaan eerst starten met een TikTok-kanaal. Dave en ik vinden het maar niks dat ‘live gamen’. We hebben er met zijn vieren hele gesprekken over. Als ouders blijven we bij ons standpunt: ze gaan zichzelf niet al gamend filmen.

Wij mogen niets!

De jongens zijn teleurgesteld dat hun plan niet door kan gaan: “We mogen ook niks!” moppert Senn. Ik ben het daar niet mee eens, ze mogen toch echt een heleboel. En ze mogen ook best een eigen TikTok kanaal beginnen, maar wij vinden een kanaal over gamen niet een goed idee. Wij vinden dat hun kanaal het dan wel echt ergens over moet gaan en een toegevoegde waarde moet hebben. 

Vele opties worden besproken, van hele onschuldige dingen naar onderwerpen die net op de grens zijn. Van elk idee vinden wij wel wat. Het zorgt bij Vinz en Senn voor irritatie, zelf vinden ze het natuurlijk stuk voor stuk geweldige ideeën en ze zien zichzelf al rijk en beroemd worden en truien, shirts en petten met hun naam erop verkopen. Ik adviseer ze om er nog eens rustig over na te denken. 

Eureka

En dan ’s avonds om tien uur staat Senn ineens beneden. “Mam, ik weet het!”, komt er enthousiast uit. “Ik wil keto recepten filmpjes maken en dat wij recepten uit de boekjes maken en ze filmen.” Hij is er helemaal vol van. “Zo kan iedereen zien dat het echt niet moeilijk is en dat je je zoveel beter gaat voelen.” Ik ben enthousiast:  “Geweldig plan Senn, morgen gaan we het erover hebben, maar nu eerst slapen.”

Senn gaat weer naar boven, maar hij kan niet slapen van de opwinding. De volgende ochtend deelt hij zijn idee met Vinz. Die vindt het een geweldig idee en wil met de frika’s gaan beginnen: “Morgen heb ik een studiedag, dan kan ik het eerste filmpje maken.” Senn vindt het goed: “Als ik maar mag proeven als ik uit school ben.” Samen praten ze verder over hun ideeën en wat ze allemaal willen gaan maken.

Keto TikTok

Samen kletsen ze verder over hun Keto TikTok kanaal en wat ze er allemaal op willen gaan zetten. Ik vind dit zo leuk om te zien, eindelijk hebben we een onderwerp gevonden waar we allemaal achter staan en dat ik zelf ook leuk vind om samen met hen mee aan de slag te gaan. De grootste ideeën worden opgeschreven in een speciaal schrift. Genoeg ideeën, genoeg informatie om te delen.

Als de jongens naar school zijn, duik ik in de wereld van TikTok. Want ik zal ze er wel bij moeten helpen en ik weet er helemaal niets van af. Ik maak wat proeffilmpjes met Charlie als model. Het is even zoeken hoe alles werkt, maar uiteindelijk lukt het me sneller dan verwacht. Ik voel me ineens een hele hippe 40-plusser. 

Script

Voordat we de volgende dag aan de slag gaan, bespreek ik met Vinz het ‘script’ voor het eerste filmpje. Vinz komt met het idee om alle ingrediënten van tevoren klaar te zetten in de juiste hoeveelheden, zodat hij het alleen maar erbij hoeft te doen.  “Wegen is niet zo interessant om te filmen,” weet hij. Samen nemen we het recept door en zetten alles klaar. “Nu kunnen we beginnen!” roept Vinz enthousiast. 

Gedreven als een echte pro gaat hij aan de slag met het maken van de frika’s. Ondertussen geeft hij mij veel tips over hoe ik het beste kan filmen. Na afloop zetten we samen alle kleine stukjes film in elkaar tot één geheel. Vinz is tevreden en trots op het resultaat. “Nu kan iedereen zien dat het gewoon te doen is.” We zetten het filmpje online, maar delen het nog niet. 

Trots

Als Senn komt binnenvallen uit school staan een frika en een trotse Vinz hem op te wachten. Senn krijgt niet eens de kans om rustig te proeven of Vinz vraagt al: “En? Is het lekker Senn?” Senn geniet zichtbaar, hij is onder de indruk!  “Vinz, het is heerlijk, nu kun jij voortaan altijd de frika’s maken.” bedenkt hij meteen. En natuurlijk is Senn heel erg benieuwd naar het eerste filmpje. Dat is vanaf nu te vinden op TikTok!

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Verslaafd aan eten

Ik was 16 toen ik Mieke leerde kennen. Allebei waren we verzeild geraakt in een roerige tijd. Vanaf dag één dat we elkaar zagen, hadden we een klik. We dachten vaak hetzelfde en dat doen we nog steeds. We hebben aan één blik genoeg. We stonden hetzelfde in het leven en hadden dezelfde struggles en moeilijkheden. Beiden waren we ook verslaafd aan eten.

We hebben samen heel wat tochten naar de supermarkt gemaakt om van ons geld allerlei lekkers te kopen; cola, chips, chocolade, koekjes en snoep. Tijdens de ritten naar de supermarkt stopten we op de terugweg om met al ons gescoorde lekkers te gaan picknicken. We genoten van deze momenten. Het zorgde voor nog meer verbinding tussen ons. 

Uit het oog

Toen gebeurde er iets waardoor ik haar van de één op de andere dag kwijtraakte. Er was geen contact meer en we verloren elkaar uit het oog. Pas drie jaar geleden vonden we elkaar weer terug via Facebook. We spraken af elkaar weer te zien en waren eerst voorzichtig aftastend of we beiden nog wel dezelfde waren. Al snel voelde het weer net zo vertrouwd ‘als toen we 16 waren’. We pakten al snel onze oude gewoontes op.

Bij gezelligheid hoort eten en zonder eten is het niet gezellig, was ons motto. We aten al snel weer veel, heel veel, als we samen waren. We propten onszelf vol, zonder schaamte konden we los gaan. We lachten heel wat af ondertussen. Niemand deed ons iets. Wij konden samen de wereld aan, wij voelden ons sterk en flexibel als bamboe! Ondanks dat we beiden steeds dikker en zieker werden.

Spelbreker

En toen kwam het moment dat ik begon met de aanpak van TheNewFood. Mieke niet: ze vond het onzin en zij bleef snaaien. Ook als we samen waren. Ik voelde veel irritatie en ook verdriet, het was zo confronterend om te zien. In haar zag ik mijn oude ik weer terug. Hoe goed ik ook mijn best deed om mijn irritatie niet te laten merken, zij voelde het wel aan.

En ook zij was geïrriteerd. Omdat ik niet meer met haar mee-at. Omdat ik in haar ogen zo streng was voor mijzelf. Ze vond het overdreven allemaal. Ik voelde me onbegrepen. Voor het eerst in mijn leven zorgde ik goed voor mijzelf en zij kon dat niet zo zien. De irritatie liep op, we spraken ons beiden niet volledig uit en we raakten de verbinding met elkaar kwijt.

Ik mis je

Ons contact werd minder, het bleef beperkt bij af en toe een appje. Pas maanden later had ze de moed om een berichtje te sturen: “Nens ik mis je.” Mijn hart maakte een sprongetje; zij sprak uit waar ik te koppig en te eigenwijs voor was om het uit te spreken. We maakten meteen de afspraak om elkaar de volgende dag te zien. Open gingen wij met elkaar het gesprek aan, dit keer werd het een écht gesprek.

Het kwam erop neer dat zij ook wilde afvallen en dat ze jaloers was omdat het mij wel lukte en haar niet. Diezelfde jaloezie die ik ook vaak heb gevoeld als ik de succesverhalen op de facebookpagina van TheNewFood las. Het is die afgunst, dat stemmetje wat zegt; waarom lukt het hun wel en mij niet, het zal mij toch nooit lukken, het is ongezond, het is niet vol te houden. Dat stemmetje wat zegt dat je het heus niet kunt.

Dat wil ik ook

Samen maakten we een plan voor haar om ook te starten. We reden naar de Primera om de twee startgidsen te halen. Diezelfde middag stonden we samen haar keukenkasten leeg te halen om alles weg te doen wat ze niet meer nodig zou hebben. ’s Avonds gingen we samen naar de supermarkt. Deze keer niet om de kar vol te laden met allerlei koek en chips maar voor de boodschappen van de eerste week.

Dat was het begin van haar TheNewFood-avontuur. We zijn nu 10 maanden verder en Mieke is 40 kg lichter. Samen maken we nu mooie wandelingen en ontdekken we de mooiste plekjes in onze omgeving. We picknicken nog altijd, maar nu op een andere manier. Met een thermoskan thee en wat zelfbereide hapjes, of gewoon wat kaasjes of worst. 

Epilepsie

Mieke raakte meer kwijt dan die kilo’s. In de afgelopen jaren was ze namelijk steeds zieker geworden; ze had last van epilepsie met vreselijke aanvallen. Daar slikte ze zware medicatie voor. In de eerste weken dat ze met TheNewFood bezig was, werden de aanvallen zelf heftiger. Gelukkig had ze net een nieuwe jonge arts gekregen die deze aanpak kende. Hij moedigde haar aan om vooral door te gaan met strikt keto!

Dat deed ze en het was zwaar. Maar gaandeweg werden de aanvallen minder. De medicatie werd bijgesteld en uiteindelijk mocht ze zelfs helemaal stoppen. Inmiddels is ze vrij van aanvallen! Hoe bijzonder dat dit zo op haar pad is gekomen! Wij hadden vooraf geen idee dat dit zo uit zou pakken. Wisten wij ook veel dat keto al honderden jaren succesvol wordt toegepast bij kinderen met epilepsie!

Genieten

Samen zijn we nu ruim 100 kg lichter. We zijn nog steeds dikke vriendinnen, maar niet meer te dik.  We hebben onszelf slank en gezond gegeten. We denken vaak terug aan de tijd waarin we zoveel snaaiden.  Beiden zijn we zo veranderd, zowel innerlijk als uiterlijk.  We hebben eindeloos veel gepraat. Echte oprechte gesprekken, van hart tot hart. We hebben samen zoveel opgeruimd en dat doen we nog steeds.

Mieke voelt zich nu een heel ander mens, maar voor mij is ze dezelfde gebleven. Het enige verschil is dat onze vriendschap nu puur en echt is, net zoals ons eten. We gaan samen de diepte in en durven onze tranen aan elkaar te laten zien. We hoeven niet meer alles weg te lachen en te eten: we mogen zijn zoals we ons op dat moment voelen.

Buiten beeld

Mieke heeft geen Facebook en ze wil zelf liever buiten beeld blijven, maar via mij wil ze wel graag haar verhaal delen. Natuurlijk doe ik dat. Want wat ben ik trots op haar en ook op ons samen; die twee ‘dikke vriendinnen’. Terwijl ik dit schrijf, rollen de tranen over mijn wangen van puur geluk en dankbaarheid. Wat ‘anders eten’ allemaal niet voor je kan doen…

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Weekend

Het is weekend en wij kunnen heerlijk wat langer blijven liggen. De jongens niet, die zijn altijd al vroeg beneden in het weekend.  Ze zien hun kans schoon om (zonder commentaar) op tv en youtube te kijken wat ze zelf willen. Daarbij genieten ze dan van een zelfgemaakt ontbijtje… Sinds de jongens met mij mee-eten is dat helemaal keto uiteraard…

Voor Senn is het vrijwel elk weekend hetzelfde, Griekse yoghurt met blauwe bessen of wat aardbeien erin. Soms wil hij ook wel eens Griekse yoghurt met koekkruiden erdoor pakken: dan smaakt het heerlijk naar speculaas, vindt hij. Vinz is van de uitgebreide ontbijtjes. Hij maakt meestal een ‘bordje vol’ voor zichzelf, met worstjes, kaasjes, gekookt ei, komkommer, paprika en wat er nog maar meer ligt in de koelkast.

Op zoek

Zelf lig ik dan wel nog in bed maar ik slaap niet echt meer. Ik lig te luisteren naar alles wat er beneden gebeurt. Blijkbaar kunnen ze niet alles vinden voor het ontbijt. Veel kasten gaan open en dicht en er wordt gerommeld in de lades. En ineens hoor ik ook de achterdeur een paar keer open en dicht gaan. Is dat Senn die een nieuwe emmer Griekse Yoghurt uit de koelkast in de garage pakt?

Ik hoor hem zeggen: “Hier Vinz, kijk eens.” Ik vraag me af waar het over gaat: ik word nieuwsgierig. Maar ik lig nog zo lekker en als ze me nodig hebben komen ze me wel halen ga ik van uit. Na een stilte waarin ik weer wat indommel, hoor ik ineens geschreeuw. “IIehhh bah!” galmt het door huis. “Moet je kijken Senn!” Oké, dit is het moment om toch uit bed te komen en poolshoogte te nemen.

Witte worst

Als ik de trap afloop, komt Vinz direct naar me toe rennen. “Mama, mama, de cervelaat worst die in de garage ligt is écht niet meer goed. Hij is helemaal wit!” Ik: “Vinz, er ligt geen cervelaatworst in de garage.” “Jawel, kijk deze!” Hij staat vlak voor me te zwaaien met een grote zilverkleurige worst die hij heeft opengemaakt. “Kijk mam, hij is écht helemaal wit en ruikt heel vies!”

Ik moet lachen. Vinz kijkt mij verontwaardigd aan: hoe durf ik hem uit te lachen? Er is iets verschrikkelijks aan de hand want zijn lievelingsworst, de cervelaatworst, is niet goed meer en ik sta hem uit te lachen… Hoe durf ik dat te doen! “Vinz,” vraag ik, “leg ik ooit cervelaatworst in de garage?” “Nee, maar wij dachten jij bent die vast vergeten binnen neer te leggen, want ik kan er hier geen vinden!”

Van papa

Ik kan alweer mijn lachen niet inhouden; het is zo aandoenlijk. De jongens begrijpen er niets van. “Mama, waarom ziet die worst er zo raar uit?” Vraagt Senn. De jongens staan vragend en een beetje bozig voor me. “Kijk eens goed heren, is dit echt cervelaatworst?” Ze bekijken de worst nog eens uitgebreid en blijven er beiden écht van overtuigd dat het bedorven cervelaatworst is.

Dan help ik ze uit de droom: “Het is geen cervelaatworst, het is kit van papa, om mee te klussen. Het ziet er aan de buitenkant inderdaad een beetje uit als een grote worst.” Nu kijken ze bedenkelijk, ze ruiken er nog eens aan en beginnen dan zelf ook te lachen. Al is het bij Vinz een moeizaam lachje… hij zal het vandaag zonder zijn lievelingsworst moeten doen op zijn bordje vol. 

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Favorieten

Het is herfstvakantie en de heren zijn een weekje thuis. Senn wil helpen koken én hij wil zelf het gerecht kiezen. Om het niet te lastig te maken geef ik hem de stamppotspecial. “Kies maar wat uit en wat jij kiest gaan we maken.” Hij kijkt mij wat wantrouwend aan. Hij kent me inmiddels ook wel en weet wanneer het gerecht wat hij uitkiest mij niet aanstaat, dat we het dan niet gaan eten.

Het kost me moeite om gerechten te kiezen waarvan ik vooraf al denk dat het niets is. En dat weten de jongens precies. Ik heb alle boekjes van TheNewFood, maar als je me vraagt of ik alles al eens een keer heb gemaakt, is dat niet het geval. Ik heb zo mijn favorieten en blijf een beetje bij dezelfde dingen hangen. Heel af en toe probeer ik wat anders. Wanneer het in de smaak valt, komt het er op ons lijstje bij.

Practice what you preach

“Beloof je dat echt?” vraagt Senn. Ik beloof hem dat hij mag kiezen en ik me er niet tegen zal verzetten. 10 seconden later weet hij wat hij graag wil maken; stamppot spruitjes met walnoten. Deze heb ik zelf altijd overgeslagen omdat de combinatie mij niet aanstaat. Het kost me moeite om enthousiast te reageren, maar ik doe mijn best: “Oke leuk, maak jij een boodschappenlijstje? Dan gaan we zo naar de winkel om alles te halen.”

Mijn gezicht verraadt me en Vinz merkt streng op: “Tegen mij zeg je altijd dat ik alles moeten proberen omdat ik het vast lekker vind. Nou, dan mag je zelf ook wel wat enthousiaster zijn.” Oef, die opmerking is raak. Hoe vaak heb ik wel niet op Vinz ingepraat in de hoop dat hij meer verschillende dingen ging eten. Het heeft wel geholpen trouwens, want inmiddels probeert hij alles.

Volleerde boodschappenhulp

Als het boodschappenlijstje klaar is, gaan we de boodschappen doen. Ik blijf dit zulke gezellige momenten vinden. Senn geeft duidelijk aan alles zelf te willen doen in de winkel. Ik loop er braaf achteraan en bemoei me nergens mee. Systematisch werkt hij zijn lijstje af, dit doet hij écht heel netjes alsof hij het wekelijks doet.

Als Senn opmerkt dat er geen vlees op zijn lijstje staat, vraagt hij of hij er rookworst bij mag pakken want dat is wel lekker en maakt het helemaal af. Senn is een échte vleeseter en vindt dat er bij het avondeten vlees hoort te zijn. Eenmaal thuis gaan we samen de keuken in. Hier is mijn hulp duidelijk ook niet gewenst: “Nee mam, ik wil zelf leren koken zodat ik het later ook alleen kan.”

Zelf koken

Ik spreek met Senn af dat hij me roept wanneer hij hulp nodig heeft. Ik pak mijn boek en ga lezen op de bank. Wat vind ik het lastig om me er niet mee te bemoeien, maar ik wil hem ook zijn gang laten gaan. Hij mag dit zelf leren, ervaren en ontdekken. Ik richt me zo goed als het kan op mijn boek. Af en toe werp ik een steelse blik de keuken in; het is zo leuk om te kijken hoe hij zo zijn best doet.

Met sommige stappen zoals het afgieten heeft hij mijn hulp nodig, maar de rest lukt prima zonder mij. Tussendoor moet hij natuurlijk proeven of alles naar wens is, ik hoor de ene “oeh dit is echt lekker” na de andere uit de keuken komen.

Verrassend lekker

Als we aan tafel zitten observeert Senn ons met een gespannen snoetje. “Vinden jullie het lekker?” “Lekker? Nee, het is heerlijk Senn! Wat heb jij dit goed gemaakt.” Vol trots vertelt hij hoe hij het heeft gemaakt en wat er allemaal inzit. Hij benadrukt ook nog eens dat ik dacht dat het niet lekker zou zijn en het daarom nog nooit had uitgekozen.

Eigenlijk heel erg jammer dat ik dit niet eerder heb gemaakt, want het is écht verrassend lekker. Ik sta er soms van te kijken hoe de combinaties aan producten in de boekjes, wat dus niet mijn keus zou zijn, zo samen gemixt toch een heerlijk gerecht oplevert. Senn merkt nog even fijntjes op: “Ik denk dat wij alles uit de boekjes lusten hoor mam, het is gewoon een kwestie van proberen.”

Genegeerde gerechten

We komen al pratend op het idee om elke week minstens één ‘genegeerd’ gerecht te gaan maken; dus iets wat we steeds overslaan omdat ik denk dat het niks is. Vinz besluit dat hij deze week ook een genegeerd gerecht wil koken. “Ik ga pizza maken, pizza Hawaï, want dat had je nog beloofd mam.” Maar volgens Senn is pizza geen genegeerd gerecht; we eten immers regelmatig de pizza uit de ovenspecial.

Vinz antwoordt verontwaardigd: “Pizza Hawaï is heus wel een genegeerd gerecht want we hebben het nog steeds niet gehad. En Matty zegt dat jij en ik gerust wat verse ananas mogen. Dat zei ze trouwens al weken geleden, Senn!” Hij is vastbesloten en voor ik het in de gaten heb zit Vinz al met de ovenspecial en pen en papier aan tafel om een boodschappenlijstje te maken voor de genegeerde pizza Hawaï.

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Kinderen horen te snoepen

Om naar zijn school te gaan en weer thuis te komen maakt Senn dagelijks lange taxiritten en hij klets heel wat af onderweg. Senn zijn mond staat namelijk bijna nooit stil. Het is een ventje dat enorm geniet van gesprekken met anderen. Zo ook met zijn favoriete taxichauffeur. Deze chauffeur heeft hem al een paar keer een snoepje aangeboden, waarop Senn standaard bedankt en aangeeft dat hij niet snoept.

“Hoezo snoep jij niet?” vraagt hij op een dag. “Kinderen horen te snoepen.”, vindt zijn chauffeur. Voor Senn is dat hét moment om te gaan uitleggen wat hij wel eet en waarom hij op deze manier eet. “Anders wordt ik zó druk dat ik er zelf last van krijg.” De chauffeur luistert geïnteresseerd, maar hij vindt het wat vreemd allemaal.

Boterhammen met pindakaas

Vanaf die dag doet Senn uitgebreid verslag aan de chauffeur van wat er in zijn boterhamtrommel zit. Speciaal voor hem zet Senn zelfs foto’s op zijn tablet van zijn gevulde lunchtrommels én van het avondeten. Zo kan hij de chauffeur laten zien dat het helemaal geen ‘vreemd eten’ is. De chauffeur laat zich niet makkelijk overtuigen: “Jongen, jij moet gewoon boterhammen met pindakaas eten, ik ben daar ook groot op geworden.”

Senn is het daar niet mee eens; pindakaas is er om de satésaus van Matty mee te maken en niet voor op de boterham. Onze Senn, hij gaat geen discussie uit de weg, zeker als hij ervan overtuigd is dat hij ‘gelijk’ heeft. De chauffeur geniet op zijn beurt weer van de passie waarmee Senn van alles vertelt en stiekem wordt hij wel steeds nieuwsgieriger naar die keto leefstijl volgens Senn.

Puur en echt eten

Op een dag vertelt de chauffeur dat zijn hond erg ziek was. Volgens de dierenarts kwam dat door een allergie en hij adviseerde om de hond speciaal voer te geven voor honden die allergisch zijn. Maar dat wilde de taxichauffeur niet kopen omdat het te duur is. Op internet vond hij de tip om zijn hond ‘natuurvoeding’ te gaan geven, zonder toevoegingen. Vers vlees dus. Puur natuur! Na één week was zijn hond weer beter!!

Dit is voor Senn een mooie inkopper: “Dat is ook hoe ik eet, puur en echt, zonder toevoegingen. Waarom vind je mijn eten vreemd, maar geef je het wel aan je hond? Hij wordt er zelfs beter van!” De chauffeur heeft hier geen antwoord op, maar de volgende dag spreekt hij mij aan als hij mij toevallig treft in de voortuin:  “Jullie Senn heeft mij wel aan het denken gezet over mijn eetgewoontes”. 

Overtuigd

Hij vertelt me dat zijn bloeddruk veel te hoog is en dat hij meer gezondheidsproblemen heeft. Hij twijfelt of ‘Senn zijn eten’ hem daarbij zou kunnen helpen. Volmondig zeggen Senn en ik tegelijk: “Zeker weten!” We moeten er om lachen. De chauffeur twijfelt nog wel, maar ik laat hem even. Uit ervaring weet ik dat het voor nu weinig zin heeft om een heel verhaal te gaan vertellen. Dat mag Senn doen tijdens de taxiritten.

Ik vertel hem wel wat deze aanpak mijzelf allemaal heeft opgeleverd. Ik spreek met hem af om wat links door te appen naar hem, zodat hij in zijn eigen tijd en in alle rust alles eens door kan lezen. Enkele dagen later komt Senn vanuit de taxi naar binnen gerend. “Mam, weet je wat de taxi chauffeur in de taxi had?”, roept hij enthousiast.  “De startgidsen van Matty! En hij gaat maandag beginnen!”

Gezondheid verbeterd

Nancy (41) startte in januari 2021 met TheNewFood. Negen maanden later was ze 60 kilo kwijt en een ander mens (lees hier haar verhaal). Niet alleen van buiten, maar vooral ook van binnen. Nancy 2.0. In haar blogs deelt Nancy wat haar bezighoudt.

Trots

Vinz heeft nieuwe kleren nodig, maar wil niet winkelen. “Dan kan ik zeker wéér eindeloos broeken gaan passen!”, moppert hij met een geïrriteerde blik. Ik begrijp zijn afkeer. Vroeger pasten broeken nooit. Altijd zaten ze te strak. Uiteindelijk belandde we dan in het dorp bij een winkel waar ze broeken korter konden maken. We kochten dan broeken 1 of 2 maten groter en lieten ze inkorten. Vinz vond dat niet cool.

Maar sinds hij keto eet is hij mooi van zijn buikje af. “Ik denk dat jij jezelf wel eens zou kunnen gaan verbazen”, antwoord ik optimistisch. “Oke, maar ik ga maar naar twee winkels, niet meer!” Ik besluit hier niet op te reageren en stap snel de auto in met hem.

Lege kast

We hebben gisteren de kledingkasten ‘uitgemest’ en een hele lijst gemaakt met wat de heren nodig hebben voor de winter. Voor Vinz is dat heel veel en toevallig heeft hij vandaag een studiedag. Een mooie gelegenheid om gezellig samen te gaan winkelen voor nieuwe kleding. Al denkt Vinz daar dus anders over. Als we aankomen bij de outlet is het drukker dan verwacht. Het blijkt dat er in Duitsland een vrije dag is.

We balen beiden van de drukte, maar we laten ons niet ontmoedigen. We gaan ervoor besluiten we samen. Om het kleding passen nog even te kunnen uitstellen besluit Vinz dat hij eerst voor schoenen wil gaan kijken. Sneller dan verwacht heeft hij de perfecte schoenen gevonden en we lopen verder naar de kinderkleding. Vinz is lastig te motiveren, hij voelt de bui al hangen met eindeloos passen en is zelfs wat onzeker.

Zucht

Hij laat zijn schouders hangen en zijn blik is afwezig. Hij staat daar maar wat te wachten in de winkel. Ik geef hem 2 broeken aan en hij zucht diep. Mopperend stap hij het pashokje in. En dat gaat ineens het gordijn open en staat daar een stralende Vinz met rechte rug en opgeheven hoofd. “Mam!! Deze broek past mij!!” schalt hij blij door de winkel. Zoekend kijkt hij de winkel rond, hij heeft de smaak te pakken.

Hij ziet het ene na het andere hangen wat hij mooi vind en wil passen. Als we met een arm vol kleren bij de kassa staan om af te rekenen en de verkoopmedewerkster zegt “jij bent goed geslaagd?”, antwoord Vinz opgetogen: “Ja, vorig jaar paste ik niks, maar ik eet nu keto en daardoor ben ik afgevallen! Nu past alles me wel!” “Wat goed van je”, zegt de winkelmedewerkster en ze wenst hem veel plezier met zijn nieuwe kleding.

Etensgeuren

Voldaan stappen we de winkel uit. Als Vinz aangeeft wel honger te hebben zie ik dat het al tegen enen is. We besluiten wat te gaan eten en lopen de kraampjes met churros, broodjes hamburger, friet en pizza voorbij. Het valt me op dat Vinz geen opmerking maakt over de etensgeuren, iets wat hij normaal wel doet. We besluiten bij een zelfbedieningsrestaurant wat te eten. Samen lopen we langs het buffet.

Vinz loopt zelfs de saucijzen en frikandellenbroodjes stilletjes voorbij. Hij kijkt er niet eens naar. Dat is opvallend; dit zijn meestal voor hem juist de lastigste momenten. Als ik Vinz vertel dat ik voor een salade ga zegt hij direct dat hij dat ook wil. We besluiten een grote salade te pakken en die te delen. Vinz mag de salade samenstellen en driftig schept hij van alles op het bord.

Kurkumathee

Als ik vraag wat hij wil drinken zegt hij direct “kurkuma-thee met citroen, kijk die daar” wijzend naar de thee. Ik voel me wat verward; hoe komt hij hier bij? Vinz ziet dat en voegt eraan toe “die hebben ze in het ziekenhuis ook!” Als we hebben afgerekend vinden we een heerlijk plekje buiten. Ik twijfel even of ik ga opmerken richting Vinz dat ik hem niet hoor over al die etensgeuren en al zijn vroegere favorieten.

Het is alsof Vinz het aanvoelt, want hij begint er zelf al over: “Mam, al die etensluchten, ik ga er soms echt door zweten, maar vandaag niet. Want ik pas weer de normale broeken en truien uit de winkel in mijn eigen maat!” Wat klinkt hij trots en krachtig. “Vinz dat heb jij helemaal zelf gedaan! Ik vind dat ontzettend knap van jou!”, antwoord ik. Tevreden neemt hij een hap uit een stuk paprika en mompelt: “Ik ook!”

Geen blaadje sla

Ik kijk naar hem en voel een grote bewondering. Zie hem hier nu zitten, onze lieve Vinz die tot voor kort nog geen blaadje sla, paprika of spruitje at. Nu zit hij hier volop te genieten van een salade met allerlei geroosterde groenten. Ik zie zijn zelfvertrouwen met de minuut groeien. Wat was dit een geslaagde en een gezellige ochtend die snel voor herhaling vatbaar is.

Dit zijn ook de momenten waarop ik alweer zo dankbaar ben dat deze gezonde keto aanpak niet alleen op mijn pad is gekomen, maar dat we de jongens hier in hebben kunnen meenemen. Wat heeft het hen in nog geen jaar al ontzettend veel opgeleverd. Meer gezondheid, meer energie, meer rust en focus én geen buikje meer!

Gezondheid verbeterd